RPG - Het Epische Verhaal 4 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 13:28 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Li leunde tegen de tafel, de paal met zijn infuus rolde een stukje door. Hij keek van Moon naar Luuk en wist niet wat hij moest zeggen.
Hij probeerde woorden te vinden die zijn gevoel tot uiting zouden kunnen brengen, maar hij wist niets wat hem werkelijk geschikt leek. Hij schaamde zich zelfs een beetje. Dat hij het niet had gemerkt... Hij wilde Moon geen pijn doen of op welke manier dan ook in verwarring en verlegnheid brengen, maar hij had dit echt niet geweten.
'Het spijt me,' zei hij zodra hij zijn spraakvermogen weer had weten terug te vinden en richtte zijn aandacht op Moon. 'Ik wilde je mijn gevoelens niet opdringen Echt. Ik had moeten weten dat je intussen wel verder zou zijn gegaan... Ik heb je ook wel een beetje lang laten wachten.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik wachtte nergens op, hoor.' Moon keek hem onderzoekend aan. 'Waar komt dit vandaan? Wat heeft Noha gezegd?'

Every villain is a hero in his own mind.

Daisy glimlachte.
'Oké.'

Ze liepen naar het het buffet. Jurgen pakte een paar broodjes.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Li keek naar het gebloemde zeil op tafel, waar een koffievlek op zat.
'Ik - ik wilde meer zijn dan vrienden,' mompelde hij in de hoop dat ze hem niet zou horen, 'maar ik begrijp het als je - nou ja - als je verder wilt met Luuk.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Met mij?' Luuk verslikte zich in zijn thee en kneep zijn ogen.dicht tegen de pijn. 'Ben je op je hoofd gevallen ofzo? Dat zou voelen als incest!'

Every villain is a hero in his own mind.

Li had bij het busongeluk inderdaad iets tegen zijn hoofd gekregen, maar hij had Noha goed gehoord.
Hij bloosde een beetje toen hij zei: 'Noha heeft jullie laatst zien zoenen... Dus ik dacht, omdat Moon niet meer wilde... Nou ja...'
Zijn tem stierf web.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Luuks wenkbrauwen vormden een diepe frons. ‘Dit is echt te idioot voor woorden! Ik heb helemaal niet met Moon gezoend.’
Hij blikte op Moon, die naar het tafelblad staarde. ‘Denk je nou echt dat ik dat voor je zou verzwijgen?’ fluisterde ze bijna onhoorbaar. ‘Ik – je stelt me weer teleur. Noha is verblind door haat en ze sleurt je zo mee! Dat ik jou heb losgelaten als mijn vriendje betekent niet dat ik minder van je houd en dat mijn hoofd naar iemand anders staat!’
Luuk had daar niets aan toe te voegen. Moon was niet het type dat na een week al weer een andere jongen op het oog had – en hem al helemaal niet! Hij had daar geen moment over nagedacht en hoewel Moon een aantrekkelijk meisje was, was ze meer voor hem dan een vriendin. Ze had hem groot gebracht. Ze was als een moeder voor hem geweest en dat kon hij niet vergeten, ook niet nu hij ouder was dan haar. Li en zij hoorden bij elkaar, ook al had Moon daar op het moment even geen oren naar. Li moest haar hart opnieuw zien te veroveren en dat ging op deze manier niet lukken.

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was een beetje overdonderd door haar felle reactie. Li stak zijn handen tussen zijn knieën, maar besefte dat daar nog steeds slangetjes in staken en trok ze terug toen het pijn ging doen.
'Ze zou me nooit pijn doen door te liegen,' mompelde hij in een poging zowel zichzelf als Noha te verdedigen. Hij was er van overtuigd dat dat waar was, maar hij kon er niets aan doen dat Moons woorden hem toch weer aan het twijfelen brachten. 'Je doet net alsof het belachelijk is dat ik haar geloof, maar ik ken haar niet anders als een eerlijk mens.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Tranen sprongen in haar ogen. ‘En je kent mij wel anders dan een eerlijk mens? Je hebt verdorie in mijn hoofd kunnen kijken! Ik heb alles aan je bloot gegeven!’ Ze schudde machteloos haar hoofd, maar Luuk legde zijn hand op de hare in een poging haar te kalmeren.
Moon trok echter haar hand los. 'Hij beschouwt me als een leugenaar.' Ze sloeg haar ogen naar hem op. 'Ga alsjeblieft weg.'
Ze kon het zelf niet eens geloven, maar het was zelfs alsof hun vriendschap op slag niets meer voor hem betekende. Waarom beweerde hij dat hij haar nodig had als hij haar woorden niet eens voor waarheid aannam?

Every villain is a hero in his own mind.

'Nee,' zei hij direct, maar hij stond wel op. Hij verdronk bijna in haar tranen en hij wilde ze het liefst direct wegvegen. Zijn ogen bleven onafgebroken naar haar gezicht staren, zo erg dat ook de tranen in zijn ogen stonden, maar misschien was dat ook te wijten aan haar woorden.
Hij wilde niet bij haar weg. Niet nu zijn kans op haar liefde groter had kunnen worden. Hij verpestte het keer op keer door telkens de verkeerde dingen te zeggen... Li wist dat hij zichzelf niet was of in ieder geval niet de persoon was die hij hiervoor was geweest. Hij was iets fundamenteels in zijn hele wezen kwijtgeraakt wat er voor zorgde dat hij Moon bij zich vandaan duwde. Iets in hem wilde niets anders dan van hem houden, wilde niet dat dat op wat voor manier ook in de war werd gebracht, maar hij deed het toch!
Dit keer was het niet zijn geweten, zijn plicht die hem van haar weg hield, maar hijzelf.
Li slaakte een zucht. Hij begreep dat hij een grotere fout had gemaakt dan Moon teleurstellen. Hij had niet alleen haar, maar iedereen voor wie hij had moeten zorgen teleurgesteld. Door zich zo ver van de mensheid af te keren, begreep hij er nu nog nauwelijks een tiende van. Hij had nooit geweten dat het zo moeilijk was. Dat gevoelens - emoties! - zo veel meer met je konden doen dan hij voor mogelijk had gehouden.
Als hij zich ook maar even in hen had verdiept, had geprobeerd te ervaren wat zij ervoeren, in plaats van zich altijd van hen af te zetten uit angst zich met hen te verbinden, had hij nu precies geweten wat hij tegen Moon moest zeggen. Hij had zich kunnen voorstellen wat haar zo kwelde, maar nu was alles zo nieuw en vers dat hij geen idee had waar hij moest beginnen.
Hij wilde eerlijk zijn. Hij wilde er niet van uit gaan dat Moon of Noha hem onwaarheden had verteld.
Kon hij maar voor heel even in haar hoofd kijken. Hij wilde zo graag weten wat ze dacht, want Li wist dat er meer in haar hoofd gebeurde dan ze zei maar hij zou daar nooit achter komen. Niet als hij zijn toverkracht terugkreeg. Niet als hij er niet voor zorgde dat het weer goed kwam tussen hen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Luuk wist niet goed wat hij moest zeggen om Moon op te fleuren.
‘Hij gedraagt zich vast zo vreemd door het ongeluk.’
Moon staarde treurig naar haar bord. ‘Het begon al eerder. Het feit dat hij Megan kuste terwijl wij samen waren, was iets wat de Li van vroeger nooit zou hebben gedaan.’
Ze wist dat hij het moeilijk had omdat hij opeens een ander wezen was geworden, maar vond dat geen excuus waarachter hij zich kon verschuilen. Hij wist niet of hij dat deed – ze wist helemaal niets meer over hem en leek verliefd te zijn op iemand anders.
Ook dat was niet helemaal waar. Ze had van hem gehouden in verschillende lichamen. Dat als van een Aziatische jongen, als van een kwistel, als een vrouw en zelfs als een plant… maar ondanks zijn uiterlijke verschijning was hij altijd dezelfde geweest. Moon wist dat hij heus niet radicaal veranderd was, maar hij was ook niet meer dezelfde. Hij was niet de enige die daarmee kampte, want ze wist dat Aenea – ook al kende ze haar amper – ook met zichzelf worstelde doordat ze emoties kon ervaren. Waarschijnlijk maakte Li hetzelfde proces door.
Ze zag dat Li nog steeds vlakbij stond. De eetzaal was voor de rest verlaten.
Moon zou veel dingen tegen hem willen zeggen, maar er kwam geen enkel woord uit omdat ze zag wie de eetzaal binnen kwam gelopen. Kippenvel verscheen over haar hele lichaam en haar adem stokte in haar keel.
Ze herkende hem meteen. Li’s moordenaar. Haar eigen moordenaar.

Every villain is a hero in his own mind.

Li wist dat hij Moon met niet meer dan zijn lichaam kon beschermen toen Epialthes binnenstapte.
Hij trilde op zijn benen, maar durfde niet te gaan zitten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Luuk herkende de man ook. Hij had hem zo vaak bezocht in zijn nachtmerries en dat was ook de reden dat hij hier naartoe was gekomen. Om Moon tegen hem te beschermen.
Hij blikte op Li, maar hij deed niets. Keek alleen om en leek zelfs bang.
Luuk omvatte het broodmes dat op tafel lag. Hij blikte om zich heen, maar er was niemand meer in de zaal. Niemand die het in elk geval erg zou vinden als hij dit mes door het hart van die klootzak joeg.
‘Een gezellige familiereunie?’ klonk het spottend.
Moon was bleek weg getrokken en zei niets, alsof ze het zo maar wilde toelaten dat hij haar opnieuw vermoordde. Maar Luuk greep zijn kans. De man had hier geen magie. Ze waren waardige tegenstanders.
Toen de man nog dichterbij kwam, kwam hij overeind.
‘Ga terug naar je duistere hol,’ siste Luuk en hij ramde met het mes in de borst van de man. Zodra hij het lichaam van de man binnendrong, voelde hij een onbeschrijfelijke pijn in zijn eigen borstkas, alsof hij het in zijn eigen lijf had gestoken. Rood bloed welde op uit een wond die niemand gemaakt had en hij zakte door zijn knieën.
De man zei iets, maar zijn oren suisden. Hij spuugde bloed.
Hij hoorde het geschreeuw van Moon en Li en zag even in een waas Li’s gezicht boven de zijne.
‘We – we hebben niet gezoend,’ fluisterde hij. ‘Ze – ze houdt van jou.’

Moon duwde Li opzij en probeerde druk op de wond uit te oefenen, maar het bloeden stopte niet. Ze besteedde geen aandacht aan Epialthes en wist niet eens wanneer hij in het niets was opgelost. Zoute, warme tranen stroomden over haar wangen. Ze begreep er helemaal niets van. Hoe kon het dat Luuks borstkas bloedde? Epialthes had helemaal niets gedaan, behalve gefascineerd toekijken hoe Luuks wapen zijn vlees binnen drong.
‘Luuk!’ gilde ze – alsof er met gillen iets bereikt werd. Ze blikte wanhopig op Li. ‘Doe dan wat!!’

[ bericht aangepast op 16 dec 2013 - 10:08 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Li keek naar het lichaam van Luuk en moest denken aan zijn eigen vermorzelde lijk, dat Zoë in de gangen van Zweinstein had achtergelaten. Hij had er niet naar kunnen terugkeren en Luuk zou ook niet naar dit lichaam terug kunnen keren.
Er liepen tranen over zijn wangen toen hij Moons handen, rood van het bloed, bij Luuk vandaan trok. Zijn eigen ledematen beefden en het infuus werd daarbij uit zijn arm gerukt. Het kon hem niet schelen. Pijnstillers zouden hen nu niet helpen.
'De wond is te groot,' zei hij zacht. 'Het wordt alleen maar erger zo...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes