• "Twinkel, twinkel kleine ster. Geef niet op dan vindt je me wel."


    25 may 1903


    Een stad, afgesloten van de wereld is helemaal aan zijn lot overgelaten, net op het moment dat ze hulp nodig hebben. Mijnwerkers hadden namelijk een stuk muur weggekapt en onthulde zo een kamer die nooit bloot had mogen komen te liggen. De wind die stevig begon op te steken, zorgde ervoor dat de mannen even angstig om zich heen hadden gekeken, maar vanaf het moment dat ze niets zagen, waren ze verder de kamer in gelopen en troffen zo allemaal skeletten aan die daar een aantal jaar geleden geplaatst moesten zijn. Ze lieten de kamer open nadat ze alle juwelen die erin lagen hadden weggehaald en gingen door met hun werk. Alles ging zijn gewone gangetje totdat er mensen op mysterieuze manieren begonnen te verdwijnen en later dood werden terug gevonden: aan de strop die om een boom geslagen was, verdronken in het kleine meer dat aan de rand van het dorp lag of gewoon doodgestoken met een mes. De bewoners werden bang en probeerde hulp te zoeken, maar er was niemand die hun schreeuw naar hulp beantwoordden. Stuk voor stuk probeerden ze te vluchten en stuk voor stuk werden ze door een onzichtbare kracht terug naar het dorp gehaald. Ontsnappen was onmogelijk en binnen no time was heel het dorp uitgemoord en lagen de straten vol met lijken.

    23 may 2003


    Het kleine dorpje is net een pretpark geworden door de legende die erover rond ging. Toch keerden ze allemaal teleurgesteld terug omdat er niets gebeurde. Iedereen beweerde dat de legende maar een fabeltje was en langzaamaan begon het dorp minder interessant te worden. Het stierf uit en raakte langzaam in verval. Toch was er een select groepje mensen dat de hoop niet op gaf en om de tien jaar ging kijken. Telkens weer werden ze teleurgesteld, totdat een van hen ineens verdween. Natuurlijk dachten ze allemaal dat die persoon een grap uithaalde en zo weer tevoorschijn zou komen, maar het lachen verging hen al snel toen ze een paar uur later een lichaam aan een boom zagen hangen, opgehangen met ene strop rond zijn nek. Ze probeerde rustig te blijven, maar de paniek was toch voelbaar en werd alleen maar erger toen er ook een tweede van hen verdween. Vanaf dat moment wisten ze dat ze niet meer veilig waren en probeerden ze een uitweg te zoeken, maar op een onverklaarbare wijze boog elke weg die ze namen terug af naar het dorp en zelfs toen ze van de weg afgingen, bleven ze op dezelfde plek uitkomen. Ze proberen zich zo goed mogelijk te verweren en ervoor te zorgen dat ze het allemaal overleven en ze krijgen hulp van de bewoners. Net als hun vijanden hebben sommigen ervoor kunnen zorgen dat hun ziel in het dorp bleef en ze konden verschijnen als ze wilden om te helpen. Ook zij moeten op hun hoede zijn aangezien zij ook vermoord kunnen worden en hun ziel dat voor eeuwig zou verdwijnen. Samen met de overgebleven mensen proberen ze het kwaad uit het dorp te verjagen, iets dat makkelijker gezegd is dan gedaan.


    Er zijn nog een rol open die ingevuld mag worden, als je zin hebt mag je dat in dit topic doen.


    Mensen ( 1 plaats => liefst mannelijk)

    - Ruby Nelson ==> Itami
    - Skye Amelia Lavigna ==> Praelectio
    - Kaithlyn Selena Newman ==> Arriver
    - Coco Mylan ==> ChocoChip
    - Gereserveerd door RabidKiller
    - Bryson Mursing ==> SizzBizz
    - Roger Gareth McGrand ==> Sinistra
    - Benjamin Scott ==> Trouble258

    Oorspronkelijke bewoners VOL

    De oorspronkelijke bewonders van het dorp zijn allemaal vermoordt tussen 1903 en 1904. Vier van hen hebben het voor elkaar gekregen om op aarde te blijven en proberen de ander egeesten uit hun dorp te verjagen en tegelijkertijd de levende zielen te beschermen en te helpen. Ze hebben meestal goede bedoelingen en zouden nooit zomaar iemand die nog leeft vermoorden. Ze zijn niet doorzichtig zoals sprookjes vertellen, maar hebben een soort gloed om hen heen die er wel voor zorgt dat ze van de mensen te onderscheiden zijn. Daarbij dragen ze nog altijd de kleren waarin ze gestorven zijn, dus geen spijkerbroeken, hoody's en stuff.


    - Romeo William Henderson ==> Praelectio
    - Vivali Loraine Bennett ==> PlagueRat
    - Frederic Hellingston ==> TicTac
    - Catherine Aemilia Langston ==> Sinistra

    Bad ghosts (1 plaats)

    Deze geesten zijn jaren geleden gestorven en daarna opgesloten in een kamer onder de grond. Een paar jaren later zijn ze beginnen te graven en hebben de mensen hen onbewust vrij gelaten. Deze geesten zijn meestal redelijk sadistisch en vinden het fijn om verschillende manieren te bedenken om hun slachtoffers te vermoorden. Meestal spelen ze even met hun slachtoffer vooraleer ze hem of haar vermoorden, wat ook de verdwijningen verklaard.


    - davea ==> PlagueRat
    - Innencio Augusta Fransiscus Eduard Agnelli ==> BloodyFace
    -


    Regels

    - Er geld een minimum van 8 regels, meer mag natuurlijk altijd, minder niet
    - OOC tussen haakjes () [] {}
    - +16 is toegestaan
    - Niet meer dan twee personages per persoon, altijd van een verschillend geslacht
    - Alleen je eigen personage besturen
    - Naamsverandering of veranderingen aan je personage doorgeven
    - Sluit niemand buiten
    - Geen ruzie binnen te RPG, dat vecht je onderling maar uit
    - Reservaties blijven drie dagen staan
    - Topics worden alleen geopent door TicTac tenzij anders aangegeven

    Wil je meedoen? Vul dan dit lijstje in

    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Geslacht:
    Uiterlijk: beschrijving +foto
    Innerlijk:
    Extra:

    Let op: iedereen die zich een geest kan noemen is gestorven tussen 1750 en 1904 en kent dus niets van de technologie die ontstaan is. Het is dus niet mogelijk dat ze ineens met ene mobieltje of iets dergelijks kunnen werken. Ze kunnen ook geen vaste voorwerpen aanraken, maar kunnen wel wind produceren om te laten weten dat ze er zijn. Vanaf het moment dat er een geest in de buurt is wordt het ook 10 graden kouder wat mensen dus alarmeert.



    Like mijn eerste zelfbedachte rpg op Q, dus dingen die ik verkeerd doe mogen altijd gezegd worden c:

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 18 april 2013 - 10:44 ]


    -Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

    Ik heb een vraagje: ik zou mijn geest het liefst onmenselijk maken, mag dat? Als in.. een soort wezen uit de hel ofzo

    [ bericht aangepast op 14 april 2013 - 15:42 ]


    there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

    Hoe onmenselijk?
    Like een dier of echt zo'n lelijk ding?


    -Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

    Kan ik nog een bad ghost reserveren ? :3


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    als in geen vorm. Ik wilde een soort schaduwwezen met klauwen maken.


    there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

    Rol: Oorspronkelijke Bewoner
    Naam: Catherine 'Cath of Cat' Aemilia Langston
    Leeftijd: 17 toen ze werd vermoord.
    Geslacht: Vrouw
    Uiterlijk:


    Even een beeld van haar haar:


    Catherine is niet klein, maar ruimtebesparend. Ze is 1.66 lang en daar is ze niet heel erg blij mee en als iemand daar iets over zegt dan krijgt hij te maken met haar ouderwetse maar harde scheldwoorden. Haar haar is bruin en krult, ze doet er verder niks aan want het kan haar niet veel schelen. Haar ogen zijn donker en groot, haar lichaam lenig en slank.

