[RPG] International Dancecamp || 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 18:16 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Maximiliano Guido Gustav.

Terwijl ik mijn spullen op een van de bovenste bedden neerleg en er vervolgens op plaats neem, voel ik de blik van de jongen in mijn rug. “Ook een goedemiddag, meneer?” Zijn vrolijke stem wordt onderbroken door een lichte aarzeling. Ik wend mijn blik tot hem en volg zijn passen richting het bed wat zich naast mijn bed bevind, terwijl ik hem met een iet wat opgetrokken wenkbrauw aankijk. “Die ‘meneer’ had niet gehoeven hoor, noem me maar gewoon Maximiliano,” Wanneer ik spreek, leg ik de nadruk op ‘meneer’ en kijk naar hoe hij zijn weekendtas op het bovenste bed neerlegt, “Of Max, net wat je wilt”. Een aantal seconden neem ik de jongen in me op. Hij zal niet veel ouder of jongen zijn dan dat ik ben en ook zijn lengte verschilt niet veel met die van mij. Op het eerste gezicht lijkt het alsof de verhoudingen van ons lichaam vrijwel hetzelfde zijn, maar wanneer je beter kijkt zul je zien dat ik geen brede bouw heb. De jongen daar in tegen is zowel gespierd als breed gebouwd en ik denk dat dit er samen met zijn lengte voor zorgt dat hij ouder lijkt dan de rest van de jongens, voor zoverre ik ze heb gezien. “Ik ben Ralph trouwens, Ralph Adams,” Ik knik even kort wanneer de jongen, Ralph hetend, zich aan me voorstelt. “Maar je mag me ook Raaf noemen als je wilt,” Voegt hij er nog aan toe, waarop er een glim van een grijns op mijn gezicht verschijnt. Raaf, als in een vogel. Ik weet dat mijn bijnaam, Max, als een hondennaam klinkt, maar Raaf klinkt ook niet bepaald menselijk. Wanneer ik zie dat zijn blik door de slaapzaal glijd, kijk ik met hem mee. Zelf heb ik de slaapzaal ook nog niet goed bekeken, aangezien ik druk bezig was met het toe eigenen van een bed. Ralph heeft eerder dan ik de lange rij met kasten in het vizier en voordat ik het weet rollen de wieltjes van zijn koffer over de grond richting de kasten. Ik mag dan wel als eerst een bed hebben uitgekozen, Ralph is me voor in het uitzoeken van een kast. Met een vlotte beweging werk ik mezelf naar de grond, waarna ik mijn weekendtas over mijn schouder gooi en Ralph zijn voorbeeld volg om richting de kasten te gaan lopen. Wanneer ik mijn weekendtas voor een kast neerzet, heeft Ralph iets minder dan de helft van zijn spullen al een plekje gegeven in één van de kasten. Dit is genoeg voor hem om zijn boxen vervolgens uit zijn koffer te halen en naar de vensterbank toe te lopen om de boxen hier een plekje te geven. Een goedkeurende grijns komt op mijn gezicht te staan en ik knik even. “Nu nog een goede muzieksmaak en ik denk dat wij hele goede vrienden zullen worden” Lach ik zachtjes, maar verstaanbaar vanaf een afstand. Ik denk dat ik, evenals de meeste dansers hier, geen dag zonder muziek kan en met de boxen die Ralph blijkbaar van thuis heeft meegenomen, zal dit ook niet hoeven. Niet dat ik mijn eigen muziek niet bij me heb, maar het is zo ongezellig om met een koptelefoon rond te lopen, al zeg ik het zelf. Hoewel ik het op bepaalde momenten wel fijner vind om even in mijn eigen muziek te zitten. ’s Avonds bijvoorbeeld zul je mij in de badkamer en in bed vinden met oortjes in mijn oren. Dan verwerk ik alles wat er die dag is gebeurd en neem ik even wat tijd voor mezelf, ook al ben ik dan nog steeds onder de andere dansers. Langzaam draai ik mijn hoofd naar de deur, wanneer ik deze zacht open hoor gaan. De jongen die binnen komt lopen stelt zich voor als Nathan. Ik kijk hem met mijn normale mysterieuze blik aan, waarna mijn blik zich over zijn lichaam verspreid om hem in een oogopslag te observeren. Hij is niet bepaald lang, maar vergeleken met mij is hij kort, vooral zijn gespierde lichaam zorgt ervoor dat ik hem niet als een kleine spriet beschouw. Ook zijn gelaatstrekkingen en zijn donkere ogen zorgen ervoor dat hij op de een of andere manier langer lijkt te zijn dan dat hij werkelijk is. Natuurlijk weet ik niet of mijn inschattingen kloppen, maar voor zoverre ik hem tot nu toe ‘ken’, ziet hij er wel vriendelijk uit. Ondertussen is hij wat dichterbij gaan staan en heeft hij zijn spullen op de grond geplaatst. “Maximiliano,” Stel ik mezelf vervolgens aan Nathan voor, waarna een glimlach volgt, “en Max voor de liefhebbers” voeg ik er nog aan toe.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Daniël Dean Torst
Na heel even stil gestaan te hebben en van de zon te genieten, besloot ik de slaapkamers te gaan zoeken om mijn zware tassen neer te zetten. Daarna zou ik de rest van het terrein wel gaan verkennen en de mensen ontmoeten. Met grote stappen liep ik richting de houten gebouwtjes. Terwijl ik er heen liep begon in ik mijn hoofd een liedje te zingen die mijn opa altijd voor me zong. En de boom staat op de bergen,hali,halo. En de boom staat op de bergen,hali, halo. En aan die boom daar kwam een tak, een reuze tak.
Ik glimlachte, verbaasd dat ik het liedje nog kon herinneren. Het was lang geleden dat ik het voor de laatste keer gezongen had. Vijf jaar minimaal. Ik zuchtte, ik had altijd een hele goede band met mijn opa, nog steeds eigenlijk, maar ik zag hem minder vaak omdat ik het steeds drukker kreeg met school en het dansen. In mijn hoofd nam ik mezelf voor dat als ik terug was van kamp, ik voortaan elke week minimaal een keer per week bij hem langs zou gaan. Ja, dat was een goed idee.
Ik glimlachte om mijn gedachtes en ging verder met het liedje in mijn hoofd. Een pracht van een tak; ach, jongens wat een tak was dat! De tak van de boom en de boom staat op de bergen, ha-li-lo. En de boom staat op de bergen, ha-li-ha-lo.
Met het liedje nog zingend in mijn hoofd deed ik de deur van wat ik dacht dat de slaapzalen waren open. Blijkbaar had ik het mis want ik stond in de kantine. Zuchtend deed ik de deur weer dicht en probeerde ik een ander gebouw iets verder op. Dit keer met mee geluk.
Ik had verwacht dat ik de eerste was geweest in de slaapzaal maar drie andere jongens waren me al voor geweest. Ze stonden verspreid door de kamer heen.
'Hoi,' zei ik. Mijn stem klonk zelfverzekerd maar zo voelde ik me niet. Een beetje aarzelend bleef ik bij de deur staan, het gevoel hebbend dat ik net midden in een gesprek binnen was gekomen. 'Ik ben Daniël.'

