MSV - Askroth [3] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 1:06 ]

Ignatius grinnikte.
'ik lig tenminste niet vastgebonden te bakken in de zon, afhankelijk van iemand die zo dom is als ik al die tijd heb gedacht.'

'Ik ben niet afhankelijk van jou!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Oh nee? Ik vind het toch ergens anders op lijken hoor, Zoë.'

Ze draaide haar hoofd weg. Zoë was blij dat ze op de grond lag, want het duizelde haar.
'Ga maar weer weg dan, want ik wil niet eens afhankelijk zijn van jou.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Van mij? Kom op, je doet net of er geen ergere dingen zijn. Er zijn toch vast wel ergere dingen dan ik?'

Li liep verder met Moon en Damien een stuk achter hem. Hij hoorde ze spreken, maar nam niet de moeite om op hen te letten. Hij had al weer dorst en hij had een naar gevoel in de buurt van zijn maag en hoofd dat hij toeschreef aan de honger. Hij wist niet hoe lang zijn lichaam zonder voedsel kon, maar als het gevoel aanhield, vermoedde hij dat het niet lang zou zijn.
Hij stopte even om te pauzeren in de schaduw en liet een karaf water en enkele glazen verschijnen. Toen hij omkeek, kon hij Zoë niet meer zien of horen en ook Ignatius gestalte was uit zijn gezichtsveld verdwenen. Dat gaf hem de gelegenheid om de stok te bekijken die hij gisteren had afgenomen. Hij was versierd met enkele edelstenen en een hoogstwaarschijnlijk metalen behuizing. Li vroeg zich af waarom Ignatius dat had gedaan. Wilde hij soms zijn stok net zo onsterfelijk maken als hijzelf? Of vond hij andere stokken te gewoontjes?
Li bewoog de stok door de lucht, liet bloemenkransen verschijnen en kwetterende vogeltjes die wegvlogen voor hij er naar kon grijpen. Ze konden niet enkel op het vlees van die vogels leven... Er moest meer zijn. Planten, granen. Iets om brood mee te bakken.

~ ~

Zoë schudde haar hoofd en kneep haar ogen dicht tegen de felle zon.
'Ga daar eens staan, wil je?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius ging op de plaats staan die Zoë hoogstwaarschijnlijk bedoelde.
'Zie je, zo moeilijk is het niet als je het me netjes vraagt, Zoë.'

Zoé vroeg zich af hoeveel zand er in haar haren zat en hoopte dat Li iets van watervoorzieningen zou toveren, want ze wilde dat er graag weer uit hebben als hij haar zou bevrijden. Want dat zou hij doen.
'Weet jij wat Moon is?' vroeg ze, zonder acht te slaan op Ignatius' woorden. 'Ik betwijfel het, weet je. Je zou haar vast interessant hebben gevonden als je het wist.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius haalde zijn schouders op en schudde toen zijn hoofd.
'Ik weet überhaupt niet wie Moon is,' bekende hij toen, 'maar als ik haar niet ken, is ze vast ook niet belangrijk. Waarom zou die Moon interessant voor mij zijn?'

'Het is dat tutje dat rond Li hangt,' vertelde Zoë. 'Ze is een...' Het lukte haar niet om het woord met haar lippen te vormen. 'Ze is kan tijdreizen en veel meer, als ze dat zou leren. Het is een zeldzaam kind, Ignatius.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius grinnikte.
'Van mij is er ook maar één. Is er ook..wéér een, moet ik zeggen.'
'Is ze een..druïde?'

[ bericht aangepast op 27 juli 2014 - 1:10 ]

'Nee... Beter. Ze moest waken over de hele wereld, maar dat is niet gelukt...' Ze grinnikte. 'Het is haar niet gelukt én mijn broertje niet. Geweldig.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes strekte zich uit en deed zijn ogen open, om vervolgens te gapen en op te staan.
'Goede morgen!'

-

'Natuurlijk is het ze niet gelukt, alleen mijn plannen lukken, dat weet iedereen.'
Ignatius glimlachte en zuchtte even opgelucht bij de gedachte.
'Wat ís die Moon dan precies? Misschien kan ze..interessant zijn voor onderzoek.'

Zoë snoof.
'Ik vertel je dit niet, zodat jij haar te pakken kunt krijgen, hoor!'
Bewoog de wereld nou of was zij het die heen en weer deinde?
'Ik zal haar vangen zodra Li me weer vrij laat.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Waarvoor heb je haar nodig?' vroeg Ignatius met echte interesse.
'Ik kan je er vast bij helpen.'