    Innerlijk:
    Haar hart zit op de goede plaats, echt waar, maar als mensen haar of een vriend iets aandoen, dan heb je ook iemand tegen je. Gelukkig gebeurt dit niet vaak want normaal gesproken is Cat behulpzaam en aardig voor mensen. Haar haat gaat bijna compleet naar de mensen die haar wat hebben aangedaan. De zogenaamde 'dokters' die alleen aan hun eigen pleziertjes dachten en haar meestal uitkozen omdat ze klein was en zich dus moeilijk kon weren en ze niet bleef ophouden met dingen doen die niet mochten. Ze is hier om iedereen te waarschuwen die van niks weet, die niet weet wat voor plek dit is. Ze is gehard door wat ze heeft meegemaakt en ze laat niet zien hoe kwetsbaar ze eigenlijk is. Ze is geen bitch, geen chagrijnig mens, maar haar masker is die van de aardige, behulpzame, sterke en avontuurlijke Cat die iedereen ziet.

    Extra: Over haar lichaam zitten littekens, die ze over heeft gehouden van haar tijd in het huis. Het kan haar niet schelen als iemand ze ziet, maar ze zegt er verder ook niks over.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    BloodyFace schreef:
    Kan ik nog een bad ghost reserveren ? :3


    Jep c:

    PlagueRat schreef:
    als in geen vorm. Ik wilde een soort schaduwwezen met klauwen maken.



    Ah zo c:
    Je mag


    -Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

    Sinistra schreef:
    Rol: Oorspronkelijke Bewoner
    Naam: Catherine 'Cath of Cat' Aemilia Langston
    Leeftijd: 17 toen ze werd vermoord.
    Geslacht: Vrouw
    Uiterlijk:


    Even een beeld van haar haar:


    Catherine is niet klein, maar ruimtebesparend. Ze is 1.66 lang en daar is ze niet heel erg blij mee en als iemand daar iets over zegt dan krijgt hij te maken met haar ouderwetse maar harde scheldwoorden. Haar haar is bruin en krult, ze doet er verder niks aan want het kan haar niet veel schelen. Haar ogen zijn donker en groot, haar lichaam lenig en slank.

    Innerlijk:
    Haar hart zit op de goede plaats, echt waar, maar als mensen haar of een vriend iets aandoen, dan heb je ook iemand tegen je. Gelukkig gebeurt dit niet vaak want normaal gesproken is Cat behulpzaam en aardig voor mensen. Haar haat gaat bijna compleet naar de mensen die haar wat hebben aangedaan. De zogenaamde 'dokters' die alleen aan hun eigen pleziertjes dachten en haar meestal uitkozen omdat ze klein was en zich dus moeilijk kon weren en ze niet bleef ophouden met dingen doen die niet mochten. Ze is hier om iedereen te waarschuwen die van niks weet, die niet weet wat voor plek dit is. Ze is gehard door wat ze heeft meegemaakt en ze laat niet zien hoe kwetsbaar ze eigenlijk is. Ze is geen bitch, geen chagrijnig mens, maar haar masker is die van de aardige, behulpzame, sterke en avontuurlijke Cat die iedereen ziet.

    Extra: Over haar lichaam zitten littekens, die ze over heeft gehouden van haar tijd in het huis. Het kan haar niet schelen als iemand ze ziet, maar ze zegt er verder ook niks over.




    Goedgekeurd x3


    -Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

    Rol: Oorspronkelijke bewoner.
    Naam: Romeo William Henderson.
    Leeftijd: Romeo stierf op de leeftijd van vijftien jaar in 1904.
    Geslacht: Mannelijk.
    Uiterlijk:

    -Sorry, ik vond geen mooie kleurenfoto.-
    Romeo heeft lichtbruin haar, zeeblauwe ogen en is ongeveer één meter zesenzestig. Door het zware werk dat hij verrichte heeft hij wel wat spiermassa, maar toch is het niet adembenemend veel. Zijn kledingstijl was heel normaal in de tijd waarin hij leefde, simpel en makkelijk zittend. Nette kleding droeg hij nooit, daar had hij geen geld of behoefte aan.
    Innerlijk: Romeo was een vriendelijke, lieve jongeman die een doodnormale zoon van een bakker was. Hij was altijd al vrij verlegen, integer en introvert geweest. De kleine glimlachjes en sprankels in zijn ogen waren tekenen dat hij tevreden was met zijn leven. Romeo was altijd al het beste op zijn gemak als hij alleen was, of dat nou thuis, in het openbaar of op het werk was. Verder was hij altijd een onschuldig type dat nooit een vlieg kwaad zou doen.
    Thuis werkte hij vaker in de tuin om het hout te hakken wat zijn vader kon gebruiken om vuur te stoken, zodat er brood gebakken kon worden. Hierdoor is Romeo erg ijverig geworden en vrijwel zelfstandig. Hij was erg op zichzelf, maar als hij met iemand samen was bleef hij erg beleefd en onderdanig. Sommige mensen beschreven hem als de perfecte jongen waarmee elk meisje wel gelukkig zou kunnen worden, maar natuurlijk had Romeo ook zijn slechte kanten. Zo wilde hij bijvoorbeeld nog wel eens heel agressief worden als hij verward is en gekwetst was. Hij is ook overdreven beschermend geworden sinds zijn zusje en geliefde zijn vermoordt op dezelfde dag als hemzelf.
    Verder was Romeo snel bezorgd. Hij schold nooit, anders kreeg hij ervan langs thuis.
    Romeo hield van spelletjes spelen met zijn zusje, helpen in de bakkerij en tekeningetjes kerven in oud hout. Hij had een hekel aan gemeenheid, verwaandheid en slapen.
    Extra: Romeo was een tijdje verliefd op een meisje dat elke dag in de bakker langskwam om brood voor haar familie te kopen, Olivia. Hij was altijd al te verlegen geweest om het haar te vertellen. Toen hij op een avond over straat moest om zijn kleine zusje te zoeken die niet meer was thuisgekomen vond hij het lijk van Olivia midden op de straat tegenover elkaar, wat erop leek dat ze in gesprek waren voordat ze koelbloedig vermoordt werden. Verblindt door zijn eigen woede en verdriet schreeuwde Romeo de boel bij elkaar met vloekwoorden, wat ervoor zorgde dat de moordenaar op hem afkwam en hem meesleepte. Na lang tegenstribbelen stierf hij aan de galg, het touw strak rondom zijn hals geknoopt. Romeo's geest dwaalt nu nog steeds rond in het dorp, vastbesloten om de moordenaar van zijn zusje, Olivia en hemzelf terug te pakken. De kracht om als ziel nog steeds rond te dolen put hij in de liefde voor de twee meisjes.

    [ bericht aangepast op 14 april 2013 - 18:20 ]


    Reading a good book is like taking a journey.

    Rol: bad ghost
    Naam: 'davea' (dat is de naam van zijn soort)
    Leeftijd: duizenden jaren oud.
    Geslacht: geen
    Uiterlijk: een davea is nog nooit gefotografeerd, omdat deze wezens meestal in de hel leven tot ze worden opgeroepen om anderen te doden. Het is een speciale soort demon dat zich vormt uit schaduwen.


    Innerlijkkrachten: een davea heeft de kracht om onzichtbaar te zijn wanneer hij dit wil en om zichzelf te teleporteren. Hij heeft bovenmenselijke kracht en klauwen waarmee hij je makkelijk uit elkaar kan scheuren. Alles wat je over deze demon/geest moet weten is dat je hem niet tegen wilt komen, want, hoe ze dat op zijn engels zo mooi zeggen: "he is one nasty motherfucker." De davea heeft niet echt emoties, maar hij kan honger voelen en is een ontzettende sadist. Hij neemt de tijd om zijn slachtoffers te doden en je kan hem dan horen 'lachen' van de pret die hij ervaart.
    Extrazwaktes: hij kan geen vorm aannemen als er geen schaduwen zijn om zich van te vormen. Bij extreem licht zal hij tijdelijk zich niet kunnen bewegen en moet hij wachten tot de lichtbron verdwijnt. Je kunt hem niet doden, maar met een ritueel kun je hem terugsturen naar de hel. Deze davea werd opgeroepen door een mens, heel lang geleden, maar was niet sterk genoeg om hem te controleren en werd gedood door de davea. Gelukkig was iemand anders snel en sterk genoeg om de davea in een kistje met goud op te sluiten, voordat het hele dorp was uitgeroeid. In 1903 werd hij bevrijd door de mijnwerkers en ging toen vrolijk op een killing spree. Hij heeft van ieder slachtoffer het hart opgegeten en is toen voor ongeveer honderd jaar gaan slapen.


    there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

    Weeeeh, we moeten nog wachten, ik wil zo graag beginnen... :3

    nvm

    [ bericht aangepast op 14 april 2013 - 16:59 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Allebei goedgekeurd x)

    @Sinistra: als diegene die gereserveerd hebben hun rol nog invullen zouden we wat mij betreft wel kunnen beginnen


    -Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

    Kunnen de oorspronkelijke bewoners gewoon met elkaar communiceren? en kunnen ze onzichtbaar worden?


    there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

    Yush, dat kunnen ze allebei c:


    -Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

    Rol: Mens
    Naam: Bryson Mursing
    Leeftijd: 18
    Geslacht: Mannelijk
    Uiterlijk:


    Bryson heeft haar dat zwart is en een beetje voor zijn ogen hangt. Hij is er erg trots op, want het past mooi bij zijn lichte huid. Bryson heeft mooie bruine ogen die altijd een strijdlustige glans hebben. Hij heeft een vriendelijke uitdrukking op zijn gezicht. Hij heeft een smal figuur en weegt niet zo heel erg veel. Ook is hij niet erg groot met zijn 1,68 kan hij makkelijk ergens bijkomen en is vrij lenig voor een jongen.
    Innerlijk: Bryson is niet bepaald een standaard jongen. Hij heeft zo zijn momentjes waarop hij sarcastisch is en flauw. Hij kan echter ook erg vriendelijk zijn. Hij is een goede vriend voor wie het nodig heeft. Hij wil namelijk niet dat zijn vrienden hetzelfde meemaken als wat hij mee heeft gemaakt. Hij worstelt namelijk nog steeds met zijn verleden. Dit maakt Bryson ook erg onzeker. Bryson heeft niet gigantisch veel zelfvertrouwen, al doet hij wel alsof. Hij zal geen traan laten waar mensen bij zijn, maar zodra hij alleen is doet hij dat soms wel. Hij is soms ook nogal agressief. Hij heeft al enkele keren een bloempot kapot gesmeten en enkele andere dingen. Hij heeft ook zo zijn jongensachtige, ondeugende momentjes waarin hij bijvoorbeeld het huis van de buren heeft ingepakt in wcpapier samen met zijn beste vriend. Hij is een fan van P!nk en luistert verder alleen maar metal muziek.
    Extra: -


    Hold me in your arms & never let me go.

    dank je wel voor de info. c;
    ik heb echt super veel zin in deze roleplay!


    there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.