[RPG] Unordinary People [Eén] - Speeltopics

In het warme Australië staat een groot strandhuis, waar elke zomer mensen naar toe komen voor een zomerse vakantie. De mensen die naar het strandhuis toe komen kennen elkaar niet, het zijn allemaal vreemden van elkaar dus ze moeten elkaar nog allemaal leren kennen. Zal dit goed gaan of niet? Ook kunnen er wat ‘rare’ figuren tussen zitten, misschien is een van de jongens wel een vampier.. of een van de meisjes wel een heks? Daar kom je allemaal zelf achter, des te meer je elkaar leert kennen..

Regels
- Off-topic berichten worden in het praattopic geschreven, niet in dit topic
- Als je je aanmeldt moet je zeker weten dat je echt gaat meedoen, anders wordt je verwijdert.
- Ga niet dood of vermoord niemand zonder het eerst aan mij te vragen! Gewond raken mag wel.
- Doe rustig met de anderen, niet meteen ruzie schoppen ofzo. Je kent elkaar nog niet.
- Minimaal vier volle regels per post
- Wie zich vijf keer niet aan de regels houd, wordt uit het RPG geplaatst.
- Nieuwe topics mogen door iedereen worden geopend
- Enjoy!

Invullen:
Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Gewoon/ongewoon mens (wat dan):
Extra:


Meisjes:
- Julia Chanel Miller - 18 - zeemeermin - TheseWords
- Katherina Elena Flow - 18 - mens - Coockies
- Yuniper Lake - 17 - heks - Jaimes
- Jade Rachelle Brown - 18 - Earthling - HurtedHeart
- Ruby Aliana Emily Hastings - 18 - mens - Lizor
- Philomenia Amaris Kingsleigh - 18 - halfgodin - Tolkien

Jongens:
- Charles Oliver Skyes - 20 - vampier - Jolene
- Matthew Andy Dalmer - 20 - engel - Jolene
- Logan Garcia - 18 - weerwolf - WillNotLearn
- Lucas Alexander Enwright - 21 - communicator - mismi
- Ethan Willow Clarckson - 19 - mens - Nyan
- Seth Langdon - 19 - mens - Chapters

Kamerlijst:
Kamer1:
Julia Chanel Miller
Yuniper Lake

Kamer 2:
Katherina Elena Flow
Jade Rachelle Brown

Kamer 3:
Ruby aliana Emily Hastings
Philomenia Amaris Kingsleigh

Kamer 4:
Matthew Andy Dalmer
Lucas Alexander Ewright

Kamer 5:
Ethan Willow Clarckson
Logan Garcia

Kamer 6:
Charles Oliver Skyes
Seth Langdon


Hoe beginnen we
We beginnen dat iedereen aankomt bij de villa en via de kamerlijst hun kamer op gaat zoeken. Het is voor iedereen de eerste dag op vakantie, de één komt vroeger op de dag, de ander later

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 10:16 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Yuniper Lake || Heks
Hij is echt vermoeiend en saai, dubbelvermoeiend dus. Even kijkt de jongen mijn aan, ik weet zijn naam niet eens, maar ook dat boeit me niets.
'Jij was degene die zei dat ie wel neergeschoten kon worden voor een kleedje en de meeste mensen die dat zeggen hebbenzelf het een en ander aan bont.'
Ik moet weer lachen, goh, wat is hij toch grappig! Hoor je het sarcasme?
'Yeah right, whatever, denk wat je wilt denken, ik weet het toch wel beter,' zeg ik met een zuinig glimlachje op mijn lippen. 'Stiekem heb ik een hele kast vol met bont,' zeg ik om hem misschien op de kast te jagen. 'Diertjes zoals jij,' zeg ik tegen de hond gericht. Niet dat het waar is, maar goed, dat weet dat beest niet.
'Ik insinueer niks, ik zeg alleen wat algemeen bekend is over mensen. Het feit dat jij denkt dat ik het over jou had verraad jezelf,' zegt hij met een glimlachje. Volgens mij denkt hij erg goed over zichzelf.
'Het feit door er vanuit te gaan dat ik automatisch vooroordelen heb én bont in mijn kast, zou je geen haar beter maken dan ik,' zeg ik simpel. 'Jij hebt namelijk nu net zo goed vooroordelen over mij, zoals ik over jou. Maar weet je wat, have fun with it.'
Wanneer hij nog verder praat over vrienden of waar hij dan ook over praat, vind ik mijn nagels interessanter en bestudeer die. Als hij weg loopt, lach ik hem nog na en loop daarna verder naar beneden, zoals ik al van plan was. Sommige jongens zijn ook echt zó dom. Daarom val ik ook op meisjes, die zijn vaak zoveel beter dan jongens. Niet dat ik om liefde geef, want dat is toch alleen maar onzin.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Charles Oliver Skyes

