[200] Final Domination || One Direction || Speeltopic 1 - Speeltopics

Rollen
Jongens
• Harry Edward Styles || SaIvatore • Robin
• Zayn Javadd Malik || Serenitae • Louise
• Niall James Horan || Escada • Nicole
• Liam James Payne || Kendizzzzle • Larah
• Louis William Tomlinson || Fluitsma • Leah

Meisjes
• Larah Feliciana Rose || Serenitae
• Nicole Valencia Martinez || BuzoIic
• Leah Roselynn Smith || CrazyGirlxx
• Louise Mikayla Miller || StyIinson
• Robin Eve Amadou || After

Regels
• Er is een minimum van tweehonderd woorden.
• Ga alleen OOC als dit dringend is. Gesprekken kun je in gastenboeken houden.
• Mary Sue’s en/of Gary Stu’s zijn ten strengste verboden.
• Als je voor een langere tijd afwezig bent, gelieve dit eventjes te melden.
• Als ik afwezig ben, mag er gewoon een nieuw topic worden aangemaakt, mits de link terug te vinden is in het vorige topic of als het nieuwe topic naar iedereen wordt doorgestuurd.
• Bij onduidelijkheden of problemen, aarzel niet om het aan te geven!
• Bromances veranderen niet in romances. (Biseksualiteit, seksuele historie of een hoog knuffelgehalte vallen hier niet onder.)
• Gelieve geen sneltrein spelen, godmodden of ruzie zoeken met anderen. Houd het gezellig.

Het begin:
De jongens hebben het concert van de meiden bijgewoond. Natuurlijk vinden ze het jammer dat het is afgelopen, maar langzamerhand wordt het toch tijd om te vertrekken, aangezien de meiden zich buiten hebben opgesplitst om contact met hun Engelse fans te maken. Wees origineel en probeer een gesprek met één van de meiden (Of de jongens!) aan te knopen. Dit hoeft niet meteen je favoriete bandlid te zijn, natuurlijk. Des te meer iedereen zich met elkaar mengt, des te hoger de spanning die in het RPG zal oplopen.

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:39 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Larah Feliciana Rose

"Ze zullen het vast leuk vinden om te horen dat je tegen me bent aangebotst," antwoordde ik met een grijns, voordat Liam me vertelde dat ik helemaal niet zenuwachtig hoefde te zijn als ik op het podium stond. Het was eigenlijk een macht der gewoonte, en ik wist dat als ik mezelf zou forceren om te ontspannen dat de zenuwen alleen nog maar zouden toenemen. Toch glimlachte ik dankbaar als reactie, voordat ik zachtjes begon te lachen zodra de jongeman vroeg of hij met me op de foto mocht. Hij begon opeens te ratelen en ik vroeg me af of hij gewoon zenuwachtig begon te worden of dat dit een van zijn vervelende trekjes was, maar ik besloot uit beleefdheid om er niet naar te vragen.
"Ja, natuurlijk. Heb je -je mobiel mee? Mijn grote vriend kan prachtige foto's maken," zei ik terwijl ik Raymond, één van onze bodyguards en tevens een goede vriend van me wenkte. Hij was erg breed vergeleken met Liam, en ik moest eventjes giechelen zodra ik het verschil in lengte tussen de twee zag. "Ik zal je dadelijk dan even de weg wijzen en samen met je meelopen naar je vrienden, daar doe ik ze vast wel een plezier mee."

Zayn Javadd Malik

Ik keek toe hoe Mickey haar stift weer in haar tas opborg, hoewel ze me wel bleef aankijken met haar stralende glimlach die elk mannelijk wezen zou doen smelten. Ik begreep niet waarom de anderen allemaal een andere favoriet hadden, aangezien ik dit meisje al oogverblindend vond doen uitzien.
“Welke bijnaam had je in gedachten dan?” vroeg ik met een nieuwsgierige ondertoon, waarna ik een scheef gezicht trok zodra Mickey op haar tenen gaan staan om vervolgens haar Mickey-oren op mijn hoofd te zetten, waardoor mijn wangen lichtelijk verkleurde. Niet van schaamte, nee, maar door het feit dat ze één van haar grootste kenmerken hierbij aan mij had gegeven - of geleend. “Mag ik die hebben?”
Ik raakte de oren met mijn linkerhand voorzichtig aan en liet mijn vingers even langs de zachte stof van de oortjes glijden, voordat ik mijn hand weer langzaam liet zakken en mijn wenkbrauwen optrok toen Mickey mij vroeg of dit alles me wel beviel.
“Het concert beviel me maar al te goed,” antwoordde ik met een zwakke glimlach. “Maar dit,” Ik keek eventjes om me heen. “Is iets te veel van het goede.”
De sigaret die ik nog in mijn rechterhand had geklemd liet ik vallen, waarna ik hem op een behoedzame manier uittrapte en het witblonde meisje weer met smacht aankeek.

