[RPG] Delusion || Topic 1. - Speeltopics

I had a weird dream. I was locked in a house. Almost everything was black or transparant. There were funny things floating in the air, but they were not possible. There were also scary creatures. I couldn't get away from them. They closed me in. That was when I woke up. I stood up, and walked slowly to the door of my bedroom. I had an odd feeling, but didn't know why. I tried to ban the fear. I had to ignore it, just ignore it. My hand opened the door, en without thinking, I walked out of the room. The door fel shut. My eyes widened. I was standing in the same room as in my dream. It was the first floor, of the fifty who were ahead. Fastly, I turned around. The door to my bedroom had vanished. I was locked in the same house as in my dream. Everything was the darkest black, exept the illusions. I had to come through it. In the deepest corner of my mind, I knew that the only way to get out was to reach the 50th floor. But I also knew it was possible I wouldn't make it.

Als het intro niet duidelijk is, gewoon er naar vragen.

Regels:
~ Minimaal 5 regels volschrijven. Ik controleer hier streng op.
~ Maximaal 2 personages.
~ Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's.
~ Wees aardig voor elkaar. Dit hoeven de personages natuurlijk niet te doen.
~ Alles wat OOC is kan in het praattopic, zo blijft het speeltopic overzichtelijk.
~ Naamsveranderingen en lange tijd weg aangeven.
~ +16 mag.



Rollen:
- Avalon Ilsa Hamock || After (1,1)
- Moon Myra Kreata || Wolfheart (1,2)
- Vanessa Isabella Campbell || Celebration (1,3)
- Rachelle Kelly Lowland || Holes (1,1)
- Samantha Levels || BeMe (1,2)
- Hayden Lars Cohen || Unimaginable (1,2)
- Mike Tyler Lahey || Fleeko (1,1)
- William Jake Milburn || Dallam (1,2)
- Steve Johnson || BeMe (1,3)



Rollentopic.
Praattopic.

[ bericht aangepast op 9 juli 2013 - 10:44 ]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

(Iemand die een gesprekje met Steve of Samantha wil beginnen?
Is er trouwens wel licht of is het echt pikkedonker in de kamer?)

Dallam>>>TeamFinnick)

William Jake Milburn

Honger. Dat was het enige waar ik op dit moment aan dacht. Mijn maag begon te rommelen en mijn mond was vreselijk droog. Hoe laat het is weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat het niet de meest normale tijd is om iets te eten. Ik was op stap geweest, en had net een glaasje teveel op. Ik probeer zachtjes richting de woonkamer te lopen. Eenmaal beneden doe ik de lichtschakelaar aan en meteen word ik verblind door felle lichtstralen. Zo snel ik kan doe ik mijn handen voor mijn ogen. Terwijl mijn ogen aan het licht wennen, probeer ik me een weg te banen naar de keuken. Als ik eenmaal aangekomen ben zijn mijn ogen ook al redelijk gewend geraakt aan het licht. Ik loop meteen door naar de koelkast, op zoek naar iets te drinken. Ik open de koelkastdeur en mijn ogen vinden meteen een colafles. Niet het meest fraaie wat je op zo'n moment kan drinken, maar dat boeit mij nu even geen flikker. Ik draai snel de dop van de fles en drink de rest van de cola op. Dat voelt al beter, nu alleen nog wat te eten. In de koelkast staan appels en druiven. Wat zal ik kiezen? Ach wat boeit het mij ook. Ik pak een paar druifjes in mijn hand die ik gelijk weer opeet en pak dan een appel. Terwijl ik op het keukenblad leun voel ik iets vreemds in mijn schoen. Het is geen steentje, maar wat is het dan wel? Ik stamp een keer om het vreemde gevoel weg te krijgen, maar in plaats daarvan zak ik tot mijn knie in de schoen. Ik probeer mijn voet weer uit de schoen te halen, maar zonder succes. Ik zak tot mijn heupen weg, en tot mijn navel, en mijn schouders. Daarna word alles zwart.

---

imperfection is beauty

Fleeko schreef:
(...)

(Ik heb momenteel geen idee hoe te beginnen met een gesprek,dus ik wacht wel ^^ )

[Haha okay ik zal zo wel ff wat posten dan:P]



Rachelle Kelly Lowland
Ik kon nog amper iets zien, vage omtrekken van mensen kon ik onderscheiden, maar meer ook niet. Het voelde hier ontzettend leeg en benauwd. Ik besloot wat heen en weer te lopen om een muur te zoeken.. of een deur.. ik was er vastbesloten van dat er ergens een verborgen camera of iets dergelijks zou zitten, en dat ik dan in een of andere nieuwe tv-show zou zitten. Ik tastte met mijn handen in het duister, en sloeg toen tegen iets zachts.
'Oh sorry!' riep ik, omdat ik waarschijnlijk een persoon had geraakt. Meteen sloeg ik mijn handen voor mijn mond: mijn stem leek wel een kanonschot zo luid in deze doodstille kamer.
'Ik heb je toch niet pijn gedaan?' fluisterde ik, iets zachter nu.




[Geen idee hoe ik anders moest beginnen(A)]

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 12:12 ]

---

:)

[Alles is pikzwart, maar je kunt elkaar wel duidelijk onderscheiden.]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Mike Tyler Lahey

Lijn hoofd bonkte en ,zodra ik mijn ogen opendeed ,leek het alsof ze nog altijd gesloten waren. Ik frons even en ,probeer recht te staan maar zodra ik stabiel sta , sloeg iemand tegen mijn wang. "Auw."mompel ik zacht ,terwijl ik probeer te onderscheiden van de duisternis ,wat of wie dat was.
'Oh sorry!' riep de hoge stem ,waardoor ik wist dat het een meisje was.
'Ik heb je toch niet pijn gedaan?' fluisterde ze daarna zachtjes en ik keek even ,naar de richting van haar stem en inderdaad ,ik kon een menselijke vorm eruit halen.
"Een beetje ,maar ik ben het gewend."mompel ik zachtjes. Misschien ging het even rood staan ,maar hier in deze pikzwarte ruimte ging niemand het toch zien.
"Waar zijn we?"vraag ik dan aan het meisje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(Wie voor William?)

---

imperfection is beauty

TeamFinnick schreef:
(Wie voor William?)

Samantha of Steve mag wel

BeMe schreef:
(...)
Samantha of Steve mag wel

(ok, kies jij maar )

---

imperfection is beauty

Samantha Levels.
Het is koud. Ik ril terwijl ik doorloop.
Het is aan het schemeren en mijn ogen doen zeer, dus hou ik ze voor het gemak maar dicht. Er is toch geen hond op straat.
In gedachten loop ik verder, waardoor ik het afstapje van het stoepje mis. ik val.
Ik vloek zachtjes terwijl ik ga zitten. Mijn enkel is dubbel geklapt en klopt al een bezetenen. Ook dat nog.
Gaat lekker zo. Opeens zie ik een silhouet voor me. Een hand wappert voor mijn gezicht. ,,Moet ik je helpen?'' zegt een meisjes stem.
Blij pak ik de hand aan. Het meisje trekt me overeind. Maar ze trekt hard. ,,Voorzichtig!'' gil ik. Maar het is al te laat en ik val door. Dan wordt het zwart.

Ik kijk om me heen. Ik lig op mijn buik.
Ik glimlach opgelucht. Het was maar een droom. Dan merk ik dat ik op de grond lig. En niet in mijn bed.
Was het geen droom en ben ik echt gevallen? Maar wat deed ik dan in vredesnaam op straat?
Ik sta op. Er lag niemand onder me. Het meisje zal me wel van me afgeduwd hebben. Ik steek mijn hand uit om te zorgen dat ik nergens tegen op bots.
Ik zie een gedaante voor me en trek mijn hand terug.
,,Gelukkig jij bent ook hier. Net waren we toch op straat? Snap jij waar we beland zijn?"' fluister ik zachtjes tegen de gedaante.
Waarom fluister ik eigenlijk?
Dan zie ik pas dat de gedaante helemaal geen meisjes figuur heeft. Ik kan mezelf wel voor mij kop slaan. Het is overduidelijk een jongen.
Waarom had ik dat niet eerder gezien?

Steve Johnson
Ik kijk nog een keer naar mijn tekening. Dan maak ik er een prop van en smijt hem zo hard mogelijk tegen de muur.
Stomme rot idioot dat ik ben. Stom, stom, stom.
Ik had verdomme naar de kunst academie kunnen gaan.
Maar nee hoor. Omdat ik zo stom was het laatste jaar op school te luieren heb ik alles verpest.
Ik begin wat op het papier te tekenen.
Na 5 minuten kijk ik er na. Wat raar. Het lijkt wel alsof het beweegt.
Misschien als ik daar wat rood bij doe, kan ik het effect nog beter krijgen.
Ik pak mijn rode potlood. En net op het moment dat ik hem op het papier zet, wordt ik 'opgezogen'

William Jake Milburn

Ik probeer op te staan en wrijf in mijn ogen, maar alles blijft zwart. Pikzwart zelfs. Ik strek mijn handen voor mij uit en loop een paar meter, in de hoop een muur te voelen. Meter voor meter loop ik steeds een stukje verder, maar het gaat wel vreselijk langzaam. Dan zie ik plots een gedaante op de grond liggen, en ik loper met snelle pas heen. ,,Gelukkig jij bent ook hier. Net waren we toch op straat? Snap jij waar we beland zijn?'' klinkt een meisjesstem. Op straat? Waar heeft zij het over? En wie is ze? ''Eehm, ik weet nikis van een straat en ik weet ook niet waar we zijn. Het enige dat ik weet is dat mijn All-stars vreemde kleuren begonnen te geven en niet veel later werd ik erin... gezogen ofzo. Het was echt onwerkelijk.'' Nu ik mezelf hoor praten begin ik me steeds meer af te vragen waar we zijn en waarom we hier zijn. Een nog betere vraag is: Hoe komen we hier uit?

