{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Als ze het water mijn kant op stampt begin ik te lachen,
'Als je wilt dat Kai zijn vrees voor water vergeet weet ik wel iets' ik glimlach even,
Ik grijns even waarna ik mijzelf verander in een vrouwlijke wolfshond,
Ik loop wat rustig door het water heen en kijk naar Kai,
Ik verleid hem deels waarna ik het water in duik,
Al snel hoor ik achter mij de poten van Kai door het water rennen,
Ik grijns eventjes,
Als ik de tong van Kai over mijn vacht voel gaan begin ik te lachen en verander ik terug,
'Oeps... Als iemand mij likt begin ik altijd te lachen' ik lach weer eventjes.
Ik aai Kai over zijn kop, waarna het beest pas merkt dat die in het water ligt.

Kaitlin Mary Linnet

Op het eerste zicht dacht ik dat het niet zou werken, maar blijkbaar toch wel.
Kai keek ons beiden met grote ogen aan en draaide zijn rug naar ons toe. Hij liep rustig weer het water uit, waarna hij zich met een plofje op het zand liet vallen en verwijtende blikken op ons wierp.
Ik keek Maya grijnzend aan en liep het water uit. "Wees nou niet boos op ons, we wilden je gewoon het water in krijgen. Trouwens, er ligt thuis nog een lekkere duivenpoot op je te wachten."
Ik aaide hem zacht over zijn bol en keek terug naar Maya. "Het was het proberen waard, volgens mij is wel voor een deel over zijn angst heen."
Ik trok mijn harnas terug aan. "Nog zin in een gevecht?"
Ik had deze keer enkel mijn speer bij me, maar daarmee kon ik ook heel wat.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Door het water wat flink aan te drukken gooi ik wat enkele vissen richting Kai,
'Als troost om dat ik je probeerde te helpen' ik glimlach even,
Ik verdwijn even naar mijn kleding waarna ik die aantrek,
Als ik ze aanheb kom ik naast Kaitlin te voorschijn,
'Volgens mij is het gevecht zelfs al begonnen' zeg ik grijzend terwijl Kaitlin langzaam wegzakt in het zand,
Ik loop wat naar achteren waarna ik grijzend naar haar kijk.
Ik kijk even naar de omgeving, bomen, water en lucht, vuur werd gecreëerd vanuit mijzelf en de rest ook,
Ik grijns weer even, eigenlijk maakte ik altijd alles zelf.

Kaitlin Mary Linnet

"Shit," mompelde ik.
Ik mocht niet te fel bewegen, althans dat had ik gehoord. Gelukkig was mijn speer lang genoeg.
Ik strekte mijn arm uit en stak hem diep in het natte zand. Voorzichtig begon ik mezelf het zand uit te trekken, wachtend op nog een aanval van Maya. Eindelijk uit het drijfzand ging ik voor haar staan en haalde uit richting haar uit. Ik wilde haar geen pijn doen, maar de punt haalde zachtjes haar buik open.
Misschien konden we beter doen alsof het echt was, met pijn erbij. Daar werd je harder van.
"Je hoeft niet voorzichtig te doen hoor, ik kan wel wat hebben." Ik haalde nog een keer uit.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Dat was waar ik op wachtte,
Het teken dat ik alles los mocht laten en alles kon gebruiken wat ik wilde,
Ik grijns even en lik over de wond op mijn buik waarna die langzaam healt.
Ik sprint in de lucht waarna zwarte rook zich samen spant,
Als ik land, word de grond bedekt door de zwarte rook,
Dit was mijn kans om ongemerkt aan te vallen,
Ik verdwijn in de zwarte rook waarna ik Kaitlin van uit elke hoek telkens een stoot geef,
Als ik er genoeg van heb, laat ik de rook in vuur en vlam staan waardoor ieder die erin staat langzaam in de brand komt te staan,
Ik grijns als ik het doe omdat ik net buiten de rook ben gaan staan,
Kaitlin daar in tegen zou waarschijnlijk er nog in staan,
Ik maak verschillende tekens snel in de lucht waarna verschillende beesten uit de grond komen zetten,
Allemaal gemaakt van een ander element, als Kaitlin het werkelijk overleefd had, dan zouden deze creaties haar aanvallen.

Kaitlin Mary Linnet

Terwijl ik langzaam verschroeid werd door de vlammen die langs mijn benen likten, probeerde ik het hoofd koel te houden en helder na te denken. Het enige wat ik kon bedenken, was het water in lopen. En dat was dan ook wat ik deed.
Het deed nog meer pijn als vanmorgen, maar ik gaf geen kik.
Nogal vreemde wezens hadden zich rond me verzameld. Ik grijnsde breed.
Het zandbeest was snel vaneen gestampt, terwijl ik het waterding de vlammen van daarnet in lokte. Daar was ik toch al vanaf.
Ondertussen boorde ik mijn speer in Maya's boven been, die vast bleef hangen. Ik gaf er een harde ruk aan, waardoor hij eindelijk loste, terwijl er een harde luchtwolk tegen me aan botste. Ik viel wankel omver en krabbelde achteruit voordat ik recht stond.

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 20:42 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik grijns even,
Hoe wel de wond diep was,
mompelde ik alleen maar een paar woorden,
De wond schroeide zichzelf weer dicht waarna ik Kaitlin even grijzend aankijk,
'Serun Zakull Mesirnda' ik grijns terwijl ik de woorden uitspreek,
Net voordat Kaitlin ubberhoudt zichzelf omhoog zou kunnen krijgen word ze met een gigantische golf van lucht omhoog geblazen,
De lucht in, ik grijns even als ik dr heel eventjes niet meer zie,
En als ze eenmaal in het diepe gedeelte van het water terecht komt glimlach ik,
Ik dans rustig over het water heen waarna het water langzaam maar zeker veranderd in ijs.

Kaitlin Mary Linnet

Toen ik terug aan het zwemmen was, veranderde het water in ijs. De scherpe randjes haalde mijn nek open toen ik probeerde te bewegen.
Het water voelde niet koud aan, maar de laag ijs werd steeds dikker en dikker. Toen het nog niet te dik was, probeerde ik de ruimte om me heen vrij te maken, zodat ik er nog uit zou kunnen kruipen, maar het had niet gewerkt.
Ik zat tot op mijn nek vast in het ijs. Ik probeerde er nog gaten ik te krijgen met mijn speer, tevergeefs.
Hoe ging ik mezelf hier uit krijgen. Ik was een te makkelijke prooi nu. Als ze me gewoon al vooruit zou duwen zou mijn hoofd eraf gesneden worden. Ik kon zelfs niet eens duiken.
Met mijn vuist begon ik op het ijs te slaan. Ik kon gewoon voelen dat ik mijn hand aan het openhalen was, maar ik gaf niet op. Er was een klein verwaarloosbaar barstje ontstaan, maar het gaf toch hoop.

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 20:56 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik lach eventjes,
'Kaitlin, je hebt verloren, nauwja, ik heb ook alles gebruikt zoals jij zelf wilde' ik glimlach weer even,
Ik ga rustig op het ijs zitten,
Hoewel mijn ogen al op het stukje wat aan het barsten was gevallen waren,
Deed ik net alsof ik niets gezien had,
'Dus Kaitlin, geef je op of ga je het alsnog proberen?' ik glimlach even,
Ik mijn hand maak ik een klein vuurballetje waarna ik er rustig mee over gooi van hand naar hand,
Ik blijf ook deels naar Kaitlin kijken,
Met een glimlachje op mijn gezicht.

Kaitlin Mary Linnet

Ik keek haar ongemakkelijk aan, terwijl ik nog steeds door ging met op het ijs slaan. Zo gemakkelijk gaf ik me niet gewonnen.
Het ijs begon uiteindelijk te kraken. Ik hield mijn speer klaar en kwam onder het groot geweld uit, terwijl ik mijn speer recht naar Maya gooide. Hij doorboorde haar been weer en bleef erin hangen. Ze mocht blij zijn dat ik mijn andere niet meer had, die had weerhaakjes.
"Juich nooit te vroeg," zei ik grijnzend. Zo gemakkelijk gaf ik het niet op.
Ik wachtte op haar volgende beweging, of ze nog verder ging gaan of niet. Het moest vast pijn doen, zo'n speer in je been, maar ook mijn brandwonden begonnen te trekken en steeds harder te pikken.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Ik trek de speer uit mijn been,
Ik ga met mijn hand over de wond heen waarna die dicht gaat,
Ik glimlach weer even,
'Kaitlin, je vergeet een ding' ik glimlach weer even waarna ik naar dr voeten kijk die langzaam veranderen in ijs,
'Alles wat een magier gebruikt is om die gene heen, niet alleen wapens zoals jagers doen' ik glimlach weer even,
De vuurbol die ik vast had leg ik tegen de speer aan waarna de speer omhult word door vlammen,
Ik glimlach even waarna ik hem op Kaitlin afgooi,
De vlammen vullen de punt van de speer waarna die net voor Kaitlin stopt,
De speer valt op de grond en ik glimlach weer even,
'Ik denk dat dit wel genoeg is voor nu of niet?' ik kijk dr aan, misschien dat zij er anders over dacht.

Kaitlin Mary Linnet

Ik keek haar met een pruillip aan. "Mijn favoriete speer."
Zij hadden het wel gemakkelijk, ik moest al een hele bosbrand gaan stichten om hun 'wapens' te vernietigen en daar had ik geen zin in.
"Genoeg," mompelde ik. "Als je me even zou willen losmaken?"
Ik keek haar nog steeds met een pruillip aan. Ik had er zo lang voor gespaard, er zo veel geld voor op gedaan en in een seconde was 'ie helemaal vernietigd tot op het lemmet na.
Ik zuchtte, ik kon toch geen kant meer uit. De wonden op mijn benen begonnen nog harder te pikken en ik merkte pas dat een deel van mijn broek weg geschroeid was als ik het ijs op mijn linker bil voelde branden. Fijn. Zo kon ik toch de stad niet terug in gaan?

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik begin even te lachen,
'Oke, Kaitlin, waarschijnlijk ga jij zometeen een Deja Vu krijgen' ik glimlach even,
'Dnebemit!' terwijl de woorden mijn lippen verlaten draait op de plek waar Kaitlin en ik staan de tijd terug tot aan het begin van het gevecht,
Als ik merk dat alles weer normaal is grijns ik even naar Kaitlin als ze weer vraagt of we nog even zouden gaan vechten,
'Kaitlin, dat hebben we net al gedaan' zeg ik met een grijns en laat mijzelf op de grond vallen,
Ik wat uitgeput,
Hoewel ik krachtig was, kostte magie niet niks, vooral als je zulke krachtige als mij gebruikte,
En dan nog is de spreuk om de tijd terug te draaien....
Als ik genoeg kracht had gehad, dan had ik het tot zover kunnen terug draaien dat men nog de bron der magie kon redden,
Maar jammer genoeg had ik dat niet...
De gedachtes van dat ik nutteloos was stroomde even mijn hoofd binnen,
Ik had ze vaker, veel vaker de laatste tijd.

Kaitlin Mary Linnet

"Huh? Wat?" Het duurde even eer ik door had wat er gebeurt was. Ik grijnsde. Alles was terug heel, zelfs mijn geliefde speer.
"Haha! Dit moeten we echt vaker doen, het is echt leuk vechten met jou."
Voor haar misschien niet zo, omdat ik nog steeds een makkelijke prooi was. Ze kon veel meer met haar magie bereiken dan ik met mijn wapens. Misschien daarom dat haar moeder zo'n sterke jager was; ze kende de kneepjes van het vak.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Het was inderdaad leuk om te doen,
'Ik geloof graag dat het leuk is Kaitlin...' ik probeer even wat adem op te pakken voordat ik verder praat,
'Alleen de tijd terug draaien kost toch aardig wat.....' ik hap weer even wat naar adem,
'Energie, het is niet de makkelijkste magie' ik glimlach even,
Ik laat mijzelf weer achterover vallen,
Het was ook heerlijk om te vechten soms, alleen dan doe ik het liever op de rustige manier,
Ik heb vaak genoeg mensen pijn gedaan die mij lief zijn....