[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Coockies, ik kom voor Kyle, oké?]

Katherine Black

Het was tijd zag ik op mijn horloge. 'Dit was leuk,' merkte ik op. 'Vanavond?' beviel ik meer dan dat ik vroeg en ik liep weg richting kantine waar ik de rest van de krant uit zou lezen onder het genot van een kop koffie. Ik had op dit moment geen zin in het geven van les en ik was blij met het eerste uur vrij.
Het begon al wat rustiger te worden in de kantine en ik nam een kop koffie. De koffie was bijna koud. Ik zette nieuwe en bekeek ondertussen de rest van de leerlingen.

Lily Sharp - Helderziende.

Ik keek rond in de kantine en ik zag Kyle zitten, alleen. Ik stond op. Als ik een aantal mensen had gemist, was hij er zeker één van. Ik ging voor hem zitten en wachtte met een kleine lach op mijn gezicht af tot hij het zou merken. Ik bekeek hem eens goed, hij was wat bruiner geworden, misschien ook iets volwassener, wie weet. Het duurde me te lang op een gegeven moment. 'Fijne vakantie gehad,' zei ik uiteindelijk na heel veel zinnen te hebben overwogen.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

I'm kinda addicted to the music of Madagascar 2... :x

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Cybele maakte er geen opmerking over. Ze knikte even lichtjes. Alec prutste met de zwarte stof van zijn overhemd.
"Soms vraag ik me af waarom ze zo trots zijn om op het instituut te zitten, krachten te hebben," begon Cybele plotseling bedachtzaam. Haar stem klonk zacht.
"Hier voelen ze zich misschien speciaal, maar buiten deze muren zijn ze freaks."
"Ik voel me hier ook een freak. En heel erg verveeld," liet Alec haar weten. Cybele staarde even naar de bewaakte deuren. Onwillekeurig vroeg Alec zich af of Cybele eigenlijk veel tijd op aarde doorbracht.
"Tijd om aan al die blikken te ontsnappen?" vroeg Cybele hem zachtjes, nog steeds wat bedachtzaam. Volgens Alec was ze niet echt iemand die veel andere mensen wilde leren kennen.
Tja, wat verwacht je als je zelf zo negatief doet tegenover het feit dat leerkrachten niet willen dat je in de buurt van andere leerlingen komt? Alec vroeg zich hierop af hoe hij zelf eigenlijk was. Niet zoveel anders, al wìlde hij dat mensen op hem afkwamen in plaats van hem gewoon aan te staren. Soms had hij zin om in hun gezicht te schreeuwen dat ze een foto moesten nemen. Dat ging langer mee.
"Maakt mij niets uit," meldde Alec haar. Hij kon net zo goed naar buiten gaan, aangezien hij het eerste uur toch geen les had.

---

help

Kyle Logan Booth

Zoals altijd was ik gewoon onder de douche gesprongen, even snel mijn haren gewassen, aangekleed, tanden gepoets en naar de kantine gegaan. Mijn spullen had ik nog in mijn kamer gelaten. Verveeld staar ik voor me uit en kauw langzaam op een broodje. Ik schrik op uit mijn gedachte aan thuis, dankzij Lily. Ik glimlach even naar haar.
'Goedemorgen,' zeg ik en grinnik even. Normaal heb ik nooit een goed humeur in de ochtend, maar vandaag was anders. Waarom weet ik eigenlijk niet. Omdat ik vrij was van mijn gestoorde moeder? Omdat ik al het gedoe thuis niet meer aan hoef te zien? Dat zal het zijn.
'Ah gaat wel,' mompel ik. Ik kuch even. Het was verschrikkelijk geweest en ik wilde het er niet over hebben, simpelweg omdat het mijn moeders 'slechte' tijd was geweest. Dan besef ik Lily haar gaven en kijk haar even aan. Dankzij haar gave wist ik makkelijk om te schakelen kwa gevoelens. Het was de enige manier om haar op het verkeerde been te zetten, het was raar, maar meestal lukte het.
'Hoe was jouw vakantie,' vraag ik haar luchtig en met een girjns op mijn gezicht.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[iemand voor Rosalie?]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

(wie hebben er straks Engels van Matthew)

[Rosalie ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Graymark schreef:
I'm kinda addicted to the music of Madagascar 2... :x

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Cybele maakte er geen opmerking over. Ze knikte even lichtjes. Alec prutste met de zwarte stof van zijn overhemd.
"Soms vraag ik me af waarom ze zo trots zijn om op het instituut te zitten, krachten te hebben," begon Cybele plotseling bedachtzaam. Haar stem klonk zacht.
"Hier voelen ze zich misschien speciaal, maar buiten deze muren zijn ze freaks."
"Ik voel me hier ook een freak. En heel erg verveeld," liet Alec haar weten. Cybele staarde even naar de bewaakte deuren. Onwillekeurig vroeg Alec zich af of Cybele eigenlijk veel tijd op aarde doorbracht.
"Tijd om aan al die blikken te ontsnappen?" vroeg Cybele hem zachtjes, nog steeds wat bedachtzaam. Volgens Alec was ze niet echt iemand die veel andere mensen wilde leren kennen.
Tja, wat verwacht je als je zelf zo negatief doet tegenover het feit dat leerkrachten niet willen dat je in de buurt van andere leerlingen komt? Alec vroeg zich hierop af hoe hij zelf eigenlijk was. Niet zoveel anders, al wìlde hij dat mensen op hem afkwamen in plaats van hem gewoon aan te staren. Soms had hij zin om in hun gezicht te schreeuwen dat ze een foto moesten nemen. Dat ging langer mee.
"Maakt mij niets uit," meldde Alec haar. Hij kon net zo goed naar buiten gaan, aangezien hij het eerste uur toch geen les had.

I'm bored.

---

help

| Sorry, omdat quizlet het amper deed + school nogal knaagde zal ik meteen gaan reageren!
Sorry Marthe. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[No worries. (:

Sorry als ik je opjaag of zo, als je veel schoolwerk te doen hebt, gaat dat natuurlijk voor. (: ]

---

help

| Mwah, dat is het niet. Het zijn meer verslagen waar ik tussendoor nog wel eens een break van neem. :]
Ik schrijf Cyb in zij-vorm omdat ik bang ben dat ik ik en zij door elkaar ga schrijven. :'D |

Cybele Magnolic
Ze glimlachte lichtjes, een tikje sinister toen hij enigszins verveeld antwoordde. Hij behoorde in ieder geval niet tot de groep watjes, kon ze opmaken uit zijn reactie. Ze voerde niet één of ander trucje uit om te verhullen wat ze van plan was, en schoof in plaats daarvan haar stoel naar achter. Als ze het zich goed herinnerde, had ze exact twintig seconden om hier weg te komen, voor de leraren als een stel bezetenen achter haar aan zouden gaan. Waarom? Ach, in haar eerste jaar had ze misschien een beetje te veel kracht uitgeoefend om de mensen onder de duim te houden en dat pakte nogal zuur uit. In het nadeel volgde dat ze nu op de achtergrond bleef, al mocht dat met diezelfde kracht zijn. Ze zou zich niet meer zonder reden laten gaan.
Waar ze heen wilde, wist ze niet precies. Naar Hades op haar eerste dag? Haar gezicht vertrok ietsjes. Haar vader zou haar waarschijnlijk niet meer terug laten gaan. De mensenwereld was ook een optie, hoewel ze slechts één uur tijd hadden.
Misschien zou een eerste, beste stop haar kamer zijn. Daar waar de leraren niet ongevraagd naar binnen konden. Misschien zou ze vandaag galant zijn en hém vragen waar hij naartoe wilde. Voor nu pakte ze zijn pols vast om hem met zich mee te trekken terwijl ze zonder aarzelen in een inktzwarte schemering stapte. Hoewel het geen 'kracht' was, behoorde het simpelweg gewoon tot de dingen die bij het demonschap zaten. Het was niet direct iets als teleporteren.
Meer.. transporteren. De duisternis kwam namelijk uit door de spiegel in haar kamer.
De Victoriaanse accenten waar ze verliefd op was sierden de kamer rijkelijk, hoewel er wel degelijk uitvindingen uit deze eeuw te vinden waren.
Misschien was de kamer enigszins somber, met al dat zwart - wit. Maar het was nu eenmaal waar ze zich thuisvoelde.
'Waar zou je graag heen willen, Alec?' Vroeg ze hem vervolgens op bedachtzame toon, terwijl ze een losgeraakte lok achter haar oor streek.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

(Argh. Sorry, moet nu weg. Ik post zodra ik weer thuis ben, binnen een uurtje of zo. (: )

---

help

| Gehe, dan ga ik even eten. x |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Smakelijk voor daarnet. :')]

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Cybele glimlachte lichtjes op Alecs ietwat verveelde antwoord. Het meisje leek even na te denken voordat ze iets deed. Daarna schoof ze haar stoel naar achteren en pakte Alecs pols vast. Het volgende moment trok ze hem zonder enige aarzeling in een inktzwarte schemering en het moment daarop bevonden ze zich beiden in een kamer met Victoriaanse accenten. Het viel niet echt te vergelijken met Alecs kamer.
Die van hem was eerder sober ingericht, onpersoonlijk, alsof het een hotelkamer was voor twee avonden. Het enige dat er bij Alec op wees dat de kamer bewoond was, was het bed dat nooit opgemaakt was en de boeken die in de kast stonden.
Alec liep een stukje door de kamer alsof hij bij een keuring was. Als hij eerlijk moest zijn was het totaal niet zijn stijl, erger nog, hij vond het afschuwelijk, maar hij liet dit niet uit zijn blik spreken. Alec kende slechts weinig mensen die zijn strakke, sobere stijl deelden. Ook zijn kleren waren vrijwel altijd effen en bijna altijd zwart. Het was zonder reden dat Alec zich zo kleedde, het gebeurde gewoon.
Zwart. Net als je ziel.
Dus bedoel je eigenlijk ook je eigen ziel. Hou in godsnaam je kop.
Dit is jouw kop, idioot.
Alec besloot maar weer eens om de irritante stem in zijn hoofd te negeren. Hij haalde even een hand door zijn haar, dat nu sowieso al hopeloos door de war lag.
"Waar zou je graag heen willen, Alec?" vroeg Cybele plotseling op een bedachtzame toon. Alec stond met zijn rug naar haar toe en draaide zich om.
"Maakt mij niet uit. De tuinen achterin het schoolterrein zijn voor mij al goed," zei Alec schouderophalend, al twijfelde hij er niet aan dat ze naar veel grotere en belangrijkere plaatsen zou kunnen gaan moest Cybele dat willen.

---

help

| Het verteerd nu al weer, maar bedankt. ^-^ |

Cybele Magnolic
Ze glimlachte lichtelijk. Het was een keuze die ze had kunnen verwachten, nu ze hem toch min of meer hadden kunnen observeren. Ze keek zwijgend toe terwijl hij zijn ogen door de kamer liet dwalen. Het was een compacte kamer, met een vlakke inrichting en hij verschilde duidelijk met de kamer die ze in Hades bewoonde. Ze wist niet precies waarom ze de Victoriaanse stijl had gekozen voor deze kamer, waarschijnlijk omdat je in Hades geen mode had. Daar was haar kamer zwart, met enkele schilderijen en toortsen die vrijwel nooit brandden. Deze kamer paste op de één of andere manier bij de school, bij de menselijke kant die ze beleefde als ze hier was en dus had ze niets veranderd.
'De tuinen?' Herhaalde ze hem enigszins belangstellend. Het was een matige plek als het aankwam op vrijheid, en ze betwijfelde dan ook of dat echt was wat hij wilde. Of enkel omdat het dichter bij was.
'Zeg eens, Alec, ik neem aan dat je weet dat ik niet menselijk ben. En toch stel je iets voor als de tuin, hier beneden?' Er was ongewild een geamuseerde glimlach rond haar lippen verschenen, terwijl ze haar hoofd iets kantelde.
Ze liet zichzelf op de stoel naast de spiegel zakken, en liet haar hoofd vervolgens tegen de steun zakken. In een oogwenk waren de knipperende, zachte vlammen gedoofd en hulde de kamer zich in een duisternis die een glimlach rond haar lippen bracht.
Het donker had iets kalms, iets dat er voor zorgde dat ze even niet hoefde te denken aan de naderende lessen.
'Weet je, waar ik vandaan kom is het altijd zo stil. Zo donker en simpel.' Er verscheen een lichte frons boven haar ogen, terwijl ze haar ogen door het donker liet glijden - op zoek naar de lichtjes die zijn pupillen vormden.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[oh gosh ik had een mega lang stuk en toen wilde ik het posten stond er ineens dat ik niet ingelogt was
Matthew Oliver Sanz

Ik loop nog wat heen en weer terwijl ik rond kijk om te zien of er op elke tafel boeken lagen voor de les. Zodra de eerste bel gaat loop ik rustig naar he bureau waar ik achter ga zitten. De les zou zo beginnen en eerlijk gezegt was ik nu wel een klein beetje nerveus. Wat als ze me al een van hun zagen? Erg leuk natuurlijk maar ik wil niet alleen die leuke leraar zijn bij wie alles mag en kan, nee ik wil ze echt iets leren over de engelse taal. Ik wil ze laten zien hoe mooi en diepgaand die kan zijn. Neem nou William Shakespeare, zou ook maar een van hun een gedicht op kunnen dragen en de ware betekenis ervan ook uit kunnen leggen? Ik denk het niet. Ik bekijk de namen nog eens als ik terug denk aan het gesprek met mijn collega van net, Katherine. Ik weet niet nog wat ik van haar vind. Ze was aardig en beleeft maar er was ook iets anders aan haar. Iets waar ik mijn vinger niet goed op kon leggen. En wat bedoelde ze met 'vanavond'? Was dat een of ander code woord waar ik als 'nieuweling' niets van af wist? Een wachtwoord voor een geheime club? Ik lach zacht in mezelf. Wanneer de eerste leerlingen binnen druppelen ga ik achter mijn bureau zitten en wacht terwijl ik onder tussen tel hoeveel leerlingen er al binnen zijn.