[RPG-Topic] Full Of Fantasy. - Speeltopics

Het rpg topic, voor als je je hebt aangemeld bij de rpg full of fantasy, ik schrijf in de ik vorm, maar je mag het zelf weten. Ik begin zometeen.

May StarClan light your path.

BennyRabbit schreef:
(Ik had al een stukje met jennifer geschreven dus daar kan je op reageren.)

Credendo Vides

Idrille Mila Chalant ~ Weertijger ~In haar huis

Na mijn vraag zie ik de vampier tegenover me haar schouders ophalen.
''Niets Bijzonders. Dit is de eerste keer dat ik uit een bloedzak drink inplaats van vers.''
Door die zin moest ik eventjes glimlachen, het was waar dat de meeste vampiers liever uit de bron zelf dronken dan deze eenvoudige middenweg, maar hierbij had je de kans dat de bloed al te oud en te koud was en sommige vampiers vinden dat nou eenmaal niets.
Maar als ze hier uitgedroogd op de stoep zouden staan zouden ze het waarderen.
"Heb vandaag al meer mensen geholpen dan in mijn hele leven en ik ben mijn zusje verloren.''
Eventjes viel er een stilte, een stilte waarin toch zoveel emotie hing, ook al zou ze het zelf waarschijnlijk nog zo goed willen verbergen.
''Niets belangrijks dus.'' En er viel weer even een stilte, een stilte waarin zij waarschijnlijk dacht dat ze haar emoties goed onder controle hield, maar door de jarenlange ervaringen die ik op heb gedaan met wezens en mensen die over mijn stoep stappen heb ik een soort sense ontwikkeld waarmee ik het ultra scherp op kon pikken.
En deze vampier verborg er een hele boel van.
Maar ik wou haar niet in het harnas jagen.
"Als jij het zegt." Ik glimlach bemoedigend naar haar waarna ik mezelf achterover op de bank liet vallen en mijn spieren een beetje uitrekte.
Mijn ogen gleden naar buiten door één van de ramen en de nacht was helder en er was nog net een streepje te zien van een maan die tonnetje rond was
Het was vannacht volle maan, de enige nacht waarop ik niet zelf kon besluiten of ik in een tijger zou veranderen of niet, het gebeurde gewoon.
Wat voor een gevaarlijke nacht kon zorgen, als ik mezelf niet kon beheersen.
Tot die tijd moest ik er het maar het beste van maken met mijn gast in huis.
Ik wende me weer tot haar en keek haar inschattend aan. "Zin om een film te kijken ?"

[ bericht aangepast op 29 juni 2013 - 17:04 ]

Credendo Vides

Jennifer Woods||Vampier

Er volgt een stilte, niet wetend wat ik moet doen kijk ik naar mijn nagels.
"Als jij het zegt." Hoor ik Idrille dan zeggen.
Ik kijk op naar haar en zie dat haar bliuk ergens anders op is gericht. Ik volg haar blik en zie dat ze naar een raam kijkt.
Als ik uit het maan kijk zie ik de maan. Volle maan, dat was ik bijna vergeten. Wat eigenlijk best raar is aangezien ik het altijd bij hou.
Ik wende me weer tot haar en keek haar inschattend aan. "Zin om een film te kijken ?" Vraagt ze dan.
Ik kijk weer eventjes naar haar en kijk dan weer naar het raam.
''...Nee..Ja.. Eventjes misschien. Ik moet zo nog iets doen.'' Zeg ik.

(Sorry,Sorry dat dit zo'n kort stukje is heb mezelf net in mijn gedachten voor min kop geslagen.)

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

(@MBAV4ever je kunt reageren met Danny by the way)
(@DreamerN vera hepburn reageert idd niet zo vaak meer )

May StarClan light your path.

(@Marijncraft ik reageer later vanavond met Danny ben nu nog iets aan het doen btw ik heb mijn username veranderd)

[ bericht aangepast op 29 juni 2013 - 22:12 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

(@BennyRabbit okay ik schrijf eerst ff stukje met Rain dan ^^)

Rain Thunder - Werecat

Ik spring van boom naar boom, miauwend naar de maan. Ik ruik vlees. Ik kan mezelf niet tegen houden en spring van de boom naar de grond, boven op een witte vogel die begint te spartelen. Ik zet mijn nagels in het beestje, en het stopt met bewegen. Ik pak het op in mijn bek en eet het helemaal op. Ik race naar een tijdje weer verder. Als ik in een hoge boom ben dichtbij de poort zie ik een human en een fighter door de poort lopen. 'Kom op nou! Ik wil bewijs dat die bovennatuurlijke dingen bestaan!' zegt het mens, een jongen. De fighter is een meisje, allebei rond de 20, en de jongen heeft een camera. 'Waarom moet ik dan mee?' snauwt de fighter. 'Omdat,' begint de jongen en neemt een hap lucht. 'Jij ze moet bevechten. Ik kan niet om gaan met een zwaard.'\
'Maar hier zijn duizende fighter dood gegaan! Ook de leider!' sisr de fighter
'Weet ik, één foto, please, de beesten merken het niet eens.'
'Nee, we moeten weg.'
'Kom op!'
'Snel dan! En als er iets gebeurt..'
'Heus niet, en anders hebben we de klauw en tand af drukken op ons vel en dat is genoeg bewijs...' hij stopt en wijst naar een werecat die alles gehoord heeft. Om een of andere reden herken ik haar. Hij houd zijn camera voor zijn gezicht en wil een foto maken, terwijl de fighter haar zwaard tevoorschijn haalt. Een flits komt waardoor de weerkat verblind word, en de fighter haar kans grijpt. Ik spring op haar en klauw zo hard als ik kan, ze schreeuwt en de jongen maakt alleen maar meer foto's. 'Dit is geweldig!' roept hij. De weerkat valt hem aan en ze rennen beiden het bos uit. De klauwafdrukken lijken zo op die van een kat, - maar dieper en sterker -, en daarom hebben ze geen bewijs. De fotocamera valt. 'Wacht mijn camera!!' roept hij.
'De camera of je leven,' snauwt de fighter en trekt hem het bos uit. Ik en de werecat staren elkaar aan.
'Mensen en fighters..' zegt ze. 'Zulke idioten.' Ze pakt de camera en wist de foto's, daarna gooit ze de camera met een plons in een meertje achter haar.
Ik loop naar haar toe. 'Wacht, jij bent..' zegt ze. 'Rain.' Ze kende me? 'Hoe ken je me?'
'Je bent mijn zus,' zegt ze.
Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb geen zus. Mijn vader liet me achter en heeft mijn moeder in een gevangenis gedaan. Hij was een..'
'Fighter. Ja, het was ook mijn vader,' onderbreekt ze me. 'Ik zag dat jij wegliep toen je het merkte, omdat onze vader ons ook van plan was in de gevangenis te stoppen.' Ik slik. 'Daar heb ik spijt van,' slik ik nog een keer met tranen in mijn ogen.
'Ik liep een dag daarna weg,' vertelde mijn zus. 'Waarom spijt dat je?'
'Ik kwam terug om mijn moeder te bevrijden,' mijn stem trilt. 'Ze was er niet meer, ik weet niet waar ze is,'
'Ik deed dat ook, ik dacht dat jij haar had gevonden..' Mijn zus' stem trilt ook.
'Nee..' fluister ik. Ik verander snel het onderwerp. 'Waar leefde jij al die tijd? Ik vond een verlaten huis in dit bos..'
'Ik vond een huisje in de stad, dat is twee dagen geleden afgebroken, dus ik ging naar het bos en daar heb ik in grotten geschuild.'
'Dan kun je bij mij wonen, ik heb een logeerkamer. Maar ik heb mijn zus nooit gekend hoe kan dat?' vroeg ik.
'Mij sloot onze vader altijd op omdat ik nooit wilde luisteren, in de schuur, hij heeft nooit iets gezegt tegen jou over een zus, of tegen mij.' antwoordde ze.
'Hoe weet je het dan?'
'mam heeft het gezegt in het geheim, ze was het ook van plan aan jou te vertellen maar toen was je al weg.'
'Ik hoop dat ze nog leeft,' fluisterde ik. Ik keek naar mijn zus. Zelfde zwarte vacht, maar de blauwe ogen van haar vader.
'By the way, mijn naam is Eloria.' zei ze. 'Eloria Thunder'

May StarClan light your path.

Danny Jake Davids || Tovenaar

'Nou, ik vindt dat een vriendschap niet kapot moet gaan om een Longbow en een paar rot fighters,' antwoordt ze "En met fighters bedoel ik niet Aurora, maar met Zack en zo.' Voegt ze er snel aan toe. Ik knik en geef haar een glimlach.
Dan klapt ze haar SpellBook dicht. 'Ik ga naar buiten,' vertelt ze me. Weer knik ik en ik kijk haar na als ze door de deur loopt. Ik zucht. Ik wil wel naar buiten, maar ik ben bang dat ik weer een zootje maak, net als bij de vorige volle maan. Toen maakte het me ook niets uit, er was toch niemand die echt om me gaf. Maar nu is het anders, ik moet nu niet weer die zelfde fout maken.
" Hoc difficile esse necessest" (Dit hoeft toch niet zo moeilijk te zijn) Zucht ik dan. Ik staar naar de nu dichte deur.
Misschien is het beter als ik vannacht maart binnen blijf, voor mijn eigen bestwil.
Of ik nou wil of niet.
Ik wil niet weer iemand pijn doen.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - Witch

Ik lette even op de deur. Danny kwam niet. Ik wou wel vragen waarom niet, maar daar had ik nu geen zin in. Waarschijnlijk wou hij rustig verder in zijn SpellBook. Ik 'riep,' de mijne naar me toe door een spreuk uit te spreken en een paarse gloed kwam boven in de lucht. Een SpellBook kwam tevoorschijn en viel op de grond toen ik mijn toverstok naar beneden hield. Ik pakte het boek op en sloeg een paar pagina's verder. Met mijn hand ging ik over de letters van de spreuk. Ik las niet er bij wat het deed, maar de eerste paar bladzijdes waren niet-gevaarlijke spreuken. Voor beginners. Bovendien was ik bij pagina drie.
Ik leg mijn boek neer en spreek de spreuk uit. Ik dacht dat er niks was gebeurt, maar als ik naar mezelf kijk zie ik het. Ik heb een paars-achtige mantel om. Ik open snel mijn SpellBook en lees de letters onder de spreuk. Er staat dat heksen en tovenaars vaak dit aan hebben als ze geen zin hebben in heks achtige hoeden, en zo. Het helpt ook met 'kleine spreuken,' Ik zucht en klap het dicht. Ik doe de kap op die bij mijn mantel zit en spreek weer eens een spreuk uit, terwijl ik mijn toverstok omhoog houd. Een blauwe gloed komt te voorschijn. Het is heel vaag en zweeft in de lucht. Ik stuur het heen en weer, en probeer er een vierkant van te maken. Het mislukt en spat uit elkaar, het verandert in waterdruppels en land op het gras met een zachte 'SPLASH,'
Ik kijk dan naar Aurora. Nog steeds bij het meer. Ik had verwacht dat ze naar me toe zou gaan, preken geven over dat magie gevaarlijk is en dat ik niet zo er mee moet spelen blablabla, maar dat doet ze niet. Ik raap een steen van de grond en vorm er dingen van. Eerst een vogel, dan een mislukte hond, dan een regendruppel, tot ik me verveel en hem neergooi. Ik loop naar Danny en neem mijn SpellBook onder mijn arm. Mijn mantel laat ik verdwijnen voordat ik de deur van het huis open. 'Waarom kom je eigenlijks niet naar buiten?' vraag ik aan Danny, en doe de deur achter me dicht.
'Tenzij je het niet wilt vertellen...' voeg ik er zacht aan toe.

Rain Thunder - Werecat

'We zijn toch tweelingzussen?' vraag ik. Ze leek zoveel op me, het moest wel. 'Waarom heb je een totaal andere naam dan?'
'Vader noemde mij zo. Mam noemt me Raindrop. Regendruppel dus.' antwoord mijn zus.
'Wel, dan noem ik je Raindrop,' antwoord ik.
'Alright Rainbow,' zegt ze en glimlacht. 'Kom we gaan met z'n twee jagen.'
Ik knik, en we sprinten weg.

[ bericht aangepast op 29 juni 2013 - 23:56 ]

May StarClan light your path.

Danny Jake Davids || Tovenaar

Ugh...nooit gedacht dat hier alleen zitten zo saai kon zijn. Maar als ik geen problemen wil veroorzaken moet het zo. Dan komt Ember weer binnen.
"Waarom kom je eigenlijk niets naar buiten?" Vraagt ze en ze doet de deur dicht. "Tenzij je het niet wilt vertellen voegt ze er nog zacht aan toe.
Ik haal diep adem en begin dan mijn verhaal.
"Ik wil nier naar buiten vanwege de maan." Zeg ik. "Bij de andere volle manen ging het ook niet goed. Ik voelde macht en kracht door me heen gaan. Ik kon mezelf niet beheersen" Ik word weer bang als.ik aan de gedachten terug denk. Bang van mezelf. " Ik heb onschuldige mensen pijn gedaan. Het ergste was dat ik ervan genoot. Ik genoot van de pijn die ik ze gaf. Ik wil niet dat dat weer gebeurd." Ik verstop mijjn gezicht in mijn hadden. "Ik wil die kant van me niet meer. Ik wil maar een kant hebben. Dit klinkt misschien raar maar mijn grootste angst ben ik zelf."

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - Witch
'Ik wil niet naar buiten vanwege de maan,' antwoord hij. 'Bij de andere volle manen ging het ook niet goed. Ik voelde macht en kracht door me heen gaan. Ik kon mezelf niet beheersen.' Ik knikte. Veel weerwolfen en andere wezens hebben dat ook. Ik had ooit omdat ik boos was op een fighter in de stad, mijn magie gebruikt om een stenen huis te slopen. Ik wist niet hoe ik dat deed, maar het kostte me veel kracht en ik kon het nooit weer doen. Het ging een soort van automatisch. Gelukkig was de fighter niet thuis, maar ik had wel mijn wraak. '''Ik heb onschuldige mensen pijn gedaan. Het ergste was dat ik er van genoot. Ik genoot van de pijn die ik ze gaf. ik wil niet dat dat weer gebeurt'' antwoorde Danny. Ik knik langzaam. Hij vertelt dat hij die kant niet meer wil, hij is 'bang,' van zichzelf. 'Een vriendin van mij die was een weerwolf die had dat ook, we hadden ruzie en die nacht was het volle maan, ze viel me aan en ik had veel pijn, toen de maan onder was hadden we de ruzie gelukkig opgelost.' antwoord ik. 'Ik heb ook een keer een huis gesloopt bij volle maan,' zuchtte ik en ging naast Danny zitten. 'Ik was boos op een fighter,de eigenaar van het huis, het ging een soort van automatisch. Het is echt lastig om je magie dan tegen te houden.. er gaat zoveel kracht door je lichaam dat het echt moeilijk wordt om het tegen te houden. Gelukkig voor de fighter was hij niet thuis.. Nadat ik dat had gedaan wist ik niet eens dat ik het kon.' vertel ik. 'Als je wilt kan ik deze volle maan ook hier binnen blijven. Dan verveel jij je niet zo. Er komen nog genoeg volle manen, en ik heb meer aan mijn hoofd.' bied ik aan.
'Eigenlijks wil ik ook maar een kant hebben. Een goedde kant. Niet een wraakzuchtige. Maar het is zo moeilijk, vooral na alles wat er is gebeurt. Eerlijk gezegt ben ik ook bang voor mezelf.' voeg ik aan het gesprek toe.

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 0:56 ]

May StarClan light your path.

Danny Jake Davids || Tovenaar

'Een vriendin van mij die was een weerwolf die had dat ook, we hadden ruzie en die nacht was het volle maan, ze viel me aan en ik had veel pijn, toen de maan onder was hadden we de ruzie gelukkig opgelost.' antwoordt ze 'Ik heb ook een keer een huis gesloopt bij volle maan. Ik was boos op een fighter,de eigenaar van het huis, het ging een soort van automatisch. Het is echt lastig om je magie dan tegen te houden.. er gaat zoveel kracht door je lichaam dat het echt moeilijk wordt om het tegen te houden. Gelukkig voor de fighter was hij niet thuis.. Nadat ik dat had gedaan wist ik niet eens dat ik het kon. Als je wilt kan ik deze volle maan ook hier binnen blijven. Dan verveel jij je niet zo. Er komen nog genoeg volle manen, en ik heb meer aan mijn hoofd.' biedt ze aan.
'Eigenlijks wil ik ook maar een kant hebben. Een goedde kant. Niet een wraakzuchtige. Maar het is zo moeilijk, vooral na alles wat er is gebeurt..' voegt ze er aan toe.
Ik geef haar een blik, niet een blik die ik normaal heb, maar een kwaade.
"Je hebt geen idee hoe ik me voel!!!"Schreeuw ik. "Ik heb dit elke maand. Elke maand heb ik die personen verandering. Elke maand wil ik wraak. Wraak op de genen die mij ooit iets hebben aan gedaan!!!" Ik bal mijn vuisten en voel dat ze gloeien.
"Jij hebt geen idee wat ik al die jaren heb moeten doorstaan!!" Ik was van plan een spreuk te doen tot dat ik door had waar ik mee bezig was. Ik haalde mezelf bij Ember weg en probeerde mezelf te kalmeren.
"S-sorry... Dat was niet mijn bedoeling." Zeg ik zacht.
Kon ik maar een volle maan mezelf zijn.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Ember Green - witch

"Je hebt geen idee hoe ik me voel!!" Schreeuwt hij oppeens. "Heb ik wel!!' Roep ik terug. "Ik heb dit elke maand! Elke maand persoon verandering. Elke maand wil ik wraak! Je hebt geen idee wat ik het moeten doorstaan!" Gaat hij verder en maakt zich klaar om een spreuk te doen, waar door ik ook boos op hem wordt.
"Je hebt juist geen idee wat ik heb moeten doorstaan, ik moest..ugh.." Ik hijg en kan niks meer verder zeggen. Ik had al te veel magie verbruikt buiten.
"Sorry dat was niet mijn bedoeling" zegt hij zacht. Ik probeer mezelf te kalmeren.
"Mijne ook niet. Soms wil ik net als Aurora gewoon geen last hebben van de maan." Zucht ik. "Ik hoop dat die maan weg is voordat we nog meer ruzie beginnen te krijgen." Zeg ik en kijk uit het raam naar de maan.
"Ik ga wel slapen vannacht dan maak ik je ook niet meer boos. Ik heb lang niet echt kunnen slapen. Ik ben kapot." Ik doe de deur open naar mijn slaapkamer en spring op mijn bed. Eerst lees ik nog tien minuten uit mijn SpellBook,, voor als Danny nog binnen zou komen om iets belangrijks te zeggen. Dan zou ik niet chaggi reageren, en zonder dat ik het merk lees ik de gevaarlijke spreuken door.
Nu maar hopen dat volle maan zo voorbij is..

Rain Thunder - Werecat

Na de jacht gingen we naar mijn huis. Onderweg kwamen we nog een fighter tegen en die heeft Raindrop veel pijn gedaan. Ik open de deur van mijn huisje, loop naar binnen met Raindrop, en doe de deur achter me dicht. Raindrop gaat op de bank zitten en ik pak speciale kruiden voor haar wonden die ik er op leg, en geef haar ook eten en drinken. We eten en drinken samen en kijken nog een film daarna.

(Kort maar ik wou ff kort stukkie schrijven ff snel met Rain en zit op iPad so..)

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 1:43 ]

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ fighter.

Ik kijk naar de vissen die in het water zwemmen. Zo rustig en zo vredig. Ik had amper door dat Ember aan het oefenen was met haar magie en dat ze daarna met Danny ruzie maakte. Ik stond langzaam op en keek op naar de maan. Langzaam haalde ik mijn zwaard uit zijn schede en verliet ik de vallei. Mijn broertje was in geen velden of wegen te bekennen. Waarom zou hij? Ik zou ook net bij een fighter zijn tijdens volle maan. Het was rustig in het bos. Wat kwam omdat alle fighters de stad bewaakte. Alleen de allerlaatste leefde nog. Danny, Ember en mij zouden ze niet meer proberen te zoeken. Er waren al teveel mannen gestorven. Ik kwam aan bij mijn oude huis. Ik leefde hier ooit zo rustig en alleen, totdat ik Danny en Ember tegen kwam. Het had niet veel gescheeld of ik had Ember de nek omgedraaid. Ik had het alleen niet gedaan. Deze ruzie draaide niet om een stomme boog. Het draaide erom dat het haar niks leek te schelen dat ik was verkracht om haar te beschermen. En ze had willen schieten terwijl ze met gemak Danny had kunnen raken. Ik balde mijn vuisten en staarde met tranen in mijn ogen naar mijn oude huis. Ik slaakte een verstikkende kreet en hakte met het zwaard mijn initialen in de voordeur. Het was een soort van laatste eerbetoon aan mijn oude leven. Ik draaide me om en liep terug naar de vallei. Ik liep naar het huisje en deed de deur open. Ik kijk Danny aan. Ik sla mijn ogen neer en hang mijn groene mantel op aan de kapstok. Ik loop langs hem heen, gooi de deur aan mijn slaapkamer open en sla die met een klap achter me dicht. Ik val met mijn gezicht in mijn kussen en laat geluidloos mijn tranen lopen.

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 16:18 ]

"Rebellion's are build on hope"

Ember Green - Witch

Als ik na twintig minuten zeker weet dat Danny niet binnenvalt om me te storen, sluit ik mijn SpellBook en leg hem onder het bed. Ik ben kapot, wat ik merk als ik na al die tijd weer eens kan slapen. Maar het lukt niet. Ik kwam niet in slaap. Niet met de gedachten dat Danny tussen mij en Aurora moest kiezen. Niet met de gedachten over de duizende fighters en gevechten die in het bos zijn gekomen. Ik zuchtte. Vroeger was het rustig en vredig. Tot dat ik eens besloot Danny en Aurora te ontmoeten. Maar leven met een rot gevoel wou ik ook niet. Ik probeer een plan te verzinnen. Ik zou zo veel mogelijk met mijn magie een eigen huisje kunnen 'bouwen,' en daar saai en alleen leven, Danny missen, vriendloos zijn. Maar wat hier? Ruzie hebben met Aurora, nooit kunnen slapen in Aurora's huis, Danny laten kiezen.. En dan ook nog zin krijgen om Aurora aan te vallen bij volle maan. Ik weet niet of de ruzie opgelost is of niet. Ik weet niks meer. Ik weet niet wat ik moet doen, waar ik heen moet, of wat de juiste keuze is. Weggaan of blijven. En niemand die me hielp.

May StarClan light your path.

Danny Jake Davids || Tovenaar

"Mijne ook niet. Soms wil ik net als Aurora gewoon geen last hebben van de maan." Zucht Ember. "Ik hoop dat die maan weg is voordat we nog meer ruzie beginnen te krijgen." Ik knik. "Hoop ik ook" Mompel ik.
"Ik ga wel slapen vannacht dan maak ik je ook niet meer boos. Ik heb lang niet echt kunnen slapen. Ik ben kapot." Zegt ze waarna ze de slaapkamer deur open doet en naar binnen stapt.
Ik wil ook wel slapen, maar iets houd me tegen. Wat het is weet, ik niet, maar toch blijf ik wakker. Dan maar even niet slapen. Het is niet dat mijn ochtend humeur erger is dan het humeur dat ik nu heb. Ik voel me net een meisje dat in haar maancyclus zit. Nouja, met een deel daarvan dan.
Ik schrik op als Aurora langs me loopt en haar slaapkamer deur met een klap dicht . Met een schuin hoofd kijk ik naar de deur . Wat is daar gebeurd?
Ik sta op en loop naar de deur, naar binnen gaan durf ik nu niet.
"Gaat alles goed?" Vraag ik voorzichtig.
In nog een ruzie had ik nu geen zin meer. Ik wil het gewoon rustig houden tot die maan weer onder is.
"Als je niets wil zeggen is dat ook goed." Voeg ik er nog aan toe.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!