• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn:

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden

    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.


    Ontsnapperds uitstapje (groen wel, rood niet): Elliott, Cloe, Myrcella.
    Alex, Raffaël, Blane, Lavina, Lucy, Maere, Galain, Nathan, Eres, Paisley, Lydia, Andrew, Stevie-Ann (eerst wel, maar werd toen meegenomen door Rosper).



    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geen Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory
    Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory
    Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory

    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - GreaterGood Rollenstory
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant
    Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
    Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant
    Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory

    Onderzoekers:
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - GreaterGood - Rollenstory
    Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory


    Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
    Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
    Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
    Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
    Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
    Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
    Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
    Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory



    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Speeltopic 2
    Story met alle posts
    Meedoen kan altijd. c:

    Speeltopic 4

    [ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 21:45 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Yay! Dankjedankjedankje. C: Ik zit nu op school. 4 uur uitval... Ö
    2e, 3e, 7e en 8e.
    Duuus ik ga nu voor Nathan typen.]

    [ bericht aangepast op 12 nov 2013 - 10:21 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Mijn 2013e post! :'D
    I found that funny.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Ik haat deze toetsenborden.]

    Nathan James Gibson

    Paisley slaat haar armen om haar hoofd, schreeuwt bijna. ‘Stop! Stop!’ Dan richt ze haar blik langzaam naar me op. ‘Ze hebben me over jou verteld, Nathan.’
    Ik glimlach, hoewel ik niet weet waar ze het over heeft. Ze zei mijn naam. Het klonk zo mooi. Alles komt goed.
    Maar… Met grote, geschokte, lede ogen moet ik aanzien hoe ze achteruit strompelt. Tranen in haar mooie ongelovige ogen, handen tot vuisten gebald. Ik wil haar nagels uit haar handpalmen halen, zoals ze altijd bij mij deed, maar in plaats daarvan volg ik juist haar voorbeeld.
    ‘Hoe kon je me dat aandoen?’ Haar stem slaat over en… Huilend rent ze de zaal uit.
    Volledig in shock blijf ik achter. Heb ik haar wat aangedaan? Had ze daarom haar keel doorgesneden? Wat? Onzekerheid overvalt me. Ik weet niet of zij dat gedaan heeft. Het is wel haar gave, maar ze heeft hem nooit eerder tegen me gebruikt, dus ik zou niet weten of dat zo voelt als dit.
    Verslagen laat ik me van de tafel zakken en slenter naar de recreatiezaal, waar ik op de bank neerplof. Het duurt echter niet lang voordat frustratie en woede bezit van me nemen. Boeken vliegen de hele ruimte door. Ik smijt ze tegen de muren, stamp erop, gooi de bank en de stoelen op hun kant. Dit begint een slechte gewoonte te worden. Straks heb ik niets meer te lezen, en zij ook niet.
    Plotseling zie ik een van de geruïneerde blaadjes zweven. De woorden trekken mijn aandacht.

    Deze winter, bij het schaatsen:
    vos onder ijs.
    Twee glazen ogen keken op

    alsof hij zo omhoog zou springen
    met open bek
    als het plotseling zomer werd.

    Ik vlucht voor honderd boeren.
    Water breekt.
    Ik zwem mij langzaam dood.

    Mijn laatste woorden zijn gedacht
    ik kan niet meer
    en spreken gaat niet hier.

    Het is eenzaam. Aan deze kant.
    Van het papier.
    Het is zo eenzaam hier.

    ~ Ingmar Heytze


    Ik sta stil, starend. Het papiertje weegt zwaar in mijn hand. Ik vind nog wat andere blaadjes, scheur er woorden en letters af. Dan draai ik me op mijn hakken om en begeef me naar de slaapvertrekken. Ik weet niet waar Pasiley’s kamer is, maar daar kom ik wel achter.
    Wanneer ik eindelijk, na wat een eeuwigheid zoeken lijkt, haar kamer heb gevonden schuif ik de briefjes onder haar deur door. Eerst het grote, dan de losse woordjes delen daarvan, op volgorde.

    Wa t Heb iK jou Aa nge Daan mijn Liefste ? ? ?

    Zonder op antwoord te wachten keer ik haar deur de rug toe en begeef me naar mijn eigen vertrek, waar ik op bed neerplof, mijn plafond bestudeer, staar. Ik voel uren, dagen, maanden van mijn leven wegsijpelen, maar ik werkelijkheid zijn het wellicht maar minuten.

    [En ja... Dat is mijn favoriete dichter.]

    [ bericht aangepast op 12 nov 2013 - 10:48 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Bedankt voor de lieve woorden c: Ik ken ze niet, maar het ziet er echt heel awesome uit C: En je haar is echt heel cool.

    @Natsune en Reina, als hier iets in staat waar je het niet mee eens bent, zeg het!

    4 Tussenuren zijn echt ziek veel, wat rot ><}

    Dean Collin Edward Rosper
    Seager is snel gevonden, maar ik trek me terug, om genietend toe te kijken hoe Valesca aan het werk gaat. Ik kijk hoe ze praat en onderzoekt, terwijl haar ogen alles opnemen. Ik kijk kort even om me heen, maar behalve de Hybriden voor me, is er niemand in de buurt. Na een reeks van verzamelingen van de huid van Seager, keert Valesca zich tot mij. "Wil jij nog iets onderzoeken, of zullen we hem “vrijlaten”?" Tot mijn verbazing klinkt Valesca giechelig- Iets wat ik nog nooit eerder heb gehoord. Ditmaal verberg ik mijn verbazing wel, en schud grijnzend mijn hoofd. "Nee hoor, hij is nu zo vrij als een vogel." Ik buig mijn hoofd even om de slechte grap, maar richt me dan tot Seager. "Vlieg, kleintje, vlieg. Maar maak je geen illusies- We houden je in de gaten." Ik werp een duistere blik op hem, maar doe dan een paar stappen achteruit. We kijken toe hoe hij opstijgt, en langzaam kleiner wordt in de lucht. Ik zie hoe hij vastberaden in Westelijke richting vliegt. Dan frons ik. "Eigenlijk moet één van ons erachter aangaan, om te kijken of hij verder gaat dan mag. Als we hem te veel schokken geven in de lucht, valt hij misschien." Voor Valesca iets kan zeggen, geef ik al antwoord. "Laat mij maar- Ik ben zo weer terug." Met tegenzin stap ik in de richting van een dichte bomengroep. Voor ik erin verdwijn, werp ik Valesca voor de grap een kushandje. Stiekem betrap ik mezelf erop dat ik peil hoe ze reageert. Ik moet toegeven dat de buitenlucht ons allemaal goed doet. Ik stap peinzend door de bomen heen, tot ik zie dat Seager sneller en sneller lijkt te verdwijnen. "Shit," Mompel ik gefrustreerd, en ik begin te joggen, en daarna te rennen. Er zal geen Hybride ontsnappen, niet bij mij. Ik loop door kuilen en vertrap takken, die knakken onder mijn schoenen. Zelfs mijn broek wordt vies. Ik ren, en ren, kijk omhoog, tot ik ineens vlak voor me, geluiden hoor.
    Abrupt sta ik stil, vlak voor een gat, en wiebel om mijn evenwicht te herstellen. Voor me zie ik de naakte gedaante van een van de Hybriden. Carter. Stevie-Ann Carter. Schiet me tebinnen. De naam herhaalt zich in mijn hoofd als een mantra, en ik kijk stil toe hoe ze ineen kruipt. Ik voel me alsof ik een klap in mijn gezicht heb gekregen. Omgewoelde grond, vermengd met rood.
    Er schiet een beeld door mijn hoofd. Een bruinharig meisje met een akelig bekend gezicht, bloedend op straat. Ook naakt. Ik wankel achteruit, val bijna om. Ik probeer de beelden te verdringen, wat nauwelijks lukt. Zonder een woord te zeggen, trek ik mijn jas uit, trek mijn trui over mijn hoofd, en knoop mijn overhemd los. Ik drapeer het hemd over het ineengekrompen meisje heen, en til haar op. Dan zie ik verderop de jongen liggen. Witheet van ingehouden woede trap ik hem tegen zijn achterhoofd, niet hard genoeg om hem blijvende schade te laten oplopen, maar genoeg om de jongen even duizelig te maken. Ik zeg niks, loop met het meisje in mijn armen terug naar Valesca, stil en met een emotieloos gezicht. Mijn jas en trui laat ik liggen, maar ik voel de kou nauwelijks op mijn ontblote bovenlichaam. Als ik de gedaante van Valesca zie verschijnen binnen mijn zicht, loop ik langs haar heen. "We gaan." Zeg ik prompt.

    [ bericht aangepast op 12 nov 2013 - 18:09 ]


    Tijd voor koffie.

    [Dankjedankjedankje. n.n
    Ik laat Alex het binnenkort wel zingen. :'D
    Enenenen geen probleem.
    I like you. C:

    Je post is awesome!
    Ik denk dat het nu Myrthes beurt is, en dan zal ik weer schrijven (neem je Alex mee? n.n).
    Ik vind het handiger om eerst Alex en dan Valesca te doen, dan kan ik het op elkaar aan laten sluiten en is het meer een geheel. n.n ]

    [ bericht aangepast op 12 nov 2013 - 16:02 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Aight, can't wait to start writing again. Eh, even denken. Wat wilde ik nou zeggen?}


    Tijd voor koffie.

    GreaterGood schreef:
    {Aight, can't wait to start writing again. Eh, even denken. Wat wilde ik nou zeggen?}


    [Haha! Dat heb ik ook altijd. XD
    En... Je hebt Lavina nog?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {haihoi, ik heb heel veel school en heel weinig inspi en kan de komende tijd niet schrijven. maar ik wil niet uit de rpg. kan je mijn rollen miss op stand-by zetten?}


    welkome to my garden of fantasy

    Avalerion schreef:
    (...)

    [Haha! Dat heb ik ook altijd. XD
    En... Je hebt Lavina nog?]


    {Yesh, yesh, true, true, maar ik zit even te kijken wat ik met 'r kan doen c:}


    Tijd voor koffie.

    Paisley Marybell Couvler.
    Wat heb ik jou aangedaan mijn liefste?

    Mijn ogen gleden over het lege uitzicht dat het slaapkamerraam bood. Niets speciaals, eigenlijk. Het was echter een raam. Frisse lucht vlak achter het dubbelzijdige glas. Mijn vingertoppen raakten de letters aan die ik over de brede, witte vensterbank had verdeeld. Hoewel de verwarming uit was, voelde ik duidelijk laaiend hitte onder mijn huid branden. Ik kon de emotie niet direct plaatsen; hij was vreemd, nog niet eerder ervaren. Of wel? Gefrustreerd zonken mijn tanden weg in mijn onderlip. Ik was ten einde raad, omdat ik niet langer wist wié ik was. Dat feit beangstigde me.
    Dan opnieuw schoot de herinnering aan Nathan door mijn gedachten. Kende hij mij? Natuurlijk kende hij mij; hij was per slot van rekening de persoon geweest om mijn leven te beëindigen.
    Maar dan opnieuw; waarom deze lege boodschap? Waarom zo lieflijk? Waren moordenaars altijd zo zacht en kwetsbaar?
    Er hing een drukkende frons boven mijn ogen toen ik me opnieuw omdraaide naar de deur. Het was een ongeluk geweest, volgens mijn mentor. De feiten klopten gewoonweg niet met mijn gevoel. Waarom niet? Een ontevreden zucht verliet mijn lippen en zorgde ervoor dat ik de uitgescheurde letters boos van de vensterbank schoof. De blaadjes dwarrelden neer als te dikke sneeuw op gladde vloeren van steen.
    Wachten op de waarheid was als wachten op sneeuw in juli. Het zou nooit gebeuren, hoe zeer ik ook hoopte. Was mijn geheugen te veel gevraagd?
    Niemand zou ooit moeten weten hoe het voelt om alles kwijt te zijn. Ik wist hoe het voelde om continue in blanke leegte te tasten. Het was niets. Helemaal niets.
    En dan tegelijkertijd, ik was niet bang om er achter te komen wie ik was. De onderzoekers konden me niet verder helpen. Wellicht kon Nathan dat. De plotselinge rush baldadigheid kroop door mijn aderen en ik wist wat ik van plan was toen ik mijn slaapkamerdeur achter me dicht trok.
    Nathan, Nathan. Ik vond zijn naam op één van de hybriden vertrekken.
    Nathan J. Gibson.
    Onbewust krulden mijn mondhoeken iets omhoog. Gibson was een mooie familienaam.
    ''Nathan?'' Hoewel mijn acties niet volledig vertrouwd voelden, kon ik er niets aan doen dat mijn stem dwingend klonk. De honger naar waarheid borrelde omhoog en maakte me wazig.
    Ik wist wat ik wilde zodra hij opkeek en ik zijn blik kon ketenen. Als een magneet, zo werkte mijn gave. Ik zou hem geen pijn doen. Ik moest het gewoon weten.
    Het duurde een tijdje voor ik langs de mentale muur achter zijn irissen kwam. Iets liet me gewoon weten dat er veel pijn en verlies achter die mooie ogen wachtte.
    De beelden van zijn onzekerheden vormden flarden van herinneringen. Eng, en tegelijkertijd zo vertrouwd.
    Ik zag mezelf, een klein - mager, afstandelijk - meisje. Eén van de velen. Mijn haar was langer en mijn ogen leger. Ik slikte onbewust.
    De beelden veranderden. Van de recreatiezaal, naar een kamer die ik afschuwelijk zou kunnen noemen. Stapels van boeken, ingekraste muren en absoluut geen daglicht.
    Het leek dat, hoe verder ik doorspoelde, hoe zwaarder mijn ademhaling werd en hoe pijnlijker mijn hoofd aanvoelde. Wat ging er gebeuren? Wat zou er mogelijk kunnen zijn waarom hij Pasley - waarom hij míj - had willen vermoorden? Hij hiéld van me. Ik kon het voelen. Zo duidelijk, zo ontspannen. Maar het meest verschrikkelijke was de koude leegte die ik voelde als ik me die liefde probeerde te herinneren.
    Diep hijgend, met mijn ogen gesloten stapte ik achteruit. Ik wist niet wat ik had gezocht. Ik wist te weinig, en tegelijkertijd veel te veel.

    [ bericht aangepast op 13 nov 2013 - 19:37 ]


    • Life is hypocrite and you are just selfish.

    [Naaaaaawh, I love that post! Ik zal kijken of ik morgen tijd kan vinden terug te schrijven.



    How to vergader (:'D) (medezeggenschapsraad, die dingen duren een uur of vier o.x):



    Eerdere goede versie:










    (Deze faalt)]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Nah ah, ze zien er echt heeeel cool uut c: Ik heb meerdere schetsen van Lavina gemaakt, BuT I CAN'T SEEM TO MAKE IT JUST RIGHT.

    Trouwens, Tesserae --> GreaterGood.}


    Tijd voor koffie.

    GreaterGood schreef:
    {Nah ah, ze zien er echt heeeel cool uut c: Ik heb meerdere schetsen van Lavina gemaakt, BuT I CAN'T SEEM TO MAKE IT JUST RIGHT.

    Trouwens, Tesserae --> GreaterGood.}


    [Can we see 'em? C:

    En ik had het al gezien, ik was alleen vergeten het in de beginpost te veranderen. Dat zal ik nu doen. ;p ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    annickemiek schreef:
    {haihoi, ik heb heel veel school en heel weinig inspi en kan de komende tijd niet schrijven. maar ik wil niet uit de rpg. kan je mijn rollen miss op stand-by zetten?}


    [Zal ik doen. Wel terugkomen, hoor! We likes you. C:]

    [ bericht aangepast op 14 nov 2013 - 15:38 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Eigenlijk moeten we nu vage dramatische NathanPaisleyMyrcella-driehoeksshit creeëren.

    (Lol! Mijn laptop vindt het woord "driehoeksshit" niet fout. Het wordt niet rood onderstreept.)]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.