• Cover gemaakt door Samwell.

    Honderden jaren geleden legde een oude heksenmeesteres een vloek op een groep jonge Stervelingen die de spot met haar dreven. Ze verbond hen met de maan en twee nieuwe groepen ontstonden. De Witte weerwolven werden bij elke volle maan gedwongen te veranderden en op dat punt waren hun krachten het sterkst. Hun vacht had de kleur van sneeuw en hun ogen een gouden gloed. Ze noemden zichzelf de Alposclan. De Zwarte weerwolven werden opgeëist door de nieuwe maan en ook bij hen waren toen hun krachten onoverwinnelijk. Hun vacht droeg de kleur van een maanloze nacht, terwijl hun ogen even zwart waren als inkt. Zij droegen de naam Nigravosclan.
    De clans verbrandden de heksenmeesteres, Ebnar, uit wraak maar sindsdien hield de strijd tussen beide clans nooit op. De Witte wolven streden tegen de Zwarte, om de enige twee zaken die zij het meeste nodig hebben: mensenbloed en de maan.
    Zonder het bloed van een Sterveling kon geen enkel kind van de maan overleven. Maar mensen werden een uitstervend ras, mede wijtend aan de Vampieren, kinderen van de zon genoemd, die een lange tijd de weerwolven te snel af waren en het sterfelijk volk leegzogen. Maar zij waren uitgeroeid en vormden geen bedreiging meer.
    De maan was het belangrijkste hemellichaam voor de weerwolven, en zonder konden zij niet leven. Ook al was het de vloek van de maan, beide clans aanbaden het hemellichaam alsof het hun eigen god was. Ze wilden meer macht, meer kracht en probeerden zo de andere clan uit de roeien, zodat ook zij de volle of nieuwe maan bezaten.
    Beide clans werden verdeeld in roedels over de hele wereld, maar de grootste roedels bevonden zich in Frankrijk in Europa. Terwijl de Witte wolven zich vestigden in de Pyreneeën, ver weg van grote steden, doolden de Zwarte wolven door de bossen van Frankrijk en vielen elk dorp die hun pad kruiste aan.
    Daarmee was ook het grote onderscheid tussen de twee clans aangegeven, maar desondanks ze andere gebruiken en voorwaarden hadden, hadden de clans iets gemeen: ze waren beide vervloekt tot de eeuwen der eeuwen.

    Verhaal:
    Na eeuwen van oorlog tussen de beide clans, stuurt Ebnar, de heksenmeesteres, hen een Vuurbericht maar daarin enkel één Oudgrieks woord: Erchomai. Wat zoveel betekend als: Ik kom.
    De clans hebben geen andere keuze dan samen te werken tegen de wederkeer van Ebnar, maar ondertussen gaat de strijd om de maan nog steeds verder.
    Ook een kleine groep mensen, die zichzelf het Verzet noemt, probeert zichzelf in leven te houden en dood de clanleden zonder genade.
    Zal Ebnar overwinnen? Of wint één van de clans toch de eeuwige oorlog? En wat gebeurt er met de kleine groep mensen?


    Clans:
    De clans bestaan uit een leider, diens partner en een Raad. De Raad zorgt ervoor dat de leden van de clan de regels van de wolven niet overtreden en zijn voornamelijk wolven van de Oorspronkelijke Wolven. De Oorspronkelijke Wolven, ook wel de Originelen genoemd, waren de eerste Stervelingen die in weerwolven veranderden. Zijn werden rechtstreeks door Ebnar vervloekt. Door een beet van één van de Originelen konden nieuwe wolven gecreëerd worden. Een tegengif bestaat er niet en enkel de Originelen kunnen mensen veranderen. Zij zijn ook het sterkst en hebben het meeste macht.
    De leider, of Alphacum, is ook één van de Originelen.


    Mensen:
    De mensen of het Verzet zijn één van de weinige groep mensen die overblijven. De enige manier om de weerwolven te vermoorden is door zilveren wapens te gebruiken en die recht in hun hart te steken. Maar de wolven vernietigen zilveren voorwerpen telkens ze er één tegenkomen, dus moeten de mensen zuinig zijn. Ze verstoppen zich vooral in de ruïnes van vervallen steden, maar trekken eerder rond. Doordat de Zwarte wolven een ronddolende roedel zijn, moeten de mensen opletten.


    Rollen: M/V graag in evenwicht.
    Alposclan / Witte wolven:
    - Heath Alec Ravenwood - Clanlid - Dyer. 1;5
    - David Hayden Reesan - Raadslid - Ewijn. 1;7 - afwezig van 6/5 tot 10/5 -
    - Emanuelle Louise Penderghast - Raadslid - Raziel. 1;1
    - Cassia "Cass" Pandora Hawthorne - Clanlid- Bran. 1;4
    - Lypha Neandroa d'Vien - Originele - Vampurr. 1;5
    Nigravosclan / Zwarte wolven:
    - Timothy Robert Labhraidh - Clanlid - PlagueRat. 1;1
    - Catherina Maria Labhraidh - Leider - PlagueRat. 1;1
    - Isabel 'Isa' Wood - Raadslid - Sempra. 1;6
    - Roselynn ‘Lynn’ Forrester - Clanlid - Merrow. 1;8
    Het Verzet / Mensen:
    - Henry Augustus Skidmore. - Leider - Raziel. 1;2
    - Arlendria Siv Fydorov - Partner van de leider - Sixer. 1;1
    - Sophia Echo - Lid - Cas. 1;8

    Regels:
    - Houd je ten alle tijde aan het huisreglement van Quizlet.
    - Ik zou graag een minimum aantal van 8 regels hebben. Ik ben er niet streng in, maar let er alsjeblieft op.
    - Wees geduldig. Mensen hebben ook nog een sociaal leven naast Q.
    - OCC tussen haakjes. Niet spammen! Ik open ook een praattopic.
    - 16+ is toegestaan.
    - Naamveranderingen doorgeven.
    - Niet de personages van anderen besturen, dat is namelijk kei vervelend.
    - Alleen ik, Dyer, open nieuwe topics. Tenzij ik niet online ben, dan mag de laatste die gepost heeft een nieuw topic openen mits hij of zij een bericht plaatst in het rollentopic met de link naar het nieuwe topic en mij een gastenboekbericht stuurt.
    - Blijf realistisch. Je mens kan niet zomaar enkele wolven gaan afslachten op zijn eentje.
    - Ebnar mag door iedereen gespeeld worden, zolang dat maar realistisch is.
    - Vragen mogen altijd gesteld worden.

    Het begin:
    Een nieuwe dag breekt aan en de clans kregen die nacht Ebnars vuurbericht. Beide kampen staan in rep en roer, terwijl het Verzet een strategie verzint en nieuwe rekruten opleid.
    Dit is een richtlijn. Deze hoeft niet na gevolgd te worden. Wees origineel!


    Rollentopic.

    © Dyer

    [ bericht aangepast op 5 mei 2013 - 18:43 ]


    kindness is never a burden.

    Dyer schreef:
    |Doe maar rustig, ik heb ook nogal de tijd genomen, sorry daarvoor. (: |


    {Oh, geeft niet hoor. Maar ik denk niet dat het gaat lukken. Stukje schrijven kost tijd en wij gaan zo vuurtje stoken en daarna ga ik denk ik geen tijd hebben...}


    Stenenlikker

    Catherina Maria Labhraidh | Nigravosclan | in het bos met Roselynn

    Lynn werd zo te zien uit haar gedachten gerukt door Catherina's aanwezigheid en met een lichtelijk geamuseerde glimlach nam de leidster van het roedel dit waar, want ze wist dat zij zichzelf ook af en toe in haar gedachten kon verliezen. "Dacht je aan Garrick?" Catherina wist dat Lynn bijna helemaal, of compleet onderaan stond in de rangorde, maar dat hield wel nog altijd in dat ze een deel was van de familie en de leidster wilde dat de wolvin wist dat ze altijd bij haar terecht zou kunnen. Toen Lynn vroeg wat ze voor haar kon doen, schudde Catherina licht haar hoofd en zei: "Op het moment niets, ik zou graag even met je wandelen. Kom." Met een hand tussen de schouderbladen van de andere vrouw geplaatst, leidde ze haar in een bepaalde richting in een rustige pas. "Ik weet niet of je het gehoord hebt, maar we hebben een bericht van Ebnar ontvangen. Garrick zal je vast van haar verteld hebben." Even viel Catherina stil, voordat ze verder ging: "Ze heeft laten weten dat ze zal komen en je zult begrijpen dat ik me zorgen om onze clan, dus ook om jou." Het was een moeilijke taak om leider te zijn en vrouw had vele uren slaap moeten inleveren om haar rol effectief uit te kunnen voeren, maar dit was haar volk, haar familie en ze gaf om ze allemaal en wilde dat ze veilig zouden zijn en voorbereid voor wanneer de heksenmeesteres kwam.

