{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

[Op het strandje, bij het meer in het bos]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even naar Kaitlin maar mijn blik veranderd snel,
'Kaitlin... Geen van de magiers is sterk genoeg om mijn mensen te beschermen, daar in tegen weet ik dat als het zover komt dat jij het makkelijk aan kunt. Het enige wat.... Wat moet gebeuren is de troon die opgeeist moet worden door een ander' ik kijk dr even aan waarna ik snel wegkijk,
Ik wist dat als we voor de troon gingen, dat het moeilijk zou gaan worden,
De bewakers van de koning zijn meer en deels beschermd tegen magie,
Een oud ontwerp voor een pantser had dat medemogelijk gemaakt,
De jagers daar in tegen werden gewoon gebruikt om ons op te jagen.
'En als... Als dat niet lukt, dan wil ik dat je mij vermoord Kaitlin, hoe erg je het zelf ook niet wilt, je moet mij daar gewoon dan in vertrouwen' ik glimlach even naar dr.

Kaitlin Mary Linnet

Ik keek haar aan. "Wat als we er nu een plan van maken en iedereen inschakelen. De jagers én de magiërs. Samen staan we sterker. Als de koning ziet dat de jagers niet meer voor hem willen vechten, kan hij geen kant meer op. Hij kan ons moeilijk allemaal uitroeien voordat een van ons hem doodt." Ik glimlachte een beetje zenuwachtig en liet het witte zand door mijn vingers glijden. "Maya, snap het dan... Ik kàn je niet vermoorden."
Ik kon het wel, als het echt moest, maar iets weerhoude me ervan. Het feit dat we opeens vrienden waren, maakte alles drie keer zo erg. Vrienden vermoordde je niet, dat was gewoon fout en daarbij had ik al voorgesteld dat ze hetzelfde deed bij mij. Ik was toch maar als een mier op deze reusachtige wereld, laat staan dat ik van belang was.

[ bericht aangepast op 7 dec 2012 - 13:36 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Raven Minerva Brooks

Langzaam pakte ik mijn tas in, misschien kon ik zo nog genoeg tijd rekken om mijn vriendje toch nog even te kunnen zien.
Hij kon elk moment aankomen in het dorp, gejuich zal me alarmeren.
Hij is namelijk een goede jager.
zuchtend trok ik mijn klerenkast open, maar waar je bij een gemiddeld meisje van mijn leeftijd allerlei leuke jurkjes zou vinden hingen er bij mij ook wel jurken, maar de inhoud werd grotendeels in beslag genomen door wapens en gevechtskledij.
Mijn hand gleed over een licht maliënkolder heen dat ik in het begin altijd aanhad, maar naarmate de jaren verstreken was die al niet meer nodig en had ik gekozen voor lichtere kleding zodat ik me makkelijker voor kan bewegen.
Ik deed een messenriem om mijn torso heen, waarna ik mijn lichtgrijze mantel omsloeg waarover ik mijn boog en pijlen overheen hing.
Veel tijd had ik nu niet meer te rekken en toen ik ook mijn zwaard om had gebonden zuchtte ik.
Het mocht dus blijkbaar weer niet zo zijn, net zoals de vorige keer.
De keer daarvoor had ik hem gelukkig nog wel een paar minuutjes kunnen zien, maar dat was veel te weinig.
Net toen ik ook wat eten in mijn tas in had gepakt gebeurde het.
Door het versterkte wolven zintuig dat zich met mijn vloek meedroeg was het geluid makkelijk op te vangen, gejuich.
Opgewekt sprong ik overeind en sprintte al snel naar buiten.
Daar stond hij dan, althans, ik herkende hem door zijn overwinningsmasker heen.
"Neal !"
Vliegensvlug draaide hij zich om en ik kon de glimlach al onder zijn masker uit zien komen voordat hij hem afdeed en hem aan één van zijn maten gaf.
"Raven." Hij omhelsde me innig en verschool zijn hoofd in mijn volle bos haar. "Ik heb je zo gemist."
Ik ving zijn hoofd tussen mijn handen en zoende hem. "Je wilt niet weten hoeveel dat ook voor mij geld." Maar mijn ogen gleden weg naar de grond.
Niet veel langer dan dit konden we echt bij elkaar blijven, ik moest zo gaan, voor de magiërs waarover mijn klusje gaat weer verder zijn gereisd.
"Wat is er ?" Neal duwde mijn hoofd omhoog zodat ik hem in zijn felgroene ogen aankeek. "Laat me raden, je moet nu juist op een opdracht."
Ik knikte en verstopte me even in zijn armen.
Hij zuchtte en trok me nog dichter tegen hem aan.
"Dit gaat zo niet verder."
Ik trok me van hem los. "Wat?"
"Ik ga met je mee."

[ bericht aangepast op 7 dec 2012 - 15:06 ]

---

Credendo Vides

Paddo schreef:

(...)
Derek Tersan
Ik glimlach even naar dr,
'Dat is te begrijpen, het leven als een prooi is ook niet altijd leuk' ik glimlach even,
'Als je wilt kan je hier wel een tijdje blijven wonen, dan zeg ik gewoon dat je een nichtje bent uit een van de dorpjes hier in de buurt' ik glimlach waarna ik naar de keuken loop.
Ik doe wat water in een kan en pak twee glazen waarna ik weer terug naar dr loop,
Ik schenk beide glazen in waarna ik ze op het tafeltje zet.
'En wees maar niet bang, als het om leugens gaat dan weet ik wel hoe ik dat moet doen' hopelijk kon ik dr gerust stellen dat ze veilig was hier,
Misschien zelfs dat ze weet dat ze nu zelf ook een leugen kan verzinnen om hier rond te lopen,
'Mijn naam is Derek trouwens, Derek Tersan' ik glimlach even naar dr.

Lily Maron
"Dat is te begrijpen, het leven als een prooi is ook niet altijd leuk," zegt hij, waarna hij even naar me glimlacht. Wantrouwig keek ik hem aan. Ik geloofde hem nog steeds niet. Ook al had hij me gered van die Jager die bij de poort stond. "Als je wil kan je hier wel een tijdje blijven wonen, dan zeg ik gewoon dat je een nichtje bent uit een van de dorpjes hier in de buurt," hij glimlachte nog steeds. De jongen liep even weg, en ik hoorde wat gerinkel. Een seconde later kwam hij terug met twee bekers water. Mijn ogen worden groot als ik naar het water sta. "En wees maar niet bangm als het om leugens gaat, dat weet ik wel hoe ik dat moet doen," zei hij, en mijn ogen werden nog groter hij speelt een rol.. gaat er door me heen. "Mijn naam is Derek trouwens, Derek Tersan." zegt Derak dus. Ik staarde nog steeds naar het water. "Lily," zeg ik zacht, wanneer ik snel opsta. In mijn haast stoot ik de bekers water om, en de glazen vielen op de grond, maar het water zweefde nog. Shit..

(sorry sorry sorry dat het zo lang duurde! School haat me )

---

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Maya Tersan

Ik keek dr even aan,
Ik begreep het wel,
Maar vanwege mijn mensen wilde ik het zo snel mogelijk afgerond hebben,
'Kaitlin, het is niet erg, ik begrijp je' ik glimlachte even,
Ik dacht even na over wat ze zei, over iedereen samen brengen en de koning samen van de troon afstoten,
'Het kan werken je plan, hoe wel dan elke jager en magier zijn of haar problemen richting elkaar aan de kant moet zetten...' ik zuchtte even,
De meeste magiers waren boos op de jagers vanwege iets,
Net zoals de meeste jagers dat waren op de magiers.
'Dat gaat niet zo makkelijk worden Kaitlin, elk persoon heeft zijn eigen probleem met de ander' ik kijk dr even aan,
Net zoals ik mijn haat wel had voor de jagers, wist ik ook dat die haat eigenlijk niks was, daarom had ik de mijne al aan de kant gezet jaren geleden.


