[RPG] My Secret • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

MY SECRET.

What if there were happening odd things?
What if there was someone who only cares about you?
What if that person can be only seen by you?
What if that person wasn't human?
What if there was always an angel to protect you, be with you and love you?

You have a new assignment.

Who is it?
Harry Styles.
Louis Tomlinson.
Niall Horan.
Zayn Malik.
Liam Payne.

[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 9:50 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis William Tomlinson
Ik staar zwijgend naar de grond bij haar woorden en grom kort als het zakmes is verdwenen. "Wat moet ik dan? Ik kan toch zeker niet mijn hele leven op me kamer zitten, wachtend tot ik dood ga?"vraag ik en voel de tranen weer branden als ze over mijn famie praat. Ik hielt van me ouders, van me zusjes en nog meer van me vrienden. "Ik hou van ze maar ik kan me toch niet eeuwig verstoppen?"zeg ik en kijk naar haar. "Waar heb ik het aan verdient dat jij me in je hart heb gesloten?"

Rosemay Lockheart
Ik bleef Louis aankijken ondanks hij naar de grond staarde en niet al te blij was dat het zakmes was verdwenen. 'Lou, je moet mij je laten helpen. Ik ben hier juist om te zorgen dat dit allemaal verleden tijd is, maar je moet me wel een kans geven. Je moet me in vertrouwen nemen, je openstellen voor me, want anders werkt het niet.' zei ik en sloeg mijn armen gewoon weer om hem heen. Ik wist dat het niet makkelijk was, maar het was wel de manier om het te kunnen veranderen. 'Ik weet dat je van ze houd en dat hoef je ook niet. Lou, je loopt binnen de kortste keren weer vrolijk over de straten met de mensen van wie je zoveel houd.' zei ik en keek op. ''Ten eerste ben je onweerstaanbaar met je knalroze beanie. Ten ten tweede ben je gewoon een heel lief iemand. Iemand die dit niet verdiend.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Edward Styles

Anae had bijna mijn hand vast genomen ,maar gelukkig trok ze hem snel weg. Ik had door ,dat ze hier snel weg wilde en daar dacht ik geen twee keer over na. Ik ging de Starbucks uit en Anea nam,haar frappuchino aan en nam mijn pols vast ,waarna ze naar een steegje rende.
"Ik wil het je vertellen, Harry." Ze pakte mijn hand vast en keek me recht in mijn ogen aan "Ik wil dat je weet waarom ik dit doe." zei ze ,ze slikte even en begon met vertellen"Vanaf dat ik verhuisd was op mijn zestiende ging ik naar een nieuwe school, het Richmond College. Door de populairsten waren groepjes opgedeeld. Je had de cheerleaders, de sporters, de normalo's en de freaks. Omdat ik nieuw was, werd ik verschrikkelijk gepest, vooral omdat ik er zo anders uitzag dan de rest. We waren in America, waar de meeste mensen donker haar hadden en vrij gezet waren. Ik was mager, blond, en sommigen vonden me knap. Daarom pestten de cheerleaders me, zodat ik niet populair werd. Het werd steeds erger, en ik pleegde zelfmoord." De tranen rolden over mijn wangen, en ik keek hem aan. "Ik gun het niemand, Harry. Ik wil niet dat iemand ooit dezelfde fout begaat als ik. Na mijn dood kon ik zien hoe het ging. Alle pesters hadden spijt. Mijn ouders waren er kapot van. Iedereen was op mijn herdenking. Ik wil niet dat jij mijn fout begaat, Harry." vertelde ze en ik beet op mijn lip ,waarna ik haar in een omhelzing trok. "Rustig maar ,zolang jij er bent om me te helpen ,zal ik zeker niets doms doen."zeg ik sussend en wreef even troostend over haar rug. "Ik wouw dat ik toen bij jou kon zijn ,om je te beschermen tegen dat gepest."mompel ik dan ,niemand verdient zoiets ,echt niemand.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Whoops, sorry. Veel te doen. Ik reageer vanavond]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Ik wacht eigenlijk op een reactie van Tomlinonz]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Louis Wiiam Gomlinson
Ik voel haar armen om me heen en een zucht verlaat mijn mond. "Hoe kan ik iemand vertrouwen dir uit de lucht komt vallen en zegt dat ze een engel is?!" Bries ik en trek mezelf uit haar greep. "Hoe weet jij nu zo zeker dat alles goed komt?" Vraag ik en draai me rug naar me toe. "Misschien komt het nooit meer goed " mompel ik en laat me tegen de muur zakken. Mijn knieën trek ik omhoog en maak mezelf zo klein mogelijk om daarna mijn tranen de vrije loop te laten. Ik voelde mijn hoop in duizend stukjes breken..

[ OldHeaven >>> LarryTycoon ]

Rosemay Lockheart
Mijn blik veranderde bij Louis zijn manier van reageren en mijn armen liet ik weer langs mijn lichaam hangen. 'Misschien omdat ik dit werk al voor een langere tijd doe? Dat ik je wil helpen? Dat genoeg mensen, behalve jij, hier ook aan onder doorgaan?' Somde ik op en sloeg uiteindelijk mijn armen weer over elkaar. 'Dat zullen ook de redenen zijn waarom ik zo zeker weet dat alles goed kom. Al zal de rol dat ik dit zelf heb meegemaakt ook meespelen.' Antwoordde ik nog steeds kalm. Dat had ik in al die tijd wel geleerd. Mezelf duidelijk maken, maar niet gelijk schreeuwen en doen. 'En als ik uiteindelijk dit voor elkaar krijg, dan moet het bij jouw ook goed komen. Louis, je bent geweldig. Je bent alleen bang om toe te geven dat dit opgelost kan worden, wan je bent bang om nog dieper hierin weg te zinken.' Op dit moment wist ik niet of ik me naast hem moest laten vallen of gewoon weg moest gaan en hem even met rust laten. Uiteindelijk trok ik de beanie iets verder op mijn hoofd en verliet een zucht mijn mond. Ik wist het heel even niet.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Loui William Tomlinson
Even kijk ik op bij haar woorden. "Dus? Ik weet jet gewoon niet meer Rose" mompel ik en veeg over mijn beanie. "Ik wil geen dierbare verliezen oke? Bijna was ik me zusje verloren omdat een dronkenmongool haar had aangereden"zeg ik en krabbel overeind. Even zucht ik diep en sla dan mijn armen om haar heen.

Rosemay Lockheart
Ik zette heel langzaam een stap naar voren toen Louis opkeek. 'Ik weet het, Lou. Dit allemaal is ook niet makkelijk en dan sta ik ook nog ineens voor je neus, als engel zijnde, om je hulp te bieden. Dat je ineens iemand in vertrouwen moet nemen.' zei ik zachtjes terwijl ik mijn ogen neersloeg. Ik snapte het allemaal maar al te goed. Toch keek ik al snel weer op en liet een zwakke glimlach zien. 'Je hoeft ook niemand meer te verliezen, Lou. Je staat er niet alleen meer voor en ik snap dat het moeilijk is na dat met je zusje.' zei ik. 'Het is alleen dat hoeveel zorgen jij je maakt om andere, zoveel zorgen maken wij je om jou.' Ik keek hoe de jongen overeind krabbelde en schrok heel even van zijn armen om me heen. Al snel ontspande ik weer en sloeg mijn armen om hem heen. 'Laten we er samen aan veranderen.' mompelde ik bijna onhoorbaar.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Ik luisterde naar haar woorden en beet even op mijn lip. "Het is alleen dat hoeveel zorgen jij je maakt om andere, zoveel zorgen maken wij je om jou" "Echt?" Vraag ik zacht, haar nogsteeds vasthoudend. "Beloof me dat je me helpt, asjeblieft"fluister ik zacht in d'r oor. "Maar als jij een engel bent, dan heb je vroeger toch ook geleefd?" Vraag ik voorzichtig en kijk d'r aan. Ik hou d'r stevig vast en glimlach zwak. Ik vond d'r echt aardig en wou er voor har zijn omdat zij er ook zo erg voor mij is. Altijd wil ik dat andere mensen het goed hebben.

Rosemay Lockheart
Ik knikte langzaam als bevestiging op zijn woorden, want het was de waarheid. 'Ja, echt waar, want ik spreek altijd de waarheid.' Antwoordde ik net zo zacht terwijl mijn greep ietwat verstrakte. Daarna ging ik op mijn tenen staan, zodat ik mijn woorden ook in zijn oor kon fluisteren. 'Ik beloof je dat ik niet eerder weg ben. Ik ga je helpen, al is het laatste wat ik doe en loop ik hier voor altijd rond.' Bijna onmerkbaar plaatste ik mijn lippen ook voor een seconde tegen zijn wang en ging toen weer goed staan. Mijn glimlach vervaagde iets bij zijn volgende woorden, maar kon niet anders dan knikken. 'Ja, ik heb vroeger ook geleefd. Tot de dag voor mijn 18de verjaardag, dus eigenlijk ben ik ook nog geeneens volwassen en word ik dat ook niet.' Antwoordde ik terwijl ik mijn glimlach terug probeerde te krijgen en weer opkeek. Ik hield Louis alleen maar steviger vast en slikte. Nee, ik was toch wel blij dat ik bij deze jongen terecht was gekomen, want hij was gewoon heel erg lief.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Mijn glimlach werd breder bij haar eerste woorden. "Bedankt, je bent een schat" zeg ik vriendelijk en ga door haar haar dat niet door haar beanie was bedekt. Ik was meteen stil bij haar laatste woorden en me glimlach was verdwenen. "Sorry, ik had niet zoiets moeten vragen" zeg ik schuldig en druk een kus op haar zachte wangen. Ik kon me wel voor me kop slaan hoe dom ik was. Mijn greep verstrakte meer en ik drukte nu mijn lippen voor een par seconde op de hare. "Wat is er gebeurd als ik vragen mag?" Vraag ik voorzichtig, bijna onhoorbaar terwijl ik mijn vingers nogmaals door d'r haren haal.

Rosemay Lockheart
'Geen dank, maar jij moet niet zeggen, want je bent zelf ook een schat.' zei ik terwijl mijn zwakke glimlach veranderde in een gemeende glimlach. Niet alleen door zijn woorden, maar ook door zijn daden. Ik had het idee dat deze jongen me toch best wel snel weer zou kunnen laten lachen. Alleen deze was ver bij ons te zoeken door mijn laatste woorden. De schuldigheid was me niet ontgaan van zijn kant waardoor ik gelijk mijn hoofd schudde bij zijn woorden. 'Nee, het maak niet uit. Ik heb liever dat je erna vraagt, dan dat je het niet doet en je het niet weet. Of dat ik het zelf moet vertellen.' Er waren weinig mensen die wisten wat er was gebeurd, want ik durfde het aan bijna niemand te verteld. Mijn wangen kleurde ietwat rood door de kus die ik deze keer kreeg. Daarna wist ik dat toch het moment aanbrak dat ik moest gaan vertellen. Iets wat ik dan ook maar deed. 'Het was mijn beste vriend. Hij zei dat hij de laatste spullen voor mijn verjaardag op zou halen, maar ik had het idee dat het niet klopte. Hij was heel de dag zichzelf al niet en ik wist dat hij problemen had. Dat was de reden dat ik hem gevolgd was waardoor mijn vermoedens werden bevestigd. De plek waar we uiteindelijk uitkwamen, lieten me zijn plan weten. Iets waardoor ik onmiddellijk ingreep, maar hij werd woedend.Ik had hem nog nooit zo boos gezien en in plaats van het uitpraten, liep het uit op een ruzie.' Ik viel stil terwijl de tranen ondertussen al over mijn wangen liepen. Ik kon niet anders dan tegen de jongen voor me aan kruipen. Ik kon en wilde het niet verder vertellen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer