• We must survive.



    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste nacht dat je in een dier bent word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar je hebt ook de keus om in de roedel te blijven leven of er zelf een te vormen. Dat alles is nu nog steeds zo. Good luck.

    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker.


    Meiden:

    - Nimeira Avelia Lux || 1,3 || Jaguar || Smother
    - Leah Smith || 1,2 || Wolf || 1DMEGAFAN
    - Melony “Mel” Christabella Garcia || 1,1 || Zwarte Panter || Rider
    - Maeve Aya de Luca || 1,2 || Slechtvalk || GoldenFalcon
    - Emma Lewis || 1,3 || Cheeta || Bajola
    - Precious Thalia Smiths ||1,5 || Lynx || Lunalovesit

    Jongens:

    Roedelleider: Ramon Trevegg Smith || 1,5 || Lion ||NCIS

    - Jake Dimitri Robusto || 1,5 || Wolf || NCIS
    - Matthew 'Matt' Tyler || 1,2 || Adelaar || LyraPhoenix
    - Kyle Shark Motherload || 1,3 || Beer || Ninuturu
    - Jacé "Snow" Larson || 1,3 || Ijsbeer || Paddo
    - Toby William Harolds || 1,3 || Luipaard || Visions

    Invullijstje:
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Dierenvorm:
    Extra:

    Regels:

    # Minstens 200 woorden, dat is makkelijk haalbaar.
    # Max. 2 personages pp.
    # Alleen ik maak topics aan. Behalve als ik het aan iemand vraag.
    # 16+ mag, maar hou het netjes.
    # Bestuur elkaars personage niet, dat is namelijk heel irritant.
    # Enjoy!(:

    Ik had hier al eerder een Rpg van, maar ik heb hem weer heropend.

    Begin: Je komt naar het bos toe en je bent heel boos, of blij. Je mag zelf kiezen welke emotie. En daar verander je in een dier. Ramon zal jullie ophalen en naar de open plek brengen.

    Het maakt niet uit wie er begint.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 18:40 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Mijn Topics


    Vampire + Servant = Servamp

    [MT]


    "I'm not crazy, my reality is just different from yours."

    MT

    (mijn topics)


    Happy Birthday my Potter!

    Mijn topics

    Jacé "Snow" Larson ~ Ijsbeer

    Mijn dag kon niet meer stuk... alles ging mis en alsof het er nog niet erger op kon worden... Was ik ook nog is blut... geen enkele rooie cent!!
    Een woedend hoofd had ik, en de mensen die mijn gezicht zagen liepen ook het liefst met een cirkel om mij heen. Ik moest afkoelen!
    Misschien... een duik in de rivier in het bos... Dat deed mij altijd wel goed...
    Met stampende voeten liep ik over het voetpad heen, en alles wat ik weg kon trappen, trapte ik dan ook daad werkelijk aan de kant.
    Het laatste waar ik tegen aan trapte was een kliko die de straat op ging, een auto knalde er tegen aan waarna de man in de auto uitstapte.
    "ROT KIND!!! KIJK IS UIT WAT JE DOET!!! WACHT MAAR! HIER GA JIJ VOOR BETALEN SNOTAAP!!"
    De man kwam woedend op mij afgestapt waarna die een vuist maakte, als die mij wilt slaan, ontwijk ik zijn vuist en geef een trap tegen zijn gezicht aan.
    Ik had hier geen zin in... Maar het hielp wel deels... Lekker stoom afblazen!
    Als de man naar achter wankelt beland die op zijn motorkap, verbaasd keek die mij aan waarna die toch maar weer de auto in ging, misschien zag die de bui al hangen.
    Mijn voeten gingen hun pad weer verder richting het meer in het bos, daar zou ik beter kunnen afkoelen waarna ik weer rustig word...
    Eenmaal in het bos, voel ik iets vreemds door mijn lijf heen gaan... Maar trok mijzelf er weinig van aan...
    Met een kort sprintje was ik zo bij het meer waarna ik mijn kleren aan de kant gooi en in het water duik, na een kort stukje zwemmen, zwem ik rustig naar de kant waarna ik mijzelf erop hijs, alleen... Mijn hand was geen hand meer!! Maar een witte klauw!
    Als ik uit het meer ben, kijk ik snel in het water om mijn reflectie te zien, tot mijn schrik was ik mijzelf niet meer!!
    Maar een gigantische beer, met hier en daar zwarte plukken haar onder zijn vacht! Ik was... veranderd... In een ijsbeer!!

    Matthew 'Matt' Tyler//Adelaar

    Rustig iep ik naar beneden en gunde mijn ouders geen blik waardig. Ik had al drie maanden ruzie en er kwam geen sprankje zon tussen de donkere wolken die boven ons dreven.
    ik liep de keuken in en schonk sap in een glas. ik zag mijn ouders op de bank naar een programma kijken. Niet eens een goede dag, zelfs geen hallo. Ik liep met het halfvolle glas richting de bank, maar mijn broertje ging zo zitten dat er geen plaats meer was.
    Ik besloot om mijn glas leeg te drinken, zette het op de eettafel en liep naar de gang. 'Matt, je glas staat nog op tafel,' riep mijn moeder over hun programma heen. Ik draaide me geirriteerd om. 'Mam, ik ruim het zo op, ik trek alleen mijn schoenen aan,' beet ik terug. Ik strik mijn veters en liep terug naar de tafel, zette het glas op het arecht en besloot om nu het huis te verlaten. Ik kon er gewoon niet tegen dat hun me behandelde als een klein kind. 'Ik mag dan ook nooit wat zelf doen,' riep ik naar het niets. Ik voelde en stroom van verdriet, de tranen prikte achter mijn ogen.
    Ik nam de weg naar het bos en voelde een rilling over mijn rug lopen. Ik wist dat ik ooit in iets was veranderd toen ik acht was, maar daarna kon ik me weinig herinneren of ik het nog kon. Ik nam het pad het bos in en nu begon de rillingen sterker te worden en ik voelde dat ik bij iedere stap kromp. Ik negeerde het eerst, maar mijn armen kropen langs mijn lichaam en werden vleugels. Mijn gezicht werd een vogelkop. Alles gebeurde snel en even keek ik naar de bomen boven me. Ze waren groter dan eerst. Ik kwam er ineens achter dat ik in een vogel ben veranderd.


    Vampire + Servant = Servamp

    (MT, ik post zometeen)


    { do you call yourself a freaking hurricane like me? }

    Emma Lewis || Cheeta

    Tranen rollen over mijn wangen. Hoe kon ze dat doen? Wat had ik haar misdaan? Kinderen sla je niet en zeker niet zo hard als mijn moeder daarnet deed. Gewoon omdat ik zei dat ik geen zin had om mee achter boodschappen te gaan? Of werd het haar gewoon even te veel omdat mijn vader daarvoor uitvloog tegen haar omdat ze wat knoeide met de melk? Ik loop het bos in. Een enorme woede neemt mijn lichaam over. Ik schop tegen de eerste de beste boom die ik tegenkom. Mijn voet doet pijn van tegen de boom te schoppen. Nou, ook niet echt slim om met je ballerina's hard tegen een boom te schoppen. Een gevoel van pijn uit mijn botten bekruipt mij. De pijn wordt steeds erger. Zo erg, dat ik het bijna uitgil van de pijn. Ik hoor het geluid van scheurend katoen en besefte op dat moment dat mijn kleren van mijn lijf waren gescheurd. Het gegil gaat stilaan over naar kattegejank. Ik kom op handen en voeten op de grond terecht, alhoewel, je kon het beter poten noemen. Het zijn dunne, gevlekte poten. Met grote ogen kijk ik naar de zichtbare delen van mijzelf en blijf geschrokken staan. Om mij heen ligt een hoopje kapotte kleren. Wat is er in godsnaam gebeurd?

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 14:23 ]


    "I'm not crazy, my reality is just different from yours."

    Kyle Shark Motherload
    Een beetje verlaten zit ik op de oude schommel in de speeltuin, ik kende deze speeltuin al zo lang ik me kan herinneren, ik speelde hier altijd spelletjes met mijn moeder. Ik wrijf over mijn gezicht en door mijn haar en zucht even diep, ik had alweer de zoveelste discussie achter de rug met mijn stiefmoeder, dat stomme mens zou mij ook nooit begrijpen! Ik zucht nogmaals, boos worden zou toch niet helpen en terug naar huis gaan was ook geen oplossing, ik zou weglopen, ze hebben me toch niet nodig. Ik kijk op bij het horen van gelach van kinderen, twee kinderen, een jongen en een meisje, ik gok ze ongeveer 5 jaar oud, komen mijn kant op gerend totaal niet doorhebbend dat ik hier ben. Het meisje zag mij als eerste en verstopte zich verlegen achter de jongen, de jongen loopt juist met een zelfverzekerde grijns mijn kant op en steekt zijn hand naar mij uit, als ik deze wil aanraken verplaatst hij hem snel en maakt een tik beweging, voor ik door heb wat er nou gebeurde is hij weggeschoten met zijn vriendinnetje, ze lachen luid en klimmen de toestellen op. Ik kan het niet helpen en moet ook grijnzen, ik ga achter de kinderen aan het toestel in en weet opgegeven moment het meisje te tikken, ze slaakt een verontwaardigde kreet omdat ze een moeilijke draai moet maken om uit haar schuilholletje te komen. Bij de hangtrap spring ik van de toestellen af terug in het zand, ik voel mijn enkels even protesteren maar let daar niet veel op. Lachend kijk ik naar de twee die nog boven staan en me niet meer kunnen bereiken. Het jongetje fluistert wat in de oor van het meisje en ze knikt dan uitbundig, samen klimmen ze op de rand van het toestel en springen ze naar beneden, met gemak van ik ze beide op en klemmen ze zich vast aan mijn bruine vacht, wacht even? Vacht? Verrast laat ik me op mijn kont vallen en maak ik een verbaast geluidje, ik kijk naar mijn klauwen en maak alweer zo'n typisch grizzly beren geluidje. De kinderen, blijkbaar niet eens geschrokken, hoelang was ik dan al beer? laten zich zakken op de grond, het meisje aait mijn vacht en de jongen kijkt me met een grote grijns aan, waren ze dan niet bang?
    Ik hoor het geroep van een vrouw, waarschijnlijk de moeder van de kinderen, het meisje trekt aan de arm van de jongen en ze rennen samen in de richting van het geluid, bij de steeg draaien ze zich nog om om even te zwaaien, ik zwaai verbluft terug.
    Hoelang ben ik al beer?


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Meave Aya de Luca || Slechtvalk

    Hij krijste, daarna was het stil. Ik liet mijn boog zakken en liep met snelle passen zijn richting op. Toen ik bukte zag ik dat mijn pijl precies door zijn oog was gegaan. De bevroren geschokte blik op zijn gezicht liet zien dat hij niet had geleden. Ik haalde de pijl eruit en liet hem weer in mijn pijlenkoker zakken. Ik tilde de haas op bij zijn oren en bond hem vast aan mijn riem. Die was voor vanavond. Ik kuchtte even en richtte mijn gezicht naar de lucht. Mijn ogen gleden langs de toppen van de enorme bomen. Awér moest hier ergens zijn, hij was nooit ver bij mij vandaan. Ik zette mijn pinken tussen mijn lippen en blies er hard tussen. Een keiharde fluit schoot de lucht in. Twee seconden later hoorde ik hem naar me roepen. Hij schoot achter een boom vandaan en vloog door de lucht heen. Ik glimlachte. Ik genoot ervan om te zien hoe snel zijn vleugel geheeld was. Hij zal nooit goed kunnen vliegen zoals hij dat eerst kon, maar dat hij het kon, was al een wonder. 'Awér!' Riep ik vrolijk. Hij riep terug naar me.
    Opeens zag ik iets in mijn ooghoek. Het schoot tussen een paar bomen heen, recht op Awér af. Awér had het ook gemerkt en begon harde geluiden te maken. 'Nee!' Schreeuwde ik, maar het was al te laat. De vogel viel Awér aan. Awér was hier nog te zwak voor. Hij gilde hard, verloor zijn evenwicht en viel naar beneden.
    Mijn blik verstarde. Een vreselijke angst overspoelde mij, adrenaline pompte zich door mijn aderen heen. Mijn benen kwamen in beweging. Ik begon te rennen, hield mijn armen voor mij uit. Binnen een paar seconden had ik hem in mijn armen gevangen. Ik viel op de grond en wierp een blik naar mijn armen. Hij had zijn ogen gesloten, op zijn rechtervleugel zag je duidelijk een diepe wond. Een aparte piep verliet mijn lippen. Verlaat me niet, Awér…
    Ik legde hem op de grond, op het zachte mos. Daarna keek ik naar boven. De vogel cirkelde boven ons in de lucht. Ik herkende zijn soort, Slechtvalk. Groter en sterker dan Awér, maar niet dan mij. Mijn lippen krulden zich op. Niemand kwam aan mij of Awér, hij zou hiervoor boeten.
    Terwijl ik mijn ogen op hem gericht hield, mijn handen gebald, mijn spieren gespannen; voelde ik een rilling door mijn hele lichaam heen gaan. Mijn spieren begonnen te trillen, een gloeiendhete sensatie vulde mijn ijskoude lichaam. Het werd steeds heter en heter. Ik schreeuwde, voelde mijn benen zichzelf afzetten en schoot de lucht in. Mijn schreeuw veranderde in het geluid van een valk, mijn armen verspreidden en ik voelde mij bijzonder licht. De rest herinner ik mij als een rode waas. Pas het moment dat ik op de grond zat, is het weer helder.
    Toen ik voor mij keek, zag ik een hoopje van veren, stukken vlees en bloed, heel veel bloed liggen. Het was onherkenbaar, maar ik wist wat het was en dat ik dat had gedaan. Daarna werd ik mij echt bewust van mijn lichaam. Het voelde niet als mijn lichaam, niet menselijk. Na een paar blikken te hebben geworpen naar mijn lichaam; klauwen, enorme vleugels en een dik vedervacht die mijn huid bedekte, wist ik dat ik niet mijzelf was.
    Ik was de Slechtvalk geworden.

