Friends together||Speeltopic 01|| - Speeltopics

Friends together

[ bericht aangepast op 13 juli 2013 - 17:38 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Okey (:
Is niet erg d:]

Little do you know

Dena Fields

Met een zucht drop ik mijn tassen op de grond bij de bushalte terwijl ik bij de rest ga staan. Ik was wel gewend om iets te dragen en uithoudingsvermogen had ik ook genoeg, maar het was voornamelijk de warmte die me nekte. 'Het is veel te warm!' klaagde ik tegen niemand in het bijzonder. Eigenlijk tegen iedereen. De zon scheen op mij en ik verplaatste een beetje om toch in de schaduw te staan. 'Wie wil er met mij in een tent?!' riep ik toen, zodat iedereen me kon horen. Ik had geen zin om alleen te liggen. Ik wist überhaupt niet hoe ik een tent moest opzetten. Ik wist wel dat het me uiteindelijk wel zou lukken, maar ik had gewoong een zin. 'Had ik eigenlijk al iets afgesproken met iemand?!' riep ik erachter aan.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Cameron Sadler
Felicia moet lachen als ik over het strippen begin te praten. Ze ziet er lekker fel uit met haar topje en ook zij heeft nu een zonnebril opgezet.
"Ja, wat wil je dan dat ik doe met deze temperatuur?" vraagt ze grijnzend aan me.
Onschuldig doe ik mijn handen omhoog, "ik heb ook niet gezegd dat ik het erg vond."
Ik ben heerlijk ontspannen en ik vind het ook fijn om gewoon weg te zijn van thuis. Het is niet iets wat ik zal missen, misschien iets wat ik nieteens als thuis beschouw, maar meer als een huis waarin ik leef totdat ik oud genoeg ben om op mezelf te wonen. Felicia knikt glimlachend op mijn vraag of ze er al zin in heeft. Natuurlijk heeft ze dat, dat heeft toch iedereen van onze groep? Anders ga je niet mee, zo zie ik het tenminste. "Ik heb er echt zin in ja. Ik ben wel benieuwd hoe het uitgaansleven hier is." Daarop knik ik breed glimlachend, "daar ben ik ook wel benieuwd naar en gewoon hoe de camping is in het algemeen."
"Ik zie wel op tegen die tentjes... Ik heb het niet zo op luchtbedden en enge beestjes als ik slaap," zucht ze en ik grinnik.
"Natuurlijk, het prinsesje heeft weer meer luxe nodig dan een luchtbed en tegen beestjes bescherm ik je wel." Van dat laatste maak ik maar een grapje, aangezien ik niet eens weet met wie ik in een tent lig. Ik heb ook geen idee of Felicia al bij iemand ligt.
"Ja, ik heb er ook zin in. Lekker weg van huis en plezier maken met mijn beste vrienden. Wat wil je nog meer?" Ik haal een hand door mijn warrige haar en kijk naar de anderen. Zo te zien verloopt alles wel op z'n gangetje en hoef ik me niet druk erom te maken dat we iemand kwijtraken, ondanks de drukte hier.
"Weet jij hoe laat de bus komt?"

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Aaron Mason Cooper

Als het vliegtuig land doe ik mijn oortjes uit. Nu nog wachten op de bus. Ik sta tegen een paal aan, aangezien alle benkjes vol zijn. Nou ja, er zitten vreemdelingen op, en ik heb geen zin om erbij te gaan zitten. Ik doe weer muziek aan en kijk een beetje rond. De temperatuur is geweldig, en ik doe mijn vest uit. Ik kijk een beetje naar de rest. Felicia en Cameron staan te kletsen, en ze zien eruit alsof ze het wel gezellig hebben. Daar ga ik dus even niet bij staan. Ik luister verder naar mijn muziek, en kijk wat op mijn mobiel. Ik kijk een beetje naar de rest en naar de omgeving. Het is hier veel mooier dan thuis. Natuurlijk, thuis is het somber, en hier is het vrolijk. Op vakantie met mijn beste vrienden... Het lijkt bijna wel een droom. En aangezien ik bijna niet mocht gaan van ijn ouders, is het een nog grotere droom. Mijn mobiel maakt een geluidje. Een berichtje. Hey liefie, hoe gaat het? Ben je er? Heb je alles mee? Heb je zonnebrand mee? Kijk goed uit voor vreemdelingen hé! Kusjes mams en paps. Ik zucht. Waarom heb ik nou juist de overbezorgde ouders? Heey, ben net aangekomen, alles is goed. Ik heb alles mee, en kijk goed uit. Doei. Stuur ik, en ik loop naar Dena. 'Hey. Er zin in?' Vraag ik.

Spoiler alert: you will save yourself

Felicia Yasmina Vazquez
'Natuurlijk, het prinsesje heeft weer meer luxe nodig dan een luchtbed en tegen beestjes bescherm ik je wel.' zegt hij en ik grinnik even. Hij zou mij wel even beschermen, de Superman. 'Nou, dat is dus afgesproken. Jij ligt bij mij in de tent.' zeg ik grijnzend. Ik had geen idee bij wie ik anders moest liggen, van de hele groep kon ik met Cameron het beste opschieten. We waren al zo lang vrienden.
Een tijd had ik de hoop gehad dat het wat zou worden tussen ons, dat we meer dan vrienden zouden worden. Ondertussen was die hoop al ver uitgevaagd. Ik was totaal niet het type meisje waar hij op zou vallen. Cameron was het type beste vriend, het type waar ik altijd bij terecht kon. Die vriendschap zou ik niet willen verpesten en daarvoor zou ik mijn gevoelens best weg willen stoppen, hoe moeilijk dat soms ook was.
'Ja, ik heb er ook zin in. Lekker weg van huis en plezier maken met mijn beste vrienden. Wat wil je nog meer?' maakte zijn stem mij weer wakker uit mijn gedachtes. Hij haalt een hand door zijn haar en ik bijt even zacht op mijn onderlip. Hij was zo leuk als hij dat deed..
'Weet jij hoe laat de bus komt?' vroeg hij en ik schudde mijn hoofd waardoor mijn haren over mijn twee schouders vielen in plaats van over één.
'Geen idee, ik hoop alleen niet dat het te lang duurt.. Ik ben wel toe aan een duik in het zwembad of even zonnen met een bikini aan in plaats van met dit..' zei ik grinnikend, doelend op mijn lichte jeans en neon-roze topje.
Ik had speciaal voor deze vakantie een nieuwe bikini gekocht. Een zwarte met kleine gouden studs op de randen. Ik kon niet wachten om het ding aan te trekken en ermee in de zon te liggen. Mijn telefoon trilde in mijn zak en ik griste het ding tevoorschijn.
Hey prinses, ben je al aangekomen? x papa. stond er. Ik glimlachte en smste snel terug dat ik veilig aangekomen was.
'Overbezorgde ouders altijd.' mompelde ik zachtjes toen ik mijn telefoon weg stopte en Cameron even glimlachend aankeek.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Cameron Sadler
"Nou, dat is dus afgesproken. Jij ligt bij mij in de tent," zegt Felicia grijnzend waarna ik knik, "helemaal prima, maar je moet me echt niet wakker gaan gillen als je een beest ziet. Gewoon rustig wakker maken." Anders kan het namelijk best nog weleens zijn dat ik reageer met een 'bekijk het lekker als je me zo wakker gilt' en dat is niet erg aardig om te zeggen. Daarbij mag ik Felicia en zie ik haar graag, dus wil ik al helemaal niet zo reageren. Naar onbekende maakt het me nooit zoveel uit wat ze van me denken, maar dit zijn toch mijn vrienden.
Felicia weet ook niet hoe laat de bus komt, "geen idee, ik hoop alleen niet dat het te lang duurt... Ik ben wel toe aan een duik in het zwembad of even zonnen met een bikini aan in plaats van met dit..." Ik begin zacht te lachen als ik naar haar jeans kijk.
"Waarom trek je dan ook zoiets warms aan? Je weet toch dat dit Spanje is, je vader is Spaans, toch? Dan kan je juist de warmte verwachten," zeg ik lachend. Ik wijs naar mijn eigen kleding, "en zo doet Cameron dat dus." Ik had namelijk een korte broek aan met een t-shirt. Veel beter dan dat warme gedoe.
Felicia haalt haar telefoon tevoorschijn en ik kan al wel vermoeden dat het haar vader is, want ze heeft een diepe band met haar vader. Totaal verschillend dan mijn eigen vader.
"Overbezorgde ouders altijd," mompelt Felicia en ik kijk even weg om mezelf een houding te geven, want ik weet nu al dat mijn ouders me niet een berichtje gestuurd hebben. Ik doe net alsof ik kijk of de rest van de groep er allemaal is.
"Ja, die ouders altijd," zeg ik dan met een klein glimlachje. Als ik denk dat ik mezelf gewoon weer nonchalant kan houden, kijk ik terug naar Felicia. "Van die ouders hebben we straks geen last als we gewoon ons eigen ding doen op de camping." Ik heb eigenlijk nooit last van mijn ouders. Geen regels, helemaal niets hebben we thuis. Het is niet nodig, omdat ik me gewoon gedraag en zij zich niet zo met mij bemoeien. Het is nu eenmaal hoe het is, daar kan ik zelf weinig aan veranderen.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Iemand voor Daniëlle?
Ze staat nog niet bij het lijstje maar bestaat wel x'D]

[ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 18:29 ]

Little do you know

[MonkeySwag = xAlways]

Spoiler alert: you will save yourself

Dena Field

Ik zie hoe Aaron op mij afloopt. 'Hey, heb je er zin in?' vraagt hij mij. 'Ja, sure,' antwoord ik hem terwijl ik hem vluchtig aankijk. Dan staar ik weer in de verte, alsof de bus sneller komt als ik 'Jij?' Nog voordat hij kan antwoorden ga ik al verder met mijn verhaal. 'Vast wel. Hee, lig je al bij iemand in de tent. Ik bedoel, ik heb géén idee hoe ik een tent moet opzetten en ik moet nog strechen en oefeningen doen. God, wat heeft die vliegreis mij stijf gemaakt.' Ik wiebel wat met mij benen en kijk hem veelbelovend aan alsof ik daarmee het antwoord kan veranderen. Ik hoop het althans. Ik had echt geen zin om als laatste over te blijven. 'Aaron? Please!' zeg ik dan maar uiteindelijk. 'Je bent mijn laatste hoop! Jij zou toch dit toch wel voor mij kunnen doen? Alsjeblieft!' Ik trek een sip gezicht en hoop dat het genoeg is om hem te overtuigen. Ondertussen hoor ik een bus komen, maar aan de beweging te zien onder de mensen, is het niet onze bus, dus blijf ik sip kijken naar Aaron.

[ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 23:34 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Felicia Yasmina Vazquez
'Waarom trek je dan ook zoiets warms aan? Je weet toch dat dit Spanje is, je vader is Spaans, toch? Dan kun je juist de warmte verwachten. En zo doet Cameron dat dus.' zegt hij lachend als hij naar zijn eigen kleding wijst. 'Ja, maar Felicia had het koud vanmorgen, en Cameron vast niet.' zeg ik lachend.
Als ik mijn smsje verstuurt heb en me weer naar Cameron richt zie ik een zwakke glimlach op zijn gezicht in plaats van de brede en vrolijke glimlach die hij normaal heeft. Even vraag ik me af waarom hij ineens zo down is, maar dan begrijp ik het weer.. Cameron had niet zo'n goede band met zijn ouders als ik met de mijne. Ze hadden niet zoveel contact voor zover ik me kon herinneren. 'Ja, die ouders altijd.' hoor ik hem zeggen. 'Van die ouders hebben we straks geen last als we gewoon ons eigen ding doen op de camping.' zegt hij.
'Cam, het spijt me.. Ik dacht er niet bij na.' komt er zachtjes uit mijn mond als ik even mijn hand op die van hem leg. 'Ik bedoelde het niet zo.' zucht ik.
Waarom was ik altijd zo onhandig met dat soort dingen? Ik kon me nooit een houding geven tegenover dat soort dingen. Troosten kon ik al helemaal niet. Ik was er slecht in, en iedereen die ooit in mijn bijzijn verdrietig is geweest, die weet dat.
Ik was gewoon onhandig en vooral rondom mensen die zoveel voor me betekende als Cameron. Ik liet zijn hand weer gaan en haalde even ongemakkelijk een hand door mijn haren heen. Ik probeerde een manier te bedenken om dit gesprek weer op gang te krijgen en op een ander onderwerp over te gaan. Ik zuchtte zachtjes en beet even op mijn lip. Een bekend trekje dat ik had als ik me geen houding wist te geven. Ik bestudeerde de licht beschadigde nagellak op mijn vingernagels en richtte me daarna op mijn witte All Stars.
Dit was bijna onrealistisch. Er was nog nooit zo'n stilte gevallen als ik en Cameron samen waren.
'Dus.. Hoe is het in de liefde?' besloot ik uiteindelijk maar te vragen. Op dat moment kon ik geen betere vraag bedenken en het was een makkelijke manier om op een ander onderwerp door te gaan.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

[Patholoog wil je alsjeblieft wat meer schrijven?]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Cameron Sadler
"Ja, maar Felicia had het koud vanmorgen en Cameron vas niet," zegt ze lachend, waardoor ik ook lach. Ze heeft een aanstekelijke lach, "Ja, want ik ben geen koukleum. Ben jij dat wel dan?" Ik kijk haar aan.
De stemming verandert als ze over de overbezorgde ouders spreekt. Zo zijn mijn ouders gewoon niet. Ze legt haar hand op die van mij en ze verontschuldigt zich voor wat ze zei. Ik wil zo'n 'het maakt niet uit'-gebaar doen, maar haar hand ligt op die van mij en ik beweeg mijn hand daarom niet.
"Cam, het spijt me... Ik dacht er niet bij na, ik bedoelde het niet zo," zegt ze zachtjes tegen me en ik haal mijn schouders op. Gewoon doen alsof er niets aan de hand is en je gedachten niet door je kop heen razen.
"Het geeft niets, er is niets aan de hand," zeg ik en ik raap mezelf gewoon bijeen. Wat heb ik eraan om erom te zitten sikkeneuren? Helemaal niets. Ik voel hoe haar hand weer van die van mij afgaat en een warme gloed achterlaat. Ik schrijf het af aan het feit dat het hier gewoon zo warm is en niet komt doordat het Felicia was die haar hand daar neergelegd heeft. Ik kijk voor me uit, omdat ik gewoon een beetje stil ben geworden.
"Dus... Hoe is het in de liefde?" vraagt Felicia dan na een pijnlijke stilte tussen ons, hoewel er genoeg geluid was van de mensen om ons heen die het opvulde.
Ik haal mijn schouders op en kijk haar weer aan.
"Eigenlijk is er helemaal niets op mijn pad met de liefde," zeg ik en ik lach naar haar.
Oké, het is niet helemaal echt die lach, maar ik ga niet tonen dat ik me anders voel.
"Zo single als een pringle hoor, misschien dat ik wel een leuk Spaans meisje tegenkom."
Ik leg mijn handen achter mijn hoofd en geniet van de zon. Het zorgt ervoor dat ik een beetje ontspan weer en mijn echte lach weer terugkomt.
"En heb jij nog een secret crush, jongen waar je smoor op bent of dates gehad?" Ik kijk haar aan met mijn bruine ogen en glimlach.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Arthur Avélion Timesdale

Ik hoor Samuel grinniken wanneer ik aan het ratelen ben geslagen, hij had me ook kunnen stoppen. Ach, wat maakt het uit.
"Ik heb nog niemand, maar we kunnen wel samen," zegt hij dan en ik glimlach breed. Hier was ik heel blij mee, want dan ha ik tenminste iemand om mee in de tent te liggen. Want als ik Samuel niet had gevraagd was ik waarschijnlijk alleen in een tentje beëindigd, want als hij mij had afgewezen had ik op niemand anders afgestapt om het te vragen.
"Tof," zeg ik glimlachend en kijk rond. Mijn ogen rusten weer op Samuel zijn gezicht en ik glimlach weer naar hem. De gesprekken van de andere krijg ik eigenlijk niet echt mee.
"Ik heb gehoord dat er veel leuke dingen te doen zijn, er is zelfs een winkelstraat!" zeg ik opgewonden en spring even op en neer. "Ik heb mijn pasje bij me, mijn ouders hebben gezegd iedere twee dagen een tientje te storten op mijn bank. Ik heb nu... Zeventig euro," mijn stem klinkt vrolijk, wat ook niet zo gek is. Ik ben super vrolijk op dit moment. Leuk, kamperen. Eén met de natuur.
"De zee is ook vlakbij waar wij kamperen," ik haal mijn hand even door mijn haren en zet dan mijn blauwzwart gekleurde zonnebril op mijn neus. De zon begon nu wel een klein beetje pijn te doen aan mijn ogen. Ik kijk naar Samuel en wacht zijn reactie af, niet dat hij perse hoeft te reageren. Hij kan er ook helemaal geen zin in hebben of zo. Maar het zou wel leuk zijn.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Vlahos schreef:
[Patholoog wil je alsjeblieft wat meer schrijven?]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Patholoog schreef:
(...)

[Als je regelmatig met mij RPG't weet je dat ik normaal wat meer schrijf, maar ik ben ook met andere dingen bezig.]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.