• Voor de verhaallijn van de rpg (+ de regels & de plaatsen!) klik hier.
    Het rollentopic vind je hier, als je rol hier nog niet in staat kun je hem daar zelf in zetten of vragen of ik hem erin wil zetten (je helpt me als je je rol er zelf in zet)
    Voor kletspraat / praatjes die over het rpg gaan post je in het praattopic, wat hier te vinden valt.
    Het is ook handig als je voordat je een post maakt goed kijkt naar welke plekken / plaatsen er allemaal in het rpg zijn, zodat je weet waar je wel / niet met je personage kan komen.
    ~~~~~~~~~~~~~~~~

    Denk bij de omgeving aan; (een tropische omgeving -> het verboden bos)
    (waterval verboden bos)
    Naam van eerste dorp: Gilmore. Naam van tweede dorp: Dushville





    Het kasteel van de koning (alleen minder versleten verf!)


    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
    De rollen: (De doorgestreepte personages zijn er nog wel, maar hebben al een tijd niet meer gereageerd..)

    Mensen die trouw zijn aan de koning: [in totaal: 7] -> Sterke behoefte aan jongens!

    Meisjes: [5]
    - Rosalie Elizabeth Flow - Rose - 17 - Prinses van nieuwe koning - Coockies
    - Rachelle Cliff - Rae, Rachel - 17 - Rachelle is een bediende van de prinses Rosalie - Jaimes
    - Yasmin Delores - 17 - Yasmin woont samen met haar vader in het dorp, vlakbij het paleis. Haar vader is de beste arts in omstreken en velen komen dan ook naar hem toe als ze hulp nodig hebben - Endure
    - Ayelle Ivy Stern - Ay , Ive, Elle - 19 - Ze is de dochter van de eigenaresse van het bordeel, maar ze woont zelf ergens anders. - DreamerN
    -Anna-Alicia Turner - Ann, Alice - 20 - Anna-Alicia werkt in het bordeel van de moeder van Ayelle. - Lexus

    Jongens: [2]

    -Ayden Samuel Parker - Ayden - 20 - Ayden was vroeger al als een klein binkie een schildknaapje en hielp zijn vader hij heeft zelf geholpen de koning van nu op de troon te krijgen. - Hurtedheart
    -Daniël Cameron Flow - 18 / 19 - Prins van de nieuwe koning - WillNotLearn


    Mensen uit verboden bos: [in totaal: 7]

    Meisjes: [3]
    - Maya Rosalie More - May, Maya of Rose - 18 - Is weggelopen van huis - HurtedHeart
    - Severina Opal Hawthorne - opal - 18 - De nieuwe koning is verantwoordelijk voor de dood van haar moeder - Hidan/Tortura
    - Allison Jade Skyler - bijnaam gezocht! - 21 - Jade's vader en broers werden vermoord door aanhangers van de koning, dit omdat ze zich op de verkeerde plaats op het verkeerde moment bevonden. Jade is uit op wraak en saboteert de koning wanneer dat kan. - Endure

    Jongens: [4]
    -Nathaniel Carter (gebruikt achternaam Verselli) - Nate - 18 - Is weggelopen van het kasteel toen zijn ouders de nieuwe koning steunden - Lexus
    -Miles Seth Carter - Seth - 20 - Ging op zoek naar zijn broertje - Hidan/Tortura
    -Will Edward Smith - Willy, Will, Eddie - 18 - Vader was ridder van koningin, ouders dood gegaan bij intreding koning, zusje gevlucht - Coockies
    -Dorian Langford (ik zet hem toch maar hier neer, omdat hij niet trouw is aan de koning) - 23 - Dorian is een ridder, net zoals zijn vader. Hij heeft alleen maar trouw gezworen aan de koning omdat ze een spion in het kasteel wilden en de koning hem lijkt te vertrouwen. Zijn loyaliteit echter, ligt bij diegenen in het bos. - Linchpin

    [ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 14:55 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    Rosalie Elizabeth Flow

    Ik kij naar Rachelle en knik. 'Dat is mooi, waar js mijn mantel,' vraag ik haar en kijk haar onderzoekend aan. Ik moest hier nu weg! Als ze dat ding niet had he.... Pissig kijk ik Rachelle aan. Ik werd helemaal gek van mijn vader. Hij gunt me ook niks! Ineens hoor ik iemand tegen me praten en zie de jongen. Ik kijk langs hem heen, maar mijn vader is er niet. 'Sorry, ik heb andere plannen,' zeg ik kil en draai me weer om. Met snelle passen loop ik richting de stallen. Ik ging me dus niets op laten leggen. Was het niet al erg genoeg?! Uithuwelijken, training, niet eens mezelf mogen ziin en dan ook nog deze dag van me afnemen. Ik kijk over mijn schouder naar de jongen en loop dan naar buiten. Ik snuif de frisse lucht op en sluit even genietend mijn ogen. Mijn haren wapperen vrolijk in de wind en mijn ogen hebben een glinstering van de zon. Wat hield ik ervan om buiten te zijn. Helaas was ik dat haast nooit. Ik hoop maar dat Rachelle snel komt. Ik wil naar het dorp. Weer even onder de eerlijke mensen komen. De echte wereld.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Rachelle Cliff • Bediende van Rosalie
    Prinses Rosalie zegt dat het mooi is en vraagt dan waar haar mantel is. Ik slik een keer en kijk naar beneden. 'Sorry prinses Rosalie, die ben ik vergeten te pakken. Maar dat kan ik nu nog wel snel voor u doen?'
    Voordat prinses Rosalie überhaupt antwoord kan geven is er een jongen die ook de eetzaal uit loopt. Ik kijk naar hem, hij heeft een zelfverzekerde tred en komt op de prinses af. Waarschijnlijk kennen ze elkaar, zelf ken ik niet zo heel veel belangrijke mensen van het kasteel. Hij negeert me volkomen en spreekt tegen prinses Rosalie. 'Prinses. Volgens u vader moet ik u nú trainen dus helaas voor u kunt u niet weg,' zegt hij. Ik kijk naar hem en schud dan licht mijn hoofd. Hij kan nu een kille reactie verwachten, ik ken prinses Rosalie. Als ze iets wil dan zal ze het op een manier proberen te verwezenlijken. En over wat voor training heeft hij het? Ik heb geen idee, ik weet de jongeman zijn naam niet eens. Zijn stem klonk lichtelijk bevelend en dat staat mij totaal niet aan, hoe durft hij de prinses te bevelen? 'Sorry, ik heb andere plannen,' zegt ze dan en weg is ze. Ik kijk de jongen aan. 'Hoe durf je haar te dwingen?' Vraag ik hem dan, lichtelijk berispelijk. 'Ze is de prinses. Ze mag doen wat ze wil.' En met die woorden ga ik achter prinses Rosalie aan. Ik ben normaal altijd een lief, aardig en zich op de achtergrond houdend meisje. Maar als je iets slechts doet tegenover over de koninklijke familie zeg ik daar wat van. Ik loop richting haar opgezadelde paard en zie haar dan staan. Haar bruine haren wapperen in de wind, ze ziet er mooi uit. Ik loop naar haar toe met mijn jurk omlaag houdend. 'Prinses Rosalie, wilt u nog vertrekken naar de markt?' Vraag ik dan aan haar. 'In de paardenstal heb ik nog wel een mantel voor u.'


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Ayden Samuel Parker
    Ik loop achter haar aan. Ze moest trainen en luisteren naar haar vader. 'Hoe durf je haar te dwingen?' Vraagt een meisje, ik gok haar bediende tegen me, lichtelijk berispelijk. 'Ze is de prinses. Ze mag doen wat ze wil.' gaat ze verder. Ik grinnik kort. 'Zolang haar vader dat wilt.' Zeg ik rustig. Ik was goed inmmijn kalmte bewaren. Ik loop langs de twee dames heen en stop voor ze zodat ze wel stoppen. 'Ik weet dat je dit niet leuk vind en je al best wel geirriteerd bent, maar je moet trainen aangezien je vader erg boos was. Ik kan zieb als de maat vol is en sat is hij ook echt.' Zeg ik rustig, maar ik probeer te helpen. Ieder ander was voor zichzelf tw gaan. Hij was wel haar vader. Hij kon dodn wat hij met haar wou. Haar opsluiten in haar kamer of misschien in een kleine kamer laten slapen zonder bediende. Ik zag het eens doen bij zijn andere dochter. Voor mijn gevoel zou het niet fijn zijn. Hij kon het haar namelijk net zo goed verbieden om ooit nog in het dorp te komen. Die macht had hij over haar. Ik kijk haar aan. Als ze niet wou dan kon ik er niets aandoen. Ik kon met mezelf trainen. Misschien Diego wakkermaken of iets leuks gaan doen. Misschien moestikmijn vrije middag wel opofferen om naar de zwarte markt te gaan. Om te pattroeleren.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Rosalie Elizabeth Flow

    Ik kijk de jongen geirriteerd aan. 'Bij mij is de maat allang vol en ik moet alles maar aanvaarden,' mopper ik. Dan kijk ik Rachelle aan. 'Het spijt me, bedankt voor je werk, maar ik moet nu wat andets doen.' Ik zucht diep. 'Laat Shadow maar staan, ik ga vanmiddag nog wel even rijden. Hoe dan ook.' Ik loop de stal in en geef het paard een kus op zijn voorhoofd. Even aai ik het beest en loop dan weer naar buiten. Ik kijk de jongen aan. 'Nou waar zijn die trainingen,' zuht ik geirriteerd en kijk hem aan. Dan kijk ik nog even naar Rachelle. 'Je mag van mij mee,' zeg ik en kijk naar de jongen. 'En stel je de volgende keer even voor, wil je? Ik weet je naam namelijk nog steeds niet.' Ik kijk de jongen pissig aan.Mijn humeur was zo verpest.... Dan loop ik gewoon alvast voor hem uit naar binnen. Ik werd helemaal gek! Ik was gewoon gevangen in dit paleis! Ik pak de ketting die ik van mijn moeder had gekregen vast en sluit mijn ogen even. Ik mis mijn moeder zo ontzettend. Ik open mijn ogen en wacht op de jongen. Ik sla mijn armen over elkaar en maak mijn blik emotieloos.

    [ bericht aangepast op 19 dec 2012 - 16:05 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Nathaniel Carter (/Verselli)~ Verboden bos
    Maya was niet het persoon om zich zomaar weg te laten sturen, wist Nate wel. Ze had iets beschermends over zich, en hij had het idee dat ze zelfs als ze iemand nog niet goed kende, maar diegene wel aan haar kant stond, ze er toch alles aan zou doen om diegene te beschermen indien dat nodig was. In dit geval was het echter niet helemaal nodig, al wist hij dat nog niet helemaal zeker. Zijn broer zou hem nooit echt wat aandoen, maar op dit moment was hij wel zo geërgerd dat Nate begon te twijfelen hieraan. Hij bleef stil liggen en liet die twee maar wat woorden wisselen en keek naar Maya. Zijn blik gleed van de een naar de ander. Die twee zouden het waarschijnlijk nooit goed met elkaar kunnen vinden vermoedde hij. Ze konden elkaar zo opjutten dat ze zich steeds meer aan elkaar zouden ergeren. Hij moest dat hoe dan ook zien te voorkomen, al lag hij niet bepaald in sterke positie. Hij wist niet met wie hij het eens was, of beter gezegd, met wie hij het eens moest zijn. Maya had wel een punt, dat hij niet op hem hoefde te zitten. Aan de andere kant was het iets tussen hen tweeën, broerzaken, en had zij daar niks mee te maken. Nathaniel keek Maya waarschuwend aan. Ze moest oppassen wat voor woorden ze verder nog over haar lippen zou laten rollen, want Miles leek bij iedere seconde minder gecharmeerd van haar te zijn.

    Helaas was het niet zo dat Miles zijn greep verzwakte doordat hij wellicht afgeleidt was door Maya, nee, hij hield hem nog steeds stevig was. Miles zijn woorden zorgden ervoor dat hij zijn mond maar niet open deed, daar zou zijn humeur vast niet beter van woorden. Hij durfde op dit moment zich niet tussen die twee te mengen. Miles richtte zijn aandacht weer op hem, en Nate zijn blik gleed van Maya naar hem. Hij begon lichtelijk geërgerd te raken door het feit dat hij nog steeds op de grond werd gehouden, en zijn broer niet op het idee kwam om hem te laten zitten of iets dergelijks. Dat bijdehante antwoord van zijn broer kon hij niet negeren. ‘Je hebt er anders wel heel lang over gedaan om me te vinden’ siste hij hem toe. Hij kreeg het gevoel dat hij nooit aan zijn broer zou kunnen verklaren waarom hij zich hier had afgezonderd, zonder dat deze hem als idioot verklaarde. Tegelijkertijd begreep hij zijn boosheid en voelde hij zich enorm schuldig hierom, maar dat liet hij niet blijken. Het was te pijnlijk om zo maar over te praten en hij had geen idee waar hij moest beginnen, maar wist dat hij wel ergens moest beginnen. Hij keek even naar Maya ‘Ik heb liever dat je ons alleen laat, zie je zo wel weer’ zei hij tegen haar. Hij wilde niet dat ze hun verdere gesprek zou bijwonen. Het was al lastig om zomaar hierover te praten, en dan ook nog met iemand anders erbij. Hij was zich er niet van bewust dat zijn broer weer verder ging met vragen. Zijn geest was ergens anders. In zijn gedachten en kwamen allerlei pijnlijke beelden naar boven, van de tijd voordat hij was weggelopen. Zijn moeder had zijn tegendraadse gedrag getolereerd, en kon het wel begrijpen als het ergens niet mee eens was. Zij wist ook dat zijn interesses in andere dingen lagen, dan wat zijn ouders dachten wat goed voor hem was. Maar zijn vader, die kon op een gegeven moment geen enkel spoortje sympathie meer voor hem opbrengen, zo vaak leken ze ruzie te hebben. Ze leken zelfs vaker ruzie te hebben op een gegeven moment dan dat ze normaal met elkaar praatten. Zijn vader was ook niet iemand van woorden, maar meer van daden. Het was op een gegeven moment voor zijn moeder zelfs zichtbaar dat hij zijn handen niet altijd thuis kon houden. Dan waren er altijd nog de leugens, de leugens die ervoor zorgden dat dit alles zich in het geheim afspeelde en de voor de buitenwereld een perfecte familie leken. Hij had zelf nooit goed kunnen liegen, maar probeerde altijd over een ander onderwerp te gaan praten of deed net alsof hij zo moe was dat hij wel moest zwijgen. Zijn vader loog ook wel eens voor hem. Dan zij hij dat Nathaniel aan het spelen was geweest in rozenstruiken en verstrikt was geraakt, en zo aan die wonden was gekomen. Hij vroeg zich af hoeveel zijn broer hiervan had meegekregen, die hard zijn weg had getimmerd aan zijn carrière als houthakker en hierdoor hen niet zo vaak zag. Zijn vader zou het er vast niet over hebben gehad, die was daar te gesloten voor. Hij zou al helemaal geen woord hebben gesproken over de gebroken vazen, en andere dingen die gesneuveld waren.. Dingen die niet zomaar te repareren waren. Op het moment dat hij hieraan dacht, hadden zijn handen zich tot vuisten gebald, alsof hij al die pijnlijke momenten weer opnieuw beleefde, waardoor modder tussen zijn nagels schuurde. ‘…of wil je soms dat ik je terug sleep?’ deed hem doen opschrikken uit gedachten en hij keek zijn broer weer recht aan, verbleekte direct bij zijn woorden. Teruggaan was geen optie. ‘Het is een lange tijd geleden, ik weet niet waar ik moet beginnen..’ zei hij zacht aarzelend tegen hem, voor het geval dat Maya nog bij hen zou staan, zodat alleen hij zijn woorden kon verstaan.

    [ bericht aangepast op 19 dec 2012 - 13:28 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    [hallo?
    Sprry ik heb hem even voor mezelf omhoog geduwt zeg maar anders zal ik hem nooit terug vinden haha ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    HurtedHeart moet reageren.
    Anders kunnen Lexus en ik niet verder, dus als ze vanavond niet reageert, dan schrijf ik een stuk.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Ik probeer met beide te reageren, maar ik bengewoon heel druk. Ik moet 3 gedichten schrijven. 2 suprises maken dus ik kan pas na kerstmis reageren sorry daarvoor..]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Zal ik nu wachten, or not? :'].
    Lexus, wat vindt jij?


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Ehhh. We kunnen wel aannemen dat Maya gewoon even weggaat (gewoon aannemen dat ze hen met zn 2en ffe laat)? Dan kan ze zo ook weer inspringen als ze dat wil.
    (anders valt het rpg dood want dan reageert straks niemand anders meer and I do not like that.)

    [ bericht aangepast op 23 dec 2012 - 21:00 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    [Ja en Jaimzz kan jij dan met Rachelle reageren oo mijn stuke?]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    jaimyhoi --> Jaimes


    En ik zie nu pas je berichtje dus ik zal zo reageren :3


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    [Oké is goed, ik verveel me dood haha]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Rachelle Cliff > Bediende van Rosalie
    De jongen grinnikt kort en zegt dan dat ze het mag zolang haar vader dat wil. 'Precies, als haar vader wat anders wil dan verwacht ik hem hier, en niet jou,' maak ik hem duidelijk. Ik loop naast prinses Rosalie verder, maar we worden gestopt door de jongen die pal voor ons komt staan zodat we er niet makkelijk langs kunnen. Ik bal mijn vuist naast mijn lichaam, hij moet normaal doen tegen de prinses en niet zo onbehoorlijk. Het maakt niets uit wat haar vader gezegd heeft, dan hoort hij prinses Rosalie alsnog met respect te behandelen. Ik kijk de jongen niet aan, maar ik let op de reactie van prinses Rosalie als hij zegt dat ze mee moet omdat haar vader heel kwaad is. Hij spreekt over iets van 'de maat die vol is'. De maat m'n reet! Ik kan er slecht tegen als mensen zo tegen prinses Rosalie doen. 'Bij mij is de maat allang vol en ik moet alles maar aanvaarden,' zegt prinses Rosalie geërgerd. Net goed, pak dat maar aan jongen. Maar dan draait ze zich naar mij toe en zegt dat het haar spijt. Gaat ze echt met hem mee? Ik slik een keer en knik dan. 'Natuurlijk prinses Rosalie, het geeft niets, ik doe het graag voor u,' verzeker ik haar. Ze gaat de stal in en ik laat haar daar even alleen met Shadow, zodat ze gedag tegen hem kan zeggen. Ik weet dat ze het fijn vindt als ze dat momentje voor zichzelf heeft. Wanneer prinses Rosalie de stal uitkomt vraagt ze geïrriteerd waar de trainingen zijn en dan verrast ze me. Ze zegt dat ik mee mag! Ik voel me vereerd en glimlach naar haar. 'Ik ga graag met u mee prinses Rosalie, dan kan ik u daar ook dienen.' Ze valt dan nog even kort tegen de jongen uit en een geamuseerd klein glimlachje speelt om mijn lippen. Ik loop prinses Rosalie achterna en ga naast haar lopen. 'Als er iets is dat ik voor u kan doen, moet u het me zeggen.'


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Rosalie Lauren Flow || Prinses

    Ik grijns en kijk haar aan. 'Ik dacht meer om me te steunen,' glimlach ik en laat de ketting van mijn moeder los. 'Ik bedoel, ik houd het echt niet vol met hem hoor,' zeg ik met een glimlach en kijk Rachelle aan. Op zich was ze de enige die me goed kende en ze was dan ook de enige die dicht in de buurt kwam van een vriendin zijn. Ik kijk haar even aan en schenk haar een glimlach. 'Het komt goed, mijn vader was zeer irritant. Hij doet gewoon wat hij moet doen, anders zit hij zelf in de problemen en als ik niet luister jij en ik ook,' leg ik haar uit en kijk haar aan. 'Op zich verschillen we niet heel veel,' zeg ik haar serieus. 'Jij moet luisteren naar mij en ik naar mijn vader.' Ik kijk haar aan. 'Ik heb op dit moment geen opdracht voor je, ik wil je gewoon meehebben voor de gezelligheid,' leg ik haar uit. 'Want dat heb ik wel nodig,' zucht ik weer ietsje geïrriteerd. Ik kijk over mijn schouder en loop maar gewoon de hoek om. 'Als hij niet snel komt vluchten we als nog naar het dorp,' zucht ik diep en kijk om me heen. Hier en daar lopen mede bediendes, jonkvrouwen of weet ik veel. De enige die ik goed kende in dit kasteel was mijn vader, Rachelle en nog een paar andere mensen. Ze zijn eigenlijk de enige personen die ik echt heb. Achteraf gezien is dit best een eenzaam bestaan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne