'A School for the Mythical' -- topic [1] - Speeltopics

Verhaallijn:

Verschillende tieners gaan naar een speciaal Internaat toe omdat ze er door de maatschappij, school en/of ouders verstoten zijn. Ze denken allemaal dat het gewoon een strenge school is voor tieners met een strafblad en houden hun gaven geheim -- tenminste voor zolang dat duurt...
Ondertussen gebeurt er van alles en moeten ze voorkomen dat de boel uit de hand loopt. En uiteraard ligt er een vijand op de loer.

Het speelt zich af in Amerika, in regenachtig Washington. In het heden.

!!!alle personages kunnen gaves hebben, en zijn ook onsterfelijk/immortal!!!

je mag zo veel en vaak schrijven als jij zelf wil (:

Regels:
- Om en nabij 10 regels per post [dus meer mag minder ook zolang het niet maar twee zinnen zijn bijvoorbeeld.] Meer mag uiteraard, alleen geen complete boeken neerzetten haha.
- Houd je aan het minimum aantal regels, zo niet krijg je twee keer een waarschuwing, de derde keer lig je eruit!
-als je voor een keer voor een tijdje niet kunt RP'en laat dit dan even weten in het rollentopic of stuur een PB naar mij.
• OOC is altijd tussen haakjes, of gebruik het rollentopic.
Dus niet onnodig spammen.
• Schelden en 16+ is toegestaan.
Ga alleen niet personages van de ander de grond in boren als de ander te kennen geeft dit niet leuk te vinden.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
Zo kunnen anderen rekening met je houden.
• Let op spelling en interpunctie.
Het is niet prettig voor de ander als je post vol spellingsfouten staat.
• Alleen Frozeniax [ik dus] maak de topics aan!
Dit is voor het overzicht.
________________________________________________________________________________________________

Het is een nieuw jaar op Bradfords Boarding School op Vashon Island, Verenigde Staten. Iedereen is terug van vakantie en schrijft zich in, keert terug en gaat settelen.

hier begint dus de RPG mee.

het gebouw zelf is groot, oud van buiten én van binnen. heeft veel donkere hoeken en gangetjes. een enorm antiek hekwerk staat eromheen gebouwd.]

Enjoy!

________________________________________________________________________________________________________________________

voor de personages kun je terug gaan naar het rollentopic of hieronder even snel blikken:

Engelen:
--Raven Elizabeth Pike [Raz/Shadow] Engel, bliksemsturing, shaduwzielen >> Frozeniax
--Maria Cecilia Preska, Engel, genezer >> MissCastle
--Catherin, Symphaty, Engel >> xMerlex
--Adam Dawson, Engel, Illusion >> Nosh

Supernatural
--Whitley Sophia Measen [Weather] Supernatural, besturen van het weer >> WhitCullen
--Scarlet Darcy Reed [Untouchable] Supernatural, energie uitzuiger >> ShatterMe
--Lesley Jennifer Sewart ,supernatural, afpakken van gaves >> lilangel
--Jack Parker,Supernatural, kijkt door je heen >> EstherPierce
--Jase Layton Miller [Wraith] ,supernatural, verblinden van zintuigen >> Rayvenious

--Misago Nakajima [Arashi] , supernatural, bliksemsturing >> KellyBelly

Demonen
-- [komt er nog een bij!]
--Jenna Jones, Demon,Ziener[toekomst] >> EstherPierce
--Quirino Cameron LaRosa [Mastermind] Demon, telepathie >> Irrevocable--
--Beau Dean Davis, demon, sympathy >> ALLSTARSx
--Matthew Elliot Jaculus, demoon/engel hij is een 'mol' in de school, kan dode/levenloze voorwerpen tot leven laten komen >> Nyan


Leraren:
--Headmaster Cole [Lily] supernatural, sturing van licht >> Silas
--Iseabail Leslee MacPherson (Ms. MacPherson) [Glide] Engel, levitatie >> Irrevocable
--Tyler Alfie Samuels [Ty] Engel, sturing van 4 elementen >> ALLSTARSx
--Firtha Fiducia Filomena Kendrick ( Ms. Kendrick); supernatural; Healer >> chrizzreader
--Paradis Louise Loverwoods (Ms. Loverwoods) Demon, 'hartenbreekster' >> Nyan

[ bericht aangepast op 5 april 2013 - 17:38 ]

Legends say that when you can't sleep at night, you're awake in someone else's dream..

