Het gaat écht niet goed met me... - Liefde, Vriendschap & Familie

Hallo iedereen,

In mijn vorige topic vertelde ik jullie over dat het niet zo goed ging met me. Nu gaat het zelfs nog slechter met me. Ik zit zo ontzettend slecht in m'n vel dat ik niet kan stoppen met huilen. Hierbij verontschuldig ik me ook vast voor eventuele typfouten die in de tekst staan, want daar let ik toch aanzienlijk minder op als ik me rot voel. Ik ga helemaal kapot aan mijn gedachten waarin ik er over nadenk om mezelf van kant te maken. Ik ben het eigenlijk helemaal zat. Ik weet simpelweg niet meer waar ik het heb en er is gewoon fucking in de buurt die mij snapt.

Er is niemand waar ik naartoe kan gaan om bij uit te huilen. M'n beste 'vriendin' is alleen nog maar in Zwolle en gaat alleen maar om met een ander meisje. Dat andere meisje heeft mij een soort van vervangen. Mijn ouders snappen niets van mijn situatie, ze zeggen dat ze niet meer weten hoe ze me moeten helpen en daar word ik alleen nog maar moedelozer van. Ik word langzaamaan krankzinnig. Gisteren had ik een gigantische terugval waarin ik in m'n hoofd een plan had bedacht om mezelf in ieder geval erg ver heen te krijgen. Ik zou, als er niemand thuis was, een mes pakken en mijn polsen doorsnijden. Dat kon toen niet, want er was uiteindelijk toch iemand thuis.

Nu ging het vanavond helemaal fout. Mijn moeder is nogal boos dat ik een jongen leuk vind, terwijl die jongen alles voor mij betekent. Ik hou van die jongen en hij is een van de weinigen die mij wél snapt. Nu kreeg ik vanavond ruzie met mijn moeder net op het moment dat hij opgehaald moest worden, zodat we niet meer normaal konden skypen. Dat skypen is iets waar ik me altijd op verheug, omdat die jongen me altijd op weet te vrolijken. Ik weet simpelweg niet meer wat ik moet. Ik durf niks meer met mijn ouders te bespreken, bij alles wat ik zeg worden ze boos.

Ik wil zo ontzettend graag het huis uit. Maar ondanks dat ik 18 ben, proberen ze me nog steeds onder de duim te houden. Nu ga ik zo kapot aan dat ik het eerste beste voorwerp dat ik kon vinden, een nagelschaartje, heb gebruikt in een poging mijn arm open te snijden. Ik voel me zo verschrikkelijk slecht. Ik baal er aan een kant van dat het me niet gelukt is en aan de andere kant vind ik het erg want ik had die beste vriend een belofte gedaan mezelf niet te pijnigen.

Kan iemand me alsjeblieft even heel hard slaan? Dat is het enige wat ik nu verdiend heb.

Update:
Vrijdag was echt een groot drama. Ik was ontzettend verdrietig en begon me weer suïcidaal te voelen. Toen heb ik dus maar een brief geschreven aan mijn ouders. Mijn vriend was er toen om me te steunen, hij belde me en toen kwam m'n moeder net m'n kamer binnen lopen. Ze kon precies horen dat hij 'ik hou van je' tegen me zei en kwam er daardoor achter dat we een relatie hadden. Ze werd super boos en toen hebben we bijna een slaande ruzie gehad. Daarna ben ik weggelopen van huis en heb ik de bus naar Zwolle gepakt. Mijn vriend was daar ook met z'n moeder om me op te vangen. Toen heb ik mijn moeder gebeld en die kwam me weer ophalen, helemaal boos en verdrietig echt alles. Thuis heb ik een hele preek van m'n ouders gehad, maar m'n vriend mocht de volgende dag wel langskomen en toen hebben we een hele gezellige dag gehad samen.

[ bericht aangepast op 23 juni 2014 - 20:25 ]

---

26 - 02 - '16

Weten je ouders wat jij denkt en hoe je je voelt? Als ze wisten wat voor gedachtes jij hebt zouden ze denk ik wel anders op je reageren. Het is misschien eng om aan je ouders te vertellen maar misschien begrijpen ze je nu gewoon niet en denken ze dat je je aanstelt. Wat natuurlijk helemaal niet het geval is.
Als je jezelf pijn wilt doen, probeer dan eens een lijstje te maken van dingen die wel leuk en positief zijn. Goede herinneringen of juist iets waar je naar uitkijkt. En personen die om je geven of wie om jou geven. Denk erbij na dat, wanneer jij jezelf pijn doet, je deze personen ook pijn doet.
Het is maar een idee, ik probeer te helpen omdat ik het vreselijk vind wat jij nu doormaakt. Ik ken persoonlijk niemand die depressief is maar ik kan me er een beetje een voorstelling van maken hoe jij je voelt. Ik hoop echt heel erg dat je je beter gaat voelen en je weer een positief beeld krijgt van je zelf en van alles om je heen. En als je ooit iemand nodig hebt om tegen te praten dan kan je altijd bij mij terecht. Want, hoewel ik je niet eens zo goed ken, ik geef wel om je en ik zou het vreselijk vinden als je jezelf iets aandoet.

---

"The worst things in life come free to us." -Ed Sheeran

Hey ik snpa het. Ik heb hegzelfde gehad en toen kwam ik hier een vriend tegen. Ik mag hem nidt meeten of mee skypen maar tocj doe ik het. Ik weet niet hoe ik je kan helpen maar jk ga meestal met hem praten als ik se nijging heb. Of ik schrijf aan mn verhaal.

Tip zoek iemand bij aie je kint praten. Je bent altijd welkom bij mij
Verder is her misschien ,het hielp bij mij,fanfictie om daarin je verhaal en emoties in kwijt te kunnen

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Lieve Erieka, ik kan me niet in jouw situatie plaatsen en ik weet zeker dat er niet veel andere Quizletters die dat wel kunnen, maar maak jezelf alsjeblieft niet kapot. Zeg niet zulke dingen over jezelf, en pijnig jezelf niet meer. Ik weet dat mijn woorden écht als onmogelijk zullen worden beschouwd in jouw ogen, maar dit verdien je niet. Je bent al die pijn en schade niet waard, want je verdient zo veel beter dan dat.
Je bent zo'n lief meisje. Je staat altijd voor anderen klaar, en je bent altijd bereid om een medemens te helpen. En ik wil nu zo graag naar je toe komen om je te knuffelen en je gewoon niet meer los te laten, want ik weet dat jij dat ook zou doen als iemand anders in jouw schoenen had gestaan. Het enige waarmee ik je kan helpen is praten, praten en nog eens praten, maar ik begrijp ook wel dat woorden in deze situatie niet veel zullen uitmaken.
Je weet in ieder geval dat je me altijd een berichtje mag sturen als je het even niet meer aankan, ook al is dat om drie uur in de nacht. Ik kan nooit beloven dat ik direct zal reageren, maar ik kan je wél beloven dat ik er zo snel mogelijk iets mee zal doen. En onthoud; Ik sta achter je, net zoals vele anderen op Quizlet. Wij zullen je altijd steunen, of het nou goed of slecht met je gaat. Daar ben ik honderd procent zeker van.

[ bericht aangepast op 20 juni 2014 - 19:56 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Neverlands schreef:
Weten je ouders wat jij denkt en hoe je je voelt? Als ze wisten wat voor gedachtes jij hebt zouden ze denk ik wel anders op je reageren. Het is misschien eng om aan je ouders te vertellen maar misschien begrijpen ze je nu gewoon niet en denken ze dat je je aanstelt. Wat natuurlijk helemaal niet het geval is.
Als je jezelf pijn wilt doen, probeer dan eens een lijstje te maken van dingen die wel leuk en positief zijn. Goede herinneringen of juist iets waar je naar uitkijkt. En personen die om je geven of wie om jou geven. Denk erbij na dat, wanneer jij jezelf pijn doet, je deze personen ook pijn doet.
Het is maar een idee, ik probeer te helpen omdat ik het vreselijk vind wat jij nu doormaakt. Ik ken persoonlijk niemand die depressief is maar ik kan me er een beetje een voorstelling van maken hoe jij je voelt. Ik hoop echt heel erg dat je je beter gaat voelen en je weer een positief beeld krijgt van je zelf en van alles om je heen. En als je ooit iemand nodig hebt om tegen te praten dan kan je altijd bij mij terecht. Want, hoewel ik je niet eens zo goed ken, ik geef wel om je en ik zou het vreselijk vinden als je jezelf iets aandoet.

Mijn ouders weten het, maar ze vinden het belachelijk dat ik zo denk. Ze vinden het asociaal, omdat ik hun ermee zou kwetsen, al zou mij dat om eerlijk te zijn niet zo veel uit maken. Ze hebben zoveel bij me kapot gemaakt dat ik ze eigenlijk ben gaan haten. Ik vertrouw ze niet meer, want alles wat ik aan hun vertel komt bij andere mensen terecht. Ze doen geeneens moeite om zich in mij te verplaatsen.

---

26 - 02 - '16

Nee. Ik ga je niet slaan. Ik ga je heel erg knuffelen!

Want, ik weet níét wat ik hier allemaal op moet zeggen. Je hebt het vreselijk zwaar en op een gegeven moment weet je niet meer wat je moet doen, en dat is logisch als je het al zó lang zwaar hebt.
Ik zelf kan je denk ik niet helpen zo vanachter mijn computerscherm. Maar ik wil dat je weet dat je altijd bij me terecht kunt wanneer je met me wilt praten. In de tijd dat ik je nu ken ben je namelijk een erg goede vriendin van me geworden, en vrienden zijn er voor elkaar. <3

Ik vind het verschrikkelijk rot voor je dat je ouders vaak ''tegen'' je zijn. Is het een idee om ze bijvoorbeeld een topic zoals deze te laten lezen (of een getypte email?) zodat ze een beeld krijgen van hoe jij alles ervaart en hoe je je erbij voelt? Ik weet niet of je dat al eens hebt geprobeerd, en zo niet: Dan is het altijd een optie om uit te proberen. Wie weet komen je ouders erachter dat ze je eens wat meer los moeten gaan laten.

Het is ook echt vreselijk dat je jezelf van kant wilt/wilde proberen te maken omdat je het allemaal niet meer ziet zitten. Je bent het leven waard, Erieka!
ZM is nooit de oplossing. Hoewel ik moet bekennen dat ik op dit moment niet weet wat voor jou wél een oplossing is. Behalve uit huis gaan, dat is iets waarvan je vaker zegt dat je dat heel graag wilt, en ik denk dat dat ook goed voor je zal zijn.

Ik hoop héél erg dat het snel allemaal beter zal gaan. En als je iemand nodig hebt om je verhaal aan kwijt te kunnen, dan ben ik er voor je. Ik heb misschien niet altijd een antwoord op alles, maar ik kan wel een luisterend oor bieden. <3

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

DiNozzo schreef:
Nee. Ik ga je niet slaan. Ik ga je heel erg knuffelen!

Want, ik weet níét wat ik hier allemaal op moet zeggen. Je hebt het vreselijk zwaar en op een gegeven moment weet je niet meer wat je moet doen, en dat is logisch als je het al zó lang zwaar hebt.
Ik zelf kan je denk ik niet helpen zo vanachter mijn computerscherm. Maar ik wil dat je weet dat je altijd bij me terecht kunt wanneer je met me wilt praten. In de tijd dat ik je nu ken ben je namelijk een erg goede vriendin van me geworden, en vrienden zijn er voor elkaar. <3

Ik vind het verschrikkelijk rot voor je dat je ouders vaak ''tegen'' je zijn. Is het een idee om ze bijvoorbeeld een topic zoals deze te laten lezen (of een getypte email?) zodat ze een beeld krijgen van hoe jij alles ervaart en hoe je je erbij voelt? Ik weet niet of je dat al eens hebt geprobeerd, en zo niet: Dan is het altijd een optie om uit te proberen. Wie weet komen je ouders erachter dat ze je eens wat meer los moeten gaan laten.

Het is ook echt vreselijk dat je jezelf van kant wilt/wilde proberen te maken omdat je het allemaal niet meer ziet zitten. Je bent het leven waard, Erieka!
ZM is nooit de oplossing. Hoewel ik moet bekennen dat ik op dit moment niet weet wat voor jou wél een oplossing is. Behalve uit huis gaan, dat is iets waarvan je vaker zegt dat je dat heel graag wilt, en ik denk dat dat ook goed voor je zal zijn.

Ik hoop héél erg dat het snel allemaal beter zal gaan. En als je iemand nodig hebt om je verhaal aan kwijt te kunnen, dan ben ik er voor je. Ik heb misschien niet altijd een antwoord op alles, maar ik kan wel een luisterend oor bieden. <3

Meer heb ik hier niet aan toe te voegen, behalve:

---

Queer zijn is gewoon alles

IrishNialler schreef:
Hey ik snpa het. Ik heb hegzelfde gehad en toen kwam ik hier een vriend tegen. Ik mag hem nidt meeten of mee skypen maar tocj doe ik het. Ik weet niet hoe ik je kan helpen maar jk ga meestal met hem praten als ik se nijging heb. Of ik schrijf aan mn verhaal.

Tip zoek iemand bij aie je kint praten. Je bent altijd welkom bij mij
Verder is her misschien ,het hielp bij mij,fanfictie om daarin je verhaal en emoties in kwijt te kunnen

Ik had graag met die beste vriend willen praten, maar die heeft nu geen internet. De rest van het weekend ook niet ):

Hartnett schreef:
Lieve Erieka, ik kan me niet in jouw situatie plaatsen en ik weet zeker dat er niet veel andere Quizletters die dat wel kunnen, maar maak jezelf alsjeblieft niet kapot. Zeg niet zulke dingen over jezelf, en pijnig jezelf niet meer. Ik weet dat mijn woorden écht als onmogelijk zullen worden beschouwd in jouw ogen, maar dit verdien je niet. Je bent al die pijn en schade niet waard, want je verdient zo veel beter dan dat.
Je bent zo'n lief meisje. Je staat altijd voor anderen klaar, en je bent altijd bereid om een medemens te helpen. En ik wil nu zo graag naar je toe komen om je te knuffelen en je gewoon niet meer los te laten, want ik weet dat jij dat ook zou doen als iemand anders in jouw schoenen had gestaan. Het enige waarmee ik je kan helpen is praten, praten en nog eens praten, maar ik begrijp ook wel dat woorden in deze situatie niet veel zullen uitmaken.
Je weet in ieder geval dat je me altijd een berichtje mag sturen als je het even niet meer aankan, ook al is dat om drie uur in de nacht. Ik kan nooit beloven dat ik direct zal reageren, maar ik kan je wél beloven dat ik er zo snel mogelijk iets mee zal doen. En onthoud; Ik sta achter je, net zoals vele anderen op Quizlet. Wij zullen je altijd steunen, of het nou goed of slecht met je gaat. Daar ben ik honderd procent zeker van.

Ik heb er ook ontzettend veel spijt van dat ik het gedaan heb..

DiNozzo schreef:
Nee. Ik ga je niet slaan. Ik ga je heel erg knuffelen!

Want, ik weet níét wat ik hier allemaal op moet zeggen. Je hebt het vreselijk zwaar en op een gegeven moment weet je niet meer wat je moet doen, en dat is logisch als je het al zó lang zwaar hebt.
Ik zelf kan je denk ik niet helpen zo vanachter mijn computerscherm. Maar ik wil dat je weet dat je altijd bij me terecht kunt wanneer je met me wilt praten. In de tijd dat ik je nu ken ben je namelijk een erg goede vriendin van me geworden, en vrienden zijn er voor elkaar. <3

Ik vind het verschrikkelijk rot voor je dat je ouders vaak ''tegen'' je zijn. Is het een idee om ze bijvoorbeeld een topic zoals deze te laten lezen (of een getypte email?) zodat ze een beeld krijgen van hoe jij alles ervaart en hoe je je erbij voelt? Ik weet niet of je dat al eens hebt geprobeerd, en zo niet: Dan is het altijd een optie om uit te proberen. Wie weet komen je ouders erachter dat ze je eens wat meer los moeten gaan laten.

Het is ook echt vreselijk dat je jezelf van kant wilt/wilde proberen te maken omdat je het allemaal niet meer ziet zitten. Je bent het leven waard, Erieka!
ZM is nooit de oplossing. Hoewel ik moet bekennen dat ik op dit moment niet weet wat voor jou wél een oplossing is. Behalve uit huis gaan, dat is iets waarvan je vaker zegt dat je dat heel graag wilt, en ik denk dat dat ook goed voor je zal zijn.

Ik hoop héél erg dat het snel allemaal beter zal gaan. En als je iemand nodig hebt om je verhaal aan kwijt te kunnen, dan ben ik er voor je. Ik heb misschien niet altijd een antwoord op alles, maar ik kan wel een luisterend oor bieden. <3

Ik denk dat ik ze eens een brief ga schrijven..

---

26 - 02 - '16

Om te beginnen: heel erg veel sterkte gewenst. Ik zweer dat alles goed komt.
In het leven moet je beseffen dat je kan doen wat je wilt. Je bent achttien. Je ouders kunnen je wel vertellen wat je moet doen, maar jij bent een volwassene en daarbovenop een eigen persoon. Ze kúnnen niet beslissen wat jij doet, al willen veel ouders dat graag. Als jij dat echt wil, kan je het huis uit. Niets houdt je tegen. Natuurlijk wil je hen niet kwetsen, maar als je er écht ongelukkig van wordt, is het beter om dat te doen. Zij zouden ook willen dat je gelukkig was.
ZM is niet voorkomen dat je leven erger wordt, het is voorkomen dat het ooit beter wordt.
Op een dag vind jij je plek, ergens waar je kan doen wat je wilt en kan zijn wie je bent met de mensen die je doen lachen en begrijpen. Het zou toch zone zijn om op te geven voor dat moment komt? Je bent nu al zo ver.
Sterkte!
Als je ooit iemand nodig hebt om mee te praten, ik ben hier.
x Nina

---

I'm living a charmed life. ~ Rainbow Rowell

Oke even een update.

Vrijdag was echt een groot drama. Ik was ontzettend verdrietig en begon me weer suïcidaal te voelen. Toen heb ik dus maar een brief geschreven aan mijn ouders. Mijn vriend was er toen om me te steunen, hij belde me en toen kwam m'n moeder net m'n kamer binnen lopen. Ze kon precies horen dat hij 'ik hou van je' tegen me zei en kwam er daardoor achter dat we een relatie hadden. Ze werd super boos en toen hebben we bijna een slaande ruzie gehad. Daarna ben ik weggelopen van huis en heb ik de bus naar Zwolle gepakt. Mijn vriend was daar ook met z'n moeder om me op te vangen. Toen heb ik mijn moeder gebeld en die kwam me weer ophalen, helemaal boos en verdrietig echt alles. Thuis heb ik een hele preek van m'n ouders gehad, maar m'n vriend mocht de volgende dag wel langskomen en toen hebben we een hele gezellige dag gehad samen.

---

26 - 02 - '16

Ach Erieka toch, zo'n meisje als jij verdient het echt niet om zich zo slecht te voelen, iemand anders uiteraard ook niet. Ik vind het altijd zo jammer te horen als het weer slecht met je gaat, het doet me deugd als ik weet dat het beter met je gaat want zo hoort het.
Het is echt rot van je ouders dat ze je niet willen begrijpen en ik vind het al helemaal zielig dat je beste vriendin je ingeruild heeft voor iemand anders, dat hoort niet vind ik. Wel fijn dat die vriend er voor je is. Ik vind trouwens ook dat je ouders niet zo koppig moeten zijn en eens moeten leren accepteren dat het jouw leven is en dat zij niet alles voor je kunnen bepalen, zo hoort het niet eens. Ouders horen je ook je eigen vrijheid te geven.
Ik wil je heel graag helpen en ik ben er voor je als je mij nodig hebt, maar zo aan de andere kant van de computer is dit geen oplossing. Als ik kon zou ik een keer naar je toe reizen, maar dat is nogal ver en onmogelijk denk ik zo.
Jezelf pijn doen heeft geen zin, dat gaat niks van de problemen oplossen, je doet jezelf alleen maar meer pijn. Iedereen is het leven waard, dus jij ook. Zet die gedachten opzij, ook al is dat heel erg moeilijk. Het wordt misschien ook veel gezegd, maar ooit komt het wel goed.
Zoals ik eerder zei, je bent 18, je ouders kunnen nu niet heel veel meer zeggen. Natuurlijk blijven het je ouders voor altijd, maar als jij zo graag je eigen weg wil gaan, probeer dat dan gewoon te doen. Desnoods probeer je iemand te zoeken die je kan hier mee kan helpen.
Sinds kort ben ik meer met je beginnen praten, waardoor ik je beter heb leren kennen en je bent een vriendin van me geworden om wie ik oprecht geef. Ik leef met je mee en je weet dat als er iets is je altijd naar me toe mag komen, ook al stoor je me midden in de nacht, dat maakt me helemaal niet uit. Ik zal er altijd voor je zijn, wanneer dan ook!
Ik hoop dat het snel weer beter met je gaat, ik vind het altijd zo fijn voor je als je je goed voelt, want zo hoort het. Probeer je ouders toch op één of andere manier duidelijk te maken hoe je je voelt, ze moeten toch een keer luisteren naar hun dochter?

---

16 - 09 - '17

Pabitel schreef:
Ach Erieka toch, zo'n meisje als jij verdient het echt niet om zich zo slecht te voelen, iemand anders uiteraard ook niet. Ik vind het altijd zo jammer te horen als het weer slecht met je gaat, het doet me deugd als ik weet dat het beter met je gaat want zo hoort het.
Het is echt rot van je ouders dat ze je niet willen begrijpen en ik vind het al helemaal zielig dat je beste vriendin je ingeruild heeft voor iemand anders, dat hoort niet vind ik. Wel fijn dat die vriend er voor je is. Ik vind trouwens ook dat je ouders niet zo koppig moeten zijn en eens moeten leren accepteren dat het jouw leven is en dat zij niet alles voor je kunnen bepalen, zo hoort het niet eens. Ouders horen je ook je eigen vrijheid te geven.
Ik wil je heel graag helpen en ik ben er voor je als je mij nodig hebt, maar zo aan de andere kant van de computer is dit geen oplossing. Als ik kon zou ik een keer naar je toe reizen, maar dat is nogal ver en onmogelijk denk ik zo.
Jezelf pijn doen heeft geen zin, dat gaat niks van de problemen oplossen, je doet jezelf alleen maar meer pijn. Iedereen is het leven waard, dus jij ook. Zet die gedachten opzij, ook al is dat heel erg moeilijk. Het wordt misschien ook veel gezegd, maar ooit komt het wel goed.
Zoals ik eerder zei, je bent 18, je ouders kunnen nu niet heel veel meer zeggen. Natuurlijk blijven het je ouders voor altijd, maar als jij zo graag je eigen weg wil gaan, probeer dat dan gewoon te doen. Desnoods probeer je iemand te zoeken die je kan hier mee kan helpen.
Sinds kort ben ik meer met je beginnen praten, waardoor ik je beter heb leren kennen en je bent een vriendin van me geworden om wie ik oprecht geef. Ik leef met je mee en je weet dat als er iets is je altijd naar me toe mag komen, ook al stoor je me midden in de nacht, dat maakt me helemaal niet uit. Ik zal er altijd voor je zijn, wanneer dan ook!
Ik hoop dat het snel weer beter met je gaat, ik vind het altijd zo fijn voor je als je je goed voelt, want zo hoort het. Probeer je ouders toch op één of andere manier duidelijk te maken hoe je je voelt, ze moeten toch een keer luisteren naar hun dochter?

Dankjewel, ik waardeer je reactie en dat je er voor me wilt zijn. Jij mag mij ook whatsappen als er eens iets is, want ik ben 's nachts meestal toch wel wakker.

---

26 - 02 - '16

Antisocial schreef:
(...)

Dankjewel, ik waardeer je reactie en dat je er voor me wilt zijn. Jij mag mij ook whatsappen als er eens iets is, want ik ben 's nachts meestal toch wel wakker.

Dankje (:

---

16 - 09 - '17

Wow, het is echt weer flink heftig, wat ontzettend naar voor je... Echt, dit verdien je helemaal niet. Niemand verdient zoiets.

Dat je veel spijt hebt van het feit dat je jezelf pijn hebt gedaan kan ik heel goed begrijpen, maar leg de lat niet te hoog voor jezelf. Dit is een manier voor je om te overleven, soms kan het even niet anders. Je hebt sowieso wél de motivatie om ermee te willen stoppen, en als dat er is, kom je er sowieso! Dat weet ik zeker.
Ik vroeg me trouwens af of je een emotiewerkplan hebt? Dat kan je inzetten als je je bijvoorbeeld erg suïcidaal voelt en/of drang hebt om jezelf te beschadigen. Het zal niet alles oplossen, maar kan je wel een steuntje in de rug geven.

---

It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

Einmana schreef:
Wow, het is echt weer flink heftig, wat ontzettend naar voor je... Echt, dit verdien je helemaal niet. Niemand verdient zoiets.

Dat je veel spijt hebt van het feit dat je jezelf pijn hebt gedaan kan ik heel goed begrijpen, maar leg de lat niet te hoog voor jezelf. Dit is een manier voor je om te overleven, soms kan het even niet anders. Je hebt sowieso wél de motivatie om ermee te willen stoppen, en als dat er is, kom je er sowieso! Dat weet ik zeker.
Ik vroeg me trouwens af of je een emotiewerkplan hebt? Dat kan je inzetten als je je bijvoorbeeld erg suïcidaal voelt en/of drang hebt om jezelf te beschadigen. Het zal niet alles oplossen, maar kan je wel een steuntje in de rug geven.

Nee die heb ik niet, volgens mij. Ik weet überhaupt niet wat dat inhoudt.

---

26 - 02 - '16

Ik ken je niet zo goed, dus ik kan je niet echt persoonlijk advies geven, maar toch wil ik dit even zeggen.
Het is niet leuk dat je ouders nog zoveel over je willen bepalen, ze zouden je vrijheid moeten geven, zeker nu je 18 bent. Probeer anders een plan te maken om uit huis te gaan, ik weet niet hoe het met je studie zit, maar je kan gaan werken, kamers zoeken etc. Dan heb je in ieder geval een doel voor ogen. Maar weglopen van je problemen helpt niet, ik denk dat als je weggaat zonder dat je het oplost met je ouders, je je nog steeds naar zal voelen.
Misschien heb je wel een impact gemaakt op je ouders, door weg te lopen. Heb je die brief wel al gegeven aan je ouders?
Gelukkig heb je steun van veel mensen, en als je het even niet meer ziet zitten, denk dan aan deze personen die achter je staan. Je hebt al veel leuke momenten gehad in je leven, koester deze momenten, het is zonde als ze allemaal voor niks zijn geweest!
Zelf heb ik in een, weliswaar minder erge, maar wel soortgelijke situatie gezeten, dus als je eens behoefte hebt om bij iemand alles eruit te gooien, zal ik er altijd zijn ^^
Wat jij nodig hebt is niet een harde slag, maar iemand om op te kunnen steunen. Het is naar dat je vriendin je heeft laten gaan voor een ander, maar blijf er niet in zitten. Laat haar lekker, jij weet wat ze mist! Iedereen hier staat achter je, en ook al is het niet hetzelfde als in het echt, we zullen je allemaal steunen, al is het maar door een computer scherm!

---

I solemnly swear that I am up to no good.