RevAnge || Topic 01 - Speeltopics

A blijft nog steeds een groot geheim. De liars zijn er na enkele jaren nog steeds niet in geslaagd om het hele mysterie rond Alison te ontmaskeren. Jarenlang hebben ze met z’n vieren geprobeerd om de moord rond Ali op te lossen maar steeds leken ze te botsen op doodlopende straatjes. Uiteindelijk besloten ze om het hele gebeuren op te geven, maar dit wil natuurlijk niet zeggen dat A de meisjes zomaar met rust laat. De meisjes worden daarentegen nog steeds bedreigd maar willen desondanks verder gaan met hun leven. Hun wegen splitsen dan ook wanneer ze hun droomman ontmoeten, samenwonen, trouwen, kinderen krijgen of hun droomjob weten te veroveren. Stilletjes aan raken ze elkaar uit het oog en proberen allemaal hun leven op te bouwen met de hijgende adem van A in hun nek. We zijn nu vele jaren later en alle liars hebben dan ook hun droomman gevonden en een heel leventje opgebouwd. Hun kinderen zijn allemaal opgegroeid tot echte tieners en beetje bij beetje komen deze ook te weten wie A nu eigenlijk is en wat deze persoon te maken heeft met hun moeders. Iedereen verblijft nog steeds in Rosewood maar de jongeren kennen elkaar niet echt. Het enige dat ze van elkaar weten is dat hun moeders vroeger bevriend waren en ze zullen elkaar dus ook enkel maar toeknikken of naar elkaar zwaaien als ze elkaar tegenkomen in de gangen van Rosewood High. Echter door hun ontdekking komen de jongeren weer samen en zinnen ze op wraak. Hun missie is dan ook om A te ontmaskeren. Maar hoe zal dat gebeuren? Ontstaan er vriendschappen? Of misschien liefde? Zullen ze erin slagen of zullen ze net zoals hun moeders het slachtoffer worden van deze persoon?

Rollen:

Kinderen Aria Montgomery en Ezra Fitz (max. 2 – 3 jongeren) :
- Samantha Jane Fitz - Frodo
- Sydney “Syd” Fitz - Catesby
- Daphne Arizona Fitz - Everdeen

Kinderen Hanna Marin en Caleb Rivers (max. 2 – 3 jongeren):
- Nathan Jake Rivers - Sibyllin
- Amber Mae Rivers - Witches

Kinderen Spencer Hastings en Toby Cavanaugh (max. 2 – 3 jongeren):
- Anthony Samuel Cavanaugh - Ademir
- Emma Cathlynn Cavanaugh - Sibyllin

Kinderen Emily Fields en Paige McCullers (max. 2 – 3 jongeren):
- Isiz Rileigh Blackthorne - Bran
- Robin Fields - LEVEL

Regels:

- Minimaal vijf regels per post.
- De naam van je personage vermelden boven je post.
- Als je off-topic gaat, liefst tussen haakjes.
- Niet te lang off-topic gaan. Als je zo nodig wat wil bespreken met een andere deelnemer doe dit dan via gastenboek of privébericht.
- 16+ en al het bijbehorende is toegestaan.
- Een personage kan niet opeens dood gaan.
- Bestuur alleen je eigen personage.
- Hou het alsjeblieft realistisch.
- Geen Mary Sues.


Rollentopic

Praattopic

! Enkel Sibyllin of Ik mogen nieuwe speeltopics aanmaken.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 22:13 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

[Ho, wacht! Ik wilde ook nog posten Maar het zal voor morgen zijn..]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Lirio schreef:
[Ho, wacht! Ik wilde ook nog posten Maar het zal voor morgen zijn..]

[Moet ik anders met m'n post wachten? :'p]

---

Rise and rise again until lambs become lions

[Nee, het is niet zo heel erg vreselijk, maar ik had het vandaag net even druk :'D En geen tijd om een deftige post te schrijven]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Bran schreef:
[@Level, het is ochtend en iedereen krijgt hetzelfde sms'je, het is volgens mij niet de bedoeling dat je zelf iets verzint]

[Oh oeps, sorry verkeerd gelezen! ik verander het!]

---

Be yourself, an original is always more worth than a copy.

LEVEL schreef:
[Hallo iedereen! (:]
Robin Fields
Met een knal sloeg ik de wekker uit die voor de derde keer piepend op mijn nachtkastje stond. Ik wist dat ik nu echt uit m'n bed moest komen,maar ik had zo geen zin in vandaag. Het was dé dag. De dag dat Lorenzo het uitmaakte, een jaar geleden. Elke keer als ik er aan dacht, deed mijn hart weer pijn. Lorenzo was mijn superknappe, leuke en liefhebbende Frans leraar. Vanaf dag één had ik een crush op 'm, en toen het bleek dat hij mij ook zag zitten was ik nog nooit zo blij geweest.
Ik herinner me onze eerste zoen nog precies; ik was voor de zoveelste keer na de les blijven hangen, en we praatten over onbelangrijke dingen, terwijl het enige waar ik naar kon kijken zijn prachtige, diepe ogen waren. Ogen als meren, waar je in kon verdrinken. Hij wilde iets in de kast achter me leggen en opeens waren we zo dicht bij elkaar dat ik zijn adem kon ruiken. We bleven allebei verstijft staan en staarde elkaar aan, ik had het niet meer uitgehouden en had mijn lippen op de zijne geplant. Het was geen voorzichtige kus, maar meteen bám, het was heftig, verlangend en wild.
Met een ruk trok ik mezelf uit mijn dagdroom en gooide mijn benen uit bed, ik moest er toch ooit uit komen.

Met een zwaai gooide ik mijn fiets in het fietsenrek en draaide me om naar het schoolgebouw. Ik was te laat, zoals altijd, maar ik gaf mezelf toch nog een minuutje om rustig te worden. Ik wilde net doorlopen toen mijn mobiel piepte.

You are never getting rid of me. – A

Ik bevroor terwijl ik het smsje nog een keer las. Wát? Wie was dit? Waar had dit mee te maken?
Een angstig gevoel bekroop me terwijl ik naar de laatste letter staarde. A.

[Aangepast]

---

Be yourself, an original is always more worth than a copy.

Emma Cathlynn Cavanaugh

Ik hoor hoe Anthony naast me loopt te knabbelen aan zijn appel. Misschien had ik ook maar iets moeten eten voor we doorgingen, maar daar is het nu te laat voor, besef ik.
“Het zou inderdaad typisch Alex zijn. Alleen snap ik niet waarom hij zijn grapje dan niet gewoon enkel uitoefent op mij? Ik zal het straks eens vragen. Alhoewel ik het nog steeds niet zou snappen waarom hij zo’n sms’je naar ons beide stuurt.”
Ik knik. Als dat inderdaad het geval zou zijn, is dat het deel dat ik ook niet begrijp.
“Touchdown,” grijnst mijn broertje trots na een succesvolle landing van de rest van zijn appel, in een vuilbak. Lachend kijk ik hem aan en schud mijn hoofd.
“Je bent gek, broertje,” zeg ik grinnikend en ik draai mijn hoofd wanneer ik een nieuwe stem hoor.
“Mooie,” zegt de persoon, die Syd blijkt te zijn. Mijn broer bedankt hem voor het compliment.
“Alles goed?”
Ik voel me even rood worden en knik zachtjes. Mijn buik begint weer vreemd te doen en ik bijt zacht op de binnenkant van mijn wang. Hopelijk maakt Anthony geen opmerking hierover, maar ik weet dat alles wat ik hem vertel, mooi tussen ons blijft.
"Ja, met j-" Anthony is algauw afgeleid door een voorbijlopende Alex.
“Ja, wel goed, en met jou?” beantwoord ik zachtjes Syd’s vraag. Hierdoor ben ik weer even afgeleid van Anthony's gesprek.
"Ik zie je straks wel!" roept hij. "Oké, deze kan dus al zeker van onze A-lijst geschrapt worden."
Even kijk ik hem niet-begrijpend aan.
"Oh, dat, ja, is goed."
Vervolgens kijk ik weer naar Syd.




Nathan Jake Rivers

“Nathan!”
Amber’s stem klinkt doorheen het huis, net wanneer ik de trap weer afloop. Lachend kijk ik haar aan.
“Ik ben klaar,” gaat ze verder.
“Jaja, een beetje geduld, zusje,” zeg ik grinnikend.
“Kom,” zeg ik en duw haar zachtjes naar buiten. Ik laat de deur achter ons in het slot vallen en loop zacht fluitend richting school.
Wanneer we daar aankomen kijk ik even rond en wijs naar Samantha.
“Gaan we er even bijzitten? Ik moet nog iets vragen in verband met drama,” leg ik Amber uit. Toch wacht ik niet echt op een antwoord en loop gewoon de richting van het bankje uit.
“Hoi, wiskundemaatje,” zeg ik opgewekt en kijk naar Sam, die alweer met haar neus in een boek verdoken zit. Sinds het begin van het schooljaar zit ik samen met Sam voor wiskunde, en bijna elke les doe ik moeite om toch in haar buurt te zitten, omdat dat blijkbaar de enige manier lijkt te zijn waarmee ik goed kan opletten.
“Welk boek verslind je deze keer?” vraag ik oprecht geïnteresseerd, terwijl ik me naast haar op het bankje laat neerzakken.

[ bericht aangepast op 14 mei 2013 - 21:30 ]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Post suckt, beetje aangepast ^^]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Evelien, je houdt geen rekening met m'n laatste post? ^^ Of is deze gewoon nog op de eerste waardoor eig de mijne gewoon technisch gezien achter de jouwe komt?]

---

Rise and rise again until lambs become lions

[Darn, ik had m in mn word gezet, toch overgekeken... Wacht even :')]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Aangepast ]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sydney "Syd" Fitz
Emma knikte zachtjes op mijn vraag, wat ik maar zou zien als een antwoord. Ik zag haar rood worden, wat ik best schattig vond. Mijn buik begint weer vreemd te doen en ik bijt zacht op de binnenkant van mijn wang. "Ja, met j-" Ik was al niet meer aan het luisteren, afgeleid door het gesprek van haar broer. “Ja, wel goed, en met jou?”
Ik richtte mijn aandacht weer op het meisje en knikte terwijl ik mijn schooltas van mijn rug nam om er een flesje water uit te namen. "Ik zie je straks wel!" Anthony liet de jongen weer achter zich en richtte zich weer op ons. "Oké, deze kan dus al zeker van onze A-lijst geschrapt worden."
"Oh, dat, ja, is goed,” antwoordde Emma meteen, waardoor ik mijn wenkbrauw optrok. Ze konden van alles bedoelden met A-lijst. Maar als ik het goed gehoord had, hoorde ik zonet iets vallen over een initiaal wat betekende dat ik niet de enige was die sms’jes kreeg van een of andere vreemde A. “Jullie ook?” vroeg ik nadat ik een slok van mijn flesje had genomen en mijn gsm naar boven haalde om het bericht te tonen. “Hebben jullie dit ook gehad?” Het zou me verbazen, maar misschien was dat sms’je dan ook niet voor mij bedoelt, maar misschien voor hen. Dat hoopte ik in ieder geval toch.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Sam(antha) Jane Fitz

Keer op keer merk ik dat ik niet met mijn gedachten bij het boek zit. De volgende alinea heb ik al zo'n drie keer herlezen, maar de betekenis van de woorden wil maar niet binnen druipen. Er is zoveel dat mijn aandacht opeist en de gebruikelijke spanning die ik voel bij dit boek, is totaal niet aanwezig. Ik probeer net weer opnieuw te beginnen, als ik mijn naam hoor. Het is Nathan, een jongen die naast me zit bij wiskundeles. Om één of andere reden komt hij altijd naast me zitten, als ik hem hiertoe een kans gun. Gelukkig zwijgt hij wel als hij naast me zit, zodat ik op kan letten. Toch is zijn opgewekte karakter voor en na de les wel erg aanwezig. Als hij eens wist hoe ik kon zijn als ik me niet in de school-omgeving bevond, dus niet op een plaats waar ik amper iemand kende... hij zou een heel ander deel van me leren kennen, dat niemand hier kent.
“Hoi, wiskundemaatje,” zegt Nathan opgewekt. Nu pas zie ik dat Amber achter hem loopt. Haar moeder en die van Nathan zouden goede vriendinnen moeten zijn geweest met de mijne, of zoiets had mijn moeder toch gezegd. Ik glimlach halfjes naar haar.
“Welk boek verslind je deze keer?” vraagt Nathan en verbaasd merk ik op dat hij echt geïnteresseerd klinkt. Het lees-gehalte in deze school ligt meestal onder de nul, iets waar ik me vaak genoeg aan erger. Bij een boekbespreking of lees-opdracht, zoeken al mijn mede-leerlingen zo snel als ze kunnen naar het boek met de minste pagina's, waardoor ze ook nooit de kans krijgen om goede literatuur op te doen. Stelletje idioten.
Ik draai de cover van mijn boek naar Nathan en de cover van Stephen King's De Shining komt tevoorschijn.
"Ooit al gehoord van Stephen King?" vraag ik, en kan het nieuwsgierige niet uit mijn stem halen. Misschien is hij toch niet zo leeghoofdig als de rest.

[ bericht aangepast op 15 mei 2013 - 19:09 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Amber en Nathan zijn broer en zus, dus haar moeder is zijn moeder ^^]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Lirio schreef:
[Amber en Nathan zijn broer en zus, dus haar moeder is zijn moeder ^^]

(woops, zal het aanpassen)

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Anthony Samuel Cavanaugh
Nadat Alex is weggelopen, richt ik me weer tot Emma en zie nog de restanten van de rode blos op haar wangen. Een glimlacht verschijnt op mijn gezicht maar wijselijk houd ik mijn mond. Alles wat tussen mij en Emma wordt gezegd, is iets dat tussen ons blijft. Ik weet misschien wel dat ze een ‘zwak’ voor Sydney heeft, maar dat hoeft Sydney niet weten. Emma’s niet-begrijpende blik kijkt me aan nadat ik vertel dat we Alex van onze A-lijst kunnen schrappen. ‘Oh, dat, ja, is goed.’ zegt ze uiteindelijk waarna ze zich weer richt naar Syd. Mijn blik volgt de hare en ik zie hoe Sydney een flesje water uit zijn rugzak neemt en daarna met opgetrokken wenkbrauwen naar me kijkt. Ik kijk even achter mij om te zien of hij misschien naar iemand achter me kijkt, maar als ik me terug omdraai, zie ik hem nog steeds naar me kijken. ‘Jullie ook?’ vraagt hij nadat hij een slok van zijn flesje neemt en zijn gsm uit zijn broekzak haalt. ‘Hebben jullie dit ook gehad?’ Hij toont het sms’je aan Emma en mij en onmiddellijk valt mijn mond van verbazing open. Ik knik, nog steeds onder de indruk, terwijl ik de gsm uit zijn handen haal en hem beter voor mijn gezicht hou. ‘Oh shit.’ mompel ik terwijl ik zie dat het inderdaad ook van een geblokkeerd nummer komt. Ik geef hem de gsm weer terug en krab daarna verbaasd met beide handen door mijn haar. ‘Nu begrijp ik er helemaal niets meer van.’

---

Rise and rise again until lambs become lions