    [ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 8:41 ]


    Joy is not in Things, it is in us.

    Mijn topic is dat je het gewoon tusseb je eigen topics staat.


    Vampire + Servant = Servamp

    [MT, ik schrijf ook zo mijn post]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Leah Smith || Wolf
    De deur klapte zich achter me dicht, zoek het lekker uit! als mijn ouders zo tegen me praten wil ik niet meer bij hun zijn. Woedend loop ik naar het grote bos, waar ik als klein meisje ook altijd kwam. Ik wist niet wat ik moest doen, mijn ouders zijn echt soms niet normaal bezig met mij! me een beetje lopen uitschelden! hoe durven ze! ik loop verder het bos in. Een rilling loopt over mijn rug, ik weet niet waardoor maar op dit moment boeit het me niks. 'ik voel me een beetje anders dan anders' dacht ik in mezelf. Dat heb ik bijna nooit. Ik voel dat mijn kleren verscheurt worden. Snel doe ik mijn shirt uit. Ik ben wel heel erg slank maar mijn korte broek doe ik niet uit. Gelukkig scheurt mijn broek niet. Ik keek naar mijn armen, je kon het geen armen meer noemen meer poten, ik stond op vier poten met een grijzige vacht en ik was in een wolf veranderd. Hoe is dit in hemelsnaam gebeurd? ik loop verder, 'ik ben echt een wolf nu, droom ik niet?' dacht ik. Ik voelde me vanbinnen nog wel Leah maar vanbuiten was ik een wolf, hoe kan dit in hemelsnaam gebeurd zijn?

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 17:44 ]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Precious Thalia Smiths • Lynx
    Ik rende het bos in. De tranen stroomden over mijn wangen. Waar was dit voor nodig? Waarvoor? Zodra ik voor mijn gevoel ver genoeg was gerend, schreeuwde ik al mijn woede eruit. Toen ik klaar was, plofte ik op de boomstronk die er lag neer. Ik wil niet naar een kostschool. Maar dit is de consequentie. Zacht begon ik opnieuw te huilen. Zacht, maar net hard genoeg om mijn t-shirt niet te horen scheuren. Op een gegeven moment scheurde mijn hele shirt en schrok ik. Wat gebeurt er? Ik wilde mijn handen voor mijn borst slaan maar schrok toen nog erger. Ik had geen handen. Het waren poten, hele harige. Ik kwam tot de conclusie dat ik weer eens zat te dagdromen. Ik sloeg hard tegen mijn wangen, maar deze waren ook behaard en ik werd niet wakker. Ik was een dier aan het worden. Bestond dit dan echt? Mijn oren begonnen te jeuken en ik voelde eraan. Zachte pluimen van ongeveer 5 centimeter groeiden zo snel dat ik het kon voelen. Ik wist meteen welk dier ik was. Er was maar één mogelijkheid. Ik was zojuist veranderd in mijn lievelingsdier. Ik was zojuist veranderd in een lynx.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 18:13 ]


    { do you call yourself a freaking hurricane like me? }