[RPG] Life Changed - One Direction [Topic 1] - Speeltopics

Life Changed
Na 2 en een half jaar gezongen te hebben vonden de jongens van One Direction het zingen niet meer zo leuk. Ook doordat ze ze steeds vaker ruzie krijgen. Na hun album Take me Home en de wereldtour stoppen ze. Zayn had in een interview gezegd: ''We Stoppen op ons hoogtepunt.'' Heel veel Directioners waren teleurgesteld. Maar ze bleven ze steunen. Als het hun keuze was dan was dat het maar. De jongens zelf gaan ook allemaal een ander beroep doen, die ze helemaal zelf kiezen. Van een saai kantoor baantje tot model. De paparazzi zal toch wel achter hun aan blijven zitten. 5 andere meiden die de jongens van One Direction totaal niet kennen, doen, net als hun, apart auditie voor X-Factor en worden later in een groep geplaatst. Simon Cowell word de coach voor deze meidengroep (naam moeten ze nog bedenken). Hij wil dat de jongens van 1D hun ontmoeten en vertellen wat hun hebben meegemaakt. Om de meiden net zo succesvol als One Direction ooit was geweest is. En misschien wel nog meer. Kunnen de jongens het volhouden zonder elkaar? Het zingen missen?
(Slecht begin, maar dan heb je vast een idee)

Lijkt deze RPG je wat? Vul dan dit lijstje in:
Rol:
Volledige Naam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk [het liefst met foto]:
Extra:

Rollen:
Jongens:
- Liam Payne ~ Silvanaa
- Niall Horan ~Novembre
- Zayn Malik ~ Depay
- Harry Styles ~ 230710
- Louis Tomlinson ~ xHazzaStyles

Meiden:
- Aylina Flora Evi Sarah Benson ~ xElounor
- Emma Grace Moore ~ xSunshineee
- Alizée Eloise de la Abenière ~ Dinaggo
- Aurora Catherin Jones ~ xClove
- Paigelyn Calliophe Watson ~ Rider

Regels
~ Minimaal 5 regels
~ OOC tussen haakjes: ( { [ / \ |
~ 16+ mag maar houd het netjes
~ Naamsveranderingen doorgeven
~ Geen perfecte personage's, niemand is perfect!
~ Alleen je eigen personage besturen
~ 1 perso per quizletter
~ Alleen ik (AgentP) open nieuwe topics, tenzij ik iemand aanwijs
~ Have Fun (:

[ bericht aangepast op 21 dec 2012 - 21:35 ]

Do what people say you can't.

Alizée de la Abenière.
Ik dacht aan thuis, mijn moeder, zij had hier totaal geen idee van, niet dat ze zich intresseerde voor mij, na de dood van m'n vader verslechterde onze band steeds meer. Sinds ik Jayson heb ontmoet gaat het iets beter, mijn moeder vind hem namelijk helemaal geweldig. Een duwtje tegen m'n schouder doet me opdommelen uit mijn gedachten. 'Wat is er?' Ik kijk Jayson aan, die me breed glimlachend aan zit te kijken. 'Jij mag zingen,' oh god, gelijk werd ik weer doodzenuwachtig. Denk aan je vader, was het enige wat door m'n hoofd ging. Overrompeld stond ik op, Jayson drukte een kus op mijn wang, en wenste me succes. Ik volgde de vrouw richting de ruimte waar we mochten zingen, en ik kwam voor 4 (?) juryleden te staan. 'Wat is je naam, en wat ga je zingen?' Bromt een man van rechts, hij zag er chagrijnig uit. 'Mijn naam is Alizée, en ik ga Therapy van All Time Low zingen.' Ik hield van dat liedje. De man knikte, en langzaam begon ik met zingen.
[Ik weet dus totaal niet of het laatste klopt, iemand die het me kan zeggen? ^^]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Emma Grace Moore
Ik was echt zo hard geschrokken toen ze zeiden dat ik heel goed had gezongen en een mooie stem heb. Ik was gewoon door! Ik kon het echt niet geloven! Ik huppelde die grote deuren uit en sprong zowat in de armen van mijn zus. "Ik ben gewoon door!" schreeuw ik in haar oor wat haar doet lachen. "Zie je wel? Ik wist het wel!" zegt ze en geeft me een knuffel. "Ja, bedankt, ik ben echt blij dat je me opgaf." geef ik toe met een big smile. Eerst wou ik niet zingen en was ik heel bang, maar eenmaal ik aan het zingen was ging alles beter en nu ben ik ook dankbaar dat mijn zus me opgaf voor X-Factor. "Kom, dan gaan we naar huis en het goede nieuws vertellen." zegt mijn zus en trekt me een stukje mee aan mijn arm. Nog steeds met diezelfde big smile op mijn gezicht loop ik met haar mee naar buiten, weg van dit grote gebouw. De cameraploeg was op ons afgekomen toen ik zo aan het juichen was, maar ik heb niks gezegd, ze vroegen dan ook niks dusja. Ik stap samen met mijn zus de auto in. Ik klik mijn gordel vast en mijn zus rijdt naar huis. Ik kan niet wachten om het goede nieuws te vertellen. Ik ga alvast een paar mensen sms'en met het goede nieuws.