Derek Tersan

Ik kijk even naar het water waarna ik een kom pak en het water uit de lucht schep,
'Pas wel op met je magie hier Lily, het kan gevaarlijk zijn' ik zuchtte even,
Ze was ergens van geschrokken, dacht ze dat ik het fakete ofzo?
Ik zuchtte weer even waarna ik dr aankijk,
'Lily, je hoeft niet bang te zijn, ik weet hoe magiers zijn en ik snap je angst, maar dit is geen spel wat ik met je speel' ik glimlach even,
'Het is de waarheid wat ik je vertel, ik wil je best helpen, net zoals ik Maya probeer te helpen...' ik zuchtte even diep waarna ik ging zitten op een van de stoelen,
'Maar als jij weg wilt, dan is dat aan jouw' ik maakte even een klein glimlachje waarna ik weer in mijn eigen gedachtes verzink,
Het was waar, Maya was de reden waarom ik nog leefde, waarom ik bij de jagers ging,
Maar was het het allemaal wel waard....
Ze hield mij al die tijden al in de gaten en beschermde mij zelfs,
En toen ik haar eindelijk werkelijk gevonden had, gooide ze mij door de lucht met dr magie....
Ik zuchtte weer even diep, de foto... Moeders had hem gegeven toen ik klein was,
Ik glimlachtje even licht waarna ik de foto uit mijn binnenzakje haal,
Maya was op de foto nog maar een jaar, het was net voor de bron explodeerde en de oorlog begon,

Kaitlin Mary Linnet

"Ik heb ook mijn redenen waarom ik jager ben, maar ik heb ze ook aan de kant gezet. Carmen heeft me laten zien dat niet alle Magiërs hetzelfde zijn. Als ik dat in kan zien, kunnen zijn dat ook. Dat weet ik zeker." Het glimlachen was me vergaan. Ik had hier heen zin in. Geen zin in dit gesprek, geen zin om zo verder te leven.
"Maya... De wereld is beter af zonder mij dan zonder jou, als het dan echt moet... Waarom dood je mij dan gewoon niet?" Dit was de vreemdste discussie ooit, twee leiders die zich aanboden om uit het leven te stappen.
Ik zuchtte. "Ik moet weg Maya, ik zie je nog wel."
Ik moest niet écht weg, ik wilde het er gewoon niet meer over hebben. Ik zou wel naar Jade gaan, dan konden we nog wat vechten.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Isabella Revears

Ik verveelde me al een hele tijd door en wist niks meer te doen. Jay was weer verder gegaan met zijn werk en intussen was ik maar wat rond gaan lopen. Zonder het in de gaten te hebben belande ik bij het meer waar ik Maya en Kaitlin zag. Ze waren aan het praten. Ik ging achter een bosje zitten en probeerde te horen waarover ze het hadden. Ik wist namelijk niet of ik ze wel mocht storen.

---

~

Maya Tersan

Ik glimlach even naar Kaitlin,
'Kait, het enigste wat ik verwacht is dat je mij vertrouwd' ik glimlach nog even,
Ik voelde opeens een andere aanwezigheid en spring op.
Ik mompel wat woorden waarna een windvlaag de persoon naar mij toe trekt,
Als ik merk dat het Isabella is glimlach ik even en zucht opgelucht.
'Isabella, welkom' zeg ik met een glimlach,
'Kaitlin, dit is Isabella, de betrouwbaarste magier die ik ken' ik glimlach weer waarna ik weer ga zitten.
'Isabella, we hadden het er met over hoe we de oorlog konden stoppen, heb jij nog ideëen?' vraag ik aan dr.
Ik wacht op dr antwoord.

Isabella Revears

Ik bloos even. 'Ik wilde jullie niet storen hoor.' Ik kijk naar het meisje die ik eerder al had gezien, met Maya haar broer toen we buiten ons gebied waren.
'Hallo' zeg ik kalm en schud met een stevige greep haar hand even waarna ik plaats neem naast Maya. Ik denk even diep na en kijk van Maya naar Kaitlin. 'Wat waren jullie ideeën dan?' 'Misschien kan ik iets toevoegen.'

---

~

Kaitlin Mary Linnet

"Maya..." Ik zuchtte. "Ik vertrouw je ook, anders zou ik niet nog een gevecht met je aangegaan hebben."
Toen er een meisje uit de struiken werd gezogen sprong ik geschrokken op.
Kai was recht gesprongen en begon te grommen. Ik ging beschermend voor hem staan. " 't Is niets, Kai."
"Kaitlin, dit is Isabella, de betrouwbaarste Magiër die ik ken," zei Maya glimlachend.
Ik knikte enkel kort. "Dat mag ik hopen." Voorzichtig ging ik terug op het witte zand zitten, terwijl ik haar onderzoekend aankeek.
Ik nam haar hand aan. "Als iedereen mee vecht tegen de koning, maakt hij geen schijn van kans, meer hebben we nog niet..."

[ bericht aangepast op 8 dec 2012 - 21:11 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Kaitlin, we hebben ook nog het gedeelte van dat een van ons twee dood gaat' ik kijk dr even aan,
'Maar tot dat we dat plan gebruiken zijn we eerst andere aan het verzinnen, deze oorlog moet afgelopen zijn zodat we veilig door de stad en het bos kunnen lopen' ik glimlach weer even,
Kaitlin, als ik dr zag deed een raar gevoel mijn gedachtes wegvagen, deed mijn borst pijn en wist ik niet meer wat ik moest doen,
Ik zuchtte even waarna een glimlach mijn gezicht vult,
'Wat we ook kunnen doen is stukje bij beetje de stad overnemen, zodat de koning geen kant meer op kan' ik kijk even naar Kaitlin waarna ik naar Isabella kijk,
Het was een goed plan, de stad was groot dat wel, maar als de stad overgenomen was, dan hadden wij meer kans.

Kaitlin Mary Linnet

"Dat lijkt me eigenlijk niet zo'n goed plan. Wij zijn nog altijd verantwoordelijk voor de bevolking. Daarbij zijn er ook nog wachters, die - normaal gezien - jullie opsluiten en naar ons brengen als jullie ook maar een teen binnen de poort durven te zetten." Ik kneep een oog dicht tegen de zon en keek haar aan.
Ik leunde naar achteren en ging liggen. Eigenlijk was ik van plan weg te gaan, maar had nu geen zin meer omdat ik het hele plan wilde horen. Hoe groot was de kans nog dat we het echt zouden kunnen uitwerken.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even naar Kaitlin,
'Het is juist de bedoeling dat de bevolking de ware aard van de magiers weer inziet' ik kijk even naar de lucht,
Magiers waren er om de mensen te beschermen en te healen,
Niet om het gevaar zelf te zijn...
'Wij waren ooit bedoelt om jagers te beschermen als er gevaar dreigde, als mensen in nood waren of als "normale" mensen iets niet op konden tillen' ik zucht even,
De mensheid was vergeten hoe magiers werkelijk waren, dat was al te zien dankzij deze oorlog,
Maar gelukkig wist ik dat de tempel er nog wel stond,
De geheime tempel van de magiers, midden in de stad, op een plek waar nooit iemand zal kijken,
Bij de gedachtes glimlach ik weer even,
'Kaitlin, misschien word het weer eens tijd dat de mensheid weet waarom magiers bestaan' ik kijk dr even aan.

Raven Minerva Brooks

Ik kon mijn oren haast niet geloven.
Zei het dit echt ? Ging hij echt met mij mee?
Mijn armen sloegen zich als vanzelf om zijn hals heen en drukte hem tegen me aan waarna ik hem na een tijdje weer losliet.
"Maar je opdrachtgever dan ?" Maar hij schudde zijn hoofd al. "Dat maakt me even helemaal niets uit, ik wil voor een tijdje even mijn tijd doorbrengen met mijn vriendin."
En dat was inderdaad ook wat ik wou ; tijd doorbrengen met mijn vriendje.
"Ik stond net op het punt om te vertrekken, maar als jij nog even uit wilt rusten dan..."
Weer schudde hij zijn hoofd. "Ik kan alle rust later nog weer inhalen, nadat we hier weg zijn."
En zo vertrokken we het bos in, zij aan zij, hij met zijn zwaard en werpmessen en ik met mijn zwaard en pijl en boog.

---

Credendo Vides