Misago Nakajima -Arashi- -Supernatural

Ik zit wat om me heen te kijken en leun met mijn armen op de achterkant van het bankje, ik kijk wat naar boven, naar het gras, naar het bankje, alles. Ik neem alles lekker in me op zodat ik straks niet veel meer hoef te ondervinden en uit te zoeken.
Ik kijk wat naar de binnenkomende mensen en houd me stil. Pas wanneer er ineens iemand mijn richting op komt ga ik iets rechter zitten en maakt me iets kleiner. Ik glimlach kleintjes en bekijk de vrouw even.
"Hoi," zeg ik zachtjes en ik kijk een beetje naar de grond, dan weer naar het gezicht van de vrouw en weer naar de grond. Iets wat ik altijd doe als ik wat onzeker ben over hoe ik me moet gedragen. "Ik ben Misago Nakajima, maar zeg maar Misa," zeg ik met een ongemakkelijk lachje en steek mijn hand een beetje uit. Als ik maar geen schok geef aan de vrouw. Want dat wil nog wel eens gebeuren als ik de ander de hand wil schudden.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Firtha Fiducia Filomena Kendrick

"Ik ben Misago Nakajima, maar zeg maar Misa" zegt de jongen. Ik had het dus toch goed, Japans.
"Firtha Kendrick", antwoord ik, terwijl ik zijn hand aanneem. Ik voel een schok door mijn hand gaan, zoals je dat wel eens hebt met statisch weer, maar dan net iets heftiger. Dan herinner ik me dat ik in het jaarboek iets gelezen heb over een leerling die bliksem kan besturen, waarschijnlijk is dat deze jongen. Ik laat niet merken dat ik iets gevoeld heb en ga verder met me voorstellen.
"Ik geef hier wiskunde en speel voor arts als er iemand ziek is. In die eerste rol hoop ik je graag en vaak te zien, in die tweede rol liever zo min mogelijk." Volgens mij begrijpt hij dat ik een grapje probeer te maken. Gelukkig maar, want veel leerlingen proberen hun docenten zo serieus te nemen dat ze het niet eens door hebben als ze een grapje maken. Erg vervelend, want ik probeer altijd een goede sfeer te hebben met m'n leerlingen. Vaak lukte dat ook wel, hoewel er natuurlijk altijd een aantal zijn die een hekel aan me hebben alleen omdat ik wiskunde geef.

[ bericht aangepast op 5 april 2013 - 20:38 ]

Who wants to live forever? Who dares to love forever? -- Queen

[Graag niet mijn persoontje besturen a.u.b, wil je het aanpassen?]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[sorry, was niet de bedoeling, ik zal het aanpassen! 3 minuutjes . Alleen de tekst eruit, of ook dat schokje?]

[ bericht aangepast op 5 april 2013 - 20:35 ]

Who wants to live forever? Who dares to love forever? -- Queen

chrizzreader schreef:
[sorry, was niet de bedoeling, ik zal het aanpassen! 3 minuutjes . Alleen de tekst eruit, of ook dat schokje?]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[gedaan]

Who wants to live forever? Who dares to love forever? -- Queen

Adam Dawnson|| Angel

Een lichte zucht rolt over mijn lippen terwijl ik wat met de touwtjes van mijn muts speel. Ergens zag ik er echt tegenop om naar school te gaan, gewoon omdat ik het niet kon laten om dingen van anderen te stelen. Het is echt niet makkelijk om aan de verleiding te weerstaan, maar ik moest wel wilde ik niet buiten geschopt worden. Zonder verder nog veel tijd te verliezen, pak ik mijn sporttas op en loop het oude gebouw binnen. Ik kende veel smalle gangetjes en donkere hoekjes om me in te verbergen als het me wat te veel werd of als het iets te druk naar mijn zin was. Iedereen wist ongeveer wel dat ik niet de sociaalste persoon van de school was en dat ik liever met rust gelaten werd. Niet dat iedereen dat altijd deed, maar tot nu toe had ik me goed weten te redden. Daarbij had ik mijn gave nog altijd om mensen van me af te schudden. Gewoon iets 'creëren' waar ze bang van waren of dat ze totaal niet konden hebben en ze lieten me wel een tijdje met rust. Doordat ik mijn blik bijna de hele tijd op de grond had gericht, zag ik de vaas niet die al jarenlang op dezelfde plek langs de muur staat en natuurlijk sla ik er met mijn tas tegenaan. "Merde!" De vloek rolt wat mompelend over mijn lippen heen terwijl ik en poging doe om de vaas op te vangen, een poging die jammerlijk genoeg mislukt. Met een harde klap valt het ding in duizenden kleine deeltjes kapot op de grond en even krimp ik in elkaar door het geluid. Zo snel mogelijk kniel ik bij de kapotte vaas neer en begin de scherven een voor een op te rapen. Een paar keer gaat er ene stekende pijn door mijn vingers heen wat duidelijk maakte dat ik me gesneden had, maar ik probeerde de pijn zo goed en zo kwaad als het kon te verbijten. Toen alle scherven opgeraapt waren, liet hij ze in een van afvalbakken aan de ingang glijden en stak zijn bloedende vinger even in zijn mond terwijl hij de sleutel van zijn kamer aan de balie afhaalde.

[Wie wil mag x3]

Tell me I'm a screwed up mess, that I never listen ~

(huh LOL ik was fve weg ineens 29 berichten.. dus hier een stukje van mij. mijn personage is een beetje laat..)

Raven Elizabeth Pike -- Engel

'Verdorie!' zei ik giftig, sjorrend aan de volgepakte sporttas. te zeggen dat ik gefrustreerd was, was een enorm understatement. dat gedoe met mijn ouders irriteerde me mateloos -- ik was stiekem zelfs blij dat ik eindelijk weg kon vluchten, weg van die onrust, de chaos.
ik had de rode tas over mijn schouder geslingerd, verloor lichtjes mijn evenwicht maar viel nooit. Toen ik opkeek van mijn schoenen, zag ik het enorme hekwerk, dat zich om het terrein leek te wikkelen, al staan. Ergens gaf het gebouw erachter me een bekruipend gevoel, alsof er iets niet pluis was. Maar ach -- misschien was ik juist diegene.
'Nou, laat de hel maar losbarsten hier.' mompelde ik schaapachtig onder mijn adem. ik liep door de antieke poort heen naar de ingang, een nerveus springerig gevoel in mijn borstkas. om mezelf af te leiden van eht gevoel, keek ik op mijn horloge en hapte geschokt naar adem -- ik was veel te laat!


(nouja, dit is waar ik op het moment even kan bedenken... morgen meer! ^^)

Legends say that when you can't sleep at night, you're awake in someone else's dream..

Lesley Jennifer Stewart

De bus stopte. Snel pak ik mijn grote sporttas en stap ik uit de bus. Vanaf hier was het nog 10 minuten lopen naar mijn nieuwe thuis. Ik begin richting het internaat te lopen, de route had ik al helemaal uit mijn hoofd geleerd, zo vaak had ik hem bekeken. Ik vraag me af hoe het eruit zal zien. Na een kleine 10 minuten lopen ben ik er eindelijk. Even sta ik stil en bekijk ik het grote gebouw voor me. Het zag er erg oud uit, het leek wel op een spookhuis. Ik begon te grijnzen, misschien zouden er wel echte spoken ronddwalen dat zou nog eens leuk zijn. Na even zo gestaan te hebben vervolg ik mijn weg naar binnen. Mijn tas begon ondertussen erg zwaar te worden aan mijn schouder. Eenmaal binnen kijk ik nog eens goed om me heen, het was echt een erg oud gebouw. Ik liep door naar de balie en haalde daar de sleutel van mijn kamer op. Met de sleutel in mijn hand ging ik opzoek naar mijn kamer.

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Quirino Cameron LaRosa - Demon

Toen ik met mijn versleten, zwarte rugzak door de smalle gangetjes van de school liep had ik het meteen door. Deze school bestond voornamelijk uit rijkeluiskinderen. Woohoo, daar zat ik echt op te wachten! Toen ik even niet oplette liep ik tegen een meisje op. Verdomme! Kon ze niet gewoon uitkijken of zo?
'Maledetto! Let eens op waar je loopt!'
Ik trok mijn Anthem Made Shirt recht en keek het meisje even boos aan, totdat mijn boosheid veranderde in oprechte verbazing. Ze was knap. Als ik niet beter wist zou ik denken dat ze een Engel was maar de kans was enorm klein dat ik op een school als deze een engel tegen zou komen, toch? Ik draaide mijn hoofd al snel van haar weg, ik wilde geen onnodige, extreme indruk achterlaten. Ik wilde voor het eerst in mijn leven eindelijk eens normaal zijn en daarbij zou een te veel aan aandachttrekkerij niet bepaald helpen.

[Okayyy.. iemand kan dus invallen als "meisje" haha maar het hoeft niet.]

Some are born great, some achieve greatness and some have greatness thrust upon them. ~ Shakespeare

Nyan schreef:
Paradis Louise Loverwoods ||Lerares drankjes
'Ben je gek? Natuurlijk!" zei hij quasi-verontwaardigd,waarndoor ik even grinnik.
"Kom." zei hij ,waarna hij mijn pols beet nam en me voorzichtig achter hem meetrok om naar zijn lokaal te gaan.
Eenmaal in zijn lokaal laat hij trots zijn bureau zien.Terwijl hij naar zijn computer keek,bekeek ik eens zijn nieuwe spulletjes.
De engelse boeken trokken me het meest aan,er had eentje een ouder leren kaft,waarin te letters erin gedrukt zaten.Ik liet mijn vingers eens over de kaft glijden en evenhet boek op een willekeurige bladzijde. Hmm,oude boeken,die zijn nog steeds de leukste.
Ik hoor hem zuchten en ik draai me om,om hem vervolgens aan te kijken."De volgende keer moet je een engelse muffin voor me mee nemen."zeg ik lachend. Hmm ,ik hield wel van zoeteheid met een klein zuurtje in zoals die cranberry's.
Ik verwater al bij de gedachte.
Hij had echt veel spulletjes van Engeland,maar ik denk toch dat niemand echt mijn record van spullen kan verbreken als je naar mijn verschillende flessjes kijkt ,die overal keurig op een rekje staan.
"Heb je deze boeken al gelezen?"vraag ik dan terwijl ik wijs naar het oude boek,die daarnet mijn aandacht trok.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(@Irrevocable! Ikke wel )

Raven Elizabeth Pike || Engel

Ik liep vlug de enorme deuren door en zag alleen maar gangen. Fijn. Was er nergens een of ander loket of iets dergelijks? Vast iets van een internaat: los het lekker zelf op. Net als mijn ouders zeiden toen ze erachter kwamen wat voor een weirdo ik eigenlijk was. ik draaide ene rondje en bewonderde het hoge plafond dat rechtstreeks uit de Renaissance leek te komen. Misschien was dat 'oude' gebeuren nog zo slecht nog niet. Maar waar moest ik in godsnaam nou heen?
      opeens herinnerde ik me de kaart die ik in mijn tas had gepropt. ik slingerde het naar voren om het vakje open te ritsen en de gekreukelde plattegrond eruit te vissen. ik had al een sleutel gekregen en een route naar mijn nieuwe kamer. met de kaart voor mijn neus, begon ik in oostelijke richting van het gebouw te lopen, de rode lijn op het gevouwen papier volgend.
'Oké, dus nu moet ik naar re --' ik stond tegen mezelf te mompelen, nog steeds met die verdomde plattegrond toen er ineens iets hards tegen me aan knalde. ik struikelde achteruit, maar vond gelukkig snel weer mijn balans. Ik hoorde een vloek die niet erg Engels klonk en keek op, ziend hoe een vrij lange jongen me vuil aankeek. ik voelde een rode gloed van schaamte zich, door mijn porseleinkleurig wangen trekken terwijl een intense jeuk over de twee littekens op mijn beide schouderbladen trok. Vlug keek ik naar beneden en verontschuldigde me zachtjes, maar een vlaag van wind liet me weten dat hij al weg was gelopen.
Ik zuchtte diep, 'Lekker bezig, Raz...'

(ik zal even een personage story aanmaken! als er dingen niet in kloppen; let me know! ik zet de link in de beschrijving neer! )

Legends say that when you can't sleep at night, you're awake in someone else's dream..

Maria Cecillia Preska Engel
Toen ik de hoek om liep, zag ik het gebouw. Het was een gigantisch, oud, waarschijnlijk stoffig gebouw. Ik had de hele weg moeten lopen van mijn huis tot hier. Welgeteld 48 km, mijn familie wilde mij niet meer zien en niet meer aanraken, dus moest ik lopen. 48 km zeulen met loodzware koffers was ik niet gewend dus ik was bekaf. Ik liep naar binnen en liep recht tegen de balie aan. De vrouw achter de balie was tuttig en opgedofd. Ik vroeg mezelf af of zij ook een freak was. Ik zei mijn naam en kreeg mijn kamersleutels: kamer 130b in de oostvleugel. Ik liep er naartoe, mijn koffers achter me aan slepend. Toen ik eindelijk naar 3 kwartier dwalen door het gebouw, wat uiteindelijk toch stoffig bleek, bij mijn kamer kwam ging ik naar binnen, gooide mijn koffers neer en plofte op het bed. Ik viel vrijwel onmiddellijk in slaap.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Maria Cecilia PreskaEngel
Toen ik al mijn spulletjes een plaats had gegeven, zag mijn kamer er een stuk fleuriger uit. Maar toen besefte ik dat ik nog geen rooster en nog geen plattegrond had. Ik rende mijn kamer uit op zoek naar de balie. Ik rende zo hard dat ik de jongen om de hoek niet gezien had, dus botste ik tegen hem aan. "Sorry, het spijt me zo, ik wilde niet... Ik had haast. Het spijt me echt ." mompelde ik. Ik keek naar onder en schaamde me diep. Hopelijk werd hij niet boos anders had ik het hier ook al zitten.

(Het is Matthew waar Maria tegenaan botst even dat je het weet.)

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 17:32 ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Matthew Elliot Jaculus|| Demoon
Ik slenterde wat door de gangen en bestudeerde alles vluchtig.
Ik had al verschillende interesante en bruikbare dingen tegen gekomen.
Net als ik het hoekje om wel gaan ,bots ik tegen iemand op. De eerste levende persoon die ik hier tegen kom.
"Sorry, het spijt me zo, ik wilde niet... Ik had haast. Het spijt me echt ." zei het meisje ,die duidelijk jonger was dan mij. Ze had blonde lokken die tot bij haar schouder kwamen en haar ogen hadden een groene kleur ,net zoals de mijne.
Het werd nu dus tijd om even te acteren.
"Is niet erg hoor,ik keek ook niet echt uit.,sorry daarvoor."veronschuldigde ik me dan ook.
"Ik ben trouwens Matthew aangenaam."stelde ik me dan voor en stak mijn hand uit.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH