RPG - Atlantica - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:


Uitverkorenen: Vol!
Zij zijn mensen, maar veranderen in meerminnen bij een aanraking met water.
-
- Damianne Abigail Darce - BarnOwl. 1,4
- Lavoir (Larv) Sharktale - LyraPhoenix. 1,3
- Lordeanne 'Lorde' Zeyra Callister - Bronze. 1,4

Onderzoekers: Mogen nog aangemaakt worden!
Zij zijn normale mensen, die enorm nieuwsgierig zijn naar Atlantica en haar mythen.
- Ethan Joshua Rosefield - Raccoon. 1,3
- Linn Severges - MinimuisBeta. 1,4
- Sam Winther - LyraPhoenix 1,6

Meerminnen: Mogen nog aangemaakt worden!
Zij zijn half mens, half vis. Ze zijn ook sirene van oorspronkelijk, waardoor ze allen een melodieuze zangstem hebben. Hiermee lokten ze vroeger mensen mee onder water, om ze te verdrinken.
Koning: Triton Ocean - Mag door iedereen bespeeld worden! 1,6
Koningin: Loretta Ocean - walkingfar. 1,4
Prinses: Sephora Eleonora Ocean - Pebble. 1,1
- Eloise Niamh LIandrindod - Regbo. 1,2
- Avalon 'Ava' Marina Royals - Aquari. 1,1
- Dealorian Khaleesi Elvira - Meliora. 1,2
- Michael David Cristal - Raccoon. 1,5
- Mako Christian Fin - Pebble. 1,5
- Thalia Rose Yae - Stillinski. 1,6

Regels:
- Geen oneliners! Minstens 7 regels.
- Het is geen sneltrein! Zorg dat het voor iedereen te volgen is!
- Reservaties blijven 24 uur staan, daarna vervalt deze!
- Schelden mag, maar houdt het gepast.
- Maximaal 2 personages per persoon.
- Het liefst al een beetje ervaren RPG'ers.
- Geen perfecte personages
- Melden als je een tijd niet kunt posten.
- Alleen ik, Pebble, maak nieuwe topics aan.

Begin:
De onderzoekers zijn een nieuwe onderzoeksreis aan het plannen.
De vier uitverkorenen komen achter hun gave of gaan op onderzoek uit.
Het onderwaterleven gaat gewoon door, maar er zijn roddels over uitverkorenen en mensen die op zoek zijn naar meerminnen.

[ bericht aangepast op 1 nov 2013 - 18:11 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Linn

Ik zie hem langzaam iets dichterbij komen en voel dan ineens zijn zachte lippen op de mijne. Vragen sppokten door mijn hoofd. Waaarom deed hij dit? Hield hij nog van me? Een paar vragen werden al beantwoord door zijn reactie hij haalde zijn lippen van de mijne en begon zich hevig te verontschuldigen. Nu was ik pas echt in de war. Ik snapte er helemaal niks meer van. Ik ging even overeind zitten. I-ik heb ook nog eens tegen je gelogen vandaag.' Zegt hij en ik on der breek hem. ' Wacht wat? Gelogen?' Vraag ik hem en ik ging wat rechter op zitten. Mijn handen veeg ik af aan elkaar en ik kijk kijk hem verbaasd aan. Niet boos, alleen verbaasd. Ik was niet boos, ten slotte wist ik nog niet wat er aan de hand was, en ik had ook Zeker geen zin om boos te gaan doen. Het was net zn fijne avond geweest, ik wou hem voor geen geld willen verpesten. Maar wel wou ik graag weten over wat hij had gelogen. Ik probeer terug te denken aan vandaagmaar kon zo niet achterhalen waar hij over had kunnen liegen. Ik kijk even naar de zee, denkend iets te zien te hebben en dan ontmoeten onze ogen elkaar weer.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Haar blik was verward ,wat ik volkomen begreep aangezien ik nu echt een ramp was. ' Wacht wat? Gelogen?' vroeg Linn en ging rechtop zitten. Ze was niet boos, maar alleen verbaasd. "Nou weet je nog deze middag. Dat meisje die je zag bij me op de boot?" begon ik en nam dan even diep adem."Wel ze was echt. Ze was een echte meermin."zei ik dan zacht lachend. Ze zou me vast gek vinden, want eigenlijk kon ik het zelf niet geloven. "Haar staart heeft het patroon van een clownvis en haar naam is Avalon." legde ik dan uit en keek Linn serieus aan."Wil je dit alsjeblieft aan niemand vertellen? Al zeker niet aan de onderzoekers."zei ik dan bijna smekend aan haar. "Ik wil dit eerst zelf allemaal onderzoeken. Hun vertrouwen winnen en hun zeker niet af te schrikken." zeg ik dan met een zucht.Ik neem haar hand vast. "Ik vertrouw jou echt Linn." zei ik dan tegen haar en keek haar dan even aan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Linn

Ik kijk hem ernstig aan als hij Zijn verhaaldoet. Dus ik had toch gelijk, er was een meisje. Maar dat hij tegen mij had gelogen deed mij wel pijn. Als hij mijn hand vastpakt en diep in mijn ogen aankijk zie ik dat hij dit echt heel serieus neemt. 'Ja ja dat doe ik' zeg ij terwijl ik knik. Ik had nog wel wat vragen dus ik ging comfirtabel tegenover hem zitten. 'Hoe lang ken je haar al?' Vraag ik een tikkeltje jaloers. En nog steeds overrompelt door de zoen. Hij had me niet voor niks gezoend.'en wat was dat van net?' Vraag ik er dan toch achterna. Ik wist dat dit anders een vraag was die aan mij zou gaan knagen. Maar ik bleef hem recht in zijn ogen aan te kijken, alsof ik kon zien dat hij nu wel de waarheid sprak. Zijn hand had ik nu vast, in plaats van dat hij de mijne vast had. Waarom, wist ik niet, misschien omdat ik dan zeker wist dat hij nog bij mij bleef.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

'Ja ja dat doe ik' Zei Linn en ik glimlachte dankbaar naar haar. Ze verplaatste zich wat ,zodat ze tegenover me zat. 'Hoe lang ken je haar al?' vroeg ze me plots en ergens meende ik jaloersheid in haar stem te horen. "Euhm, nou van daarnet pas.Ze was uit nieuwsgierigheid naar mijn bootje gekomen." legde ik dan uit
"Ik probeerde haar vertrouwen te winnen en misschien haar vriend te worden. Zij zal me dingen leren over Atlantis in ruil dat ik haar dingen leer over de rest van de wereld." zeg ik dan met een licht glimlachje.'En wat was dat van net?' die vraag deed mijn glimlach ietsje verminderen. "Nou..I-Ik wist niet echt zeker of ik wel gewoon vrienden met je wilde blijven."mompel ik zacht en zucht dan om vervolgens naar de zee te kijken. "Je verdient veel beter dan mij."zei ik dan uiteindelijk. Er waren vast vele andere mannen die wensten voor zo'n aardig en eerlijke vriendin. Ik wil nu ook helemaal overnieuw beginnen en me volop richten op Atlantis en de meerminnen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Larvior Shartale

De hondshaai was echt appart, hij bleef steeds rondjes om me zwemmen, ik zwom weg van het rif en had in de gaten dat de haai achter me aan zwom.
Ik besloot om maar eens terug naar het strand te gaan, waarbij ik de haai nog steeds achter me aan hoorde zwemmen, zelfs de zeester zat op de zijkant van mijn staart geplakt. Ik voelde dat de bodem langzaam dichterbij kwam en zwom omhoog nar het oppervlak. Het was al middag en het strand was gelukkig verlaten.De rugvin van de haai kwam boven he water, ik aaide hem even op zijn rug, voordat hij ervandoor ging. Ik zocht een beschut plekje uit, ging op het zachte zand liggen, waarbij mijn vin nog half in het water lag, en sloot mijn ogen om te hopen dat de vin zou verdwijnen.

---

Vampire + Servant = Servamp

Linn

Ik luister naar zijn verhaal over atlantis en luister ge concentreert naar zijn stem. Alsaatate beantwoord hij mijn vraag. Ik schrik als hij het heeft over dat ik beter verdient. Waar kwam dat opeens vandaan? Ik heb hem eigenlijk nog nooit zo neerbuigend over zichzelf horen praten. Ik weet even niet wat te zeggen, of ik mij over atlantis, avalon of misschien wel ons moet beginnen. Ik denk even na om de juiste woorden te vinden maar blijf hem vragend aankijken. Alsof ik al een vraag had gesteld. Na een tijd vraag ik dan toch, ' Waarom dat?' Vraag ik uiteindelijk eenbeetje vragen op alle vragen, maar hopwnd dat hij het zou opvatten over ons. Ik snapte het ineens niet meer. De hhele avond ging het goed, maar nu werd het ineens heel raar. Het was dat ik niet boos wou worden en het minder deed dan eerst. Vroeger werd ik altijd heel snel voos. Maar de laatste maand heb ik me zelf ge traint, en in dit was de eerste situatie waar ik dat bij kon toepassen. En het lukte. Uit mijn gedachten gehaald door het geluid van de golvwn kijk ik hem weer aan.

---

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Linn keek me vragend aan ookal had ze nog geen vraag gesteld. ' Waarom dat?' vroeg Linn plots en ietwat verward keek ik haar aan. Ik wist niet echt over welke vraag ze het had, maar ik veronderstelde dat het vast over de laatste vraag ging. "Nou als eerste zou ik niet mogen gelogen hebben en zou ik je moeten gebeld hebben de afgelopen week."begon ik en kijk haar even aan. "En ik moet nog steeds mijn verontschuldigingen brengen over mijn dronkenzelve die jou bijna in een ongeluk kon verwikkeld hebben. Dus sorry Linn. Sorry voor alles wat ik heb fout gedaan." zeg ik dan verontschuldigend. Ik haf haar een korte knuffel en keek haar met een zwak glimlachje aan. "Het was echt fijn om nog eens iets te doen als vrienden, maar het is beter dat ik nu ga."zeg ik dan zuchtend. Ik wilde even weg om na te denken. Om mijn gedachten ergens anders te zetten. "Ik zie je morgen wel weer." zeg ik dan met een glimlachje en sta dan op om vervolgens over het strand te lopen. Misschien kon ik nog even met Puck gaan wandelen of gewoon een boot tochtje doen. Ik had nogsteeds de sleutels van het motorbootje, dus het zou perfect kunnen. Ik besloot eerst om naar huis te gaan. Te voet was het niet zo heel ver. Als dat gedaan was en ik binnen was ,zag ik dan mijn zusje al weer naar huis was. Ik keek naar mijn kleine pluizebol en aaide hem even. Vervolgens ging ik dan met Puck gaan wandelen. En aangezien ik Avalon had beloofd de volgende keer dat ik haar zou zien iets mee te nemen. Dan zou Puck het perfecte diertje zijn om aan haar te tonen. Na zo'n halfuur wandelen ,kwam ik aan bij de bootjes. Ik zette Puck er met gemak in en startte het bootje dan en voerde de juiste coördinaten in en ging dan vervolgens weer naar die plek in de hoop Avalon terug te zien.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sam Whinter
Ik had maar besloten om terug te gaan naar huis, maar ik was gewoon nog zo overstuur van dat ik Larvior niet kon vinden, dat ik het strand afliep en maar eens een flinke wandeling maakte om vervolgens terug te keren naar de villa. Ik pakte uit mijn binnenzak mijn telefoon en bekeek of ik bericht had, maar niemand had gebeld of gesms'st. Ik wilde net de heuvel op, als ik iets zie bewegen ver bij de rotsen. Ik liet een zucht door mijn lippen gaan en liep naar wat ik net zag bewegen.
Met snelle passen kwam er iets heel bekends in zicht en tot mijn grote schrik zag ik iemand half in het water liggen. Ik kwam voorzichtig dichterbij en schrok me dood, snel pakte ik hem bij zijn middel en tilde hem langzaam uit het water. 'Mijn god, Larv,' fluisterde ik en legde hem op zijn rug, maar er was wat apparts aan hem, iets was niet menselijk meer. En dat was zeker zo, ik zag dat zijn benen geen benen meer waren, maar een lange haaiachtige vin. Aan de zijkant was er een zeester vastgeplakt. Al mijn moed zonk in de schoenen, maar het was wel mijn zoon. Ik pakte hem op, waarbij zijn vin over mijn arm gebungeld was en liep voorzichtig naar het onderzoekscentrum.

---

Vampire + Servant = Servamp

Eloise Niamh LIandrindod
Glimlachend zag ik hoe Damianne bewonderend om zich heen keek. Ik wist dat de onderwaterwereld mooi was, maar toch vond ik het saai in Atlantica. Ik was verschrikkelijk nieuwsgierig naar hoe het was om twee benen te hebben en op de aardbol rond te lopen. Zou het erg veel verschillen?
Toen ik haar vroeg of ze niet eerder wat gemerkt had dat ze anders was, keek ze even bedenkelijk voor zich uit, waarna ze me glimlachend aankeek.
'Ik denk het niet, alleen ik was altijd al gefascineerd door de zee, ik hield van de wateren, van de zee dieren en het liefst ga ik ook elke dag zwemmen, soms probeer ik me voor te stellen hoe het zou zijn om in de zee rond te zwemmen en hoe het leven is als een vis, haai of wat voor zeedier dan ook.' Damianne zuchtte even. 'Alleen ik zal het niet voor eeuwig willen om zo te leven, maar misschien komt dat omdat het allemaal vreemd en raar voor me is, ik bedoel een paar minuten geleden wist ik niet dat zeemeerminnen echt bestonden, en nu zwem ik er langs eentje, en ben ik er blijkbaar zelf ook een.' Opnieuw glimlachte ze. Begrijpelijk knikte ik, ik begreep dat het voor haar nogal verwarrend was, want zelfs voor mij was dat het. Iemand van het land was een zeemeermin, of zoals mensen in Atlantica erover sproken: een uitverkorenen.
'Het komt goed, je went er wel aan,' ik krulde mijn mondhoeken bemoedigend omhoog. 'Hoe is het om.. twee benen te hebben? Ik bedoel,' ik beet even op mijn onderlip. 'Hoe is het daar op de aardbol?' nieuwsgierig rees ik mijn wenkbrauwen vragend omhoog. Aan de omgeving te zien waren we bijna in Atlantica.

---

To love is to destroy.

Loretta Ocean// meermin\

ik had de juiste beslissing genomen de rozen stonden werkelijk prachtig er bij zo, dacht ik terwijl ik door een zaal zwom waar bijna alles al was versierd.
Ik was benieuwd wat de reacties zouden zijn dit keer. Vorige keer waren er wat dingen misgegaan en ik was vastbesloten dit keer alles zo te regelen dat er niks mis zou gaan. Ik was soms een beetje een perfectionist maar dat was iedereen onderhand wel van me gewent. snel vroeg ik aan een voorbijganger, dat waarschijnlijk een kokshulpje was aan zijn mutsje te zien, hoe laat het was. '3 uur ...mevrouw..umm majesteit'. Antwoorde hij een beetje angstig. Ik zuchte een beetje geirriteerd. Waarom moest het personeel altijd zo angstig reageren het was heus niet dat als ze iets verkeerds deden, ik ze het paleis uit zou verbannen ofzo. Ik schonk hem een hartelijke glimlach en vroeg hem me naar de keuken te begeleiden. Hij knikte.' Maar natuurlijk mijn koningin'. Een beetje gaotisch pakte hij mijn uitgestoken hand aan en zwom met me de westelijke richting op. Eenmaal in de keuken aangekomen lachte ik de kok vriendelijk toe. 'Leon, wat voor heerlijks maak je vanavond ?' Met Leon kon ik meestal wel goed opschieten zolang ik maar niet ongeduldig werd dan kon je aan hem merken dat hij een beetje chagerijnig begon te worden. Hij vertelde me breed uitlachend dat hij weer een maanvis had weten te vangen dus het smullen zou worden. Ik werd meteen een stuk opgewekter dit was mijn lievelings eten. Ik verlaten na nog een uitgebreid gesprek de keukens met een grote glimlach op mijn gezicht niks kon mijn dag nog verpesten. Altans dat verwachte ik.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:26 ]

Sephora Eleonora Ocean II Mermaid.
Opgelucht zuchtte ik, voor ik vlug weg zwom. Ook bij het andere strand was Mako niet te bekennen, dus ik zwom weer terug richting Atlantica. Hierbij kwam ik langs de plek waar ik Larvior aangetroffen had, maar die was nergens meer te bekennen. Geïrriteerd perste ik mijn lippen op elkaar en zwom richting het oppervlak, om misschien te kijken of ik hem hier ergens zag.
Ook aan het oppervlakte zag ik hem niet, waardoor ik aan mezelf ging twijfelen. Had ik hem wel degelijk ontmoet?
Diep in gedachten bleef ik drijven, tot ik bijna omver gevaren werd door een bootje. 'Hé! Kan je niet uitkijken?' riep ik ernaar, voor ik mezelf kon tegenhouden. Oh shit. Ik sloeg een hand voor mijn mond maar bleef met mijn bovenlichaam boven water, in de hoop dat het mens me niet gehoord had, wat ik betwijfelde.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Damianne Abigail Dacre
'Het komt goed, je went er wel aan.' zegt ze en ze krulde haar mondhoeken bemoedigend omhoog.
'Ja, dat zal vast wel,' zeg ik zachtjes.
'Hoe is het om.. twee benen te hebben? Ik bedoel,' zegt ze dan en ze bijt even op haar onderlip. 'Het is opzicht wel leuk, maar er zijn natuurlijk ook mindere dingen op onze wereld, zoals oorlogen in andere landen. of aanslagen die gepleegd woorden en zo, soms zal je willen dat het anders was, de wereld beter, een betere regering maar dat is het helaas niet, ze vervuilen hier de natuur, mensen worden gewoon zonder reden vermoord of wat dan ook, ik denk dat je aan de ene kant blij moet zijn dat je geen mens bent.' ik haal even adem en kijk haar dan aan. 'Het is namelijk niet altijd leuk, misschien snap je het nu niet waarom ik vind dat de wereld wel zo mag veranderen en vooral in bepaalden punten, maar ik weet zeker als jij twee benen had en er zou rondlopen zou je er denk ik zo ongeveer het zelfde over denken als mij en als de andere.' ik kijk weer rond me heen. 'Even een vraagje; hoe zit het hier met de witte haai? vallen die ook wel eens zeemeerminnen aan? of doen ze ons niks?' niet dat ik bang ben voor haaien, maar ik denk toch dat dat belangrijk is om te weten.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:48 ]

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Ik schrok op toen ik plots een stem hoorde. 'Hé! Kan je niet uitkijken?' een hoge vrouwelijke stem. Ik stopte de motor van mijn bootje en keek vlug rond ,wie dat naar me geroepen had. Een meisje met Blonde haren en goudkleurige ogen had een hand voor haar mond geslagen. Ondanks dat het donker was en ik niet goed wist of het nu een meermin om mens was had ik wel een vermoeden dat ik weer op een meermin opgebotst was. "Het spijt me. Ik had je echt niet gezien." zei ik verontschuldigend en kijk het meisje aan. Puck was wakker geworden en kefte even naar me en ging dan zelf over de rand van het bootje kijken. "Rustig Puck."mompel ik tegen het kleine hondje en richtte me daarna weer op het meisje. "Ik ben trouwens Ethan, en nogmaals het spijt me echt." zei ik dan met een zwak glimlachje. Door het maanlicht leek ik ergens toch glinsterende roosachtige schubben te merken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sephora Eleonora Ocean II Mermaid.
De motor van het bootje stopte vrijwel meteen, waarna er een hoofd van een jongen tevoorschijn kwam. Een mensenjongen. Geschrokken beet ik op mijn lip. 'Het spijt me. Ik had je echt niet gezien,' zei de jongen verontschuldigend, terwijl hij me aankeek.
Vervolgens hoorde ik een dierlijk geluid en kwam er een klein diertje tevoorschijn. Ik deinsde wat achteruit voor het ding. Ik had nog nooit zoiets gezien. 'Rustig Puck,' mompelde de jongen richting het dier, waarna hij zich weer naar mij richtte. 'Ik ben trouwens Ethan, en nogmaals het spijt me echt.' Een zwak glimlachje verscheen op Ethan's gezicht. Ik knikte. 'Sephora,' wist ik uit te brengen, terwijl ik de jongen nieuwsgierig aan staarde. Hij leek zo veel op een meerman!
'W- Wat is dat?' durfde ik te vragen, wijzend naar het dier dat samen in het bootje met de jongen zat. Toen het diertje niets deed durfde ik iets wat dichterbij te komen, zodat mijn roze staart goed zichtbaar werd.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Ethan Joshua Rosefield || Onderzoeker

Het meisje knikte 'Sephora,' zei ze dan uiteindelijk. Het was vast haar naam. Haar blik stond nieuwsgierig. 'W- Wat is dat?' vroeg Ze plots wijzend naar de kleine pup. Aangezien Puck erg rustig was zwom ze wat dichterbij waardoor ik nu duidelijk haar staart kon zien. Ik nam de kleine pluizige pup op en zette hem dan op mijn schoot zodat Sephora hem beter kon zijn. "Dit is een zoogdier, namelijk een hond."zei ik dan met een glimlachje. "Hij doet je echt niets hoor. Puck is echt een brave puppy" zei ik dan tegen haar."Ben je een meermin?" vroeg ik haar dan nieuwsgierig. Ik besloot het maar te vragen om haar niet echt af te schrikken. Ik bedoel maar een mens komen ze vast niet vaak tegen en het zou best vreemd zijn als ze zouden weten dat je een meermin bent. Ik keek het meisje vriendelijk aan. Ik was best wel nieuwsgierig waarom Sephora hier aan de oppervlakte deed, maar ik durfde het niet echt te vragen. De vorige keer had ik ook bijna Avalon weggejaagd toen ik zei dat ik een onderzoeker was.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH