{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Kaitlin Mary Linnet

Was dat het enige wat zij over me wist en wat de mensen in de stad over me wisten?
Dat was bitter weinig. Maar er waren ook geen mensen die me echt kenden, zelfs mijn ouders niet.
"Ik geloof niet alle verhalen die ze me verteld hebben, maar de meesten." Ik dook weer onder water. Toen ik bovenkwam gooide ik mijn haar naar achter. "Ik weet inderdaad niet veel. Ik weet dat je de zus van Derek bent, ik weet over je moeder, je vader, dat je de leider bent."
Ik haalde mijn schouders op. Ik was inderdaad niet erg goed geïnformeerd, maar eerlijk gezegd kom me dat geen ene moer schelen. Magiër was magiër, jager was jager en mens was gewoon mens. En dan had je Carmens broertje nog, de hybride.
Toen ik uiteindelijk genoeg had aan het zwemmen, ging ik het water uit en ging ik op het strand liggen. De zon brandde op mijn blote huid, terwijl ik mijn ogen sloot.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 16:40 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Misschien had ze gelijk,
Elk verhaal was anders, vooral als het om een mens ging,
Ik glimlach, misschien kon het toch nog een vriendin worden.
Ik duw mijzelf boven het water waarna ik rustig heen en weer dans,
Als ik Kaitlin in de zon zie liggen glimlach ik even,
Ik mompel wat woordjes waarna de zon ietsjes veler gaat schijnen en het ook wat warmer word.
Ik dans rustig richting het strand en laat mijzelf dan naast Kaitlin vallen,
'Er zijn ook voordelen aan magie, dat moet je wel toegeven Kait' ik glimlach even.

Derek Tersan

Ik glimlach even naar dr,
'Dat is te begrijpen, het leven als een prooi is ook niet altijd leuk' ik glimlach even,
'Als je wilt kan je hier wel een tijdje blijven wonen, dan zeg ik gewoon dat je een nichtje bent uit een van de dorpjes hier in de buurt' ik glimlach waarna ik naar de keuken loop.
Ik doe wat water in een kan en pak twee glazen waarna ik weer terug naar dr loop,
Ik schenk beide glazen in waarna ik ze op het tafeltje zet.
'En wees maar niet bang, als het om leugens gaat dan weet ik wel hoe ik dat moet doen' hopelijk kon ik dr gerust stellen dat ze veilig was hier,
Misschien zelfs dat ze weet dat ze nu zelf ook een leugen kan verzinnen om hier rond te lopen,
'Mijn naam is Derek trouwens, Derek Tersan' ik glimlach even naar dr.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 19:59 ]

Kaitlin Mary Linnet

"Dat heb ik ook nooit ontkend." Ik draaide mijn hoofd naar haar en keek haar met een dichtgeknepen oog aan. "Je kunt er zo veel mooie dingen mee doen. Je kan er mee doen wat je wil."
Ik moest stiekem toegeven dat ik ergens jaloers was. Ik kon niet veel speciaals, ik betekende niet veel in deze wereld, nou behalve dat ik er voor zorgde dat het volk geloofde dat het veilig was. Als was ik daar nu niet echt mee bezig. Als iemand van de regering me hier zou zien, was ik er geweest. Dat wist ik maar al te goed.
Het was de schuld van mijn ouders dat ik dit deed. Ik werd zwaar onderbetaald en kon maar net rondkomen. Daarbij kwam nog eens dat ik strikt in de gaten gehouden werd als ik in de stad was. Bijna niemand durfde de wouden te betreden, hoewel er niets eng aan was.
's Nacht hing het een griezelige sfeer, maar dat vond ik juist zalig. Ik hield van enge dingen. "Maar ik ben een jager en ik hoor te denken als een jager."
Ik zuchtte zacht. Dat was toch wat er van me verwacht werd als mijn leven me lief was.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 20:07 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Kaitlin, ook al zijn we beide verschillend, dat hoeft nog niet te zeggen dat we dit vaker kunnen doen' ik kijk dr even aan,
Ik maak wat bewegingen met mijn handen waarna er een speld te voorschijn komt,
'Als je wilt, het hoeft niet, kunnen wij dit vaker doen. Het enige wat je dan hoeft te doen is op de speld te drukken' ik glimlach even en leg hem naast dr neer.
Ik wist niet hoe ze zou reageren, waarschijnlijk had ze mij op eerst ogenblik anders verwacht,
Ik draai mijzelf weer op mijn rug,
Zou het goed zijn? Leiders die elkaar horen te haten, die vrienden worden?
Ik zucht even en sta op.
'Kaitlin, hoe zou het zijn als deze oorlog nooit begonnen was? Zouden wij dan beste vrienden zijn?' ik draai even met mijn hoofd naar het water waarna ik naar dr kijk.

Kaitlin Mary Linnet

Ik nam de speld aarzelend aan en legde hem met het hoopje wat mijn harnas moest voorstellen.
Met een glimlach ging ik terug liggen met mijn ogen gesloten.
Maya stond recht. "Kaitlin, hoe zou het zijn als deze oorlog nooit begonnen was? Zouden wij dan beste vrienden zijn?" vroeg ze.
Ik opende langzaam mijn ogen en ging recht zitten. Maya keek me aan.
"Ik weet het niet. Het zou kunnen, maar voor hetzelfde geld zouden we elkaar nooit ontmoet hebben." Ik probeerde te glimlachen en stond langzaam recht. Het zand voelde heet aan onder mijn voeten, maar ik gaf geen kik. Ik duwde even tegen haar arm aan. "Maar dat betekent niet dat we nu geen vrienden kunnen zijn."

[ bericht aangepast op 30 nov 2012 - 16:49 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Maar die glimlach werd al snel bedorven door de gedachtes die door mijn hoofd gingen,
'Kailtin, hoewel het waar is dat we elkaar dan misschien niet zouden hebben ontmoet... We zouden nu nooit echt werkelijk vriendinnen kunnen zijn, ze verwachten dat een van ons sterft en dat daar de oorlog meer en deels mee beslist word....' ik zucht even.
Ik wist dat ik gelijk had, tenzij er iets zou gebeuren waardoor de mening van de mens zou veranderen.
Ik kijk even naar de lucht,
'Soms droom ik over een wereld waar het vredig is, waar mens en magie weer een zijn in plaats van zoals het nu is.... Maar die dag zal nog lang duren' ik glimlach even,
Hoewel de glimlach meer en deels gefaked was.
Ik kijk weer even naar Kaitlin en grijns dan,
'Als je het te warm hebt moet je het zeggen he, dan laat ik het wat afkoelen' ik glimlach naar dr.

Kaitlin Mary Linnet

"Wie zegt dat we altijd even eerlijk moeten zijn?" Ik schonk haar een bittere glimlach. "De wereld is toch al opgebouwd uit leugens."
Ik wist niet meer wat te geloven. Wat nog eerlijk was en wat niet. Het was waar, de wereld werd samengehouden door leugens. De waarheid viel niet meer te onderscheiden.
"Als je het te warm hebt moet je het zeggen, he. Dan laat ik het wat afkoelen." Ze glimlachte.
"Nee, het is wel goed zo. Als ik te warm heb kruip ik wel weer het water in." Een glimlach kon er niet meer vanaf. Het was waar, een van ons moest dood. En ergens begon de drang te krijgen om mezelf op te offeren. Maar zo simpel zou het was het helemaal niet. Er zou dan waarschijnlijk een nieuwe leider komen. Een niet zo milde als ik.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Iemand voor Farrell?]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Raven Minerva Brooks

Fijn, heel fijn.
Kreeg ik net een berichtje van mijn lief dat hij terug kwam naar het dorp, werd ik zelf weer uitgezonden.
Wat kan het leven toch oneerlijk zijn.
Met een zucht legde ik de slijpsteen voor mijn zwaard aan de kant, hij is nu wel scherp genoeg.
Scherp genoeg om een paar magiërs mee af te ranselen.
Sinds ze mijn beste vriendin ontvoerd hadden heb ik gezworen om wraak te nemen.
En ik voelde dat ik steeds dichterbij kwam in mijn uiteindelijk doel, het vinden van Strai of zo niet -als ik te laat was- het wreken van Strai door elke magiër binnen zoveel meter af te maken.
Maar eerst moest ik deze klusjes afronden, voor die zich op bleven stapelen.
Mijn rode mantel had ik alvast in mijn tas gestopt, het zou wel niet al te koud worden.
Maar daar maakte ik me niet eens het minste druk om.
In mijn hoofd dwarrelden allerlei scenario's was er kon gebeuren wanneer ik Strai vond, straks merkten ze dat ik eraan kwam en vermoorden ze haar juist dan, voor mijn ogen.
Dat zou ik niet aan kunnen.
Even sloeg ik mezelf in mijn gezicht,.
Kom op, je bent een jager.
En soms moet een jager doen wat een jager moet doen.

Credendo Vides

Maya Tersan

Ik glimlachte even,
Ze had gelijk,
De wereld was meer en deels een grootte leugen,
Hoe men het ook zag,
Alles wat verteld was, was een leugen,
Dat wist ik dankzij mijn vader,
Zijn herinneringen hebben mij dat laten zien,
'Ach, misschien dat alles vanzelf weer beter word' ik glimlach nog eventjes,
Maar ergens van binnen wist ik dat het een leugen was,
Een leugen voor eigen best wil,
Omdat ik het niet wilde geloven dat het fout zou gaan,

Kaitlin Mary Linnet

Ik keek haar aan en schudde mijn hoofd. "Geloof je dat nu zelf? Dat alles vanzelf beter zal worden?"
Ik wilde haar haar sprankje hoop niet ontnemen, maar volgens mij wist ze net zo goed als ik dat het nooit vanzelf zou beteren.
Ik ging voor haar staan en nam haar armen tussen mijn vingers. "Als het zo ver is, zou je het dan doen?" Ik kneep zachtjes in haar bovenarm. "Mij doden?"
Ik probeerde nog een glimlach op mijn gezicht te wringen, maar het wilde niet lukken.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlachte even,
Maar schudde toen mijn hoofd,
'Nee, ik heb nooit een leven afgenomen, nor zou ik dat ooit doen'
Ik zuchtte even,
Ze had gelijk, een van ons zou dood gaan,
'Maar als het zover is.... Da... Dan... Zal ik wel moeten...' de worden kwamen amper mijn mond uit,
Ik zucht weer even,
'En jij Kaitlin? Zou jij het kunnen? Een mede mens vermoorden?' ik kijk dr aan,

[Wat heb ik gemist? En waar kan ik invallen?]

I'm finally back, Finally after a Year break

{ Nauwja niet veel gemist, Kaitlin en Maya zijn samen bij het meer, beetje aan het kletsen, Derek en Lily zijn bij Derek's huis en voor de rest niet veel }

Kaitlin Mary Linnet

Ik haalde mijn schouders op. "Hangt er vanaf wie het is."
Ik nam snel mijn speer op van de grond en duwde die in haar handen. "Doe het dan Maya. Misschien lost het niets op, misschien wel. Zolang je maar voor Kai zorgt als ik dood ben."
Misschien was het een drastische beslissing, misschien niet. Maar ze had me doen inzien dat het zo ook niet verder kon. Ze kon een mens snel van gedachten doen veranderen.
Ik probeerde me mentaal voor te bereiden voor de klap, als die al zou komen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov