Quileute RPG || Twilight || O7 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater – Purrfect
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller
Collin Littlesea

Mensen
Emily Young
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Alice Cullen – Purrfect
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Purrfect
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Pushed
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 16:04 ]

---

•

Embry Call

Raphaël was veranderd, schoot door mijn gedachten toen ik mijn ogen opende en ik overeind wilde komen om mijn zoon te helpen met zijn eerste verandering. De felle, brandende pijn op mijn borstkast zorgde er echter voor dat ik terug naar beneden zakte in de sneeuw en een zachte kreun uitstootte. Mijn ogen zoeken de spierwitte hemel af, maar vinden geen enkel herkenningspunt waar ik me aan vast kan knopen, terwijl er een warme vloeistof over mijn borst naar beneden glijdt.
Vanuit het niets merk ik dat mijn hoofd voorzichtig en teder wordt opgelift en uiteindelijk in een ware schoot beland, vlak voordat Jezebel’s gezicht in mijn blik verschijnt. Haar lippen gaan op en neer, maar de woorden die uit haar mond komen dringen niet tot me door, net zoals de woorden die ze door haar telefoon laat klinken. De zachte pieptoon in mijn oren verdwijnt echter als ze me dichter tegen zich aantrekt en zachtjes woorden in mijn haren fluistert. ‘Hij is onderweg. Het komt goed. Het komt goed,’ hoor ik haar breekbare, wanhopige en schuldige stem fluisteren.
Ik dwing mezelf om een lichte glimlach rond mijn lippen te persen, wat er meer uit ziet dan een pijnlijke grimas waardoor mijn lichaam een aantal keer schokt door de brandende pijn in mijn borstkast. ‘Ik – Raph –‘ pers ik er moeizaam uit, terwijl ik hoest om voldoende adem binnen te krijgen. ‘Niet b – b – bang zijn,’ fluister ik dan zachtjes.

Embry Call

Ik negeer de kleine, grijze wolvengedaante van Leah volkomen wanneer ze haar gedachten laat doorklinken in de mijne. Op het moment dat ze de bossen in begint te duwen reageer ik met een harde, lage grom die bol staat van de dominantie en kracht. Niemand durft het om mij zomaar te commanderen en op te dragen wat ik moet doen, helemaal niet op het moment waarop ik mezelf het meest krachtigst voel.
De waarheid was echter dat ik mezelf nu nog minder krachtig voel dan het moment dat ik net was geboren. Met mijn blik op mijn vader gericht verdwijnt de hare kant uit mijn ogen en laat ik een zacht piepend geluidje horen, dit was totaal niet de bedoeling geweest, ik had hem nooit pijn willen doen.
Klaar om een stap vooruit te zetten hoor ik plotseling – vanuit het niets – de geschokte stem van Ameleigh boven de andere geluiden uitkomen. In enkel een dunne blouse komt ze door de sneeuw naar me toegelopen, haar handen vooruit gestoken en haar onderlip licht bevend. ‘Alsjeblieft Raphaël. Ik heb je nodig,’ fluistert ze dan haast onhoorbaar. De vier, simpele woorden die ze bevend uitspreekt laten mij nog meer, kleinere piepende geluidjes uitstoren, waarna ik mezelf verslagen op de grond laat zakken, met mijn kop tussen mijn voorpoten, mijn blik op Ameleigh gericht, die voetje voor voetje dichterbij komt gelopen.

---

•

Leah Clearwater

-Klootzakken. Vreten kunnen ze wel maar oh nee als het om luisteren gaat- gromde ik in mijn hoofd. -Heb je het over mij, Lee-tjepoeh?- grijnsde Jacob die aankwam rennen. -Nee, jij bent fantastisch, Jakiewakie- gromde ik sarcastisch naar hem. Ik knikte naar Embry en Jacob gaf een kort, bevelend kefje richting Raphaël. -Ga in je mensenvorm, Leah- beveelde Jacob. -Mens, je lijkt Sam wel!- zuchtte ik kwaad en braaf veranderde ik achter de bomen terug en kleedde me aan. 'Idioot, vermoordt bijna je vader volgende keer niet' gromde ik woedend naar Raphaël.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
‘Ik? Bang?’ Ik schud mijn hoofd afkeurend terwijl ik hem dichter tegen me aandruk. ‘Jij.. jij.. Embry Call. Ik zou je moeten vastbinden om je deze dingen te laten voorkomen.’ Snuif ik deels bezorgd, deels menend. Mijn blik glipt over Raphaël die zachtjes piepend in de sneeuw gaat liggen - Ameleigh dichterbij laat. Iets dat voor mij een teken is dat hij het onder controle aan het krijgen is. Ze moet gewoon haar best doen, dat lukt wel. Voor nu wil ik enkel dat Embry in orde komt. Het is dan ook geen grote verrassing wanneer de meest imposante vampier die ik ken even onberispelijk als altijd voor me verschijnt.
Hij werpt een ernstige blik op Embry, waarna hij naar de hoektanden die achter mijn lippen verschijnen kijkt.
‘Eerst Embry.’ Prevel ik zeker terwijl ik Ithuriël help om hem naar binnen te krijgen. Hij heeft spullen meegenomen om de wonden schoon te maken en het genezingsproces te bevorderen. ‘Ga jagen, Jez. Je wil niet omkomen van de dorst met het bloed in je buurt.’ Waarschuwt hij even wijs als altijd wanneer hij Embry voor enkele minuten pijnstilling heeft gegeven. Ik voel me ontspannen zodra ik merk dat hij echt heelt. Toch schud ik koppig mijn hoofd op de woorden van mijn broer. ‘Ik ga niet weg. Hij zou ook nooit zijn weggegaan en er moet iemand zijn als Raphaël de oude is.’ Ithuriël geeft het op en neemt plaats op de stoel dicht bij de bank waarop Embry ligt. Hij zou een engelen stambeeld kunnen zijn en ik ben momenteel erg dankbaar voor zijn hulp.

Ameleigh
‘Het zal goed komen. Ik weet dat je dat kan. Je wil mij geen pijn doen, of wel?’ Ik weet niet wat het maakt dat ik hem zo gerust kan stellen - voorheen was ik weggelopen. Maar op de één of andere manier lukte dat niet. Ik voelde mezelf voor hem in de sneeuw zakken, waarbij ik mijn trillende hand gebruikte om plukjes wit voor zijn groene irissen weg te halen en hem eens goed, overtuigend in zijn ogen te kijken. ‘Denk aan fijne dingen. Denk aan.. Embry en Jezebel. Denk aan wat je nog wil.’ Ik laat mijn hand zakken en schenk hem vervolgens een minieme glimlach. ‘Ik weet dat je mij nodig hebt, en ik ga nergens heen. Als jij in een twee meter hoge wolf veranderd kan ik daar best aan wennen. Ik heb genoeg gezien om er nu voor jou te zijn. Ongeacht de geheimen en dit alles.’ Prevel ik zacht maar zeker. Ik knik kort ter bevestiging, waarna ik iets achteruit stap en mijn hoofd lichtjes kantel. ‘Als je weer de warme, lange, minder harige Raphaël wordt sta ik hier om op je te wachten.’ Prevel ik, waarna ik zachtjes grinnik. Het lijkt zo absurd dat het ergens logisch klinkt: misschien moedigt het hem aan om terug te veranderen, misschien kalmeert het hem. Ik weet het niet precies. Ik ril kort waarna ik mijn handen in elkaar druk. Het is zo koud dat mijn lippen rood als bloed kleuren. Toch is de kou minder kil nu ik een nieuw aandachtspunt heb.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Heel volwassen, hoor. Sorry, maar zo heb ik er geen zin meer in, Bente]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call

De pijnstillers die Ithuriël me heeft gegeven laten mijn gedachten wazig en vaag worden, indrukken van Jezebel komen met flitsen tot me door, maar worden overheerst door de brandende pijn van mijn borstkast. Met Ithuriël’s hulp en mijn wolvenkenmerken zullen de wonden eerder genezen dan bij een normaal mens, maar Raphaël had me goed en diep geraakt, waarbij hij gelukkig geen vitale onderdelen had beschadigd.
Versuf en kreunend van de pijn en verdoving lig ik op de bank, terwijl ik probeer Jezebel te onderscheiden in de kamer en mijn blik flitsend heen en weer gaat langs alle voorwerpen. Uiteindelijk vinden ze haar, in de deuropening van de woonkamer, waardoor ik opnieuw een glimlach rond mijn lippen perst. ‘G – G – Ga maar jagen, l – l – lieverd,’ fluister ik zachtjes terwijl ik mijn hand probeer op te tillen om mijn duim op te steken, maar die echter halverwege weer slapjes terug valt op de bank. Glimlachend draai ik mijn hoofd even naar Ithuriël, die bewegingloos op de stoel naast de bank zit. ‘B – B – Blij dat zij het n – niet is,’ fluister ik zacht wat half overstemd wordt door een nieuwe kreun, waarna ik glimlachend mijn ogen laat dichtzakken.

Raphaël Embriël Fray Call

De waarschuwing die Leah naar me roept dringt niet tot me door, mijn blik is geconcentreerd gericht op Ameleigh’s gezicht, die voor me in de sneeuw is gaan zitten en me alles heeft verteld wat ik al die tijd had willen horen. Haar lippen kleuren bloed rood, wat prachtig in contrast staat met haar sneeuwwitte huid. Wanneer ze iets achteruit stapt en aangeeft dat ze op me zal wachten – mijn oude, vertrouwde mensenvorm dan – zijn mijn gedachten zo ver gekalmeerd dat de brandende woede naar beneden is gezakt en ik helder kan nadenken.
Met een flits schiet ik overeind en sprint het bos in, waardoor ik glimlachend doorkrijg dat mijn vampierkant ook door schemert wanneer ik wolf ben en ik waarschijnlijk vele malen sneller ben dan de andere wolven uit het reservaat. Enkele tientallen meters het bos in frummel ik een pakketje kleren – dat mijn vader op verschillende plaatsen naast ons huis heeft verstopt – onder een boom vandaan en knijp mijn ogen stijf dicht. Concentreren Raph, flitst er door mijn gedachten, waarbij ik mijn adem zachtjes uitblaas en mezelf opnieuw terug laat gaan naar het moment waarop ik Ameleigh voor het eerst zag, ik voor de eerste keer mijn lippen over die van haar voelde gaan.
Sneller dan ik zal had verwacht stond ik wankelend op mijn eigen benen, schoot snel in de joggingbroek die mijn vader in het bos had verstopt. Enkel in mijn joggingbroek gekleed liep ik vervolgens terug naar mijn ouderlijk huis, waar ik vanaf een paar meter afstand Ameleigh nog steeds bewegingloos in de voortuin zag staan. Slechts enkele millimeters van haar verwijderd bleef ik – met een strakke, serieuze gezichtsuitdrukking – staan kijken, waarbij ik mijn vingertop langs haar kaak en lippen liet glijden. ‘Mijn … vader?’ fluister ik er dan haperend uit.

---

•

Eenhoornpoep schreef:
[Heel volwassen, hoor. Sorry, maar zo heb ik er geen zin meer in, Bente]

|| Sorry Brook, maar je actie kwam niet echt heel gelegen en verpestte eigenlijk een beetje onze verhaallijn. Vandaar dat we er vrij weinig op reageren omdat het gewoon niet gelegen komt. ||

[ bericht aangepast op 23 nov 2012 - 0:18 ]

---

•

[Dat boeit me niks. Ik heb het over die Material die zo kinderachtig is om me te negeren. En sorry hoor, dat ik het doodsaai vind als jullie twee alleen maar reageren. Sinds wanneer is het een misdaad als ik reageer?]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eenhoornpoep schreef:
[Dat boeit me niks. Ik heb het over die Material die zo kinderachtig is om me te negeren. En sorry hoor, dat ik het doodsaai vind als jullie twee alleen maar reageren. Sinds wanneer is het een misdaad als ik reageer?]

|| Ik negeer je ook, omdat mijn personages het nu even niet kunnen hebben als er zomaar iemand komt binnen vallen zonder 'n goede reden. Wij hebben met z'n tweeën een verhaallijn opgebouwd, en als je daar op een normale, rustige manier tussen wil komen is dat prima, maar niet zoals je het nu doet. ||

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Oh, loser, ik had het veel beter kunnen hebben.’ Hoewel het eigenlijk scherp had moeten klinken - verfrommelden de worden in bezorgdheid.
Voorzichtig drukte ik een kus op zijn lippen waarna ik hem een glimlach schonk. ‘Ik ben snel terug.’ Beloofde ik hem voor ik naar buiten liep.
Raphaël stond naast Ameleigh in zijn mensenvorm. Ik was blij dat hij was terug veranderd en nu helder kon denken, hoewel ik ook wist dat hij moest jagen.
‘Embry geneest snel. Ithuriël is zo snel mogelijk gekomen en houd hem gezelschap.’ Boven de bomen zie ik hoe de nog rode zon de hemel begint te verlichten.
‘Ameleigh, bedankt. Het is slim als je nu in het huisje wacht. Ik praat wel met je moeder. Ik denk dat we vandaag allemaal een rustdagje verdienen.’ Ik knik doordringend naar Raphaël - wat aangeeft dat ik nu geen tegenspraak duld. ‘Wij gaan even wandelen.’ Prevel ik vervolgens zacht.
Ameleigh twijfeld even, raakt Raphaëls arm aan en loopt dan langzaam naar binnen. ‘We hebben voorraad nodig nu zij in de buurt is. De Volturi.. Ze zullen komen. Voor ons. Ithuriël heeft Symera naar Aro gevraagd en ze zijn er snel. Ik moet alles doen om jullie te beschermen en dus ga jij samen met Ameleigh naar de Blackwells. Ze zullen hier komen, voor mij. Er is op de één of andere manier naar buiten gekomen dat ik een zoon heb. En uiteraard is iedereen benieuwd naar de zoon van een halfvampier. Ik kan Aro zeggen dat het slechts roddels zijn als jullie snel vertrekken.’ Er verschijnt een zorgelijke frons boven mijn ogen wanneer ik langzaam uit adem. ‘Eerst jagen.’ Knik ik dan langzaam, waarna ik mezelf op vampier snelheid richting de bergen begin te verplaatsen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

| Ik negeer je omdat je onze verhaallijn niet kan appericiëren en daarom niet bepaald leuk overkomt. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Leuk zo'n RPG waar mensen een "verhaallijn" opbouwen zonder te overleggen. Twilight is gewoon Twilight, hoor. Daar hebben ze toch ook geen "verhaallijn" waar alles om Embry etc draait? Ik dacht dat het juist draaide om de HELE Quileute. Mijn fout, ik wist niet dat alles om jullie draaide. Leuk.]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

| Het draait ook om iedereen. De andere spelers zijn enkel offline en áls ze online zijn - zouden we ze er graag bij betrekken. Like Quil en Claire en de Cullens zo nu en dan. We spelen Twilight niet na. Dit speelt zich af ná Breaking Dawn - we proberen Embry een eigen verhaal te geven na Stephenie Meyer en daarin betrekken we genoeg mensen, alleen zijn deze niet altijd online. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

|| Het is inderdaad een Quileute RPG, waar iedereen zijn of haar personage een verhaallijn kan geven die zij of hij leuk vindt. Als ik Embry speel, geef ik Embry een verhaallijn en ga ik me niet zorgen maken over de andere personages als ze niet in mijn verhaallijn voorkomen. Mochten de mensen die de andere personages spelen in mijn verhaallijn voor willen komen heb ik daar totaal geen problemen mee, leuk zelfs! Maar dan wel op een normale, volwassen manier, en niet op zo'n 'hallo ik kom even binnen wandelen alsof het niets is' - manier.

Ik heb vrij weinig zin om hier nog verder mee door te gaan Brook. Als je met onze verhaallijn mee wil doen: prima, zeg dat dan even dan kijken wij even waar we je erin kunnen halen, maar ga je dan niet op zo'n manier opdwingen want daar help je niemand mee.

En nu ga ik slapen want ik word hier gek van en ik ben moe. ||

---

•

[Sorry hoor, maar nu lijkt het net alsof ALLES om hun twee draait. Tuurlijk, na een maand ofzo, wie is de eerste beste die zwanger raakt? Wie word er vader? Wie bouwen er een "verhaallijn" op? Echt waar, ik zelf heb hier ook geen zin in maar ik word letterlijk gestoord dat alles om jullie draait. En Bente, je doet geen eens de moeite om naar anderen een bericht te sturen dat ze ook is moeten reageren. Zo kan ik het ook, hoor]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

|| Ten eerste, Brook: aangezien wij twee de enige regelmatige actieve leden in deze RPG zijn, hebben wij inderdaad een verhaallijn opgebouwd waar veel in gebeurd, als we dat niet hadden gedaan hadden wij onszelf helemaal dood verveeld. Ten tweede: niet alles draait om ons, de rest reageert gewoon anders en hebben andere verhaallijnen, zoals ik al zei: als je het gewoon netjes vraagt mag je jezelf best in onze verhaallijn mengen, maar dan wel op een fatsoenlijke manier. Ten derde: natuurlijk doe ik geen moeite om mensen berichtjes te gaan sturen dat ze moeten reageren, als jij met iemand anders een verhaallijn op wil zetten dan stuur je diegene zélf maar een berichtje, deze RPG is open voor iedereen die wel of niet wil komen, als je jezelf hebt ingeschreven bestaat er de kans dat je andere dingen tegenkomt in 't echte leven die veel en veel belangrijker zijn en dat je even niet meer aan deze RPG denkt.

Nu heb ik helemaal genoeg van deze discussie, dus ik reageer ook nergens meer op. Als je nog met onze verhaallijn wil mee doen laat je dat op een fatsoenlijke manier weten, anders zoek je zelf iemand waarmee je een verhaallijn kan opbouwen. Ik heb het een beetje gehad met dit kinderachtige, jaloerse gedoe, dus geniet gewoon van de RPG. ||

---

•