Quileute RPG || Twilight || O7 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater – Purrfect
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller
Collin Littlesea

Mensen
Emily Young
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Alice Cullen – Purrfect
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Purrfect
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Pushed
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 16:04 ]

---

•

Brynn Maddy Danec

'Tuurlijk. Gefeliciteerd dat je zoon nu ookal een inprent geeft' glimlachte ik gemeend. 'Ik meen het, je weet niet half wat er met me gebeurd is' mompelde ik. 'Mag ik, eh, binnenkomen?' vroeg ik zacht. Een scheve glimlach vormden mijn lippen en een gemeende gelukkige blik droegen mijn ogen mee. Ik wist dat dit onzin was, maar ik kon niet zeggen dat Fynn loog. Het beste was dat hij me totaal niet aan Embry deed denken. Even knipperde ik. Wat was ik nou allemaal in mezelf aan het zeggen? Natuurlijk hield ik van Fynn, maar op een bepaalde manier ook van Embry.

Mary Alice Brandon Cullen

'Ik laat het horen als ik wat zie' zei ik. Ik gaf een knikje naar Brynn, die even zwaaide en ik rende met Jasper naar huis. Daar probeerde ik zo goed mogelijk na te denken. Alsmaar kreeg ik grijze beelden, het schoot niet echt op dat Raphaël half vampier en half weerwolf was. Op een vreemde manier kon ik hem niet zien, maar het leek alsof ik toch wist wat er met hem gebeurde. Opeens kreeg ik een vol helder beeld. Zodra de zon midden in het bos bij Seattle scheen, de sneeuw vast op de grond lag en een briesje zich door de bomen volgde, zou de Volturi komen. Ik schatte het zo over een maand. Als de zon midden in het bos schijnt en de sneeuw blijft liggen, zullen de Volturi arriveren met de vrouwen. De hele wacht en toeschouwers schreef ik groot op een vel, die ik dubbel vouwde en ik aan Jasper gaf. 'Wil je die voor me brengen?' vroeg ik hem zacht. Hij gaf me met een glimlach een knikje en rende weg. 'Dankjewel' mimede ik.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Zuchtend liet ik mijn telefoon uit mijn handen glijden zodat hij in het tapijt in de woonkamer terecht kwam, de zachte pieptoon gaf aan dat er vanaf de andere kant was opgehangen. Mijn neus gaf echter aan dat Brynn was gekomen, ze had stil gehouden bij de voordeur, vlakbij Alice en Jasper, die na wat gefluister waren vertrokken en Jezebel en Brynn alleen achterlieten bij ons huisje. De zachte, fluisterende stemmen vielen stil, maar de voetstappen in de gang klonken steeds harder, kwamen steeds dichterbij, totdat ze uiteindelijk stopten. Moeizaam hief ik mijn hoofd op, zodat ik naar de ingang van de woonkamer kon kijken, waar Jezebel en Brynn beiden in de deuropening stonden te staren.
Een lichte, vermoeide en pijnlijke glimlach gleed op mijn lippen terwijl ik probeerde overeind te gaan zitten maar werd tegengehouden door mijn verwondingen. ‘En – ?’, mompel ik hijgend van de inspanning, ‘wanneer zijn ze er? Ik moet nog trainen van te voren…’

Raphaël Embriël Fray Call

Een lichte kreun glijdt als vanzelf over mijn lippen wanneer Ameleigh me via mijn shirt dichter tegen zichzelf aan trekt, aangevend dat ze me niet kan stoppen of tegenhouden, dat ze dat niet zou willen. Verschillende gedachten schieten door mijn hoofd wanneer ik ademloos mijn voorhoofd tegen dat van Ameleigh leg, mijn handen doodsstil op haar heupen laat liggen. Ten eerste beelden van de Volturi, die Ameleigh van me afnemen en vervolgens mijn ouders te grazen nemen. Ten tweede beelden van Ameleigh die me verlaat, mij in verdriet achter latend en een donker en duister leven tegemoet ga. Als laatste beelden van Ameleigh en mijzelf, Ameleigh iets ouder dan dat ze nu is, haar huid zo licht als marmer, beide op volle vampiersnelheid door het bos.
Snel schud ik mijn hoofd, laat ik een korte grom over mijn lippen rollen en laat vervolgens mijn handen langs haar middel glijden, haar lichaam verkennen alsof het het eerste is wat ik leer kennen. ‘Ameleigh,’ fluister ik nog zachtjes, waarna ik mijn lippen vastberaden en dwingend op de hare druk.

---

•

Brynn Maddy Danec

'Dankje Jasper' knikte ik en ik nam het briefje aan. Hij rende weer weg en we liepen naar Embry. Hij zag er beteuterd uit en een gniffel verliet mijn mond. 'Je ziet er vreselijk uit, idioot. Ga wat rust zoeken en mediteer of ga je dood vreten bij Emily' grinnikte ik. 'He Embry, weet jij of het mogelijk is om twee keer ingeprent te worden? Ik bedoel-' mijn ogen glommen en ik straalde. 'Ach ja' murmelde ik toen ik naar de grond keek. Normaal was ik nooit zo meisjesachtig, maar op de een of andere manier pastte het bij me. Snel duwde ik het papier in Embry's handen.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 22:33 ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

|| Ik lig op de bank sufkop o.o ||

---

•

[Wist ik wel >_>.
Ik wilde je even uittesten <_<.]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

'Weet ik niet,' fluister ik zachtjes, waarna ik mijn ogen vermoeid dicht laat vallen, 'ik weet wel meer dingen niet meer,' fluister ik dan haast onhoorbaar terwijl ik mijn gezicht naar de leuning van de bank toedraai en mijn handen even zwakjes als vuisten bal. De gedachten spookten door mijn hoofd, probeerden een weg te banen door al mijn herinneringen die er verscholen zaten, maar vonden zoals gewoonlijk geen enkele zwakke plek die me iets meer konden vertellen over mijn leven dat ik had geleid voordat ik Jezebel heb leren kennen.
Langzaam open ik mijn ogen, die gebroken en pijnlijk stonden, terwijl ik mijn blik even over de brief liet gaan. 'Ik - Ik moet de roedel waarschuwen, en de rest, en...' fluister ik zachtjes, waarna ik overeind probeer te komen en mijn gezicht verschillende pijnlijke grimassen aanneemt, tot er plotseling tranen in mijn ogen springen, iets wat al veertien jaar niet was gebeurd.

---

•

Brynn Maddy Danec

'Oh kom op zeg! Als wolf genees je toch snel? Ik zorg er wel voor dat je vriendjes gewaarschuwd worden' grijnsde ik. 'Niet huilen' mompelde ik zacht. 'Heb je rust nodig?' Vroeg ik toen ik mijn gave aan liet springen. 'Waarom huil je nou? Aarghh, ik kan er niet tegen als jongens tranen hebben. Dat is zielig' pruilde ik naar hem en ik ging in een kleermaker naast de bank, op de grond zitten. 'Hm, hoe zou het met Emily zijn? Ik heb haar niet meer gezien sinds het kampvuur' floot ik zachtjes.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Brookie heeft een nieuw kapsel! Nu heb ik geen lange haren meer maar een kuif (: Hij lijkt een beetje op die van Zayn Malik, maar dan zonder blond en ietsiepietsie groter. Maybe een halve centimeter groter.]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

'Sneller ja, niet binnen een aantal uur,' brom ik zachtjes, waarna ik wild met mijn ogen knipper om de tranen binnen te houden. 'Ik huil niet,' fluister ik dan zachtjes, terwijl ik me langzaam weer terug laat vallen in de bank en er een gesmoorde kreun over mijn lippen komt gerold. Het feit dat de tranen in mijn ogen waren gesprongen kwam niet alleen door mijn verwondingen, waarschijnlijk hadden mijn verwondingen er totaal niks mee te maken. Het feit dat ik geen controle had over mijn eigen gedachten en mijn eigen herinneringen was veel erger, het zorgde voor een onaangenaam gevoel dat ervoor zorgde dat ik vast zat in mijn eigen hoofd en er niet zomaar uit kon stappen om alles op een rustige manier te bekijken.
Glimlachend draai ik mijn gezicht naar het plafond, terwijl ik opnieuw mijn ogen sluit en mijn ademhaling langzamer laat gaan om mijn borst te ontlasten. 'Met Emily gaat het goed, zoals altijd, ze vond je altijd erg aardig,' glimlacht ik, waarna de betekenis van mijn woorden daadwerkelijk tot me doordringen. Mijn ogen sperren zich wagenwijd open en worden twee keer zo groot als ik me bedenk dat er zojuist een herinnering binnen was gekomen over het feit dat Emily Brynn altijd aardig heeft gevonden...

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik zag zwijgend toe hoe Embry en Brynn een gesprek aanknoopten. Quil had me wel eens vertelt over hun relatie - ik was waarschijnlijk veel te nieuwsgierig geweest en het was privé maar de roedel had me ongetwijfeld naakt gezien dus dat was zoiets als quitte staan - nam ik aan.
Het was vreemd hoe ik me als een totale buitenstaander voelde wanneer ik Brynn en Embry samen zag.
Ik dacht eerst dat het oude jaloezie was - maar ik wist zeker dat Embry écht over Brynn heen was dus zou het iets anders moeten zijn.
Misschien was het 't feit dat Brynn en Embry een geschiedenis hadden die ik niet kende. Kleine momentjes die hem ooit hadden vertederd of gewoon het feit dat ik niet mee kon doen in hun koetjes en kalfjes. Embry lag gewond op de bank, Raphaël was ergens waarvan ik het bestaan niet kende en de Volturi zouden komen om me mee te nemen. Ik voelde zowel mijn keel als ogen branden toen ik deze op het tweetal richtte.
‘Ik.. heb eigenlijk nog geen boodschappen gedaan. Ik zie jullie straks.’ Ik wist een glimlach rond mijn lippen te toveren voor ik de voordeur nam om me door de sneeuw naar het achterliggende bos te begeven. Het was stil, de mensen waren binnen of in het centrum - cadeautjes kopen en een kerstboom uitzoeken voor de naderende feestdagen. Ik had ze graag met Raphaël en Embry gevierd - misschien had Ameleigh dan een normaal stukje leven kunnen zien. Ach, ze waren in ieder geval veilig. Ik zou Embry veilig houden, en dat was het belangrijkste.

Ameleigh Bluebell Winter
Zijn warmte trekt als een huivering door de katoenen blouse die losjes over mijn lichaam valt. De zachte vorm van zijn lippen en de onrustige ademhaling tegen mijn gezicht doen me onbewust glimlachen. Raphaël Call. Hij is zo.. volmaakt. Van marmer met een zachte teint. Een okerkleurige gloed, zonder oneffenheden. Als tekenaar voelde ik me soms bijzonder obsessief in het ontdekken van de details in dingen en ik wist zeker dat als ik de kans kreeg om Raphaël te tekenen - hij een volmaakt standbeeld zou worden. Als ik mezelf dan in een boek zou verplaatsen als hoofdpersone - zou ik mezelf bijzonder haten. Ik liet mijn moeder, Will en een gewoon tienerleven achter voor één of andere perfecte jongen. Ik ruilde een klunzig bestaan voor een leven vol problemen en dat met slechts één daad. Ik wilde mijn moeders gezicht vergeten: hoe haar preutse, blauwe ogen zouden staan terwijl ze mijn verwijtingen bij zichzelf hield. Will's gezicht waarin zorgrimpels en verdriet zou staan met het feit dat zijn geliefde verdrietig was en- arg: de lijst was eindeloos.
En alles was mijn schuld, want ik koos de jongen - ik, en niemand anders. En het slechtste was nog wel dat het me niets uitmaakte zolang Raphaël me vasthield.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Brynn Maddy Danec

'Aha, je hebt weer herinneringen' lachte ik en ik lette niet op Jezebel die wegging. 'Pff, ik heb Renesmee al een jaar ofzo niet gezien. Waarschijnlijk is ze me toch al zat' giechelde ik. Mijn ogen schoten nieuwsgierig rond. 'Mooi huisje. Lekker knus, die van mij moet ik maar is morgen opknappen. Oh shit, Josh zit te wachten. Hij zal raar opkijken als ik Fynn aan hem voorstel. Oh, sorry, ik praat teveel. Dat is een oude gewoonte, maar daar weet je niks meer van. Denk ik' ratelde ik verder. Glimlachend keek ik Embry aan.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Grinnikend luister ik naar de woordenvloed van Brynn, die druk gebarend op de grond naast de bank zit. Het feit dat ze onzinnige dingen verteld en er geen problemen mee schijnt te hebben dat ik er niets meer vanaf weet verlicht de druk die op mijn wonden staat een beetje en laat me denken aan andere dingen. Lachend schud ik vervolgens mijn hoofd, waarna ik even in elkaar kromp door de plotselinge beweging die mijn borst maakte. ‘Het geeft niets, Brynn,’ vertel ik rustig, nog steeds nagrinnikend van haar verhalen, ‘ook wanneer Sam en Edward iets tegen je probeerden te zeggen hield je ook nooit je mond.’
Voor de tweede keer frons ik mijn wenkbrauwen, de herinnering was vanuit het niets opgesprongen uit mijn gedachten, waardoor ik mijn hoofd draaide om naar Brynn te kijken. Naar mate ik langer bij Brynn in de buurt was bleken de herinneringen terug te komen, wat een enorme rust brengt in mijn hoofd en de zorgen lichtelijk van mijn schouder afneemt.
‘Net als toen we samen in slaap vielen in het bos, ik in mijn wolvenvorm,’ mompel ik dan zachtjes, terwijl ik mijn blik weer op het plafond richt met gefronste wenkbrauwen.

Raphaël Embriël Fray Call

De lichte huivering die door Ameleigh’s lichaam trekt is me niet ontgaan, wat voor mij alleen als een aanmoediging geldt. Mijn handen glippen over haar rug, terug naar haar zij, over haar buik en omhoog naar haar schouders. Mijn lippen blijven een weg zoeken over haar lippen, terwijl er een aantal zachte, gesmoorde kreunen over mijn lippen rollen.
Wild ademend leg ik dan mijn voorhoofd tegen het hare, mijn ogen gesloten en mijn handen doodsstil rond haar lichaam geslagen. ‘Ameleigh,’ fluisterde ik zachtjes, ‘ik moet even – rust – ik – sorry, ‘ stamel ik er dan achteraan, waarna ik haar in een ruk loslaat en vastberaden de pikzwarte gang in stap. De gedachten in mijn hoofd wilden niet gaan liggen, wilden terug naar Ameleigh, haast vasthouden, haar zoenen, haar…
Snel schudde ik mijn hoofd, bleef midden in de pikzwarte kamer staan, terwijl mijn ademhaling nog steeds snel en gejaagd ging.

---

•

Brynn Maddy Danec

'Je weet het weer! Oh ja, en die trut van een vampier die ik vermoord had' giechelde ik. 'Ja, jij hielp mee, maar ik deed al het werk' grijnsde ik. 'Dat doet me denken aan de keer dat ik je ontmoette. Je was met dat meisje in de supermarkt, en holde het gebouw uit. Zo liepen we samen door het reservaat' glimlachte ik. 'En die keer dat ik Renesmee ontmoette' fluisterde ik, waarbij ik een traan wegveegde met mijn hand. Het had gevoelens voor me opgewekt. Langzaam zuchtte ik. 'Sam is nogsteeds een ballerina' mompelde ik lachend.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eenhoornpoep --> Purrfect

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

Grinnikend open ik mijn ogen opnieuw, 'ja ik was nogal een vrouwenversierder op dat moment, dat meisje heeft het me nooit vergeven dat ik zo maar ben weggelopen omdat ik jou ineens tegen kwam,' fluister ik dan zachtjes, waarbij mijn mond in een lichte glimlach glijdt.
'Brynn?' vraag ik dan zachtjes, waarbij mijn stem hees en haperend klinkt, 'het spijt me, voor wat er is gebeurd, en wat ik je heb aangedaan, alle gevoelens en gedachten die ik je heb gegeven,' laat ik er dan hees en haperend achteraan volgen. Opnieuw laat ik mijn ogen dichtglijden, overvallen door de vermoeidheid die me overvalt, flitsen van herinneringen van mijzelf en Brynn sijpelen langzaam binnen, waardoor mijn oude, vertrouwde en onbezorgde glimlach op mijn lippen verschijnt.

---

•