[RPG] Life Changed - One Direction [Topic 1] - Speeltopics

Life Changed
Na 2 en een half jaar gezongen te hebben vonden de jongens van One Direction het zingen niet meer zo leuk. Ook doordat ze ze steeds vaker ruzie krijgen. Na hun album Take me Home en de wereldtour stoppen ze. Zayn had in een interview gezegd: ''We Stoppen op ons hoogtepunt.'' Heel veel Directioners waren teleurgesteld. Maar ze bleven ze steunen. Als het hun keuze was dan was dat het maar. De jongens zelf gaan ook allemaal een ander beroep doen, die ze helemaal zelf kiezen. Van een saai kantoor baantje tot model. De paparazzi zal toch wel achter hun aan blijven zitten. 5 andere meiden die de jongens van One Direction totaal niet kennen, doen, net als hun, apart auditie voor X-Factor en worden later in een groep geplaatst. Simon Cowell word de coach voor deze meidengroep (naam moeten ze nog bedenken). Hij wil dat de jongens van 1D hun ontmoeten en vertellen wat hun hebben meegemaakt. Om de meiden net zo succesvol als One Direction ooit was geweest is. En misschien wel nog meer. Kunnen de jongens het volhouden zonder elkaar? Het zingen missen?
(Slecht begin, maar dan heb je vast een idee)

Lijkt deze RPG je wat? Vul dan dit lijstje in:
Rol:
Volledige Naam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk [het liefst met foto]:
Extra:

Rollen:
Jongens:
- Liam Payne ~ Silvanaa
- Niall Horan ~Novembre
- Zayn Malik ~ Depay
- Harry Styles ~ 230710
- Louis Tomlinson ~ xHazzaStyles

Meiden:
- Aylina Flora Evi Sarah Benson ~ xElounor
- Emma Grace Moore ~ xSunshineee
- Alizée Eloise de la Abenière ~ Dinaggo
- Aurora Catherin Jones ~ xClove
- Paigelyn Calliophe Watson ~ Rider

Regels
~ Minimaal 5 regels
~ OOC tussen haakjes: ( { [ / \ |
~ 16+ mag maar houd het netjes
~ Naamsveranderingen doorgeven
~ Geen perfecte personage's, niemand is perfect!
~ Alleen je eigen personage besturen
~ 1 perso per quizletter
~ Alleen ik (AgentP) open nieuwe topics, tenzij ik iemand aanwijs
~ Have Fun (:

[ bericht aangepast op 21 dec 2012 - 21:35 ]

Do what people say you can't.

[hoe gaat het nu? geef jij (AgentP) het jurycommentaar of zo? ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

{Nee, je mag het zelf bedenken (: , maar ze gaan allemaal door (En je mag me gewoon Lisa noemen }

Do what people say you can't.

[Okay. Ik wil dus haar door laten gaan dat ze mag zingen... Maar leg me het is uit, hoe gaat dat? Ik kijk nooit naar zangprogramma's, heb er zo'n hekel en afschuw voor. ]

stay safe because I like being alive at the same time as you

[De jury geeft commentaar, en stemt dan of ze door gaat. Als ze dus doorgaat dan gaat ze weer het podium af, naar haar familie, en gaat ze naar huis om zich voor te bereiden op de volgende ronde.]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Harry Styles
Ik keerde me nu tot Zayn en kneep even in z'n arm. "Het komt goed, dat beloof ik," zei ik met een brok in m'n keel. Ik wist niet goed wat ik anders moest zeggen. Het was een raadsel wat de toekomst zou brengen. Ik hoopte op het beste, maar ik had in al die jaren ook geleerd dat er dingen gebeurden waar je geen vat op had. En dat ik in de voorbije jaren het perfecte leven heb gehad. Ooit zou het eindigen, dat wist ik van in het begin. Maar als de dag dan aanbreekt ben je er hoe dan ook niet op voorbereidt. Dat kan ook niet. Toch zou ik vanaf morgen m'n tijd zonder de jongen doorbrengen. We zouden elkaar nog vaak bezoeken, maar dat was niet hetzelfde. Ik hoopte dat onze band dezelfde zou blijven, maar ook dat was bijna onmogelijk. Als ik niet meer elke dag met ze doorbracht, zou onze band steeds meer aftakelen. De eerste dagen en weken en misschien wel maanden zou ik de fans nog hebben die me herinnerden aan de prachtige tijd. Ik zou nog dagelijks berichtjes via Twitter binnenkrijgen over de andere jongens, over de mooie momenten die we hebben meegemaakt, over Larry, maar ook haat, omdat we gestopt zijn. Ik besefte dat het bij sommige fans als een bom zou inslaan, en ze het niet altijd zouden accepteren. Honderden keren zouden ze vragen of we niet terug bij elkaar kwamen. Telkens zou ik terugdenken aan vroeger en dan met een pijnlijk gezicht antwoorden 'nee' of Twitter weer afsluiten. Sommige zouden me nog evenveel "stalken" als vroeger, maar ik wist niet of ik het dan ook nog zo vervelend zou vinden. Ik zou de fans enorm gaan missen.

