Selena;
Ik giechel tegen zijn lippen en speel zacht en liefdevol met zijn tong.
We spelen zo liefdevol wat me echt laat zweven.
Dit is mijn vriendje, tot in de eeuwigheid!
Miko;
Alles wat er gebeurt, gaat te snel om te bevatten. Het ene moment gloeit het hier van de hitte door Izuna, en het volgende moment ligt hij bloedend op de grond. 'Hou op!' gil ik wanhopig als tot me doordringt dat Izuna in levensgevaar is. Ik ren naar hem toe en zak, verblind door de tranen, naast hem neer. Zo snel als mijn vingers kunnen begin ik hem te helen. 'Alsjeblieft, laat ik niet te laat zijn' zeg ik. De elektriciteit in het zwaard is niet niets. Langzaam tast het je spieren aan. Daarom is mijn vader dol op dat zwaard. Ik til Izuna op en zet hem veilig tegen een boom. 'Blijf hier, alsjeblieft... Bemoei je hier niet meer mee, dit is persoonlijk geworden' zeg ik zachtjes en kijk hem bezorgt aan. Ik weet niet hoe dit zal aflopen, als ik mijn vader vergelijk met mij, zijn we van het zelfde niveau. Ik druk zacht mijn lippen op die van Izuna en kijk hem aan. 'Ik hou van je' zeg ik zacht en sta op.
Ik prevel zacht Ice Release: Ice Dome, zodat hij in elk geval beschermd zal zijn. Ik loop terug naar het veld en zak neer bij het bloed van Izuna wat op de grond ligt. Mijn hand laat ik er zacht doorheen glijden en bijt hard op mijn lip. Hij leeft nog, zolang hij niet stom genoeg is om te bewegen. Zijn spieren zijn nu alleen deels verlamd, dat is binnen een uur weer weg, maar dan moet hij niet bewegen. 'Je bent te ver gegaan pap...' zeg ik zacht en kil en sta op. Mijn ogen ontmoeten die van hem en ik voel de woede met de seconde groeien. Zijn ogen staan... Raar... Alsof hij zichzelf niet meer is sinds dat gevecht met Izuna. Ik veeg het bloed van mijn hand en pak langzaam een wapen van mijn rug. Mijn ogen sluiten zich en ik concentreer me. Links. Met een krachtige zwaai haal ik uit en hoor mijn zwaard op metaal af ketsen. Kunai. Geen chakra. 'Snel pap, heel snel.. Alleen niet snel genoeg' zeg ik zacht en laat snel ijs over mijn arm, het zwaard, de kunai en mijn vader zijn arm glijden. 'Raiton: jibash' zegt hij weer en de elektriciteit schiet weer over het veld. Een grote hoeveelheid glijd door mijn arm, door mijn lichaam en ik klem mijn kaken op elkaar. Autschj... Hoewel ik dit vaker heb gevoeld, zo veel is toch wat anders. Ik hijg zacht en laat het stoppen.
'Je bent sterk, Miko... Je bent net je moeder.. Net als Izuna... Te zwak om het tegen me op te kunnen' zegt hij spottend en ik zak op de grond. Mama... Ik spuug wat bloed uit en kijk woedend omhoog. 'Spreek niet zo over mijn moeder jij schoft!' snauw ik woedend en haal hem onderuit. Ik zit in dezelfde beweging op hem en hijg van de woede. 'Ik haat je, met heel mijn hart.. Mama haatte je ook, je hebt haar verdomme bont en blauw geslagen! Dit is de prijs die je zal betalen, voor mama, en Mai Uchiha!' zeg ik hees en laat ijs over zijn lichaam heen gaan. Trillend ga ik van hem af en voel mijn chakra steeds minder worden, na mate ik dit gebruik. En alles tegen alles, breekt hij eruit. Een grote, harde knal klinkt vanuit de plek waar we staan en het felle licht verblind me. Ik word weg geblazen door de kracht ervan en land moeizaam op mijn voeten. Mijn armen doen zeer, net als de rest van mijn lichaam, maar ik ben niet van plan op te geven tot hij zijn laatste adem uit blaast. Hijgend concentreer ik me op de chakra van mijn vader, maar het enige wat ik voel, is die van Izuna. IS die klootzak ervandoor gegaan!?
Plots, uit het niets, voel ik het zwaard van mijn vader door mijn zij gaan en voel ik langzaam mijn bloed stromen. Heftige schokken gaan door mijn lichaam en ik bijt op mijn lip om niet te schreeuwen van de pijn. 'Je bent niets, Miko... Ik dacht dat je S-Rank was, misschien S-Rank van de slappelingen ja, maar je hoort hier niet thuis... En om je vriendje even fijn te laten zien wat er met hem gebeurt, als hij me niet naar het lijk van Madara brengt, oefen ik het op jou uit.' zegt hij met een valse grijns. Ik hoest en zak op de grond. Mijn vader rukt het zwaard op een ruwe manier eruit, waardoor de wond als maar groter word. Een traan rolt over mijn wang en ik voel mijn bloed steeds sneller uit mijn lichaam vloeien. Ademen gaat moeilijker, net als mijn ogen open houden. Er stroomt een onbekende chakra door me heen, die ik langzaam begin te herkennen als die van mijn moeder. Een traan rolt over mijn wang en ik glimlach zacht. De wond, van binnen en buiten, word langzaam geheeld en ik begin me weer sterker te voelen. Ik duw me zacht overeind, maar zak door mijn armen. Bijtend op mijn lip, duw ik me ondanks de pijn in mijn buik overeind en sta trillend op mijn benen. Mijn handen glijden, nog redelijk snel, in de juiste seals en langzaam spreek ik de jutsu uit. `Hyoton: Kokuryu Bofusetsu´ zeg ik kil, terwijl de grote, zwarte ijsdraak op mijn vader afschiet. Mijn vader, geschrokken dat ik nog leef, zet het op een rennen, wetend dat hij hier niet aan kan ontsnappen. De draak zal hem volgen tot hij zijn taak volbracht heeft. Zodra mijn vader de lucht ingeworpen word, door de draak, zet ik me af en spring de lucht in. Ik spring op de ijsdraak en kijk doods naar mijn vader. 'Vaarwel...' zeg ik, eigenlijk met mijn moeder, en boor mijn ondertussen in een ijs verandere hand door zijn borst, en laat hem naar beneden storten. Mijn draak zet me netjes neer op de grond, nadat mijn vader op de grond gevallen is. Direct zak ik door mijn benen en lig hoestend op de grond. Deze laatste aanval op mijn vader heeft me bijna al mijn overgebleven chakra gekost. De Ice Dome om Izuna heen verdwijnt, en ik wend mijn hoofd moeizaam naar hem toe. Mijn mond krult zacht om tot een kleine glimlach en ik voel mijn moeder waken over me. Dank je mam.....
[ bericht aangepast op 6 mei 2013 - 13:20 ]
An eye for an eye, a tooth for a tooth and an angry requiem for evil! ~ Yuuki Tenpouin
Salaryman
en morgen extra gaatje laten prikken, dus geen idee wanneer ik online ben :x
(zip)