[RPG] International Dancecamp || 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 18:16 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Whhaa, kan iemand me even bijkletsen? Want ik heb al lang niet meer gelezen / gereageerd.]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Isabella Justine Knight

Zo enthousiast als ik nooit eerder was kan ik niet wachten tot mijn vader aankomt bij de school. Ik heb zolang uitgekeken naar dit moment! "Ben je zenuwachtig?" vraagt mijn moeder. "Nee, maar wel enthousiast!" roep ik blij uit. Voor het eerst mag ik echt mijn eigen zin doen, dus ik koos voor deze school. Ik ben nieuw en zou dan zenuwachtig zijn, maar zo ben ik gewoon niet vandaag. Het zal weer even duren voor ik nieuwe mensen zal leren kennen en hen zal gaan vertrouwen. Als ik de school in de verte langzaam zie dichter komen gil ik het bijna uit van enthousiasme, normaal ben ik nooit zo. Als de auto vlak voor de school stopt zie ik enorm veel meisjes en jongens, allemaal rond mijn leeftijd gok ik. Ik open het portier en stap meteen uit. Het is warm, veel te warm naar mijn goesting, maar toch hou ik van dit weer. Ik heb het snel koud, dus vind ik het warme weer altijd aangenamer dan het koude, bij dit weer kan je tenminste ook buitenkomen en leukere dingen doen. Ik neem mijn koffers over van mijn vader die ze uit de achterbak haalde. Ik knuffel mijn ouders uitgebreid en ook mijn zus die meegekomen is. Ik grijns breed terwijl ik naar de school kijk. Ik zwaai mijn ouders en zus uit en loop dan verder. Ik heb geen idee waar ik naartoe moet, ik ken hier niemand en ken hier dus ook helemaal niks. Ik weet niet wat ik moet doen of wat er van me verwacht wordt. Ik kijk rond en zie een hele hoop mensen met elkaar praten, andere knuffelen elkaar, andere zoenen elkaar, ik zie ook veel mensen in groep lachen. Iedereen kent hier vast iedereen en ik ken niemand. Met een zucht loop ik verder en kijk rond. Ik zou toch aan iemand moeten vragen waar ik naartoe moet? Ik kan het niet zelf gaan uitvissen, tenzij ik alles hier af ga, maar dat zou zot zijn. Ik bijt op mijn lip en kijk rond. Wie kan ik vragen om me te helpen?

[Iemand die Isabella wil helpen?]

16 - 09 - '17

[ Als iemand wil, je kan naar Nathan toekomen die loopt nu richting het complex :') ]

Everything is illuminated by the light of our past.

[-]

[ bericht aangepast op 12 dec 2013 - 17:05 ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Evelina Jelena Tyrsa | Choreografe Ballet en Salsa

"Evelina!" hoor ik Ambrosia gillend zeggen. Ik had haar al zo lang niet gezien. Ze zag er goed uit. Een glimlach kwam op mijn gezicht te staan. Ze was echt heel aardig en vaak vrolijk. Ik grinnikte even aan de gedachte wat er vorig jaar allemaal was gebeurd. Dat was een van de leukste jaren. "Als jij me nu ook verteld dat je een choreograaf bent eh!". Ik bloos even. "Sorry, ik ben ook een choreograaf'." "En je zal het met ons twee moeten doen aangezien de andere twee ons hebben laten zitten." zeg ik met een zucht. Ik kon ze wel wurgen. De klassen zouden nu groter worden dus is het ook lastiger om ze op orde te houden. Ik weet nog hoe een choreografe vorig jaar deperesief weg ging na de zoveelste aanvaring met een danser. Ik hoopte dat mij dit niet ging overkomen. Ik stond op zich wel sterk in mijn schoen, ik bedoel. Zo heel moeilijk zou het toch niet zijn? Ik grinnik en knuffel haar terug als zij mij knuffelt. "Met mij gaat alles goed!" glimlach ik naar haar. Een ander meisje komt er bij staan en Ambrosia stort zich gelijk op haar. Ze stoot Chris aan en stelt zichzelf daarna voor. Ik hoor Chirstopher zich ook voorstellen. "Ik ben Evelina, ook een choreografe." zeg ik vriendelijk waarna mijn lippen zich tot een glimlach vormen. "Zal ik je naar je kamer begeleiden? En je zo wat het meeste vertellen?" hoor ik hem aan haar vragen en ik zucht opgelucht. Dan heb ik nog even de tijd om met Ambrosia verder te praten tot er iemand anders komt. Ik kijk Ambrosia aan en grinnik. "Hoe is het eigenlijk met je? Heb je er een beetje zin in?" Ik recht mijn rug even en ga in een wat nettere houding staan. Ik hoor het mijn ballet lerares nog zo zeggen."Evelina ga eens recht staan, Evelina doe eens je best." Och wat had ik een hekel aan dat mens toen, maar ze heeft mij wel ontzettend veel geleerd, waar ik haar heel dankbaar voor ben. Thuis had ik al een aantal choreo's bedacht. Ik hoopte dat het deze keer zo leuk werd als alle andere keren dat ik hier was, maar dan als leerling.

[ bericht aangepast op 12 dec 2013 - 16:37 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Ambrosia Ivy Hernandez || Hip hop & Latin

Wanneer ik zie dat Evelina bloost begin ik zacht te lachen. "Nietes!" "Sorry, ik ben ook een choreograaf'. En je zal het met ons twee moeten doen aangezien de andere twee ons hebben laten zitten." Een zucht verlaat haar mond en ik knik medelevend. "Verraders" grinnik ik. "Ben benieuwd wat jullie dit jaar voor ons in petto hebben!"
"Met mij gaat alles goed!" glimlacht ze verder naar me. Evelina was echt niks veranderd. Terwijl ze haar rug recht vervolgt ze. "Hoe is het eigenlijk met je? Heb je er een beetje zin in?" Ik knik. "Ik heb er héél veel zin in. Ik heb hier zo lang op moeten wachten en met mij gaat alles verder wel goed." Ik glimlach even snel. "Is er het afgelopen jaar nog wat gebeurd?"
Mijn blik gaat even over alle andere deelnemers en ik grinnik, typisch dansers. Ik vlecht mijn haar terwijl ik naar Evelina luister en probeer me een beetje op haar te concentreren. "Wat gaat er de komende tijd gebeuren? En hoe zit het verder met alle andere dingen?" Ik grinnik als ik me bedenk dat ze Ballet danst. Iets wat ik kan, maar de techniek er heel erg van mis. Het is moeilijk om je knop om te schakelen als hip hop en latin danseres, vooral wanneer je ineens iets technisch moet doen. Ik hoop dat ik niet de enige danseres ben die twee verschillende stijlen danst.

[Beetje flutpost I am really really really orry ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Abbigail Merrys
'De volgende halte west leak,' klonk er door de bus heen. Dromerig tilde ik mijn hoofd van het raam en glimlachte. Dit was mijn halte. Terwijl de bus nog reed, liep ik onhandig naar voren terwijl ik mijn trolley achter me aan trok. Ik raakte een paar mensen waardoor ik de hele weg naar voren mijn excuses mompelde. Toen de bus stil stond wist ik niet hoe snel ik de bus uit moest stappen. Achter mijn rug hoorde ik de bus weg rijden.
Nieuwsgierig keek ik om mezelf heen. Overal stonden bomen en de zon scheen oog aan de hemel. Het was een hele mooie locatie, nog mooier dan op de foto's die ik van het kamp had gezien.
Met goede moet begon ik richting de gebouwen te lopen. De wieltjes van mijn trolley maakte lawaai onder de stenen. Her en der zag ik mensen staan. Sommige even oud als ik, sommige ouder. Sommige mensen stonden in groepen bij elkaar, ik nam aan dat ze elkaar al konden van de vorige kampen. Ik voelde me niet op gemak als ik zelf contacten moest leggen. Als iemand tegen mij begon te praten, kon ik makkelijk terug praten maar uit mezelf een gesprek te beginnen zat niet in mijn karakter. Eenmaal bij het gebouw aangekomen wist ik niet wat ik moest doen. Een beetje ongemakkelijk bleef ik staan.

"Ignite, my love. Ignite."

[kan iemand me even bijpraten?]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

SnowHeart schreef:
[kan iemand me even bijpraten?]

"Ignite, my love. Ignite."

Maximiliano Guido Gustav.

Wanneer de deurbel klinkt, rits ik mijn weekendtas met alle spullen voor de komende weken dicht en zet deze op de gang neer. “Maximiliano, Levi hier!” Roept mijn moeder van beneden die blijkbaar de deur al geopend heeft. Ik doe geen moeite om naar beneden te gaan, aangezien Levi hier praktisch woont en ze de weg naar boven wel weet, dus in plaats van dat ik naar beneden ga, loop ik naar de badkamer om mijn haar nog wat te fatsoeneren. Mijn haar zit voor een paar uur goed, maar na het dansen wordt het altijd een warrige boel en dat kan ik niet gebruiken voor een eerste indruk.
“Je haar zit goed hoor, ijdeltuit.” Klinkt er vanuit de deuropening, waarna er een korte lichtflits verschijnt. Ik draai mijn hoofd en kijk recht in de lens van de camera, waarna er vervolgens nog een foto gemaakt word. “Ik zou bijna denken dat je me gaat missen, alleen is het jammer dat het mijn camera is en niet de jouwe,” Ik glimlach naar Levi om vervolgens mijn handen te wassen en af te drogen. Mijn haar laat ik voor wat het is, Levi is nu mijn eerste prioriteit. “Wees maar niet bang, Max. Ik ga je echt wel missen.” zegt ze, terwijl ze haar gezicht op mijn schouder legt, wanneer ik haar in een knuffel trek. Levi is een van mijn beste vrienden en eveneens een danser. We zouden gezamenlijk naar dit kamp gaan, alleen zijn op het laatste moment haar plannen gewijzigd, of eerder die van haar ouders. Levi heeft het vrijwel altijd moeilijk gehad thuis en al helemaal om haar mening over het dansen over te brengen aan haar ouders. Stukje bij beetje begint het tot hen door te dringen dat dit het geen is wat Levi wil gaat doen, maar of ze het toelaten is nog maar de vraag. Ik vind het jammer dat Levi niet mee mag, maar het zorgt er wel voor dat ik zelfstandig blijf. Ook zorgt dit ervoor dat ik wel contact móét leggen met andere mensen, niet dat ik dit erg vind, maar het is altijd fijn wanneer je iemand bij je hebt die al kent en vertrouwd. “Ik jou ook wel hoor,” Glimlach ik om haar vervolgens los te laten. Ik neem de camera aan die ze me overhandigd en bekijk hem even snel. “Bedankt voor het lenen,” zegt ze, waarna ik haar een warme glimlach schenk. “Cheese” Zeg ik wanneer ik de cameralens op ons gericht heb en druk een knop in, waarna er een klik klinkt wat betekend dat de foto is gemaakt. Fotografie is eveneens een grote hobby van mij, al gaat mijn voorkeur wel uit naar de dans. Als ik op de een of andere manier niet kan dansen, haal ik mijn camera uit de kast en ga ik naar een willekeurige plek om plaatjes te schieten. Het brengt me evenals het dansen in concentratie en het geeft me op dat moment een doel, het doel om een zo mooi mogelijke foto te maken.
Wanneer Levi en ik beneden zijn aangekomen, haalt Levi de camera uit mijn hand. “Je hebt al een foto samen met mij, nu nog een foto met je ouders” Lacht ze, waarna ze mijn ouders naar de woonkamer roept om vervolgens een foto van ons drieën te maken. Het afscheid met mijn ouders is voor mij niet moeilijk, aangezien ik mijn tijd in de vakanties bijna altijd in Italië doorbreng en dan moet ik, wanneer ik weer naar huis ga, afscheid nemen van mijn biologische ouders, dus ik ben het wel gewend. Ik neem een knuffel en een kus op mijn wang in ontvangst van mijn moeder en Levi en mijn vader zegt me op zijn manier gedag. “Tot over een paar weekjes dan maar,” een grijns verschijnt op mijn gezicht wanneer ik dit ter woorden breng en draai me dan om, om vervolgens naar buiten te lopen.
Ik laat mijn auto tot stilstand komen als ik bij mijn bestemming ben aangekomen en stap eruit. Mijn ogen vliegen van links naar rechts en ik neem het kamp binnen één minuut in me op. Aan het begin hebben een aantal mensen zich verzameld en de meeste hebben hun tas nog gewoon bij zich. Ik zal dit anders gaan doen. Mijn spullen zal ik eerst een plekje geven in de slaapzaal, dit is dan ook het gebouw waar ik nu heen zal gaan. Nadat ik mijn camera heb opgeborgen, de weekendtas over mijn schouder heb gegooid en de auto op slot heb gedaan, passeer ik de mensen richting de slaapzaal. Hier aangekomen tref ik een jongen aan. Ik neem aan dat hij hier ook nog niet eerder is geweest, aangezien hij niet meteen een bed heeft geclaimd. Voordat hij dit ook maar kan doen, heb ik mijn spullen al op een van de bovenste bedden van een stapelbed neergelegd. Ik draai me naar de jongen toe en glimlach even licht naar hem. “En, welk bed ga jij tot je nemen?” ik kijk hem afwachtend aan, terwijl ik plaatsneem op mijn bed.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Is er iemand die ook alleen is zodat ik een van mijn karakters daarop af kan sturen?]

"Ignite, my love. Ignite."

[isabella is alleen en nieuw, dus weet niet waar ze naartoe moet.]

16 - 09 - '17

[Waar is ze? Want dan kan ik kijken wie er dichterbij staat, Daniël of Abby, alleen Abby is een beetje verlegen om als eerste contact te maken.]

"Ignite, my love. Ignite."

[Ergens op het plein aan de ingang ongeveer]

16 - 09 - '17

[Oh, daar staat Abby ook.]

Abbigail Merrys
Toen ik om me heen keek zag ik een paar meter verder op een meisje staan. Net zoals mij leek ze niet te weten waar ze heen moest. Een beetje onhandig stond ik daar, niet wetend wat ik moest doen. Aan de ene kant wilde ik dol graag vragen of ze wist waar ik heen moest, zodat ik tenminste niet alleen stond. Maar misschien stond ze wel op iemand te wachten, of had ze geen zin gezelschap. Ik zuchtte en wenste dat er een vriendin van mij was mee gegaan, helaas hield geen een van mijn vriendinnen en vrienden van dansen, laat staan dat ik ze mee kreeg naar zo'n kamp.
Een beetje onhandig keek ik weer naar het meisje en nam een besluit. Hier zo blijven staan heeft ook geen zin. Met een kleine onzekerheid liep ik naar het meisje toe.
'Ehm, hoi,' zei ik een beetje verlegen. Ik was echt niet goed in contact leggen en ik had er dan ook een hekel aan. Maar ik was nog slechter in contact behouden. Ik was best anti-sociaal. Ik wilde wel contact met mensen houden, maar soms kon ik het gewoon niet. 'Weet jij misschien waar ik heen moet?'

"Ignite, my love. Ignite."