[RPG] Hogwarts: Rise of the Brave Tangled Dragons | Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 okt 2013 - 18:07 ]

kindness is never a burden.

[THEFUCK?

I have no idea what happened... Seriously. That was not my intention... Ik zou denk ik best aan een mod vragen om ze weg te doen. :'D]

help

Astrid Hofferson - Zevende jaar - Gryffindor

Toen hiccup ging zitten, kon Astrid het niet laten om op zijn schoot te gaan zitten en haar hoofd tegen zijn borst te leggen. Zijn rustige ademhaling, had een kalmerend effect op haar. "Dus... Iemand iets interessants te melden?" vraagt Kenai dan. Astrid schudt haar hoofd. "Ik ben van mijn draak in de zee gevallen, en dat is het zo een beetje," zegt ze. Het was een klein ongelukje geweest, koud en nat, maar helemaal geen grote gebeurtenis. Niet zoals de keer dat Hiccup zijn been verloren had. Zelfs Astrid moest zwichten voor haar gevoelens voor hem. Ze had het nog even volgehouden na zijn rehabilitatie, maar uiteindelijk was ze toch gezwicht. Astrid zuchtte bij haar gedachten en drukte een klein kusje op Hiccup's wang. Dit was hun laatste jaar op Hogwarts, Astrid had geen idee wat ze hierna zou doen. Ze had opties, maar ze was vrij besluitloos.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

(Ik merk net dat ik Hiccup en Edward door elkaar heb gehaald. Ik voel me nu echt zo dom:X)

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 8:45 ]

-

penelope 'penny' Forrester//eerste jaar//Ravenclaw
Russel en ik lopen door de trein als hij ineens een plaatsje heeft gevonden. Er zat een meisje met zwart haar en een roze jurkje. 'Mogen we hier komen zitten?' Vroeg Dug die naast haar op de bank sprong. Het meisje keek de hond met grote ogen aan. Ze knikte dat het goed was. Russel ging tegenover haar zitten, waarbij hij me vragend aankijkt. ik had Bolt nog steeds in mijn handen. ik liep rustig de ruimte in en ging naast Dug en het meisje zitten. Ik zette Bolt naast Russel, die gelijk de helft van de ruimte in beslag nam.
'Ik ben trouwens Isabella,' zei het meisje. 'Russel,' mompelde Russel. Ik glimlachte. 'Ik ben Penny,' zei ik.

Vampire + Servant = Servamp

-Wait. Penny is 13, maar zit in het eerste jaar.

??????? -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Russel Ahola | 1e jaar

'Ik ben Penny,' zei Penny en zette haar hond naast me, die meteen de halve bank in beslag nam. Net zoals thuis. Ik merk dat ik opa Fredericksen nu al mis...
'En hoe heet jij?' vraag ik aan Penny's hond die me schaapachtig aankijkt. Natuurlijk. Hij kan niet praten.
'Eh, hoe heet hij?' vraag ik aan Penny. Ik aai de hond over zijn kop. Niet te geloven dat ik ooit bang was voor honden! Maar ja, dat was drie jaar geleden, voordat we er ineens zo'n honderd honden bij kregen.
Ik rommel in mijn rugzak en vis er een zak M&M's uit. 'Wie wil er wat?' vraag ik. Ik geef Penny en Isabella wat en spreek Dug streng toe dat M&M's echt niet gezond voor hem zijn.
'Ah, toe?' vraagt hij en kijkt me met zijn zielige hondenogen aan. Ik grabbel nog in mijn rugzak en gooi er van alles uit (schoolboeken, gewaden, veren en een ding waarvan ik nog steeds niet zeker ben wat het nou precies is). Uiteindelijk krijg ik een zakje met nog een paar hondenkoekjes erin te pakken. Ik geef Penny's hond en een en Dug ook, maar die grist de zak uit mijn handen en begint hem leeg te eten. Vreetzak.

