[RPG] Ex On The Beach || Speeltopic 1 - Speeltopics

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[In welke villa zitten Luke en James? James is een van de mensen die daar zit en Luke toch een ex? ;/]

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Luke zit prongelijk in de verkeerde]

Bowties were never Cooler

Nathan Luke Prendergast
Ik zag hoe James uit het water klom en ging zelf ook staan. Eigenlijk wilde ik het liefst eerst even iets droogs aan. Terwijl hij dus opzoek ging naar drinken klom ik snel door mijn kamerraam om me snel af te drogen en een droge onderbroek en mijn zwembroek aan te doen. Zo zonder shirt kwam pas naar voren dat ik ondanks mijn sixpack heel mager was. Ik liep snel weer het huis in en vond al snel de keuken, waar James net de koelkast opentrok. Ik knikte bij zijn vraag. "Zekers." Het was dan wel geen echt lekker bier, het was koud en te zuipen, dus daar ging het om. Ik pakte het flesje aan om die te openen aan het aanrechtblad. Slecht voor het blad, maar zo kreef ik makkelijk mijn bier open. Het dopje vloog ergens heen, wat me nu weinig kon schelen, en ik nam een grote slok. Nee, echt lekker was het niet, maar het was tenminste niet lauw. Met een flinke sprong ging ik op het aanrecht zitten en dronk rustif verder. Ik hoopte maar dat zij zo kwam en ik haar snel mocht zien. Dan pas kon ik beginnen met haar terugwinnen. Man, wat wilde ik haar graag terug. Ze was mijn alles, naast de muziek, en die wilde ik echt nog niet kwijt, al was dat al weg gebeurt. Gelukkig krewg ik nog een kans en hopelijk kwam dat goed.

Bowties were never Cooler

[KodaIine -> DanielInTheDen]

Bowties were never Cooler

DanielInTheDen schreef:
[flessenopener(K)]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

James Flanagan
Toen ik mijn biertje ophad en Luke ook, begon ik me langzaam te vervelen, dus zei ik tegen Luke: 'Hee gast, zullen we wat leuks gaan doen? Ik verveel me nogal... Jij niet?' Ik hoopte dat hij ja zou zeggen, want anders zou ik het hier niet overleven deze twee weken, of misschien langer. Misschien was hier in het dorpje kortbij wel leuk wonen. De rust van het leven in het dorp in een eiland. Dat sprak me nu toch eigenlijk best aan. Ik had die rust in mijn leven misschien wel dringend nodig. Hier zouden ze vast en zeker wel een fascinerende baan voor mij hebben en een appartementje zou wel te vinden zijn. Vrienden zouden ook wel makkelijk te vinden zijn als je je er voor openstelde en de taal zou wel met de maanden een weg in mijn hoofd vinden. Dat gebeurde altijd zo, dus zou het nu ook wel gaan.
(Sorry voor de wat kortere post, maar ik heb nu niet bepaald veel inspiratie)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Nathan Luke Prendergast
Ik dronk rustig het bier en keek wat rond. Het was een mooi huis, maar de natuur eromheen was mooier. Net toen ik mijn blikje in de vuilbak gooide begon James weer met babbelen. Ik luisterde en haalde mijn schouders op. "Ik vind het wel lekker rustig, maar eens zien wat er hier te doen is klinkt zeker ook niet slecht." zei ik nadenkend. Normaal moest ik altijd van hot naar her en probeerden we zelfs op de vrije dagen nog van alles te doen om wat te zien van de wereld terwijl we onderweg waren. Het probleem daarmee was alleen dat je geen enkele rust kreeg. Alleen 's avonds had ik soms tijd om te skypen met de mensen om wie ik gaf, maar ook lang niet altijd, want ik was vaker dan eens gewoon compleet uitgeteld. Voor shows ging ook niet want dan was er weer tijdsdruk en moest er nog van alles gebeuren. Nee, de rust nu vond ik wel best, maar even iets zien van dit eiland zou ook niet echt slecht zijn. Dan kon ik misschien later haar meenemen naar een mooi plekje. Of anders kon ik daar zelf heengaan om gewoon even rust te krijgen, want het eiland zag er nou niet drukbevolkt uit vanuit mijn kamerraam. "Zullen we fietsen? Ik zag namelijk toen ik aankwam een paar fietsen staan." Dat was altijd wel lekker: Wat beweging. Het zorgde toch weer voor een lekker gevoel om actief te zijn en niet de hele dag te hangen met een gitaar.

Bowties were never Cooler

James Flanagan
'Zullen we fietsen? Ik zag namelijk toen ik aankwam een paar fietsen staan.' zei Luke. Ik had die fietsen inderdaad ook zien staan, maar had er verder geen aandacht aan besteed. 'Fietsen? Yeah, sure. Waarom ook niet. Maar kunnen we die fietsen eigenlijk wel gebruiken? Ik bedoel dadelijk zijn ze van iemand van hier en dan stelen we iemands fiets. Dat zou natuurlijk wel grappig zijn, maar ik wil niet graag op de eerste dag dat ik hier ben al zeik.' zei ik tegen Luke. Het verbaasde dat hij met dit idee kwam op zitten. Ik zou er nooit mee gekomen zijn, al hield ik wel van bewegen in de natuur. Maar de meeste mensen van tegenwoordig hielden niet zo van sporten enz. Op sommige dagen betrapte ik mezelf er ook op dat ik liever geen actieve dingen deed en maar achter mijn laptop of de televisie wilde blijven hangen. Maar ik had mezelf aan het begin van het jaar voorgenomen om iedere dag minstens een half uur te sporten en tot nu toe, in tegenstelling tot mijn meeste andere voornemens, had ik me er best goed aan gehouden. Dat was ook te zien aan de groei van mijn spieren. Wat natuurlijk ook weer werkte bij de meisjes. Dat was wel weer mooi meegenomen. Ik had ook daarom aan het begin van het jaar meteen een abonnement bij de sportschool gekomen, waardoor ik ook gedwongen werd regelmatig te gaan, anders zou ik zo veel geld uit te geven aan iets waar je toch niets mee deed. Alleen was het voor mij moeilijk om in ieder land en iedere stad weer een nieuwe, redelijke sportschool te vinden.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Nathan Luke Prendergast
Natuurlijk zat er een gat in mijn plan. Die fietsen konden inderdaad van iemand hier zijn, maar het leek mij niet zo. Ik rekte me even uit en grinnikte zacht. "Wie neemt nou weer z'n fiets mee naar zo'n soort eiland? En anders brengen we ze toch zoizo weer terug." zei ik simpeltjes. Misschien was het simpel van me gedacht, maar zo leefde ik al veel vaker. Vroeger op het platteland, daar pakte je op school gewoon een fiets die niet op slot stond om even naar de bakker te gaan voor lunch. Daarna zette je hem gewoon weer terug. Ik haalde een hand door mijn natte haren. "Mag ik dan alleen wel een shirt en een normale broek aandoen voor we gaan?" Ik voelde me toch niet zo comfortabel met een blote bast en blote onderbenen. Nooit droeg ik zoiets, behalve bij een zwembad en dan droeg ik vaak nog een t-shirt. Ik was niet zo comfortabel met mijn lichaam, vooral omdat het zo extreem bleek en mager was. Ik had dan wel een sixpack, maar een kleurtje wat niet spierwit was en niet zichtbare ribben waren toch ook fijn. Jammer genoeg was dat voor mij niet weggelegd. Het was ook een reden waarom ik me zo snel koud voelde. Ik had amper een grammetje vet op mijn lichaam. Alleen mijn armen zaten toch echt nog spieren aan, maar dat kwam door het gitaarspelen. Zoizo vond ik het wel leuk om te bewegen, maar echt spieren kreeg je daar niet van. Ik kraakte mijn nek en wachtte tot James zijn inbreng ook op tafel zou gooien.

Bowties were never Cooler

[DanielInTheDen --> RocketRaccoon]

Bowties were never Cooler

James Flanagan
'Allright, let's go then.' zei ik enthousiast tegen Luke. Ik dronk snel mijn biertje leeg en gooide het blikje in de prullenmand, waarna ik naar de gang loop. Daar zie ik een paar sleutelbossen hangen. Ik pak er een paar vanaf en bekijk de kaartjes wat erbij hangen. Ik pak de sleutel met het kaartje 'fiets 1' en gooi de sleutel met het kaartje 'fiets 2' naar Luke. 'Het zijn inderdaad fietsen van hier.' zei ik tegen Luke. Ik loop de deur uit en zoek de fiets met het naambordje fiets 1. Het is een mountainbike. Ik kijk even naar fiets 2 en zie dat het een vrouwelijke oma-fiets is. Ik barst in lachen uit en zei tegen Luke: 'Nou, maat, veel succes daarmee.'
Ik deed de sleutel in het slot en klikte de fiets open ik stapte op en fietste naar de dichtstbijzijnde lantaarnpaal en grijp die met een hand vast. De fiets fietste echt heel fijn, daar zou ik wel ver mee kunnen komen.

(Sorry voor de korte post maar ik heb niet echt veel inspiratie nu)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Nathan Luke Prendergast
Ik glimlachte toen James toestemde en huppelde met hem mee richting de deur. Hij was een heel stuk langer, dus zijn passen hield ik maar moeilijk bij. In de gang botste ik bijna tegen hem op en keek naar het rekje. Al snel moest ik de sleuteltjes naar een fiets vangen en deed dat ook netjes. Ik glimlachte toen klopte wat ik had gezegt. Het was toch wel fijn om te weten dat je soms gelijk had. Zeker in een wereld waarin je alles zo vaak fout had. Ik liep met hem mee naar buiten en zag de twee fietsen staan. De mijne was dus een witte omafiets met roze markeringen. Lekker dan. Ach, ik voelde me toch echt wel mannelijk genoeg om daarop te fietsen. Toen hij er iets van zei, grijnsde ik. "Dat ik zelfverzekerd genoeg ben om op een fiets met iets rozes erop te fietsen zegt denk ik iets over jou mannelijkheid, niet de mijne." zei ik voor ik de fiets van het slot haalde en erop sprong. Ik fietste achter James aan. De fiets fietste veel beter dan mijn fiets thuis. Ik reed hem voorbei en keek achterom. "Laat jij je nu voorbei fietsen door een ukkie op een meidenfiets?" vroeg ik met een scheve grijns terwijl ik rustig door bleef fietsen om niet om te vallen.

Bowties were never Cooler

(Ik schrijf me uit. Het spijt me heel erg, maar ik red het gewoon niet met school enz.)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

|Ik schrijf me uit.|

That is a perfect copy of reality.