"Zullen we dan maar beginnen," vroeg ik aan Louis. De laatste video voor de fans, dat verdienden ze gewoon. Ik haatte het als mensen me zagen huilen, maar er zouden sowieso wat traantjes vloeien. De eerste keer dat ik haat had gekregen, had ik m'n tranen niet kunnen bedwingen. Ik was het niet gewoon, maar achteraf gezien was het logisch. Iedere groep of zanger, hoe goed ie ook was, kreeg haat. Dat was nu zo en het zou altijd zo blijven. Je moest je dan optrekken aan al de positieve en lieve berichtjes. Toch was het alsof je ogen aangetrokken werden door de haat, en niet door bemoedigende commentaar. Ik wist nog niet wat ik na One Direction zou gaan doen, maar wel dat wat het ook was, ik haat zou krijgen. Gewoon omdat ik in One Direction heb gezeten. Ik sloeg m'n arm om Louis' schouder en wachtte tot hij klaar was.

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Louis Tomlinson

Ik keek naar Zayn en de glimlach die net nog rond mijn lippen speelde was verdwenen. 'Ik ga jullie ook allemaal missen, maar net als Harry beloof ik dat het allemaal weer goed komt.' Het zou moeilijk zijn, omdat het niet zomaar mijn beste vrienden zijn, maar in de tijd zijn ze meer familie geworden en het is moeilijk om die zomaar achter te laten. Maar ook weet je niet hoe alles in de toekomst gaat lopen.
Ik veegde mijn tranen weg en gaf Zayn vervolgens ook een knuffel. Het was een soort gewoonte van me geworden.
Het perfecte leven zou eindigen en we zouden allemaal opnieuw moeten beginnen, maar wel alleen. One Direction zou misschien wel stoppen, maar dat betekende niet dat het echt voorbij was.
Er zouden altijd nog fans zijn, en de herinneringen zouden blijven. Er spookte verschillende vragen door mijn hoofd. Ik wist dat ze pas beantwoord konden worden als de tijd zover was en de echt allemaal voorbij was.
Ik kwam weer bij de werkelijkheid door de stem van Harry. 'Laten we dat maar doen' beantwoordde ik de vraag en keek hem weer aan. Met zijn gedachten leek hij er ook niet helemaal meer bij. Ergens was het wel logisch en het was ook wel duidelijk waar hij aandacht. Ik besloot om het maar even te negeren voor er weer tranen zouden vloeien en ik helemaal niet meer uit mijn woorden kon komen. Ik kroop wat dichter tegen Harry aan en haalde mijn telefoon tevoorschijn. 'Aan jou de eer om te beginnen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Depay schreef:
[De jury geeft commentaar, en stemt dan of ze door gaat. Als ze dus doorgaat dan gaat ze weer het podium af, naar haar familie, en gaat ze naar huis om zich voor te bereiden op de volgende ronde.]

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:31 ]

Do what people say you can't.

Aurora Catherin Jones
Als ik klaar ben met zingen kijken de drie juryleden me verwonderd aan. De presentatrice (toch?) komt naar me toe gelopen, en vraagt ze naar hun commentaar. Simon neemt weer het voortouw. 'Aurora, jij hebt echt een prachtige stem.' zegt hij nogal met zijn mond vol tanden. Ik glimlachte naar hem, en ze gaven allemaal hun commentaar. Met daaropvolgend drie keer ja. Ik knikte ze toe als bedankje en loop dan het podium af. Daar begin ik te gillen en wordt omhelsd, en ik gil het dit keer uit van verbazing. Dan kijk ik recht in de lachende ogen van Azer. 'Azer, ik ben door!' gil ik in zijn oor. Hij wrijft er overheen en kijkt me dan aan alsof ik compleet gek ben geworden. Gelukkig waren hier nu geen cameramensen bij, want die hadden precies hetzelfde gedacht. Azer was een van de weinige geesten die ik zag. Ik liep vrolijk naar buiten en ga in de hal zitten, met een grijns van oor tot oor.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Styles
Ik lachte even naar Louis en nam de telefoon dan van hem over. "Misschien beter dat ik begin, dan kan ik het heel misschien nog droog houden," probeerde ik lachend te zeggen, wat faalde. Ik wachtte even tot m'n opkomende tranen -of toch voor even- verdwenen waren en startte toen de video. Ik wist heel even niet wat zeggen, tot er een zenuwachtige 'Hi' over m'n lippen kwam rollen. Ik schoof ongewild nog wat dichter naar Louis, bij hem voelde ik me 'veilig'. Ik wist niet goed of ik nu moest gaan vertellen dat dit de laatste keer was dat we samen een video diary zouden maken. 'We moeten jullie iets zeer belangrijks vertellen," bracht ik uiteindelijk uit. Ik wierp heel even een blik op Louis, om te zien of ik moest verdergaan.

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Louis Tomlinson

Met een zwakke glimlach keek ik naar Harry en knikte toen. 'Laten we het dan maar hopen, want anders zitten we hier weer beide met tranen in onze ogen' zei ik en deed eigenlijk geen moeite meer om vrolijk te doen. Dat was onmogelijk op dit moment. 'Deze keer komt het dan niet alleen doordat dit de laatste keer is' voegde ik er nog aan toe. Kort na die woorden volgde een zenuwachtige 'Hi' kwam over zijn lippen rollen waarna hij nog wat dichter naar me toe schoof. Ik was blij dat Harry het woord nam, want op dit moment wist ik niet veel zinnigs te zeggen. 'Oh ja Harry? Wat moesten wij onze fans ook alweer vertellen?' vroeg ik met dezelfde zwakke glimlach en kroop weer op zijn schoot. Ik wist niet wat het was, maar dit voelde vertrouwd en een stuk beter. Vervolgens keek ik even naar mijn telefoon en terug. 'Vertel het maar, want ze hebben het recht om het te horen' zei ik zacht.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Paigelyn Calliophe Watson

Opgelucht liep ik van het podium af naar mijn vriendinnen die helemaal gestoord aan het gillen en juichen waren. Ik werd gedwongen ze één voor één te knuffelen, wat ik natuurlijk breed grijnzend deed. Je kon het ze niet kwalijk nemen dat ze zo blij waren dat ik met vier ja's door was, al had ik dan wat onzinnig commentaar gehad. Nou ja, dis jury had natuurlijk wel gelijk, maar ik wist gewoon nog steeds niet wat ik hier deed.
Samen liepen we, na wat vage dingen in de camera te hebben gezegd, door naar buiten, waar we uit de drukte op een bankje gingen zitten.
'Moet je dit zien, Abbigail zet allemaal vage dingen op facebook. Volgens haar doet One-' verder kwam Kristy niet, want Angelique had al een appel in haar mond gestopt.
'Was die niet naar dat concert van die band waar ze het altijd tegen jou over hebt?' vroeg ik verbaasd en Kristy knikte. Ik was blij dat Angelique die appel in haar mond had geduwd, want anders zaten we nu nog drie uur te luisteren naar gebabbel over die zogenaamd knappe jongens. Oké, ik wist niet eens hoe ze eruit zagen, maar toch... Ik was niet echt het boyband type. Geef mij maar Rise Against of zo.

Happy Birthday my Potter!

Harry Styles
Ik knikte en ademde even diep in en uit. Ik moest het nu zeggen. Nu. "Wel, liefste fans, we moeten jullie iets vertellen waar we al een tijdje over nadenken. We hebben het er dagen, weken over gehad en hebben uiteindelijk een besluit genomen. Het zal voor velen van jullie een enorme klap zijn, maar we gaan stoppen met One Direction." Mijn stem begon te beven en ik wist dat het niet lang meer zou duren voor m'n tranen een weg naar buiten zouden vinden. "We hebben er geen plezier meer in en willen iets anders doen in ons leven. Aankomend concert is dan ook ons allerlaatste, en dit is onze laatste video diary voor jullie. Weet dat jullie altijd enorm veel voor ons hebben betekent. We zijn jullie voor de rest van ons leven dankbaar. Door jullie staan we nu hier. Bedankt voor alles." En na die laatste woorden brak m'n stem en stroomden de tranen over m'n wangen. Ik probeerde ze tevergeefs tegen te houden en wreef ze zo veel mogelijk weg met mijn handpalmen. Daarna keek ik Louis aan en gaf hem z'n telefoon terug. "Nu jij," fluisterde ik hem bemoedigend toe.

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Emma Grace Moore
Ik zit weer te prutsen aan mijn nummer, en ik weet dat ik mijn zus daardoor kwaad maak, ik zie het zo al aan haar gezicht. Met een zucht stop ik zelf met prutsen en kijk rond naar iedereen. Het is bijna aan mij ... bijna ... Ik heb nu zin om recht te staan en naar buiten te rennen, weg van hier. Ik ga echt kapot van de zenuwen, ik ga echt slecht zingen door die zenuwen ... "Ik wil naar huis." zeg ik vastberaden en sta op. "We gaan hier weg, nu!" Ik trek aan mijn zus haar arm, maar zij is sterker dan mij en trekt me weer op de stoel naast haar. "We gaan niet naar huis en jij doet je auditie!" zegt ze op kwade toon. Ok dit maakt me eerlijk gezegd wel een beetje bang. "Ok ..." mompel ik en zucht weer. Het gaat echt niet goed komen.

"Shit, het is aan mij." mompel ik nerveus. "Hop zussie!" roept mijn zus en springt recht. Ze trekt me recht maar ik ga weer zitten. "Ik kan het niet!" roep ik. "Je kan het wel! Kom op!" Weer trekt ze me recht en damn wat is ze sterk zeg. "Ok goed!" zeg ik zuchtend en loop naar de grote deuren met mijn zus. "Good luck." fluistert mijn zus in mijn oor en geeft me een dikke knuffel. Dit heb ik echt nodig. Met een bang hartje loop ik door de deuren naar binnen en loop het podium op. Ik bekijk de juryleden die achter de tafel nieuwsgierig mijn kant opkijken. Oh nee ... welk nummer ging ik ook alweer zingen? Een blackout kan ik er nu echt niet bijnemen, ik moet hier weg, maar het lijkt alsof ik aan de grond vastgenageld sta. "Hallo, wat is jou naam?" vraagt dan een man, die volgens mij Simon is. Ik bekijk eerst de andere juryleden en dan weer Simon. Ik open mijn mond om wat te zeggen, maar er komt niks uit. "Emma." krijg ik er dan uiteindelijk toch uit. Pfoe. En welk nummer ging ik weer zingen? Right, ik weet het nog steeds niet. "Okay Emma, welk nummer ga je voor ons zingen?" vraagt Simon dan. Goeie vraag Simon! "Euhm ..." begin ik en sluit even mijn ogen. Denk Emma denk! "My heart will go on van Celine Dion." Huh? Ging ik dat nummer echt zingen? Ik maak vuisten achter mijn rug en open mijn ogen weer. "Ok, begin maar als je klaar bent." zegt Simon. Ik knik en neem heel diep adem. Ik besef nu dat ik echt moet gaan zingen. Ik moet vooral rustig blijven en goed zingen, dan komt alles goed. Uiteindelijk begin ik maar te zingen, hopelijk ben ik goed genoeg.

16 - 09 - '17

Louis Tomlinson

Ik wist dat het moeilijk was voor Harry om een heel verhaal te vertellen en dan ook nog is te vertellen dat we zouden stoppen. Net op het moment dat ik wat wilde zeggen begon hij al met het verhaal. Ik luisterde naar Harry en het was moeilijk om de woorden weer een keer te horen. Het duurde dan niet lang voor mijn tranen weer een uitweg naar buiten hadden gevonden. 'Het is ook niet zomaar iets om te vertellen, maar het is ook niet makkelijk' zei ik zacht toen er tranen over zijn wangen stroomde. Ik wist gewoon niets te zeggen en het verbaasde me ik nog wat kon zeggen. Met trillende handen pakte ik mijn telefoon weer en knikte. 'Wel, zoals je ziet is het voor ons ook niet makkelijk om ineens afscheid van alles en iedereen te nemen, dus denk dat alsjeblieft niet. Het is toch wel een van de moeilijkste keuzes geweest vanaf het begin. We willen jullie nogmaals bedanken, want net als Harry net als zei hebben we dit allemaal aan jullie te danken. Zonder onze liefste fans zou One Direction nooit hebben bestaan of zover gekomen zijn. Twee en een half jaar geleden hadden we dit nog geeneens durven dromen, dus spreek volgens mij voor allemaal wel als ik zeg dat onze grootste dromen zijn uitgekomen. Het was geweldig om te zien wat jullie allemaal hebben gedaan voor ons. Maar oor ik straks echt niet meer uit mijn komen wil ik ook graag Harry, Niall, Zayn en Liam bedanken voor alles. Het zijn echt mijn beste vrienden geworden. Zonder hun was dit nooit zo geweest als nu.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(Uhm, ik weet eigenlijk niet echt wat ik verder met mijn perso moet doen... ze heeft niet echt iets te doen :') )

Happy Birthday my Potter!