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:29 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

[Essink -> Fluitsma.]

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:34 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

- Robin Eve Amadou.
Hij plukte wat aan zijn mouw en ik zag de bekende waarom-heeft-ze-mij-meegenomen-blik op komen spelen. 'Ik ben Harry,' zei hij, maar net verstaanbaar. De toon in zijn stem klonk verlegen en timide. Ik keek ietwat bezorgd, omdat ik nou eenmaal zo was. 'Hey, je hoeft niet verlegen te zijn, hoor. Ik haal altijd even iemand uit de menigte om er mee te praten, en je lijkt me een hartstikke leuke jongen.' Mijn wangen werden ietwat rood toen ik besefte wat ik had gezegd. Maar het was waar. Stiekem begon ik me af te vragen hoe hij bij zijn vrienden was. Dat was nog een groot nadeel, vond ik. Iedereen beschouwde je als onbereikbaar, je was belangrijk, populair en gewild. Vaak voelden mensen zich minderwaardig in mijn bijzijn, wat ik heel vervelend vond. Harry leek zijn mouwen veel interessanter te vinden dan mij, en dwong hem me aan te kijken door zijn kin op te liften, maar met een vriendelijke blik in mijn ogen. 'Kun je zingen? Ik zou het erg graag willen horen, namelijk.'

-Sorry dat hij net wat korter is dan 200 woorden, maar ik had niet zo veel inspiratie.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Liam Payne.

"Ze zullen het vast leuk vinden om te horen dat je tegen me bent aangebotst," antwoordde ze met een grijns. 'Ja, vast wel' grinnikte ik. "Ja, natuurlijk. Heb je -je mobiel mee? Mijn grote vriend kan prachtige foto's maken," zei ze, en wenkte naar een van de grote bodyguards, die wel een halve meter of zo langer zijn dan mij. Ik knikte, en gaf mijn mobiel aan de bodyguard en legde uit hoe hij werkte. "Ik zal je dadelijk dan even de weg wijzen en samen met je meelopen naar je vrienden, daar doe ik ze vast wel een plezier mee." zei ze. 'Als je dat wilt doen. Dat vinden ze vast geweldig.' zei ik, en ging naast haar staan om met haar op de foto te kunnen. Deze kans krijg ik waarschijnlijk nooit meer. Ik keek naar mijn groepje vrienden, de rest was inmiddels ook al aan het praten met iemand, en Harry nog steeds met Robin. 'Kan je me zo de weg wijzen naar de bar? Dat drinken moet ik namelijk nog steeds halen, en ik kan in die menigte echt de weg niet vinden.' grinnikte ik.

---

How far is far

Larah Feliciana Rose

Raymond leek niet veel moeite met het mobiele toestel te hebben, aangezien hij met de aanwijzingen van Liam al vrij snel alles gereed had om een foto te maken. Ik wachtte geduldig totdat de jongen naast me stond en drukte mijn lippen eventjes op zijn wang totdat mijn vriend aangaf dat hij een mooie foto had gemaakt. Hij gaf de telefoon netjes terug aan Liam en ik keek eventjes op het beeldscherm, waarna ik begon te glimlachen. "Die is nog best leuk." Ik wilde mezelf niet fotogeniek noemen, maar ik moest bekennen dat ik nooit verschrikkelijk slecht op foto's stond. Ik was daarom maar al te blij dat ik cameraschuw was, aangezien ik in dit vak zeker drie keer per dag op de foto werd gezet, als het al niet meer was.
"Als je hier naar binnen gaat, neem je de eerste gang rechts en loop je helemaal door tot aan het einde, en dan neem je de ingang aan je linkerhand," legde ik hem op een geduldige manier uit. "Normaal gesproken zou ik zelf zijn meegelopen, maar ik kan hier nu niet weg."
Ik verontschuldigde me eventjes, waarna ik de stift weer uit mijn tas haalde om hem vervolgens een excuserende blik toe te werpen. "Als je terug bent, ga ik mee naar je vrienden."

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Louis Tomlinson.

Onbeschrijfelijk. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik zojuist een concert van mijn favoriete girlband had bij gewoond, het gevoel wat ik voelde was gewoon onbeschrijfelijk en dat was precies hoe ik me voelde. Kriebels van opwinding vlogen door mijn hele lijf en een voor een zag ik de prachtige meiden naar buiten druppelen, maar helaas had ik nog geen glimp van Leah opgevangen, stiekem was zij altijd al wel hét meisje voor me geweest. Met haar mooie blonde haren en haar geweldige felblauwe ogen, die soms wel is door je heen leken te steken, ook al keek je naar foto's. Ja, je kon wel stellen dat ik een stiekeme crush had op dit meisje. En god, ik wist dat het absoluut onmogelijk was om in contact met haar te komen. Maar nu ik hier zo stond, mijn handen stevig aan het hek vast geklemd, zodat ik niet om kon vallen van spanning, leek het me toch wat minder onmogelijk, maar dan zou ze alsnog eerst is naar buiten moeten komen en waarschijnlijk zou ik dan alles alweer kwijt zijn. Dan zou ze nog dichterbij me zijn en zou ik haar gewoon aan kunnen raken, want hoe onwerkelijk is dat wel niet? Een lichtelijk nerveus geluidje verliet mijn mond en met grote ogen staarde ik naar de deur, hopend dat Leah nog naar buiten zou komen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam Payne.

Toen de bodyguard mijn telefoon in zijn handen had, en ik naast Larah stond, drukte ze haar lippen eventjes op mijn wang waardoor ik weer iets roder werd dan normaal. Hij gaf mijn telefoon terug, en ik bedankte hem even. Ze keek op het beeldscherm. "Die is nog best leuk." zei ze, en ik knikte. "Als je hier naar binnen gaat, neem je de eerste gang rechts en loop je helemaal door tot aan het einde, en dan neem je de ingang aan je linkerhand," legde ze uit. "Normaal gesproken zou ik zelf zijn meegelopen, maar ik kan hier nu niet weg." zei ze, en ik knikte. 'Bedankt' zei ik met een glimlach. Als je terug bent, ga ik mee naar je vrienden." zei ze. 'Oké, ik ben zo terug' zei ik en volgde haar uitleg op. Eerst naar binnen gaan, neem de eerste gang rechts, doorlopen tot aan het einde, en dan de gang aan je rechterhand. Ik deed de deur open, en ik kwam in de kelder. 'Oeps, verkeerde deur, sorry' verontschuldigde ik me aan de mensen die er stonden, en deed de deur dicht. Ik ging nu de deur aan mijn linker hand binnen, en daar was de bar dus wel. Ik bestelde het drinken voor mijn vrienden, en betaalde. Daarna liep ik weer terug naar Larah. 'Ik ben er weer' zei ik. 'Dus, ga je nog mee naar mijn vrienden?' vroeg ik.

---

How far is far

Larah Feliciana Rose

Terwijl Liam drinken voor zijn vrienden ging halen, gaf ik nog wat aandacht aan de andere fans, die niet zo blij schenen te zijn met het feit dat ik daarnet al mijn aandacht aan een vreemde jongeman - In hun ogen - had gegeven. Natuurlijk begonnen ze ook vragen over hem te stellen, die ik zo wijs mogelijk probeerde te beantwoorden en zelfs negeerde, waardoor een paar meisjes me uiteindelijk een beetje boos begonnen aan te kijken. Zo onzeker als ik was, wenste ik dat Robin nu naast me stond. Zij had ze de mond wel gesnoerd, met alle plezier zelfs.
Ik deelde nog een paar handtekeningen uit en besteedde mijn aandacht aan de fans die me wél aardig leken te vinden, totdat ik Liams stem hoorde, waaruit ik opmaakte dat hij terug was. Ik knikte vluchtig en gaf het meisje waarmee ik net sprak een vluchtige knuffel, voordat ik me naar de jongen omdraaide. "Ja, dat had ik je beloofd, niet? Leid me maar, want ik denk dat jij ze sneller vindt als mij." Ik grinnikte eventjes en stopte mijn stift weer in mijn kleine, handige tas, waarna ik Raymond een knikje gaf als teken dat ik met Liam mee zou lopen. Ik wist dat hij me wel in de gaten zou houden en niet naast me zou blijven staan, maar om ongelukken te voorkomen, gaf ik toch liever aan dat ik met Liam meeliep zodat iemand een oogje in het zeil kon blijven houden van een afstandje.

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Mickey Miller
'Ik ga voor Mickey Mouse, ook al vind ik je ook wel een Aladdin,' zei ik met een grinnik, wat overging in lachen toen de jongen een scheef gezicht trok zodra ik mijn Mickey-oren op zijn hoofd neerzette. De rode wangen ontgingen me niet waardoor ik er met een vinger in prikte, om een zachte 'Je bent een aparte, maar goede verschijning,' over mijn lippen te laten rollen. Het was naar waarheid, want het was zelden dat ik zulke fans tegenkwam, maar die ook niet zo gemakkelijk een gesprek aangingen.
Ik knikte vrolijk bij zijn vraag als antwoord, om een bevestiging nog over mijn lippen te doen laten rollen en in mijn tas naar nog een paar oortje te graaien en deze zelf weer op te zetten. 'Je weet wel dat er iets tegenover staat, hé Zayn?' vroeg ik met een onschuldig gezicht. Het was namelijk niets ergs, want ik wilde deze keer gewoon een foto met degene die de Disney oortjes in handen had gekregen. Nu draaide we gezellig de rollen een keer om.
'Ik ben blij om dat te horen, want zulke dingen neem je automatisch toch mee naar een volgende keer en blijven eigenlijk altijd bij,' zei ik bedenkelijk, want er lagen eigenlijk heel veel redenen achter. Het bleef altijd bij je en zeker als je een langere tijd met mensen sprak, want die bleven toch wel in je gedachten rondzweven.
'Ik ken je punt, want ik denk precies hetzelfde. Niet over jou, maar over mezelf,' mompelde ik met lichtrode wangen voor het verkeerd over zou komen. 'Ik bedoel dat ik ooit hier heb gestaan om mijn eigen idolen te zien en nu hier zelf sta met de andere vier. Het is onwerkelijk, maar je verdient het wel,'
Ik hield mijn mond weer dicht, om op mijn lip te bijten. De zenuwen in combinatie met de energie, samen met de drukte hier, waren misschien geen goede combinatie. Mijn blik liet ik dan ook rond glijden langs de andere mensen, die er nog stonden. 'Had je eigenlijk iets te doen? Of zou je meewillen richting de menigte uit?'

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 20:51 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Javadd Malik

"Aladdin klinkt best goed, jij bent al Mickey," antwoordde ik, waarna het meisje begon te lachen, aangezien ik een scheef gezicht had getrokken. Ik gromde eventjes als reactie, hoewel het er maar zwakjes uitkwam en ik zeker wist dat het effect verschrikkelijk lachwekkend moest uitzien, aangezien die oortjes mijn imago geen goed deden. En toch vond ik ze enig.
Zodra ze zei dat er wel iets tegenover stond, schonk ik haar een vragende blik en trok ik mijn wenkbrauwen eventjes speels op. Misschien nam ik heel eventjes de gedachtegang van Harry over, aangezien ik op dit moment aan dingen dacht die absoluut niet ter zake zouden komen, en zeker niet nu ik met Mickey aan het praten was. Ik moest minder met Harry omgaan, dat stond vast.
"Als je trouwens een fan weer opnieuw zou ontmoeten, zou je -je hem of haar weer kunnen herinneren?" vroeg ik met een nieuwsgierige ondertoon aan het meisje, nadat ze was uitgepraat en ik af en toe begrijpend had geknikt. Af en toe had ik wel eens de neiging om opeens van onderwerp te wisselen, zoals nu dus.
De witblonde dame vroeg of ik met haar mee wilde lopen, en zodra ik haar vraag luid en duidelijk had gehoord, begon ik begerig te knikken. Misschien leek ik wel een beetje vaag of achterlijk op dit moment, maar wat wil je als je grootste idool voor je neus staat? "Waar wil je naartoe dan?"

