[RPG-Topic] Full Of Fantasy. - Speeltopics

Het rpg topic, voor als je je hebt aangemeld bij de rpg full of fantasy, ik schrijf in de ik vorm, maar je mag het zelf weten. Ik begin zometeen.

May StarClan light your path.

Aurora Trell ~ Fighter.

'Gaat alles goed?' hoor ik plots de voorzichtige stem van Danny door de deur. Ik stop met huilen en hou in eerste instantie mijn mond op slot.
'Als je niets wil zeggen is dat ook goed' zegt hij.
Ik bijt op mijn lip. Het liefst storte ik mijn hart uit. Ik wou vertellen hoe ik me voelde en wat ik voor hem voelde. Ik kon er de woorden gewoon niet voor vinden. Ik sta voorzichtig op en duw de deur open. Verslagen kijk ik hem aan.
'Op dit moment heb ik gewoon enorm behoefte nodig aan een knuffel' zeg ik zacht.

[ik haat kleine stukje van mezelf sorry]

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids || Tovernaar
Eerst blijft het een lange tijd stil, maar dan word de deur open gedaan. Verslagen kijkt Aurora me aan.
'Op dit moment heb ik gewoon enorm behoefte nodig aan een knuffel' zegt ze zacht.
Ik kijk haar met een zwak glimlachje aan.
"Ik zou je er wel een willen geven, maar ik weet niet hoe ik daarna reageer."Zeg ik. "Ik wil je niets aan doen."
Ik kijk even uit een raam. "Een maan kan rare dingen doen." Zeg ik meer tegen mezelf dan tegen haar.
"Maar is er iets gebeurd?" Vraag ik haar als ik haar weer aan kijk.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ fighter

'Ik zou je er wel een willen geven,' zegt hij. 'Maar ik weet niet hoe ik daarna reageer. Ik wil je niks aandoen.'
Ik sla mijn ogen neer. Als ik opkijk zie ik dat zijn blik op de volle maan is gevestigd.
'Een maan kan rare dingen doen,' zegt hij. 'Maar is er iets gebeurd?'
Hij kijkt me strak aan. Ik werd er echt gek van.
'Ik wil je eigenlijk al een tijdje iets zeggen en..,' ik zucht zacht. 'Oké. Ik weet niet eens hoe je gaat reageren met die maan, maar weet je nog die brief van Ember. Dat was waar. Ik vind je echt leuk en ik voel me veilig bij je. En ik snap als je me niet leuk leuk vind want eigenlijk ben ik ervoor gemaakt om je nek om te draaien.'
Wauw Aurora. Goed bezig! Zeggen dat je eigenlijk zijn nek om moet draaien als je zegt dat je hem leuk vind.
'Ik wou dit gewoon echt kwijt want ik werd er gek van om het steeds voor mezelf te houden of dat je via Ember er achter moet komen' zeg ik. Nu pas merkte ik dat de tranen weer over mijn wangen liepen. Ik wou nu niet op een zielig meisje lijken dat per sé aandacht nodig had.
'Maar als je iemand anders leuk vind, zoals bijvoorbeeld Emer, dan zal ik je loslaten en doen alsof ik nooit iets meer voor je voelde dan een goede vriend' zeg ik nog snel. Ik veeg mijn tranen weg, maar dat had niet veel nut.

[ bericht aangepast op 1 juli 2013 - 8:58 ]

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids|| Tovenaar

'Ik wil je eigenlijk al een tijdje iets zeggen en..,' Ze zucht zacht. 'Oké. Ik weet niet eens hoe je gaat reageren met die maan, maar weet je nog die brief van Ember.' Ik knik even en luister dan weer naar haar.'' Dat was waar. Ik vind je echt leuk en ik voel me veilig bij je. En ik snap als je me niet leuk leuk vind want eigenlijk ben ik ervoor gemaakt om je nek om te draaien.'
Mijn blik veranderd weer als ze zegt dat ze er voor gemaakt is om mijn nek om te draaien, maar ik hou me in.
Ik wou dit gewoon echt kwijt want ik werd er gek van om het steeds voor mezelf te houden of dat je via Ember er achter moet komen' zegt ze.
Er komen tranen over haar wangen en ik kijk haar met een schuin hoofd aan.
'Maar als je iemand anders leuk vind, zoals bijvoorbeeld Ember, dan zal ik je loslaten en doen alsof ik nooit iets meer voor je voelde dan een goede vriend' zegt ze nog snel.
Ik blijf haar aankijken. Eerlijk gezegt wist ik niet wat ik moest zeggen.
''Ik......'' begin ik als ik een hand door mijn haar haal, maar meteen houd ik mijn mond weer. Ik heb echt geen idee hoe ik hier op moet reageren.
''Dit is allemaal mijn schuld.'' Zeg ik met een zucht. ''Als ik niet tegen mijn moeder was in gegaan woonde ik daar misschien nog en was ik die dag nooit op straat geweest. Dan was dit alles nooit gebeurd. Niet met de Fighters, niet met de brief.'' Ik ga weer op de grond zitten.
''Ik snap eigenlijk niet eens waarom je me leuk vind. Ik ben gewoon een toverende idioot die zichzelf sneed, omdat hij zich waardeloos voelde. En nu ik er over na denk, mijn moeder had gelijk, ik ben waardeloos.''

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ fighter.

'Ik...' zegt hij en hij haalt een hand door zijn haar.
'Dit is allemaal mijn schuld,' zegt hij.
'Als ik niet tegen mijn moeder was in gegaan woonde ik daar misschien nog en was ik die dag nooit op straat geweest. Dan was dit alles nooit gebeurd. Niet met de Fighters, niet met de brief.'
Hij gaat op de grond zitten.
'Ik snap eigenlijk niet eens waarom je me leuk vind. Ik ben gewoon een toverende idioot die zichzelf sneed, omdat hij zich waardeloos voelde. En nu ik er over na denk, mijn moeder had gelijk, ik ben waardeloos.'
Ik ga snel tegenover hem zitten en grijp zijn linkerarm. Ik trek zijn mauw op en staar naar de littekens. Ik kijk hem recht aan.
'Luister nu heel goed naar me Danny Davids,' zeg ik. 'Zeg nooit over jezelf dat je waardeloos bent. Nooit. Je hebt vrienden. En als je waardeloos was had je geen vrienden en vonden mensen zoals ik je ook niet leuk. Je moet jezelf niet snijden. Alsjeblieft Danny. Je moeder heeft zoveel slecht dingen gedaan in je leven. Laat je nou niet tegenhouden door haar om een mooie toekomst tegemoet te gaan.'
Ik tover een klein glimlachje op mijn gezicht.
'En misschien kan je niet als de beste toveren,' zeg ik. 'Je kan het wel en ik neem aan dat jouw moeder niet eens Latijns kan praten.'
Ik pak zijn hand stevig vast.
'Het boeit me niet welke beslissing je maakt of je me nou wel of niet leuk vindt. Ik zal er altijd voor je zijn,' zeg ik. 'Beloofd.'

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ze gaat snel tegenover me zitten en grijpt mijn linkerarm. Ik wil hem wegtrekken ,maar ze heeft de mouw al omhoog gedaan en staart nu naar de littekens.
Ik probeer weg te kijken ,maar het lukt niet, want ze kijkt me recht aan.
'Luister nu heel goed naar me Danny Davids,' zegt ze. 'Zeg nooit over jezelf dat je waardeloos bent. Nooit. Je hebt vrienden. En als je waardeloos was had je geen vrienden en vonden mensen zoals ik je ook niet leuk. Je moet jezelf niet snijden. Alsjeblieft Danny. Je moeder heeft zoveel slecht dingen gedaan in je leven. Laat je nou niet tegenhouden door haar om een mooie toekomst tegemoet te gaan.'
Ze krijgt een kleine glimlach op haar gezicht.
'En misschien kan je niet als de beste toveren, je kan het wel en ik neem aan dat jouw moeder niet eens Latijns kan praten.'
Dat was waar, mijn moeder had er zelfs een hekel aan als ik latijns praatte, omdat ze dacht dat ik haar beledigde. Nou was dat 85% van waarneer ik dat deed ook zo, maar als nog.
Aurora pakt mijn hand stevig vast.
'Het boeit me niet welke beslissing je maakt of je me nou wel of niet leuk vindt. Ik zal er altijd voor je zijn,' zegt ze. ''Beloofd.''
Nu krijg ik een glimlach op mijn gezicht. ''Bedankt.'' Zeg ik.
Ik haal mijn hand uit haar hand en stop hem achter mijn rug. Ik mompel iets en haal mijn hand weer achter mijn rug vandaan.
In mijn hand ligt een bloem. ''Beginners spreukje.'' Zeg ik.
Ik leg de bloem in Aurora's hand. ''Bedankt voor alles.''

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

[Dit topic is beetje aan het stervenn..]

May StarClan light your path.

Aurora Trell

'Bedankt' zegt hij. Hij haalt zijn hand uit de mijne. Dat geeft me een raar gevoel. Was dit een soort van aanwijzing dat hij me niet leuk vond? Hij doet zijn hand achter zijn rug en haalt er dan een prachtige bloem vandaan. Ik sta met open mond te kijken.
'Beginnersdpreukje,' zegt hij. 'Bedankt voor alles.'
Hij legt de bloem in mijn hand. Stomverbaasd kijk ik ernaar.
'Bedankt' fluister ik. Ik had nog nooit een cadeau gekregen. Ook nooit voor mijn verjaardag. Het voelde raar om dan ook opeens van Danny zoiets te krijgen. Ik klemde de bloem stevig in mijn handen en rook eraan.
'Ruikt lekker' glimlach ik. Ik sta op, pak een vaas uit de kast en vul die met water. De bloem stop ik erin. Dan loop ik terug naar mijn kamer en zet ik de vaas op mijn nachtkastje.
Dan ga ik weer tegenover Danny zitten.
'Danny je moet me iets beloven,' zeg ik. 'Morgen moet ik naar de stad voor nieuwe wapens. De kans bestaat dat ik word gepakt door de fighters. Ik wil dat jij en Ember hier blijven oké? Ik kan het niet nog een keer aan om jullie bijna te verliezen aan die fighters.'

"Rebellion's are build on hope"

{Ik zal binnenkort wat posten, heb nu eerst wat problemen die ik op moet lossen.. }

Credendo Vides

{@DreamerNOke, ik kan wachten }

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ze kijkt verbaasd naar de bloem. Heb ik iets verkeerd gedaan?
'Bedankt' fluisterd ze. Blijkbaar heb ik toch niets verkeerd gedaan. ''Het is niets.'' Lieg ik. Met volle maan was het juist moeilijk om zulke spreuken goed te doen. Je wist maar nooit wat er mee gebeurde.
Ze klemt de bloem stevig in haar handen en ruikt eraan.
'Ruikt lekker' glimlacht ze. Zo te zien ging de spreuk dus toch goed.
Ze staat op en loopt weg met de bloem.
Even later komt ze weer terug en zit weer tegenover me.
'Danny je moet me iets beloven,' zegt ze. 'Morgen moet ik naar de stad voor nieuwe wapens. De kans bestaat dat ik word gepakt door de fighters. Ik wil dat jij en Ember hier blijven oké? Ik kan het niet nog een keer aan om jullie bijna te verliezen aan die fighters.'
''Zeg me niet wa.....!'' Schreeuw ik eerst,maar dan besef ik waar ik mee bezig was. ''Ik bedoel.. oke.'' Waarneer is die maan weg. Ik word gek van mezelf.
''Alleen als jij belooft dat je terug komt, maakt niet uit wat er gebeurd je komt zo snel mogelijk terug. Oke?"

{Ben morgen en vrijdag vrij!!! Dank u Einde toetsweek!!}

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ Fighter.

'Zeg me niet w!' schreeuwt hij en ik krimp ineen.
'Ik bedoel... oké.'
Ik kijk hem aan.
'Alleen als jij belooft datje terug komt, maakt niet uit wat er gebeurd. Je komt zo snel mogelijk terug, oké?' zei hij. Ik wou zeggen dat ik het zou beloven. Dat ik terug zou komen, zonder kleerscheuren. Maar die kans was zo klein. Ik staarde naar de houten planken die de vloer vormde.
'Ik..' begon ik, maar mijn zin ging verloren in een zucht. 'Ik beloof het.'
Ik keek hem recht aan toen ik dat zei. Het was een kleine leugen. Maar ik kon het niet echt beloven. Ik stond op en greep mijn mantel.
'Ik kan beter nu gaan,' zei ik. 'Met nacht zien ze me slechter en kom ik de stad beter in.'
Ik deed drie dolken aan mijn riem en een klein zwaard dat even lang was als mijn onderarm. Mijn boog liet ik hier. De boog zou snel worden herkend en mijn dolken en zwaard kon ik nog verbergen onder mijn mantel. Ik gespte nog een dolkhouder aan mijn arm en been. Ook daar deed ik een dolk in.
'Ik ga' zei ik zacht. Ik drukte snel een kus op zijn wang en liep toen naar de deur om wegtegaan.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids || Tovenaar



Ze staart naar de houten planken die de vloer vormde. 
'Ik..' begon ze, maar haar zin ging verloren in een zucht. 'Ik beloof het.'
Ze keek me recht aan toen zedat zei. Het voelde alsof er iets niet klopte, maar ik wist niet wat. Het zou vast niets zijn.
Ze staat op en grijpt haar mantel. 
'Ik kan beter nu gaan,' zegt ze. 'Met nacht zien ze me slechter en kom ik de stad beter in.'
Ze doet drie dolken aan haar riem en een klein zwaard dat even lang was als haar onderarm. Ze gespte nog een dolkhouder aan haararm en been. Ook daar deed ze een dolk in. 
Eerlijk gezegt vroeg ik me af waarom ze nog nieuwe wapens moest. Ik bedoel, ze heeft er genoeg. Er zou vast een rede voor zijn.
'Ik ga' zegt ze zacht. Ze drukt snel een kus op mijn wang en liep toen naar de deur om wegtegaan.
Ik liet een klein glimlachje vrij. "i...ik ga denk ik wat slapen." Zeg ik waarna ik opsta.
"Cave." (wees voorzichtig) Zeg ik nog. Dan pak ik mijn tas en loop een kamer in. Als ik binnen ben leg ik mijn tas neer. Slapen gaat me toch niet meer lukken. Ik open mijn tas en haal er een mesje uit. Ik bekijk het goed. Mijn arm begint al pijn te doen als ik er aan denk. Dat ik dit al die tijd heb gedaan. Ik doe mijn linker mouw omhoog en breng het mesje naar mijn arm. Ik voel een ijzeren pijn. Dan stop ik en gooi het mesje naar de andere kant. "Sorry"Zeg ik door mijn tranen. Ik moet hier echt mee stoppen. Eerst wou ik dit doen tot het einde. Het einde van mezelf. Nu niet meer. Een probleem. Stoppen is moeilijk.

[ bericht aangepast op 4 juli 2013 - 0:40 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ Fighter.


