• Het is 1961 in Massachusetts, locatie het St. Dymphna Catholic Asylum. Deze loopt al een tijdje goed sinds hij geopend is een paar jaar geleden, er zitten patiënten in en alles loopt op rolletjes. Het gebouw is oud al al vaak genoeg voor andere dingen gebruikt. Nu is het omgedoopt naar St. Dymphna, de patroonheilige voor mentaal zieken. Ze kunnen bidden wat ze willen naar de heilige of naar hun God, er is niemand die luistert. Eenmaal door de voordeur kom je er vaak niet meer uit. Er gebeuren allerlei dingen die niet horen, ouderwetse therapieën, nieuwere, experimentele dingen, mysterieuze verdwijningen en doden. Dat is niet het enige, want er zijn genoeg klachten over intimidatie en geweld die nooit behandeld worden, zelfs de nonnen wuiven het weg. Is er iemand die hier tegen opstaat of blijft iedereen braaf hun medicijnen innemen en gelooft iedereen dat hij ook echt gek is? De medicijnen zorgen er enkel voor dat je gekker word, terwijl niemand gelooft wat je zegt omdat je toch gek bent.


    Het gebouw
    Begane grond:
    Daar loopt een trap naar alle verdiepingen, de énige trap in het hele gebouw. Hier zijn eveneens de kantoren en het speciale lab en behandelkamer van de psychiater.
    Eerste verdieping:
    De dagkamer waar je verschillende dingen kan doen. Muziek luisteren, tv kijken of spelletjes doen. Hier spendeer je het grootste gedeelte van je dag. Ook is hier de ziekenafdeling en een paar speciale kamers voor onder andere shocktherapie en een keuken.
    Tweede verdieping:
    Hier zijn de slaapkamers. De ene vleugel voor de vrouwen, de ander voor de mannen. Iedereen slaapt per twee in een stapelbed en heeft iedereen eigen kastje voor spullen die regelmatig doorzocht word op verboden dingen. In het midden zijn de slaapplekken voor het personeel, die hebben ieder een eigen kamer, met bed, bureau en een kast. Aan het einde van de vleugels vind je een douche.
    Derde verdieping:
    De gevreesde eenzame opsluiting, oftewel isoleercellen. Ze zijn klein, er past alleen een bed in en dichtgemetseld raam. Er staat een emmer voor je behoeftes.
    De kelder:
    Daar bevind zich het Mortuarium. Doden zijn niet zeldzaam hier. Eveneens is hier een crematorium.


    Regels
    - Graag zoveel mogelijk een balans houden tussen de jongens.
    - Per post is er een minimum van 300 woorden.
    - 16+ is toegestaan
    - Perfect karakters(Mary Sue's en Gary Stu's) worden niet goedgekeurd.
    - Maximaal twee rollen in variatie.
    - Enkel ik open nieuwe topics.
    - Naamsveranderingen graag doorgeven.
    - Offtopic in het praattopic voor de overzichtelijkheid.
    - Zorg voor een goede interpunctie, spelling, grammatica en gebruik van leestekens.


    Informatie
    Het is voor de patiënten niet toegestaan om veel in hun bezit te hebben en het moet goedgekeurd zijn. Dit mogen geen scherpe voorwerpen zijn. Ze dragen grijze kleren, voor de mannen een broek en een shirt, voor de vrouwen een jurk tot op hun knieën. Ze hebben veterloze schoenen. Eten doen ze vaak in hun kamer of in de slaapkamer. Deze deuren zitten enkel op slot als ze iets gedaan hebben, de meeste deuren door het complex heen zijn gewoon open. Het grootste gedeelte van de dag zijn ze vrij om ergens heen te gaan, tot een personeelslid anders besluit. De hoofdnon, pastoor en de psychiater zijn altijd de leidinggevenden. Psychiaters mogen ook chirurgische taken uitvoeren en nonnen hebben een EHBO-diploma.


    Rollen:
    geen vrouwen meer!
    Hoofdnon [max 1]
    - Maria Augustina Livington || 25 || Barbarossa

    Pastoor [max 1]
    - Michael Jones || 34 || Eternamente

    Psychiater [max 2]
    - Owen Garzia || 28 || Cashby
    - Alexander Matthew Somerhalder || 33 || Calipso

    Patiënten [onbeperkt]
    - Raelin Amarante Vartanian || 18 || Stemmen || Infano
    - Kathleen Nancy Lewis || 23 || Homoseksueel || Eternamente
    - Evelynn Diana Limentine || 20 || Dissociatieve identiteitsstoornis || Calipso
    - Emelie Vluchthove || 21 || Psychoses, depressie || Asmodeus
    - Morthus Ghost || 22 || Schizofrenie, gespleten persoonlijkheid, psychopatische trekjes, satyriasis || Metalizer
    - Chester King || 21 || Catatone schizofrenie || Twist
    - Graydon Thomas Hemmings || 20 || Ziet 'geesten' || AtticusM

    Nonnen [max 5] (stop tot er ook broeders zijn)
    - Tamara Victoria Hyland || 19 || Teixeira
    - Fifine Lagodia || 16 || Ivoryskin

    Broeders [max 5]


    Beveiliging [max 2]
    - Dante Qualls || 27 || Morticia
    -

    Invullen
    Patienten
    Naam:
    Leeftijd: (minimaal 18)
    Geslacht:
    Aandoening:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Bezit:
    Extra:


    De rest
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: (nonnen minimaal 16, broeders minimaal 18, de rest minimal 20)
    Geslacht:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Extra:


    Dit is mijn eerste RPG en veel mensen hebben mij geholpen om dit zo op te kunnen zetten, die ik allemaal graag wil bedanken. Ik heb een hoop vragen gesteld. Als iemand nog een punt van verbetering ziet hoor ik het graag!

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 18:23 ]


    Eternamente, everlastingly, for all time

    Eternamente schreef:
    (...)

    Psychiaters zijn enkel mannelijk, sorry.


    Man is ook goed


    16 - 09 - '17


    Rol:
    Non
    Naam:
    Tamara Victoria Hyland
    Leeftijd:
    Negentien
    Geslacht:
    Vrouwelijk
    Innerlijk:
    Tamara is niet zo onschuldig als ze eruitziet, in tegendeel zelfs. Ze doet zich voor als een braaf, gelovig meisje dat geen vlieg kwaad doet, terwijl ze eigenlijk behoorlijk rebels is. Buiten haar werktijden om doen dat ze dan ook vaak dingen die een non niet hoort te doen. De deur van haar kamer draait ze dan op slot, zodat er niet zomaar iemand binnen kan komen. Dingen die ze dan doet zijn roken en drinken. Ook wil ze er nog wel eens tussen uitglippen met een patiënt. Ze snapt niet waarom je perse die dingen af zou moeten zweren om trouw te zijn aan God. Volgens haar kan je nog prima trouw zijn aan God als je rookt, drinkt en geen maagd meer bent. Vooral van dat laatste vindt ze raar dat het niet mag, aangezien de mens zou uitsterven als iedereen maagd zou blijven. Bovendien is het echt plezierig en vindt ze het gek dat God hun iets plezierigs zou verbieden.
    In het bij zijn van de pastoor en de hoofdzuster gedraagt ze zich vriendelijk, behulpzaam, vrolijk, geduldig en nog meer dingen die een "goed" meisje doet, maar achter hun rug om rolt ze met haar ogen om hun opmerkingen. Tegen de patiënten is ze nog steeds wel vriendelijk, maar een stuk minder geduldig en vaak ook wel sarcastisch. Het deert haar niet als ze dat tegen de pastoor of de hoofdzuster zouden zeggen, aangezien die waarschijnlijk toch zullen denken dat de patiënt het zich verbeeld heeft.
    Ze beschikt ook over een grote fantasie en kan soms weg dwalen in haar gedachtes.
    Uiterlijk:



    Tamara ziet er erg onschuldig uit met haar grote, lichtblauwe ogen, krullende, blonde lokken en sproetjes op haar neus. Ze heeft een lengte van ongeveer 1.70 meter en heeft een erg tenger figuur. Ze is ook absoluut niet sterk en iemand zou haar zou kunnen overmeesteren. Haar gezicht ziet er lief uit en er staat meestal wel een glimlach op haar volle lippen.
    Ze heeft een hekel aan de kleding die ze tijdens werk moet dragen en om zichzelf wat op te vrolijken draagt ze er meestal wat uitdagende lingerie onder.
    Verleden:
    Tamara is opgegroeid in een streng, katholiek gezin en moest elke zondag twee keer naar de kerk. Rond haar pubertijd begon ze echter rebels te worden en fakete ze op zondag vaak dat ze ziek was, zodat ze niet mee zou hoeven naar de kerk. In werkelijkheid was ze niet ziek en ging ze stiekem naar vriendinnen toe, waar ze dingen deed die van haar ouders niet mochten, zoals roken en omgaan met jongens. Doordeweeks gebruikte ze het excuus dat ze huiswerk ging maken in de bibliotheek en ze kwam steeds later thuis. Haar ouders werden achterdochtig en haar vader ging haar een keer achterna. Zo betrapte hij haar zoenend met een jongen tegen een boom aan. In haar ene hand had ze een sigaret vast en haar andere hand had ze ietsjes onder het shirt van de jongen. De jongen had een van zijn handen op haar billen. Haar vader werd woedend toen hij dat zag en sleurde zijn dochter mee naar huis.
    Na kort overleg besloten haar ouders om hun dochter naar een klooster te sturen, in de hoop dat ze daar haar daar betere manieren zou leren. Tamara was daar eerst nog erg tegendraads, maar als snel bedacht ze zich, dat ze eerder weg zou komen als ze braaf zou zijn. Tamara deed dat en de nonnen werden steeds positiever, maar ze wisten niet dat Tamara nog steeds stiekem rook en dronk. Dat is ook maar goed ook, anders zat ze daar waarschijnlijk nog steeds vast.
    Toen ze daar weg mocht gaan had ze twee opties, terug gaan naar huis of ergens aan het werk gaan als non. Ze besloot voor de laatste te gaan, aangezien dan waarschijnlijk minder in de gaten gehouden zou worden. Uiteindelijk vond ze een baantje bij het St. Dymphna, waar ze blij mee was aangezien het een eind bij haar ouders vandaan is.
    Extra:

    [ bericht aangepast op 8 okt 2013 - 21:08 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Kan ik een mannelijke patiënt reserveren? Ik vul hem morgen in. ^^


    Take me to wonderland

    Ja, is goed!


    Eternamente, everlastingly, for all time

    Rol: Pastoor
    Naam: Michael Jones
    Leeftijd: 34
    Geslacht: Mannelijk
    Innerlijk: Mike is een rustige man met veel innerlijke vrede. Hij wind zich niet snel op, behalve als er iets gedaan moet worden en het snel moet, maar dat komt vooral door zijn inzet voor anderen. Op zulke momenten wilt hij alles gedaan krijgen wat er gedaan moet worden, maar dat is nooit voor zichzelf. Hij is absoluut niet egoïstisch en zet anderen altijd op de eerste plaats, voor zover dat binnen de regels van zijn godsdienst valt. Hij is namelijk een sterke gelover en heeft zijn leven hieraan gewijd. Dit zorgt er ook voor dat hij zo geworden is.
    Michael is een aardige man die je altijd kan vertrouwen, behalve als je extreem tegen het geloof ingaat. Hij heeft vertrouwen in iedereen en gelooft dat er iets goeds in hen zit, het moet er alleen nog even uitkomen. Je krijgt hem maar moeilijk boos of agressief en hij houd totaal niet van vechten, wat hij altijd vermijd en nog nooit gedaan heeft. Volgens hem is geweld ook nooit het antwoord, je kan het altijd oplossen door te praten en dat is dan ook wat hij altijd doet. Hiervoor neemt hij de tijd, hij is geduldig en geeft je niet zomaar op.
    Met de tijd is hij wel tot het besef gekomen dat de geestelijk zieken niet zomaar te genezen vallen en vaak hun hele leven in het asylum moeten verblijven. Hij beschouwt het als zijn taak om het leven voor hen zo makkelijk mogelijk te houden, wat ook inhoud dat ze sterke medicijnen krijgen waardoor ze zich niet meer zo heel bewust zijn van hun omgeving of extreme therapieën om het alsnog te bereiken. Hij staat sterk in zijn schoenen, heeft genoeg zelfvertrouwen, mede dankzij zijn geloof in God, en vind lichamelijke gezondheid net zo belangrijk als geestelijke gezondheid.
    Uiterlijk: Mike is een niet al te lange man met zijn 1,77. Voor zijn lengte is hij echter wel breed. Michael besteed naast zijn geestelijke gesteldheid ook veel aandacht aan zijn lichaam. Hij sport zo af en toe, maar is niet echt gespierd. Je ziet de omtrekken van zijn armspieren wel als hij een gewoon shirt draagt, maar onder zijn typische kleding. Hij draagt altijd een zwart overhemd met een zwarte broek. In de winter draagt hij er een zwart jasje overheen. Zijn kraag heeft de witte boord die hij hoort te hebben. Hij heeft een gezonde tint op zijn blanke huid.
    Verder heeft hij een haarkleur die tussen donkerblond en lichtbruin inzit. Zijn redelijk grote wenkbrauwen hebben dezelfde kleur, net zoals zijn stoppels, al scheert hij die wel meestal weg. Zijn ogen hebben een opvallende ijsblauwe kleur, die goed uitkomen door zijn wat donkerdere haar en wenkbrauwen. Hij heeft een rechte neus die ietwat aan de kleine kant is. Zijn lippen zijn echter wel redelijk vol en lichtroze van kleur. Zijn mondhoeken zijn meestal in een glimlachje omhoog gekruld.
    Verleden: Michael is geboren in een streng katholiek gezin. Die naam is eveneens zijn doopnaam. Sinds zijn geboorte krijgt hij de bijbel al mee en sinds zijn vijfde ging hij naar de katholieke school, in een klooster. Hier heeft hij geleerd om zichzelf over te geven aan God. Daar heeft hij zijn roeping gevonden en is hij uiteindelijk pastoor geworden. Enkele jaren geleden heeft hij dit asylum helpen op te zetten, hij werkt er nu nog steeds en is er trots op. Dat hij zichzelf heeft gegeven aan God betekent wel dat hij bepaalde dingen gemist heeft in zijn leven, zoals studenten niet hebben gedaan.
    Extra: Mike is nog maagd en heeft nooit een druppel alcohol gedronken. Zijn lichaam heeft hij ook compleet aan Jezus en God geschonken.

    [ bericht aangepast op 3 okt 2013 - 10:19 ]


    Eternamente, everlastingly, for all time

    ^ Een pastoor met zo'n sexy plaatje? Nou, oe, la, lá! [a']


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Malafide schreef:
    ^ Een pastoor met zo'n sexy plaatje? Nou, oe, la, lá! [a']


    Ik probeer een beeld te laten zien van hoe hij er in zijn geheel uitziet, haha. Zoiets draagt hij uiteraard niet.


    Eternamente, everlastingly, for all time

    Eternamente schreef:
    (...)

    Ik probeer een beeld te laten zien van hoe hij er in zijn geheel uitziet, haha. Zoiets draagt hij uiteraard niet.

    Och, das wat minder haha. Ik had gehoopt op niet zo'n stijve hark als pastoor. :')


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Lyall schreef:
    Ik ga hier spijt van krijgen want ik heb het erg druk. Mag ik een patiënte?


    Every artist was first an amateur.

    Sorry, het topic deed een beetje raar en er waren wat dingen uit verdwenen... Maar je staat er weer tussen.


    Eternamente, everlastingly, for all time

    Naam: Kendall Francis Jackson.
    Leeftijd: 19.
    Geslacht: Man.
    Aandoening: Hij is Depressief.
    Innerlijk: Kendall is het liefst op zichzelf, hij is niet bang om zijn mening te uiten, of om klappen uit te delen als het moet. hij vertrouwt niet gauw iemand. maar zijn hart zit op de goede plek. Hij heeft er een hekel aan als iemand hem zegt wat hij moet doen. Volgens zijn ouders deed hij nooit iets goed, daarom denkt hij dat zelf nu ook, waardoor hij depressief is geworden. Als je hem beter leert kennen zal je merken dat hij best oke is, en je met hem kunt lachen.
    Uiterlijk: Kendall heeft donkerblond haar, en groen-gele ogen. Hij heeft een normaal postuur en heeft een vrij bleke huid. Hij heeft ook een paar tattoos.


    Verleden: Kendall is opgegroeid in een heel streng gezin, zijn ouders konden nooit iets goeds over hem zeggen. Zijn vader sloeg hem vaak. hierdoor besloot hij naar zijn tante te gaan, daar heeft hij een paar jaar gewoont. Zijn tante merkte dat hij niks meer leuk vond en dat hij dag in dag uit alleen op zijn kamer zat. Ze besloot om hem naar St. Dymphna te brengen.
    Bezit: Zijn gitaar.
    Extra: Kendall is fan van The Beatles. Hij speelt zelf gitaar, en hij kan aardig goed zingen.

    [ bericht aangepast op 3 okt 2013 - 16:34 ]


    How far is far

    Ik hoop dat hij zo goed is ;)


    How far is far

    Nee, het speelt zich af in 1961, niet in het heden. Daarbij is je rol ook een beetje aan de korte kant.


    Eternamente, everlastingly, for all time

    o, sorry wat moet ik allemaal veranderen? :)


    How far is far

    mag ik een mannelijke patient reserveren?


    I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!