Quileute RPG || Twilight || O8 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller
Collin Littlesea

Mensen
Emily Young
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Tempus

Cullens
Carlisle Cullen – Hotchner
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Ceremonials
Renesmee Cullen – Ceremonials

Onbekende personen
Maximaal 7
Ameleigh Bluebell Winter – Mens – Leave
Jezebel Odys Fray – Hybride – Leave
Efthimia Pandora Nemesis – Hybride – Gurlby
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Raphaël en Ameleigh.

[ bericht aangepast op 22 jan 2013 - 11:39 ]

---

•

[MT]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Bella Marie Cullen

Zonder enige moeite gooit Edward me over zijn schouder en draagt me zo naar onze slaapkamer. Hij gooit me op bed -waardoor het meubel even kraakt- en kijkt me plagend aan. "De komende uren ga je flink last van mij krijgen, dametje." hij grijnst. Ik staar in zijn zwarte, glimmende ogen. "Arme ik." zeg ik dan waarbij er een subtiele giechel over mijn lippen rolt. Net zoals alle andere keren plaats ik mijn handen in zijn haar. Voorzichtig ging ik wat rechter op zitten, zodat ik mijn lippen op de zijne kon plaatsen. Alles om me heen vervaagde, alleen Edward deed er nog maar toe.

Renesmee Carlie Cullen

Mijn hart begon steeds sneller te bonken, en mijn ademhaling ging gejaagder. Ik hoopte vurig dat Jacob het niet merkte, hij zou me vast een idioot vinden. Een paar minuten later stonden we in de hal van zijn huis. Hij bleef er even staan en grijnsde. "Ik wilde iets speciaals doen, Billy is bij Charlie en Sue om voetbal te kijken, we zijn helemaal alleen vanavond... Ik heb voor je gekookt." fluistert hij daarna. Hij heeft speciaal voor mij gekookt? Een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Dat is lief van je, Jake." zeg ik terwijl ik mijn jas uittrek en hem op de volle kapstok hang. De geur van het eten dringt mijn neus binnen terwijl we naar de woonkamer lopen.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

|| Btw, iedereen heeft de film nu toch wel gezien? Wiens dood vonden jullie het ergst? ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

[Seth en Carlisle, I think]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Absoluut die van Carlisle en ik schrok me dood toen Leah erin viel]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

|| Goed, ik moet toegeven dat ik bijna zat te huilen bij die van Carlisle en Jasper. Bij die van Seth en Leah, mwah. Dat vond ik ook wel zwaar kut, maar ik vind de Cullen's leuker dus daarom. Vind het einde wel geniaal bedacht. Op het moment zelf vond ik het zo verschrikkelijk, want dit verpeste wel gewoon de hele film voor mij. Maar later was het wel erg leuk. Maakt het wel allemaal goed voor mij, het was een waardig einde. Verder vond ik de film niet heel erg goed, vond de vorige veel beter eigenlijk. Ik dacht ook eerst van, dit gaat echt mijn favoriet worden. Maar het viel best tegen eigenlijk. De neppe CGI baby, de rare sex scène ( waar ik overigens wel heel erg naar uit keek, om eerlijk te zijn. ) en nog wel meer dingen. Wat ik wel leuk eraan vond was de humor. En toch wel Renesmee, alhoewel ik daar ook wel meer van verwacht had. ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

| Edward Cullen

'Arme ik,' zegt Bella, waarna ze een subtiele giechel over haar lippen laat rollen. Niet veel later voel ik haar handen in mijn haar en haar zachte, vertrouwde lippen op de mijne. Vanaf dat moment verdwenen al mijn gedachten over Jacob en Renesmeen en concentreerde ik mezelf op Bella's lichaam, dat vertrouwd onder mijn handen lag, die ik nu fladderend over haar lichaam liet glijden. Langzaam druk ik haar terug op het matras, terwijl ik mijn lippen op de hare blijf houden en mijn handen haar t-shirt aan stukken scheuren. Mijn blik wordt licht ondeugend wanneer ik mijn hoofd terug trek zodat onze lippen elkaar niet meer raakten, waarna ik mijn lippen langs haar kaaklijn liet glijden. 'Nu het volgende kledingsstuk,' grinnik ik dan plagend.

| Jacob Black

'Dat is lief van je Jake,' fluistert Renesmee, waarna ze haar jas uittrekt en hem netjes op de kapstok hangt, waarna ze haar weg vervolgt naar de woonkamer - waar mijn dampende spaghetti op haar staat te vachten - een eeuwenoud familierecept, zoals mijn vader had verteld. 'Renesmee?' fluister ik dan zachtjes, terwijl ik in de deuropening blijf staan om naar haar te kijken, mezelf verbaas over de gevoelens die door me heen schieten wanneer ik haar lichaam in het mooie jurkje zie. 'Ik wilde je eigenlijk straks iets vragen, maar het is beter als ik nu doe,' fluister ik dan hees, terwijl ik de laatste ruimte tussen ons overbrug. Vervolgens leg ik mijn handen voorzichtig en teder rondom haar wangen vouw - wat perfect lijkt te passen. 'Lieve Renesmee, je weet dat je mijn leven bent, maar - Zou je dat ... officieel willen maken?' fluister ik dan zachtjes, terwijl mijn wangen vuurrood worden.

|| Ik moet zeggen dat ik de dood van Carlisle & Leah het ergste vond - die van Carlisle omdat hij opkwam voor Alice en haar wilde beschermen, die van Leah omdat ze Esmé redde door de vampier van haar af te trekken. Maar alhoewel ik de film super vond, vond ik het wel jammer dat ze hem niet wat langer hebben gemaakt - dat ze bijvoorbeeld meer aandacht besteed hadden aan alle nieuwe vrienden van de Cullens en dat ze niet allemaal bereid waren om Renesmee aan te raden etc. Dat was nu allemaal heel snel voorbij alsof ze het allemaal prima vonden ! ||

[ bericht aangepast op 14 dec 2012 - 22:24 ]

---

•

|| Ik wist het, spaghetti! Heel eng, maar dat wou ik dus al in mijn vorige post schrijven.. ||

Isabella Marie Cullen

Zijn handen gleden over mijn heupen, en vervolgde hun weg naar mijn dijbenen. Terwijl hij me terug duwt op het bed scheurt hij, zoals gewoonlijk mijn shirt aan flarden. Onze kledingstukken overleefden zulke nachten nooit. Mijn vingers raakte verstrikt in zijn haar. Ik kreun geërgerd als hij zich terug trekt, onze zoen beëindigend. "Nu het volgende kledingstuk." zegt hij dan plagend. Dat hoefde hij geen tweede keer te zeggen. Edward's shirt lag een paar tellen later in een paar stukken op de vloer. Ik keek hem plagerig aan terwijl ik mijn lippen weer op de zijne drukte. Mijn ogen sloten zich kort daarna terwijl ik me concentreerde op onze kus. Het duurde allemaal veel te lang voor mij, afgezien van dat we de hele avond hadden. Dit keer was ik degene die de zoen beëindigde. Terwijl ik me onder hem vandaan wurmde maakte ik mijn eigen broek los, en schopte hem zonder mijn handen te gebruiken uit. Zelfs nu ik een vampier was ging dat moeilijk tijdens het zoenen. Toen ik klaar was rolde ik weer bovenop hem.

Renesmee Carlie Cullen

Het rook heerlijk naar spaghetti, mijn lievelingseten. "Renesmee?" ik draaide mijn hoofd richting Jacob, die in de deuropening stond. Glimlachend deed ik een stap naar voren. "Ja?" zeg ik zachtjes als ik voor hem sta. Mijn hartslag ging nog sneller dat dat hij al ging. Nu komt het, nu komt het! "Ik wilde je eigenlijk straks iets vragen, maar het is beter als ik nu doe," zijn stem klinkt hees, en slaat een paar keer over. Ik had al genoeg boeken gelezen en films gezien om te weten dat dit het moment was waarop hij me ging vragen. Hij zet nog een klein stapje naar voren en plaats zijn handen op mijn wangen. "Lieve Renesmee, je weet dat je mijn leven bent, maar - Zou je dat ... officieel willen maken?"zijn wangen kleuren vuurrood, net zoals de mijne. Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Ik heb er al zo vaak op geoefend, maar op dit moment lijkt geen enkele reactie die ik kan bedenken goed genoeg te zijn. Ik neem een grote teug adem en probeer dan stotterend antwoord te geven. "Ja.. Ja! Jacob, na- natuurlijk wil ik dat!" met een zucht van blijdschap omhels ik hem.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Edward Cullen

Niet veel later dan Bella's broek belandt ook mijn eigen broek in flarden op de grond, terwijl ik mijn lippen strak op die van Bella geplakt houdt. Bella had er nog moeite mee zichzelf van haar broek te ontdoen en moest haar lippen altijd losmaken van de mijne wanneer ze dat probeerde, wat aan de ene kant lief en aandoenllijk was en me deed herinneren aan haar klunzige mensenkant. Mijn handen gleden ondertussen over haar kanten lingeriesetje, waardoor er een lichte kreun over mijn lippen rolde en verloren ging in onze zoen. Lang hadden we op dit moment moeten wachten, een moment van totale eenzaamheid zonder bemoeienis van anderen, maar nu was het dan uiteindelijk gekomen. Op vampiertempo rol ik Bella over het bed heen, zodat ik nu degene ben die bovenop lig - waardoor ik een kleine grijs op mijn gezicht niet kan onderdrukken. Ondertussen druk ik mijn heupen dwingend tegen die van Bella, laten wetend dat ik er al klaar voor was, dat ik er altijd klaar voor zal zijn wanneer haar lichaam in mijn armen lag.

Renesmee Cullen

'Ja - Ja! Jacob, na - natuurlijk wil ik dat!' verzucht Renesmee uiteindelijk na een lange stilte, waarna ze haar armen rond mijn nek slaat en me omhelst, wat een enorme opluchting bij me teweeg brengt. Het feit dat ik bang was geweest het te vragen gefet aan hoe erg ik er tegen op zag, ik was nooit bang, laat staan voor een meisje. Maar met Renesmee was het anders geweest, ik had haar zien opgroeien, op sommige momenten was ik zelfs als een vader voor haar geweest - al had Edward deze gedachten niet bepaald leuk gevonden. Mijn handen blijven ondertussen rond Renesmee's wangen liggen, terwijl ik mijn blik koortsachtig in de hare boor en haar breed glimlachend aankijk. 'Oh Renesmee je moest eens weten hoe blij je me nu maakt,' grinnik ik uiteindelijk zachtjes, waarna de glimlach van mijn gezicht glijdt en mijn ogen serieus gaan staan. Zal ik... schiet het even door mijn hoofd, gevolgd door een aantal aarzelingen. Langzaam laat ik mijn gezicht naar het hare glijden, tot onze lippen slechts millimeters van elkaar vandaan zijn en laat mijn lippen dan uiteindelijk vederlicht over de hare gaan, een moment waar ik al jaren op zat te wachten.

---

•

|| Ik ben echt heel pervy, geloof me. Maar om het zo te typen is weer een heel ander verhaal, haha. Waarschijnlijk ook omdat ik er nog nooit ervaring mee heb gehad en geen 16+ verhalen lees. Maar goed, I tried anyways, again. ||

Isabella Marie Cullen

Het was totaal anders deze keer. Normaal moesten we zachtjes doen voor Renesmee, maar die was er nu niet. Ik bedacht me dat dit nog wel veel vaker voor ging komen. Zijn handen gleden over mijn ondergoed waarna hij licht kreunde, net zoals ik deed. In een fractie van een seconde was hij degene die bovenop lag, waarbij een triomfantelijke grijns zijn gezicht sierde. Zijn heupen drukte tegen die van mij, zijn erectie duidelijk voelbaar. Het was zijn teken om te laten weten dat hij er klaar voor was. "I was born ready." breng ik er zwoel uit. Het klinkt ontzettend hitsig, wat waarschijnlijk heel raar klinkt uit mijn mond, maar dat deed er niet toe. Nog een kreun verlaat mijn lippen, iets harder deze keer. Ik sloeg mijn benen om hem heen en sloot van genot mijn ogen.

Renesmee Carlie Cullen

De vlinders in mijn buik fladderde nog heviger dan normaal, een zenuwachtig maar toch fijn gevoel. "Oh Renesmee, je moest eens weten hoe blij je me nu maakt." grinnikt hij, na een minuut. Hij moest eens weten hoe blij hij míj maakte.
Zijn blik wordt iets serieuzer, waardoor mijn glimlach ook stukje bij beetje kleiner wordt. Had ik iets verkeerds gedaan, of bedacht hij zich opeens? Maar dan komen zijn lippen steeds dichterbij en weet ik wat hij bedoeld. Ik moet iets op mijn tenen gaan staan om erbij te kunnen, hij was een kop groter dan mij. Hopelijk groeide ik nog een beetje. Mijn hartslag gaat steeds sneller en de vlinders fladderen nog sneller dan dat ze al deden. Zijn lippen raken de mijne dan eindelijk. Even wist ik niet zo goed wat ik moest doen. Misschien had ik toch beter moeten opletten als mama en papa elkaar zoenden. Ik druk hem wat steviger tegen me aan, zodat mijn lippen wat dichter op die van hem worden geplakt.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

| Edward Cullen

Grommend vliegt uiteindelijk - nadat Bella haar benen rondom mijn middel had gesloten en zachtjes had gekreund - ook mijn boxershort in flarden door de kamer, waarna Bella's lingeriesetje er al even dwarrelend achteraan vliegt. Mijn handen glijden over Bella's vertrouwde lichaam, raken ieder deeltje aan wat ik naarmate de tijd verstreek heb leren kennen en geniet van ieder herkenningspunt. Mijn ogen gaan koortsachtig naar haar gezicht, dat met gesloten ogen en bloedmooi op het kussen ligt, omringd door haar krullende, bruine haren. Mijn lippen glijden langs haar kaaklijn richting haar mond, waar ze uiteindelijk stoppen zachte kusjes beginnen te geven, terwijl ik voorzichtig mijn kloppende erectie laat omringen door haar warmte, waardoor er siddering langs mijn ruggengraat naar beneden lijkt te lopen. Grommend grijp ik Bella's schouders vast, wetend dat ze niet meer zo kwetsbaar en breekbaar was dan in haar menselijke jaren en begin dan ritmisch heen en weer te bewegen met mijn heupen, af en toe kreunend en grommend van genot.

| Jacob Black

Renesmee trekt mij wat dichter tegen zichzelf aan, waardoor haar lippen steviger tegen de mijne aan worden gedrukt en ik heb zie als een aanmoediging die ik maar al te graag aan wil nemen. Binnen een aantal seconden heb ik haar opgetild en tegen de houten muur van de woonkamer gedrukt, waarbij haar voeten net niet de grond raken en mijn grote handen dwingend om haar smalle heupen zijn gevouwen. Mijn lippen glijden oncontroleerbaar over de hare, smachtend op zoek naar een kleine opening zodat ik mijn tong bij haar naar binnen kan laten glijden. 'Renesmee,' kreun ik dan zachtjes, merkend dat het kloppende gebuik in mijn boxershort steeds groter lijkt te worden. Haastig laat ik haar tengere lijfje terugzakken op de grond en trek mijn hoofd in een ruk terug. 'Ik - Ik - Het spijt me,' stamel ik dan vol verbazing over wat ik zojuist heb uitgespookt en gedaan, terwijl mijn ogen schuldbewust naar de grond zakken.

---

•

Isabella Marie Cullen

Een kleine grijns siert mijn gezicht als Edward mijn lingerie van mijn lichaam afscheurt. Zijn handen gleden over mijn lichaam en stopten bij bepaalde punten. Ik kreun zacht als hij zijn lippen langs mijn nek laat glijden en dan overal over mijn kaaklijn kusjes begint te geven, zachtjes en teder. Dan vervolgen ze hun weg naar mijn mond, waar ze uiteindelijk stoppen. Nog een kreun voogd als hij bij me naar binnen glijd, te voorzichtig voor mijn gevoel. Het was net alsof hij dacht dat ik nog mens was. Die gedachte moest hij vast hebben gehoord. Hij pakte mijn schouders ruw vast, grommend. Mijn nagels boren zich in de huid van zijn rug. Ik verplaats mijn rechterhand weer naar zijn haar, waarna ik met mijn vingers door zijn kapsel heen ga. Er zat een vast ritme in onze bewegingen. Het tempo was net iets sneller dan normaal, maar ik vond het wel fijn eigenlijk. Mijn ogen openen zich weer en zoeken haastig de zijne. Als ze elkaar hebben gevonden richt ik mijn aandacht weer op mijn handen. Die nu beide fladderend door zijn lokken aan het bewegen zijn. Soms schieten ze uit naar zijn nek, zijn oren. Het gaat er zo anders aan toe dan toen ik mens was. Hij hoefde zich niet meer in te houden, en kon mij ook geen pijn meer doen. Niet dat ik dat laatste nou zo erg vond, het was meer dat hij dat wél vond. Op onze huwelijksreis had hij me een paar dagen nauwelijks aangeraakt. "Edward," kreun ik zacht. Mijn benen vlochten zich weer om de zijne terwijl ik weer mijn ogen sloot.

Renesmee Carlie Cullen

In een fractie van een seconde wordt ik tegen de houten muur van de woonkamer gedrukt en opgetild, zodat mijn voeten van de grond afkomen. Ik slaak een klein, binnensmonds gilletje, niemand zou het toch ooit kunnen horen. Mijn gezicht laat op dit moment vast een honderdtal aan emoties zien. Het ging snel, maar als je ergens al zeven jaar op zat te wachten, kan ik dat wel begrijpen. Aan de ene kant: opluchting, geluk, vreugde en vooral liefde. Maar was ik hier wel klaar voor? Papa zou echt woedend worden als hij in mijn gedachten opving dat Jacob en ik gezoend hadden. Voor een kus was ik klaar, maar voor een stap verder, eigenlijk nog net niet. Een vleugje angst, wat als Jake het wel wilde? Ik besloot er maar aan toe te geven, om hem niet teleur te stellen. Mijn benen zwaaien zich om de zijne voor een beetje houvast terwijl hij me ook nog eens vast houd bij mijn heupen. Nadat hij zachtjes mijn naam kreunde laat hij me snel zakken. Het was heel plotseling, heel abrupt, alsof hij ergens spijt van had. "Ik - Ik - Het spijt me." verontschuldigt hij zich. Zijn ogen staan een soort van verbaasd en hij laat ze naar de grond glijden. "Nee, nee." stamel ik zachtjes. "Het is niet erg, Jake." zeg ik om hem een beetje op te vrolijken. Ik wou absoluut niet dat de stemming hierdoor verpest zou worden. "Ik - ik begrijp het wel." er was geen woord gelogen, ik begreep hem echt volkomen. Hij had hier zeven jaar op gewacht en dan moet ik weer zo dom reageren, ik had gewoon niet laten merken dat ik het eigenlijk nog niet wilde. "Jake.." probeer ik nog een keer. Ik haatte het als hij zich ergens schuldig over voelde.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

| Edward Cullen

Steeds harder grommend beweeg ik mijn heupen ritmisch heen en weer, voel hoe Bella's handen door mijn haren glijden en haar benen met mijn lichaam verstrengeld raken. Haar nagels die in de huid van mijn rug worden geboord voelen prettig aan, herinneren me aan het feit hoe dicht we bij elkaar zijn, hoe veel ik van haar hield en dat ik haar nooit zou willen kwijtraken. Voor een fractie van een seconden was alles felwit gekleurd, schoten en sterren door de kamer en krom ik grommend mijn rug terwijl mijn heupen drie, schokkende bewegingen maken. Een aantal tellen later zak ik uitgeput in elkaar, half op Bella, half op heb, terwijl ik zachtjes begin te grinniken. 'Bells toch,' fluister ik zachtjes, terwijl mijn handen verder glijden over haar lichaam en mijn lippen opnieuw opzoek gaan naar de hare, die ze uiteindelijk vinden en perfect op elkaar passen. Na een korte zoen druk ik mijn voorhoofd tegen het hare, open mijn ogen en boor zo mijn blik in die van haar. 'Ik hou zo veel van jou,' fluister ik grinnikend, terwijl mijn handen nog steeds op ontdekkingstocht over haar lichaam gaan.

| Jacob Black

'Nee, nee. Het is niet erg, Jake. Ik - Ik begrijp het wel. Jake...' stamelt Renesmee zachtjes terwijl ik nog een aantal stappen achteruit zet in de woonkamer en haar vol afgrijzen aankijk, om mijn eigen acties die ik zojuist had uitgevoerd. Zeven jaar lang had ik gewacht op Renesmee, gewacht tot ze op dit punt was aangekomen zodat ik uiteindelijk mijn dromen waarheid kon maken en we voor altijd van elkara zouden kunnen genieten, van elkaar konden houden zoals we allebei zoveel verdienden. 'Je begrijpt het niet, Renesmee,' brom ik dan zachtjes, terwijl ik mezelf omdraai en al mijn spieren aanspan. 'Ik moet rekening met je houden, ik wil ... - Ik wil méér dan jij aankan,' fluister ik dan zachtjes, waarna ik mijn hoofd laat hangen en mijn blik op de vloer richt, naar mijn grote handen die langs mijn lichaam hangen - die de kracht bezitten om Renesmee verschrikkelijke dingen aan te doen. 'Ga nu maar eten,' brom ik dan weer hardhandig, om mijn eigen gevoelens weg te stoppen en me niet meer te richten op het zeurende stemmetje in mijn achterhoofd en het kloppende gevoel in mijn onderbuik.

---

•

Isabella Marie Cullen

Even later schiet er een warm gevoel in mijn buik en zakt Edward half op mij en half op het bed in elkaar. "Ik hou zo veel van jou." ik grinnik zachtjes. "Ik ook van jou." zeg ik terug. Hij wist het al, en ik wist natuurlijk ook dat hij van mij hield. Terwijl zijn handen weer over mijn lichaam glijden en hij zachtjes kusjes op mijn borst drukt begin ik weer te praten. "Edward, dit gaat echt nooit vervelen hè?" grinnik ik zachtjes terwijl mijn armen van zijn lichaam afglijden en met een kleine plof op het bed vallen.

Renesmee Carlie Cullen

"Je begrijpt het niet, Renesmee." zegt hij met een brommende stem dan kil. Hij draait zichzelf om. "Jake.." sputter ik zacht tegen. "Ik moet rekening met je houden, ik wil ... Ik wil méér dan jij aankan." ik zet voorzichtig een stap naar voren. "Ga nu maar eten." zijn stem klonk ruw, niet zoals het normaal klonk. De stemming was, gespannen. Ik liep naar hem toe, nu iets meer vastberaden. Ik pakte zijn hand stevig vast en liet hem beelden zien van ons samen. Herinneringen van toen ik heel erg klein was tot aan nu. "Jake, ik ben geen klein kind meer." zeg ik zacht terwijl ik om hem heen loop zodat ik hem aan kan kijken. Dit maal pak ik beiden handen vast. "Laten we het gewoon,-" ik zucht even en kijk hem weer aan. "Rustig aan doen. Het komt wel goed." Ik glimlach bemoedigend naar hem. "Ik bedoel, we hebben nog best lang." grinnik ik.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

| Sorry, privéleven ging even niet zo lekker. |

Jezebel Odys Fray
‘Embry?’ Ik knipper enkele keren herhaaldelijk met mijn ogen voor ik mijn ogen pijlend op de jongen richt. Hij ziet er gelukkig, tot mijn grote opluchting, veel gezonder uit. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me lichamelijk ook iets beter voel - toch blijft de constante druk van Raphaëls afwezigheid aan me knagen.
Als ik er zeker van ben dat ik mezelf kan houden, sta ik voorzichtig op om een hand door mijn lokken te halen en mijn kleding te fatsoeneren. ‘Syrena en Jason zijn weg.’ Prevel ik ergens een tikje wantrouwend. Syrena zou vast een logische verklaring hebben maar Jason? Door hem had ik Embry bijna aangevallen. Ik voel me misselijk worden als ik terugdenk aan het moment waarop ik de controle was verloren en Jason had binnen gelaten zonder hem te stoppen. Het eerste idee wat bij me was opgekomen was om gewoonweg blind naar Volterra te gaan om Raphaël en Ameleigh te redden. Helder nadenken, echter, bracht me al snel weer in moedeloos Engeland. ‘We kunnen hen niet halsoverkop redden.. dat is wat ze willen. Nog meer drama, nog meer aanmoediging om ons allemaal te doden.. Aro wil Ameleigh, hij gaat Raphaël gebruiken, en hij wacht onwaarschijnlijk op het moment dat de Blackwells komen zodat hij nog meer begaafden kan opeisen.’ Hoe moeilijk ik het ook vond om toe te geven: hier blijven was Raphaëls grootste kans tot overleven.

Ameleigh Bluebell Winter
‘I-ik probeer het,’ vertelde ik hem zachtjes waarna ik de deur voorzichtig opende en mijn ogen vervolgens meermaals opende en opnieuw sloot. Hoewel het makkelijk was geweest om ze af te pakken, zorgde de vreemde, nieuwe gaven die door mijn lichaam raasden ook voor een hoop mankementen. Ik was veel te zwak voor zoveel gevaarlijke energie: ze waren zo sterk dat ik mijn hart in mijn keel voelde bonken. Jane, die zonder woorden als eerste het vliegtuig betrad, liep meteen naar de cockpit. Alec daarentegen bleef geamuseerd tegen de zijkant van het toestel leunen - zijn blik nog altijd onaangenaam tegen mijn huid geplakt. ‘Ik moet toegeven dat je taai bent, voor een mens.’ Ik stak mijn tong naar hem uit en gooide vervolgens de deur dicht: hem uitschelden zou waarschijnlijk een averechts effect hebben en als hij kinderachtig deed, kon ik dat ook. Met langzame passen passeerde ik vervolgens het trappetje naar de ingang, om me vervolgens bij de dichts bijzijnde stoel voor het raam te laten zakken. Ik schopte mijn schoenen uit en trok mijn benen vervolgens op zodat ik mezelf kon opkrullen tegen de stoel. Ik voelde me uitgeput en een soort van.. gevaarlijk geladen. Wie had ooit kunnen denken dat ik ooit nog van pas zou kunnen komen. Er was genoeg dat me tegenwerkte in het toestel: venijnige Jane aan het stuur, Raphaël die ik wilde beschermen en de starende blikken van Alec.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.