'i...ik ga denk ik wat slapen' zegt hij en ik hoor hem opstaan.
'Cave' zei hij. (Wees voorzichtig.)
Ik deed de deur open en weer achter me dicht. Ik begon te rennen en was al snel de vallei uit. Het gevoel van vrijheid kwam een beetje bij me op. Al snel zag ik de stad. Ik moest uitkijken voor boobytraps. Ik trok de kap over mijn hoofd en vertraagde mijn pas. De markt was al opgezet en de mensen keken benauwde om zich heen. Er waren beeld te weinig fighters hier. Dat werkte de mensen op hun zenuwen. Toen ik langs de kraampjes liep werd er een deur hard opengegooid. Ik herkende het huis waar Danny uit was gegooid. Een oudere vrouw stormt het huis uit en even ben ik bang dat ze naar me toekomt. In plaats daarvan loopt ze naar de bierkraam naast de kraam waar ik stond. Onze blikken kruiste elkaar en even was er een soort van ongeloof en verwarring in haar ogen te lezen. Toen kwam er een misselijkmakend gevoel in mijn maag. Ze had me gestompt. Ik viel op de grond met Danny's moeder op me. Ze begon me te slaan en te stompen.
'Jij bent dat achterlijke wijf dat mijn zoon heeft!' roept ze hysterisch. 'Waar heb je dat waardeloze kind verstopt. Hij moet doen waar hij het beste in is en dat is het huis schoonmaken!'
Nu werd ik kwaad.
'Hij is niet waardeloos' siste ik en ik trapte haar van me af. En toen kwamen de fighters. Mijn kap was afgevallen.
'Shit' fluisterde ik. Een fighter greep een klein bolletje van zijn riem.
'Nee!' riep ik geschrokken, maar de sukkel had de bom al gegooid. Ik greep de man van het kraampje en drukte tegen de grond.
'Bom!' schreeuwde ik en mensen golden en dolen weg. De bom ontplofte en duizende glassplinters vlogen in het rond. Doordat ik de man beschermde kwamen vele glasscherven langs me. Ze scheurde de stof van mijn kleren open en lieten bloederige krassen na. Ik stond op en greep snel een dolk. Die gooide ik in de borstkas van de eerste te beste fighter. Toen greep ik snel een gifbom en stopte die in mijn zak. Ik greep twee gouden dolken en een zilveren en maakte toen dat ik weg kwam. Plots schoten er ook boogschutters. Ik gilde toen een pijl me raakte in mijn schouder. Ik rukte de pijl eruit en rende verder. Ik rende de vallei in en viel neer naast de deur. Hijgend leunde ik tegen de deur. Vlug deed ik hem open en liep ik naar binnen.
'Ben ik weer' zei ik zacht glimlachend. Ik zat onder het bloed. Door de glasscherven en de pijl. Grommend ging ik zitten en pakte ik een nat doekje. Die drukte ik tegen de wond aan.

"Rebellion's are build on hope"

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ik blijf naar de snee kijken. Het is al gestopt met bloeden. Van alle dingen waar je verslaafd aan kunt raken raak ik hier verslaafd aan.
Ik sta op en pak het mesje weer. Uit mijn tas haal ik een doekje en veeg het bloed van het mesje af. dan stop ik het weer in mijn tas.
Het doekje prop ik in mijn broekzak.
Waarom kan ik hier niet gewoon mee stoppen. En waarom ben ik er uberhaut mee begonnen, dit gaat gewoon te ver.
Ik kijk weer naar mijn arm. Ik heb geen idee hoeveel littekens ik al heb, maar ik weet wel dat het er veel zijn. Gelukkig is het alleen mijn mijn onderarm. Nou ja, dit littekens die ik op mijn onderarm heb zijn van het snijden. Ik heb nog meer littekens van dingen die ik niet zelf heb gedaan, maar daar worden het er nu niet meer meer van...hoop ik.
''Ben ik weer.'' Hoor ik Aurora zeggen. Ze is dus weer thuis.
Ik veeg mijn tranen weg en doe mijn mouw weer omlaag. ik wil niet dat ze weet dat ik hier mee door ben gegaan, dat zou het nog moeilijker maken. Ik weet zelf ook wel dat ik er mee moet stoppen, maar het is net als waarneer je verslaafd bent aan drank of roken. Als je eenmaal begint is stoppen lastiger dan je denkt. Vooral als je het al een lange tijd doet.
''Oke.'' Zeg ik.
Ik ga de kamer uit om naar haar toe te gaan.
Dan zie ik haar zitten onder het bloed met een nat doekje tegen een wond gedrukt.
''Wat is er met jou gebeurd?'' Zeg ik. Meteen vergeet ik dat ik mezelf heb gesneden en vergeet de gedachten die ik eerder had. ''Gaat het wel goed?''

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Aurora Trell ~ fighter.

'Oké' hoor ik na een tijdje. Hij komt zijn kamer uit.
'Wat is er met jouw gebeurd!?' vraagt hij.
'Gaat het wel goed!?'
Ik tover een glimlach op mijn gezicht.
'Het gaat wel,' zeg ik. 'En je moeder herkende me. Ze had je met mij mee zien gaan. Ze was kwaad dat ik haar waardeloze zoon had meegenomen. Ik werd kwaad en sloeg haar en toen hebben de fighters me gezien. Eentje gooide een bom gevuld met glasscherven en daarna is er nog op me geschoten met pijlen.'
Ik zuchtte en drukte de doek nog iets beter tegen de wond.

"Rebellion's are build on hope"