16 - 09 - '17

[ohfucklarry -> NOI.
De mods waren het niet eens met mijn username. ): Na een week. :')]

stay safe because I like being alive at the same time as you

( Hoezo waren ze het er niet mee eens? Ik bedoel er zijn er meer met zulke usernames en sommige zijn erger ook)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Ze vonden 'm te sekssistisch. Meh. Ik mis 'm nu al. ))))): ]

stay safe because I like being alive at the same time as you

( Meh hij was ook heel erg leuk en dat is wel jammer)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Inderdaad, meeeh.]

stay safe because I like being alive at the same time as you

xHazzaStyles schreef:
Louis Tomlinson

Ik wist dat het moeilijk was voor Harry om een heel verhaal te vertellen en dan ook nog is te vertellen dat we zouden stoppen. Net op het moment dat ik wat wilde zeggen begon hij al met het verhaal. Ik luisterde naar Harry en het was moeilijk om de woorden weer een keer te horen. Het duurde dan niet lang voor mijn tranen weer een uitweg naar buiten hadden gevonden. 'Het is ook niet zomaar iets om te vertellen, maar het is ook niet makkelijk' zei ik zacht toen er tranen over zijn wangen stroomde. Ik wist gewoon niets te zeggen en het verbaasde me ik nog wat kon zeggen. Met trillende handen pakte ik mijn telefoon weer en knikte. 'Wel, zoals je ziet is het voor ons ook niet makkelijk om ineens afscheid van alles en iedereen te nemen, dus denk dat alsjeblieft niet. Het is toch wel een van de moeilijkste keuzes geweest vanaf het begin. We willen jullie nogmaals bedanken, want net als Harry net als zei hebben we dit allemaal aan jullie te danken. Zonder onze liefste fans zou One Direction nooit hebben bestaan of zover gekomen zijn. Twee en een half jaar geleden hadden we dit nog geeneens durven dromen, dus spreek volgens mij voor allemaal wel als ik zeg dat onze grootste dromen zijn uitgekomen. Het was geweldig om te zien wat jullie allemaal hebben gedaan voor ons. Maar oor ik straks echt niet meer uit mijn komen wil ik ook graag Harry, Niall, Zayn en Liam bedanken voor alles. Het zijn echt mijn beste vrienden geworden. Zonder hun was dit nooit zo geweest als nu.'

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

[Kunnen de andere jongens misschien ook even reageren? c; ]

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Zayn Malik
Ik zuchtte toen de camera op mij gericht werd en slikte even een brok in mijn keel weg.
'Lieve Directioners, ik kan jullie niet genoeg bedanken voor alle steun, alle support en alle liefde die jullie ons gegeven hebben. Deze afgelopen jaren waren de beste 2 en een half van mijn leven, en ik heb mijn droom mogen waarmaken. Allemaal door jullie, en door de jongens natuurlijk. Jongens, bedankt voor alles.' zei ik en met die woorden begonnen de tranen over mijn wangen te stromen.
Ik kon het niet geloven, alles was voorbij nu. De fans, de albums, touren over de hele wereld, elke dag lol met de jongens. Ik ging het zo missen.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Rider schreef:
(Uhm, ik weet eigenlijk niet echt wat ik verder met mijn perso moet doen... ze heeft niet echt iets te doen :') )

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Aylina Flora Evi Sarah Benson

Vrolijk liep ik het podium op. Ik haalde snel nog even adem en ging toen voor de jury staan. ''Hallo,'' begon Simon. ''Hoi.'' zei ik snel. Van binnen was ik al helemaal aan het flippen dat dé Simon Cowell tegen mij aan het praten was. ''mag ik vragen hoe je heet en hoe oud je bent?'' Ik knikte. ''Ik ben Aylina Benson en ik ben 16.'' ''Oke Aylina, wat ga je voor ons zingen?'' ''Wide Awake van Katy Perry.'' antwoordde ik glimlachend. De muziek startte. Ik sloot even mijn ogen en begon te zingen.
Nadat de muziek was afgelopen begonnen ze alle vier te klappen. Mijn mondhoeken krulde tot mijn oren. Ik kreeg 1 nee van Louis, maar 3 ja's! Bootcamp dus voor mij! Nog vrolijker dan ooit liep ik het podium af. Mijn ouders en broertje, zelfs hij, stormde gelijk op me af. Ik grinnikte. ''Maar nu gaan we naar huis.''

{omg ik was m'n eigen rpg vergeten ;o ehm.. als alle meiden auditie hebben gedaan gaan ze naar huis om even uit te rusten want de volgende dag begint het bootcamp Ik maak er gewoon even de volgende dag van want anders duurt het zolang (: en komen de meiden elkaar ook te leren kennen}

Do what people say you can't.

Louis William Tomlinson

Ik keek naar Harry en beet op mijn lip toen ik zag dat hij volledig brak. Het is moeilijk om hem zo verdrietig te zien..het is moeilijk om iedereen zo gebroken te zien. Nu snapte ik wat ze beloofde met de waarheid en de werkelijkheid zijn hard. Normaal zou ik een heel verhaal ophangen, maar kreeg nu geen woord over mijn lippen. 'Geen dank Hazz.' Toen Harry me in een innige knuffel trok stroomde er opnieuw tranen over mijn wangen. Een zachte snik verliet mijn mond, vele anderen volgden. De tranen die op zijn shirt terecht kwamen en omgekeerd precies hetzelfde verhaal. Als hij zich na een tijdje losmaakte en een kleine glimlach om zijn lippen perste, probeerde ik hetzelfde maar zonder succes. 'Jij bedankt,' Ik verbaasde me om mijn stem. Het klonk zo gebroken en zacht, precies het tegenovergestelde van normaal. De andere durfde ik niet aan te kijken. Bang om dan echt in te storten en dan echt niet meer te kunnen stoppen met huilen. Ik luisterde ondanks dat toch wel naar Zayn die het woord had genomen. Aankijken was niet nodig, want zijn stem verraadde alles al. Het was moeilijk om te geloven dat het voorbij was. Dit zou ik echt allemaal missen, zelfs de dingen die niet altijd even goed gingen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Zijn we nu al aan de volgende dag met die bootcamp, of is het nog dat we net thuis zijn van de audities?]

16 - 09 - '17

[Laten we dan maar even zorgen dat ze naar huis kan. xd]
Alizée de la Abenière.
Toen de laatste klanken van het liedje klonken, stonden de tranen mij al in de ogen, en dat terwijl ik nog niet eens commentaar van de jury had gekregen. Ik liet de microfoon los, en veegde mijn handen tegen elkaar aan. Nu pas voelde ik hoe zenuwachtig ik wel niet was. 'Je was erg goed, je stem klinkt zuiver, ik zeg ja.' zei de man van links als eerste. Ik glimlachte naar hem. 'Bedankt.' 'Ik moet me volledig bij hem aansluiten, je was erg goed. Ook van mij mag je door.' Ook haar bedankt ik, en de twee laatste melde ook dat ze me goed vonden en dat ik door mocht. Met een vrolijke grijns op mijn gezicht liep ik weer naar Jayson terug. 'Ik ben door!' Hij glimlachte meteen, sprong op en sloeg zijn armen om me heen. 'Dat is geweldig! Zullen we het vieren?' Ik drukte een kusje op zijn lippen. 'Is goed, op naar huis dan!' Hand in hand verlieten we het gebouw weer. Wat een dag.
[En nog steeds weet ik niet of het klopt. ^^ Mja.]

stay safe because I like being alive at the same time as you