-

Merida May DunBroch // Gryffindor // Chaser
Ik neem een aanloop en ren door de muur. Ik krijg spontaan een lach op mijn gezicht als ik op perron 9 3/4 ben. Het is eindelijk weer zover, een nieuw jaar op Zweinstein breekt aan. Ik heb Zweinstein best gemist in de vakantie, ook al vond ik het weer fijn om bij mijn familie te zijn. Ik ga ze wel missen dit jaar. Zelfs mijn broertjes, die ongelooflijk irritant zijn. En ze worden elk jaar vervelender.
Ik neem afscheid van mijn ouders. 'Dit jaar is het het jaar van de slijmballen.' glimlacht mijn moeder. 'Beloof je dat je wel je best zult doen?' 'Ja ja, ik beloof het.' mompel ik en ik omhels haar. Mijn vader lijkt het niet zo belangrijk te vinden of ik veel slijmballen haal. 'Als je maar plezier maakt.' zegt hij, waarna hij knipoogt. Ik grinnik en sleep mijn hutkoffer richting de trein. Fide, mijn uil, slaapt met haar kop onder haar vleugel in haar kooitje. Dat is wel handig aangezien we zo net een hoop dreuzels moesten passeren, en die vinden het blijkbaar niet zo leuk om een uil te horen krijsen.
Ik sleep mijn hutkoffer door de trein, tot ik Hiccup, Astrid en Kenai in een coupé zie zitten. Vrolijk schuif ik de coupé deur open. 'Hoi,' glimlach ik, waarna ik ze een voor één aan kijk. 'Is het goed dat ik hier bij kom zitten?'

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Kenai Bear | Griffoendor | Jaar 7

'Ik ben van mijn draak in de zee gevallen, en dat is het zo een beetje,' zegt Astrid en drukt een kus op Hiccups wang. Als ze maar niet de hele tijd klef gaan doen, anders ben ik hier weg. Niets dat ik iets tegen verkeringen heb, maar ik vind dat je dat niet met iedereen hoeft te delen. Ik kijk op als ik de deur open hoor gaan.
'Is het goed dat ik hier bij kom zitten?' vraagt Merida. Ik knik.
'Oké, kom maar zitten,' zeg ik. Ik snap niet waarom ze niet bij haar jaargenoten gaat zitten. Daar heb je toch het meeste contact mee. Maar het is zo sneu om te zeggen "Nee, ga maar een andere coupé zoeken," en ach, ze zit ook bij ons in het Zwerkbalteam. Ik staar een beetje uit het raam en denk aan het komende jaar. Eindexamens. Geweldig.

-

LostMagic schreef:
Charlotte La Bouff - Zesde jaar - Hufflepuff
Ik glimlach naar haar. 'Geen zorgen Princess is een redelijk luie kat dus volgens mij zal ze niets proberen op te eten dat nog weg kan lopen en zeker vliegen.' grinnik ik en kijk naar Princess die het haar gemakkelijk maakt op de bank naast me. Ik streel haar zachtjes eventjes en kijk dan terug naar het meisje als ze over Verweer Tegen de Zwarte Kunsten begint. Ik luister naar wat ze zegt dan begint ze over het feit dat ik in Hufflepuff zit en ik knik. 'Ja ik zit in Hufflepuff en ik wist dat je in het zesde zat, we hadden vorig jaar sommige vakken samen.' glimlach ik. 'En zo klein ben je nu ook weer niet.' zeg ik bemoedigend. Princess staat op en trippelt naar het meisje om met haar kopje tegen het meisje te wrijven. Ik grinnik. 'Sorry ze is soms iets te vrij.'

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

[Oeps, sorry. Was dit weekend bij mijn vader dus kon niet reageren.]

Vaneloppe von Schweetz ll Ravenclaw

Charlotte glimlacht naar me. 'Geen zorgen Princess is een redelijk luie kat dus volgens mij zal ze niets proberen op te eten dat nog weg kan lopen en zeker vliegen.' grinnikte ze en kijkt naar Princess die het haar gemakkelijk maakt op de bank naast me. Dan knikt ze 'Ja ik zit in Hufflepuff en ik wist dat je in het zesde zat, we hadden vorig jaar sommige vakken samen.' glimlacht ze. O ja.... 'En zo klein ben je nu ook weer niet.' Zegt ze bemoedigend. Ik glimlach naar haar en wil net wat zeggen als haar kat opstaat en naar met toe trippelt om met haar kopje tegen me aan te wrijven. Charlotte grinnikt. 'Sorry ze is soms iets te vrij.' Ik glimlach en aai haar kat even.
'Geeft niet hoor, ze is wel een schatje.' Zeg ik en aai haar nog even om me dan weer op Charlotte te richten. 'O ja, sorry ik ben soms nogal vergeetachtig. En ik ben wel zo klein, ik kan mijn voeten hier niet eens op de grond zetten als ik zo zit. Maar bedankt dat je het zegt.' Zeg ik met een glimlach tegen haar.
Soms is het wel fijn om zo klein te zijn, maar niet altijd. Ik moet hier bijna opklimmen om te kunnen zitten. Zachtjes bungel ik wat heen en weer met mijn benen.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Charlotte La Bouff
Ik luister naar haar en kijk af en toe eens naar Princess. Ik glimlach eventjes als ik terug denk aan hoe ik en Tiana haar helemaal in de kleren staken. Een kroontje, zo'n rokje dat Tiana haar moeder ook gemaakt had voor me die mooi bij mijn kleren paste en zoverder. Princess had haar eigen kleerkast. Nja nu nog ook maar hoewel ze een tamme kat is wil ik haar dat nu niet meer aandoen. 'Ben je klein of zijn de banken gewoon hoog?' grinnik ik. 'Zo moet je het bekijken.' Ik pak mijn koffer en haal er mijn uniform al uit voor straks. 'Ga je voor het Zwerkbalteam van de jaar?' glimlach ik. Het zou natuurlijk kunnen. Ik ben niet zo'n zwerkbaltype aangezien ik... ah laat maar. 'Zullen we ons al omkleden? Ik weet niet hoe lang het nog duurt voor we er zijn maar beter vroeg dan te laat zeker?'

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Hiccup Haddock - Zevende jaar - Gryffindor
Astrid nam plaats op Hiccups schoot, waardoor die even zijn nep been verlegde. "Dus... Iemand iets interessants te melden?" vroeg Kenai. Astrid schudde haar hoofd en Hiccup haalde zijn schouders op, waardoor ook Astrid haar hoofd eventjes op en neer ging. "Ik ben van mijn draak in de zee gevallen, en dat is het zo een beetje," zei ze. Hiccup schoot in de lach. "Het was geweldig," vertrouwde hij Kenai toe, en wachtte half op Astrid die hem zou uitschelden of pijnigen. Vreemd genoeg deed ze dat niet, maar drukte een kusje op Hiccups wang. Hij glimlachte naar haar en wreef met zijn hand geruststellend over haar rug. De deur van de coupé gleed open en de rode krullen van Merida verscheen in het deurportier -wat dat was het enige wat Hiccup kon zien, haar magere lichaam viel namelijk niet echt op-. "Hoi. Is het goed dat ik hier bij kom zitten?" Kenai knikte en Hiccup haalde opnieuw zijn schouders op. "Oké, kom maar zitten," zei Kenai vervolgens. Hiccup volgde Merida met zijn ogen door de coupé tot ze zat en vroeg haar vervolgens hoe haar vakantie geweest was.

kindness is never a burden.

Sophie Casterwill, Ravenclaw

Met een zucht legde Sophie haar boek weer weg. Het was eigenlijk te spannend om weg te leggen, maar Sophie was vastbesloten nog even door de trein heen te lopen. Vanuit haar hutkoffer pakte ze vast haar schooluniform en langzaamaan begon ze zich om te kleden. Al gauw straalde de badge van headgirl op haar linkerschouder en Sophie keek er tevreden naar. Ze had het hem geflikt! Ze was uiteindelijk dan toch headgirl geworden en daar was ze trots op! Misschien werd het eens tijd om het meisje op te zoeken waar ze mee samen zou werken. Iemand uit een jaar hoger, Astrid genaamd. Sophie kende haar vaagjes van gezicht, maar wist niet precies wie het meisje zou zijn. Met een zucht verliet ze haar coupé en ze was niet eens verrast dat Viper, haar kat, haar op de voeten volgde. In de kleine coupé had de kat het al niet naar de zin gehad, aangezien het een te kleine ruimte was. Het dier hield van verkennen en was vaak door het hele kasteel te vinden. Sophie liep een aantal verschillende coupés voorbij, maar Astrid had ze nog steeds niet gevonden. Aan het einde van de gang, net toen ze over wou stappen naar een ander treinstel, kwam ze echter de persoon tegen die ze het liefst met een grote boog omzeilde. Het was een jongen uit Slyterhin, uit dezelfde jaarlaag als zijzelf, Jack Frost.

[Kom maar op, Marthe ]

It's never gonna happen, Guys.

[Mijn rol was nog niet af, but okay. :'D

Iemand voor Ed?]

Jack Frost || Zwadderich || Jaar zes.
Jack was met luid gegaap opgestaan en had zijn kleren vlotjes aangetrokken. Lichtvoetig als hij was, liep hij de trap af om te ontbijten. Jack was iemand die de meeste tijd op zijn blote voeten rondliep, maar naar het station gaan zonder schoenen, ging hem toch ietsje te ver. Hij sleurde zijn hutkoffer mee naar buiten wanneer hij klaar was met ontbijten en hield een taxi aan.
Wanneer de koffer eindelijk uit zijn handen was, haalde hij één ervan door zijn warrige, witte haar. Het station was druk, zoals gewoonlijk. Jack had nooit veel mee naar Zweinstein. Hij had ook niet echt veel om mee te nemen.
Jack zag nog niet echt bekende gezichten wanneer hij naar de muur tussen perron negen en tien liep. Hij keek even behoedzaam om zich heen en reed er met zijn karretje waarop zijn hutkoffer stond op af. De paar mensen die hem in de gaten kregen, gingen uit de weg en mompelden wat tegen elkaar. Het had vast wat te maken met dat incident van vorig jaar... Jack, die nogal veel met ijs en sneeuw had, had in een discussie twee mensen bevroren en dat was niet bepaald op een zachtaardige manier geweest. Jammer genoeg - ja, zeer jammer - hadden de twee het overleefd. De verpleegster was net op tijd ter plaatse geweest. Zoals altijd had Jack het voor elkaar gekregen om niet geschorst te worden.
De zesdejaar Zwadderaar sleurde zijn koffer op de trein en liep het gangpad door totdat hij een lege coupé tegenkwam. Op zijn weg kwam hij een meisje van Ravenklauw tegen dat als hij zich het goed herinnerde, even oud was als hij, en, als hij het zich goed herinnerde, Sophie heette. Ze leek niet echt te staan springen dat ze hem zag en hij versperde haar hierom de weg.
"Goeiemorgen, Sophie. Ik hoop dat je goed geslapen hebt." Een nonchalante grijns vormde zich om zijn lippen wanneer hij het zei.

[Yeah, my Jack isn't exactly the fairytale-Jack. :x]

help

[Oeps dat had ik niet in de gaten ]

Sophie Casterwill, Ravenclaw
Sophie rolde even met haar ogen, toen Jack haar de weg versperde en zonder iets te zeggen, probeerde ze langs hem heen te komen. De jongen hield haar echter tegen en al snel klonk zijn stem door de gang. "Goeiemorgen, Sophie. Ik hoop dat je goed geslapen hebt." De grijns die op zijn lippen verscheen, stond Sophie niet aan en met wantrouwende ogen keek ze de jongen voor hem aan. Er was altijd al iets geweest met deze jongen wat Sophie niet mocht en ook Sophie kende zijn reputatie (net zoals iedereen). Zijn reputatie was in ieder geval ijskoud om het maar zo te zeggen. Een flauwe glimlach verscheen op Sophies gezicht, terwijl ze even een hand door haar lange, roze haren heen haalde. Frost opmerking had nu nog niet vervelend geklonken, dus ging Sophie mee in zijn schijnheilige, vriendelijke praatje. Haar ogen flitsen even naar de badge op haar linkerschouder. Als Frost haar wat zou flikken, zou ze er direct voor zorgen dat Slytherin een paar minpunten te pakken zou hebben. En dat idee vrolijkte haar op. "Zeer goed eigenlijk. Maar als je me er nu langs zou willen laten, ik moet iemand vinden voor we op het station arriveren."

[ bericht aangepast op 9 okt 2013 - 15:52 ]

It's never gonna happen, Guys.