[RPG] My Secret • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

MY SECRET.

What if there were happening odd things?
What if there was someone who only cares about you?
What if that person can be only seen by you?
What if that person wasn't human?
What if there was always an angel to protect you, be with you and love you?

You have a new assignment.

Who is it?
Harry Styles.
Louis Tomlinson.
Niall Horan.
Zayn Malik.
Liam Payne.

[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 9:50 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Edward Styles

Toen ik terug mijn kamer inkwam ,was mijn engel er nog ,eigenlijk wist ik haar naam nogsteeds niet.Ze zag vast mijn halfweggewerkte wallen ,want ze liet met haar vingertoppen eronder strijken ,waardoor ik even mijn ogen sluit. Als ik haar aanraking niet meer voel ,doe ik mijn ogen weer open ,en valt mijn blik op de spiegel ,waar ik stond zonder wallen. Ik glimlach lichtjes naar haar ,maar nogsteeds willen mijn mondhoeken ,niet naarboven krullen.
"Voordat we gaan moet ik je nog een paar dingen vertellen. Tenzij jij me aanraakt, kan niemand me zien. Ook mag niemand, zelfs je beste vrienden niet, weten dat ik besta." zei ze en keek me recht in de ogen aan "Als iemand er achter komt, wordt ik teruggestuurd en laten ze je zonder pardon achter."Ergens was ik spijtig ,ik wilde haar voorstellen aan mijn vrienden ,ze vertellen dat alles weer zoals vroeger ging worden ,maar helaas."Oke. Tijd om jouw wereld te veranderen. Waar gaan we naartoe?" vroeg ze dan en ik haalde soepel mijn schouders op. "Ik weet het niet ,starbuck?"stel ik dan voor. Ik ging niet meer zoveel weg ,ik was bang voor het gegil van fans en pijnlijke vragen van de paparazzi . "Wat is je naam eigenlijk?"vroeg ik haar dan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sure

Louis Eilliam Tomlinson
Een zucht verlaat mijn mond mar toch blijven mijn mondhoeken omhoog staan. "Okay dan"zeg ik en bijt hard op de binnenkant van mijn wang. "Lou wilt wel knuffelen"zeg ik speels als ze haar armen spreid maar daarna met een aantal woorden weer laat hangen. Ik zet puppyoogjes op en sla mijn armen vriendelijk over haar schouders. "Ik zorg wel dat we niet in de problemen komen hoor.' Een grinnink verlaat mijn mond en laat me armen weer langs mijn lichaam hangen. Aan de ene kant had ik een gevoel van opluchting voor hulp maar aan de andere kant krijg ik steeds meer het gevoel dat ze me alleen maar meer de ellende in gaat trekken. "Kunnen andere mensen je eigelijk zien of horen?" Vraag ik dan en ruim wat flessen bier op. Misschien moest ik gaan afkicken van de lcohol dus gooi ik de andere nog halfvolle flessen ook maar weg. Met mijn vrije hand graai ik mijn mobiel uit mijn broekzak en bekijk snel wat dingen maar sla de social media sites over omdat ik weinig zin had aan gezeik, dat bekijk ik later wel weer.

Rosemay Louise Lockheart
Mijn hand ging door mijn sneeuwwitte haar heen en langzaam werden de gedacht in mijn hoofd wat stiller. Ik wist nu namelijk al voor een deel waar ik aan toe was. 'Heb er vertrouwen in, want dan gaat het een stuk sneller.' zei ik terwijl mijn glimlach langzaam weer iets breder werd. De volgende woorden die Louis zijn mond verlieten, zorgde ervoor dat ik mijn armen toch weer naar hem uitstak. 'Rose neemt de knuffel maar al te graag in ontvangst.' zei ik waarna ik uiteindelijk mijn armen om de jongen heen sloeg. Sowieso kon ik al niet tegen de puppyoogjes, maar ik was ook gewoon iemand die je wakker kon maken oor een knuffel. 'Daar vertrouw ik op en er ligt ook zeker een deel van die taak bij jou.' Een zachte lach verliet mijn mond en liet Louis toch ook langzaam weer los. Het ging goed komen met hem, want daar vertrouwde ik op. Het lachen was hem in ieder geval nog niet vergaan, dus dat was al een voordeel. 'Het kan wel, maar het is niet de bedoeling. Daarom zijn er ook speciale trucjes die ervoor zorgen dat ik altijd aan je zijde blijf, maar niemand iets merkt. Er is niemand die van mijn bestaan af mag weten tot deze mijn 'opdracht' is. Daarom waren een van mijn eerste woorden ook dat je er met niemand over mag praten.' vertelde ik waarna ik weer naar het bed liep en er plaats op nam. 'Maar vertel iets meer over jezelf, want het is leuker om het uit jouw mond te horen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Mijn topics, ik ga even alles doorlezen.]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis William Tomlinson
Met een grote grijns nee ik de knuffel aan en zucht even. "Okay"zeg ik rustig en pak een beanie van de stoel. "Louis, 21, Doncaster" stel ik me droog voor en schiet in de lach.

Sorry voor zo kort,

Emilie Jayne Aguilera

Zuchtend plukte ik wat aan mijn kleren en keek naar de witte muur voor me. Ik verveelde me dood, ik had werkelijk niets te doen en omdat ik te roekeloos was volgens de opdrachtgevers, had ik al best lang geen opdracht meer gehad. Iets wat ik nu wel wilde. Mijn kleren bestonden uit een wit bloesje, mijn blauwe skinny jeans en mijn trouwe All Stars. ''Emilie.'' Ik schrok op uit mijn gedachten en zag een mannelijke engel achter me staan. ''Laat me nooit meer zo schrikken alsjeblieft.'' zuchtte ik en draaide me volledig om. ''Na lang besluit hebben we besloten om je een opdracht te geven. Zijn naam is Zayn Malik.'' zei hij en voor ik nog iets kon antwoorden was er een vaag wit licht voordat ik in iemand's kamer was. Na vele opdrachten moest ik toch steeds wennen aan zulke dingen. Zuchtend plofte ik op het bed neer en keek naar het plafond. Dit ging nog interessant worden, van een paar engelen had ik een paar keer de naam 'Zayn' gehoord en hij scheen beroemd te zijn. Ach, hij was een opdracht. Ik speelde wat met mijn haren en zuchtte opnieuw. Ik had geen geduld, hij moest hier snel komen.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Rosemay Louise Lockheart
Ik was om meerdere redenen blij dat ik nu toch hier in de kamer stond. Niet dat ik veel keuze had, maar het beviel me tot nu toe wel aardig. Daarbij had de eerste ontmoeting veel slechter af kunnen lopen. Gelukkig was dat niet het geval en moest het heel erg zijn, wilde het een van mijn laatste ontmoetingen overtreffen. Mijn blik ging voor een aantal seconde de kamer rond waarna deze weer bleef hangen bij Louis. 'Nee echt? Meen je dat nu?' vroeg ik serieus en had moeite om een grijns te onderdrukken. 'Lou, ik bedoelde iets wat ik nog niet wist, want deze informatie was me allang duidelijk. Maar toch nog bedankt voor de bevestiging, want nu weet ik zeker dat ik de goede voor me neus heb.' voegde ik eraan toe en kon niet anders dan lachen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Ik rol lachend met mijn ogen en zet mijn blauwe beanie op haar haren en grinnink zacht. "Prachtig"zeg ik tevreden als ik het resultaat bekijk. "Nu ben je nog mooier." Opnieuw rol ik met mijn bladgroene ogen bij haar woorden en haal mijn schouders hopeloos op. "Ik weet toch niet welke informatie ze je daar boven hebben gegeven" zeg ik lachend want haar lach is aanstekelijk. "Hou op met lachen" rioep ik en probeer geen slape lach te veroorzaken.

Rosemay Louise Lockheart
Een grinnikte verliet ook zacht mijn mond en mijn blik ging naar boven om te zien hoe de beanie zat. Een hopeloze poging, want ik zag het echt niet, maar het maakte niet uit. 'Dankjewel, Lou' zei ik en trok de jongen nog voor een moment in een knuffel. Mijn wangen kleurde ietwat rood door zijn woorden en knipte in mijn vingers, nadat ik hem los had gelaten. Daardoor had ik nog een beanie in mijn handen. Een knalroze wel te verstaan. Deze zette ik bij Louis op en glimlachte. 'Jij mag er ook wel zijn, Tomlinson.' Daarna haalde ik mijn schouders op. 'De nodige informatie en daarboven zijn jullie ook populair hoor. Heel misschien heb ik dan ook wel wat meer dan de nodige informatie.' zei ik en begon als maar harder te lachen. Ik liet me achterover op bed vallen en schudde mijn hoofd. 'Dat gaat niet. Jij moet juist stoppen met lachen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Voor een seconde staar ik naar de felroze beanie en rol met mijn ogen als hij op me hoofd ligt."Danku"zeg ik droogjes maar lachend. Schaterend van het lachen last ik me naast haar op bed vallen. "Dat gaat niet als jij niet stopt"zeg ik en trek een wenkbrauw omhoog. "Ik ben bekend in de hemel? Da's wel vet"zeg ik lachend en begin alleen maar harder te lachen. "Hoe bedoel je, meer dan nodige informatie? Ondeugd" grijns ik en probeer wat minder te lachen, ookal mislukt elke poging.

Rosemay Louise Lockheart
'Geen dank, geen dank. Het past heel erg goed bij je.' zei lachend toen de beanie zijn haren voor de helft bedekte, omdat deze inmiddels op zijn hoofd lag. Ik draaide me een kwartslag toen Louis zich naast me op het bed liet vallen. 'Maar ik kan niet stoppen, als jij niet stopt, dus voorlopig zal het nog wel even zo doorgaan. Niet dat het erg is, want je bent zo leuker dan toen ik hier binnenkwam.' Het verliet met veel moeite mijn mond. Nou ja, dat kwam alleen doordat ik steeds harder moest lachen. 'Ja, je bent daar ook bekend. Wij zijn ook mensen, Lou, maar dat vat ik op als een compliment voor ons.' grijnsde ik. De grijns kwam meer omdat ik ook een plan had. Ik draaide me nog iets en schoof iets dichter naar hem toe, om mijn handen in zijn zij te zetten. Zo kreeg ik de kans om hem te kietelen terwijl ik mijn mond weer opende. 'Zoals ik zei zijn jullie daar ook bekend en gaat de nodige dingen rond. Maar misschien heb ik heel stiekem ook nog wat informatie kunnen verzamelen over je. Ik kan moeilijk ergens aan beginnen zonder de persoon te kennen, dus je woorden kloppen wel.' legde ik nog steeds lachend uit.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
"Maar ik kan niet stoppen, als jij niet stopt, dus voorlopig zal het nog wel even zo doorgaan. Niet dat het erg is, want je bent zo leuker dan toen ik hier binnenkwam.' Waren de woorden die mijn wangen wat deden gloeien. "Danku' zeg ik nog half lachend. "Ik heb mondpijn door het lachen" jammer ik maar hierdoor moet ik nog harder lachen. "Welke informatie precies?' Vraag ik extra nieuwsgierig en ik gil als ze haar handen op mijn zij plaatst want dit is een teken dat ze me gaat kietelen. Dit keer had ik gelijk, e of ze me kietelde. "Niet kietelen stop" joel ik lachend en probeer een stukje achteruit te kruipen zodat ze me moeilijker kan kietelen. "Wist je dat het verboden is om mij te kietelen?'

[Mijn Topics, op dit moment kan ik niet reageren, sorry! :c ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Rosemay Louise Lockheart
Een vreemd, door het gelach, 'awh' geluidje verliet mijn mond door Louis zijn wangen die wat begonnen te gloeien. 'Geen dank. En ik kan je nu al met zekerheid zeggen dat ik blij ben dat ik hier naartoe ben gestuurd. Het is nu al gezellig met je.' zei ik naar waarheid en begon harder te lachen door de jammerende, volgende woorden. 'Beter door het lachen dan door iets anders.' Toch was het waar, net als dat Louis zo leuker was. Toen ik hier binnenstapte had ik niet het idee dat de jongen zo snel zou lachen. 'Geheime engeleninformatie.' Een heel onschuldig gezicht zette ik op, want ik ging het deze keer echt niet zeggen. Daarbij kwam hij er vanzelf nog wel achter. De onschuldigheid werd erger door zijn gil en de poging tot ontsnappen. 'Waarom niet?' vroeg ik lachend en ging iets beter zitten. 'Lou, ik ben een engeltje en onschuldig. Ik mag regels overtreden, want toch niemand merkt het.' Het woord engeltje was nu nog geeneens letterlijk bedoeld, maar aangezien het echt ook zo was, was het nog best verwarrend.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
"Tss... wat een engeltje'kreun ik als ik eindelik ben gestopt met lachen. "Zo'n schatje." Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond als ik mijn mobiel hoor piepen voor de zoveelste keer en pak hem dan maar. Ik ontgrendel hem en scrol over alle berichten die vooral door de zogeheten "Larryfans" zijn gestuurd. Hard bijtend op mijn onderlip voel ik de tranen branden en laat me weer op mijn rug vallen. Weg was de vrolijke bui, weg was de lol en hallo depressie.. Hastig laat ik mijn ogen over de regels gaan en sluit alles daarna maar weer af en leg het mobieltje naast me neer. "Sorry"