MSV - Op een onbewoond eiland [verhaaltopic 5] - Speeltopics

Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
- Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

Personages:
Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
Alex Keynes – 22 [Marjanne]
Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
† Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
Daniel Harlem – 27 [Maartje]
Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
Dolly – 20 [Marjanne]
Eden Steenwijk– 19 [Natas]
Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
Esau Konings – 20 [Jeffrey]
Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
Hugo Nieber – 20 [Natas]
Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
Jade Alastair – 19 [Lisa]
Killian Jones – 24 [Stefanie]
Kirito Barrow – 21 [Delano]
Laurens Oliver – 16 [Ellen]
Lillium Martell – 18 [Jilly]
Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
Marco von Bhuren - 34 [Ellen]
Maxime van Schouten - 18 [Lisa]
Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
Nicole – 20 [Marjanne]
Piper Davis – 21 [Alicia]
† Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
Sentis Oliver – 16 [Ellen]
Slade – 20 [Natas]
Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

Verwante topics:
Rollenstory.
Rollentopic.
Verhaaltopics: 1, 2, 3, 4

[ bericht aangepast op 7 juli 2014 - 17:26 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Sentis stond buiten de rest, hij kende niemand. Iedereen had elkaar gevonden en hij wist niet wat er gezegd moest worden. Zuchtend liet hij zich op het zand zakken.
'Het is me een wonder hoeveel jongeren op dit eiland zijn,' sprak Marco zacht. Hij ging naast hem zitten. 'Het is geen wonder, het is pech hebben,' sprak Sentis met een zachte stem. Marco keek de jongen niet begrijpend aan. Sentis had nooit echt gevoelens gehad, zorgzame gevoelens.
'Marco, heb je een beetje verstand welke plant verdovend is?' vroeg Sentis ineens. Marco knikte kort.
'Mooi, we gaan Laurens eens uit zijn lijden verlossen.'

---

Marco had verbaast naar de jongen gekeken. Hij had de groep gezien, stuk voor stuk hongerig en uitgeput. Een van hem zal waarschijnlijk het niet redden in deze toestand.
Marco stond op. 'Laat ik dan maar gaan zoeken,' sprak hij en liep van de groep vandaan de bossen in.

---

Vampire + Servant = Servamp

Emma mankte naar de jongen die ze in de boomhut ook al even gesproken had. Ze liet zich op de grond naast hem zakken en keek naar de andere, buiten bewustzijnde jongeman.
'Hoe gaat het nu met hem?' vroeg ze aan Sentis. Hij had geen seconde van zijn zijde geweken.

---

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

'Hij is niet wakker geworden sinds hij gevallen is. Marco is spullen aan het halen om hem...' verder kwam hij niet door de opkomende tranen.

---

Vampire + Servant = Servamp

Emma wist niet wat te zeggen. Ze legde haar hand op de rug van Sentis en wreef er even over. Ze begreep de onuitgesproken woorden, zijn tranen zeiden meer dan genoeg.
'Het spijt me dat ik erover begon.' wist ze zacht uit te brengen, terwijl ze naar de jongen keek die voor hen lag.

---

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

Sentis schudde zijn hoofd, veegde de tranen weg uit zijn ogen en liet een bescheiden glimlach zien.
'Dankjewel, het gaat wel weer. Het is ook beter voor hem.' Sentis keek naar zijn broer die voor hem lag.

Marco zag dat Emma erbij was komen zitten. Hij had de bladeren gevonden, maar ze zouden een lange werking hebben voordat er een echt einde aan kwam.
Marco liep naar de twee. 'Tijd om afscheid te nemen. '

---

Vampire + Servant = Servamp

Emma keek aarzelend naar Sentis, die maar voor zich uit staarde. Marco was erbij komen staan en de bladeren die hij in zijn handen had waren niet om hem te genezen, raadde Emma. Sentis stond op en ging naar de jongen die leek te slapen, maar duidelijk pijn af zag.
'Is dat voor hem?' vroeg ze aan Marco op een zacte toon, waarbij de man knikte. Ze zouden hem uit zijn pijn gaan verlossen, maar het afscheid zou niet minder zwaar worden erdoor.
_______

Na een hele tijd stappen en niets gevonden te hebben, besluit Killian zich even neer te zetten op een van de omgevallen boomstammen. Killian had niet gehoopt dat ze in zijn armen zou springen, maar de woorden van Emma bleven hangen en deden hem pijn. Hij kon enkel maar hopen dat de woede snel wat zou zakken, zodat hij met haar erover kon praten zonder zware woorden.

---

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

Marco keek naar de bladeren en naar Emma. 'Het zal een lange werking hebben, maar we kunnen zijn rug toch niet meer fixen.'
Marco liep naar de jongen, verpulverde de bladeren en zakte bij de bewusteloze jongen op de grond. 'Hij kan waarschijnlijk niet slikken dus moeten we het direct in het bloed toedienen,' sprak de man en haalde uit zijn zak een gebroken schelp, waar de randen scherp van waren.
'Nou vaarwel dan maar,' sprak Marco en sneed met de scherpe rand van de schelp in het zachte vlees van Laurens borst. De verpulverde bladeren drukte hij tussen het bloed door in de snee. 'Kan een van jullie wat water uit de zee halen?' vroeg Marco die nog steeds zijn hand op de wond hield.

----
Sentis had gezien hoe hij de bladeren in de wond drukte. De jongen kon niks meer zeggen, hij wist geen woord meer. Sentis stond wat wankelend op en liep van de twee vandaan ver van de groep. Hij wilde het niet zien, hij wilde het niet meemaken. Sentis nam weer plaats aan de rand van het water en voelde hoe zijn versleten schoenen nat werden. De kou van het water trok in zijn lichaam. Hij trok zijn knieën op als een bal en begon nu echt te huilen.

---

Vampire + Servant = Servamp

Emmma zette zich recht en nam haar bijna lege flesje water vast. Ze dronk de laatste slok, maar ze was blij dat ze haar andere flesje nog had. Ze sleepte haar been half achter haar mee richting het water, vulde deze op en bracht het naar Marco. Ze besloot Sentis even de tijd te geven om zijn verdriet te verwerken, het was ten slotte voor hem het zwaarst deze beslissing.

---

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

Marco nam dankbaar het flesje
aan, goot de helft over de wond en drukte zijn bebloede handen terug.
Marco voelde met twee vingers in de nek van de jongen.
Na een minuut liet hij de wond los en zucht diep.
Hij sprak zacht een gebedje, stond op en gooide de rest van de inhoud over zijn handen.
'Ik ga wel met Sentis praten. Ga naar de andere, we zullen hem later begraven,' sprak Marco en beende bij haar weg naar de jongen.

---

Vampire + Servant = Servamp

Emma knikte slechts, was het al gebeurd? Desondanks haar beroep als verpleegkundige, bleek er telkens weer een prop in Emma's keel hangen als ze iemand verloren had. Toch deed ze wat Marco zei en ging naar de grote groep. Daar zag ze een meisje die ze op het vliegtuig had gezien, dus ging ze naar haar toe en zette zich naast haar neer.
'Gaat het wel?' vroeg het meisje met mooi, rood haar. De zachte wind die op was gekomen, streken de wind gewoon weg van Emma.

---

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

Maeve keek de blonde vrouw naast haar aan. Maeve was het onderhands wel gewend om steeds engels te praten, waardoor ze het zo goed als automatisch begon te doen. De vrouw zag er beroerd uit, maar ze knikte het snel weg.
'Het gaat wel, ik ben gewoon uitgeput door heel de tijd te stappen.' wist ze uit te brengen. Maeve kon op haar gezicht lezen dat ze loog, maar ze zei er niets van.
'Ik ben Emma.' stelde vrouw zich voor.
'Hoi Emma, ik ben Maeve.' zei ze met een vriendelijke glimlach. Maeve staarde terug naar haar hanger, want wat was er aan de hand met die ene man die haar hanger had teruggeworpen?

---

'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

Dolly lag verveeld op de grond en tekende een poppetje in het zand. Het spannende van dit avontuur was er vanaf; ze had enorme trek en voelde zich veel te snel uitgeput. Ze gaf het niet graag toe, maar ze voelde zich erg slecht.
Dit ging gepaard met het onbehaaglijke gevoel dat ze kreeg als ze aan Slade dacht. Ze herkende het niet en had nooit eerder gehad: iedere keer als ze haar broers gezicht voor zich zag, begon haar hart sneller te bonken en werd haar ademhaling gejaagder. Ze gaf om niemand op de hele wereld meer dan om hem en ze wist niet wat ze zou doen als ze erachter zou komen dat Slade niet langer in leven was.
Natuurlijk waren er ook kleine pluspuntjes. Het was leuk om Ezzie weer te zien en ze kon nog steeds even goed met hem opschieten als voorheen; bij hem dacht ze tenminste even niet aan Slade. Bovendien was Hugo hilarisch; hoe meer hij klaagde over eten, hoe beter ze zich vermaakte. Ze mocht hem bovendien, al wist ze nog niet zo goed waarom. Hij was bovenal gewoon een vreselijke aansteller die bang was voor alles wat onbekend was, dus niet een persoon met wie ze normaliter om zou gaan. Misschien veranderde het leven op het eiland haar mening.
Plotseling herkende ze haar naam, die over het eiland schalde. Even vroeg ze zich af welke malloot in hemelsnaam bezig was de aandacht te trekken van werkelijk alle vleesetende wezens op het eiland, maar die gedachte vervloog direct toen ze de stem herkende. 'SLADE!' Ze sprong op en klopte al rennend het zand van haar blote bovenlichaam. 'Slade!'
Toen hij opnieuw haar naam riep, besefte ze waar het vandaan kwam en veranderde ze van richting. Toen ze hem een paar honderd meter verderop zag staan, gebruikte ze al haar energie om naar hem toe te rennen en hem in de armen te springen. Hij kon zijn evenwicht niet bewaren en viel om, maar dat kon haar niets schelen: ze klampte zich aan hem vast en was van plan hem net zolang aan te raken tot ze honderd procent zeker wist dat hij het werkelijk was.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

De langdurende honger zorgde ervoor dat Jade's humeur nog slechter was dan normaal. Ze zuchtte geirriteerd toen de dikzak eindelijk van de grond was gekomen. 'Ik heb hier twee takken waar we hengels van kunnen maken. Gedraag je even sociaal en vraag of iemand wat touw heeft om als vislijn te gebruiken. Dan ga ik op zoek naar aas en als je niet opschiet gebruik ik jou...' Na die woorden beende ze weg naar de waterkant en ging ze op zoek tussen de rotsen naar iets wat ze als aas kon gebruiken.

__

Mitchell moest moeite doen om van de wonden af te blijven die hij had opgelopen nadat hij in een compy nest was gevallen. De huid om de plekken heen was rood en geirriteerd en sommige jeukten als een gek, waardoor hij het niet kon laten om te krabben. De angst voor ontstekingen viel in het niet bij de jeuk die hem teisterde.

__

Maeghan probeerde zich nuttig te maken door op het strand te zoeken naar wat bruikbaars. Ze negeerde de pijn in haar schouder en de zon die op haar gezicht brandde. Het was bloedheet en ze was toe aan een slok water, maar ze voelde er niets voor om zich weer bij de groep te voegen. Er heerste een nare sfeer die ze liever ontweek dan tegemoet ging. Het duurde niet lang voordat het haar teveel werd en de omgeving om haar heen zwart kleurde en ze met een plof op de grond zakte.

[ bericht aangepast op 1 mei 2015 - 0:47 ]

Zand stoof op toen hij samen met Dolly op de grond viel en het prikte in zijn ogen, maar Slade bekommerde zich er niet om.
'Dolls.' Hij hield haar nog even stevig vast. Hij had nooit het gevoel gehad dat ze was gestorven, want ze was met veel anderen die vast lekkerder smaakten, maar je wist het hier maar ooit.
'Nou, dat was me het tochtje wel. Nu wil ik wel naar huis.'

---

Hugo stond braaf op en vroeg aan degenen die rondom hem zaten of ze heel toevallig touw hadden.

---

Eden had gezien een paar anderen zich bij hen hadden gevoegd. Een van hen was er zwaar aan toe geweest en ze wist dat hij niet lang meer zou overleven. Hopelijk werd hij snel uit zijn lijden verlost. Ze liep wat over het strand, al wist ze niet goed waarom. Ze had niet zoveel zin in de drukte bij het kamp. Maeghan liep een eindje voor haar, maar ze had niet zoveel zin in gezelschap. Toen het meisje echter plotseling in elkaar zakte, zette ze op het rennen en knielde geschrokken bij haar neer.
'Maeghan?' Ze deed gauw haar rugzak open en haalde er een fles water uit. Ze legde het hoofd van haar meisje tegen haar bovenbenen en schoof de mond van de fles tussen haar lippen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Neil keek gefrustreerd naar Hugo, die zich als een hondje liet rond commanderen door die zwartharige snol.
'Hugo!' riep hij, terwijl hij zijn wandelschoenen uit zijn tas viste en de extra lange veters eruit trok. 'Hier.'
De wandelschoenen waren toch veel te zwaar om zich op het eiland te kunnen voortbewegen.
_

Maeghan werd wakker van vloeistof wat haar keel instroomde. Ze opende verward haar ogen en staarde beschaamd naar Eden, terwijl ze overeind ging zitten.
'Sorry,' mompelde ze, terwijl ze naar haar schouder tastte. Het schrijnde nog erger dan voor haar val.
_

Maxime was bezig met haar koffer uit te pluizen. Er zaten te veel kleren in en te weinig nuttige dingen. Ze vond gelukkig nog wel een flesje water en twee doosjes paracetamol. Deze moffelde ze gauw weg in haar schoudertas.

[ bericht aangepast op 3 mei 2015 - 15:54 ]