[ bericht aangepast op 17 dec 2013 - 21:58 ]

"Ignite, my love. Ignite."

[Wintermagic > Syliam]

16 - 09 - '17

Ralph Christian Adams.

Ik graai in mijn tas en haal er een aantal snoertjes uit zodat ik direct mijn telefoon aan de boxjes aan kan sluiten.
"Die ‘meneer’ had niet gehoeven hoor, noem me maar gewoon Maximiliano," Stelt de jongen zichzelf voor. "Of Max, net wat je wilt," Voegt hij er aan toe. Max klinkt als een hondennaam en mijn bijnaam Raaf is ook een dier, hé wat grappig.
"Nu nog een goede muzieksmaak en ik denk dat wij hele goede vrienden zullen worden," Lacht de jongen zachtjes.
Ik glimlach even naar hem. Een goede muzieksmaak, heb ik die wel? Ik kijk nogmaals naar de jongen, nee hij lijkt me niet iemand die naar Justin Bieber of One Direction luistert en aangezien ik dat ook niet doe, zit het wel goed tussen ons denk ik. Toch besluit ik hem in de maling te nemen door vreselijke muziek op te zetten. Ik pak mijn telefoon en zoek op Youtube naar een nummer[/ur] en speel deze luidt over mijn boxen af.
Om het nog wat leuker te maken, begin ik er vreemd bij te dansen door mijn heupen te bewegen en met mijn handen te zwaaien.
Plotseling, zonder dat ik iets hoorde, stapt er een andere jongen de kamer binnen. Hij is kleiner gebouwd dan dat ik ben, heeft donkere ogen en dikke donkere wenkbrauwen.
"Ik.. Eh," Begint de jongen twijfelend, voordat hij zijn spullen zachtjes op de grond neerzet. "Ik ben Nathan," Stelt hij zich voor, waarbij hij even kort naar Max en mij knikt. Ik vraag me af wat ik precies bij Nathan moet denken. Is hij gewoon verlegen of niet zo sociaal? Hij komt in ieder geval niet erg vrolijk over bij mij, ik schat hem dan ook niet ouder dan achttien, echt een jochie dus.
Kort nadat Nathan zich voorgesteld had, komt er nog een jongen de kamer binnen gelopen. Hij oogt hetzelfde als Nathan, een stille en verlegen jongen dit blijkt ook zo wanneer hij zich voorstelt.
"Hoi," Hij klinkt zelfverzekerd, maar zo ziet hij er niet uit. Hij staat een beetje ongemakkelijk en kijk ons één voor een aan. "Ik ben Daniël," voegt hij er nog aan toe.
Ik weet niet wat ik van de jongens in dit danskamp moet denken, het zijn nog allemaal jochies. Tot nu toe Max lijkt me wel iemand waar ik vrienden mee kan en wil worden.
"Maximiliano," Stelt Max zich vrolijk voor. "En Max voor de liefhebbers,"
Ik kijk van Max naar Nathan en Daniël. "Ik ben Ralph Adams," Ik stel mezelf altijd voor met mijn achternaam, omdat ik dat fijn vind om te doen. Het geeft aan dat ik geen jongetje van vier ben, maar iemand van eenentwintig. Ja, ik ben trots op mijn leeftijd. "Maar je mag me ook Raaf noemen," Voeg ik er aan toe met een korte glimlach.
"Welke stijl dansen jullie?" Vraag ik aan iedereen in deze kamer. Ik ben benieuwd naar hun stijl, aangezien ik daar ook mijn vrienden op uitzoek.

Om doodloping te voorkomen, hebben wij besloten om de RPG twee weken door te spoelen zodat iedereen elkaar kent en een idee heef wie, wie is en hoe diegene en beetje in elkaar steekt. We beginnen bij het moment van de eerste partnering. Dit staat op een blaadje. Dit blaadje is opgehangen aan het prikbord in de keuken. Iedereen staat normaal op zoals elke andere ochtend. De afgelopen twee weken zijn er gewoon lessen geweest en heeft iedereen zo elkaar leren kennen.

Evelina Jelena Tyrsa || Choreografe Ballet en salsa.

