[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Een van de twee of beiden kunnen naar Kyle en Lily? ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[What did I missed?]

Lillith Aurora Kings - Fee.
Toen ik heel mijn schrift gezien had klapte ik hem dicht, maar de rand kwam tegen mijn mok thee aan, waardoor deze over mijn tekenblok heen viel. Geschrokken en vlug zette ik de kop recht en trok mijn blok van tafel, die na drupte van de vloeistaf die eroverheen gegoten was. In paniek greep ik mijn tas en rende de kantine uit met het blok in mijn handen. Ik schoot de meisjestoiletten in en drukte vlug de handdroger aan, waarna ik het tekenblok eronder hield. Voorzichtig depte ik er ook nog met een doekje op, in de hoop dat de potlootstrepen niet vervaagd zouden zijn. Als het boek eenmaal droog ik blader ik er voorzichtig doorheen en haal opgelucht adem. Mijn tekeningen waren nog intact. Ik stopte het schrift in mijn tas en verliet de toiletten weer, nadat ik mijn haar en make-up nog even gechecked had. Doelloos liep ik door de gangen, tot ik bekende stemmen hoorde. Ik liep er naartoe en zag Kyle en Lily staan. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik liep naar de twee toe. 'Hé!' begroette ik ze vrolijk en keek op naar Kyle's gezicht en daarna naar die van Lily.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Jolene schreef:
[What did I missed?]

[Noppes, nada, niks ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Coockies schreef:
(...)

[Noppes, nada, niks ]

[Nooo dit mag niet doodbloeden ;c]

[Weet ik. Anders kan je met Matthew reageren en beginnen met de les? Dan reageer ik daar wel op met Rosalie. Met Kyle wacht ik op Lily, denk ik. En anders reageer ik morgen]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Oh, ik wachtte juist op Kyle, haha. Oké, ik zal straks iets schrijven.]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Lily Sharp - Helderziende.

'OMG LILLITH,' krijste ik bijna hysterisch terwijl ik haar om haar nek vloog. 'Meid, wat heb ik jou gemist,' zei ik toen ik haar los had gelaten. 'Het is veel te lang geleden geweest. Oh, wist je dat we bij elkaar in de klas zitten?' Ik haalde even adem en vervolgde toen mijn enthousiasme, Lillith en Kyle geen kans latend. 'Wist je dat Kyle en ik nu samen zijn?' Ik drukte Kyle tegen me aan. 'Just kidding, we hebben voor een deel samen ontbeten en toen gingen we terug naar onze kamer, eigenlijk zijn we nog op weg. En we hebben onze vakanties besproken. Hoe was jouw vakanties eigenlijk?' Toen pas merkte ik dat Kyle en Lillith me aan het aankijken waren. 'Sorry,' mompelde ik. 'Beetje blij,' voegde ik eraan toe, waarna ik in lachen uitbarsten.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Kyle Logan Booth

Geschrokken deins ik achteruit als Lily ineens begint te praten en gillen. Ik kijk op naar Lillith en glimlach even naar haar, maar kans om iets te zeggen, krijg ik niet. Pas na een paar minuten valt Lily een beetje stil. Haar grapje van een 'ons' laat ik maar achterwege.
'Maakt niet uit, beter blij dan chagrijnig,' zucht ik. Het feit dat te overenthousiaste mensen me irriteerde, liet ik achterwege. Ik was nou eenmaal negatief van natuur. Iets wat de twee meiden naast me totaal niet waren. Ik geef Lillith een knuffel. 'Welkom terug,' glimlach ik en laat haar ook weer los. Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en kijk ze aan. 'We waren inderdaad op weg naar de kamers, ik moet mijn tas nog pakken. Loop je mee of ga je wat eten,' vraag ik Lillith en kijk haar met een glimlach aan.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lillith Aurora Kings - Fee.
'OMG LILLITH,' hoorde ik Lily hysterisch krijsen en ik zag Kyle geschrokken achteruit deinsen. Eigenlijk wilde ik dat ook doen, maar het roodharige meisje was al om mijn nek gevlogen. Wat had ze vandaag? Niet dat het erg was, ik zag haar graag vrolijk. 'Meid, wat heb ik jou gemist,' zei ze toen ze me los gelaten had. 'Ik jou ook... jullie ook,' verbeterde ik mezelf. Ik glimlachte naar Kyle en knuffelde hem even terug toen hij zijn armen om me heen sloeg. 'Welkom terug,' glimlachte hij en ik glimlachte lieflijk terug. Wijselijk besloot ik niet op de grap van Lily in te gaan, hoewel er een korte, fronsende blik over mijn gezicht gleed.
'Hoe was jouw vakantie eigenlijk?' vroeg Lily me en ik haalde mijn schouders op. 'Zoals altijd,' antwoordde ik met een grijns, terugdenkend aan de gezellige tijd in het feeëndorp waar mijn moeder vandaan kwam en de vakantie naar een tropisch eiland daarna.
Ik wuifde de sorry van Lily weg en knikte beamend bij de opmerking die Kyle erover maakte. 'We waren inderdaad op weg naar de kamers, ik moet mijn tas nog pakken. Loop je mee of ga je wat eten?' vroeg hij me en keek me glimlachend aan. Opnieuw zond ik een stralende lach terug en knikte. 'Ik loop wel even mee, heb net gegeten namelijk,' antwoordde ik.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Graymark schreef:
Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
"Alles was zo donker en simpel, tot mijn krachten zich begonnen te ontwikkelen," vervolgde Cybele na een tijdje. Alec betwijfelde niet dat het door haar toedoen was dat de kaarsen steeds aan- en uitgingen. Hij vond het irritant en ergerlijk.
"Waar ik opgroeide, was verassend genoeg geen dood. Er waren geen rottende lijken of vlammen van het vagevuur. Het was gewoon een huis. Een treurig eenzaam huis." Onwillekeurig vroeg Alec zich af of ze soms heimwee had naar Hades.
Man, dat kind is melodramatisch. Ba's stem klonk zoals gewoonlijk ver weg, maar Alec was zich zeer bewust van zijn aanwezigheid. Het was nog irritanter dan het branden en doven van de kaarsen, omdat het voelde alsof er een spin in je nek had die niet weg leek te willen gaan. Telkens weer op nieuw. Het gevoel bleef er zitten als een bloedzuiger.
"Jij bent Egyptisch, is het niet?" prevelde het meisje uiteindelijk zachtjes. "Ik heb Egypte helaas nog nooit met mijn eigen ogen mogen doorkruisen, maar de cultuur is een mooi onderwerp geweest toen ik nog in Hades woonde. Volgens mij is één van de raadsleden van mijn vader een Egyptenaar, hoewel ik ze niet geheel uit elkaar heb kunnen houden na-" Cybele kapte haar zin af. Ergens was Alec nieuwsgierig naar wat ze had willen zeggen, maar hij vroeg er niet naar toen ze lichtelijk verontschuldigend haar schouders ophaalde.
"Wel, eigenlijk ben ik Welsh, aangezien ik nu weer in Wales woon. Maar ik... Ben op een vreemde manier verbonden met Egypte," zei Alec. Het klonk vreemd, mysterieus. "Waarschijnlijk ook omdat ik daar geboren ben," voegde hij er snel nog aan toe. Hij leunde tegen de muur en keek even op zijn horloge.

^^

---

help

Matthew Oliver Sanz

Wanneer de klas compleet lijkt te zijn gebaar ik dat iedereen stil moet zijn. 'Goedemorgen iedereen. Mijn naam is Matthew Sanz en ik zal dit jaar jullie leraar engels zijn.' Begin ik en ga voor het bord staan. 'Deze periode gaan we het hebben over het boek Macbeth geschreven door de geweldige William Shakespeare.' Ik schrijf beide namen op het bord. 'Macbeth is Shakespeares kortste en bloederigste tragedie. Hij vertelt hierin het verhaal van de moedige Schotse generaal Macbeth die van drie heksen de voorspelling te horen krijgt dat hij op een dag koning van Schotland zal worden.' Leg ik uit. 'Wie heeft hier eerder eens iets van Shakespeare gelezen?'

| Met dank aan mijn zuigende school. ^-^
Sorry Marthee. :c |

Cybele Magnolic
''Wel, eigenlijk ben ik Welsh, aangezien ik nu weer in Wales woon. Maar ik... Ben op een vreemde manier verbonden met Egypte," zei Alec. Het klonk vreemd, mysterieus - waarschijnlijk ook omdat ik daar geboren ben.'' Het klonk logisch, hoewel ze niet iemand was om klakkeloos te vertrouwen op wat mensen haar vertelden. In haar wereld wonen had haar haarfijn geleerd hoe de mens in elkaar stak, en hoe ze verschilden van degenen die nog leefden.
''Bang om laat te komen of wil je gewoon van me af?'' Haar lippen krulden bijna onzichtbaar om, terwijl ze haar vingertoppen kort tegen elkaar drukte. Zijzelf vond het een logische vraag, en ze zou het appreciëren als hij haar eerlijk mede zou delen dat hij graag weg zou komen uit haar gezelschap. Ze was gewoonlijk geen mensen-mens, maar als ze een poging waagde probeerde ze er enigszins iets van te maken. Mensen leken socialiteit nodig te hebben en ze wilde zelf wel eens zien wat er zo leuk was aan menselijk contact. Daarnaast duurde het nog wel even voor de volgende les zou beginnen en zou ze - als ze zich er toe zette - best wel op tijd voor komen. Daar maakte ze zich echter niet zo'n zorgen over: de mensen op deze school - of het nu leerlingen of leraren waren - leken bij voorbaat al vooroordelen over haar te kennen. In haar eerste jaar durfden ze haar amper aan te kijken. Ze waren bang om hun ziel te verliezen, of iets dergelijks. Na een tijdje, echter, leken ze te hebben ondervonden dat ze haar krachten niet probeerde te gebruiken buiten Hades. En dus werd ze een pispaaltje. Niet voor lang, het duurde nog geen dag of ze had iedere, schuldige leerlingen teruggepakt.
De oorzaak had ze eigenhandig de Hel in geduwd. Haar vader had het vrij amuserend gevonden gezien Cybele normaliter tegen het stelen van mensen was - maar de school had het alles behalve grappig gevonden. De leerling was immers dood, en dat veroorzaakte opnieuw onrust. Het maakte haar niets uit. Ze was nu eenmaal een, min of meer getemd, monster en ze mochten blij zijn dat ze zichzelf onder controle had.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Nickolas Anderson ||Soul
Aangezien het meisje niet meer reageerde was het echter stil en ik begon wat te dagdromen.
Doordat ik zo dagdroomde lette ik niet op de geluiden rondom me heen en hoorde ik niet de bel.
Pas als Polar zijn snuit in mijn gezicht duwt schrik ik wakker en kijk ik hem vragend aan. 'De bel is al lang geleden gegaan.'zei hij en ik kijk hem met grote ogen aan. Hij springt van mijn schoot af en ik spring overeind."Euh bedankt dat ik hier mocht zitten."zeg ik nog snel tegen het meisje en ik ren de eetzaal uit.
Verdomme waar in hemelsnaam is het lokaal engels nou!?
Als een kip zonder kop ren ik door de gangen. Polar rent voor me en stopt na een paar minuten door de gangen te dolen voor een deur.
Ik storm de klas binnen en zie dat het al begonnen was.
"Euh , sorry ik vond de weg niet."exuseer ik me bij de leraar engels en voel mijn gezicht gewoon rood worden
Ik zet me ergens waar ik een lege stoel vond.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[No worries. :')]

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Het was niet dat Alec meteen al vooroordelen had over Cybele, nee. Hij had wel geruchten over haar gehoord, maar het was niet dat hij bang van haar was. Daar was wel wat meer voor nodig. Alec had de slechte gewoonte om zich op de minpunten van iemand te richten, waardoor het logisch was dat hij zich aan sommigen blauw ergerde.
Hij knipperde even met zijn ogen, alsof er een vuiltje in zat.
"Bang om te laat te komen of wil je gewoon van me af?" klonk Cybeles stem van naast hem.
"Niet echt." Dit was zowel een antwoord op de eerste als op de tweede vraag. Ergens apprecieerde Alec Cybeles gezelschap wel, maar dat zat ver weg. "Lessen kunnen me niets schelen en ik ben niet echt een sociaal type," vervolgde Alec dan. Hij staarde recht voor zich uit, alsof hij zich ergens op concentreerde. Er streek een lichte glans, een soort gloed over zijn donkere irissen. Ochtendgedoe. Hij had het vaak.
Alec dacht onwillekeurig aan de eerste keer dat hij op school veranderd was. Hij had een discussie met één van de leerkrachten die misschien een béétje over de schreef ging, en al helemaal toen ze hem begon uit te schelden. Nee, daarmee was Ba niet echt content.
Iedereen had gedacht dat Alec doodnormaal was, voor zover dat kon op MI. In ieder geval, Alec kende de geruchten. Hij was de asociale jongen met minieme krachten, tot niets in staat. Er was zelfs een gerucht dat hij gepest werd en dat het haast grappig was hoe makkelijk het was om hem in te maken. Ergens was het een opluchting geweest, toen die overbekende grijns zich over zijn lippen verspreidde, de gevaarlijke glans in zijn ogen die plotseling verontrustend grijsblauw waren geworden. Het was gedaan geweest met de geruchten. Dié geruchten in ieder geval. Nu waren er nieuwe roddels. Over hoe de leerkracht Engels bijvoorbeeld de drang kreeg om een mes van haar bureau te nemen en zichzelf de keel over te snijden. Sindsdien werd Alec met verschillende blikken bekeken; afkeer, angst... Daarnaast waren er nog de 'vet cool, gast!'-jongens die hem behandelden alsof hij een soort van superheld was.
Alec wist niet precies wat er gebeurde als Ba het overnam, of welke indruk het gaf. Hij was niet zo zeker of hij het wel wìlde weten.

---

help