De zesde is een redelijke kleine, goed verstopt achter mijn oor. Deze staat symbool voor mijn voorliefde aan Japan en bloemen zelf. Vrij korte uitleg, deze heeft ook niet echt een grootse betekenis.
Nummer zeven, let trouwens niet op mijn litteken. Ik ben banketbakker en had me net twee, drie weken daarvoor verbrand aan een stomme bakplaat op werk >.<
Nog zo één die betekenis meedraagt en waar ik iedere dag naar kijk 'A saviour will be there when you are feeling alone'. Ik heb me jaren echt eenzaam en onbegrepen gevoeld (nu nog steeds helaas) en deze tattoo heb ik eigenlijk laten zetten toen bekend werd dat ik last had van een depressie. Het gaf een gedeeltelijke verklaring, maar ik had niets om me aan vast te houden. Tot ik een nummer tegen kwam waarvan de tekst op mijn ziel leek te slaan. Vele hartkloppingen en huilbuien vond ik voor mij de betekenis in die tekst. Je bent nooit alleen, zelfs niet als je alleen op je kamer zit en verwacht dat de wereld vergaat. Er is altijd, ALTIJD iemand. Misschien geen bekende, misschien geen geliefde, maar er is iemand voor je als je je alleen voelt. Er zal altijd iemand naar je uitreiken en hulp aanbieden, al komt het uit een onverwachte hoek.
Na die 'gewaarwording' besloot ik dat het tijd werd om hem te laten zetten, mede omdat dit iets is wat ik nooit mag vergeten.
Yoda, kwam een weekendje langs, en is met mij meegegaan en heeft de hele tijd toegekeken hoe ik als een idioot heb zitten grijnzen bij het zetten van deze tattoo. Mede omdat ik haar nooit verteld heb dat zij op dat moment mijn 'saviour' was, door er gewoon te zijn.
acht en negen zijn een beetje 'melige' tattoos (en god, volgens mij kan ik gewoon niet recht staan als ik 'selfies' maak). Ooit had ik er micro dermals/dermal anchors zitten, drie op een rij aan elke kant. Helaas zijn deze telkens gaan ontsteken doordat ik, als banketbakker zijnde, de hele tijd met zakken bloem en andere spullen aan het slepen was en zodra er ook maar iets tegenaan kwam ging het al mis. Maar goed, ik zat dus wel met zes kleine littekens die ik helemaal niet zag zitten. En ja, het was weer tijd voor een paar nieuwe plakplaatjes. Ik ben van dermal anchors dus naar echte ankers overgestapt, een paar die niet zouden gaan ontsteken. Maar goed, ik ben koppig en stronteigenwijs. Moest het met alle geweld nog eens proberen. Dit keer twee DA's aan elke kant, bij het smalle gedeelte van de ankers. Ook dit ging mis, weer de piercings eruit laten halen, weer laten genezen, en wéér wat littekens. Zodoende zijn de bloemetjes erbij gekomen, om de 'old school' tattoo toch af te maken.