Ruw werd ik uit mijn slaap ontwaakt door mijn wekker die af ging. Een kreun rolde over mijn lippen en ik wreef met mijn handen het slaap uit mijn ogen. Snel drukte ik mijn wekker uit waardoor mijn mobiel ontgrendelde. Ik pakte hem op en zag dat ik een paar sms'jes en mailtjes had die ik moest beantwoorden. Nadat alles beantwoord was stapte ik uit bed. Ik schoot in mijn hardloop kleding en bracht mijn haar naar achter in een hoge paarden staart. Snel pakte ik mijn mobiel en oortjes en zette muziek op. Vervolgens liep ik mijn kamer uit. Langzaam begon ik te lopen, terwijl ik het kamp achter mij liet. Ik vond het heerlijk om zo door het bos te rennen. Zoals normaal volgde ik een schelpenpad dat door het bos heen liep en hoorde de schelpen onder mijn voeten kraken, wanneer deze de grond raakten. Als snel kwam ik bij de plek waar ik altijd eerst ging strekken voordat ik begon met rennen. Ik plaatste mijn handen tegen de boom en mijn benen zette ik een stuk van de boom af. Hierdoor kon ik goed mijn kuitspieren rekken. Nadat ik al mijn spieren goed had gestrekt begon ik te rennen. Langzaam voerde ik mijn tempo op. Nadat ik een goed en lekker tempo had gevonden rende ik van het pad af. Als je het pad zou volgen zou je uit he bos raken. Ooit had ik het pad wel eens afgelopen, maar daar had ik nu geen tijd voor. Ik moest snel terug zijn aangezien ik als eerste zou willen douchen. In plaats van schelpjes die ik hiervoor onder mijn voeten hoorde kraken. Kraakte er nu af en toe een takje of een oud nootje onder mijn voet. Ook de vogels kon ik door mijn muziek heen horen fluiten. Een glimlach kwam op mijn gezicht te staan en de zon voelde ik zacht op mijn huid branden. Ik rende terug naar het kamp, iets teleurgesteld. Hardlopen was echt lekker even er tussen uit. Thuis deed ik dat ook altijd. Even lekker niks aan je hoofd, voordat je de dag begint. Hardlopen kan daarbij ook geen kwaad. Ik zag het kamp al in zicht komen en trok nog een laatste sprintje, waarna ik rustig uitliep. Ik liep het terrein op en zuchtte even. Heerlijk. Het zweet stond op mijn voorhoofd, niet dat het me wat uitmaakte. Ik veegde het met de rug van mijn hand vluchtig van mijn voorhoofd. Snel liep ik naar mijn kamer en pakte mijn spullen om te douchen, waarna ik mijn bed opmaakte en mijn mobiel er op legde. Snel begaf ik me naar de douches. Gelukkig, er was nog niemand en voor zover ik wist was er ook nog niemand geweest. Er was namelijk geen zeep geur en de spiegels waren niet vochtig van de hete douche, die je kreeg als je als eerste ging. Ik sprong snel onder de douche en deed alles wat ik moest doen. Hierna pakte ik mijn spullen en verliet het huisje om weer naar het andere huisje te gaan waar onder andere de slaap vertrekken waren. Rustig frommelde ik mijn blonde lokken in een knot op mijn hoofd en keek in de spiegel. Ik had zwarte yoga pants aan die tot de helft van mijn kuit kwamen, daarop droeg ik een zwart strak shirt met daarover heen een los grijs vest en simpele schoenen. Snel bracht ik nog wat mascara aan en pakte het blaadje van mijn nachtkastje waar de partnering op stond. Als laatste pakte ik mijn mobiel en liep naar de keuken. Daar pakte ik een flesje water uit de koelkast en liep naar het prikbord in de keuken. Er hing een groot prikbord aan de muur in de keuken. Hier kwamen alle belangrijke meldingen en roosters voor lessen, koken, afwassen en dat soort dingen op te hangen. Met een punaise hing ik het blaadje op en ging vervolgens op een van de stoelen aan de keuken tafel zitten, terwijl ik wat op mijn mobiel zat. Mijn mobiel begon te trillen wat aangaf dat ik gebeld werd. Mijn moeder, natuurlijk. Ik nam op en opende mijn flesje. Mijn mobiel zette ik op de luidspreker terwijl ik een slok nam. Mijn moeder begon me allerlei vragen in het Russisch te stellen en ik rolde met mijn ogen terwijl ik ze allemaal netjes beantwoorde. Bij sommige vragen liet ik de gehele waarheid maar achterwegen. Nadat ze hele verhalen aan me had verteld hing ze dan eindelijk op. Het was allemaal goed bedoeld, maar iets te overbezorgd. Ik had er echt zo'n hekel aan. En dat wist ze. Nadat ik mijn flesje leeg had gedronken stond ik op en mikte het in de vuilnisbak. Op mijn tenen staande pakte ik een schaaltje uit een kastje en schonk er wat yoghurt voor mezelf in. Ik ging weer aan de tafel zitten en begon de yoghurt tegen mijn zin in te eten.

[ bericht aangepast op 22 dec 2013 - 21:11 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Maximiliano Guido Gustav.

Mijn voeten bewegen mee op het ritme van de muziek die via mijn koptelefoon mijn oren bereikt. Op de een of andere manier ben ik nooit een uitslaper geweest. Meestal word ik rond half negen wakker of zelfs nog eerder en omdat ik nooit weet wat ik in de ochtend moet doen, blijf ik liggen en laat ik mezelf vermaken door de muziek. Ik had een manier gevonden om de vroege ochtenden te doorstaan, alleen waren mijn ouders hier niet altijd even blij mee, aangezien mijn voeten altijd automatisch meebewegen op de maat en mijn bed tegen de muur aan staat. Het gevolg hiervan is dat mijn voeten tegen de muur aan botsen en mijn moeder is een licht slaper wat betekend dat ze door deze bonzen wakker word. Dus om te voorkomen dat ik straks met een sacherijnige Stephen aan de ontbijttafel zit, duw ik de dekens van me af en spring ik in met een boogje van het stapelbed op de grond. Mijn armen rijken in de lucht, terwijl ik op mijn tenen ga staan. Ik rek mezelf uitgebreid uit en ondertussen laat ik mijn hand even over mijn buik gaan. Dit is een automatische beweging wanneer ik me uitrek en meestal merk ik het te laat om het ontdaan te maken. Vervolgens loop ik met een snelle, maar stille, pas naar de rij kasten toe, waarna ik de lade van de kast die ik tot me heb toegeëigend open en er een schoon setje kleding en mijn toilettas uit haal. Mijn hand gaat over mijn gezicht heen, terwijl ik naar de uitgang van de slaapzaal loop. Wanneer ik mezelf naar buiten heb gewerkt en een koude windvlaag me omringt, merk ik pas dat ik mijn kleding nog in mijn handen heb. Mijn blik gaat razend snel langs mijn lichaam en kleine bolletjes verschijnen op mijn huid, ook wel kippenvel. Voor zoverre ik weet, ben ik de enige die wakker is van de jongens, maar ik weet niet of dit ook hetzelfde geval is bij de meiden en als ik eerlijk ben heb ik niet de behoefte om mijzelf in mijn onderbroek tentoon te stellen. Een diepe zucht glijd tussen mijn lippen door, waarna ik een sprintje trek naar de badkamer die tussen de meiden- en de jongensslaapzaal in staat. Het klapperen van mijn tanden beheerst het geluid in de badkamer, maar al snel wordt dit onderbroken door mijn muziek die ik hardop heb aangezet, aangezien de slaapzalen ver genoeg staan om het niet te kunnen horen en ik er niet tegen kan om alleen naar het klapperen van mijn tanden te luisteren. Terwijl de bas van de muziek de badkamer vult, neem ik een korte douche die zowel mijn klapperende tanden wegwerkt als de bolletjes op mijn huid. Nadat ik mezelf zorgvuldig heb gewassen en mezelf in mijn schone kleding heb gehesen, breng ik wat gel aan op mijn haar om het in vorm te brengen. ‘Je haar zit goed hoor, ijdeltuit’ Klinkt Levi’s stem in mijn hoofd, wat me doet grinniken. Een strijk door mijn haar zorgt ervoor dat ik tevreden ben en klaar ben voor het ontbijt. Er zullen nog wel geen of in ieder geval weinig mensen zijn, maar mij kennende kan ik zeer irritant worden, wanneer ik mijn ontbijt te laat naar binnen werk. Ik beperk het volume van mijn muziek, terwijl ik aangekleed en wel richting de ontbijtzaal loop. Hier eenmaal aangekomen, tref ik Evelina aan met gevolg dat ik mijn mobiel aansluit op mijn koptelefoon die ik om mijn nek heb hangen, zodat mijn muziek helemaal wegvaagt en alleen ik het nog kan horen. “Goedemorgen,” Zeg ik begroetend, terwijl ik haar een vriendelijke glimlach schenk. Bij het zien van Evelina denk ik aan wat er aan het begin van het kamp is gezegd. “Over twee weken krijgen jullie de eerste opdracht” hoor ik Evelina nog goed zeggen. Mijn ogen lichten op en meteen wijst mijn vinger op een subtiele manier naar het prikbord. “De opdracht?” vragend kijk ik Evelina aan, maar ik ben te ongeduldig om op een antwoord te wachten en trek een sprintje naar het prikbord, waarna ik het prikbord afzoek naar een opdracht.

De partnering voor de komende week:

1. Ralph en Abbigail – Ballet.
2. Daniël en Hayley – Latin.
3. Stephen en Isabella – Hiphop.
4. Nathan en Felicite – Ballroom.
5. Giovanni en Ambrosia – Modern.
6. Maximiliano en Kylie – Jazz.
7. Jay en Myléne – Hiphop lyrical.

‘Maximiliano en Kylie’ lees ik hardop en ik knik even goedkeurend. In de twee weken dat ik hier zit heb ik iedereen wel gevolgd, niet als in een stalker, maar meer als in observatie en voor zoverre ik Kylie heb leren kennen is ze wel oké. Een leuke meid om te zien, één van de leukere meiden hier, en evenals ik doet ze ook aan hiphop en als het goed is komt ze ook uit Italië. Ik ben wel blij met Kylie, alleen ik heb zo’n vermoede dat we wat moeite gaan krijgen met de communicatie, aangezien we beiden liever zelf de touwtjes in handen willen helpen en ik weet van mezelf dat ik best snel op mijn teentjes getrapt kan zijn, dus dat wordt nog wat wanneer we het niet met elkaar eens kunnen worden. Ik werp even snel een blik op Evelina, maar de nieuwsgierigheid naar de stijl die Kylie en ik moeten dansen is te sterk, dus al snel kijk ik weer terug naar het prikbord. Mijn hart maakt een sprongetje wanneer ik ‘Jazz’ zie staan. Jazz is namelijk een van de stijlen waar ik mezelf in heb gespecialiseerd. De zenuwen die ik net had voor het bekijken van het prikbord zijn met sneeuw voor de zon verdwenen, wanneer ik me bedenk dat Kylie een modern danseres is en Jazz vast ook wel aan kan. Ik neem de lijst nog even in me op en loop dan door naar het aanrecht om vervolgens een koekenpan uit de lade van de kast te halen, een doos eieren uit de koelkast samen met een pakje boter en een spatel uit de bestek la. Ook haal ik de zout en peper tevoorschijn, zodat ik een eitje á la Maximiliano kan gaan bakken.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Kylie Leah Riverdale

Het was nog best wel vroeg in de ochtend toen ik echt door kreeg dat ik niet meer langer kon slapen. Ik stond op en kleedde me al aan. Ik keek even rond en merkte dat de meeste mensen nog aan het slapen waren. Ik liet de mensen rustig verder slapen en begon mezelf te verzorgen. Ik wist dat vandaag de opdracht zou komen en liep al snel naar de keuken. Veel mensen waren er nog niet. Ik liep langs het prikbord. Zoals ik al had verwacht stond daar de partner - indeling van deze week. Ik liep weer terug om goed te kunnen zien met wie ik was ingedeeld.

De partnering voor de komende week:

1. Ralph en Abbigail – Ballet.
2. Daniël en Hayley – Latin.
3. Stephen en Isabella – Hiphop.
4. Nathan en Felicite – Ballroom.
5. Giovanni en Ambrosia – Modern.
6. Maximiliano en Kylie – Jazz.
7. Jay en Myléne – Hiphop lyrical.

Maximiliano, die gozer mocht ik wel. Ik had nog niet echt met hem gesproken, maar hij was een redelijk goede danser. Toen ik keek naar de stijl die we moesten doen betrok mijn gezicht even. Ik had werkelijk nog nooit Jazz gedanst. Wel wist ik dat Max een Jazz danser was. Verder wist ik honderd procent zeker dat er nog wel is problemen zouden kunnen komen tussen de communicatie tussen ons. Ach ja, dat waren problemen voor later. Ik liep verder de kantine in en zag Max al in de keuken staan. 'Hi partner, ook geen uitslaper?' vroeg ik grijnzend aan hem. Kylie, denk na. Natuurlijk is hij geen uitslaper, anders was hij hier nog niet. Ik zag dat hij een eitje aan het bakken was. 'Mag ik er ook eentje, mede - Italiaan?' vroeg ik toen aan hem. 'Weetje trouwens al iets voor de cheografie, ik zag namelijk dat we Jazz moesten dansen, en volgens mij was jij een Jazz danser, niet?' vroeg ik toen grijnzend.

That is a perfect copy of reality.

Evelina Jelena Tyrsa || Choreografe Ballet en salsa.

"Goedemorgen." werd er gezegd en ik bracht mijn hoofd omhoog. Maximiliano. Hij schonk me een vriendelijke glimlach en ik glimlachte zwakjes terug. "Goedemorgen." breng ik snel over mijn lippen. Het lijkt alsof hij aan iets leuks denkt want zijn ogen lichten op en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Hij wijst subtiel naar het prikbord. "De opdracht?" Ik wilde mijn mond openen om antwoord te geven, maar hij is me al voor en sprint naar het prikbord. Een grinnik rolt over mijn lippen en ik schud zachtjes mijn hoofd. Hij las hardop voor met wie hij moest gaan dansen. Volgens mij vond het niet erg dat hij met Kylie is ingedeeld. Ik hoor hem terug lopen naar de keuken. Het geluid van de koelkast deur die open gaat komt mijn oren binnen. Niet veel later hoor ik dat hij meer dingen pakt. Ik kijk achterom en zie dat hij dingen heeft gepakt om een ei te gaan bakken. Mijn eetlust was nu helemaal verdwenen en ik roerde maar wat door mijn yoghurt. Waarom koos ik ook voor yoghurt. Het is zo zuur en vies. Maar anders werd het brood. En dat krijg ik al helemaal niet door mijn keel. Ergens wist ik dat ik de yoghurt moest opeten, maar ik hoorde de stemmen al in mijn hoofd. "Vet kind! Wat moet zo iemand als JIJ op ballet?! Niets nut! Val dood." Voor een moment sloot ik mijn ogen. Hopend dat het weg zo gaan, hopend dat ik die nare woorden niet meer aan zo hoeven horen. Maar dat was niet zo. "Als je dood bent mist niemand je. Iedereen is beter af zonder jou. Geen wonder dat je vader overleden is" Ik zet mijn handen op de tafel naast me en knijp mijn ogen dicht. Shut the fuck up! Ik bal mijn handen tot vuisten en de stemmen vagen weg. Ik open mijn ogen en zie Kylie binnen komen. Ze kijkt op het blaadje waarna ze naar Maximiliano loopt. "Hi partner, ook geen uitslaper?" vroeg ze hem. "Mag ik er ook eentje, mede - Italiaan?" Zij had dus ook al opgemerkt dat hij ei ging bakken. "Weet je trouwens al iets voor de choreografie, ik zag namelijk dat we Jazz moesten dansen en volgens mij was jij een Jazz danser, niet?" No shit, sherlock. Langzaam stond ik op en met mijn kom yoghurt waar nauwelijks twee happen uitgenomen was liep ik naar het aanrecht. Daar zette ik het neer en pakte het volgende waterflesje uit de koelkast. Deze maakte ik open en nam er een slok uit. Ik keek naar het aanrecht, naar de etenswaren die er allemaal oplagen. Mijn ogen bleven haken bij de boter. Een misselijk gevoel overspoelde me en snel nam ik nog een slok uit mijn flesje. Al die E-nummers, al die calorieën, al dat vet.

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Nathan River Sutherby
Mijn ogen keken de kamer rond en ik besloot al snel dat ik nu toch echt moest opstaan. Deze nacht had ik amper kunnen slapen en was om de twee uur wakker geworden waardoor ik nu met vermoeide ogen rondliep. Het bed kraakte zachtjes wanneer ik er langzaam afstand van neem. Ik raap zachtjes en langzaam mijn kleren op en merk op dat Max al zijn bed uit is. Hij was waarschijnlijk ook de enigste, plus mij nu. Mijn blote voeten stampte zacht op de houten vloer en ik adem diep uit terwijl ik de deur achter mij sluit. Ik stapte richting de badkamer om me op te frissen en gooide soepeltjes wat water over mijn gezicht heen waardoor ik wakker wordt. Dat deed ik al jaren en het hielp zeker negen van de tien keer. Ik trok mijn joggingsbroek met moeite aan en voelde zeker dat ik een slapeloze nacht heb gehad. Ik sloot nu ook de badkamer deur weer en liep de trap af om al snel het begin van een ei te ruiken. Max was aan het koken en mijn blik viel daarna op Evelina en Kylie. Ik had totaal geen puf om iets te zeggen en liep dan ook zwijgend meer de keuken in. Mijn blik ging opnieuw naar Evelina en daarna draaide ik mijn hoofd naar het prikbord die al twee weken zonder enig bericht op de muur hing - maar dit keer hing er een briefje op met verschillende namen.

De partnering voor de komende week:

1. Ralph en Abbigail – Ballet.
2. Daniël en Hayley – Latin.
3. Stephen en Isabella – Hiphop.
4. Nathan en Felicite – Ballroom.
5. Giovanni en Ambrosia – Modern.
6. Maximiliano en Kylie – Jazz.
7. Jay en Myléne – Hiphop lyrical.


Nathan en Felicite herhaalde ik zachtjes in mijn hoofd en herinnerde mij het meisje die ik had ontmoet aan het begin van het kamp. Ze botste tegen me aan en ik verloor daardoor mijn evenwicht, een zwak glimlachje sierde mijn gezicht maar die was al snel weer verdwenen. Ik draaide me om en ging zwijgend naast Evelina zitten en keek naar haar ontbijt, ze had een bakje yoghurt en ze leek moeite te hebben met het op te eten. Ik besloot er maar niet over verder te vragen en haalde uit mijn zak een pakje sigaretten die ik nog van gisteravond had. Ik stak er een op en kreeg al wat meer mee van deze ochtend. ''Goedemorgen,'' mompelde ik en gaf iedereen een korte blik. Mijn begroeting was misschien laat maar ik was gewoon geen ochtendmens.

Everything is illuminated by the light of our past.

Maximiliano Guido Gustav.

Terwijl de geur van mijn eitje alle geuren in de keuken begint te overheersen, rijk ik mijn arm naar de plank boven het aanrecht waar zich een radio bevind. Door middel van een snelle druk op de knop verspreiden de klanken van het nummer ‘Hey brother’ van Avicii zich al snel door de keuken en het moet haast wel hoorbaar zijn voor Evelina die nog rustig van haar ontbijt zit te genieten in de kamer hiernaast, maar als zij dit niet fijn vind, zal ze daar zelf wel iets van zeggen. Ik werp een blik over mijn schouder naar Evelina en merk dat ook Kylie, mijn danspartner, binnen is komen lopen. Evelina’s handen zijn samengeknepen tot vuisten en bevinden zich op de tafel naast haar. Evenals haar handen zijn ook haar ogen gesloten en voor een paar seconden bekijk ik haar. Aan de uitdrukking op haar gezicht kan ik zien dat ze ergens mee zit, maar ik probeer mijn mond erover te houden. Niet omdat ze één van de choreografen hier is, maar ook omdat het ochtend is en ik haar er niet mee wil belasten. Nu in ieder geval nog niet. Kylie neemt een korte pauze met lopen, wanneer ze voor het prikbord staat en al snel betrekt haar gezicht bij het lezen van het briefje. Vervolgens betrekt ook mijn gezicht en een wenkbrauw schiet omhoog. “Ik ben ook blij met jou als partner” mompel ik geïrriteerd, terwijl ik mijn blik afwend en mijn eitje omdraai met de spatel die zich in mijn rechterhand bevind. Zachte voetstappen komen mijn kant op, wat betekend dat Kylie genoeg heeft gezien van de opdracht of van mijn naam. Tot mijn verbazing haalt ze niet alleen iets te eten, maar ze begint in plaats daarvan een gesprek met me. “Hi partner, ook geen uitslaper?” vraagt ze me dan met een brede grijns op haar gezicht. Ik schud mijn hoofd kort. “Nee, nooit geweest” antwoord ik kortaf. Ik kan er nu ook eenmaal niets aan doen dat ik iets te snel op mijn tenen ben getrapt. “Mag ik er ook eentje, mede Italiaan?” Ik kijk voor een moment in haar donker bruine [?] kijkers en laat slechte gevoel over Kylie met een zucht wegvagen. Ten eerste kan ik niet lang boos blijven op iemand zoals Kylie, aangezien ze zeker twintig centimeter korter is dan ik en dat maakt haar in mijn ogen ‘schattig’ en ten tweede kan ik niemand weigeren om mijn speciale Maximiliano eitje voor hen te maken, omdat iedereen het geproefd moet hebben en het, het lekkerste eitje is die er bestaat. “Tuurlijk, omdat je evenals ik een Italiaan bent en omdat je zo’n goede smaak hebt om voor mijn ei te kiezen in plaats van er eentje voor jezelf te bakken” terwijl ik spreek, leg ik het ei op een bord, “Zal ik er nog een maken, of wil je deze?” vervolg ik vragend en kijkend naar Kylie. Ik wacht even en split het volgende ei in tweeën waardoor het terecht komt in de koekenpan op de gesmolten boter. Ik moet er toch nog één bakken, aangezien ik er zelf ook nog een wil of misschien wel twee, ik ken mezelf. “Weet je trouwens al iets voor de choreografie? Ik zag namelijk dat we Jazz moesten dansen en volgens mij was jij een Jazz danser, niet?” vraagt ze dan met dezelfde grijns nog op haar gezicht. “Bij het bakken van mijn speciale ei á la Maximiliano zitten mijn gedachte bij het bakken van het ei, dus nee, ik heb nog geen idee voor de choreografie, maar ik heb wel al een idee voor een lied,” ik wijs subtiel richting één van de boxen van de radio, wanneer de pianoklanken van het nummer mijn oren bereiken. “All of me van John Legend, bekend?” ondertussen is mijn blik weer gevestigd op het eitje in de koekenpan en strooi ik er wat zout en peper overheen. Wanneer ik een blik over mijn schouder werp naar Evelina, zie ik dat Nathan binnen komt lopen, maar voordat hij Kylie en mij bereikt, blijft hij evenals Kylie even wachten voor het prikbord om de partnering van deze week te lezen. Vervolgens neemt hij plaats naast Evelina en haalt een pakje sigaretten uit zijn zak. “Nathan ook een eitje á la Maximiliano?” vraag ik aan hem, nadat ik een opmerking over de gevolgen van roken heb ingeslikt. “Goedemorgen,” mompelt hij, terwijl hij één van zijn sigaretten op steekt. Ondertussen zie ik Evelina opstaan en richting Kylie en mij lopen.
Mijn ogen glijden naar het bakje yoghurt dat Evelina op het aanrecht heeft gestald om vervolgens een flesje water uit de koelkast te trekken. In de vorige weken heb ik ook al wat van haar eetgedrag opgevangen en net kon ik me beheersen, maar nu rollen de woorden al over mijn lip voordat ik er ook maar over nadenk. “Een eitje á la Maximiliano zal je vast beter smaken dan de yoghurt,” Ik kijk van haar naar het eitje en breng het eitje vervolgens naar een bord wat ik drie tellen geleden uit de kast heb gehaald. Ik zie haar blik over de producten vliegen, maar bij de boter blijft ze wat langer hangen. “Is er iets mis met de boter? Voor zover ik weet is boter op zijn tijd wel goed voor je” ik haal mijn hand door mijn haar heen, aangezien ik niet weet hoe ze zal gaan reageren en ik omdat ik mezelf geen houding weet te geven wanneer mijn mond eerder werkt dan mijn hersenen. De overheersende geur van ei is langzamerhand verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een geur die ruikt naar de rook van een sigaret. “Wanneer meneer gaat roken, heb ik liever dat hij op zijn minst het raam open zet” ik schenk Nathan een korte grijns die overgaat in een bescheiden glimlach en richt me vervolgens weer op een nieuw eitje, waarna ik aan het aanrecht van mijn eigen ei begin te smullen. Een ei is bijna het enige wat ik kan maken, maar ik kan het dan ook erg goed, al zeg ik het zelf.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Isabella Justine Knight

Opstaan is moeilijk voor mij, net zoals nu. Ik merk dat sommige mensen al hun bed uit zijn, maar veel liggen nog steeds in hun bed. Ik gaap even terwijl ik me uitstrek en sla dan mijn benen over de rand van het bed. Mijn voeten raken de koude grond, maar het maakt me niet wakkerder. Ik gaap nog een keer terwijl ik in mijn ogen wrijf en sta dan op. Ik gris wat spullen bij elkaar en loop het huisje van de slaapplek uit. Ik haast me naar het huisje waar de douches en wc's zijn. Ik besluit eerst even gebruik te maken van de wc en me dan snel te douchen, hopelijk heb ik nog warm water! Als ik me uitkleed draai ik de douche aan en neem opgelucht adem als er nog warm water uitkomt, gelukkig maar. Ik douche me snel, droog me af en kleed me aan. Ik loop naar de wasbakken met spiegels erboven, doe mijn haar in een paardenstaart en doe snel wat casual make-up op dat bestaat uit wat lichte oogschaduw, oogpotlood en mascara.
Als ik naar buiten loop met mijn spullen hoor ik mijn maag knorren, ik weet dat ik honger heb. Ik haast me terug naar de slaapplek om mijn spullen te dumpen en loop dan richting de keuken. Ik draai net mijn hoofd als ik het papier van de partering zie hangen. Oh my ... dat ik dat vergeten was! Hoe kon ik nu vergeten dat de lijst voor partnering er zou hangen vandaag? Ik wou het gister vergeten omdat ik toen wel zenuwachtig was door de benieuwdheid en nu ik het vergeten was, was ik het ook echt vergeten. Gelukkig merkte ik de lijst nu op. Ik scan de lijst even snel met mijn ogen om mijn naam te vinden.

De partnering voor de komende week:

1. Ralph en Abbigail – Ballet.
2. Daniël en Hayley – Latin.
3. Stephen en Isabella – Hiphop.
4. Nathan en Felicite – Ballroom.
5. Giovanni en Ambrosia – Modern.
6. Maximiliano en Kylie – Jazz.
7. Jay en Myléne – Hiphop lyrical.

"Yes, Hiphop!" roep ik enthousiast. "Met Stephen." zeg ik daarna weer op een rustige toon. Mooi. Hiphop is één van mijn favoriete stylen en blijkbaar dans ik met Stephen, gelukkig heb ik hem al een beetje leren kennen. Hij valt best goed mee, stel je voor dat het iemand was die ik niet kon uitstaan? Dan was ik er tegen mijn zin aan begonnen. Als ik Stephen tegenkom kan ik hem best aanspreken.
Ik loop snel door naar de keuken, waar een heerlijke geur hangt, bah. "Goedemorgen iedereen, wat ruikt het hier lekker zeg!" zeg ik sarcastisch. Ik had nog niet eens opgemerkt wie er in de keuken aanwezig is.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 21:18 ]

16 - 09 - '17

Evelina Jelena Tyrsa || Choreografe Ballet en salsa.

"Een eitje á la Maximiliano zal je vast beter smaken dan de yoghurt." wekt een stem mij uit mijn gedachten. Ik kijk bij wie het geluid vandaan komt, Maximiliano. Hij kijkt van mijn naar het eitje, dat hij razendsnel op een bord had geplaatst. "Is er iets mis met de boter? Voor zover ik weet is boter op zijn tijd wel goed voor je." Ik zie hem zijn hand door zijn haar halen en ik frons even. Ik doe mijn mond open hem te vertellen dat er niks goed is aan boter, als ik me bedenk dat het ik het hem beter niet kan vertellen. De geur van sigaretten kwam mijn neus binnen. Ik hoestte even en een benauwd gevoel overspoelde me. Ik wilde net de woorden uit mijn mond persen dat hij geen eitje voor mij hoefde te maken toen ik zag dat hij al een nieuw eitje in de pan gooide. Ik zuchtte diep. "Ik hoef geen ei. Geen honger." zei ik simpel. Ik vond het lullig om te zeggen, hij had immers moeite gedaan, maar ik had geen honger, of wel, maar ik mocht niks eten. Dan zou ik weer aankomen en dat was alles behalve goed. Ik weet dat hij het lief bedoelde, maar ik hoefde het niet en daarbij leek hij mijn moeder wel. Zorgen dat ik maar genoeg binnen krijg. Hou op zeg! Ik krijg heus wel genoeg binnen en daarbij ben ik hier van mijn moeder en al dat eten af, komt er iemand anders even lopen vertellen dat ik moet gaan eten. Ja, hallo. Kom op zeg, ik kan het heus wel alleen! Ik schraap mijn keel even en zet een raampje open om de vieze lucht van de sigaret weg te laten gaan en het weer plaats te laten maken voor de ei lucht. Niet dat ik die lucht wel kan uitstaan, maar de ei lucht slaat niet op mijn maag. Bij de sigaret lucht wel. Dan voelt mijn maag nog leger dan het daadwerkelijk is. Ik neem nog een slok van mijn water. Misschien was het omdat ik dorst had, maar misschien ook om de honger even te stillen. Ik voel mijn mobiel in mijn hand trillen en zie dat ik een berichtje binnen heb gekregen. Van mijn moeder, waarom niet? Ze had een afspraak bij een dokter in het dorp verder op geregeld om mij na te kijken. No, thanks. Een zucht rolt over mijn lippen en ik druk het sms'je weg. Ik had geen zin om nu te reageren. Ik zou over een paar dagen er pas heen moeten, maar ik wil niet. Dus ik ga niet. En daarbij vindt ik ziekenhuizen vreselijk! Het doet me aan die tijd denken dat ik er in heb gelegen. Ze hebben me daar weer leren eten. Zoals ze dat zelf mooi formuleren. Ik noem het: iemand volstouwen terwijl diegene dat niet wil. As simple as that. Vaak stak ik dan mijn vinger in mijn keel, dit merkte negen van de tien keer wel, maar ik had er geen boodschap aan. Ik mocht niks aankomen!

Stephen Dann Yorkwill

Mijn wekker ging en ik sloeg hem snel van mijn nachtkastje af. Kut ding. Ik was echt geen ochtend mens. Het liefst sliep ik de hele dag. Dit had ik mijzelf wel afgeleerd nadat ik er alleen voor stond met Sophia. Niet dat ze mij een keuze liet, want zoals iedere ochtend maakte ze me weer even vrolijk wakker en als ik haar dan geïrriteerd aankeek, kwam die o zo bekende bezorgde blik op haar kleine schattige gezichtje staan. Met moeite wurmde ik mij uit bed en ik haalde mijn hand door mijn haar. Ik pakte alle benodigde spullen om te gaan douchen en deed dit ook snel. Nadat ik mij gedouched had, had ik mij weer naar de slaapzaal begeven en stilletjes liep ik naar mijn bed. Ik sliep onder Maximiliano en merkte nu pas op dat hij al uit bed was. Ik had hem niet in de douche ruimte gezien en aangezien het water niet heel warm was gokte ik dat hij al naar de keuken was. Ik deed nog de laatste dingen en zag dat mijn dochter de Ipad van mijn ouders stiekem had gepakt. Ik had namelijk al heel wat oproepen om te bellen binnen gekregen en mijn ouders kennende waren ze nog niet wakker.Sophia wist nog niet heel goed hoe alles op de Ipad werkte, maar wel hoe ze moest bellen via Skype. Ik grinnikte even en stopte mijn oortjes in mijn oren terwijl ik haar opbelde. "Hallo pwapa!" hoorde ik haar vrolijke stemmetje zacht zeggen. Ik grinnikte. "Boef, heb jij stiekem de Ipad gepakt? " vroeg ik haar plagend terwijl ik naar de keuken liep. Ik had geen video gesprek aan gedrukt, maar een gewoon gesprek. Ze geeft al een tijdje geen antwoord en ik begin te lachen. Ik kan me al helemaal inbeelden dat ze rode wangetjes krijgt. "Jaa.." hoor ik haar zacht zeggen. Ik loop de keuken binnen en ruik de geur van rook gemixt met de vage geur van ei ergens op de achtergrond. "Ik moet ophangen, ik hou van je." "Ik vou ook van jou, pwapa." Ik grinnik en hoor haar gapen. "Doei!" zeg ik snel en ik hang op. Eenmaal verder de keuken in gelopen te zijn zie ik dat er iets op het prikbord hangt. Snel loop ik naar het bord toe en zie dat het de indeling is voor de aankomende opdracht.



De partnering voor de komende week:

1. Ralph en Abbigail – Ballet.
2. Daniël en Hayley – Latin.
3. Stephen en Isabella – Hiphop.
4. Nathan en Felicite – Ballroom.
5. Giovanni en Ambrosia – Modern.
6. Maximiliano en Kylie – Jazz.
7. Jay en Myléne – Hiphop lyrical.

Met Isabella. Niet slecht, niet slecht. En hiphop! Yes! Dit is de stijl waar ik het beste in ben en een glimlach komt snel op mijn gezicht te staan. Ik draai me om naar de anderen die in de keuken staan en glimlach vriendelijk. "Goedemorgen!" zeg ik opgewekt. Ik ben altijd vrolijk als ik Sophia heb gesproken of gezien. Het doet me gewoon altijd goed. Max is de enige hier die weet dat ik een dochtertje heb. Ik heb het er niet zo graag over. Van oude mensen krijg ik een rare blik en de rest denkt allemaal dat ik rijp ben voor het gesticht of zeggen dat ik haar beter kan laten adopteren. Maar dat nooit! Nooit van mijn hele leven! Ik zonder echt te kijken wie er in de keuken is zet ik me op een stoel naast Nathan neer. Ik ontgrendel mijn mobiel en zie mijn achtergrond. Een foto van Sophia en mij. Een glimlach komt op mijn gezicht te staan die er ook niet meer af te slaan is.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 21:34 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Abbigail Merrys
In de slaapkamers hoorde ik al wat gerommel van mensen die wakker werden. Zuchtend opende ik mijn ogen en staarde naar het plafond. Ik had slecht geslapen. De hele nacht had ik muziek liggen luisteren terwijl ik een verhaaltje in mijn hoofd maakte. Ik hield van verhalen verzinnen, naast dansen was dat mijn grootste hobby. Met een soepele beweging gooide ik mijn dekens van mij af en sprong uit mijn bed. Een klein beetje slaperig keek ik om me heen. Sommige bedden waren al leeg maar ik was niet wakker genoeg om te kijken wie er al uit waren. Snel kleedde ik me om. Ik had de avond daarvoor al gedoucht aangezien het s'ochtends daar altijd vreselijk druk was. Snel haalde ik een borstel door mijn haar en gebruikte mijn telefoon als spiegel. Nadat ik omgekleed en al was besloot ik naar de keuken te gaan. Ik had vreselijke honger en een goed ontbijt zou me wel wakker maken. Ik pakte mijn iPod, die ik Larry noemde, en liep naar buiten. Ik sloot de deur zo stilletjes mogelijk achter me zodat ik de andere niet wakker zou maken.
Met een grijns op mijn gezicht liep ik naar de keuken. Het maakte voor mij niet uit hoelang en hoeveel ik geslapen heb, ik was s'ochtends altijd vrolijk.
Toen ik de keuken binnen liep viel het me op dat het al aardig druk was. De meeste stonden bij het prikbord. Opeens schoot mij ten binnen dat we na twee weken een opdracht kregen. Nieuwsgierig liep ik naar het bord toe.

De partnering voor de komende week:

1. Ralph en Abbigail – Ballet.
2. Daniël en Hayley – Latin.
3. Stephen en Isabella – Hiphop.
4. Nathan en Felicite – Ballroom.
5. Giovanni en Ambrosia – Modern.
6. Maximiliano en Kylie – Jazz.
7. Jay en Myléne – Hiphop lyrical.


Met Ralph had ik geen problemen. Hij was volgens mij een best goede partner voor mij. Hij was zover ik had ontdekt best perfectionistisch. Alleen het ballet sprak me niet aan. Ik hield niet van ballet, het paste totaal niet van mij en probeerde het dan ook zo min mogelijk te doen.

"Ignite, my love. Ignite."

[Syliam > Determinate]

16 - 09 - '17

| HaIcyon --> SiIhouette. 'I' is met hoofdletter i. |

That is a perfect copy of reality.