Behind The Horizon ~ Based on Twilight -- 01 - Speeltopics

"Who are you?"
"It are always the same stupid questions."
"TELL ME WHO YOU ARE!"
"I'm a hunter, and you are my food."

In een klein stadje, met de naam Canon leven mensen in vrede. Ze zijn blij, hebben een normaal leven, en bemoeien zich niet zoveel met de bossen die aan hun stad leven. Iedereen weet dat er mensen in het reservaat wonen, maar wat maakt het uit? En in elke stad heb je toch rare mensen? Dus ook in Canon, die bleke mensen die zich altijd afzijdig houden, en nooit in het zonlicht komen. Dat is wat de mensen denken. Maar ze weten niet dat de mensen in het woud, een groep Shape-shifters leeft, samen met weerwolven (Kinderen van de maan) En dat die rare mensen misschien wel vampires zijn. Maar, wat als de Vampires het territorium van de Shape-shifters, en weerwolven betreed? En er een oorlog opkomt? En als sommige mensen zich bewust raken van hun bestaan, en zich in de oorlog voegen? Zal de Volturi dan erbij komen? Maar, waarom gingen de vampires eigenlijk het territorium van hun vijand op? Om een nog grotere vijand te pakken misschien? Een Vampire die erger is dan de Volturi?

Rollen:

Vampires
- LET OP! Dit zijn de Vampires uit Twilight, dus denk aan bovennatuurlijke schoonheid, snelheid, sterkte.
Oneindig, maar houd het aantal gelijk.

Meisjes:

- Vanessa Meghan Sunfield ~ ZaIa
- Demetria ''Demi'' Nachtschade ~ iMickeyMouse
- Emma Jane Gibbs ~ Eunomia
- Gloria Calvert ~ CherrySmile

Jongens

- Jackson Rigsby ~ Eunomia
- Evan Ryan Wilse ~ RingKeeper
-
-

Weerwolven:
LET OP! Dit zijn niet de Shape-Shifters! Weerwolven veranderen alleen in een wolf met volle maan, En hebben dan geen controle (Tenzij ze daarvoor heel hard trainen) Een weerwolf is sterker dan een Shape-Shifter. Je moet gebeten worden om een weerwolf te worden. Zij leven samen met Shape-Shifters.
De rollen zijn ook oneindig, maar hou meiden en jongens gelijk.

Meisjes:

- Mandy Claire Anderson ~ PeterParker ~ Derde in Rang
- Milla Ashley Morris ~ Daughters ~ Beta
- Arwen Marianna Hale ~ HoechIin
-

Jongens:

- James Flanagan ~ Eunomia ~ Alpha
-
-
-

Shape-Shifters
LET OP! Shape-Shifters kunnen ieder moment in een wolf veranderen. Zij zijn minder sterk dan mensen, en zijn aardig zeldzaam. Je word als Shape-Shifter geboren, niet gemaakt.
Om die laatste reden Zijn er dus ook zes plaatsen voor Shape-shifters.
Deze plaatsen zijn niet oneindig, tenzij je HEEL graag eentje wilt.

Meisjes:
- Lauren Firestorm ~ RingKeeper ~ Beta
[Celiné Essie Coxpink]-[/pink] ~ iMickeyMouse
Sky Brytin ~ DreamLight

Jongens:
- Calum Jace Black ~ iMickeyMouse
- Sam Adams ~ ZaIa ~ Alpha
- Easton Carlos McCourt ~ CherrySmile
-

Mensen
De mensen kunnen op allerlei manieren betrokken raken in deze oorlog. In het begin weten ze nog niets over deze wezens. Tenzij je karakter gelijk gebeten word natuurlijk.
Ze zijn oneindig, maar hou jongens en meiden gelijk.

Meisjes:

- Kamela Scanlan ~ CherrySmile
-
-

Jongens:

- Luke Alec Irwin ~ iMickeyMouse
-
-

Volturi
De Volturi is alleen op aanvraag.


Invullijstjes:

Hoe beginnen we?

We beginnen in het bos, de goede Vampires jagen de vijand op (een vampire) waarvan ze weten dat zij slechte bedoelingen heeft. Hierbij komen de Vampires op het terrein van de Shape-Shifters, waardoor ze moeten vluchten. Of vechten. Shape-Shifters jullie vallen dus aan. Weerwolven, jullie blijven na de volle maan twee dagen nog een wolf, maar tenzij jullie heel hard trainen zijn jullie niet als mens bewust, maar als wolf bewust, dus misschien is jullie personage de Shape-Shifters wel aan het helpen? Mensen, jullie zitten of op school, of je spijbelt in het bos , of je werkt.
Slechte Vampires, jullie helpen de vijand om de andere Vampires af te weren.
Dit is dus het begin van de oorlog meteen. Aangezien ik de vijand speel, zal ik zo snel mogelijk reageren.
Wanneer de Vijand ontvlucht, of gevangen (Maar geen godmoden! Dus vraag dit eerst) is, gaat jullie dagelijks leven weer verder. Tenzij je dood bent natuurlijk

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Lauren Firestorm ~ Shape-Shifter

Het was allemaal heel snel gegaan, we waren met z'n allen aan het dollen geweest, totdat een van ons ze rook. Ze waren snel, dat bracht de wind mee. Ik werd vooruit gestuurd, en ik zag ze. Een hele groep Vampires, en het leek dat ze achter elkaar aanzaten. Toen ik dat dacht, waren mijn soortgenoten al hier, ze hadden mijn gedachten gelezen. Grommend blokkeerde ik een Vampire met gekleurde haren, niemand kwam in ons gebied. Nu hadden ze de wet overtreden, en dat zou ze zwaar bezuren. Ik sprong haar omver, en duwde elke Vampire weg die ik maar zag. Toen zag ik het lichaam van onze vriend liggen, roerloos, leeg. Hij was een van mijn beste vrienden geweest, ja, geweest. Zachtjes jankte ik, en met mijn staart tussen mijn benen, liep ik naar hem toe. Ik likte even zijn snuit, en gromde. Langzaam ging mijn kop omhoog, en de lucht werd gevuld met mijn gehuil, vol van haat, en wrok. Iedereen wist het nu.
Mijn gedachtes waren leeg, het was hetzelfde gevoel als bij mijn broer. Wat waren deze wezens afschuwelijke dingen! Ik hoorde de gedachtes van Sam in m'n hoofd, en zonder te kijken, wist ik dat hij goed was. Nu draaide ik mijn hoofd om, en mijn ogen vonden de zijne, niet lang, want toen werd ik aangevallen. Even was ik weerloos geweest, verrast, niet bestand tegen dit ding. Maar toen vond ik mijn kracht weer terug, die sterker was jegens de haat die ik voor ze koesterde. Mijn tanden beten in haar armen, ik krapte in haar buik, en uiteindelijk zette ik mijn poten op haar hart, klaar om haar hoofd eraf te bijten. Alleen ik wist dat ik de kleinste wolf was, en ik was niet in staat om haar hoofd er in een keer af te bijten. Snel dacht ik aan hem, ik riep zijn naam in mijn hoofd.
Sam! Sam! Hopelijk had hij mij gehoord, en ontsnapte deze Vampire niet.

OOC: Wees gerust om de Vampire onder Lauren te zijn hoor.

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

James Flanagan || Weerwolf || Alpha
Toen ik het lichaam van een van ons leeggezogen en levenloos zag liggen gaf ik Vanessa snel een kopje tegen haar been en rende naar het lichaam toe. Ik herkende hem en ik likte zijn snuit. Ik hief mijn hoofd op en begon een langgerekte klagende huil die door merg en been ging. De vampieren hadden hem vermoord, hier zouden ze voor boeten. Ik werd kwaad en viel de dichtstbijzijnde vampier aan en probeerde hem te vermoorden. Ik was geen zwakke weerwolf, maar wat als hij een vriend van Vanessa was? Als ik hem vermoordde zou Vanessa mij nooit meer vergeven. Ik ging van hem af en gromde woedend naar hem. Ik hoopte dat hij zijn lesje had geleerd en ik rende terug naar Vanessa om mijn wachtpost weer aan te nemen. Vanaf hier kon ik het strijdgewoel goed overzien en ik zag dat wij, de weerwolven en Shape-Shifters, niet aan de verliezende kant stonden, we waren eerder gelijk aan elkaar. Ik keek Vanessa aan in haar ogen met de blik 'dit moet stoppen'. Ik huilde een keer hard, kort en bondig met het bevel stoppen er in door klinkend, hopelijk dat ze mij hoorde.

Emma Jane Gibbs || Goede Vampier
Voordat ik het in de gaten had lag ik onder een hond waardoor ik noodgedwongen mijn rode mist moest stoppen. Ik bekeek snel even de situatie waarin ik me bevond. De hond boven op mij was niet groot en ik kon hem makkelijk aan als hij geen hulp zou roepen, dus moest ik snel handelen. Hij had zijn poten op mijn koude hart staan en ik greep ze vliegensvlug en trok ze allebei een andere kant uit waardoor hij onderuit zakte, daarna trapte ik met beide benen naar de plek waar zijn of haar geslachtsdelen moesten zitten, waardoor hij een salto over mij maakte en met zijn hoofd boven mijn hoofd op de grond landde. Ik hoopte dat hij hier genoeg van geleerd had. Ik liet mijn rode mist weer uit mijn handen komen en op hem neerdalen. Ik keek toe hoe hij zijn ergste angst beleefde en ik genoot ervan, hoe wreed ik was. Ik had er een hekel aan om een wezen waarmee ik moest vechten, tenzij het mijn voedsel was, te doden, maar met pijn lijden had ik geen moeite. Hier kon je altijd nog van herstellen, van de dood niet.

(Met alle plezier @Indis ^^)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

[Alleen de weerwolven hebben, een bevel gekregen dus.]

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Kamela Scanlan || Mens
Met mijn ogen half dicht liep ik naar de voordeur van het café. De letters aan de die de naam Scanlan vormden, mijn achternaam. Het was het café van mijn moeder die het al zeker 30 jaar bezat. Mijn handen zochten naar de sleutels die uiteindelijk de deur zouden openen. Al snel had ik ze en deed de deur open. De geur van alcohol en sigaretten rook kwam me te gemoed zodra de deur open ging. Ik liep door naar de bar en schrok van de zooi die ik gisteren hier had achter gelaten. Niet alleen de bar was een zooi , maar de vloer plakte enorm en zelfs krukken lagen op de grond. Het leek wel als of er een orkaan binnen was geweest. Ik zuchtte diep en begon met glazen spoelen. Na een half uurtje had ik alles weer bij gewerkt. Even gingen mijn gedachten naar Milla ook al waren we pas begonnen met daten ik begon al echt iets voor haar te voelen. Het liefste wou ik dat ze bij me was nu hier op dit moment en ik verlangde naar haar lippen die perfect op de mijne pasten. Snel pakte ik mijn mobiel en begon haar een berichtje te sturen.’Hey babe, Heb je zin om wat te gaan doen vanavond? Xxx’

Easton Carlos McCourt || Shape-Shifter
Zo hard al mijn benen konden rende ik naar de plek waar het op dit moment allemaal gebeurden. Het leek wel een oorlog en misschien werd dit het ook wel. Ik kon die bloedzuigers echt niet begrijpen waarom moesten zij perse vele pijnigen. Eindelijk was ik aangekomen op de plek waar ik moest zijn. Dit was echt oorlog en geen opstootje of gevechtje meer te noemen. Mijn ogen vielen op het levenloze lichaam van een naar hem onbekende wolf dit betekenden niet dat het hem niet deed. Vol voeden rende ik naar een vampier en beet in zijn arm. Vervolgens gromde ik en bleef hem bijten, maar dit bleef niet goed gaan, helaas. Met een smak belanden ik op de grond helse pijnen gingen do or me heen ik was zeker 100 meter verplaatst. Ik verzamelden alle moet die ik had en bevond me weer door de massa.

Gloria Calvert || Vampier

Ik glimlachte breed wanneer Jackson in beeld kwam en me een kus gaf. Vol verbazing keek ik hem aan wanneer hij me bij mijn hand pakte. We rende met zijn twee door de bossen heen. Ook dit deel zag er prachtig uit. De bloemen, bomen en riviertje waren perfect. Ik merkte dat ik begon te blozen telkens wanneer zijn lippen de mijne raakte. Na een tijdje stopte we en ik keek hem recht in zijn ogen aan.Ik voelde me toch niet echt lekker over de doden "hond"’ Ik vraag me af of we wel het juiste doen.’ Zei ik tegen hem en wende mijn blik even af. Ik wist niet hoe hij zou reageren. Ik kende hem ook niet zo lang en af en toe kwam hij een beetje verassend uit de hoek, maar in die korte tijd hield ik wel onwijs veel van hem.

[Ik kan later vandaag/morgen pas reageren omdat ik wat privé problemen thuis heb.
Iemand die met Arwen ofzo kan praten/naar toe stappen zodat ik vandaag/morgen sneller reageer? ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Ik reageer vanmiddag waarschijnlijk ook.]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Jackson Rigsby || Slechte Vampier
Gloria vroeg me of het wel juist was om die hond te doden, wat onze leidster had gedood. Ik keek haar eventjes vluchtig aan. Wat was ze toch mooi, zelfs in vampiernormen stak ze er met hoofd en schouders boven uit, ze was echt het mooiste wezen wat ik ooit op aarde had zien rondlopen. Ik haalde mijn schouders op en zei: "We hadden in het inderdaad makkelijker kunnen oplossen, maar als zij" Ik wees met mijn hoofd naar de roodharige vampier voor ons en vervolgde: "moet drinken, dan moet ze drinken, daar kunnen we niets tegen inbrengen. En dood is dood, dus daar kunnen we niets meer aan doen." Ik dacht even na en vervolgde toen na een korte stilte: "Pieker er niet zo over, het is niet het laatste wezen wat zij en wij zullen doden, dus wen er maar aan. We doden om te eten, dus je zou het eigenlijk best wel gewend moeten zijn, toch?" Ik vroeg me af hoe ze schuldgevoelens kon hebben jegens een hond, onze natuurlijke vijand en deze keer ook onnatuurlijk, want wij kwamen op hun 'gebied'. Ik grinnikte er van binnen over hoe zielig het was dat ze een grens hadden afgesproken waar het ene ras wel mocht komen en het andere niet, alsof het zo veel verschil maakte.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Sam Adams || Shape-Shifter || Alpha

Grommend keek ik van achteren toe, ik wilde mijn pack beschermen wat ik ook fantastisch deed. Ik storte me op een onbekende vampier waarvan ik de arm af beet. De onbekende vampier sloeg me met zijn andere arm de lucht waarna ik met een harde klap op de grond viel. Woedend stond ik op en ik schudde mijn hoofd om het zand uit mijn vacht te krijgen. Ik gromde luid en ik keek om me heen of ik een slechte vampier kon vermorzelen. Ik hoorde plotseling de luide gedachtes van Lauren die mij nodig had. "Sam! Sam!" hoorde ik luid in mijn hoofd met de stem van Lauren. Ik gromde luidskeels naar een vampier en ik begon toen te kijken waar Lauren zich bevond. Ik zag een vreselijk tafereel recht voor mijn ogen zich afspelen. Lauren stond boven op een vampier maar die bloedzuiger schopte Lauren op een verkeerde plek waardoor Lauren een salto maakte en ook angst opwekkende mist over zich heen kreeg. Ik gromde en schreeuwde en ik rende woedend op de blondharige bloedzuiger af. Ik sprong op haar en pakte haar arm stevig vast tussen mijn scherpe tanden en begon mijn hoofd te bewegen.



Mandy Claire Anderson ||Weerwolf

Bang keek ik toe hoe het gevecht tussen die bloedzuigers en de wolven eraan toeging. Plotseling hoorde ik James luid huilen en dat klonk als iemand die rouwde. Ik ging er meteen heen, daar zag ik het levenloze lichaam van mijn beste vriend, ook een weerwolf. Ik huilde met James mee, maar die liep weg van het lichaam en ging naast zo'n bloedzuiger staan. Ik keek hemvol afschuw aan en ik was van plan dat meisje aan te vallen maar het was een soort van Alpha bevel, om haar met geen haar aan te raken. Grommend keerde ik me om en likte het hoofd van mijn vriend, toen ging ik maar aan de kant staan, James wilde vast niet dat we zouden vechten. Ik keek naar twee bloedzuigers die klef deden, en dat maakte me te kwaad. Ik stormde op het meisje en de jongen af en ik huilde luidskeels om een weerwolf om hulp te vragen. Want dit zou ik niet alleen kunnen.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[Vanessa's post komt eraan, zullen James en Vanessa elkaar wat knuffelen enzo? <3]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Vanessa Meghan Sunfield || Goede Vampier

Ik stond dom voor me uit te staren toen ik ineens het wolvenhoofdje van James tegen mijn been aanvoelde. Ik zag hem naar een weerwolf rennen die waarschijnlijk gesneuveld was in de strijd. Ik voelde een steek in mijn koude hart, ik had nu ineens zo veel medelijden met de wolven, ik probeerde normaal tegen de weerwolven te doen anders denkt James dat ik het niet accepteer dat hij weerwolf is, maar weerwolf of niet, hij blijft mijn vriendje. James huilde luid en viel toen een slechte vampier aan. Ik zag hem raar genoeg twijfelen en ging toen ervan af, ik fronste mijn wenkbrauwen en ik wilde graag weten waarom hij stoote. Na een paar seconden wist ik het antwoord en kwam James op zijn veilige plek aan mijn zijde staan. James keek me plotseling aan met een "dit moet stoppen" blik en hij huilde een bevel maar ik wist al wat hij bedoelde. Ik aaide hem, ookal was hij ongeveer net zo groot tot mijn schouders, voor mij is hij niet gevaarlijk. Soms als ik me niet lekker voel mag ik op James zijn rug rijden waar ik dan volop van geniet. 'Ik wil ook graag dat het stopt' zei ik en ik krabde hem zachtjes achter de oren wat hij altijd heerlijk vindt.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Emma Jane Gibbs || Goede Vampier
Blijkbaar had ik ergens een zere plek geraakt want de Alpha van deze schoothondjes kwam aan rennen en wilde mijn arm eraf scheuren. Hem trapte ik tegen het hoofd en liet de rode mist door mijn andere, vrije arm naar de Alpha stromen. Ik siste tegen hem: "Ik ben de goede sukkel en de vijand is natuurlijk weer ontsnapte door jullie, vieze honden." Ik trapte hem van mij af en had nu mijn handen vrij om de twee Shape-Shifters in bedwang te houden met mijn mist. Als er nog een hondje aan zou komen kon ik hem makkelijk bedwangen. Ik zag dat James zich weer met Vanessa had verenigd en een of ander bevel jankte, wat ik toch niet begreep. Ik zou nog eens 'hondjes' moeten gaan studeren, tijd had ik toch genoeg. Ik keek even naar de twee hondjes onder mij en naar mijn rode mist, ik zou dit nog uren, dagen, weken, misschien zelfs maanden door kunnen laten gaan, want ik raakte niet zo snel vermoord en hoefde ik ook niet zo snel te drinken, ik had wel langere periodes zonder drinken meegemaakt, ik hield het allemaal wel vol, maar dat wilde niet zeggen dat het prettig was.

(Ik reageer morgen op Vanessa.)

[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 21:26 ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Sam Adams || Shape-Shifter || Alpha

De bloedzuiger was duidelijk lichtelijk geïrriteerd door mijn actie om Lauren te redden. Ik kreeg een harde schop tegen mijn hoofd waardoor ik alleen maar bozer werd en ik kreeg wat rode mist over me heen waardoor ik gromde. Opeens bevond ik me niet meer op de bosgrond, ik stond op straattegels en ik zag twee volwassen en een klein jochie zo hard mogelijk weg rennen. "Ren Sam! Ren dan toch!" hoorde ik een vrouwenstem roepen die vervolgd werd door een ijselijke kreet door de twee volwassenen. Ik rende zo hard voor mijn leven op mijn kleine beentjes, toen werd alles wazig en ik zag ik de dode lichamen, Mam en Pap. Een traan welde zich op in mijn ooghoek maar ik vechtte hard tegen de mist. Ik zag alweer beter en de mist was bijna weg. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en ik ging alvast klaar staan voor een volgende aanval.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Vanessa Meghan Sunfield || Goede Vampier

Ik was bezig met James te verwennen toen ik gegrom hoorde, de Alpha en een andere Shape-Shifter kregen mist over hun heen. Ik liet James los en in nog geen seconde stond ik tegen over Emma en pakte ik haar bij de pols. 'Emma stop daarmee!' siste ik, waarna ik haar met volle kracht tegen een steen aangooide. 'Het spijt me Emma, maar ik kon niet anders' zei ik en ik klopte mijn zwarte leren jasje af. Emma was een vriendin, en ik wist ook niet wat ik deed, het gebeurde zomaar. Ik liep terug naar James en Sam slenterde terug naar zijn eigen wachtpost. 'Ik deed het niet goed, het ging vanzelf' fluisterde ik en ik verborg mijn gezicht in James zijn vacht. Vampiers konden niet huilen, of blozen, of gewoon dat soort dingen. Ik snoof James zijn lekkere geur op die me altijd zo kalm maakte.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

---

[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 23:19 ]

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Lauren

Na mijn val, zette ik mijn nagels in de grond waardoor ik grip had. En daar was Sam; Als een grote en machtige opperwolf kwam hij aan. Zijn vacht donker, zijn gestalte groot. Samen dreven we de Vampire terug, die woedend iets over een Vijand siste. Ik gromde diep naar haar, elke koude die hier op ons land kwam was een vijand. Toen kwam haar andere vriendinnetje aanlopen, en zei dat ze moest stoppen. Godzijdank. Maar ik stopte niet, en waarschijnlijk zou Sam me niets anders opdragen. We hadden samen vreselijke periodes doorgemaakt, en samen zijn we eruit gekomen. Zelf had ik ook een poging gewaagd tot de Alpha, maar vaak besef ik me dat dit beter is. Ik was de beta.
Maar voordat ze echt gestopt was, nam de mist pas bezitting van mij. Het gebeurde later dan bij Sam zou ik me over een paar seconde realiseren. Maar nu zag ik alleen bloed, mijn broer leggezogen, Sam op de grond. Dood. In zijn wolvenvorm. Ik gilde hard, en schel. En pas na een minuut gillen besefde ik me dat ik in mijn mensenvorm op de grond lag te kronkelen. Hij kon niet dood zijn! Hij mocht niet dood zijn!
Pas na twee minuten realiseerde ik me dat alles oké was, en zo snel mogelijk transformeerde ik weer in mijn wolf.

Grommend dreef ik de koelbloedige weg. Ik sprong nog één keer op de bleke die mij aangevallen had, waarbij ze op de grond viel, het was in haar rug. Toen hoorde ik Sam's gedachtes, herinneren. Ik voelde de pijn, en alles werd zwart voor mijn ogen. Het leek net echt, en het enige wat ik dacht was: Niet hem, iedereen behalve hem.
Mijn poten voeren me automatisch naar hem toe. Terwijl ik hem even over zijn snuit likte, het gaf me moed om weer verder te vechten. En ik voelde me ineens net zo groot als hem.
We hadden ze een klein beetje teruggedreven, en ik wist bijna zeker dat ze zomenteen weggingen. Maar in zou het ze nooit vergeten, vooral die ene niet. Emma heette ze? Ik zou haar blijven volgen, want ze moest dood. Wie aan Sam kwam, kwam aan mij, kwam zeker aan mij. Met een luid gejank viel ik er nog eentje vanuit de bomen aan, toen ik naar mijn dode vriend terugkeerde. Hij verdiende een eervolle begrafenis, en ik werd verdrietig. Mijn buik werd misselijk, en het laatste wat ik zag was dat Sam iemand aanviel, met die gedachte viel ik op de grond. Denkend aan de steek die iemand in m'n buik had gegeven. En de mist nan weer plaats, ik weet niet hoe, want ik zag het kreng het niet gebruiken. Bloed weer overal, gegil van mij weer. Ik heb nog nooit zo snel in een wolf naar een mens getransformeerd.
Maar nu deed ik het, zonder bewust te zijn.
'Laat het stoppen Sam, laat het stoppen!' Huilde ik zachtjes terwijl alles voor mijn ogen rood werd. Mijn ogen vol van tranen, en Sam. Dood. Alweer.

[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 23:29 ]

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."