Chosen || Rollentopic - Rollentopics

Is this our world?
I look in the mirror
And I try to see myself
My head full of terror
I try to forget the fires I started
I try to be nearer
To where you are
I look in the mirror
And I try to understand
And piece it together
Wash the blood from both my hands
I can't see the ending
There are people who know my every secret
I'm tired of pretending
You're in my heart
In my heart

Deze wereld waar we nu in leven ,bestaat alleen maar uit ongeluk en gevaar. Jonge kinderen, worden al opgevoed met vuile woorden en mensen vinden het normaal om wapens op zak te hebben. Nee hier was de aarde niet voor gemaakt. God schonk enkele jongeren met een gave in de hoop dat hun iets voor de aardbol konden doen, maar wisten de kinderen eigenlijk, dat ze bijzonder waren? Hadden ze door dat ze anders waren dan de rest? Dat iedereen om hun heen eigenlijk een leugen was? Want wie zijn we nou echt?

Een prof, die zelf begaafd was besloot deze wonderkinderen op te zoeken en hun een nieuwe thuis te geven, want hun leventje bestond ook alleen maar uit ongeluk.In ruil moesten ze kleine testjes voor hem doen, zodat hij er onderzoek kan over doen. Er was wel een keerzijde van de medaille. De jongeren wisten echter niet wat hun geluk zou worden. De jongeren kennen elkaar enkel van zien en weten echter ook niet van elkaar wat er zal gebeuren. De jongeren worden goed opgevangen en hebben de luxe die ze nooit tevoren gehad hebben. Ontbijt op bed, een lekker donsdeken en hun eigen kamer. Als ze elkaar leren kennen lijkt alles ook goed en wel te gaan tot ze toch beginnen na te denken waarom ze hier zijn. Misschien weet de ene al van zijn gave en de ander weet niet wat zich overkomt. Wat als ze verliefd worden op elkaar of op een normale sterveling? Zulle ze effectief de wereld beteren, of word het alleen maar een puinhoop? Het antwoord ligt nu eenmaal in hun handen, maar er zijn andere mensen op de loer die ook wel die macht kunnen gebruiken.


10 Jongeren worden uitgekozen door de super geleerde prof, die zelf ook mutant is. Hij weet namelijk wie de mutanten zijn over de hele aardbol. De jongeren hebben elk een andere kracht, dit kan van alles zijn, van elementen besturen tot vliegen.Hier heb je zelf de keuze in. De jongeren hebben ook nooit een goed leven gekend en het is dus hun eigen keuze wat ze er nog mee willen doen.

Invullijstje
Rol:
Volledige naam:
Leeftijd (16 - 24):
Karakter :
Uiterlijk (uitleg+foto graag):
*Gave: (1 gave kiezen, je kunt niet onsterfelijk zijn of krachten afnemende kracht hebben+ alleen voor de mutanten)
Familie:
Geschiedenis:
Extra:

Mutanten
(5 jongens, 5 meisjes)


-Astrid Kimberly Emerson || Supersnel || Celebration
-Emileigh Klaire Cherboury|| Genezer || Smother
-Hazel Isis Mitchell || illusies || Wilted
-



-Ethan Russel Spielman || Telepathie || Raccoon
-Aval Niméro White || Supersterk || H00k
-Jack Tyler Wynter || Ijs sturen || NCIS
-


Vijanden
(de jongeren kunnen later hier ook naartoe gaan als ze dat willen) (min2)
-Lydia Dorothea Godess || Telekinesie || Raccoon
-Nicandro Jonathan Sadler || Copycat || NeverIand


Mensen
(oneindig, houd deze wel gelijk)
-Finley Martin Smiths || Bootin
-Jim Daniels || Journalist || Wilted

...

Rollenstory
Praattopic 1

Regels

[ bericht aangepast op 12 jan 2014 - 12:57 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik maak Flynn ma het eten af.

Er is een vrouwelijke mutantenrol vrijgekomen! (jammer genoeg :c)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 19:31 ]

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Raccoon schreef:
Er is een vrouwelijke mutantenrol vrijgekomen! (jammer genoeg :c)

Ja! mag ik die reserveren?

Ja is goed

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Rol:
Mutant
Volledige naam:
Hazel Isis Mitchell
Leeftijd:
19
Karakter:
Hazel is vroeger erg gepest en is daardoor heel onzeker geworden. Ze is erg verlegen en heeft niet veel vrienden omdat niet niet goed weet hoe ze die moet maken. Ze is steeds dieper de put in gezakt door het gepest en is uiteindelijk depressief geworden. Ze komt de dagen nog wel door, maar verlangt hevig naar wat rust en stiekem ook naar iets wat de dagelijkse routine een beetje doorbreekt. Haar gave helpt haar hier enigszins mee, maar ze weet nog niet goed hoe ze die onder controle kan houden. Als ze erg boos wordt gebruikt ze af en toe per ongeluk haar gave en heeft hier al heel wat mensen mee afgeschrikt.
Hazel heeft, om de depressie weg te stoppen, een klein alcohol probleem en is daar erg afhankelijk van. Als ze te veel op heeft is ze alles behalve verlegen. Ze wordt dan verschrikkelijk hyper en flirterig, wat zorgt voor ongemakkelijke situaties als ze de volgende dag beseft wat ze heeft gedaan. Ook is het gevaarlijk als ze dronken is, omdat ze haar gave dan nog slechter onder controle heeft en ze bij iedereen die ze tegen komt hallucinaties veroorzaakt. Om dat te voorkomen probeert ze zo ver mogelijk van anderen weg te zijn als ze gaat drinken. (Als ze alleen is, is er een grote kans dat ze aan het drinken is)
Uiterlijk:

Hazel heeft donker haar en licht blauwe ogen. Ze is 1.73 meter groot en plusminus vijftig kilo. Ze is erg onzeker over haar uiterlijk, en dus probeert ze haar lichaam zo veel mogelijk te bedekken met kleding en haar gezicht zo veel mogelijk met make-up.
Gave:
Ze kan hallucinaties en illusies veroorzaken bij anderen om hen angst aan te jagen
Familie:
Ze is uit huis gegaan zodra ze achttien werd, zodat ze haar ouders niet meer lastig zou vallen met haar gave. Haar ouders snapten niet dat Hazel bijzonder was en vonden haar alleen maar een freak. Haar broertje van vijftien komt nog af en toe op bezoek, maar ook steeds minder regelmatig omdat hij Hazel eng vindt. Verder heeft ze geen broertjes of zusjes. Wel heeft ze een rottweiler als huisgenoot.
Geschiedenis:
Haar hele basisschool tijd is ze gepest. Ze was toen nog mollig en had vanaf groep zes een beugel. Haar gave had ze toen ook al, al was die toen nog niet helemaal ontwikkeld. Ze zorgde af en toe voor hallucinaties bij haar juffen en meesters. Dit liep uit de hand, ook al wist niemand dat Hazel er de oorzaak voor was. De hele school ging geloven dat de school behekst was, tot iemand Hazel het pispaaltje maakte. "Hazel is een heks" werd er vaak gezegd. Hazel wist dat er een stukje waarheid in zat en ging het geloven. Op de middelbare school ging het niet veel beter, al maakte ze wel een vriendin. Die vriendin begon ook te hallucineren zodra ze bij Hazel in de buurt was, dus besloot Hazel dat ze uit de buurt van haar vriendin moest blijven. Dit zorgde voor erg eenzame jaren. Hazel is er nooit helemaal overheen gekomen en vervloekt haar gave. Ze wil het liefst dat ze hem niet meer heeft.
Extra:
-

Naam
      Nicandro Jonathan Sadler

Roepnaam
      Nica, Nicandro

Afkomst
      Maine, United States of America

Leeftijd
      21

Geboortedatum
      31 December 1992

Familie
      † Vader – Onbekend
† Moeder – Onbekend
† Jonathan Remulus Sadler – Grootvader
† Meredith Constantine Carter – Grootmoeder

Nicandro is vanaf de allereerste dag na zijn geboorte onder de zorgzame vleugels van zijn grootouders gekomen – zijn biologische ouders heeft hij nooit of te nimmer gekend, noch is hij achter de namen van deze personen gekomen.
Jonathan en Meredith – Nicandro's grootouders – zijn gestorven op het moment dat Nicandro zelf negen jaar oud was.

Gave
      Nicandro's bijzondere gave bevat twee verschillende onderdelen – welke hij naar eigen wens zowel aan als uit kan zetten, waardoor hij er geen "last" van zal ondervinden. Echter, met een oog op zijn chaotsiche geschiedenis – zal hij vrijwel ieder moment van zijn verdere leven zijn gave aan houden, waardoor hij zichzelf meer "veiliger" voelt.

Nicandro heeft op het eerste gezicht namelijk de gave om van andere personen te vertellen of en welke gave zij bezitten – wat van het ene op het andere moment in zijn gedachten tevoorschijn te komen, als het simpele gegeven dat een en een twee is.
Echter, Nicandro heeft daarnaast de gave om de gaven van andere personen in – beperkte mate – over te nemen en zelfstandig te gebruiken. Wanneer hij met zichzelf met een "meer – begaafd" persoon in dezelfde ruimte bevindt, kan hij als het ware de gave van deze persoon "kopiëren". Dit kan echter maar in een beperkte mate, waardoor hij slechts een kleinere versie van deze gave kan uiten. Daarnaast valt zijn gave van "kopiëren" direct weg wanneer hij de "meer – begaafde" persoon niet meer kan zien ; slechts met personen waarmee hij een uitmuntende band heeft, kan hij gaven langer en sterker "kopiëren".

Persoonlijkheid
      Nicandro – oftewel, Nica – heeft op het allereerste gezicht een zeer kille en gesloten persoonlijkheid, welke zich vrijwel nooit van een andere kant zal laten zien tegenover andere personen. Hierdoor zal hij veelal overkomen als een nette, geforceerde jongeman – welke vol zit met levenswijsheid en uitzonderlijk gedreven is in wat hij doet.
Nicandro heeft hierdoor ook veel ontzag verworven bij vele personen in de stad – eveneens met behulp van zijn gave, maar ook met de uitstraling van macht die hij uit lijkt te stralen. Andere personen zullen zijn dominante persoonlijkheid direct opmerken en daar vrijwel altijd direct aan gehoorzamen, wat voor hem enkel en alleen goed uit zal komen.

Echter, diep van binnen heeft Nicandro een geheel andere persoonlijkheid – welke een geheel stuk anders is dan de persoonlijkheid die hij op het allereerste gezicht aan andere personen laat zien.
Nicandro is namelijk ontzettend zorgzaam en behulpzaam tegenover andere personen, ook al zal hij dat nooit of te nimmer laten merken – aangezien het afbreuk zal doen aan zijn "machtige" uitstraling. Diep van binnen is Nicandro namelijk een echt "mensen – mens", die het allerliefst in het gezelschap van andere personen zal zijn, waarin hij ontzettend spontaan is.
Ondanks alles blijft Nicandro het doodeng vinden om van andere personen te houden en zal hij ook nooit accepteren dat andere personen van hém houden. In zijn opzicht zullen andere personen hem namelijk altijd laten vallen of hem bedriegen, ook al hadden ze van te voren gezegd dit nooit te zullen doen.

Uiterlijk
      Nicandro is – mede dankzij zijn machtige uitstraling – een prachtige jongeman om te zien, welke het hoofd van menig vrouwen op hol zal brengen en hierdoor verschillende vrouwen achter zich aan zal hebben.
Zijn harde, ietwat strakke kaaklijn is bezaaid met een licht stoppelbaardje – dat hem een ietwat nonchalante uitstraling geeft, wat wordt benadrukt door de out – of – bed look van zijn haren. Alhoewel hij geen aparte aandacht besteedt aan zijn uiterlijk, geeft het hem zowel een speelse uitstraling als een respectvolle – aangezien niet alleen vrouwen, maar ook mannen onder de indruk zijn van zijn uiterlijk.
Het meest opvallende aan Nicandro's gezicht blijven echter zijn grijze, stormachtige ogen – welke andere personen met slechts een blik doodsstil kunnen krijgen. Hetgeen dit mogelijk maakt is het feit dat Nicandro's gave – het ontdekken van andermans gave – geheel door zijn ogen gaat.

Verder heeft Nicandro een redelijk gespierd lichaam en zal hij er altijd voor zorgen dat zijn kleding mee gaat met de laatste mode. Dit betekent dat hij zichzelf oftwel kleedt in een chique pak, oftewel in een nonchalante outfit.

Geschiedenis
      Jonathan en Meredith Sadler stonden al van jongs af aan bekend als "pro – normaal", welke beide een gigantische afkeur hadden tegenover de "meer – gegaafden". Het moment dat hun enige, geliefde dochter thuis kwam met een "meer – begaafde" jongeman kwam daarom ook als een donderslag bij heldere hemel. Echter, Jonathan en Meredith besloten geen enkel moment te twijfelen en stuurden hun dochter – gearmd en vast gekluisterd aan de jongeman – de deur uit. Ondanks het verdriet dat het Jonathan en Meredith bracht, onterfden ze hun dochter en viel zij in de vergetenheid – ze werd niet langer gezien als een volwaardig lid van de familie.
De kille, sneeuwwitte winterdag waarop er een zacht geklop op de deur van de Sadler's te horen was, kwam daarom ook geheel onverwacht. Meredith – welke de deur voorzichtig had geopend – herkende haar dochter echter direct. De zachte kreet van ongeloof bij het zien van haar bolle, hoogzwangere buik riep echter direct de aandacht van Jonathan ; die aangesneld kwam en zijn dochter bewusteloos in elkaar zag zakken op de drempel.

Negen jaren later keken Jonathan en Meredith met een gelukzalige glimlach op hun gezicht naar Nicandro – welke naar hartenlust bezig was met het uitpakken van zijn verjaardagcadeaus. Nicandro had zijn moeder – welke was overleden gedurende de bevalling – nooit gekend, en aangezien hij nooit tekenen van "meer – begaafdheid" had getoond hadden zijn grootvader en grootmoeder besloten hem in huis te nemen en voor hem te zorgen alsof hij een kind van henzelf was.
Nicandro's negende levensjaar veranderde echter drastisch op het moment dat enkele bouwvakkers het gigantische landhuis van zijn grootouders kwamen renoveren. Met fronsende wenkbrauwen week hij niet van de zijde van een van deze lieden, terwijl hij steeds maar weer de vraag herhaalde "hoe doe je dat?", wat direct de aandacht trok van Jonathan.
De laatste dag dat de bouwvakkers zouden komen, kreeg Nicandro te horen dat zijn grote vriend – de ene bouwvakker – niet meer langs kon komen en dat hij was vervangen door een norse collega. Woedend stoof de jonge Nicandro naar zijn grootvaders kantoor en schreeuwde waar zijn vriend – die verschillende "trucjes" met metaal kon – was gebleven. Jonathan begon vervolgens aan zijn betoog over zijn walging voor de "meer – begaafden" en zijn voorliefde voor de "normalen". De jonge Nicandro balde zijn kleine vuisten, waarop de metalen boord in Jonathan's stropdas plotseling strak werd aangetrokken en hij uiteindelijk blauw van ademnood op de grond viel.
Nicandro – pienter als hij was – begreep direct hij niet bij de "normalen" hoorde, vluchtte het huis uit en zwierf voor verschillende jaren door de stad – waarbij hij zijn gave gebruikte om hem in leven te houden. Inmiddels leeft hij alleen in een royaal appartement en heeft hij een bedrag met verschillende nullen op zijn bankrekening staan ; terwijl hij er alles aan doen om de "meer – begaafden" te helpen.

---

•

Klaar met mijn personage.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Ik ben bezig met Flynn. (:

      • Mens
      • 20
      • Edith is een verlegen meisje, die door haar streefdoel een beetje het zicht op de wereld verloren is. Haar bedoeling was om haar rechtenstudies af te werken en dan naar het buitenland te verhuizen om daar een carrière uit te bouwen. Je kan het misschien een vreemde manier van leven vinden voor een jonge dame en dat is het waarschijnlijk ook. Hoe ze erbij komt, is vaak de vraag. Ediths ouders zijn wat je noemt uiterst conservatief en puur op carrière gefocust en dan is het niet zo moeilijk dat Edith zich aan haar ouders heeft gespiegeld. Sinds enkele weken is echter niet meer welkom thuis, aangezien het haar niet gelukt is om haar rechtenstudies af te maken. Onterecht beschuldigd van het vervalsen van examens en andere documenten. Toen Edith te horen kreeg dat ze thuis niet meer moest gaan aankloppen, is ze helemaal ingestort. Heel haar leven draaide zowat om dat diploma, waar ze nu faliekant naast gegrepen heeft. Daardoor is ze op dit moment niet echt aangenaam gezelschap.
      • Het uiterlijk van Edith is uiterst gepast bij haar levensgewoontes. Grijs, zwart, misschien eens donkerblauw. Andere kleuren zal je niet terugvinden in haar kledingkast. Haar kapsel heeft een zachtbruine kleur met een rode ondertoon. Meestal draagt ze haar haar in een strakke schooljuf – vlecht of een variant daarop. Qua make-up is Edith heel radicaal. Je zal geen lippenstift, noch oogschaduw of mascara vinden in haar hele woning, al draai je het hele huis onderstboven. Haar schoenen zijn meestal doodsimpele zwarte laarzen of platte schoenen. Ze heeft blauwe ogen en een fijne neus en lippen. Tegenwoordig ziet ze er echter afgemat uit, mede dankzij het niet slagen voor haar school. Voor feesten had Edith helemaal geen tijd en dus heeft ze zelf voor speciale gelegenheden geen jurkje of knalgroene rok. Al moet men toegeven dat dat laatste een beetje te hoog gegrepen zou zijn.
      • Zoals eerder vermeld, hebben Ediths ouders zich uitsluitend op hun werk gericht. Dat is dan ook de oorzaak van het feit dat Edith is opgevoed door haar nanny, met wie ze een goede band had. Haar oppas was geen oud vrouwtje of een jong ding die strest bij het minste gekir van haar oppaskindje. Haar nanny was de vrouw die haar heeft overladen met liefde, zoals haar moeder eigenlijk had moeten doen. Aangezien die laatste dat niet gedaan heeft, is Edith eigenlijk opgegroeid in het eenouder – gezin dat eigenlijk niet eens het hare was. Al heeft ze heel erg van Margaux – haar nanny – gehouden, toch was ze altijd nieuwsgierig naar wat haar ouders uitspookten. Margaux vertelde haar dan wat ze wist en het komt waarschijnlijk daardoor dat nu ook Edith probeert haar leven rond haar carrière op te bouwen. Ze heeft Margaux echter nooit iets verweten.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 14:44 ]

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

SnowFrost schreef:
Klaar met mijn personage.

Hij is leuk :')

Flynn is af – pagina drie, zeg maar als er wat veranderd moet worden.

Topic 1 !

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Wilted schreef:
(...)

Hij is leuk :')

Thanks.(:

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

NeverIand schreef:

Nicandro Jonathan Sadler

Naam
      Nicandro Jonathan Sadler

Roepnaam
      Nica, Nicandro

Afkomst
      Maine, United States of America

Leeftijd
      21

Geboortedatum
      31 December 1992

Familie
      † Vader – Onbekend
† Moeder – Onbekend
† Jonathan Remulus Sadler – Grootvader
† Meredith Constantine Carter – Grootmoeder

Nicandro is vanaf de allereerste dag na zijn geboorte onder de zorgzame vleugels van zijn grootouders gekomen – zijn biologische ouders heeft hij nooit of te nimmer gekend, noch is hij achter de namen van deze personen gekomen.
Jonathan en Meredith – Nicandro's grootouders – zijn gestorven op het moment dat Nicandro zelf negen jaar oud was.

Gave
      Nicandro's bijzondere gave bevat twee verschillende onderdelen – welke hij naar eigen wens zowel aan als uit kan zetten, waardoor hij er geen "last" van zal ondervinden. Echter, met een oog op zijn chaotsiche geschiedenis – zal hij vrijwel ieder moment van zijn verdere leven zijn gave aan houden, waardoor hij zichzelf meer "veiliger" voelt.

Nicandro heeft op het eerste gezicht namelijk de gave om van andere personen te vertellen of en welke gave zij bezitten – wat van het ene op het andere moment in zijn gedachten tevoorschijn te komen, als het simpele gegeven dat een en een twee is.
Echter, Nicandro heeft daarnaast de gave om de gaven van andere personen in – beperkte mate – over te nemen en zelfstandig te gebruiken. Wanneer hij met zichzelf met een "meer – begaafd" persoon in dezelfde ruimte bevindt, kan hij als het ware de gave van deze persoon "kopiëren". Dit kan echter maar in een beperkte mate, waardoor hij slechts een kleinere versie van deze gave kan uiten. Daarnaast valt zijn gave van "kopiëren" direct weg wanneer hij de "meer – begaafde" persoon niet meer kan zien ; slechts met personen waarmee hij een uitmuntende band heeft, kan hij gaven langer en sterker "kopiëren".

Persoonlijkheid
      Nicandro – oftewel, Nica – heeft op het allereerste gezicht een zeer kille en gesloten persoonlijkheid, welke zich vrijwel nooit van een andere kant zal laten zien tegenover andere personen. Hierdoor zal hij veelal overkomen als een nette, geforceerde jongeman – welke vol zit met levenswijsheid en uitzonderlijk gedreven is in wat hij doet.
Nicandro heeft hierdoor ook veel ontzag verworven bij vele personen in de stad – eveneens met behulp van zijn gave, maar ook met de uitstraling van macht die hij uit lijkt te stralen. Andere personen zullen zijn dominante persoonlijkheid direct opmerken en daar vrijwel altijd direct aan gehoorzamen, wat voor hem enkel en alleen goed uit zal komen.

Echter, diep van binnen heeft Nicandro een geheel andere persoonlijkheid – welke een geheel stuk anders is dan de persoonlijkheid die hij op het allereerste gezicht aan andere personen laat zien.
Nicandro is namelijk ontzettend zorgzaam en behulpzaam tegenover andere personen, ook al zal hij dat nooit of te nimmer laten merken – aangezien het afbreuk zal doen aan zijn "machtige" uitstraling. Diep van binnen is Nicandro namelijk een echt "mensen – mens", die het allerliefst in het gezelschap van andere personen zal zijn, waarin hij ontzettend spontaan is.
Ondanks alles blijft Nicandro het doodeng vinden om van andere personen te houden en zal hij ook nooit accepteren dat andere personen van hém houden. In zijn opzicht zullen andere personen hem namelijk altijd laten vallen of hem bedriegen, ook al hadden ze van te voren gezegd dit nooit te zullen doen.

Uiterlijk
      Nicandro is – mede dankzij zijn machtige uitstraling – een prachtige jongeman om te zien, welke het hoofd van menig vrouwen op hol zal brengen en hierdoor verschillende vrouwen achter zich aan zal hebben.
Zijn harde, ietwat strakke kaaklijn is bezaaid met een licht stoppelbaardje – dat hem een ietwat nonchalante uitstraling geeft, wat wordt benadrukt door de out – of – bed look van zijn haren. Alhoewel hij geen aparte aandacht besteedt aan zijn uiterlijk, geeft het hem zowel een speelse uitstraling als een respectvolle – aangezien niet alleen vrouwen, maar ook mannen onder de indruk zijn van zijn uiterlijk.
Het meest opvallende aan Nicandro's gezicht blijven echter zijn grijze, stormachtige ogen – welke andere personen met slechts een blik doodsstil kunnen krijgen. Hetgeen dit mogelijk maakt is het feit dat Nicandro's gave – het ontdekken van andermans gave – geheel door zijn ogen gaat.

Verder heeft Nicandro een redelijk gespierd lichaam en zal hij er altijd voor zorgen dat zijn kleding mee gaat met de laatste mode. Dit betekent dat hij zichzelf oftwel kleedt in een chique pak, oftewel in een nonchalante outfit.

Geschiedenis
      Jonathan en Meredith Sadler stonden al van jongs af aan bekend als "pro – normaal", welke beide een gigantische afkeur hadden tegenover de "meer – gegaafden". Het moment dat hun enige, geliefde dochter thuis kwam met een "meer – begaafde" jongeman kwam daarom ook als een donderslag bij heldere hemel. Echter, Jonathan en Meredith besloten geen enkel moment te twijfelen en stuurden hun dochter – gearmd en vast gekluisterd aan de jongeman – de deur uit. Ondanks het verdriet dat het Jonathan en Meredith bracht, onterfden ze hun dochter en viel zij in de vergetenheid – ze werd niet langer gezien als een volwaardig lid van de familie.
De kille, sneeuwwitte winterdag waarop er een zacht geklop op de deur van de Sadler's te horen was, kwam daarom ook geheel onverwacht. Meredith – welke de deur voorzichtig had geopend – herkende haar dochter echter direct. De zachte kreet van ongeloof bij het zien van haar bolle, hoogzwangere buik riep echter direct de aandacht van Jonathan ; die aangesneld kwam en zijn dochter bewusteloos in elkaar zag zakken op de drempel.

Negen jaren later keken Jonathan en Meredith met een gelukzalige glimlach op hun gezicht naar Nicandro – welke naar hartenlust bezig was met het uitpakken van zijn verjaardagcadeaus. Nicandro had zijn moeder – welke was overleden gedurende de bevalling – nooit gekend, en aangezien hij nooit tekenen van "meer – begaafdheid" had getoond hadden zijn grootvader en grootmoeder besloten hem in huis te nemen en voor hem te zorgen alsof hij een kind van henzelf was.
Nicandro's negende levensjaar veranderde echter drastisch op het moment dat enkele bouwvakkers het gigantische landhuis van zijn grootouders kwamen renoveren. Met fronsende wenkbrauwen week hij niet van de zijde van een van deze lieden, terwijl hij steeds maar weer de vraag herhaalde "hoe doe je dat?", wat direct de aandacht trok van Jonathan.
De laatste dag dat de bouwvakkers zouden komen, kreeg Nicandro te horen dat zijn grote vriend – de ene bouwvakker – niet meer langs kon komen en dat hij was vervangen door een norse collega. Woedend stoof de jonge Nicandro naar zijn grootvaders kantoor en schreeuwde waar zijn vriend – die verschillende "trucjes" met metaal kon – was gebleven. Jonathan begon vervolgens aan zijn betoog over zijn walging voor de "meer – begaafden" en zijn voorliefde voor de "normalen". De jonge Nicandro balde zijn kleine vuisten, waarop de metalen boord in Jonathan's stropdas plotseling strak werd aangetrokken en hij uiteindelijk blauw van ademnood op de grond viel.
Nicandro – pienter als hij was – begreep direct hij niet bij de "normalen" hoorde, vluchtte het huis uit en zwierf voor verschillende jaren door de stad – waarbij hij zijn gave gebruikte om hem in leven te houden. Inmiddels leeft hij alleen in een royaal appartement en heeft hij een bedrag met verschillende nullen op zijn bankrekening staan ; terwijl hij er alles aan doen om de "meer – begaafden" te helpen.

Oehh, Matt Bomer Me likey

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.