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Mickey Miller
'Dan word het voor jou Mickey en verander ik het naar Minnie, als je dat liever hebt,' zei ik schouderophalend, want ergens paste die naam ook nog wel bij me gezien de jongen ruim twee koppen groter was.Ik deed er niet heel moeilijk over, ook al zou ik mijn naam en oortjes niet aan iedereen geven, dus dit viel wel onder een uitzondering.
'Sorry Zayn, maar je blijft toch echt lachwekkend,' lachte ik toen een zwakke grom zijn mond verliet, maar wel op de goede manier. Ik had hier anders al lang niet meer gestaan of mijn volledige aandacht op hem gericht, want ik had dan wel een manier gevonden om me eronderuit te praten.
De vragende blik die ik kreeg en het feit dat de jongens zijn wenkbrauwen eventjes speels optrok, liet me mijn hoofd schudden. 'Volgens mij moet je minder met sommige mensen omgaan,' zei ik met een vreemd gezicht, omdat ik toch wel moeite moest doen om mijn lach in te houden. Heel stiekem zou ik die gedachten zelf ook krijgen, maar dat lieten we achterwegen. Daarbij hadden we allemaal wel zo'n iemand in de buurt, dus gooide ik het daar op. Ik mocht misschien bekend zijn, maar was ondanks dat nog steeds een gewoon meisje van net achttien jaar. 'Ik wilde gewoon met nieuwe Mickey-oren fan op de foto. Maar om je vraag gelijk erachteraan te beantwoorden: Ik kan een fan best herinneren als ze een goede indruk achterlaten bij me, want deze blijven dan toch sneller in je achterhoofd zitten. Net als mensen waar je toch net iets langer meepraat. Maar het betekent niet dat ik me iedereen kan herinneren, want dat worden er dan te veel,' antwoordde ik, ergens het leuk vindende dat de jongen van de hak op de tak kon springen. Ik wist niet, maar zijn houding beviel me, net als zijn nieuwsgierigheid.
Bij zijn volgende vraag trok ik mijn mond open, om 'Ergens waar het ietwat rustiger is?' over mijn lippen te laten rollen en rond te kijken voor zover ik over de mensen heen kon kijken. Het was volgens mij overal aardig druk en doken de fans op. 'Binnen? Daar komen we nu nog wel,'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Leah Roselynn Smith

Ik glimlachte zachtjes om de fans die klapten en joelden toen we klaar waren. Ik vond het heerlijk om het mee te maken, al onze fans zijn geweldig. Toen alle fans buiten waren had ik de tijd om snel naar de kleedkamer te gaan en mijn favoriete zonnebril op te zetten. Ik voegde me bij mijn en samen liepen we naar buiten. We hadden nu tijd voor de fans, en die tijd wou ik ook nuttig besteden. De fototoestellen klikten en ik hoorde allemaal fans gillen en juichen toen wij naar buiten kwamen. Allemaal fans voor ijzeren, hekken, die allemaal een handtekening of foto wilden. Ik zag 5 leuke jongens vooraan maar eentje verdiende echt mijn aandacht, een vrolijke, leuke jongen die op ons stond te wachten. Eerst besloot ik nog wat handtekeningen te zetten en op de foto te gaan. Daarna mengde ik me onder de jongensfans, en daarom stapte ik ook gelijk op de 5 leuke jongens af. Ik zag dat mijn vriendinnen druk aan het praten waren met de andere 4 jongens. Ik glimlachte toen ik naar de leuke jongen toe liep. 'Ik heb een smaak voor goeie jongens' dacht ik grinnikend. Toen de jongen mij in het oog kreeg begon hij zich nog meer tegen het hek aan te drukken. Ik was nu eindelijk bij de jongen aan gekomen en ik haalde alvast een pen tevoorschijn als ik ergens een handtekening moest zetten.

[ bericht aangepast op 20 jan 2014 - 7:16 ]

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Liam Payne.

"Ja, dat had ik je beloofd, niet? Leid me maar, want ik denk dat jij ze sneller vindt als mij." zei ze en grinnikte even. Ja, dat is waar ik weet precies hoe ze er uit zien. Ik knikte en pakte haar hand zodat ik haar mee kon nemen tussen de menigte door. Ik liep naar de plek waar voor heen mijn vrienden stonden. 'Volgens mij zijn ze m gesmeerd' grinnikte ik. 'Ze stonden namelijk hier, en om eerlijk te zijn zie ik ze ook niet in de menigte. Waar hangen die nou weer uit? Dit is niet de eerste keer dat ik ze kwijt ben. Iedere keer als ik even weg ben, en dan weer terug kom zijn ze op magische wijze verdwenen. Ze stonden hier net toch echt nog. Nou ja, die komen vroeg of laat wel weer terug. 'Jup, ik ben ze kwijt' zei ik. 'Sorry, ze stonden hier net nog' zei ik. Nu voel ik me echt dom. Ik heb Larah hier helemaal naar toe gesleept om mijn vrienden te zien, zijn ze er niet.

---

How far is far

Zayn Javadd Malik

"Mickey en Minnie, hm? Klinkt helemaal goed naar mijn weten," antwoordde ik met een grijns. Mickey sprak me op een erg leuke manier aan, en ik zou zweren dat ze ook wel lichtelijk in mij geïnteresseerd was. Zo niet, dan was ik gewoon verblind door het feit dat ik met één van de vijf bandleden van Final Domination aan het praten was.
"Het spijt me, misschien moet ik toch wat langer nadenken voordat ik mijn conclusies trek," zei ik, zodra het meisje een vreemd gezicht trok dankzij het feit dat ik nogal pervers aan het denken was. Gelukkig leek ze nog steeds moeite te hebben met haar lach in te houden, wat aantoonde dat ze nog steeds in een goed humeur bleek te zijn.
"Dus ik mag je Mickey-oren houden als ik met je op de foto ga, terwijl ik die dingen op heb? Klinkt als een eerlijke deal, als je het aan mij vraagt," antwoordde ik onschuldig. "Misschien herinner je -je mij dan ook nog wel."
Dit gesprek verliep erg soepel, en zodra Mickey vroeg of ik met haar naar binnen ging, knikte ik stilletjes. Ik wist niet waar de andere jongens uithingen, maar als ik ze uitlegde dat ik met dé Louise Miller in gesprek was geweest én ze me ergens voor had uigenodigd, zouden ze het vast een zeker geen probleem vinden.

Larah Feliciana Rose

Zodra Liam mijn hand had vastgepakt liet ik hem zijn gang gaan, wetende dat we uiteindelijk wel bij zijn vrienden uit zouden komen. Ik liet me stilletjes door de menigte begeleiden en slikte eventjes zodra de fans nog enthousiaster als voorheen begonnen te worden, maar ik deed mijn uiterste best om me er niets van aan te trekken.
"Het is niet erg," antwoordde ik met een kalme, geduldige ondertoon, zodra Liam zei dat hij zijn vrienden niet kon vinden. Het was natuurlijk jammer, ook van mijn kant, aangezien ik graag zijn vrienden had ontmoet.
De jongen verontschuldigde zich nogmaals, nadat hij besefte dat hij me zonder enige reden door de menigte had gesleept om zijn vrienden te ontmoeten. Ik glimlachte geruststellend. Het gaf niets, hij kon er weinig aan doen als zijn vrienden ineens spoorloos verdwenen waren.
"Zou je hen niet bellen? Ik zou me namelijk best ongerust maken als ik mijn vriendinnen kwijt zou zijn in een menigte zoals deze. Zijn jullie samen gereisd?" Het was mij wel eens gebeurd dat ik zonder vervoer kwam te zitten, zodra één vriendin zich niet aan de afspraken hield en daardoor de groep werd opgesplitst. "Als ik jou was, zou ik toch even controleren of ze nog wel hier zijn."

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Louis Tomlinson.

Mijn ogen vergrootte zich tien keer zo erg toen ik zag hoe ze ein-de-lijk naar buiten kwam, voor mij had dat wel een eeuw geduurd. Nu was ze nog veel dichterbij dan net tijdens het concert, want dan zat er teveel ruimte tussen en niet te vergeten de irritante bodyguards. Mijn hart begon sneller te kloppen toen ik merkte hoe ze op mij afkwam, of ik verbeelde het me gewoon, want op zo'n moment als deze was ik vooral heel goed in het verbeelden van dingen. Maar ik verbeelde het me niet, nee, dit was gewoon de echte werkelijkheid en ze kwam echt op me af gelopen. Ik had de neiging om nu als een klein kind heel blij om en neer te gaan springen, maar dat ze me er waarschijnlijk niet beter op maken, dus bleef ik zo rustig mogelijk staan, voor zo ver ik dat kon. Op het moment dat ze echt helemaal voor me stond, probeerde ik iets normaals tegen haar te zeggen, maar meer dan mijn mond te openen kwam er niet veel zinnigs meer uit. Ik was het zo zwaar aan het verpesten en na dit zou ze me waarschijnlijk niet eens meer een gesprek waardig vinden. God, ik moest echt wat aan mijn zelfbeeld doen bij meisjes, want die was al niet te fantastisch. "Je -je, jullie waren geweldig," kwam er uiteindelijk toch half fatsoenlijk uit mijn mond, helaas voor dat eerste gestotter kon het er wel mee door, hoopte ik.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you