    [sorry dat het zo lang duurde, ik heb het ontzettend druk met mijn studie en ik had wat persoonlijke problemen die ik moest oplossen.]


    there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

    [Ik heb het gevoel dat ik een beetje al mijn RPG's in de steek laat... :x Sorry. ><

    And again, is er iemand voor Emma?

    Bestaat het verzet trouwens maar uit drie mensen, of mag ik er mensen bij verzinnen? :')]

    Henry Augustus Skidmore.
    Een koude bries zorgde ervoor dat zijn zintuigen weer wakker werden. Hij ontspande meer, het was geruststellend om de details weer waar te nemen dan zelfs in een waas te denken en zichzelf te dwingen zijn ogen open te houden. Siv keek hem wat ontdaan aan wanneer hij haar vraag beantwoordde. De jongeman moest even grinniken. Sophie maakte geconcentreerd de stok vast aan het spit. Het vuur begon al wat hoger op te laaien. Sophia wierp een blik op Henry en Siv, alsof ze op goedkeuring hoopte. Henry schonk haar een geruststellende glimlach.
    "Ik hoop maar dat het vandaag niet te warm wordt," zei het meisje om de drukkende stilte te breken.
    "Ik hoop dat het niet te koud wordt." Siv zei het op precies hetzelfde moment dat Henry het zei. De jonge vrouw schoof wat dichter naar het vuur toe. Henry was niet echt iemand die zich veel aantrok van het weer - hij kon wel tegen een stootje - maar hij verbrandde liever dan dat hij doodvroor.
    "Ziet er goed uit," zei Siv tegen Sophie. Henry kende Siv als iemand die maar door bleef praten, ook al viel er iemand in slaap, maar ofwel voelde iedereen dat er iets aan zat te komen, ofwel was het gewoon een asociale ochtend. Henry had het grootste deel van de nacht buiten gezeten en een paar lichtpuntjes in het bos opgemerkt. Hij had niet dichter willen gaan, als ze toen zijn aanwezigheid hadden opgemerkt zouden ze wéér mogen vluchten en Henry wilde Siv en de rest niet in gevaar brengen. In ieder geval, hij vond het beter om ze te gaan bespieden als ze bezig waren, dan waren ze er niet op geconcentreerd om de wacht te houden. Waarschijnlijk sliepen de meeste wachters toch 's nachts, maar dan nog. Hij was toen hij net was weggevlucht recht met Siv in een kamp gelopen en ze hadden hen niet eens opgemerkt.
    "Wat zijn de plannen voor vandaag?" vroeg Siv uiteindelijk. Ze leek haar best te willen doen om een gesprek te starten, maar het werkte niet echt.
    "Ik denk dat we dichter bij één van de clans zitten dan we denken. Ik ga straks eens een kijkje nemen," zei de jongeman alsof het de normaalste zaak van de wereld was.


    help

    David Hayden Reesan - Raadslid - Alposclan

    Heath draaide zich naar mij om en grijnsde, maar toch was er een blos op zijn wangen te zien. Ik vroeg me af waarom die blos, en eigenlijk vooral waarom hij hier buiten in het bos sliep. Had hij wacht moeten houden?
    "Heerlijk, ik moet toegeven; de grond ligt zachter dan mijn eigen bed,' beantwoordde Heath daarna mijn vraag. Het klonk erg luchtig en ik grinnikte daar zachtjes om. Ik begon steeds wat zekerder te worden dat hij eigenlijk wacht had moeten houden. En in slaap vallen tijdens de wacht was niet slim, al helemaal niet als er net een vuurbericht van je vijand is gekomen, dat diegene komt. Ik zuchtte en schudde zachtjes mijn hoofd. Toen ik vlakbij een geluid hoorde draaide ik me, net zoals Heath, snel om, bedacht op gevaar. Het blijkt Cassia te zijn, een van de andere clanleden, en ze leunde tegen een boom aan, duidelijk geamuseerd.
    'Heath toch, ik dacht dat jij de wacht moest houden,' grinnikte ze, en vlak voordat ze dat zei klakte ze met haar tong .Ja dus, hij had wacht moeten houden. Waarom kon iemand zo stom zijn om in slaap te vallen tijdens de wacht. Cassia duwde zich weg van de boom, liep naar ons toe en gaf Heath een zacht klopje tegen zijn wang. 'No worries, ik zal niks tegen de rest zeggen.' Daarna keek ze mij aan. 'Dat kan ik echter niet van hem zeggen.'
    'Een hele geruststelling,' zei Heath lachend terwijl hij zijn hoofd schudde. Weer zuchtte ik, natuurlijk, ik was een raadslid. Als je iets deed wat niet de bedoeling was, kon de raad daar maatregelen voor treffen. Dus bij dit soort gebeurtenissen, was iedereen altijd erg wantrouwig naar een raadslid als die erbij was.
    'Normaal zou ik zelf zoiets door de vingers zien, maar omdat Ebnar gisteren ons een vuurbericht heeft gestuurd met de mededeling dat ze komt, wat gegarandeerd problemen zal opleveren, is het nou niet bepaald verstandig om tijdens de wacht in slaap te vallen. Wat als ze nou vannacht was komen opdagen om onze hele stam uit te roeien? Als jij wakker was geweest, had je ons kunnen waarschuwen, zodat er niet al te veel doden zouden vallen. Maar als jij, zoals jij vannacht deed, geslapen had, dan waren we waarschijnlijk nu allemaal dood. Daarom zal ik dit voorval wel aan de raad melden.' Ik besloot maar van ze weg te lopen, voordat ik een hele lading verontwaardigheid van hen over me heen kreeg. Ik had mijn besluit genomen, de raad moest hierover ingelicht worden. Het had een groot gevaar voor ons kunnen zijn geweest, dat onze wacht in slaap gevallen was.

    [ bericht aangepast op 11 mei 2013 - 17:06 ]


    Stenenlikker

    [Sixer => Catesby]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    [Oei oei, we zijn al ruim een week verder en ik heb nog altijd niet gepost -.- Ik ga vanavond m'n best doen om te reageren (:]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    [Leven we nog? D:]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    [Ik wel. Ik wil Emma ergens heen sturen, maar niemand reageert. :/]


    help

    [Ik kijk wel wanneer ik tijd heb om te reageren]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Ik wacht nog op Cas.]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Arlendria Siv Fydorov || Verzet
    "Ik hoop dat het niet te koud wordt," zeiden ik en Henry tegelijk, waardoor ik zachtjes moest grinniken. Ik kon er niet aan doen. Soms had ik nog dat kinderachtige in me. Niet alleen soms, nogal vaak eigenlijk. Maar ik wist me ook serieus te houden als het moest, dus ik dacht niet dat ik er per se iemand mee stoorde. En als dat wel zo was moest diegene dat maar zeggen.
    Ik complimenteerde Sophie op haar konijn. Of ja, ons konijn. Ik had het gevangen vanmorgen. En omdat ik geen touw gevonden had, had ik mijn schoenveters ervoor gebruikt om een strik te maken. Mijn schoenveters zaten nu gelukkig alweer netjes in mijn schoenen. Met gebrek aan spullen was het gewoon een kunst van creatief te zijn en te improviseren en met mijn nog half kinderachtig brein was dat nu niet bepaald moeilijk.
    Henry zat nog steeds uitgeteld op de grond. Hij leek nogal diep in gedachten verzonken te zijn, waardoor ik me begon af te vragen waar hij allemaal aan dacht. Al was het niet echt zo moeilijk te raden. Of met de wolven of hij had honger, alleen wist ik deze keer niet op welke ik moest gokken aangezien beiden nu wel van belang waren. Ik had in ieder geval honger en was dan ook heel erg blij dat we nog eens te eten hadden en dat het konijn bijna klaar was. "Wat zijn de plannen voor vandaag?" vroeg ik om de stilte te doorbreken. Hij drukte en ik vond ‘m nogal gênant, maar dat zou dan waarschijnlijk weer aan mij liggen.
    "Ik denk dat we dichter bij één van de clans zitten dan we denken. Ik ga straks eens een kijkje nemen," zei hij luchtig. Ik draaide me om en keek hem aan.
    “Mag ik mee?” Clans onderzoeken was niet bepaald interessant, maar soms – en dan ook heel soms – kon het wel spannend worden. En juist daarom wilde ik mee, ook al wist ik zelf ook wel dat Henry dat waarschijnlijk niet goed zou keuren. Dus ik zette mijn allerliefste smekende blik op. Hij kon me niet voor eeuwig blijven beschermen. Daarbij kon ik nog altijd gaan dreigen dat ik hem geen konijn zou geven als ik niet mee mocht.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    {Ik leef ook nog, nahja eerder weer, maar ik wacht nog op mensen}


    Stenenlikker

    (ik leef nog,.maar ik wacht nog)


    there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

    Catesby schreef:
    [Leven we nog? D:]


    |Nee, we zijn allemaal dood, muhahah.
    Anyways, de mensen die op iemand anders wachten kunnen hem of haar ook een bericht sturen. (: |


    kindness is never a burden.

    [Sigh. Iemand voor Emmy?]


    help