[RPG] The New Kingdom [één] - Speeltopics

Voor de verhaallijn van de rpg (+ de regels & de plaatsen!) klik hier.
Het rollentopic vind je hier, als je rol hier nog niet in staat kun je hem daar zelf in zetten of vragen of ik hem erin wil zetten (je helpt me als je je rol er zelf in zet)
Voor kletspraat / praatjes die over het rpg gaan post je in het praattopic, wat hier te vinden valt.
Het is ook handig als je voordat je een post maakt goed kijkt naar welke plekken / plaatsen er allemaal in het rpg zijn, zodat je weet waar je wel / niet met je personage kan komen.
~~~~~~~~~~~~~~~~

Denk bij de omgeving aan; (een tropische omgeving -> het verboden bos)
(waterval verboden bos)
Naam van eerste dorp: Gilmore. Naam van tweede dorp: Dushville

Het kasteel van de koning (alleen minder versleten verf!)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De rollen: (De doorgestreepte personages zijn er nog wel, maar hebben al een tijd niet meer gereageerd..)

Mensen die trouw zijn aan de koning: [in totaal: 7] -> Sterke behoefte aan jongens!

Meisjes: [5]
- Rosalie Elizabeth Flow - Rose - 17 - Prinses van nieuwe koning - Coockies
- Rachelle Cliff - Rae, Rachel - 17 - Rachelle is een bediende van de prinses Rosalie - Jaimes
- Yasmin Delores - 17 - Yasmin woont samen met haar vader in het dorp, vlakbij het paleis. Haar vader is de beste arts in omstreken en velen komen dan ook naar hem toe als ze hulp nodig hebben - Endure
- Ayelle Ivy Stern - Ay , Ive, Elle - 19 - Ze is de dochter van de eigenaresse van het bordeel, maar ze woont zelf ergens anders. - DreamerN
-Anna-Alicia Turner - Ann, Alice - 20 - Anna-Alicia werkt in het bordeel van de moeder van Ayelle. - Lexus

Jongens: [2]

-Ayden Samuel Parker - Ayden - 20 - Ayden was vroeger al als een klein binkie een schildknaapje en hielp zijn vader hij heeft zelf geholpen de koning van nu op de troon te krijgen. - Hurtedheart
-Daniël Cameron Flow - 18 / 19 - Prins van de nieuwe koning - WillNotLearn


Mensen uit verboden bos: [in totaal: 7]

Meisjes: [3]
- Maya Rosalie More - May, Maya of Rose - 18 - Is weggelopen van huis - HurtedHeart
- Severina Opal Hawthorne - opal - 18 - De nieuwe koning is verantwoordelijk voor de dood van haar moeder - Hidan/Tortura
- Allison Jade Skyler - bijnaam gezocht! - 21 - Jade's vader en broers werden vermoord door aanhangers van de koning, dit omdat ze zich op de verkeerde plaats op het verkeerde moment bevonden. Jade is uit op wraak en saboteert de koning wanneer dat kan. - Endure

Jongens: [4]
-Nathaniel Carter (gebruikt achternaam Verselli) - Nate - 18 - Is weggelopen van het kasteel toen zijn ouders de nieuwe koning steunden - Lexus
-Miles Seth Carter - Seth - 20 - Ging op zoek naar zijn broertje - Hidan/Tortura
-Will Edward Smith - Willy, Will, Eddie - 18 - Vader was ridder van koningin, ouders dood gegaan bij intreding koning, zusje gevlucht - Coockies
-Dorian Langford (ik zet hem toch maar hier neer, omdat hij niet trouw is aan de koning) - 23 - Dorian is een ridder, net zoals zijn vader. Hij heeft alleen maar trouw gezworen aan de koning omdat ze een spion in het kasteel wilden en de koning hem lijkt te vertrouwen. Zijn loyaliteit echter, ligt bij diegenen in het bos. - Linchpin

[ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 14:55 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

Rachelle Cliff • Bediende van Rosalie
Ze kijkt om naar me en een zucht verlaat haar mond, ze zegt dat het niet mijn schuld is. En dat weet ik ook, het is namelijk bijna nooit mijn schuld, maar ik moet de schuld wel op me nemen. Dat is beleefd en daarbij is ze een prinses, die doen niets fout. Ze klinkt niet boos op me, maar de stralende glimlach van daarstraks is verdwenen. Misschien dat ik die wel weer terug kan brengen als ik haar haar heel mooi doe en de jurk niet te strak dicht doe. Die jurken zitten altijd heel strak en onprettig, zelf heb ik ook een jurk aan. Alleen is mijn jurk een oude jurk zonder veters aan de achterkant, ik moet me goed kunnen bewegen met al het werk dat ik verricht.
