Langeafstandsrelatie - Liefde, Vriendschap & Familie

Hoooooi,

Het is eindelijk vakantie na al die tijd..Dus t leek me leuk om iets te doen voor m'n vriend. We hebben een langeafstandsrelatie en dat is zeker weten klote maar we vechten voor elkaar ondanks de afstand

In ieder geval..
Ik wil hem dus verassen, ik dacht eraan om met een koeienpak voor z'n deur te staan en aan te bellen.
Maar ik weet dus niet hoe ik dat moet doen! Ik kan hulp vragen van z'n beste vriend maar ik ken zijn vriend niet persoonlijk + geen idee hoe ik contact met hem moet leggen.

Maar nu zit k met verschillende probleempjes:
1. Ik mag geen vriendje van m'n ouders.
2. En ze mogen dus NIET weten dat ik op de trein stap naar een onbekende stad/provincie want dat verbieden ze sowieso

En mijn vraag is..wat zouden jullie doen in zo'n situatie? En hoe kan ik hem verassen?

[ bericht aangepast op 10 juni 2014 - 1:13 ]

---

'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

Er nog eens goed over praten met je ouders, je kunt wel gaan liegen, maar ze komen er toch een keertje achter of je zit met een enorm schuldgevoel. Je zegt dat je die jongen niet persoonlijk kent, dit kan heel gevaarlijk zijn. Ik zou hem toch eerst beter leren kennen, een keertje bellen, met hem cammen en als je het echt vertrouwt, laat hem dan lekker naar jou toekomen. Het is gevaarlijk om zomaar voor iemands deur te gaan staan, zeker als je diegene niet persoonlijk kent. Straks heb je een relatie met een oude vent. Het is logisch dat jouw ouders niet willen dat je naar een vreemde stad gaat. Ik snap dat je verliefd bent en die jongen wilt verrassen, maar dat is leuker als je elkaar beter kent en hem al eens persoonlijk ontmoet hebt. Misschien valt hij in het echt wel hartstikke tegen en dan sta je daar en valt je verrassing in het water, beetje zonde. Leer hem eerst goed kennen, probeer eens in goed overleg met je ouders af te spreken en ga hem daarna pas verrassen als het klikt tussen jullie.

---

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Gewoon eerlijk zijn tegen je ouders. Hoe doe je dat nu dan in jullie 'relatie?' Heb je hem überhaupt wel eens gezien in het echt? Lieg je constant tegen ze als je hem ziet? Want dan kan ik je nu al zeggen dat je beter aan je ouders kan vertellen dat je toch een vriendje hebt, ook al vinden ze het niet leuk. Gaat je een heel hoop ellende schelen, want als ze er zelf achter moeten komen hebben ze ook alle reden om je niet te vertrouwen en je te verbieden weg te gaan.

Je hebt iets maar je kent hem niet in het echt? Sorry, maar dat vind ik een beetje apart. Ik zou het gewoon tegen je ouders vertellen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

nerveus schreef:
Er nog eens goed over praten met je ouders, je kunt wel gaan liegen, maar ze komen er toch een keertje achter of je zit met een enorm schuldgevoel. Je zegt dat je die jongen niet persoonlijk kent, dit kan heel gevaarlijk zijn. Ik zou hem toch eerst beter leren kennen, een keertje bellen, met hem cammen en als je het echt vertrouwt, laat hem dan lekker naar jou toekomen. Het is gevaarlijk om zomaar voor iemands deur te gaan staan, zeker als je diegene niet persoonlijk kent. Straks heb je een relatie met een oude vent. Het is logisch dat jouw ouders niet willen dat je naar een vreemde stad gaat. Ik snap dat je verliefd bent en die jongen wilt verrassen, maar dat is leuker als je elkaar beter kent en hem al eens persoonlijk ontmoet hebt. Misschien valt hij in het echt wel hartstikke tegen en dan sta je daar en valt je verrassing in het water, beetje zonde. Leer hem eerst goed kennen, probeer eens in goed overleg met je ouders af te spreken en ga hem daarna pas verrassen als het klikt tussen jullie.

Ik ken hem opzich wel persoonlijk al bijna 1,5 jaar. In die 1,5 waren we zowat 24/7 met elkaar aan t praten.En hij is zeker weten te vertrouwen, en je hebt ook wel gelijk! Ik laat hem wel naar mij toekomen
En m'n vriendin en haar vriendje wilden ook al met me mee als ik van plan was te gaan dusja. Maar je hebt zoals ik eerder al zei gelijk

---

'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

Buddy schreef:
Je hebt iets maar je kent hem niet in het echt? Sorry, maar dat vind ik een beetje apart. Ik zou het gewoon tegen je ouders vertellen.

Ik ken hem nou 1,5 jaar. Maar we hebben nooit de kans gehad om elkaar te zien omdat ik een operatie achter de rug had en ik mocht toen amper bewegen door de pijn. Maar bedankt voor je reactie

---

'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

Heimdall schreef:
Gewoon eerlijk zijn tegen je ouders. Hoe doe je dat nu dan in jullie 'relatie?' Heb je hem überhaupt wel eens gezien in het echt? Lieg je constant tegen ze als je hem ziet? Want dan kan ik je nu al zeggen dat je beter aan je ouders kan vertellen dat je toch een vriendje hebt, ook al vinden ze het niet leuk. Gaat je een heel hoop ellende schelen, want als ze er zelf achter moeten komen hebben ze ook alle reden om je niet te vertrouwen en je te verbieden weg te gaan.

We hebben nooit de kans gehad om elkaar te zien omdat ik een jaar geleden een operatie achter de rug had en ik mocht toen amper bewegen door de pijn. En toen hadden we onze examens en we dachten dat t beter zou zijn om t ontmoeten dan uit te stellen omdat we t zo druk hadden. But thankss

---

'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

Ik zou écht niet liegen. Ik zeg niet dat het waar is, maar wat als er toch iets gebeurd? Jouw ouders weten dan niet waar je bent en met wie je bent. Ikzelf vind het ook niet fijn om bepaalde dingen te vertellen aan mijn ouders, maar ik doe het toch. Daardoor groeit het vertrouwen van jouw ouders ook, waardoor ze je ook veel sneller zulke dingen laten ondernemen.
Denk eens aan de gevolgen. Stel dat je ouders erachter komen dat je hebt gelogen, denk je dat ze je dan nog zomaar ergens heen laten gaan zonder je te controleren? Een leugentje om bestwil is goed, maar je moet niet met vuur gaan spelen.

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Hartnett schreef:
Ik zou écht niet liegen. Ik zeg niet dat het waar is, maar wat als er toch iets gebeurd? Jouw ouders weten dan niet waar je bent en met wie je bent. Ikzelf vind het ook niet fijn om bepaalde dingen te vertellen aan mijn ouders, maar ik doe het toch. Daardoor groeit het vertrouwen van jouw ouders ook, waardoor ze je ook veel sneller zulke dingen laten ondernemen.
Denk eens aan de gevolgen. Stel dat je ouders erachter komen dat je hebt gelogen, denk je dat ze je dan nog zomaar ergens heen laten gaan zonder je te controleren? Een leugentje om bestwil is goed, maar je moet niet met vuur gaan spelen.

Ja oke daar heb je een punt. Alleen m'n ouders zijn streng gelovig..Dus dat maakt het nog moeilijker voor me omdat ze echt heel erg boos zouden worden, vooral m'n vader. Ik hoor zowat elke dag dat ik NIET met een jongen thuis mag komen..

Verder zou t ontmoeten wel meevallen, daar maak ik me niet zo druk om. Wel om t feit dat m'n ouders t gewoon helemaal niet toelaten

---

'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

Hmm.. De waarheid duurt het langst. Ik zou het nu gewoon eerlijk vertellen, anders komen ze er vroeg of laat toch wel achter.

---

26 - 02 - '16

Ik zou moeten zeggen dat je niet mag liegen, maar ik ben zelf geen haar beter. Toen met de A'dam meeting heb ik ook gezegd dat ik met vriendinnen in A'dan ging rondhangen. Werkelijkheid: ik drie uur (voor het eerst) alleen in de trein zitten om te meeten. Het scheelde dat ik al een paar 'kende' en ik vond het erg leuk (:

Ik raad het trouwens niet aan om te gaan liegen. Heb zelfs soms nog wel een licht schuldgevoel jegens mijn ouders als ik eraan terugdenk. c:

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

De mooiste verrassing zou zijn dat hij aanvaard wordt door je ouders, kan je proberen. (Heb hetzelfde moeten doen). Als dit niet lukt kan je bijvoorbeeld een uitstapje regelen met hem of een dagje wellnes doen?

---

Life begins at the end of your comfort zone

Humm sorry maar het lijkt mij totaal onverstandig om naar een andere provincie te gaan zonder dat je ouders weten waar je bent...

---

you never leave my mind, even when i have a million things to worry about

Ik snap echt wel dat je het niet wilt vertellen, dat is nou eenmaal niet heel fijn. Toen ik een vriendin van Q ging meeten had ik ook niets gezegd, ik was met mijn beste vriendin gegaan en toen meette ik haar. Nou kan ik je wel vertellen, ik voelde vreselijk schuldig en nu nog steeds wel.
Anders zeg je gewoon tegen je ouders dat je met een vriendin naar een stad gaat om te shoppen. Inplaats van dat ga je naar hem toe, WEL met die vriendin. :p

---

wat was dit ookalweer

Elmorria schreef:
Humm sorry maar het lijkt mij totaal onverstandig om naar een andere provincie te gaan zonder dat je ouders weten waar je bent...

Dit!!

---

The thing you do mean something to people -Ncis

Jullie hebben wel gelijk..Maar mijn ouders kennende gaan t niet accepteren dat k met hem ben. Een voorbeeld: ik liep vorig jaar dus op krukken en ik had echt een zware tas die ik niet kon dragen. Dus ik vroeg aan die jongen of hij m'n tas wou dragen totdat m'n pa eraan kwam om me op te halen. Dus na een tijdje kwam m'n pa en zag hij dus dat die jongen m'n tas had gedragen en dat ik met hem praatte. De vraag was dus meteen: Wie is die jongen? Dus ik het uitleggen onderweg..Krijg ik thuis een hele preek dat hij me NIET wil zien met jongens. En zo denkt m'n ma er ook over. En ik wil dus niet liegen, daar hou ik niet van. Maar ik weet wel, dat als ik tegen ze zeg dat ik een vriendje heb,dat de bom ontploft als t ware. En ik ben zelf dus niet Nederlands en natuurlijk m'n ouders ook niet, die willen dus dat ik met iemand neem met dezelfde cultuur en shizzle.

---

'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.