De rest maak ik vanavond af x3
Rol: Psychiater
Naam: Owen Garzia
Leeftijd: 28 years
Geslacht: Mannelijk
Innerlijk:
Owen is iemand die het meestal wel goed met mensen voor heeft, maar het op de een of andere manier niet altijd lijkt te kunnen tonen. Er zijn momenten dat hij best angstaanjagend kan overkomen terwijl dit absoluut niet de bedoeling is, mits hij kwaad is natuurlijk. De man is niet iemand die anderen erg snel pijn zou gaan doen, maar er zijn mensen die het soms toch wel uitlokken. Opzich kun je dus zeggen dat Owen een best vriendelijke man is die altijd iedereen op hun gemak probeert te stellen en toch is hij niet de man die mensen denken dat hij is. Op het eerste gezicht lijkt het alsof hij alles altijd goed doet, weet hoe dat alles juist gedaan moet worden qua psychiatrie. Vanaf het moment dat je zelf begint na te denken, kom je te weten dat hij je eigenlijk alleen maar zieker maakt en je alleen maar bespeeld. Waar moeders hun kinderen het juiste zouden moeten leren, heeft de zijne hem eigenlijk net het omgekeerde geleerd. Ze voerde hem vanalle middeltjes die hem ziek maakten en waardoor hij verschillende keren op het randje van de dood gestaan heeft. Hij had op dat moment geen idee dat het slecht was en onderging alles maar. Daardoor geeft hij mensen zelf ook redelijk veel middeltjes tegen dingen waarvan de meeste mensen nog nooit gehoord hebben, omdat hij denkt dat dat het juiste is. Hem erop aanspreken dat hij iets fout doet, heeft echter helemaal geen zin. Zijn moeder heeft het er altijd ingestampt dat het zo moet en niet anders. Zoals een perfecte zoon zou moeten doen, geloofd hij haar ook en ieder die iets anders beweerd, kunnen voor hem naar Hell lopen.
Vanaf het moment dat er iets mis gaat, steekt Owen het meestal op de patiënt die hij behandelt heeft. Zo heeft hij al verschillende keren gezegd dat de patiënt waarmee het misgelopen was de medicijnen niet altijd keurig heeft ingenomen en dat het daarom komt dat deze oftewel ernstig ziek is oftewel zelfs nooit meer zou kunnen spreken. Hij maakt zichzelf die dingen ook wijs, gaat zelf geloven dat het zijn schuld helemaal niet is dat er iets gebeurd is. Als hij zich er wel honderd procent bewust van zou zijn dat mensen zijn dood gegaan door zijn toedoen, zou hij waarschijnlijk gewoon volledig instorten. Ondanks het feit dat hij soms kan overkomen als een harteloos monster, is het niet moeilijk om hem echt te kwetsen. Een paar kwetsende woorden zijn zelfs al genoeg om ervoor te zorgen dat hij zich opsluit in een kamer en zich de hele dag niet meer laat zien. Als hij op dat moment in de buurt van anderen mensen is, zorgt hij echt wel dat hij niets laat merken totdat hij alleen in en rustig kan instorten zonder dat mensen het ooit zouden kunnen merken.
Uiterlijk:
De speelse en ondeugende grijns die meestal wel op zijn gelaat te vinden is , zorgt er soms voor dat mensen hem jongen inschatten dan hij in werkelijkheid is. Doordat zijn moeder hem vroeger een heleboel groeihormonen heeft laten slikken, is hij een stuk groter uitgevallen dan men in eerste instantie gedacht had. In plaats van een lengte van 1.75m te hebben, is hij nu 1.88m lang en gewoon veel te mager. Owen heeft kleine sproetjes op zijn neus staan die in de zomer beter te zien zijn dan in de winter en lichtbruine ogen die soms zo in je ziel lijken te kunnen kijken. Zijn bruine haren liggen altijd ongeveer hetzelfde en de kleine tattoo onder zijn linkeroog is iets dat mensen meestal het eerst opvalt. Qua kleding loopt hij er eigenlijk altijd redelijk slordig bij, alsof het hem helemaal niks kan schelen welke indruk hij op mensen achterlaat.
Verleden: Owen is geboren en getogen in Mexico, een land waar hij eigenlijk niet zo'n goede herinneringen aan heeft. Zijn vader had in de jaren een redelijke reputatie opgebouwd in een drugskartel waardoor hij amper thuis was en in de dagen dat hij thuis was ging de meeste aandacht naar zijn zoon. Natuurlijk was moeder hier niet erg blij mee en om aan aandacht te raken, voerde ze haar zoon allemaal kruiden en middeltjes die hem erg ziek maakten. Zo gebeurde het dat de jongen een aantal keer op het randje van de dood gestaan had en dat iedereen die in hun buurt woonden na een tijdje dingen begonnen te fluisteren en vanalle roddels over de familie Garzia begonnen te verspreiden. Dit zorgde er alleen maar voor dat moeder nog kwader werd en als maar meer door de strot van haar zoon begon te duwen. De aandacht die ze kreeg van verschillende dokters, maakte haar gelukkig en toen haar man na een tijdje ook nog eens thuisbleef om voor Owen te zorgen, kon haar geluk niet meer op. Ze had haar gezinnetje terug, maar wist dat haar man waarschijnlijk terug zou gaan werken van zodra hij zag dat hun zoon beter werd. Stiekem bleef ze verdergaan met het vergiftigen van de jongen en als deze vragen stelde, werd er verteld dat moeder een Psychiater was en wist wat ze deed. Owen ging niet naar school, kreeg thuis les vanaf het moment dat hij zich goed genoeg voelde om te kunnen leren.
Owen was zestien toen vader erachter kwam wat ze allemaal bij zijn kind deed. Ze begonnen tegen elkaar te schreeuwen en het ging zelfs zo ver dat vader de jongen op een gegeven moment meepakte en naar het buitenland verhuisde. Het duurde nog een hele tijd voordat hij naar buiten kwam en zelfs daarna bleef hij zichzelf in huis opsluiten. Zijn vader heeft nooit een woord gerept over wat er juist gebeurd was waardoor Owen bleef geloven dat zijn moeder het juiste had gedaan. Omdat hij aan haar wilde blijven denken, zocht hij werk dat iets met Psychiatrie te maken had en kwam zo op zijn zesentwintigste in het St. Dymphna uit. De man bleef de methode van zijn moeder gebruiken en vergiftigd zo de patiënten die bij hem komen zonder dat hij het zelf eigenlijk doorheeft. Ondanks dat mensen al een paar keer gezegd hebben dat hij verkeerd bezig is en zo de mensen de dood in jaagt, blijft hij krampachtig verder doen.
Extra:-
[ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 18:02 ]
-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher
