Speeltopic Grim Reaper - Speeltopics

Speeltopic Grim Reaper

Als je dood gaat brengen de grimreapers je naar het nabestaan. Als je een goed leven hebt geleid komt een Frey je ophalen en brengt hij/zij je naar de hemel. Heb je een slecht leven geleid dan komt een Selehten je ophalen die je naar de hel brengt. De grimreapers zijn dus op gedeeld in twee groepen, Frey en Selehten. In het hoofdkwartier van de reapers liggen boeken vol met de sterfdatum en sterfplaats van iedere persoon op aarde en zo weten de reapers dus ook wanneer ze op welke plaats moeten zijn om een ziel over te brengen naar het nabestaan. Maar dan gebeurd er iets raars een aantal mensen gaan niet dood op het moment dat ze dood moeten te gaan en een aantal mensen die nog niet dood hoorden te gaan overlijden. Er zit een fout in het systeem. Veel Grimreapers raken in paniek. Ze geloven in het systeem, ze leven volgens het systeem en nu faalt het systeem. Een handje vol Reapers organiseert zich en wil het probleem gewoon weg op lossen door de mensen die hadden moeten overlijden op te sporen en te doden, maar er is een nog groter probleem: de mensen die overleden, maar wiens geest niet is opgehaald.

# Grimreapers kunnen kiezen of ze zichtbaar zijn voor de levenden of niet.
# Geesten zijn niet zichtbaar voor levenden, behalve de levenden die dood hadden moeten gaan (en de reapers natuurlijk).
# Grimreapers hebben een reaper tatoeage. (ster voor Selehten, vleugels voor Frey)
# De Selethen zijn over het algemeen wat agressiever en uitdagender meer gewend aan gevechten en avontuur dan de Frey die meer diplomatiek zijn. Aan de andere kant Frey zijn meer gewent om zaken zelf op te lossen en Selethen krijgen orders.
# Voor een grimreaper is de dood net zo onbekend als voor mensen. Ze weten niet of ze naar de hemel of de hel gaan of dat ze simpel weg op houden met bestaan. Dit weten ze allen over mensen.
# Grimreapers worden even oud als gewone mensen. Als ze zeven zijn worden ze naar een school gestuurd waar ze worden op geleid tot Frey of Selethen. Op hun 16 komen ze van school af. De minimum leeftijd voor een Selethen of Frey is dus 16.

Reapers:
Frey
- Ezekiel Smith ~ MarkOfCain (2)
- Jessica Lewis ~ LittleNinja (3)
- Rafael Maverick Quell ~ Loki (4)
- Gereserveerd door Fantasycat
Selethen
- Neal Edgerton ~ Geleninja (1)
- Jake Milligan ~ Silvanaa ( 6)
- Alexis Dru ~ Scribe (4)
- Gereserveerd door Neri
Geesten:
- Gereserveerd door: HoechIin
- Gereserveerd door Indis
- Evanna Valentine Kinsley ~ Rejects (5)
Mensen die nog leven:
- Gereserveerd door: MagicToBe
- Gereserveerd door: HoechIin
- Benjamin Collins ~ LittleNinja (3)
- Rosabella Evans ~ Silvanaa (7)

Regels:
#Je mag nooit iemand zonder toestemming vermoorden .
#zorg dat er twee mensen (personages) iets gepost hebben voordat jij weer een stukje post.
#Heb vooral heel veel plezier!!

Rollentopic
Praattopic

[ bericht aangepast op 14 juli 2014 - 14:47 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Neal Edgerton ~ Selethen

Hoelang ging dit nog duren? Ik keek op mijn horloge en zag dat het bijna tijd was. Bijna ging de eikel van een man die Jake en ik naar de hel moesten brengen dood en dan konden we weer naar huis. Waar het warm was en het niet stortregende. Ik trok mijn jas iets dichter om me heen en hoewel het leer mijn borst en armen droog en warm hield liepen er straatjes water via mijn nek mijn shirt in. Mijn haar hing als rattenstaarten in mijn gezicht en mijn jeans was geheel doorweekt.
'Waar blijft die man?' vroeg ik aan niemand in het bijzonder terwijl ik weer op mijn horloge keek. 'Over dertig seconden gaat hij dood.' Het was niet dat ik bezorgd was dat hij niet zou komen opdagen, maar het was altijd wel fijn om eerst een beeld te krijgen van de gene die je op moest pikken. Je wist namelijk wel dat er iemand dood ging en waar die gene dood ging, maar op welke manier en hoe die gene er uit zag... tja dat wist je pas op het laatste moment. Ik hoorde de auto voordat ik hem zag. Veel te snel schoot hij over de weg. De weg die gemaakt was van kinderkopjes en spek glas was door de regen om precies te zijn. 'Wedde dat hij tegen die boom aanrijd?' vroeg ik Jake.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Mt (terug van vakantie! Als ik nog tijd heb post ik straks nog anders morgen

Jake Milligan - Selethen

Zuchtend keek ik om mij heen. Ik had nog niemand gezien waarvan ik had gedacht dat hij of zij dood zou gaan. De wind waaide hard en het stortregende. De wegdek waar ik langs stond was spekglad. Ik vermoedde dat iemand een auto ongeluk zou gaan krijgen als ik het zo bekeek. Plots hoorde ik een auto onze kant op komen. Hij reed veel te hard met dit weer en mijn vermoedens werden steeds sterker. Het liefst had ik die persoon willen waarschuwen in plaats van aan zijn lot over te laten, maar dat was tegen de regels. Ik haatte het zo om mensen dood zien te gaan. Ik wist gewoon wanneer er iemand dood ging en er was niets dat ik kon of mocht doen.
'Wedde dat hij tegen die boom aanrijd?' vroeg Neal mij. Ik keek naar hem om en grijnsde lichtjes.
'Het is te voorspelbaar. Dit is niet leuk meer.' zuchtte ik waarnaar ik weer naar de auto keek. Plots schoot er een dier over de weg, volgens mij een hert, de bestuurder in de auto zag het dier en gaf uit reflex een ruk aan het stuur terwijl hij of zij het rempedaal intrapte. Helaas was dit niet zo'n slimme poging want de auto slipte weg over het gladde wegdek en bestuurder verloor de macht over het stuur.
Ik keek op mijn horloge en zuchtte. 'Vijf, vier, drie, twee, één.' Een harde knal volgde. Ik keek op en zag dat de auto, zoals Neal had voorspeld en ik had vermoedde, tegen een boom aan geklapt. De vooruit was in diggelen gebarsten en heel de voorkant was ingedeukt.
'Aan jou de eer.' Ik draaide mij naar Neal om en grijnsde. Ik stak mijn handen diep in mijn zakken en bleef voor enkele seconden naar de auto kijken, mij afvragend wat deze persoon gedaan zou kunnen hebben dat hij naar de hel gestuurd moest worden.

[ bericht aangepast op 10 juli 2014 - 12:47 ]

---

"We accept the love we think we deserve."

Ezekiel stond midden in een druk winkelcentrum. Mensen liepen langs hem en keurden hem geen blik waardig, ze konden hem eenmaal niet zien. Hij wist dat er hier over – hij keek even naar zijn horloge- over 1 minuut en 20 seconden iemand zou doodgaan die naar de Hemel moest. Deze persoon had een goed leven geleefd en verdiende het om naar de Hemel te gaan. Ezekiel was vaak opgelucht dat hij een Frey was en niet een Selethen was. Hij had het geluk om alleen maar ‘goede’ mensen weg te brengen. Hij keek even rond en vroeg zich af of de persoon in kwestie er al was. Hij wist nooit op voorhand hoe de persoon eruit zag, alleen maar dat hij of zij het verdiende om naar de hemel te gaan. Hij keek nog eens op zijn zilverkleurig horloge, nog 15 seconde. Toen gleden zijn ogen naar een man van rond de vijftig. Hij begon al kalend te worden en liep zijn richting uit. In zijn hand lag één zak van een vrouwenwinkel dus ging Ezekiel ervan uit dat deze voor zijn vrouw of dochter was. Dan valt de man plots neer, midden in het gangpad. De menigte wijkt uit één en kijkt als één hoe de man op de grond valt en niet meer beweegt. Ezekiel glijdt bijna door de mensen heen en stopt bij de man neer. Hij raakt de man aan en zo komt zijn ziel los van zijn lichaam. Ondertussen is er paniek bij de mensen die voorover gebogen bij de man staan. “Hij leeft niet meer!’ roept er een vrouw van rond de dertig. Andere mensen halen hun gsm boven om de hulpdiensten te bellen die al veel te laat zijn. De ziel komt tot vorm voor hem en de man kijkt verbaasd naar zijn lichaam en dan terug naar Ezekiel. “Ik ben dood”, constateert hij. Zeke knikt. Vanaf het moment dat hij de man aanraakte ,wist hij waarom hij de Hemel verdiende en wie hij was. “Dat klopt, Thomas James, je tijd zit er op”, zegt hij en dan zet hij een stap dichter bij de ziel. Thomas zet een stap achteruit en vraagt: “Wie bent u? Wat wilt u?” “Dat weet je, Thomas, ik ben je reaper en het wordt tijd dat je rust verdient”, zegt hij en hij strekt zijn hand uit. “Maar mijn familie dan”, sputtert hij tegen. “Die zullen het overleven, je hebt een goed leven geleid en daarom verdien je nu je rust, neem mijn hand en alles zal verdwijnen”, zegt Ezekiel. De man kijkt nog even naar zijn lichaam en knikt dan. In de verte weerklinken sirenes als hij zijn hand aanneemt. Ezekiel brengt de ziel daarna onmiddellijk naar de Hemel en gaat dan terug naar het koopcentrum. Hij keek altijd graag – op de een of andere manier – graag naar de afloop, hoe de mensen reageerde op de dood. Hij was op gegroeid met de dood van dit ras en hij vroeg zich vaak af hoe het met zijn dood zou zijn, was er voor ons een Hemel of Hel of was er niks? Hij dacht vaak het laatste omdat de Frey en Selethen al waren onderverdeeld in ‘goed’ en ‘slecht’ ook al verschilden ze niet veel van elkaar. Ezekiel schudde de zorgen van zich af en liep naar buiten –de regen in.

[Of heel veel mensen zijn op vakantie, of dit loopt nu al dood ]

---

"We accept the love we think we deserve."

[Ik schrijf later een stukje. (:
Merrill is nu Loki btw]

[ bericht aangepast op 14 juli 2014 - 12:20 ]

---

Caution first, always.

[ik ben op fietsweekend maar ik heb net gepost ik moet nog 2 stukjes wachten ]

MarkOfCain is nu ProudOfUs

Gosh, so sorry
Ik was in Spanje en DACHT dat ik zeker nog tijd over zou hebben
...
Wel, bleek van niet
dus sorry dat ik niet gereageerd heb,
Zal vlug m'n schuld gaan inlossen

---

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

Jessica Lewis ~ Frey

Met mijn hand ging ik over de enorme stapels boeken die ik passeerde terwijl ik in het hoofdkwartier van de Frey's ronddwaalde. Het zijn er zo veel dacht ik bij mezelf. Ik was al duizenden keren voorbij de stapels gelopen maar elke keer opnieuw wistten die enorme bergen van boeken me te fascineren. Terwijl vele Frey's dit gewoon als 'het hoofdkwartier' zagen, zag ik het als een soort heilige plek. Een tempel bijna. In al die boeken stonden duizenden datums, datums waarop het leven van een mens zou eindigen. op mijn gemak naderde ik 'het altaar', dat was de naam die ik gegeven had aan de plaats waar het boek van de dag openlag. Ik ging op de voorbestemde stoel neerzitten en keek aandachtig naar de namen. De laatste persoon die naar de hemel was gebracht heette Thomas James en werd begeleid door Ezekiel Smith. Ik wist wel wie Ezekiel was maar dan vooral van uiterlijk, ook wist ik dat hij door iedereen 'Zeke' werd genoemd en dat hij al heel veel zielen had begeleid. Veel meer dan de gewoonte was bij de Frey's. maar dat was dan ook alles wat ik wist over Ezekiel. Zachtjes liet ik mijn vinger over de volgende naam glijden. Catherine Eddows. Ik bestudeerde vluchtig het tijdstip en de plaats waar ik dan zou moeten zijn en stond vlug op. Niet dat ik erg gehaast was, ik had nog drie uur, maar ik wou vlug nog even naar m'n favoriete plekje voordat ik Catherine zou begeleiden.

[ bericht aangepast op 18 juli 2014 - 15:43 ]

---

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

mt

---

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Neal Edgerton ~ Selethen

'Vijf, vier, drie, twee, één.' En ja hoor: boom. Ik gaf Jake een korte blik, waar geen spoor van triomf in te vinden was. Hoewel ik het heel leuk vond om gelijk te hebben, was er geen triomf in dood. 'Aan jou de eer.' Echt een eer was het niet, maar het was mijn beurt om de ziel op te pikken. Ik liep naar het wrak toe, waar nog maar vaag een auto in te herkennen was. Ik stak mijn hand door een gat in wat de vooruit geweest moest zijn en wist het voorhoofd van de man te raken. Direct ging er een rilling door me heen en wist ik alles wat de man gedaan had. Ik trok de ziel achter me aan toen ik terug liep naar Jake. De man die steeds probeerde weg te vluchten gaf op na een blik op mijn gezicht.
'Een verkrachter,' gromde ik naar Jake. 'We hebben een verkrachter vandaag.' Hoewel de meeste mensen waarmee wij in contact kwamen... wel alle mensen eigenlijk, verschrikkelijk waren. Had je er soms iemand tussen zitten die je gewoon misselijk maakte en deze man was zo iemand. Het feit dat ik nu precies wist wat hij gedaan had en hoe leuk hij gevonden had, zorgde er voor dat mijn humeur, dat al geweldig was vandaag, behoorlijk verpest was. 'Laten we gaan. Ik wil die man opgesloten hebben.'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Ezekiel stapte met een stevige tred het hoofdkwartier van de Frey binnen en bleef even staan en ademde diep in. Dit was hun meesterwerk, hun bibliotheek, hun alles. Wat zouden ze zonder hun hoofdkwartier doen? Zeke liep met een stevige tred naar de tafel waar het boek van vandaag open stond. Buiten de vereiste ziel die je moest meenemen kon je –als er nog tijd was- er nog één doen. Dit waren er meestal één of twee voor alle Frey dus we hadden nooit een probleem. Ezekiel had nog geen zin om naar zijn leeg huis te gaan en schreef zijn naam met de speciale inkt naast de volgende naam. Lisebeth Heiman. Hij had nog een paar uur voor ze dood ging gaan en Ezekiel bleef dan even naar de zielen kijken die op de lijst stonden. Boven de ziel die hij ging halen stond Jessica Lewis. Hij had haar al een paar keer gezien maar kende haar niet echt. Ezekiel bleef daarna nog even rondhangen in hun hoofdkwartier en vertrok dan naar de plaats. Hij kwam in een gezellig huis uit. Lisebeth zat naar de tv aan het kijken en Zeke zag dat haar moeder in de keuken zag. Het tafereel zag er normaal en alledaags aan. Op zo’n momenten vroeg Ezekiel zich altijd af hoe ze dood ging gaan. Hij keek naar zijn horloge en zag dat hij nog een uur had. Hij leunde tegen een muur en keek mee met het tv programma. Hij snapte er wel niet veel van. De tijd tikte traag voorbij en toen kwam er plotseling een man binnen. Ezekiel rook direct de alcohol. Plots werd alles al duidelijker. Op zo’n momenten vond hij het verschrikkelijk dat hij niks kon doen. Maar het was eenmaal zijn job. Hij keek nog eens op zijn horloge en zag dat het meisje nog 5 minuten had. “Waarom is het eten nog niet klaar?” riep de man boos tegen zijn vrouw. Zij begon haar te verontschuldigen terwijl het meisje zich zo klein mogelijk maakte voor de tv. Het tafereel was plotseling niet meer zo normaal. “En waarom help jij niet mee, ondankbaar kind!” riep hij boos naar Lisebeth. Ze snelde zich recht en liep naar de keuken. Ezekiel liep langzaam wat dichter en zag hoe de man zijn vrouw een slag verkocht. Lisebeth keek er met een gepijnigd gezicht naar. Ezekiel keek weg van het pijnlijk moment en bekeek de klok. 35 seconden. Hij keek weer op en zag hoe de man plots een mes vasthad. Het was gericht tegen zijn vrouw. Lisebeth slaakte een gil en sprong voor haar moeder. Het mes ging recht in haar buik. Plots ontwaakte de man uit zijn roes. Toen Lisebeth gewond op de grond viel, viel hij ook neer. “Wat heb ik gedaan?” fluisterde hij. De vrouw belde het alarmnummer voor hij het door had. De resterende 5 seconden tikten traag voorbij en toen liet Lisebeth het land van de levenden. Ezekiel bukte zich en raakte haar vluchtig aan. Haar ziel kwam naast hem en ze keek gechoqueerd naar haar lichaam en dan naar haar ouders. “Ik ben dood”, zegt ze zacht. “Waar, maar niet veel mensen doen het op zo’n manier, je bent als een held gestorven Lisebeth”, zegt Ezekiel zacht. Ze kijkt op alsof ze hem nu pas opmerkt. “Wat nu?” vraagt ze zacht. “Kom met mij mee en al je zorgen verdwijnen”, antwoordt Zeke. “Maar mama dan?” vraagt ze bezorgd. “Zij overleeft het wel, je vader gaat naar de gevangenis en zij blijft hier”, antwoordt Ezekiel. Ze knikt zacht en neemt zijn hand en dan verdwijnen ze.

ProudOfUs is terug MarkOfCain (:

Jessica Lewis ~ Frey

Langzaam rees ik op uit de zee van klappende mensen. Zachtjes schuifelde ik het gangpad uit, lettend dat ik tegen niemand zou botsen. Ik mocht dan wel onzichtbaar zijn, als ik tegen iemand zou duwen of stootten zouden ze er toch wel iets van voelen. Ik hief nog een laatste maal mijn hoofd op en glimlachte naar het orkest, ookal konden zij daar niets van zien. Het was een mooie voorstelling geweest maar lang nagenieten kon ik niet. Binnen een halfuur zou ik Catherine moeten leiden dus stond ik beter maar al klaar. Ik maakte gebruik van mijn gave om weg te flitsen en belandde zo regelrecht in een ziekenhuiskamer.Meteen toen ik er aankwam had ik door wat er daar ging gebeuren. Voor me lag een bed met een oude dame die vastzat aan verschillende buisjes. naast haar hield een oude man, waarschijnlijk de echtgenoot, haar hand vast en huilde zachtjes. Een vrouw van ongeveer in de 40 die achter de oudere man stond legde op haar beurt haar hand op de schouder van de man. 'Nu moet je sterk zijn papa, je weet dat ze niet zo wou verder leven.' De oude man knikte zachtjes terwijl hij trillerig in de hand op zijn schouder kneep. 'Nee, zo zou ze niet willen verder leven.' De vrouw liet de man los en liep naar de achterkant van het vertrok waar er twee kinderen, allebei onder de 8, naast mekaar zaten. 'Komt het nog goed met oma?' wilde de jongste weten. De vrouw glimlachte zachtjes en schudde haar hoofd. 'lieve jongen, oma gaat nu naar een plaats, waar ze gelukkiger zal zijn dan hier.' Ik knikte zachtjes, inderdaad. Over de wang van de oudere jongen rolde een traan. 'Nu, m'n jongens, zeg voor de laatste maal gedag aan jullie oma.' gebood de vrouw. De jongste van de twee ging vlug staan en liep naar zijn oma. Hij boog z'n hoofdje tot bij haar oor en zei: 'Dag oma, we zullen je missen, maar mama zegt dat je naar een betere plek gaat. En zit maar niet in over Ceasar, we zullen goed voor de kat zorgen en ook voor opa natuurlijk.' Hij drukte vlug een kus op de wang van zijn oma en rende toen vlug weer naar z'n mama die inmiddels al vochtige ogen had gekregen. Nu stond de andere jongen recht en liep hij langzaam naar het bed. Hij opende de witte hand van z'n oma en plaatste er een bloem in. Voorzichtig sloot hij de hand weer en gaf haar een kus op haar voorhoofd. 'Vaarwel oma'. Ik slikte even, het was een mooi en teder gebaar wat die jongen had gedaan. Daarna werden de twee kleine jongetjes het vertrek uitgeleidt en stonden de vrouw en de oude man naast mekaar. Een dokter kwam binnen en keek hen aan 'Het is tijd..' zei hij zachtjes. De vrouw knikte en beet op haar lip terwijl de tranen nu over haar wangen rolden. De oudere man zakte door zijn knieeën en begon ongecontroleerd te huilen. Een verpleegster rende naar binnen om de man weer op been te brengen. 'Zeker dat u dit wilt meemaken?' vroeg de dokter nog aan de vrouw en de man. De oude man knikte langzaam en ging naast de oude vrouw staan, hij nam haar hand in dezijne en zei: 'Ik blijf bij Catherine tot het eind.' De vrouw ging naast de man staan en pakte zijn hand. 'Tot het eind.' beaamde ze. De dokter gaf hen een begrijpende blik en draaide zich om om de machine uit te zetten. Ik begon langzaam naar voor te lopen, weetend dat het nu elk moment kon gebeuren. Piep...Piep... Piep...Piep.Piep.Pieeeeep. Ik stond nu naast het bed van de vrouw en raakte vlug haar voorhoofd aan. Haar geest verscheen onmiddellijk en in vergelijking tot de meeste mensen die net beseffen dat ze dood zijn was deze vrouw redelijk kalm. 'Komt het goed met Willy?' vroeg ze mij, haar bezorgde grijze ogen op haar man gericht. 'Ja, hij heeft nog een paar jaartjes tegoed.' zei ik rustig. 'En Noëlle?' deze keer richtte ze haar blik op mij. 'Wees gerust, tot zover ik weet zal het haar goed vergaan.' antwoorde ik opnieuw. Ik liep een paar passen tot bij de vrouw en stak mijn arm uit. 'Catherine Eddows, u heeft een goed leven achter de rug en heeft het daarom verdiend om naar de hemel te gaan, ik zal u assisteren tot u daar bent.' zei ik vriendelijk terwijl ik nog dichter kwam. 'Dan bent u een engel?' vroeg de vrouw terwijl ze een kruisteken sloeg. Ik glimlachte even 'Soort van.' De oude vrouw knikte en keek nog een laatste keer om naar haar familie die hier op aarde verder zou moeten leven zonder haar. 'Vaarwel, ik hou van jullie, maar nu moeten jullie verder zonder mij.' fluisterde ze. Daarna draaide ze zich om, haakte haar arm in mijn arm en samen gingen we op weg naar waar het goede heerst.

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 15:47 ]

---

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall