Changes || One Direction || Topic 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 21:51 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Lothian -> 1946.]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Marcel Styles

'Dankjewel zusje,' zei hij zacht om haar daarna een glimlach toe te werpen. Toen ze richting de trap liet en een opmerking maakte keek hij haar onschuldig aan.
'Nee, dat zat niet in de planning,' grijnsde hij en ik porde hem in zijn zij. 'Oké, het was maar een grapje en je zult geen last van ons hebben,' Daarna knikte hij langzaam bij haar laatste woorden die ze zei met een duivels glimlachje rond haar lippen. Ergens had ik de angstaanjagende gedachte dat ik hier ook nog lang niet vanaf zou zijn, wat ik ook zag in Louis' blik. 'Hmm, ik geloof dat jij ook nog niet van ze af bent hoor. Ze kunnen net zo zijn als jouw zus, dus pas maar op,' grinnikte hij, mijn gedachtes bevestigend, om daarna nog zacht een kus op mijn lippen te drukken.
'Mmm, niemand is zo erg als mijn zus, neem dat maar van me aan,' zei ik zachtjes grinnikend, als ze ooit zou horen dat ik dit gezegd had kon ik alvast mijn eigen graf gaan graven want dan was ik echt zo goed als dood. 'En misschien moet ik nog heel even genieten van het moment voor je gillend het huis uit rent.' Ik rolde even met mijn ogen om daarna hem nog een kus te geven.
'Ik kan ze wel aan denk ik,' zei ik met valse hoop, wetend dat -dat dus echt niet zo was. Als ik al amper tegen Lottie kon praten werd het met de rest echt een ramp, nog niet eens te spreken over zijn moeder.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Ik wilde op dit moment alleen de zekerheid dat ik veilig was en Liam zijn armen om me heen liet me weten dat ik dat was. Zeker omdat het eruit zag dat hij me de eerst komende tijd niet meer los zou laten. Iets waar ik blij mee was, want de enige die ik op dit moment in mijn buurt nodig had, en wilde, was deze jongen. Hij was de enige die ik geen blauw oog zou slaan, maar precies de tegenovergestelde werking had. Ik sloot mijn ogen, om mijn armen nog strakker rond hem heen te slaan en mijn gedachten proberen te verzetten. Het duurde eventjes voor ik mijn ogen weer opende, om zo de jongen met de glimlach aan te kijken. Een wat bredere glimlach kon er bij mij ook wel vanaf bij de thee, die ik met trillende handjes aanpakte. Een zacht kusje drukte ik op zijn neus, om er niet veel later een terug te krijgen op mijn kruin. Zoals ik al zei was de jongen de enige die me stil kon krijgen, maar me ook gerust kon stellen en me laten glimlachen. De trillende handjes werden langzaam dan ook wat minder waardoor ik normaal kon drinken, om vervolgens ook nog is mijn schouders op te halen. 'Zeg het maar, prinsje,' verliet mijn mond, om me onschuldige oogjes zijn kant op te kijken. Een bak ijs achter de tv vond ik prima, maar iets anders vond ik ook prima. Ik liet me verassen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
'Mmm, niemand is zo erg als mijn zus, neem dat maar van me aan,' zei hij zachtjes grinnikend waardoor ik de jongen nog wat dichter naar me toetrok en mijn lippen tegen zijn van te drukken. 'Ik bescherm je tegen alles. En dan zullen we ons maar voor moeten bereiden op wat er komen gaat,' murmelde ik tegen zijn huid, want dit ging nog eens leuk worden. Mijn zusjes en Gemma met de ondervragingen, school en dan natuurlijk Harry nog. Waarschijnlijk zouden we de hele meute tegen ons krijgen, maar het zou wel goed komen toch?
Marcel rolde even met zijn ogen om daarna me nog een kus te geven. Iets waardoor een zachte grinnik mijn mond verliet, maar daarna kwam toch een stralende glimlach tevoorschijn.
'Ik kan ze wel aan denk ik,'
Ik knikte en liet het stof van zijn shirt tussen mijn vingers doorglijden, om in de tussentijd mijn mond open te trekken. 'Je bent sterker en mondiger dan je denkt, schat, alleen je verlegenheid is je struikelblok. Al maakt dat je heeel schattig, dus eigenlijk is het ook een goed voordeel voor je,' zei ik, om vervolgens toch om te staan en naar de keuken te lopen, om de bak ijs, die ik eerder neer had gezegd, te pakken samen met twee lepels. Daarna liep ik terug, om me op de bank te plaatsen en Marcel weer net zo dicht tegen me aan te trekken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik voelde zijn armen strakker om mijn lichaam. Het was fijn om hem zo dicht bij me te hebben. De jongen die niemand vertrouwde, vertrouwde me en dat was heel speciaal. Ook zou ik dat vertrouwen nooit beschamen, want al mijn vertrouwen lag ook in deze zelfde jongen. Ik glimlachte naar hem en zag ook een glimlach op zijn gezicht verschijnen. Zijn handjes trilden wel wat, maar hij kon het glas gelukkig vasthouden. Ik glimlachte bij het kusje op mijn neus en drukte er eentje op zijn kruin voor ik rustig mijn thee begon te drinken. Niall's trillende handen werden langzaam aan rustig en hij begon normaal te drinken. Ik grinnikte bij zijn woorden. Dit was iets was wat we nog lang tegen elkaar zouden zeggen. Erg was het niet. Ik vond het wel lief. Ik dronk mijn laatste slokje thee op en zette het glas even weg. "Hmmm... ik weet misschien nog wat." We waren misschien wel twee van de bad assen van de school. Ik was in elk geval nog maagd en had echt niet zo veel vriendinnetjes gehad. Ik wist niet hoe het met Niall zat, want dat was iets waar hij erg stil over was, maar ik wist vrij zeker dat het waarschijnlijk ongeveer hetzelfde verhaal was. Ik boog wat naar hem toe en drukte nog eens een kus op zijn lippen. Dit was niet echt zulke liefde, maar hij kon goed zoenen en hij was mijn beste vriend. Net had het voor geen ongemakkelijke situaties veroorzaakt, dus ik ging daar nu niet ook vanuit. Friends with Benefits. Dat kon er vast ook nog wel bij de lijst wat we waren. Zolang hij het niet erg vond tenminste.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles

Na mijn opmerking over mijn zus trok hij me wat dichter tegen zich aan om daarna zijn lippen op de mijne te drukken. 'Ik bescherm je tegen alles. En dan zullen we ons maar voor moeten bereiden op wat er komen gaat,' fluisterde hij tegen mijn huid, doelende op onze zussen, iedereen op school en niet te vergeten mijn broer. Dus kort samengevat hadden we waarschijnlijk iedereen tegen ons, of moesten we het vragenvuur ondergaan. Ik glimlachte lichtjes bij zijn woorden, op dit moment was hij een van de weinige personen waar ik me gewoon goed bij voelde, wat in vergelijking eigenlijk best vreemd was. Na mijn kus grinnikte hij zacht, waarna een brede glimlach op zin gezicht verscheen. Hij knikte toen ik zei dat ik dacht ze wel aan te kunnen en trok zijn mond open. 'Je bent sterker en mondiger dan je denkt, schat, alleen je verlegenheid is je struikelblok. Al maakt dat je heeel schattig, dus eigenlijk is het ook een goed voordeel voor je,' zei hij, waardoor een blos op mijn wangen verscheen, ik kreeg nooit zo onverwachts complimenten. Vervolgens stond hij op en liep richting de keuken, en kwam snel daarna terug met een bak ijs en twee lepels. Ik trok verbaasd mijn wenkbrauwen op en grinnikte daarna zacht, dat was de verassing dus. Hij ging weer zitten op de bank en trok me weer dicht tegen zich aan. Ik grijnsde even en sloeg een arm om zijn middel om daarna een kus op zijn wang te plaatsen.
'Je bent een schat, heeft iemand je dat al ooit verteld?' zei ik zacht en verstrakte mijn grip op zijn middel een beetje.

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles
Ondanks mijn hand, had ik mijn bokshandschoenen aangetrokken en was ik helemaal los gegaan. Iets wat ik veel beter niet had moeten doen. Heel mijn hand was opgezwollen en dik en met een stevig verband eromheen, kon ik terug naar huis. Of tenminste toch naar Gwen. Autorijden ging me al net zo slecht af en het was een wonder dat ik niet voor ongelukken of doden had gezorgd. En het kon me allemaal niets schelen. Ik had mijn emoties uitgeschakeld en van mij part mocht iedereen dood neervallen. Het boksen had verder wel geholpen, want ik had me gerealisseerd dat ik niemand verder nodig had. Iedereen kon het bekijken. Als zij mij niet meer hoefden, hoefde ik hun ook niet meer. Ik pakkeerde mijn auto weer voor de deur en stapte uit. Het portier gooide ik dicht en ik deed hem op slot terwijl ik naar de deur liep en aanbelden. Ik had de sleutels wel van Gwen haar huis, maar deze waren voor noodgevallen en niet om doodleuk binnen te stappen. Daarom deed ik dit ook niet.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall Horan
Het waren de bruine puppy ogen van de jongen, die een en al onschuldigheid uitstraalde. Ja, dat moest wel het eerste zijn wat ervoor zorgde dat ik hem was gaan vertrouwen, wat geen slechte keuze was geweest, maar zeg nu zelf.. je kon daar toch geen nee tegen zeggen? Als dat wel het gevoel was, dan was je niet wijs, dat kon ik je verzekeren. Al moest ik zeggen dat je het niet moest doen als hij een van zijn duivelse buien aanhad, ook al lag dat voor mij weer anders. Daarbij spraken zijn ogen boekdelen, dus ergens was dat ook wel de reden dat ik hem het voordeel van de twijfel had gegeven. Zo was ik er ook achtergekomen dat het eigenlijk gewoon de grootste schat was, die er bestond. Een bredere glimlach verscheen dan ook op mijn gezicht waarna ik een kusje op zijn neus drukte, wat bij hem zorgde voor een glimlach, voor ik deze terugkreeg en we rustig onze thee opdronken. Langzaam kon ik mezelf dan ook weer herpakken en rustig worden. 'Wat is je plan?' vroeg ik terwijl ik me zo draaide dat ik met elk been aan een weerszijden van hem zat, om hem met een nieuwsgierige blik aan te kijken. De jongen was zo onvoorspelbaar soms, maar ergens had ik wel een idee wat er in zijn gedachten omging. Rustig dronk ik mijn thee op, om toen deze op was, een kus op mijn lippen te krijgen. Het idee wat ik had, werd met het moment meer bevestigd en drukte nog een klein kusje op zijn lippen. Soms vroeg ik me wel is af er iets was wat we niet zouden doen, of overwegen, samen. 'Dus vertel het me is,' grijnsde ik onschuldig.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Een blos verscheen op de wangen van de jongen bij mijn compliment en ik had het idee dat het niet vaak onverwachts kreeg. Het was dan maar iets waar hij aan moest gaan wennen, want deze vanaf die moment wel vaker over mijn lippen rollen. Net als meerdere woorden, die ik niet heel veel vaker over mijn lippen had laten rollen tot vandaag.
Daarna klom ik van de bank, om niet veel later terug te komen met een bak ijs en me weer neer te nestelen, zoals een moment eerder. Marcel trok zijn wenkbrauwen verbaasd op en daarna zacht te grinniken. Hij dacht waarschijnlijk dat dit de verassing was en dat liet ik hem dan ook maar denken, want anders zou hij willen weten wat het wel was.
Hij grijnsde even en sloeg een arm om mijn middel om daarna een kus op mijn wang te plaatsen.
Ik nestelde me beter tegen hem aan, om met twinkelde oogjes en een lief gezichtje zijn kant op te kijken. Een rode blos werd alleen wel snel zichtbaar bij de woorden 'Je bent een schat, heeft iemand je dat al ooit verteld?' om daarna zijn grip op mijn middel een beetje te verstrakken.
'Nee, eigenlijk niet, want dat ben ik heel stiekem ook niet. Alleen tegen jou en de andere jongen,' zei ik, om de deksel van het ijs te halen en haalde mijn een vinger het ijs ervan af, om deze aan de wang van van de jongen te smeren en zachtjes te grinniken.
'En zo ben je nog leuker en stiekem ook zoeter,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Hij vroeg me naar mijn plan. Toch wachtte ik rustig tot allebei onze glazen thee leeg waren voor ik het aan hem ontvouwde. Ik boog een klein beetje naar hem toe en drukte een kus op zijn lippen. Zolang het niet ongemakkelijk, of een van ons wilde stoppen, zou worden konden we gewoon samen aankloten, toch? Ik vroeg me af of er eigenlijk iets was wat ik niet met hem samen kon doen. Want dit ging voor de meeste begrippen van vriendschap al erg ver. Ik glimlachte tegen zijn lippen toen hij ook een kort kusje op mijn lippen drukte. Bij zijn vraag twinkelden mijn ogen. Ik had wel een idee welke kant dit op kon gaan, maar dat hoefde helemaal niet. "We kunnen gewoon wat aanklooien en zien waar het schip strand... Als je het daar mee eens bent." Hij was mijn beste vriend en ik kon geen dag zonder hem, maar verliefd was ik niet. Nee, we waren gewoon hele goede vrienden, die heel erg afhankelijk van elkaar waren. De een kon volgens mij niet zonder de ander. Nu in elk geval niet. Ik aaide kort nog even door zijn haren. Daarna liet ik mijn armen rond zijn middel sluiten en trok hem dicht tegen me aan. "Of we gaan een film kijken. Aan jou de keus." Eigenlijk maakte het me allemaal ook niet uit. Een film en een bak ijs waren ook een prima tijdverdrijf. Nu maar eens kijken wat Niall wilde. De eerste optie was lichtelijk riskant omdat het ook onze vriendschap heel ongemakkelijk zou kunnen maken, maar met hem durfde ik het risico wel aan. Vooral ook ondat hoe ongemakkelijk het ook zou worden, ik toch niet zonder hem zou kunnen.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik had mensen altijd voor gek verklaard en hard uitgelachen toen ze zeiden dat vriendschap bestond, of met het feit dat je -je zo erg aan iemand kon hechten dat ook je hele vertrouwen in de handen van een iemand kon leggen. En moest je me nu zien. Sinds ik Liam had ik ontmoet, was ik heel anders tegen deze dingen aan gaan kijken. Ik wist dat dit wel een hele aparte vriendschap was, want je deed niet zulke dingen met vrienden, maar dat nam niet weg dat ik niet blij was met deze vriendschap. Ik zou niets anders meer willen en zolang we er beide geen problemen mee hadden, maakte het niets uit toch? Bij mijn vraag twinkelden de ogen van de jongen waardoor ik met de minuut zekerder werd van zijn gedachten. Zijn woorden zorgde alleen dan maar voor de bevestiging. 'Ik vind het prima,' Ik was niet verliefd, ondanks het soms wel eens zo leek, door het hele doen en laten, maar ook dat ik niet zonder hem kon. We waren gewoon de beste maatjes, niets meer en niets minder. Toch vroeg ik me af of dit niet zou zorgen dat onze vriendschap een stuk ongemakkelijker werd. Het was namelijk niet zomaar iets en alles op het spel zetten, zou ik wel durven, maar als het mis zou lopen dan wist ik ook hoe het af zou lopen en ik kon je zeggen dat -dat niet prettig werd. 'Je bent lief,' murmelde ik zachtjes, om mijn lippen tegen zijn wang te plaatsen en toch weer iets te gaan verzitten. 'Gaat er iets tussen ons veranderen?' murmelde ik zachtjes, als vraag op zijn vraag. Ik zat vooral met mijn gedachten daarbij, want ik kon dat er echt niet bij hebben. Niet dat ik er eigenlijk over hoorde te twijfelen, want het was nog altijd Liam waar ik tegenover stond.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Niall stemde in. Dat was een opluchting omdat dat betekende dat ik A. waarschijnlijk niet de slechtste zoener van de wereld was en B. dat die kus van net het niet ongemakkelijk had gemaakt tussen ons. Dit gaf me nieuwe moed. Dit was in elk geval nog niet ongemakkelijk. Ik zag in de ogen van de blonde jongen dat hij net als ik wel bang was dat dit ongemakkelijk zou eindigen en de vriendschap zou breken. Dezelfde vriendschap van welk onze beide levens vanaf hingen. In elk geval het mijne. Hij zou zijn leven nog wel op de rit kunnen krijgen en houden, maar ik had geen idee wat ik zonder hem zou moeten. Bij zijn woorden en kusje glimlachte ik en ik drukte zacht een kusje op zijn wang terwijl hij zijn vraag uitsprak. Inderdaad, hij was dus daar over aan het pijnzen. Ik aaide zacht door zijn haren en keek met mijn warme bruine ogen in zijn ijs blauwe. "Als het aan mij ligt helemaal niets. Die kus heeft toch ook niets verandert, waarom dit dan wel?" Natuurlijk zou het wat kunnen veranderen, maar ik ging daar niet vanuit. We hadden al gezoent, we hadden elkaar al veel vaker dan eens naakt gezien, zowel hier thuis als bij de voetbal, waarom zou een stapje verder dan opeens alles veranderen? Natuurlijk kon het en ik was er ook bang voor, maar als we dit wel zouden doen en het zou lukken... Dan wist ik het eigenlijk niet. Dan waren we in elk geval van die maagdenstatus af, wat opzich wel prettig was voor de universiteit. Dat was in elk geval een positief puntje en we hadden tijdverdrijf wat niet met eten te maken had. Was dat goed genoeg? We waren niet dronken, vertrouwden elkaar volledig en waren het er allebei min of meer mee eens. Daarbij zouden we wel zien waar het schip strandde dus als het drijgde ongemakkelijk te worden konden we altijd nog stoppen... Ja, dit was niet eens zo'n gigantisch slecht idee... In theorie dan.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Het was net niet slechter tussen ons geworden met die kus, want in dat opzicht waren we ook al heel klef met elkaar, maar als het hier op aankwam, begon ik toch lichtelijk te twijfelen. Dat anders was toch iets wat naar mijn gevoel minder impact kon hebben dan dit, ook al kon dit nooit zovele veranderen, omdat er weer weinig nieuwe dingen tussen zaten. Je kon dan zeggen dat mijn gedachten dan ook heel tegenstrijdig waren, want ik kon gewoon niet zonder onze vriendschap. Liam was degene die me op het rechte pad hield en zonder hem, eigenlijk wilde ik nog geeneens nadenken hoe dat af zou lopen, want ik had het idee dat het niet heel veel goeds kon zijn. En dan hadden we het niet over het feit dat ik dan of op de straat, of bij mijn ouders zou belanden. Een zwak glimlachje verscheen op mijn gezicht terwijl zijn ogen de mijne opzochten, om zijn mond weer open te trekken. 'Ik weet het niet, Liam, ik weet het niet. Het is gewoon dat ik je niet kwijt wil,' antwoordde ik zachtjes en ik wist wel welke kant hij op wilde. We hadden al gezoend en een klein stapje verder zou dan toch ook geen kwaad kunnen. Er zaten dan ook voordelen aan. Voordelen die me langzaam toch wel overhaalde en een zacht kusje daardoor op zijn lippen drukte. Mijn armen wikkelde ik wat steviger om hem heen , om wat beter tegen hem aan te kruipen. 'Als jij erachter staat, dan zou er toch niet veel mis kunnen gaan? Ik vertrouw erop'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Marcel Styles

Hij nestelde zich wat beter tegen me aan, om me daarna aan te kijken met twinkelende ogen en een lief gezicht. Na mijn opmerking over dat hij een schat was werd een rode blos zichtbaar op zijn wangen. 'Nee, eigenlijk niet, want dat ben ik heel stiekem ook niet. Alleen tegen jou en de andere jongen,' zei hij en haalde de deksel van de bak ijs eraf.
'Mmm, dat is dan mijn mening,' zei ik zachtjes om vervolgens nog een kus op zijn wang te drukken. Nieuwsgierig keek ik toe hoe hij met een vinger het ijs van de deksel afhaalde.
'Wat ga je...' ik kon mijn zin niet afmaken aangezien hij het ijs aan mijn wang afsmeerde en zacht grinnikte. 'En zo ben je nog leuker en stiekem ook zoeter,' vervolgde hij. Oh, dit kreeg hij zo terug. Ik knikte langzaam terwijl ik ook wat ijs van de deksel afhaalde. Onschuldig keek ik hem aan terwijl ik met mijn vinger met ijs over zijn wang ging.
'Volgens mij kan ik dat nu ook over jou zeggen,' grinnikte ik, waarschijnlijk zou hij dit ook niet pikken en kreeg ik het weer terug. Om het iets leuker te maken pakte ik zijn beide polsen in een ijzeren greep zodat hij geen kant op kon. Nu was het dus een kwestie van wie sterker was.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
'Mmm, dat is dan mijn mening,' zei Marcel zachtjes om vervolgens nog een kus op mijn wang te drukken. Nieuwsgierig keek hij toe hoe ik met een vinger het ijs van de deksel afhaalde. Ik trok ondertussen mijn mond weer open, om ook een glimlach zijn kant op te werpen. 'Jouw meningen bevallen mij wel, schat. Maar sowieso kan ik veel waarderen op met wat je zegt, wie je bent en wat je doet,' zei ik terwijl ik rustig verder ging met het ijs en me afvroeg hoe deze omslag was ontstaan, al maakte me net niet uit, want op dit moment was ik gelukkig.
'Wat ga je...' De jongen kon zijn zin niet afmaken aangezien het ijs smeerde ik aan zijn wang af. Het duurde niet lang voor mijn wang ook onder zat, maar ik kon er alleen maar om lachen. Het was iets wat ik eigenlijk wel had, net als Marcel aan zag komen dat ik het terug zou doen, dus al mijn polsen vastgreep waardoor ik geen kant op kon.
Ik trok een klein pruillipje, maar boog me toen om een kus te plaatsen op zijn wang. Dat had als gevolg dat je een afdruk van mijn lippen zag staan in het bruin van het chocoladeijs. Daardoor kreeg ik een onschuldig grijns op mijn gezicht, om mijn lippen overal in zijn gezicht. Je zag overal wel weer wat ijs zitten. 'Ik heb echt mijn handen niet nodig,' grinnikte ik zachtjes.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer