Lake House | Speeltopic - Speeltopics

Een hechte groep vinden heeft besloten samen te gaan wonen. Één van de vrienden heeft het huis van zijn/haar ouders gekregen en kan niet wachten om er met zijn/haar beste vrienden in te trekken. Maar is het wel een goed idee? Er ontstaan meningsverschillen, conflicten, maar ook wordt de onderlinge band hecht. Ze delen lief en leed met elkaar. Zal dit de beste tijd van hun leven worden of niet? It’s up to you!

Dit RPG gaat dus over een groep van acht vrienden (als het storm loopt wil ik het aantal eventueel verhogen) die samen gaan wonen. Ze kennen elkaar dus ook, dus dat kan betekenen dat er ook al relaties zijn ontstaan. Ook kunnen er wel een paar mensen familie laten zijn, maar niet al te veel mensen want het is ook niet leuk als iedereen familie van elkaar is, dus als je met iemand wilt afspreken om jullie personages broer en zus te laten zijn vind ik het fijn dat jullie het eerst vragen. Het huis ligt buiten de stad. Het grootste gedeelte zal zich af spelen in het huis, maar je bent ook vrij om naar de stad of ergens anders heen te gaan met je personage. Als alle personages zijn ingeleverd ga ik de slaapkamers verdelen en eventueel een plattegrond maken van het huis.

Rollen:

Meisjes:
- Alyxes “Alyx” Joy Campbell - AnnaxElsa
- Adrianna "Ade" Rose Fletcher - Mamo
- Lucy Hailey Johnson - VladiFerr
- Elanore Elija Woodward - Pwettyness

Jongens:
- Finley Nathan Smiths - CurIs
- Jackson Markus Tyson - Raccoon
- Renej Eduard Smith - Ender
- Timothy 'Timmy' O’Shea - Newton


Regels:


Het huis:


Rollentopic

[ bericht aangepast op 17 feb 2014 - 8:19 ]

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

RlN schreef:
(Renej is toch wel een jongetje hoor. De laatste keer dat hij keek wel nog in ieder geval )

Oh god, I'm sorry was een beetje van de wereld af pas het even aan :'3 Wat erg dit :')

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Adrianna "Ade" Rose Fletcher
"Bedankt hé," hoorde ik Finley achter me mompelen. Ik keek even naar Finley en lachte. "Heb je er zin in?" vroeg hij aan mij. Ik kon mijn enthousiasme niet langer in houden. Een grote grijns verscheen op mijn gezicht en het koste me moeite om niet als een jong hertje op en neer te springen. "Je wilt niet weten," zei ik uiteindelijk zo kalm mogelijk, maar wel nog steeds met de grote grijns op mijn gezicht. "En jij?" Hij leek niet heel erg enthousiast, maar hij kon het ook net als mij verbergen. In dat geval was hij er in ieder geval beter in dat dat ik was. Ik kende iedereen al heel lang. Sommige weer langer dan de anderen. De vriendschap had een soort sneeuwballeneffect gehad. Je raakte bevriend met iemand en die was dan weer vrienden met iemand en op die manier leerde je in een mum van tijd iedereen kennen. Vanaf het begin konden we het al heel goed met elkaar vinden. De één wel iets minder dan de ander, maar dat was logisch. We hadden met zijn achten heel wat dingen meegemaakt. Dingen die ons nog dichter bij elkaar hadden gebracht. Ik wist het al vanaf het begin, dat deze vriendengroep de vriendengroep was waarmee ik op wou groeien. Ik stelde me altijd voor hoe we met zijn achten in een bejaardentehuis zaten en door de gangen crosten met onze scootmobiels en rollators. Wedstrijdjes wie er het eerst bij de lift was bijvoorbeeld. Hopelijk zouden we tegen die tijd nog steeds zo hecht zijn.

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 23:55 ]

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

CurIs schreef:
(...)

Oh god, I'm sorry was een beetje van de wereld af pas het even aan :'3 Wat erg dit :')

[ Geeft niet. Ik dacht ik meld het even ^^ ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Timothy 'Timmy' O'Shea

Ik haalde een diepe hap lucht toen Renej het portier opende. Het was gezellig in de auto, maar de frisse lucht voelde fantastisch aan op mijn gezicht. Veel tijd om me aan te passen had ik niet, want voor ik het wist, was ik aan mijn hand de auto uit gesleurd. Ik reageerde met een geschrokken lach, maar ik was Renej's enthousiasme inmiddels wel gewend. Ik streek snel mijn kleding glad toen ik buiten stond en daarna kreeg ik meteen zijn tas in mijn handen geduwd. Terwijl Renej enthousiast begon te praten keek ik Ade met een brede glimlach aan. Toen werd ik meegetrokken om naar het huis te kijken. Door de drukte van Renej had ik hier nog niet eens erg in gehad en toen ik het huis goed bekeek viel mijn mond open. Opnieuw werd er aan mijn hand getrokken en dit keer begon het me te vervelen.
"Kan het iets rustiger, Renej?" vroeg ik zacht, maar met een kleine glimlach. Mijn benen waren nog stijf van de rit en ik had graag even met Ade willen praten. Ik werd al snel overspoeld door een nieuwe golf enthousiasme. Eindelijk op mezelf wonen, en dan ook nog met zijn beste vrienden. Eindelijk niet meer alleen...
Ik keek snel op toen Renej weer begon te spreken."Dit is awesome, niet? Wel toch, dat vindt jij ook. Ik weet het zeker, je hebt er zin in! Ik wel, heel veel want het is gewoon super leuk!" Ik was blij toen Renej iets minder hard begon te lopen, want ik had het gevoel dat ik er bijliep als zijn hond. Renej keek me vrolijk aan en ik glimlachte automatisch terug. "Tot nu toe ziet het er geweldig uit," zei ik, gemeend. Toen ik voelde dat Renej iets dichter tegen me aan ging lopen, kneep ik zachtjes in zijn hand en ik keek glimlachend voor me uit terwijl we het huis naderden.

---

Caution first, always.

(Morgenavond reageer ik, als ik terug ben van de meeting. Misschien is het slim een regel in de stellen voor het posten? Bijv: Post pas weer als er twee posts na het jouwe zijn geweest. Zo gaat het minder snel en heeft iedereen de tijd om te reageren ^^ )

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

RlN schreef:
(Morgenavond reageer ik, als ik terug ben van de meeting. Misschien is het slim een regel in de stellen voor het posten? Bijv: Post pas weer als er twee posts na het jouwe zijn geweest. Zo gaat het minder snel en heeft iedereen de tijd om te reageren ^^ )

[Lijkt me niet heel erg slim om eerlijk te zijn, zoals nu zijn Renej en Timmy met zijn tweeën in gesprek en Finley en Ade ook, dus dan heb je twee verschillende gesprekken maar moet je wel steeds wachten. Voor diegene die nog niet hebben kunnen reageren omdat ze er niet zijn nu heb ik in het Rollentopic gezegd dat zij dan gewoon apart met de auto kunnen komen omdat ze dan pas later konden komen of zo en daarom apart moesten komen. Ik snap jouw punt wel, maar er is niet echt een geschikte oplossing voor dat het zo snel gaat denk ik.]

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Mamo schreef:
(...)

[Lijkt me niet heel erg slim om eerlijk te zijn, zoals nu zijn Renej en Timmy met zijn tweeën in gesprek en Finley en Ade ook, dus dan heb je twee verschillende gesprekken maar moet je wel steeds wachten. Voor diegene die nog niet hebben kunnen reageren omdat ze er niet zijn nu heb ik in het Rollentopic gezegd dat zij dan gewoon apart met de auto kunnen komen omdat ze dan pas later konden komen of zo en daarom apart moesten komen. Ik snap jouw punt wel, maar er is niet echt een geschikte oplossing voor dat het zo snel gaat denk ik.]

(Hm oke... in dat geval maak ik Renej nog even en ga ik slapen)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Renej Edoard Smith

Ik had de vraag of het wat rustiger kon wel gehoord, maar ik kon het gewoon niet. Ik was te enthousiast. Wanneer ik naast Timothy ga wandelen voel ik het kneepje in mijn hand en glimlach ik breed. Hoe lang zou dit stand houden? Langer dan al mijn andere relaties? Oh, nu klink ik ook net als een slet die iedereen heeft. Voor de duidelijkheid, voor Timothy heb ik maar drie jongens gehad, drie, en de rest waren perongeluk. Timothy glimlachte toen ik hem aankeek wat mij automatisch ook doet glimlachen.
"Tot nu toe ziet het er geweldig uit," vertelt de jongen naast mij en ik knik. Ik ben het er mee eens, het ìs geweldig. Hopelijk ziet de binnenkant er ook zo geweldig uit. Ik stop met lopen en kijk Timothy ietwat geschrokken aan.
"Ik moet nog bellen dat we aangekomen zijn," zeg ik dan en grits mijn mobiel uit mijn zak. Ik ga lekker dicht tegen Timmy aanstaan en druk een kus op zijn wang, waarna ik het nummer van mijn, nu oude, huis intik. Het duurt een paar seconde voor er wordt opgenomen en ik rustig kan vertellen dat we er zijn en hoe geweldig alles eruit ziet. Ik ben sowieso alweer een flink stuk gekalmeerd in tegenstelling tot daarnet, dus ik praat ook weer kalmer terwijl ik met Timothy zijn haar pruts.
Na een kort gesprek met mijn moeder hang ik op en kijk ik de blonde jongen naast mij aan.
"Helemaal goed, ze is blij dat we allemaal goed zijn aangekomen en hoopt dat we het gezellig krijgen. Maar dat gaat wel lukken toch, Timmy?" Het laatste fluister ik zachtjes in zijn oor met een verleidelijke toon. Zo leuk om te doen, ook de reacties van sommige zijn geweldig.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(Wie voor Jackson? )

Jackson Markus Tyson

Mijn blik was naar buiten gericht en mijn hoofd leunde tegen de autoruit aan mijn linkerzijde. Ik was moe, ik had eerlijk gezegd niet kunnen slapen en de hele rit had ik niet echt het fut gehad om iets te zeggen. Met mijn muziek oortjes in luisterde ik de hele tijd naar goede bands en af en toe kon ik het niet laten om zacht mee te neuriën. Ik keek al weken zelfs maanden uit om eindelijk alleen te wonen, maar gelukkig waren mijn vrienden er nog om me toch een beetje uit de problemen te helpen. Ook mijn neef Finley was er bij, dus eerlijk gezegd kon het echt niet op, alhoewel. Mijn blik gleed even naar Ade. Ze leek veel actiever en vrolijker dan ik was. Ik was best blij om haar te zien, ik bedoel we blijven vrienden, maar toch het is niet hetzelfde meer. Mijn blik gleed weer naar buiten en ik zag hoe bomen voorbij leken te flitsen en toen viel ik met Marroon 5 op de achtergrond in slaap. Pas toen na zo'n uur de auto leek stil te staan en een koude windvlaag me even deed rillen. Vermoeid opende ik dan ook langzaam mijn ogen en keek even rond. De propvolle auto was leeg en iedereen was al naar buiten gerent. Ik wreef even de slaap uit mijn ogen n rekte me kort uit om vervolgens dan toch uit de auto te kruipen. Een zucht verliet mijn lippen en ik haalde een hand door mijn warrige haren. Eindelijk is het zover, ik heb mijn eigen plek. Net zoals de anderen haalde ik mijn koffer uit en mijn gitaar die ik meteen al om mijn schouder hees. De oude leren koffer in mijn handen tilde ik op en nam ik mee richting het huisje. Het had een gezellig en rustgevend uiterlijk en ik wist al bijna zeker dat we ons hier gingen rot amuseren. Op mijn versleten vans slenterde ik richting et huis. Renej en Timmy zaten al ver voorop en leken ook van hier al heel enthousiast. Niet heel ver vandaan zag ik dan ook Finley en Adrianna. Ik kauwde even op de binnenkant van mijn kaak, haalde een diepe teug adem en liet het gewoon los. Ik neuïde zacht het liedje Counting Stars en liep op mijn gemak richting het huis terwijl ik de tuin een beetje bestudeerde. Het was hier echt veel mooier dan verwacht.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[MT]

Lucy Hailey Johnson. Outfit

Ik was de tel kwijtgeraakt hoe vaak ik wel niet in de auto had zitten toeteren. Ik had een bloedhekel aan files. Ik gromde terwijl ik bijna bij mijn eindbestemming zat. Het huis waar ik samen met mijn vrienden zou gaan wonen. Het mocht wat worden. Ik kreeg automatisch een glimlach op mijn gezicht toen ik aan ze dacht. Het duurde nog vier minuten totdat ik daar was. Ik besloot de radio knoerthard te zetten en begon vals als wat mee te zingen met het nummer. Its time van Imagine Dragons. Ik hield superveel van die band en had zelfs een shirt met de band erop. Niet veel later kwam het huis in zicht en draaide ik de volumeknop wat zachter. Ik reed de oprit op en hoorde het grind al onder de banden schuren. Ik draaide de motor uit en greep mijn sleutels. Ik opende vliegensvlug de deur en staarde met mijn mond vol tanden naar het huis. Het was gigantisch! Ik kon niet geloven dat we hier gingen wonen. Ik sloeg de portier dicht en liep naar de achterbak van mijn auto. Ik deed het open en greep een grote koffer uit de bak en zette die naast me. Ook pakte ik een grote rugzak en hing die over mijn schouder. Ik sloeg de achterbak dicht en greep mijn koffer stevig vast. Voorzichtig liep ik naar het huis. Heel snel kon ik niet lopen want mijn spullen waren loeizwaar en ik was nou niet echt het sterkste meisje op de wereld. Ik keek rond en zag verderop Renej en Timmy staan. Ik vond ze gewoon te leuk voor woorden en was blij dat ze nu in een relatie zaten.
Ergens anders zie ik Finley staan met Adi. Een steek van jaloezie gaat door me heen aangezien ik een lichte crush had op Fin. Nou ja, ik viel eerder op zijn uiterlijk. Zijn innerlijk was niet echt mijn type. Zijn neef Jackson mocht er ook wel zijn en ik hoorde me vanbinnen grinniken. Ik kijk pf ik nog meer mensen zie die zijn aangekomen en ja hoor, ik Jackson staan en ik grijns van oor tot oor.
'Jack!' roep ik en wil snel naar hem toelopen. Dat was alleen niet heel verstandig. Ik voelde de rugzak mijn balans systeem overnemen en voordat ik het doorhad lag ik op het grindpad. Ik krijg een rode kop en wou wel door de grond zakken. Goed begin Lucy, argh! Dan moet ik er toch wel om lachen en ga ik zitten op het pad. Mijn rugzak trek ik naast me en ik kijk Jackson met een glimlach aan.
'En,' zeg ik. 'Wat vind je ervan?!'

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 10:13 ]

---

"Rebellion's are build on hope"

(MT)

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Jackson Markus Tyson -Outfit

Rustig liep ik over het grindpad terwijl ik nieuwsgierig de tuin bekeek. Een gigantische vijver deed me glimlachen. Ik verlangde al om een duik in dat water te nemen of een kampvuurtje te maken, misschien is dat wel iets voor vanavond. Ik was er heilig van overtuigd dat we marshmallows op voorraad zouden hebben liggen of andere zoetigheid die vreemd genoeg lekker is als je het even boven het vuur houd. 'Jack!' Hoorde ik een bekende hoge stem mijn naam roepen en ik draaide m glimlachend om naar Lucy. Ze was met haar eigen autootje gekomen en had een grote zware rugzak om haar schouders heen. Ze liep vrolijk naar me toe, maar verloor haar evenwicht en viel op het grindpad. Ik trok even kort een pijnlijk gezicht en liep naar haar toe. Ze had een simpele outfit aal met alleen een shotje en daaronder een nylonkous, Dat moest vast zeer doen, alhoewel Lucy echt een bikkel was, dus veel last zou ze er niet van hebben. Ik zag hoe Lucy rood begon te worden en toch even begon te lachen, waardoor ik ook even kort lach als ik bij haar toe kom. Ik ken die lompheid maar al te goed, want ik zelf ben echt een onhandige kerel die ook zo op mijn bek kan vallen. Lucy ging zo zitten dat ze haar rugzak naast haar dropte. 'En,' zei hij met een glimlach. 'Wat vind je ervan?!' vroeg ze me en ik grijnsde even." Wat denk je? Het is hier werkelijk fantastisch." zei ik lachend tegen haar. Ik stak mijn hand naar haar uit en grijnsde licht. "Kom mevrouwtje lomp. Dan gaan we het huisje verkennen." zei ik plagerig tegen haar met een zacht lachje. Ze wist heus wel dat ik gewoon wat met haar zat te dollen. Ik hielp haar recht en keek dan naar haar rugzak. "Jij hebt ook zeker heel je voorraad meegenomen?" vroeg ik met een lachje. De meeste van mijn spullen lagen hier al en kleren kon ik altijd bijkopen, maar Lucy had volgens mij heel haar kast erin gepropt. Ik keek van het huis weer naar Lucy en glimlachte dan. "Het word hier echt fantastisch." ze ik met een oprechte glimlach.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Timothy 'Timmy' O'Shea

Plotseling keek Renej me geschrokken aan. Ik fronste mijn wenkbrauwen, bang dat er nu al iets mis was. Het bericht was helemaal niet verontrustend: hij zei dat hij zijn ouders nog moest bellen. Toch verdween mijn ongemakkelijke gevoel niet. Ik had geen enkele reden om mijn ouders te bellen en broers of zussen had ik niet. Ik troostte mezelf met de gedachten dat ik nu mensen om me heen zou hebben die ik wel mocht. Ik sloeg mijn arm losjes om Renej's middel toen hij tegen me aan kwam staan en zijn telefoon pakte. Hij drukte een kus op mijn wang en ik legde met een tevreden glimlach mijn voorhoofd tegen zijn schouder.
Renej praatte kort met één van zijn ouders terwijl zijn vingers door mijn blonde haar streek en ik sloot mijn ogen om van het moment te genieten. "Helemaal goed," begon Renej toen hij weer had opgehangen. "Ze is blij dat we allemaal goed zijn aangekomen en hoopt dat we het gezellig krijgen. Maar dat gaat wel lukken toch, Timmy?" Er ging een schok door mijn lichaam toen ik zijn zachte adem tegen mijn oor voelde. Het kietelde en de warmte vormde een sterk contrast met de koele wind. Ik knikte grijnzend en ik trok hem zachtjes mee, "Mijn tas begint zwaar te worden," zei ik en ik fakete een vermoeid gezicht. "Daarbij heb ik Ade al een tijdje niet gezien en het wordt hoog tijd dat we weer eens bijpraten." Ik liep het laatste eindje over het erf en toen we voor de deur stonden, keek ik achterom. Nu pas kreeg ik door dat we ver waren doorgelopen. De anderen liepen nog achter ons.

[Ik wist niet hoe lang Renej was, dus ik heb geschreven dat Timmy's voorhoofd ongeveer bij zijn schouder komt (Timmy is 1.77m). Als dit aangepast moet worden, hoor ik het wel. (:]

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 13:49 ]

---

Caution first, always.

Finley Nathan Smiths
Niet veel later verscheen er door haar enthousiasme een grote grijns op haar gezicht en ik moest kort lachen. ''Je wilt niet weten,'' probeert ze dan uiteindelijk zo kalm mogelijk te zeggen en ik knik rustig. ''En jij?'' Vraagt ze dan en ik knik nogmaals. ''Tuurlijk,'' zeg ik en ik haal een hand door mijn haar. Ik kon soms echt geen emoties tonen, ik probeerde daarom dus ook licht te blijven grijnzen en tegelijk mijn tassen in evenwicht te houden. Voor ons liepen nog steeds Timmy en Renej en ik schudde lichtjes mijn hoofd. ''Wie naast hun ligt krijgt het zwaar te verduren,'' mompel ik dan en ik lach kort. Soms konden ze gewoon zo klef zijn en eerlijk gezegd vond ik dat verschrikkelijk, het deed me aan iets denken en mijn blik gaat naar Ade. ''Hoe gaat het trouwens tussen jou en Jack?'' Vraag ik en ik kijk haar nieuwschierig aan. Ade was leuk, maar dan ook echt heel leuk. Ze had een vriendelijke uitstraling en een prachtig lichaam maar ik zag het toch niet tot een relatie uitdraaien, misschien om Jackson te treiteren maar dat was dan ook wel het enigste. ''Als je met iemand zou willen praten, ik ben er voor je,'' voeg ik er aan toe en ik laat mijn hand vriendschappelijk over haar rug gaan en glimlach zwakjes. Ik wendde mijn hoofd kort af en keek om mij heen. Het feit dat we hier zouden gaan zitten gaf me een goed gevoel, ik wou graag weg van het dagelijkse leven en om hier te zijn was gewoon hemels.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Adrianna "Ade" Rose Fletcher
"Tuurlijk," zei Finley rustig, waardoor zijn woorden niet erg gelovig overkwamen. "Wie naast hun ligt krijgt het zwaar te verduren," mompelde Finley, hij lachte even kort. Ik keek naar Renej en Timmy en moest ook lachen. Ze waren behoorlijk klef. Ik hield nooit zo van dat kleffe gedoe, maar ik had dan ook een hekel aan relaties. Hoe dan ook vond ik Renej en Timmy wel heel erg schattig samen, ze zagen er heel erg gelukkig uit. "Denk het ook. Die wordt de hele nacht wakker gehouden denk ik," zei ik lachend. "Hoe gaat het trouwens tussen jou en Jack?" vroeg hij, hij keek me met een nieuwsgierige blik aan. Ik haalde mijn schouders op. "We zijn nog gewoon vrienden, maar het zal nooit meer hetzelfde worden als voor we iets kregen," vertelde ik. "Ik ben allang blij dat we gewoon met elkaar om kunnen gaan zonder elkaar iets aan te doen, hoewel ik dat soms wel zou willen," gaf ik eerlijk toe. Ik was er achter gekomen dat Jackson vreemd was gegaan, maar ik moest zelf ook toegeven dat ik onze relatie niet altijd even eerlijk was geweest. Ik kreeg echt de kriebels van relaties. In het begin was het altijd nog leuk, maar na een tijdje raakte je in een soort van sleur en begon je je aan de ander te ergeren. Ik vond het vreselijk. "Als je met iemand zou willen praten, ik ben er voor je," zei Finley. Met zijn hand ging hij over mijn rug, een gebaar waarbij ik niet wist wat ik er van moest denken. "Dankjewel," zei ik met een glimlach. Inmiddels waren we al bijna bij de voordeur aangekomen en waren we dus waren Renej en Timmy ook dichtbij. "Regel eens een kamer joh," merkte ik lachend op.

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."