'Mijn vader is gewoon ongeduldig,' zegt ze dan. Ik kijk op naar haar en schud mijn hoofd. 'Uw vader heeft gewoon duidelijk vertelt wat ik moet doen, en het duurde te lang.' Ze zegt dan welk kapsel ze wil en ik knik. Dat is een makkelijk kapsel, hoewel ze alle drie wel makkelijk zijn. Dit zijn de drie standaard kapsels, en als ze erom zou vragen kan ik nog wel anderen. 'Natuurlijk prinses Rosalie,' zeg ik met een glimlach tegen haar. 'Dat staat prachtig bij uw mooie bruine haar. Ik wacht totdat ze gaat zitten en zie hoe ze op haar mooie lip bijt, mijn lippen zijn lelijk en verbeten. Ik bijt heel vaak op mijn lip tot bloedens toe. Maar ik vind het niet erg, ik ben het gewend. Prinses Rosalie is gaan zitten en ik begin met haar haren te borstelen. Ik heb haast dus ga vlug door zonder haar proberen pijn te doen. 'Het lukt wel binnen twintig minuten, toch?' Ik kijk op van haar haren en knik dan met een glimlach. 'Ja prinses Rosalie, dat gaat lukken. Als we doorgaan tenminste.' Mijn handen waren even stilgevallen toen ik sprak maar ik ga dan snel door met haar zachte haren te borstelen. Dat is altijd gelukkig snel voorbij, omdat ik het altijd borstel voor en na het slapen. Zodat het de volgende ochtend makkelijker te borstelen is. Ik leg de borstel neer op de wastafel en ik verdeel haar haar dan in de juiste maten en begin het te doen zoals ze wil. Ik ben er geoefend in dus dit kost niet veel tijd. 'Sorry als ik u pijn doe,' zeg ik alvast voor de zekerheid. Dat zou ik namelijk heel erg vinden, als ik haar pijn zou doen. Als dat klaar is glimlach ik tevreden. 'Nu nog uw jurk en schoenen aan en dan klaar.' Ze is nu alleen nog gehuld in een badjas maar in haar slaapkamer heb ik ondergoed, de jurk en de bijbehorende schoenen klaarliggen.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Rosalie Elizabeth Flow || Prinses

Ik voel hoe ze mijn haren begint te borstelen en glimlach. Mijn haar is best lang. Ik kijk via de spiegel naar Rachelle die te werk gaat met mijn haren. Ik vond het nooit erg als zij zo aan mij haar zat, maar iemand anders zou er niet aan mogen komen. Ik sta op als ze klaar is en glimlach evrn. 'Dank je. Het is mooi gelukt.' Ik kijk haar aan en glimlach. Dan loop ik voor haar uit mijn slaapkamer in. Ik kijk naar alles dat klaar ligt en pak mijn ondergoed. Vlug trek ik het aan en kijk dan naar de jurk. Dat is altijd zo'n karwei. Ik ga op mijn bed zitten en wacht rustig op Rachelle. Automatisch begin ik weer te
Zingen en kijk naar mijn boekenkast. Ik begon me wel echt af te vragen wat zo belangrijk was. Eigenlijk heb ik veel meer zin om naar het dorp te gaan. Ik stop met zingen. 'Ga je mee naar het dorp,' vraag i Rachelle en kijk haar aan. Samen was altijd leuker als alleen. Misschien vond zij het ook leuk. 'Tenzij je iets anders wilt doen.' Ik ga weer staan en pak de jurk op de ik aan haar geef, zodat zij hem bij me aan kan trekken. Dit was het minst fijne aan het aankleden, maar het viel na een tijdje wel weer mee.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Sam 'Sammie' Coleman ~ winkel in het dorp
'Hoe gaat het met de verkoop?' Zijn vader keek hem een beetje moe aan. 'Mensen zijn er altijd snel bij,' Dat zei hij altijd wanneer de verkoop goed ging.
Sam liep door de winkel heen en keek naar de planken. Hij zag een oude stoffige boek liggen ,die hij nooit eerder van zijn leven gezien had. 'Ik ken dit boek niet,' Zei hij verbaasd. Zijn vader keek hem aan en Sam hield het boek omhoog. 'O, dat boek. Iemand wilde wat hebben en kon niet betalen, gisteren was dat,' Vertelde hij
'Wat wilde hij?' Vroeg Sam nieuwsgierig. 'Een zilveren ketting. Niet veel waard. Heb hem geruild met dat boek,' Hij wees naar het boek. 'Alleen dat boek is 3 keer zo veel waard,' Sam opende het boek en zag dat het een geschiedenis boek was.Hij keek naar de datums. De datums dateerde van een eeuw terug tot na de val van de koningin. Hij was ook vrij dik en zwaar. 'Het is een geweldig stuk! Dat levert vast vele munten op,' Zei hij enthousiast. 'Alleen zou de koning er niet blij mee zijn,' Zijn gezicht betrok. Sam keek met een waarom?-blik. 'Al zijn daden staan erin. Geschreven door een buitenstaander denk ik. Iemand die in dit land niet woont. Heb er gister avond nog door gekeken. 1 woord: gruwelijk. Maar wij draaien goed en hebben niets te klagen,' Dat was voor sommige mensen de reden om niets tegen de koning te hebben. Ze hadden het beter dan vroeger. 'Dan moet je het wel snel doen,'Zei Sam. 'O, ik heb al een plan,' Hij leek even kaken op elkaar te doen. 'Hoe?' Vroeg Sam. 'De zwarte markt. Daar levert hij het meest op,'

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Leon James Bowes|| Ridder ~ Dorp 1

Hij haalde uit naar de trainingpop en ineens zag hij zijn zwaard aan diggelen op de grond liggen. Verbaasd keek hij naar het handvat dat hij nog steeds in zijn hand had. Jarenlang had hij dit zwaard gebruikt in zijn trainingen, zijn lievelingszwaard, en opeens lag het kapot op de grond! Hij had er toch goed voor gezorgd? Teleurgesteld knielde hij op zijn knieën en pakte hij een aantal stukjes op. Het was op willekeurige plekken gebroken en gescheurd. Met een zucht stond Leon op en gooide het handvat van zijn zwaard de bosjes in. Rot ding! Maar beter dat het nu brak dan in een gevecht. Zonder zwaard liep hij richting de stallen van het kasteel, waar zijn paard stond. Het dier kon niet bij hem thuis staan, dus bleef het bij het kasteel. Zachtjes aaide hij het prachtige, zwarte dier over zijn neus, waarna hij het begon te zadelen. Zodra hij klaar was, steeg hij op en gaf zijn paard de sporen. Zo hard als het paard kon, liep het tussen de bergen door naar het kleine dorp. Leon zou het hele dorp door moeten, door het bos naar het volgende dorp voor een nieuw zwaard. Hoewel hij het jammer vond dat zijn oude stuk was, werd hij direct enthousiast bij het idee van een nieuw wapen. Misschien kon hij wel een betere maken dan het eerste zwaard wat hij had en hij zou gelijk een aantal nieuwe messen uitzoeken! Bij het dorp aangekomen remde hij iets af en probeerde zijn paard tussen de mensen door te manoeuvreren.

[ bericht aangepast op 17 dec 2012 - 13:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ayden Samuel Parker | 20 | Dorp/thuis
K hoor de vogels buiten fluiten wat aangeeft dat het al weer ochtend is. Ik ruik ook croissantjes van beneden af komen en snuif even om het goed binnen te krijgen. Heerlijk rook dat. 'Meneer Ayden?' Hoor ik de jonge vrouwelijke stem zeggen waardoor ik mijn ogen open en me uitrek. 'Goede morgen Alyssa.' Zeg ik vriendelijk tegen het jonge meisje. Ze was rond de 16, maar zag er wal prachtig uit. 'U ontbijt staat beneden. Tenzei u het op bed wilt, maar u vader wilt u spreken op het trainingsveld van de Koning.' Zegt ze plechtig. 'Voorcde honderdste keer je mag me Ayden noemen.' Xeg ik vriendelijk met een charmante glimlach. Ze bloost en knikt dan. Ik sta op en voel hoe de koude lucht tegen mijn blote bovenlichaam aankomt. Hierdoor krijg ik meteen kippenvel, maar laat ht niet doen. Ik doe een normaal shirt aan en een broek dn kijk haar aan. 'Eet jij ook maar wat je mag zelf kiezen wat je wilt van de schaal.' Zeg ik vriendelijk waarna ze knikt en naar beneden loopt. Ik kijk haar na en knoop broek dicht waarnaik zelf naar beneden loop. Ik pak een appel waar ik een groot stuk vanaf bijt en neem in mijn andere hand een croissantje waarna ik het huis uitloop. Alyssa kon je vertrouwen dat deden we nu al een aantal maanden. Ik loop het "land" van de koning op. Het gedeelte waar hij woonde tenminste en liep het trainingsveld binnen de pitten van mijnappEl deed ik bij de appelbomen en ik liep het trainingsveld op. Ik zie mijn vader meteen die me aankijkt. Hij gooit me een zwaard aan die ik behendigd vang. 'Wat is er vader?' Vraag ik mijn vader bhij kijkt me aan. 'Ayden je bent 20 je bent volwassen zoek is een bruid uit.' Zegt hij zeurderig waardoor ik met mijn ogen rol. 'Vader dat zal ik doem als ik liefde heb gevonden.' Beloof ik hem. 'Maar wanneer gebeurt dit nou. Als het nog langer duurt huw ik je met een vrouw of je het nou wilt of niet. ' Zegt hij streng waardoor ik hem boos aankijk. 'Dat kunt u niet maken.' Zeg ik gelijk. Hij doet zijn armen over elkaar. 'Ik ben je vader dat kan ik. Zelfs je moeder is het er mee eens.' Zelfs mijn moeder. De vrouw die altijd mijn kant koos. Ik wou nog niet huwen. Ik was vrij geboren. Ik wou niet vast zitten aan iemand.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[HurtedHeart, volgens mij wist Maya helemaal niet van Nate zijn verhaal, hoor? Dat had ik in elk geval opgemaakt uit Lexus haar posts.]

Miles Seth Carter, verboden bos.
Maya keek naar me. “Nee. Ik ben niet gek en het schot was om je te waarschuwen. De volgende keer is het in je hand, geloof me. Of als ik het wil, zelf in je hart, dus houd je koest!” Koest houden? Die meid doet alsof ik een hond ben die ze even op gedragstraining moet zetten. Zij voelt zich ook heel wat zeg, dat ze dat allemaal uitkraamt. Het irriteergehalte gaat enkel omhoog door dit. Ik heb Nate eindelijk gevonden, na al die jaren, en dan duikt zij op en maakt ze er een puinhoop van. Vrouwen, je kunt niet met ze en je kan niet zonder ze… Op dit moment wil ik liever dat ze er niet was.
      “Aangezien het je broertje is, hoef je niet boven hem te hangen of op hem te zitten en NEE. Ik wijs mijn pijl nergens anders op.” Er vormt zich een glimlach zonder enkele emotie op haar lippen, maar ze zal met heel wat moeten komen mocht ik uiteindelijk onder de indruk zijn, of als het haar bedoeling was, lichtelijk geïntimideerd. Op dit moment was ik namelijk alleen nog pissig en geïrriteerd.
      Mijn broertje hield ik nog altijd tegen de grond gedrukt, terwijl ik op hem bleef zitten. Ik kende het wel, dan zou hij straks weer wegrennen en dat liet ik niet gebeuren, niet zolang ik er nog bij was. Terwijl ik naar Maya keek, boos, zei ik met een scherpe, sissende toon in mijn stem: “Luister eens dame,” begon hij weer, zich duidelijk nog proberende in te houden, wat deels mislukte door zijn houding en stem, maar wat ook lukte doordat hij haar nog niet aan gevlogen had. Ze mocht dan wel dat pijl en boog hebben, echter was hij heus niet bang voor haar, het speelgoed of het paard. “Je hoeft niet zo denigrerend te doen. En aangezien je niets weet van wat er tussen Nate en mij aan de hand is, hoef je er ook niet mee te bemoeien. Ik zit toch ook niet naar jou familieverleden of banden te vissen?” gromde ik, waarna ik weer aandacht voor Nathaniel had.
      Precies op dat moment gaf hij mij een antwoord, vast zodat ik niet meer door ging vragen. “Ik wilde weg daar.” Nou goed, dat is hem dus niet gelukt, want ik heb nog duizenden andere vragen voor hem waar ik een antwoord op wil weten. “Je wilde weg? Nou, dat is je dan goed gelukt, slimmerd, anders zat ik nu niet bovenop je.” Sprak ik sarcastisch, waardoor het duidelijk te merken was dat ik wel heel slecht gehumeurd was en geen tegenspraak, van wie dan ook, nog duldde. “Waarom? Wat is er allemaal gebeurd? Ik ga echt niet weg voordat je antwoorden hebt gegeven, of wil je soms dat ik je terug sleep?” Het was duidelijk in mijn ogen te zien dat ik het meende wanneer ik hem recht aankeek. Ik maakte er geen grapje van.

[ bericht aangepast op 17 dec 2012 - 20:33 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Rachelle Cliff • Bediende van Rosalie
Prinses Rosalie glimlacht als ik begin met haar haren te borstelen, ik weet dat ik een van de weinigen ben die aan haar haar mag zitten. Het is in mijn ogen altijd pure chocolade, de kleur tenminste. Met een vleugje melk erdoor heen, dat ligt er maar net aan wat voor licht erop valt. Haar haren in een watervlecht duurt niet zo heel erg lang gelukkig. Ze staat op en glimlacht weer even, maar het is nog steeds niet die stralend mooie glimlach die ik zo graag zie en aanbid. 'Dank je. Het is mooi gelukt.' Ik glimlach trots naar haar, ik vind het fijn als ze zulk soort dingen zegt. Dan heb ik een bevestiging, en dat is toch wel iets wat elk mens wel waardeert. Ik loop achter haar aan als ze naar de slaapkamer gaat, kijk toe hoe ze vlug haar ondergoed aantrekt en ze gaat dan op haar bed zitten. Ik loop naar het bed toe en ga even met mijn vingers langs de stof van de jurk. Prinses Rosalie gaat zingen en daar raak ik even afgeleid door en ik glimlach weer, als prinses Rosalie zingt is haar humeur al weer beter. 'Ga je mee naar het dorp?' vraagt ze dan en ik kijk op naar haar. Ik wil best naar het dorp, maar ik weet niet of er nog iets anders is wat ze wil dat ik doe. Anders moet ik dat eerst gaan doen. 'Tenzij je iets anders wilt doen.' maar ik schud mijn hoofd. 'Nee hoor prinses Rosalie, ik ga dolgraag met u mee. Maar moet ik uw paard dan nog opzadelen onder het ontbijt, dat u ter paard gaat?' dan loop ik er gewoon naast. Daar heb ik geen problemen mee, zulk soort dingen ben ik gewend. Ik zit niet zo heel vaak op een paard, dat vind ik meer iets voor de koningsfamilie en rijke mensen. Ik heb het vroeger thuis totaal niet slecht gehad hoor, daar niet van, maar een paard konden we ons niet veroorloven. Ze gaat dan weer staan en geeft me ded jurk aan. O ja, de jurk! Ik pak die aan en knik dan. 'Sorry, ik schiet al op,' verontschuldig ik me automatisch. Ik til de lange jurk op en trek die dan voorzichtig over haar hoofd heen zonder haar haren in de war te doen, en anders kan ik dat altijd nog bijwerken. Als de jurk goed zit begin ik die aan de achterkant dicht te knopen. 'Zeg het me als u de jurk te strak vindt zitten,' zeg ik zachtjes.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Rosalie Elizabeth Flow

Ik glimlach. 'Mooi, dan ga je mee,' beslis ik. 'En ja graag mijn paard op zadelen. O en Rachelle,' vraag ik haar. 'Zou je ook mijn mantel klaar willen leggen? Ik wil niet herkend worden.' Ik kijk haar via de spiegel aan en voel hoe ze mijn jurk aantrekt. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen.' Ik voel hoe ze mijn achterkant begint dicht te knopen. 'Doe maar gewoon strak, volgens mijn vader is het ontbijt belangrijk. Ik wil dan dat alles er goed uitziet,' leg ik Rachelle uit en kijk haar aan. 'Wees niet bang, het doet nu niet meer zoveel pijn.' Ik kijk haar met een lachje aanen bijt op mijn lip. Ik kijk om me heen op zoek naar mijn schoenen. Ik wil er mooi uitzien vandaag. Mede omdat ik nieuwsgierig ben geworden naar het ontbijt. Ik weet niet of het mij aanstaat of dat het gaat om mijn tijd als koningin of over het uithuwelijken. Ik weet het niet en ergens ben ik er heel benieuwd naar. Ik zucht even als de knopen al strakker worden gedaan en klem mijn kaken op elkaar. het is nog niet vervelend, maar dat kon nog komen. Ik hoor weer geklop op de deur en ik zucht geïrriteerd. 'Negeer het,' fluister ik naar Rachelle. Ik had even geen zin in mijn vader. Ik denk even na en kijk dan naar Rachelle. 'Waar ben ji bang voor,' vraag ik uit het niets. Ik bijt op mijn lip en lik er vervolgens over heen. Mijn ogen haakte jn die van haar. 'En ik wil de waarheid,' zeg ik haa ren kijk haar aan.

[ bericht aangepast op 18 dec 2012 - 8:02 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Rachelle Cliff • Bediende van Rosalie
Ze zegt dat ik dan meega en ik glimlach en knik. 'En ja graag mijn paard op zadelen. O en Rachelle,' vraagt ze dan aan me. 'Zou je ook mijn mantel klaar willen leggen? Ik wil niet herkend worden.' Ik knik als ze dat vraagt. 'Natuurlijk prinses Rosalie, ik zal het allemaal doen als u aan het eten bent.' Ik weet waarom ze niet herkent wil worden, anders wordt ze aangesproken en allerlei andere onbenullige dingen, maar ik kan begrijpen dat ze niet herkent wil worden. Mensen geven niets om mij, dus ik zal niet herkent worden of anders niet de moeite zijn om aangesproken te worden. Ik ben bezig met haar jurk en ze zegt dat ik me niet hoef te verontschuldigen voor haar jurk. Ik knik weer als ze zegt dat ik het gewoon strak moet doen, maar besef me dat ze dat niet ziet doordat ik achter haar sta. 'Oke prinses Rosalie,' zeg ik dan. Ik heb lichtelijk haast en ben ook zenuwachtig, omdat ik haar binnen twintig minuten klaar moest hebben. Ze zegt dat ik niet bang hoef te zijn ervoor. 'Ik ben ook niet bang prinses Rosalie, ik ben voorzichtig.' Ik bedenk me zojuist dat ik haar tegengesproken heb en houd mijn lippen dan stijf op elkaar om niet onbehoorlijke dingen te gaan zeggen. Als er op de deur wordt geklopt stop ik even met knopen, maar ik ga dan snel en zenuwachtig door. Ik ben te laat, ik ben te laat. Prinses Rosalie fluistert tegen me dat ik het moet negeren. Dus dat doe ik ook en ik ga vlug door. Bijna klaar, ik ben bijna klaar. Ze kijkt me aan en ik kijk terug naar haar terwijl ik doorga. Ineens vraagt ze waar ik bang voor ben en haar blik laat die van mij dan niet meer los. Ze wil de waarheid, en als bediende ben ik die ook verplicht aan haar. Ik knoop eerst haar jurk af en pak dan haar schoenen, om mezelf iets meer tijd te geven. Waar ben ik bang voor? Ik kniel voor haar neer zodat ik haar in haar schoenen kan helpen. 'Ik heb niets te vrezen prinses, zolang ik trouw ben aan de koning, en u natuurlijk.' Ik kijk op naar haar. Oké, er zijn wel dingen waar ik bang voor ben, maar die zijn niet van belang. Alleen de prinses is belangrijk. Er wordt weer op de deur geklopt en ik kijk er even naar. Maar al snel kijk ik weer prinses Rosalie aan in haar mooie ogen.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Rosalie Elizabeth Flow || Prinses

Ik voel Rachelle's handen over mijn rug gaan om mijn jurk vast te maken. Aan haar handelingen merk ik dat ze bang is dat ze te laat is, dat ze het haastig doet. Ik luister naar haar antwoord dat ze nergens bang voor is. 'Je bent wel bang,' zeg ik haar. Als ik haar aankijk glimlach ik zwakjes. 'Je bent bang om iets fout te doen. Om mij teleur te stellen.' Ik kijk haar aan in haar ogen. 'Vind je me gemeen?' Ik bijt aarzelend op mijn lip. Weer klinkt ongeduldig geklop. Ik laat mijn schoenen aandoen en kijk haar aan. Nog voordat ik op haar antwoord wacht snel ik naar de deur. Ik draai me om naar Rachelle en glimlach eventjes. 'Bedankt,' fluister ik. Ik wilde niet dat mijn vader hoorde dat ik haar bedankte. Dan open ik de deur. 'Vader,' zeg ik kil en afstandelijk. 'Rosalie eindelijk,' zegt hij net zo. Hij pakt mijn pols en ik word de kamer uitgetrokken. Mijn voetstappen achtervolgen de zijne snel. Ik probeer zo netjes mogelijk te lopen, maar het gaat moeilijk. 'Vader,' zeg ik en trek mijn pols los. 'Waarom die haast,' vraag ik hem en sta stil. Hij zucht diep. 'Omdat dat nou eenmaal nodig is. Iedereen wacht in de zaal. Meelopen nu.' Hij loopt met grote passen voor me uit. 'Vader wie is iedereen?' Ik kijk hem na. Hij loopt de hoek om en snel loop ik hem achterna. Mijn haren wapperen mee. Ik bijt op mijn lip. Niet rennen, niet rennen. Ik mag niet rennen. Ach wat kan mij het ook schelen. Ik trek mijn schoenen uit en ren door de gang mijn vader achterna. Vroeger liep ik altijd op blote voeten, alleen sinds we hier in het paleis zijn niet meer. Hijgend en met mijn schoenen in mijn hand kom ik aan in de eetkamer. Mensen kijken me aan en ik sla mijn ogen neer. Ik hoor de bestraffende stem van mijn vader en trek langzaam mijn schoenen weer aan. Soms verlangde ik naar mijn oude leventje, hoe mooi deze ook was.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Rachelle Cliff • Bediende van Rosalie
'Je bent wel bang,' zegt ze tegen me. Als ik haar aankijk zie ik haar zwakhes glimlachen. 'Je bent bang om iets fout te doen. Om mij teleur te stellen.' Ze kijkt me weer aan, ik kan niet wegkijken van haar ogen. 'Vindt je me gemeen?' Vraagt ze dan en ik wil mijn hoofd schudden, maar er klinkt weer geklop op de deur. Mijn hoofd draait zich richting de deur en ik kijk ernaar, soms dan val ik ineens stil. Maar mijn aandacht wordt weer gevraagd door haar schoenen en maak die vast. Prinses Rosalie is volgens mij haar vragen vergeten, want ze loopt dan naar de deur en doet die open. Voordat ze die opendeed fluisterde ze nog een bedankje en ik knik naar haar. Ik kan beter haar vader bedanken voor op precies het juiste moment voordat ik haar antwoord had kunnen geven. Haar vader staat achter de deur, zoals verwacht, en ze doen afstandelijk en kil naar elkaar. Iets wat ik nooit zo prettig vind om te zien, zeker omdat het bij mij zo thuis helemaal niet ging. Alles verliep gewoon goed en harmonieus. Hij trekt haar aan haar pols mee en ik blijf alleen achter. Ik zucht een keer zachtjes en kijk de kamer rond. Op het nachtkastje naast het bed ligt prinses Rosalie haar schrijfschrift en mijn blik glijdt ernaar. Ik loop erheen en ga met mijn vingers over de voorkant, ik zou er veel voor over hebben om er iets uit te lezen. Maar als ik dat zou doen zou prinses Rosalie me hoogstpersoonlijk afmaken. Ik bedenk me dat ik haar paard nog moet klaarmaken en loop naar de deur. Ik kijk achterom naar haar kamer, die is netjes, en sluit de deur dan achter me. Het is stil op de gang maar beneden klinken er stemmen, bij het ontbijt. Op naar de stallen, zodat ik haar paard klaar kan zetten. In de stallen ruikt het naar hooi en paardenstront. Het stinkt, vind ik zelf altijd tenminste. Ik loop naar het paard en doe haar een hoofdtuig om. Zo kan ik haar makkelijk meenemen om te borstelen.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Ayden Samuel Parker
Ik zit te trainen als mijn vader me opeens meetrekt. Hierdoor struikel ik n val ik op mijn achterste. Ik draai me om en zie mijn vader. 'Concentreer je en let ook op wat er achter je gebeurt. En j gaat nu mee.' Zegt hij kalm. Ik sta op en kijk hem aan. 'Waarheen?' Vraagik hem. 'Je bent gevraagt bij de koning voor ontbijt.' Zegt hij weer. Ik knik en weet dat ik nu niet kan weigeren. Ik loop achter mijn vader aan de zaal in en ga naast hem zitten tegenover een lege plek. Er waren twee lege stoelen. Die van de koning n de prinses. Ik zie hoe de koning aankomt en ga recht zitten. Zijn dochter de oudste prinses komt eraan gerent en zonder schoenen. Ze schaamde zich, maar ik vond het wel grappig aangezien ze zo blijkbaar was. Ik haatte de netheid hier vdat was een van de dingen die ik het meeste verachtte. Ik keek hoe de koning van haar naar zijn stoel liep voor het ontbijt en volgde hem al keek ik in mijn ooghoek naar de prinses. Volgens mij heette ze Rosalie, maar dat wist ik niet zeker.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Rosalie Elizabeth Flow

Ik loop snel op mijn schoenen naar mijn plek en schuif aan. Doordat ik niet oplet schuif ik de stoel vol tegen een bediende aan. Mijn ogen worden groot en zij valt om met het dienblad. 'Gaat het,' vraag ik bezorgd. Ik hoor mijn vader al weer tieren en kijk hem aan. Hij zeikt de bediende helemaal af. Ik bijt op mijn lip en kijk van de een of de ander. Als mijn vader het niet schenk ik haar een medelevend knikje en ga dan zitten. Ik neem een slokje van mijn drinken en luister naar mijn vader. Ik kijk de tafel rond en zie dat er een jongen en een man aan tafel zitten, die normaal niet mee eten. Zouden zij met het belangrijke te maken hebben? Ik neem een hapje van mijn eten. 'Wat was er zo belangrijk vader,' vraag ik met lege mond. Mijn vader richt zijn blik op mij. 'Aangezien je het land moet overnemen van mij en wij mannen sterker zijn.' Ik wil mijn mond opentrekken om er op in te gaan, maar sluit hem weer als mijn vader me aankijtk. Ik knik langzaam. 'Krijg je training om jezelf te leren verdedigen.' Ik proest mijn drinken bijna uit en staar mijn vader aan. 'Rosalie manieren.' 'Was dat die belangrijke reden,' vroeg ik verbaasd. 'nou ja en...' 'En?' Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. 'We gaan je uit huwelijken.' 'Wie is we?' Ik bijt hard op mijn lip en staar mijn vader woedend aan. 'Dat doet er niet toe en we weten ngo niet wie.' 'O nee dat doet er niet toe, als hij maar sterk en rijk is he?' Ik snuif even en eet door zonder mijn blik nog op mijn vader te laten rusten. Ik kijk even naar de jongen. Een tijdje is het stil. 'Rosalie dat zijn Ayden en mijn beste vriend, maar die ken je nog wel.' Ik knik even en glimlach vaagjes. Nog steeds was ik kwaad over dat uithuwelijken en het verdedigen van mezelf. Alsof ik zo zwak was... Ik ben wel geboren op een boerderij en moest het huishouden zelf doen... Ik frummel wat aan mijn armband, maar mijn hand wordt vast gegrepen. 'Frummel niet zo,' spreekt mijn vader streng. 'En zit rechtop.' Ik volg braaf zijn bevelen en kijk op. 'Ayden geeft je de training.' Mijn blik schiet naar de jongen. Ik staar hem even aan en kijk dan weer naar mijn vader. 'Wat is je volgende stap? Een prins uit een ander rijk halen om met mij te trouwen? ik kan ook een rijk in mijn eentje beveln.' Ik sta op en loop de zaal uit. Ik laat de deur met een klap achter me dicht vallen. Hopelijk was Rachelle al klaar. Ik sla mijn armen over elkaar en loop rustig en mokkend over de lege gangen.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Rachelle Cliff • Bediende van Rosalie
Het paard staat klaar en ik heb nooit een goede inschatting van hoe lang het ontbijten zal duren, dit komt doordat dat elke keer verschilt. Als er een belangrijke mededeling is duurt het ontbijt langer dan normaal, tenzij de mededeling aan het begin gedaan wordt en prinses Rosalie het er niet mee eens is. Dan is prinses Rosalie snel vertrokken en duurt het ontbijt juist korter dan normaal. Ik borstel het paard goed zodat die er verzorgt uitziet, dat is belangrijk aangezien de prinses het beste verdient. Als ze geborsteld is maak ik haar hoeven schoon met een schaper, zodat er geen hooi of poep tussen zit. Ik heb geen speciale kleren aan als ik in de stal ben, ik moet het gewoon met deze kleren doen. Ik heb twee jurken die ik beiden om de dag was. Zo gaat het prima. Oké, ik heb wel meer kleding. Maar dit zijn de jurken die ik aan moet doen als ik werk als bediende voor prinses Rosalie. Ik droom weer een beetje weg in gedachten, maar hervat al snel weer het schoonmaken van de hoeven. Als dat gedaan is kam ik de manen snel uit en begin dan met het goed opzadelen van het paard. Ze heeft een mooie set, voor een mooi paard. Als ik daar mee klaar ben geef ik haar een klopje op haar hals. 'Goed gedaan,' zeg ik zachtjes met een glimlach tegen het paard. Ik neem haar dan mee naar waar ze hoort te staan als prinses Rosalie op haar wil rijden. Als ik haar daar vastgezet heb zucht ik een keer tevreden, dat is gelukkig op tijd af gemaakt. Nu maar paraat gaan staan voor Rachelle. Ik ga vlug langs mijn kamertje om mezelf even op te frissen zodat mijn handen en nagels schoon worden. Als ik daar mee klaar ben ga ik op mijn trouwe plek in de gang richting de kamer, of eigenlijk zaal waar ze eten, staan. Ik kijk op als ik een deur in het slot hoor vallen en zie daar dan prinses Rosalie lopen, alles is klaar om te gaan. Ze loopt met haar armen over elkaar en haar gezicht staat niet op een goed humeur. Ik loop haar tegemoet met voorzichtige passen. 'Prinses Rosalie, uw paard staat klaar,' zeg ik dan met een voorzichtige glimlach tegen haar. Dan kom ik tot de verschrikkelijke ontdekking dat ik ben vergeten haar mantel te pakken, zodat ze onherkenbaar is. Ik vervloek mezelf in stilte en hoop dat prinses Rosalie niets door heeft. Als ze het wel doorheeft kan ze erg boos worden, aangezien haar stemming toch al niet goed is, en me wellicht slaan. Ach, dat heb ik dan verdiend.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Ayden Samuel Parker
Ik kijk toe en zie de medelevende blik van haar bij de bediende. Ze is dus niet zo koud als iedereen zegt. Ik blijf de heletijd stil en ik drink van mijn drinken. Uiteindelijk zegt de koning dat ik haar training moest doen. Ik kijk hem aan. Fijn dat ik dat ook van te voren mocht weten aangezien ik ook nog genoeg soldaten moest trainen die misschien nog slechter waren als de prinses. No offence. Ik weet niet hoe ze vecht, maar veel van mijn mannen kunnen er niets van. Ik kijk haar wel eenbeetje medelijdend aan als ik ook hoor dat ze uitgehuwelijkt word. Ik haat het. Dat stomme uithuwings gebeuren. Dan loopt ze weg weg van haar vader. De man staat op net als mijn vader. 'Laat haar. Ze moet het op haar eigen manier verwerken.' Zegt hij vader tegen de koning. Hij knikt en werpt dan zijn blik op mij. 'Jij achter haar aan.' Zegt hij rustig. Ik kijk op naar de koning. 'Wat moet ik doen Sire?' Vraag ik de man beleefd, maar toch nieuwschierig. 'Je bent haar trainer en ik wil dat je haarnu traint. Wat ze ook van plan is.' Zsgt hij dan. Fijn daar ging mijn vrije middag. Ik knik sta op en loop achter haar aan. Ze is snel ok zie jaar niet maar ik denk dat ze naar buiten gaat. Dan heb ok haar ingehaalt. 'Prinses. Volgens u vader moet ik u NU trainen dus helaas voor u kunt u niet weg.' Zeg ik vriendelijk beleefd, maar toch een beetje dwingend. Haar vaders wil was eenmaal wet.

---

I'm finally back, Finally after a Year break