{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Maya Tersan

Ik kijk dr even verbaasd aan,
Verwacht ze nauw werkelijk dat ik dr zou vermoorden,
Ik sta op en kijk dr aan,
Ik glimlachte even naar dr,
Nee, ik ben niet zo'n iemand,
Een spelletje doen, best, maar iemand pijn doen en ook nog is vermoorden nee,
Ik gooi de speer in de grond en omhels haar,
'Ik ga niet iemand pijn doen, niet jouw Kaitlin' ik glimlach even,
Misschien was het dom,
Misschien was het slim,
Maar mijn hart zei dat Kaitlin de sleutel is tot een ander einde.

Kaitlin Mary Linnet

Ik wreef zacht met mijn hand over haar warme onderrug, terwijl ik de krop die in mijn keel ontstaan was ongemerkt probeerde door te slikken.
'Ik ga jou ook niet doden, dat kan ik niet,' fluisterde ik zacht.
Misschien had ik Maya verkeerd ingeschat, te bedenken dat ik haar vanmorgen nog haatte. Of ja, 'haatte', want ik mocht haar wel.
Ik wring me een beetje los uit haar greep.
'Hoe denk je dit dan anders op te lossen?'

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

HurtedHeart schreef:
[Wat heb ik gemist? En waar kan ik invallen?]

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Kaitlin was de eerste die werkelijk mijn lichaam liet trillen,
Niet van angst, nee een ander gevoel, iets wat ik niet kende,
Ik glimlach weer even naar dr,
'Dat weet ik nog niet, maar ik kom vanzelf wel met een plan om alles te veranderen' ik glimlach weer even,
Misschien was het wel lekker om even niets te doen,
Om even met een jager te praten,
En zo dicht bij elkaar te zijn,
Ik slik even een brok weg,
Was dit nauw echte vriendschap? Of was het meer dan dat?

Kaitlin Mary Linnet

"Je hoeft dat plan niet alleen te bedenken." Ik liet haar helemaal los en keek haar aan. "We hebben nog altijd die speld."
Naar de grond kijkend liep ik het water in en ging in het ondiepe zitten. Ik keek Maya aan, die daar nog steeds stond en streek een beetje met mijn hand heen en weer over het water.
Een diepe zucht kwam uit mijn mond en liet het goede gevoel dat ik daarnet had weer verdwijnen. "Morgen..." begon ik. "Morgen moet ik de rest weer op jacht sturen..."
Ik keek gepijnigd op, terwijl mijn hand onderwater gaat. "Ik kan ze moeilijk vertellen dat het niet mogelijk is en dat ik... Met de leider van de magiërs heb staan knuffelen. Dat weet je toch?"

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 16:38 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even naar Kaitlin,
'Nee, dat kan je ze inderdaad niet vertellen' ik loop rustig naar het water waarna ik naast dr ga staan,
'Ik zal mijn mensen beschermen, maar ik zal de jouwe geen pijn doen' ik glimlach even en ga naast dr zitten,
'Misschien is het voor nu maar beter zo, dat alles nog is zoals wij het kennen' ik kijk even naar het water en dan naar Kaitlin,
'Voor nu, is er weinig wat we kunnen doen' ik leg mijn hand op dr rug terwijl ik even zucht,
Het was waar, we konden niks, de jagers en magiers waren nog steeds vijanden,
Alleen maar dankzij de bron der magie,
Was het nauw werkelijk dat de magiers de fout maakte?
Nee, het lag bij beide, dat geloof ik.

Kaitlin Mary Linnet

"Zweer het." Ik spuugde op mijn hand en stak hem uit. "Ik zweer dat ik geen haar zal krenken van jouw volk."
Ik duwde mijn hand nog wat dichter onder haar neus en grijnsde.
Zou ze het kennen, dit rare ritueel? Ze was tenslotte een magiër, maar dat maakte haar geen analfabeet. Ze had zelf toegegeven dat ze nogal vaak in de stad kwam, dus ik veronderstelde dat ze het wel al eens gezien had.

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 16:48 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even als ze op dr hand spuugt,
'Dat is een nieuwere, ik hou meer van de oudere' ik glimlach even,
Ik maak van een beetje water een mes waarna ik die door het midden van mijn hand haal,
Bloed stroomt langzaam naar beneden en druppelt in het water,
Ik druk mijn hand in die van haar,
'Een wapenstilstand, tussen twee leiders, mooier kan het niet' ik glimlach,
Het was inderdaad iets moois,
Een wapenstilstand, tussen de leiders en dan nog is proberen samen iets te bedenken om van deze oorlog af te komen,
Ik glimlach weer even, de gedachten al aan geen oorlog meer, het was het mooiste wat iemand kon hebben.

Kaitlin Mary Linnet

Ik nam met een grijns het mes uit haar handen en maakte ook een snee in mijn hand, anders was het enkel bloed vermengd met speeksel.
Ik drukte mijn hand weer tegen de hare.
"Dan zijn we nu dus bloedzusters." Ik keek haar aan.
Volgens mij waren we zo veel meer dan dat. We zouden nog wel een hechte band krijgen, anders was dit gewoon iets roekeloos geweest.
Ik haalde langzaam mijn hand weer van de hare af. Ik wist niet echt of ik zou moeten wachten tot het droogde of het juist al mocht afspoelen, dus ik bleef staan.
Ik voelde me opeens anders, sterker.
Ik hoopte maar dat ik haar echt kon vertrouwen en dat dit niet een of ander snood plannetje was om mijn volk te doden of mij te vergiftigen via mijn bloed. Maar ze had het gezworen en daarbij moest ik maar niet altijd het slechte van mensen denken.

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 17:06 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Dit was het begin van iets groots,
En misschien wel meer dan dat,
Misschien groeit dit uit tot iets meer dan,
Ik laat de wond zitten,
Het litteken wat achter zou blijven, zou een teken zijn naar elkaar,
'Nu kunnen we altijd van elkaar genieten, waar we ook zijn' ik glimlach weer even naar dr,
'En houd er rekening mee dat je magisch bloed nu gemengd hebt met de jouwe, dat betekent dat wanneer je echt in de problemen zit en geen uitweg ziet, ik er altijd zal zijn' ik glimlach weer even, daar zou ze de speld niet eens nodig voor hebben.

Kaitlin Mary Linnet

Ik glimlachte breed, waardoor ik kuiltjes in mijn wangen kreeg.
"Weet je, het is niet echt eerlijk..." Ik stond recht en draaide wat met mijn teen door het water. "Hoe kan ik er nu voor je zijn als ik het niet eens weet dat je in de problemen zit?"
Ik haalde mijn schouders op. Ergens vond ik het ook verschrikkelijk dat ik zou moeten liegen tegen de groep. "Zou ik het trouwens aan Derek moeten vertellen, of is het misschien beter dat hij dit niet weet?"
Ik zat opeens met veel vragen. Ik ging in kleermakers zit op het zand zitten. Kai kwam met een bezorgde blik op me afgesneld en begon aan de wond op mijn hand te likken. Ik trok het voorzichtig weg. "Rustig maar, schat, het is niets."
Hij keek me even wazig aan en ging toen met zijn hoofd op mijn schoot liggen. Zachtjes aaide ik tussen zijn oren.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Je hebt gemerkt hoe mijn broer reageerde toen die hoorde dat ik hem al die jaren al in de gaten heb gehouden' ik grijns weer even,
'Maar dat is voor de rest aan jouw Kaitlin' ik loop het water op waarna ik mijzelf omdraai richting de twee,
'En misschien is het ook maar beter om gewoon tegen je hele crew te liegen, dan weet geen van alle het' ik glimlach weer even,
Ik dans een beetje rond op het water terwijl ik naar de wolfshond kijk,
Ik glimlach even,
Die wolfshond was het enigste wat Kaitlin werkelijk had,
Niet meer, niets minder.
Ik dans rustig door terwijl ik mijn ogen op Kaitlin houd.

Kaitlin Mary Linnet

Ik wilde niet tegen ze liegen, dat haatte ik. maar ik moest wel, want als iemand in de stad er van hoorde en het ter oren van de koning kwam... Wel, dan was ik alsnog dood.
Ik speelde zachtjes met Kai's oren. Hij keek een beetje verveeld op. Maya leek zichzelf te entertainen met dansen, dus dan zou ik me met Kai bezighouden. Hij had tenslotte ook een dagje vrij.
Voorzichtig duwde ik hem van me af en pakte een flexibele stok op. Uitgelaten sprong ik voor hem op en neer terwijl ik met de stok voor zijn ogen zwaaide. Met zijn tong uit zijn bek - door de warmte - begon hij te kwispelen en greep de stok beet tussen zijn tanden. Daarna begon het trekwerk.
"Kom op dan," zei ik lachend, "je kunt wel beter."
Hij begon steeds harder te trekken, net als ik, tot de stok in twee barstte. Lachend liet ik mezelf op de grond vallen. Kai kwam hijgend boven me staan en likte mijn gezicht.
Ik sloeg mijn armen om hem heen en knuffelde hem. Wat hield ik van dat beest.
Ik wierp nog een korte blik op Maya en glimlachte.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik kijk lachend naar de twee,
De hond leek het warm te hebben,
Ik glimlach even,
Als Kaitlin naar mij kijk, grijns ik even duivels,
'Kaitlin, een vraagje he, wat is mooi en harig tegelijk?' ik grijns even,
Als ze diep aan het na denken is neem ik mijn kans,
Ik creëer een middelmatige vloedgolf waarna ik die over Kaitlin en de wolfshond gooi,
'Jullie twee aan elkaar geplakt' ik grijns even,
Ik had de golf zo gemaakt dat ze alleen flink nat zouden worden,
Ik dans rustig verder terwijl ik een glimlach naar de twee.

Kaitlin Mary Linnet

"Als je er nat bij had gezegd was ik er misschien nog op gekomen." Hoofdschuddend stond ik recht. Kai stond nogal geschokt op zijn poten te bibberen. Ik knielde bij hem neer.
"Sssht, Kai, het is maar water. Kijk." Ik gooide wat water over mijn hand. "Er gebeurt niks."
Langzaam loodste ik hem dichter bij het meer. Toen hij er uiteindelijk een pootje in had gezet, sprong hij geschrokken achteruit. Ik liep wat dieper. "Kom Kai."
Voetje voor voetje kwam hij het water in, tot ik tegen Maya op botste en hij er snel vandoor ging. Ik schudde lachend mijn hoofd.
"Ik denk niet dat me dat een tweede keer lukt," grinnikte ik.
Met mijn voet stampte ik wat water in haar richting, maar het was niet vergeleken met haar vloedgolf.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov