[RPG] The Talent School • Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 maart 2014 - 16:42 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Megan Sienna Porter | Zwemmen en een beetje zingen

Ik doe mijn kast open. Heb ik echt alles bij me? Ik kijk bij mijn zwemkleding. 5 bikini's een onderaan 2 badpakken. Eigenlijk moet je een badpak aan als je gaat trainen, maar meestal ga ik gewoon in een bikini. Ik haat badpakken, maar goed. Cara ligt op mijn bed. Ze kijkt me aan met 1 oog ogen. Dat is haar blik om te vragen om een knuffel of een aai. Waarschijnlijk heeft ze door dat ik weer bijna naar school ga. Ik loop naar mijn lieve hondje en sla mijn armen om haar heen. We gaan elkaar missen, dat weet ik zeker. Luke komt mijn kamer komt mijn kamer binnen en ziet mij in mijn omhelzing met Cara. Hij trekt een pruillipje "Mag ik ook een knuffel?" zegt hij. Lachend loop ik naar hem toe. Luke is mijn tweelingbroer. Hij kan soms zo gek zijn! Ik ga hem ook missen. Ik geef hem een knuffel. Als ik hem los wil laten begint hij met te kietelen. Hij weet dat ik niet tegen kietelen kan. "Waah! Luke stop!" zeg ik lachend. Ik probeer hem zacht in zijn buik te stompen. Cara heeft het gevoel dat ik in nood ben en begint tegen Luke op te springen. "Oke" roept Luke. "Tegen twee kan ik niet op!" en hij laat me los. Cara stopt meteen en komt naar me toe gelopen. "Brave hond" zeg ik terwijl ik over haar kopje aai. "Megan. Tijd om te gaan!" hoor ik mijn moeder roepen. Ik pak mijn tas, geef Cara nog een aai en geef Luke een zachte stomp in zijn maag. "Ik ga jullie missen." zeg ik. Beneden neem ik nog afscheid van mijn ouders, maar dan is het echt tijd om met de taxi naar het vliegveld te gaan en met het vliegtuig naar school.

~ De reis ~
Terwijl ik in de taxi naar het vliegveld zit kijk ik naar buiten. Deze omgeving ga ik weer een jaar missen. De rust en kalmte, maar ook mijn broer Luke en Cara. Ik kijk naar de auto's die achter ons rijden. Er rijdt een taxi achter ons. Waarschijnlijk gaat die ook naar het vliegveld.
Als we even later de afslag naar het vliegveld inslaan, komt de taxi inderdaad achter ons aan. Ik probeer te ontdekken of er iemand inzit die ik ken, maar ik zie niemand. "Mevrouw, we zijn er!" zegt de taxichauffeur als hij remt op een parkeerplaats vlak voor de aankomsthal. Ik stap uit, geef hem geld en pak mijn spullen. Ik kijk om me heen. Ik kom hier elk jaar, maar toch verbaas ik me elke keer weer over de verschillen tussen alle mensen. Er komt een mevrouw naar me toe gelopen. "Ben jij Mevrouw Porter?" vraagt ze en ik knik. Ze wenkt dat ik naar rechts moet, naar het vliegtuig dat al klaar staat.

~ In het vliegtuig ~
"Mevrouw, wat wil u als avondeten?" vraagt een stewardess terwijl ik ruw wakker wordt geschud door de man naast me. Blijkbaar ben ik in slaap gevallen. Ik kijk waar ik uit kan kiezen. "Ik zou graag rijst willen." zeg ik. De stewardess geeft me het eten en loopt weer verder. Dan merk ik dat ik erg nodig naar de wc moet. Ik zit aan de buitenkant en kan er dus makkelijk uit. Ik loop snel door, naar de wc.
Als ik terugkom kijk ik om me heen. Waar zat ik ook alweer? Ik kijk rond en zie een jongen met iets dat ik herken. Hij draagt een cap met een vest eroverheen. Hij lijkt net alsof hij zich voor me wegdraait, alsof hij niet wil dat ik hem zie. Vreemd. Ik loop door en zie al snel weer de man die naast me zit. Ik ga weer zitten en al snel val ik weer in een diepe slaap.

~ Op school ~
Als ik op school aankom kijk ik om me heen, om te kijken of ik iemand herken. Ik zie alleen maar eersteklassers, niemand die ik ken dus. Dan zie ik opeens de jongen uit het vliegtuig. De jongen met de cap en het vest, de jongen die voor me wegdook. Ik wil naar hem toe lopen, maar hij begint te rennen. Ik heb veel spullen, dus geef ik het maar op. Ik draai me om en loop terug naar mijn spullen. Dan hoor ik opeens hondengeblaf. "Sst!" hoor ik snel daarna en het geblaf stopt. Ik draai me om, maar zie niets. Ik besluit dat ik er verder niet over na ga denken en loop naar mijn kamer. Als ik de kamer binnenkom is er niemand. Ik ben benieuwd wie er dit jaar mijn kamergenoot is. Ik ga zitten op het rechterbed en begin mijn spullen uit te pakken.

[ bericht aangepast op 13 maart 2014 - 18:03 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

[MT]

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

(mt )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(MT)

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

Jaden Joël Adams l Muziek (zang)

'Jaden, heb je alles? Anders kom je te laat!' roept m'n vader van beneden. Ik erger me dood aan die vent, maar ik ben er straks vanaf. 'Ik kijk het nog even na, dan kom ik' antwoord ik geïrriteerd. Ik kijk nog even goed of ik alles in m'n tas heb zitten. 3 schriften met teksten, 2 mappen met songteksten. Tsja, ik heb wel zo'n microfoon met batterijen erin. Maar zal ik die meenemen? Na enige minuten getwijfeld te hebben, stop ik hem dan toch maar in m'n tas. Ik pak nog snel een aantal kettingen en armbanden en stop ze in een doosje, zodat ze niet kapot kunnen gaan. Ik pak een ketting met een microfoontje eraan en een zwarte armband, die moet ik vandaag om doen. 'Jaden! Ben je nou eens klaar? Anders red je het niet!' roept m'n vader weer. 'Jaaa! Ik kom eraan!' roep ik geïrriteerd terug. Ik pak m'n tassen en loop de trap af naar beneden. Ik kijk m'n ouders aan, ik ga m'n moeder het meest missen. M'n vader totaal niet, ik erger me enorm aan hem. Hij loopt altijd overal over te zeuren, ook toen ik bekend maakte dat ik op jongens val. Gosh, wat was hij kwaad. Maar goed, 't is mijn probleem niet. 'Ik ga je missen, Jaden.' zegt m'n moeder en geeft me een knuffel. De tranen springen me in de ogen, maar ik ben weer zo dat ik niet wil dat m'n make-up uitloopt. 'Ik jou ook' zeg ik tegen m'n moeder en loop achter m'n vader aan de deur uit. Ik gooi m'n tassen in de kofferbak en stap dan in. Als m'n vader de auto gestart heeft, rijden we weg en kijk ik nog even achterom naar huis. Ik blijf net zo lang kijken tot het een klein puntje is.

- Op school aangekomen -
Ik stap uit de auto en pak m'n tassen uit de kofferbak. 'Hou je taai hè? We zien je snel weer terug!' zegt m'n vader en rijdt weg. Ik kijk omhoog naar het schoolgebouw. Het is eigenlijk best wel fijn om weer terug te zijn op school, fijn om weer aan m'n talent te kunnen werken: Zang. Bij de poort stonden allemaal onbekenden, voor zover ik zie zijn het allemaal studenten van de onderbouw. Ik loop naar het gebouw van de bovenbouw en ik kijk om me heen. Ook al zijn hier mensen, alsnog ken ik een aantal vaag of helemaal niet. Ik liep door naar m'n kamer en besloot om m'n spullen uit te pakken. Ik was eigenlijk best wel nieuwsgierig wie er bij mij op kamer zou zijn, vorig jaar waren het alleen maar idioten die me allerlei onzin vroegen. Zodra ik de deur geopend heb, kijk ik eens goed rond. Degene waarmee ik de kamer moet delen, is er nog niet. Ik pakte m'n spullen uit, wat zo'n 2 uur duurde. Na die 2 uur, pakte ik m'n schriften en mappen en liep naar een oefenruimte.

"A star has no meaning without a starlight" - Ravi

(Mijn Topics)

Happy Birthday my Potter!

Roel Anthony D'Haem || Muziek

Het ochtendlicht kruipt door de lamellen heen naar binnen en ik ben al een tijdje wakker, maar nog niet opgestaan. Naast mij ligt mijn telefoon op mijn nachtkastje en mijn noteblock, waarin mijn vers geschreven gedichten in staan. Nog versuft rol ik mijzelf in de dekens, te moe om op te staan. Vannacht was het nog laat geworden, helaas ben ik niet echt een vaste slaper en besloten de buren vannacht een feestje te houden tot diep in de nacht. Toch werd ik al vroeg wakker, het waren vast de spanningen voor het nieuwe schooljaar.
Ondanks dat ik een geweldige zomer had, keek ik wel weer uit om terug te komen op school. De zomer was rustig verlopen, we waren twee weken naar Frankrijk geweest op familie bezoek. Heerlijk vond ik het om door Frankrijk te reizen, ik hield van nieuwe omgevingen en daardoor deed ik meer inspiratie op. De rest van de vakantie hadden we thuis doorgebracht, ook heerlijk natuurlijk. Zelf was ik er veel op tijd getrokken om tot mijzelf te komen, zodat ik de drukte thuis even kon vergeten en mij kon richten op mijn muziek en mijn gedichten.
Uiteindelijk weet ik de energie te vinden om mijn warme en vertrouwde bed uit te stappen, die ga ik zeker missen. Mijn kleding hangt gelukkig al klaar en na een verfrissende douche trek ik mijn nieuwe kleding aan. Na nog een tijdje voor de spiegel hebben gestaan, loop ik via de trap naar beneden en besluit ik om mezelf iets op te wakkeren. Koffie, dat is mijn enige zorg op dit moment. Op ochtenden zoals deze ben ik al gauw geneigd om naar cafeïne te grijpen.Uit de koelkast pak ik een ijskoffie met mokka smaak en vervolgens beleg ik een broodje gezond. 'Zo zo,' hoor ik een stem achter mij zeggen. 'Ik had niet verwacht dat je ooit je bed uit zou komen' zegt mijn vader met een grijns op zijn gezicht. Mijn vader is één van de meest directe mensen die ik ken, hij kan zonder dat hij het merkt mensen kwetsen met zijn botheid. Zo is dat al vaker voorgekomen bij mij, vooral na mijn coming out. Daarom is onze band niet optimaal. Zonder een woord te wisselen met hem begin in aan mijn ontbijt, af en toe hoort een kleine ochtendhumeur bij mij en gelukkig word daar niet moeilijk over gedaan. 'Roellie,' hoor ik dan mijn zusje, Sarah zeggen haar ogen staan vochtig van haar tranen. 'Moet je echt weg?' vraagt ze kleintjes, mijn hart breekt een beetje om het jonge meisje met verdriet te zien. Elk jaar deed ze dat, vermoedelijk heeft ze last van verlatingsangst. Ondanks dat Sarah altijd meer aandacht kreeg omdat ze ADHD heeft, houd ik onvoorwaardelijk veel van mijn zusje. Ik glimlach zwakjes en schuif mijn lege bord aan de kant en sta op om mijn zusje een dikke knuffel te geven. 'Ik kom heus wel weer terug' zeg ik, zoals ik dat elk jaar tegen haar zei. Sarah hield van structuur in haar leven, daarom vind ze deze woorden ook zo fijn omdat ze weet dat ik het meen.
Na nog afscheid genomen te hebben van mijn ouders en mijn zusje loop ik naar mijn auto toe, waar ik stiekem erg trots op ben. Het is misschien geen BMW, en een iets oudere auto maar hij rijdt perfect. Ik laad mijn koffer in en zet mijn cd op van Maroon 5, ondanks dat Broadway mijn droom is wil dat niet zeggen dat ik niet van andere muziek houd. Ik begin zachtjes de tekst van mijn lievelingsliedje mee te zingen terwijl ik het gaspedaal intrap om naar school te rijden.

• Op school
Ik kijk naar het enorme gebouw en daarna naar de leerlingen die kriskras door elkaar lopen. Af en toe zie ik een eersteklasser in de stress, wat mij laat glimlachen. Niet dat ik van leedvermaak houd, gewoon omdat dit mij terug laat denken aan mijn eigen eerste dag. Gelukkig zit die tijd erop en begin ik aan mijn vijfde jaar alweer.
Terwijl ik mijn koffer achter mij aansleep, loop ik naar het gebouw voor de bovenbouwers. Het handigste is om eerst mijn spullen te dumpen in mijn kamer, misschien is mijn kamergenoot er zelfs al. Dat is het enige waar ik mij zorgen over maak, met wie ik een hele jaar op één kamer moet vertoeven. Vorig jaar was het met één of andere professionele fotograaf die van ieder ding foto's moest maken, maar onaardig was hij niet. Ik tel de nummers van de kamers hardop in mijn hoofd en als ik de juiste kamer gevonden heb open ik hem. Er is geen persoon aanwezig, verder kies ik een willekeurige bed en gooi ik naar mijn koffer ongeopend op, te lui om hem meteen uit te pakken. Met een zucht plof ik op bed naast mijn koffer. Ik ben benieuwd wat dit jaar mij allemaal gaat brengen.

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

(Mijn topics. Ik maak vanmiddag/avond een post. Ik ga nu met school naar Aquazoo ^-^ )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[MT]

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Oops, al MT gedaan

[ bericht aangepast op 12 maart 2014 - 17:43 ]

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Austin Beau Oakley || 6de jaars || Gymnastiek

"Austin, wakker worden schat, je moet naar school vandaag!" hoorde ik de lieve zachte stem van mijn moeder zeggen. Een vermoeide kreun ontsnapte mijn lippen en wat tegenstribbelend woelde ik wat in mijn bed. Zodra ze de lamellen openschoof, opende ik vermoeid en ietwat geïrriteerd mijn ogen. Het zonlicht scheen erg fel, waardoor ik nog één oog dichthield en mijn moeder met mijn ochtendgezicht aankeek. Ze grinnikte, vast omdat ik er niet uitzag en kwam naast me liggen. Ik vroeg me enorm af, waarom ze geen last had van een jetlag. We waren hier gisteren ochtend toegekomen, maar de tijd verschilt hier bijna 1 dag van de normale tijd in Australië. Met een zucht, wreef ik de slaap uit mijn ogen en ging ik wat rechtop zitten. "Zal ik een kop straffe koffie voor je maken?" Ik knikte en opende mijn mond om wat te zeggen, maar ze was me al voor. "Met twee suikertjes en wat melk, ja ja Aussie ik ken je al goed genoeg hoor." grinnikte ze, waardoor ik ook even kort en wat schor lachte. Zodra ze uit mijn hotelkamer was, stond ik op en nam mijn vers setje kleren waarna ik in de badkamer verdween.

~Op school~

Ongeveer een uur na mijn kop koffie en een halfuur rijden, komt ik dan toch toe op school. Mijn moeder wilde niet dat ik weg ging zonder een afscheidskus en wenste me nog veel succes. Eenmaal ik mijn valiezen uit de koffer haalde en mijn sporttas over mijn schouder hees, baande ik me een weg naar mijn kamer. Met twee koffers achter me aangesleurd, liep ik de trappen op zo naar mijn kamer. Ik had totaal geen idee wie mijn kamer genoot zou zijn, misschien was hij nieuw of was het iemand van de jongere jaren, maar ik gokte op het eerste. Zodra ik bij mijn kamer aankwam merkte ik dat ik er als eerste was. Dus dat betekende dat ik mijn bed mocht kiezen. Ik dumpte mijn koffers op het rechtse bed en begon al met uitpakken, zodat ik me daar geen zorgen meer over hoefde te maken.

(Wie voor Austin of Liam? )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(Ik wilde nu met Odyle gaan posten, maar ze kan best meteen een van de twee tegen komen?)

Happy Birthday my Potter!

Thomas David Johnson

Het was een redelijk lange rit, want ik moest van redelijk ver komen. Ik pak geld uit mijn portomonee en overhandig dit aan de taxichauffeur. Mijn ouders hadden geen tijd en hebben een taxi voor mij gebeld en mij wat geld gegeven. De taxi rijd weg en ik pak mijn zwarte, met grote stickers van landen waar ik ben geweest, koffer op en wandel richting de school. Het ziet er veel beter uit dan mijn vorige school.Hopelijk zijn de mensen hier ook een stuk beter. Op mijn vorige school werd ik heel erg gepest, hierdoor ben ik ook vertrokken van die school.
Ik kijk rond en zie dat hier best veel lange mensen rondlopen, alleen de meiden zijn een beetje rond mijn eigen lengte. Nou, nu echt hopen dat ik niet weer om mijn lengte gepest ga worden. Ik open de grote deuren en loop meteen naar de administratie toe. Ik meld mezelf aan en krijg te horen dat ik een kamer deel met een andere jongen vanuit het zesde jaar. Een jaar verder dan mij. Ik krijg het nummer van de kamer door en ik bedank de vrouw van de administratie. Ik pak mijn koffer weer op en wandel, doormiddel van de plattegrond die ik net gehad heb, naar de kamer waar ik ben ingedeeld. De jongen heet Austin verdelde de vrouw mij.
Na een tijdje heb ik de kamer gevonden en open ik de deur met de sleutel die ik ook gehad heb, ik kijk rond en zie dat er al iemand is, Austin denk ik dan. Ik kies meteen het bed aan de linker kant van de kamer, aangezien deze als enige vrij is en ik deze sowieso wilde, en leg mijn koffer er op.
"Hey," zeg ik wat zachtjes. Ik maak de koffer meteen open en begin hem uit te pakken. Ik leg mijn kleren in de kledingkast, badspullen in de badkamer en ga zo maar door. Wanneer dit klaar is pak ik mijn boek die ik op mijn kussen had gelegd en ga ik kleermakerszit op het bed zitten, met mijn rug tegen de muur. Maar voor ik ga lezen kijk ik naar de jongen.
"Ik ben Thomas, ik ben nieuw in het vijfde jaar," stel ik mezelf voor met een glimlachje. "ik heb mezelf ingeschreven voor het talentvak muziek," ik kijk naar Austin en wacht rustig af op antwoordt.

[ bericht aangepast op 12 maart 2014 - 19:06 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(God, helemaal bezig is Austin er. IK PAS AAN!)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jafar schreef:
(Ik wilde nu met Odyle gaan posten, maar ze kan best meteen een van de twee tegen komen?)

Velnias schreef:
(God, helemaal bezig is Austin er. IK PAS AAN!)

[ bericht aangepast op 12 maart 2014 - 19:46 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH