• Hoi, de laatste tijd gaat het niet zo goed met me.
    Zodra ik voor school moest leren (heb nu me laatste proefwerkweek achter de rug en heb nu net vakantie) raakte ik helemaal gestrest en kreeg ik huil buien omdat ik dacht dat ik t niet kon.
    Ook heb ik het gevoel dat ik niks waard ben, en zou ik het niet erg vinden als ik nu een ongeluk zou krijgen en dood ben.
    Ik voel me regelmatig ellendig.
    Alleen een paar vrienden en vriendinnen weten dit.
    Voorderest heb ik regelmatig ruzie met mijn ouders, omdat ik vaak boos reageer op dingen die ze zeggen omdat ik alles negatief opvat.

    Wat is het beste wat ik kan doen in deze situatie?
    Het wordt steeds erger...

    Ik héb een hele therapie gevolgd :')


    Spinning around, I'm weightless.

    Ex-snijder hier. Ik ben afgekickt. 100%. Ik ben al ruim drie jaar clean.
    Ik heb het afgeleerd. Het kan.


    I am an idiot, I move.

    I guess, maar je weet het nooit. Ik ken iemand die na 4 jaar terugviel


    Spinning around, I'm weightless.

    Hecuba schreef:
    Ik héb een hele therapie gevolgd :')

    Dat snap ik, alleen bedoel ik dat op sommigen die therapie meer effectief kan zijn en sommigen wel echt veel minder neiging tot snijden hebben.
    Maar ik snap je punt wel, heel vaak heeft het iets blijvends.


    Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

    Hecuba schreef:
    Ik héb een hele therapie gevolgd :')


    Er zijn best mensen die er wel gewoon vanaf zijn na een therapie (of zonder). Dat het bij jou (nog) niet gelukt is, is natuurlijk vervelend, maar wil niet zeggen dat er voor niemand hoop is. ;p

    [ bericht aangepast op 13 juli 2014 - 23:43 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ik heb ook echt minder de neiging en voel me een stuk beter, maar het blijft het eerste waar ik aan denk zodra ik me slecht voel. Ik ben bijna 4 maanden clean, maar het blijft moeilijk.


    Spinning around, I'm weightless.

    True. Maar ik ga er niet vanuit. Ook omdat ik nu betere manier heb gevonden om met mijn problemen om te gaan. Ik heb een compleet andere mindset. Ik ga nu met mensen praten in plaats van mijn problemen voor mezelf te houden.

    Ook vind ik de gedachte dat ik nooit meer door die hel moet veel behulpzamer/hoopvoller dan dat het misschien ooit nog terugkomt.


    I am an idiot, I move.

    Ik denk ook inderdaad wel dat het altijd een zwakke plek zal blijven. Maar wel goed dat je al vier maanden clean bent. (:
    Ik denk dat de gedachten toch gaan slijten na verloop van tijd omdat je andere 'oplossingen' zoekt als je je rot voelt.


    Every villain is a hero in his own mind.

    OakenshieId schreef:
    (...)

    Er zijn best mensen die er wel gewoon vanaf zijn na een therapie (of zonder). Dat het bij jou (nog) niet gelukt is, is natuurlijk vervelend, maar wil niet zeggen dat er voor niemand hoop is. ;p


    I know! Maar het is niet zo dat therapie in één keer alles oplost, haha.

    Ja ik hoop het ook, ik heb er ook wel vertrouwen in maar ik geloof ook dat het wel altijd een belangrijk ding zal zijn.


    Spinning around, I'm weightless.

    Hecuba schreef:
    (...)

    I know! Maar het is niet zo dat therapie in één keer alles oplost, haha.

    Ja ik hoop het ook, ik heb er ook wel vertrouwen in maar ik geloof ook dat het wel altijd een belangrijk ding zal zijn.


    Nee, je krijgt natuurlijk enkel handvatten aangereikt en verder moet je toch veel zelf doen. En juist het op eigen benen staan ná therapie is een grote uitdaging.

    [ bericht aangepast op 13 juli 2014 - 23:48 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    OakenshieId schreef:
    Ik begrijp gewoon echt niet dat mensen gaan roepen dat iemand faket bij een topic als dit. Zelfs als iemand dat doet, lijkt het me dat diegene sowieso met een probleem zit, anders ga je zoiets niet "verzinnen" - mocht dat überhaupt het geval zijn.

    OT. Ik neem aan dat je al geprobeerd hebt om te ontspannen, dus ik zou toch maar de stap proberen te nemen en met je ouders proberen te praten. Zeker als je jezelf snijdt raad ik je aan om professionele hulp te zoeken, want daar kom je doorgaans niet zomaar vanaf en het laat littekens achter die je bijna je hele leven moet proberen te verbergen.


    Ik wil het niet aan me ouders te vertellen want dan worden ze heel bezorgd en ik wil t hun niet aan doen ..

    Precies, ik ben net klaar. Echt nét, nog geen week.
    Voor mij was het een beetje alsof ik heel lang aan een soort paal boven een afgrond had gehangen, en toen ik bij therapie kwam werd er een platform onder me geschoven wat de last van mijn armen af haalde. Nu ik klaar ben wordt dat platform in een klap weggehaald, en moet ik zelf een manier vinden om deze terug te vinden.


    Spinning around, I'm weightless.

    anoforeffa schreef:
    (...)

    Ik wil het niet aan me ouders te vertellen want dan worden ze heel bezorgd en ik wil t hun niet aan doen ..


    Het ze niet vertellen doet ze achteraf meer pijn (ervaring) maar als je hier nog niet klaar voor bent is dat prima. Ga naar de huisarts, school, de GGD, jeugdzorg, anything


    Spinning around, I'm weightless.

    anoforeffa schreef:
    (...)

    Ik wil het niet aan me ouders te vertellen want dan worden ze heel bezorgd en ik wil t hun niet aan doen ..


    Niet verkeerd opvatten maar het is beter dat hun even bezorgd zijn en jou voor de rest kunnen helpen dat jij jezelf zo blijft mishandelen met al je gevoelens etc.
    Ze worden misschien bezorgd maar ze zullen jou alleen maar verder helpen.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    anoforeffa schreef:
    (...)

    Ik wil het niet aan me ouders te vertellen want dan worden ze heel bezorgd en ik wil t hun niet aan doen ..

    Zo moet je echt niet denken. Je ouders zullen denk ik gelukkiger zijn als je het ze wel verteld dan als je dat niet doet. Vertel het ze, dat kan heel veel oplossen.


    Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…