The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 4] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

[Je bent gewoon niet zo slim als Amy ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Scorpius Malfoy - 5de jaar Huffelpuf - aanvoerder, seeker

‘Het maakt niet uit Scorp. Je zag toen ze hem eenmaal zag hoe snel ze bij hem wilde zijn.’ Ik kijk naar de grond en zeg niks. ‘Maar hey. Campbell Saunders treurt nooit om een meid.’ Ik zie toch dat hij het niet echt meent - zijn ogen staan verdrietig. Ik sla een arm om hem heen. 'Dat doe je wel. Je kan eerlijk zijn tegen mij hoor,' zeg ik met een grinnik. Ik zorg dat hij me wel aan moet kijken. 'Wat is er nou aan de hand? En niet liegen,' zeg ik streng tegen hem.

Spoiler alert: you will save yourself

Feaser schreef:
[Je bent gewoon niet zo slim als Amy ]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
(...)
[Waarheid. Maar wacht... ik ben Amy... dus ik ben wel degelijk slim? Fuck logic!]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Feaser schreef:
(...)

[Niet jij bent Silvana en vijftien jaar oud ghegheghe! BWOEM! Fuck logic!]

"We accept the love we think we deserve."

Silvanaa schreef:
(...)
[Waarheid. Wacht, hoe weet jij wie ik ben? STALKER! #staattotaalnietopmijnprofiel FUCK LOGIC!]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Feaser schreef:
(...)

[Ik ben een cookiespion maar ehh...ons geheimpje!]

"We accept the love we think we deserve."

Austin Jase - Ravenklauw 5de jaar - Keeper

'Het is al goed, ik verwijt je niets.' Ik grinnik. 'Zou je wel moeten doen,' is mijn simpele antwoord. 'Je- bent een goede zoener.' Dat was onverwacht. 'Eh.. Bedankt.' Ik word helemaal rood en er is nog meer gelach. 'Austin, het spijt me, ik-' Ik haal mijn schouders op. 'Wat moest je doen? Volgens mij is dit allemaal mijn schuld. Ik ben gewoon een idioot. Ga nou maar achter je vriendje aan. Hij heeft je harder nodig dan dat ik je nodig heb. Ik kijk naar Channellav en glimlach. Hoewel ik hier hard wordt uitgelachen, ik net een klap in mijn gezicht heb gekregen en er zometeen nog meer krijg, voel ik me goed.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

Hij sloeg een arm om mij heen. ‘Dat doe je wel. Je kan eerlijk zijn tegen mij hoor.’ Hij dwong me hem aan te kijken. ‘Wat is er nou aan de hand? En niet liegen.’ Zei hij streng.
Zijn hete adem wat overigens naar kip rook dampte in mijn gezicht terwijl ik een raar gevoel voelde terwijl zijn arm om mij heen ruste en zijn gezicht mij strak aan keek. Ik sloeg mijn ogen neer.
‘Er is echt niks Scorpius.’ Zei ik alleen. 'Brooke wacht vast beneden op je.. ik denk dat je terug moet gaan Scorpius.'

Scorpius likes some chicken .

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[WTF?! Fuck logic!]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Scorpius Malfoy - 5de jaar Huffelpuf - aanvoerder, seeker

‘Er is echt niks Scorpius. Brooke wacht vast beneden op je.. ik denk dat je terug moet gaan Scorpius.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'En jij denkt dat je zo makkelijk van mij af kunt komen? Dat dacht ik niet! Ze kan wel even wachten. Jij bent belangrijker,' zeg ik met een glimlach. Ik kijk hem aan met een zwakke glimlach. 'Je bent mijn beste vriend, Camp. En dat zal je blijven,' ga ik verder. 'Ik weet dat er wel iets is. Zelfs als je me nu haat ofzo moet je het zeggen, want ik heb liever dat je tegen me gaat zeggen hoe een grote idioot ik ben dan dat jij je niet fijn voelt,' zeg ik met een grinnik.

Spoiler alert: you will save yourself

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Grote Zaal

Een beetje verbaasd door zijn luchtige woorden knikte ik enkel. 'Je hebt gelijk.' mompelde ik waarnaar ik een paar stappen naar achteren deed. 'En nogmaals sorry, voor alles.' fluisterde ik voor ik mij omdraaide en de Grote Zaal verliet.
Ik moest nu maar eens met Campbell gaan praten want ik was bang dat ik het echt verpest had. Maar waar kon hij in hemelsnaam zijn? Hij kon overal in het kasteel zijn, en misschien zelfs nog wel buiten om het kasteel.
In de knoop met mijn eigen gedachten en gevoelens slenterde ik door de donkere gangen van het kasteel, hopeloos opzoek naar de jongen die ik zojuist gekwetst had. Zonder er zelf ook maar echt besef van te hebben gehad, hadden mijn benen mij naar de uilenvleugel gedragen.
Ik hoorde twee bekende jongens stemmen. Campbell en Scorpius. Ik wilde de uilenvleugel in eerste instantie gewoon binnen lopen, maar de woorden die ik opving zorgde ervoor dat ik stil bleef staan en ademloos bleef luisteren. Ugh, ik voelde mij nu zo slecht dat ik ze aan het afluisteren was, maar ik kon het niet helpen.

"We accept the love we think we deserve."

Campbell Saunders - Huffelpuf 5de jaar – Chaser

‘En jij denkt dat je zo makkelijk van mij af kunt komen? Dat dacht ik niet! Ze kan wel even wachten. Jij bent belangrijker.’ Zei hij terwijl er een glimlachje op zijn lippen speelde waar de maan helder op scheen.
‘Je bent mijn beste vriend, Camp. En dat zal je blijven. Ik weet dat er wel iets is. Zelfs als je me nu haat ofzo moet je het zeggen, want ik heb liever dat je tegen me gaat zeggen hoe een grote idioot ik ben dan dat jij je niet fijn voelt.’ De woorden deden mijn hart bonzen die zelfs Amy of welk ander meisje dan ooit voor elkaar gekregen hadden. Zijn arm lag nog steeds om mij heen gedrapeerd en het gaf mij een beschermend gevoel. Ik zuchtte; ‘Ik dacht dat ze anders was, Scorp. Maar ze zijn allemaal hetzelfde ze gebruiken je totdat ze beter hebben en dat was in mijn geval al binnen een uur, maar ik begrijp haar keuze wel. In de tijd dat ik en haar wat hadden had ik haar alleen maar in problemen gebracht.’ Bekende ik aan Scorpius. Die leek te luisteren; die altijd luisterden en me nooit alleen liet. Waar de lippen glansde in het maanlicht.
Mijn gevoel nam de overhand. Ik drukte mijn lippen hardhandig tegen de zijne; alsof ik ze anders nooit meer zou voelen; uit lust. Terwijl de hormonen door mijn lichaam gierde.
Ik stopte en keek hem aan waarna mijn adem jachtig weerklonk in de uilenvleugel.
Ik keek naar zijn ogen en ik dacht meteen het ergste; wat had ik gedaan. Ik had mijn beste vriend gekust. Ik schudde mijn hoofd en ik rende de trap af waar ik tegen Amy aan stootte. Ik schrok van haar en zo snel als ik kon rende ik naar de mannen wc waar ik in de eerste de beste wc kotste. Ik spoelde het door en liep naar de kraan waar ik water in gooide.
Wat dacht ik wel niet? Dacht ik echt dat ik goed genoeg voor Dé Scorpius Malfoy was. Ik was zelf echter maar een halfbloed; en Scorpius hield van meisjes. Zelfs als dat allemaal niet was zou ik lang niet goed genoeg voor hem zijn. Ik was een wrak en hij was perfect.

[ bericht aangepast op 25 feb 2014 - 23:11 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy - 5de jaar Huffelpuf - aanvoerder, seeker

‘Ik dacht dat ze anders was, Scorp. Maar ze zijn allemaal hetzelfde ze gebruiken je totdat ze beter hebben en dat was in mijn geval al binnen een uur, maar ik begrijp haar keuze wel. In de tijd dat ik en haar wat hadden had ik haar alleen maar in problemen gebracht.' Ik knik, blij dat hij eindelijk toegeeft. 'Ze...' Ik kan niks meer zeggen, hij drukt zijn lippen op de mijne. Eerst ben ik gewoon te verbaasd om iets te doen. Hij is al te snel weg. Hij rent weg en ik besluit dat hij even tijd nodig heeft. Ik loop de trap af en zie Amy. Meteen word ik rood. 'W-waar ging hij heen?' vraag ik aan haar. Ik ben ik de war, maar dit is toch precies wat ik wou? Ik merk dat mijn handen een beetje trillen. 'Sorry,' zeg ik tegen haar.

Spoiler alert: you will save yourself

Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars || Gangen

‘Ik dacht dat ze anders was, Scorp. Maar ze zijn allemaal hetzelfde ze gebruiken je totdat ze beter hebben en dat was in mijn geval al binnen een uur, maar ik begrijp haar keuze wel. In de tijd dat ik en haar wat hadden had ik haar alleen maar in problemen gebracht.’ Het was Campbell zijn stem die die pijnlijke woorden uitspraken. De tranen waren opnieuw over mijn wangen gaan rollen terwijl ik langzaam een paar stappen achteruit deed. Het had nu geen zin om met hem te praten, ik kon hem maar beter de tijd geven. Hij had nu immers zijn beste vriend om hem te troosten.
Plots hoorde ik vlugge voetstappen mijn kant op komen en botste iemand tegen mij op die snel de hoek om was komen rennen. Het was Campbell!
Hij keek mij geschrokken aan en rende toen vlug langs mij heen. Niet begrijpend staarde ik hem na. Ik wilde hem achterna gaan, hem troosten, maar dat had immers geen zin. Ik maakte alles alleen maar erger, en ik moest nu zelf getroost worden.
Plots kwam ook Scorpius de hoek om gelopen. 'W-waar is hij heen?' vroeg hij mij, duidelijk geschrokken omdat ik hier was. 'Sorry'
Ik schudde echter mijn hoofd en glimlachte flauwtjes naar hem. 'Nee, het spijt mij.'
Ik liet mijn hoofd hangen terwijl ik langzaam weer weg liep. Ik besloot plaats te nemen in het dichtstbijzijnde raamkozijn en trok mijn knieën op, waarnaar ik mijn armen om mijn benen heen sloeg en mijn hoofd op mijn knieën plaatste. Ik staarde uit het raam terwijl alle pijnlijke woorden die ik vandaag had gehoord, zich als een kassettenbandje opnieuw in mijn hoofd afspeelde.
'Amy,' Het was Finn zijn stem die dicht bij mij klonk, maar ik weigerde naar hem om te kijken. Ik hield mijn blik strak op de sterrenhemel gericht die belicht werd door de volle maan.
Ik hoorde Finn zuchtten en vervolgens tegenover mij in het raamkozijn plaats nemen. Hij plaatste zijn beide handen op mijn knieën en de dammen in mij leken dan eindelijk te breken. Ik barstte in huilen uit en voor ik het wist wierp ik mij in zijn vertrouwde armen.
'Ssshh, het is al goed.' suste Finn mij terwijl hij geruststellend over mijn rug wreef.
'Nee, dat is het niet!' wierp ik tegen. 'Het word mij allemaal gewoon even te veel.' snikte ik. 'Iedere keer wanneer ik iemand zijn behoeftes voor die van mij plaats, lijkt het alsnog mis te gaan. Hoe graag ik de personen om mij heen ook wil helpen, ik doe ze alleen maar meer pijn.'
Ik moest terug denken aan Campbell zijn woorden en de pijn die nu bezit van mij nam was overweldigend. Ik trilde van top tot teen. Het voelde goed om dat er even uit te hebben gelaten, maar het deed nog steeds pijn.
'Het doet zoveel pijn, Finn.' snikte ik waarnaar ik zijn gewaad krampachtig beet pakte en mijn gezicht erin verborg. 'Laat het alsjeblieft stoppen.'
Finn plaatste zijn kin op mijn hoofd en trok mij iets dichter tegen zich aan terwijl hij mij allemaal lieve woorden toe fluisterde.
Zo zaten we nog een lange tijd voor Finn de stilte verbrak. 'Wil je dat ik Campbell haal, zodat jullie kunnen praten?' vroeg hij mij voorzichtig. Ik schudde echter mijn hoofd.
'Nee, ik wil liever alleen zijn.' fluisterde ik zacht. Mijn stem was schoor van het huilen en mijn ogen deden pijn, maar het voelde tegelijk ook goed om het er allemaal even uit gelaten te hebben. Alle frustraties van deze vervloekte dag.
'Wil je dat ik ga?' vroeg hij mij.
Ik knikte. 'Alsjeblieft.' Finn liet mij voorzichtig weer los en drukte nog een laatste kus op mijn kruin voordat hij opstond.
'Goed dan, ik zie je straks weer.' glimlachte hij en verdween toen de duistere gang in. Kijk, daarom was Finn ook mijn beste vriend. Hij was tenminste niet iemand die aandrong. Als ik hem vroeg om mij alleen te laten, dan deed hij dat meteen, want hij wist dat wanneer ik iets vroeg en zei, het ook meende.


[Aangepast!]

[ bericht aangepast op 25 feb 2014 - 23:33 ]

"We accept the love we think we deserve."