"Wanneer ik het warm heb weet ik je te vinden Charles." Zegt hij zodra hij mijn koude huid gevoelt heeft. Wist hij soms al van het bestaan van vampiers? "Kun je ook gedachte lezen?" Ik kijk op. ‘Nee,’ Zeg ik ookal is het verre van de waarheid. Maar hij hoefde niet te weten dat ik zijn twisted mind kon horen en begrijpen. Hij fascineerde me. ‘Maar waar baseer jij op dat ik een vampier ben?’ Ik lach alsof het een grap is. Mocht hij het echt weten dan zou ik er geen geheim van maken zo te horen was hij volslagen gek en niemand zou hem geloven. Hij wilde mijn hoofd eraf rukken? Veel succes daarmee ik was praktisch onverwoestbaar. Als hij van moorden hield moest hij eens weten hoeveel mensen ik al gedood en gemarteld had. Zeker aan het begin vond ik het leuk eerst met mijn prooi te spelen.

Logan Garcia
'Hoi' Hoorde ik iemand zeggen en ik keek op, ik had even uit het raam gekeken en had de geur van hond al geroken. Geweldig, honden en ik.. Geen goede combinatie. De hond was erg dicht tegen zijn baasje aan gekropen, blijkbaar had hij mij ook geroken, 'Hoi' Zei ik terug en keek even naar de jongen en nam vervolgens nog een hap van mijn appel. 'Jouw hond?' Vraag ik dan aan hem, er is wat afkeur in mijn stem te horen wat wou je anders? Honden blaften vroeger gewoon naar me maar laatst werd ik zelfs aangevallen door een chihuahua. Ik draaide me om naar de koelkast om daar naar iets te drinken te zoeken en vond een flesje cola en pakte die eruit om me vervolgens weer om te draaiden naar de jongen en het flesje op het aanrecht te zetten.

---

Don't be like the rest of them, darling

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
Mia besloot om eerst haar spullen naar haar kamer te brengen en daarna het huis wat te verkennen.
Nog geen spoor van haar kamergenoot te herkennen. Vrolijk als Philomenia vandaag was, ging ze terug naar beneden, om wat sociaal te gaan doen in de woonkamer.
Ze geeuwde even. Ze had nogal lang op het vliegtuig gezeten en ze had slecht geslapen. Haar zintuigen, die anders zo scherp waren - het was een halfgod-ding, haar reflexen waren ook een heel stuk scherper zodat ze zich goed zou kunnen verdedigen moest ze ooit aangevallen worden - waren nu een heel stuk verzwakt en ze moest zich haast concentreren om met haar ogen te knipperen. Plus, ze had haar iPod aangezet en luisterde nu naar Tell Me It's Not Over van Starsailor.
Hierdoor lette ze dus ook niet op de jongen die al in een zetel zat toen ze de woonkamer binnenkwam.
Ze had zijn voeten niet gezien en struikelde hierdoor dan ook mega-elegant de zetel naast hem in, waar ze ging zitten alsof het allemaal zo gepland was.
Wat een geweldige eerste indruk, dacht ze bij zichzelf.

---

help

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Hij kijkt op als ik hoi zeg en kijkt naar Bandit. Vervolgens zegt hij mij gedag en kijkt even op naar mij. "Jouw hond?" vraagt hij en ik hoor de afkeur in mijn stem. "Ja mijn hond" antwoord ik. Ik barst bijna in lachen uit als hij denkt aan de keer dat hij is aangevallen door een chihuahua, maar hou me nog net in. Hij draait zich naar de koelkast en ik schud even met een grijns mijn hoofd. Ondertussen blijft Bandit de jongen als een havik in de gaten houden. Ik stuur hem de keuken uit en hij piept even, maar doet wat ik van hem vraag. Hij loopt de keuken uit en gaat in de gang voor de deur zitten terwijl hij me blijft aankijken. Ik negeer zijn blik en richt me weer op de jongen. "Ik ben Alex" zeg ik en pak ondertussen een glas uit de kast die ik vul met water. ik drink het glas leeg en pak vervolgens de drinkbak van Bandit en vul die met water. Ik loop naar de deur toe en zet hem tegen de muur aan terwijl ik hem verder negeer. Ten minste, voor De jongen lijkt het alsof ik hem negeer. In gedachte zeg ik dat hij rustig moet blijven en niet zo moet reageren.

Matthew Andy Dalmer

Ik glimlach naar het meisje. Een eathling.. Die kwam je niet veel meer tegen. Ze stelt zich voor als Rae. ‘Matthew.’ Zeg ik en steek mijn hand naar haar uit. Ik wil wat zeggen als een ander meisje over mijn voeten lijkt te struikelen maar behendig in de stoel naast me valt. ‘Ook hallo.’ Grinnik ik en kijk van de een naar de ander. ‘Dus kennen jullie al wat mensen hier?’ Vraag ik en leg het tijdschrift op de tafel.

[Ik wilde nog even zeggen dat ik Seth echt geweldig vind ^^ ]

Logan Garcia
'Ja mijn hond' Andwoord hij en hij lijkt een binnenpretje te hebben, de hond gaat op de gang voor de deur zitten en blijft naar zijn baasje kijken. De jongen die zich voorstelt als Alex pakt een glas uit de kast en vult die met water, hij drinkt het leeg en vult vervolgens de drinkbak van zijn hond met water en zet die bij hem neer. Waarschijnlijk zou de hond nog wel een tijdje zo blijven kijken, of proberen zijn baasje te beschermen omdat hij me kan ruiken en als hij weet wat hij moet ruiken weet hij ook wat ik ben. 'Logan' Stel ik mezelf voor kort voor en gooi het klokhuis in de prullebak en open het flesje cola om daar vervolgens een slok van te nemen, mijn honger was wat afgenomen maar mijn honger was niet echt te stillen met een appel.

---

Don't be like the rest of them, darling

Seth Langdon
Ik draaide mijn hoofd naar hem toe en haalde een wenkbrauw op. Het was het serieus-ga-je-me-nu-voor-de-gek-houden gezicht, wat ik vaak genoeg gebruikte wanneer meisjes in hun broek plaste en smeekte of ik ze misschien kon sparen. "Alsjeblieft zeg Charles, ik behoor niet tot de middelmaat." Mijn toon klonk bozer dan ik was, maar daar had ik geen problemen mee. Charles kon dat vast wel aan. "Ik lees veel te veel om dit soort dingen niet te weten."
Verder liet ik het voor wat het was, ik besloot dat toneelstukjes spelen mijn manier van leven was geworden, dus het doen alsof ik van niks wist kon niet moeilijk zijn. Ik ging even recht op zitten om een sigaret uit mijn tas te halen, maar liet me al gauw weer vallen. Natuurlijk had ik slaap nodig, maar ik wou niet, en hij wou niet, dus daar hield het mee op.
"M.." Begon ik, maar het kon me eigenlijk niet schelen of hij er mee akkoord ging. Ik stopte hem in mijn mond en stak hem aan met het ijzeren aanstekertje waar ik al vele brandwonden op mijn benen mee had gemaakt.
Een sliert rook vloog naar boven en danste op het plafond. Wie weet was rook iets, wie weet maakt ik wel wat wakker telkens als ik een sigaret aan stak. Misschien schreeuwde het nu wel, misschien kon ik het wel gewoon niet horen. Dag rook, nog meer rook. Ik blies in slierten, en het danste tot het verdween in de eenzaamheid van lucht.
Kon ik maar verdwijnen in de lucht. Kon ik maar uit mij kruipen. Stop, lafaard. Inderdaad, inderdaad. Het enige wat ik deed was verlangen. Zielig. Rook, hallo rook.

[Ik (en Seth) voel me vereerd. Haha.]

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
"Ook hallo," grinnikte de jongen. Mia glimlachte even véél te overdreven, en haalde zakte weg in de zetel, waarna ze meeneuriede met haar liedje. Ze hoorde de jongen zijn vraag niet echt.
Pas na een tijdje had ze door dat de jongen iets had gezegd. Ze haalde haar oortjes weg en keek hem even verward aan.
"Sorry, wat zei je?" vroeg ze. Ze nam even de tijd om hem in zich op te nemen. Mia vond hem een beetje het soort jongen dat ze vaak op school tegen kwam; het stoere type, met de perfecte bouw, het perfecte lichaam en het perfecte gezicht. Maar die ogen... Ze leken haast geketend te zijn door iets. Hoe dan ook, iets aan hem vertelde haar dat hij het één en ander had meegemaakt.
Toen ze besefte dat ze hem aanstaarde, scheurde ze haar blik los van zijn ogen en staarde even naar haar handen.

---

help

Charles Oliver Skyes

"Alsjeblieft zeg Charles, ik behoor niet tot de middelmaat." Ik glimlach. Hij was volhardend. Dat waardeerde ik wel. "Ik lees veel te veel om dit soort dingen niet te weten." Ik grinnik zacht en ga op mijn bed liggen. Misschien moest het hem maar gewoon vertellen. Hij zou hoe dan ook denken dat ik een vampier was. Misschien kon ik dan nog wel een deal met hem sluiten. ‘Zullen we een deal sluiten?’ Ik draai mijn hoofd zijn kant op. ‘Maar alleen als je mij zweert niets aan andere te zullen vertellen.’ Voeg ik eraan toe. ‘De deal is dat jij mij gewoon net als iedereen Charlie noemt en geen Charles, en in ruil daarvoor vertel ik je alles wat je wilt weten.’ Glimlach ik koeltjes.

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Hij stelt zichzelf voor als Logan en gooit het klokhuis in de prullenbak. Ik loop naar de fruitschaal en pak er een appel, een sinaasappel en een kiwi vanaf. Ik leg de stukken fruit op het aanrecht, pak een bord uit de kast en ga opzoek naar een mesje en lepeltje. Als ik doe ook heb leg ik alles op het bord neer. "Ik ga eens even wat zon meepakken" zeg ik dan. "Ik kan nog wel wat kleur gebruiken" zeg ik erachteraan. Ik pak nog een flesje water uit de koelkast, klem deze onder mijn arm en loop naar de deur. Ik pak de drinkbak van de grond en ga opzoek naar het terras. Ik kom uiteindelijk uit bij een terras dat uitkijkt over het strand en de zee. Ik zet de drinkbak van Bandit bij een stoel onder de tafel, zodat deze uit de zon blijft en Bandit zelf ook in de schaduw kan liggen. Het was hier heel warm voor honden zoals hij, maar hij vind reizen geweldig en zolang hij genoeg drinkt en de schaduw opzoekt red hij het wel. Ik zet het bordje met fruit neer en trek mijn shirt uit. Ik had me al ingesmeerd voordat ik hierheen kwam zodat het even goed kon intrekken. Ik begin met mijn kiwi op te eten en geniet van het zonnetje. Bandit is onder de tafel gaan liggen, nog steeds bedonderd van zijn ontmoeting met een weerwolf.

Yuniper Lake || Heks
Als ik op de benedenverdieping arriveer, besluit ik op zoek te gaan naar wat voedsel. Aangezien mijn maag nogal erg aan het rommelen is, wat ik graag wil voorkomen. Na even heb ik de keuken al gevonden en ruik dan de vieze geur van die hond. 'Ugh, ik kan die stank van die rothond hier al ruiken,' zeg ik geïrriteerd, terwijl ik de keuken in loop. In de keuken tref ik echter een andere jongen aan, niet die van daarstraks met die husky. 'Aha, dat was niet tegen jou bedoelt,' zeg ik maar gelijk. Ik kijk even naar de jongen, hij ziet er echt goed uit, en dan loop ik verder naar de koelkast. Misschien toch maar eerst wat drinken. Ik pak er sinas uit en drink gewoon uit de fles. Ja, ik ben asociaal, dus ik drink gewoon uit de fles. Als ik klaar ben, veeg ik mijn mond af en zet de fles weer in de koelkast.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Logan
'Ugh, ik kan die stank van die rothond hier al ruiken,' Hoor ik een geiriteerde stem zeggen voordat ik een meisje de keuken in zie lopen, 'Aha, dat was niet tegen jou bedoelt,' Zegt ze dan, 'Ik had al zo'n idee dat ik niet naar een hond rook, of een hond was' Zei ik en neem nog een slok van het flesje cola en open vervolgens een aantal laadjes opzoek naar iets eetbaars. In het tweede laadje vind ik een pak koekjes die ik er vervolgens uithaal en openmaak en stop een van de koekjes in mijn mond.

---

Don't be like the rest of them, darling

Seth Langdon
Ook zijn stem klonk als een boek en het was veel te prettig om er naar te luisteren. "Wat ben je irritant volmaakt., Charles" Moest ik eerst even zeggen voordat ik alles wat hij gezegd had in me opnam. Een deal sluiten, géén Charles noemen. Maar alles mogen weten. Kut.
"Ik mag je Charles noemen wanneer niemand luistert." Bracht ik er op in. "En je vertelt me alle verhalen die je kent. Ik hou van verhalen. Als verhalen scheermessen waren, zou ik ze stelen." Misschien zelfs kopen. Ik rolde op mijn zij waardoor mijn wang tegen het kussen drukte en de pijn in mijn rug verminderd werd. Stel dat ik zwanger was, een zombie baby die zich uit me at om vervolgens mijn tanden op te knabbelen als zoutjes. Het zweet brak in me uit. Schei uit. Oh ja, uitscheiden.
Ik likte over mijn lippen, wat ik al te vaak had gedaan waardoor ze zo droog waren als droge dingen. Ik hield mijn sigaret met mijn mond vast zodat ik met mijn vinger aan de ribbeltjes in mijn lippen kon voelen. Het voelde leuk als littekens en korstjes. Als oorlellen en knieën en volgeschreven pagina's door iemand die te hard op het papier drukt.
Voordat hij er uit viel pakt ik mijn sigaret weer en hield hem voor mijn gezicht, zodat ik hem kon ruiken. Het rook goor maar plezierig. Het rook als van een gebouw springen.
Ik kneep hem in mijn handen kapot, zodat ik hem op de grond kon gooien zonder een brand te stichten - wat ik maar al te graag wou doen. Er ontstond een zwart vlekje op mijn hand. Vroeger als ik mezelf pijn deed had ik gehoopt dat mijn moeder mijn wonden zou zien. Ik deed het niet voor haar, maar toch wilde ik dat ze zich er ellendig over voelde. Dat ze zou huilen en smeken of ik wou stoppen. Maar dat deed ze niet. Ze deed niets. Ze keek naar me met haar hangende oogleden en haar omlaag staande mondhoeken, ik leek op mijn vader. Wat een bijzonder lelijke man.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 21:39 ]