---

imperfection is beauty

Samantha Levels
,,Eehm, ik weet niks van een straat en ik weet ook niet waar we zijn. Het enige dat ik weet is dat mijn All-stars vreemde kleuren begonnen te geven en niet veel later werd ik erin... gezogen ofzo. Het was echt onwerkelijk"
Ik kijk om me heen.
,, Raar. Ik viel, toen hielp een meisje me overeind, en toen vielen we aan de andere kant door en toen was ik hier. En die stomme trut is nergens te bekennen. Hoe bedoel je vreemde kleuren? En erin gezogen?"" Vragend kijk ik hem aan. Misschien kan ik erachter komen waar we zijn, als ik weet hoe we hier zijn gekomen. misschien kun je op dezelfde manier terug. Je weet maar nooit.

Rachelle Kelly Lowland
'Een beetje, maar ik ben het gewend,' antwoordt de jongen. Dat doet me nadenken. Is hij het gewend om pijn te hebben? Ik frons mijn wenkbrauwen in het donker.
'Waar zijn we?' vraagt hij dan. Ik kijk om me heen, tevergeefs, want alles is nog steeds pikzwart.
'Jij weet dat dus ook niet..? Ik heb echt geen idee.. Daarnet was ik nog in mijn kamer.. En nu.. Wat is eigenlijk je naam?' ik bedenk me dat ik me nog helemaal niet voorgesteld heb. 'Ik ben Rachelle. Zeg maar Chelle.'
Ondertussen klinken ook andere stemmen in de kamer. Een vreemd gevoel borrelt in mijn buik. Ik voel me hier absoluut niet thuis, en dat gevoel heb ik nog nooit gehad.

---

:)

Mike Tyler Lahey

'Jij weet dat dus ook niet..? Ik heb echt geen idee.. Daarnet was ik nog in mijn kamer.. En nu.. Wat is eigenlijk je naam?'vroeg het meisje dan. "Euhm, Mike ."zeg ik tegen het meisje die zich dan voorstelt als Rachelle. Ik hoorde ook nog andere stemmen ,waardoor ik wist dat we hier niet met z'n tweeën waren.
"Dus hoe geraken we hier uit?"vroeg ik haar . Er moest toch iets zijn hoe we hier uit geraakten.
Misschien droomde ik toch en had ik een hardere klap nodig om wakker te worden.
Ik sloeg mezelf even op mijn kaak ,maar dat hielp dus totaal niet, alleen deed mijn kaak nog meer zeer.
"Dit is toch niet normaal meer. "mompel ik in mezelf.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Iemand voor Vanessa?]

Vanessa Isabella Campbell
Met een ferm gebaar druk ik nog een keer op de startknop van de muziekinstallatie. Er is verder niemand op dit moment in de danszaal, alleen ik. Over een paar dagen zijn er audities voor een danswedstrijd, dus moet ik veel en hard trainen.
Nog een keer. Been hoger. Rug recht klinkt het door mijn hoofd. Ik blijf maar doordansen. Overnieuw, overnieuw en nog een keer overnieuw. De pirouettes aan het einde lukt maar steeds niet en ik ben vastbesloten het te kunnen.
Plotseling zie ik wat bewegen in de spiegel. Verbaasd kijk ik even om mij heen. Ik ben echt de enige die hier is en om mij heen zie ik niets. Ik kijk weer naar de spiegel en nog steeds zie ik het. Op mijn hoede loop ik naar de spiegel toe. Ik ben niet echt een persoon dat enge dingen leuk vindt, nooit geweest ook. Voorzichtig raak ik de spiegel aan.
Op dat moment verdwijnt de danszaal om mij heen. Om mij heen is het zwart en op de achtergrond hoor ik het nummer waarop ik aan het dansen was. Angst overvalt me en ik knijp mijn ogen stijf dicht.
Plotseling hoor ik de muziek niet meer en voorzichtig open ik mijn ogen. Om mij heen is het nog steeds zwart. Bang kijk ik om mij heen. Waar ben ik beland?

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .