HAAI HEEI. (:
Naam: Maddie.
Schrijfvorm: Liefste eerste of derde persoon, maar ik ben flexibel.
Verleden of tegenwoordige tijd: Zie antwoord hierboven. (;
Stukje van schrijfstijl:
Ik sla mijn ogen neer als ik de klas binnenloop. Ik heb mijn Beats expres harder gezet zodat ik niemand kan horen, en het bevalt me super. Af en toe kijk ik op naar mijn klasgenoten. Ik zie hun monden bewegen, maar ik hoor alleen de stemmen van Breathe Carolina in mijn oor. Een scheve glimlach siert mijn gezicht en ik neem plaats op de meest gezellige plek in het lokaal; Rechts bij de muur, precies achter een steunpilaar die om de één of andere reden midden in het lokaal staat. Hier merkt bijna niemand dat ik er überhaupt zit.
Niet dat ze je wel opmerken als je in het zich zou zitten.
Vlijmscherp schiet de gedachte door mijn hoofd.
Denk je nou echt dat ze je missen?
Nee. Ik heb ooit een dag gehad dat ik ziek was en thuis bleef. En toen ik s'avonds op mijn rooster keek, bleek het dat Liam J. Payne die dag bij elke les als aanwezig was aangekruist. Blijkbaar gaat iedereen er altijd vanuit dat ik er ben, en nemen ze niet eens de moeite om te checken of het wel echt waar is.
"Liam Payne?"
"Present", antwoord ik, zonder op te kijken. Meteen schieten er twee blikken mijn kant op; die van Niall Horan en die van Zayn Malik. Ik vóel het gewoon. De jongens die mij het meest verafschuwen. Waarom? Daar heb ik nooit het lef voor gehad om dat te vragen. Maar wat ik wel weet, zelfs van deze afstand, is dat de blik van Niall niet alleen afschuw uitstraalt. In tegenstelling tot die van Zayn, die me elke keer weer doet twijfelen aan het feit of ik hier nog wel nodig ben. Of ze niet beter af zijn zonder mij. Ik hef langzaam mijn hoofd en mijn blik kruist meteen die van Niall.
Ik knijp mijn ogen tot spleetjes in een poging Nialls blik te doorgronden, maar hij wend zijn blik al af. In tegenstelling tot Zayn, die me nog een paar seconden eng doordringend aanstaart. Alsof hij me probeert te vermoorden met zijn ogen. Wat hem ongetwijfeld zou zijn gelukt als ik niet mijn blik niet had moeten afwenden omdat Wright me roept voor huiswerkcontrole. Alsof ik in de brugklas zit in plaats van het examenjaar van vwo 6. Met toch wel een vleugje trots loop ik naar zijn bureau en laat ik hem mijn keurig nette, volledig ingevulde werkboek voor management en organisatie laat zien.
"Nerd." "Cocksucker."
Ben ik dan echt de enige die de fluisterende stemmen uit de klas hoor? Afgezien van de klas natuurlijk, de ironie. Maar Wright gaat gewoon onverstoorbaar verder met krullen zetten in mijn werkboek. Als hij de laatste krul zet gris ik mijn boek van zijn bureau, en loop ik zo snel mogelijk terug naar mijn tafel. Maar volgens Zayn blijkbaar niet snel genoeg, want een elleboog in mijn rug zorgt ervoor dat ik mijn normale tred met een extra pas versnel.
"Keep walking, Payne." Sist hij achter me, en ik bedenk me dat het het verstandigst is om te blijven lopen zonder om te kijken.
ALLE. Romances, bromances, me no care. Zarry of Nouis vind ik wel een uitdaging.
Ideeën: Oh oh, ik heb al een half uitgewerkt idee voor een Niam. Als je wil kan ik het plot wel doorsturen in een PB?
Nederlands of Engels (eventueel verschillen tussen geschreven en gesproken): Volledig Nederlands, of Engels gesproken. Helemaal Engels heb ik nog nooit gedaan, maar mijn voca zit wel prima, dus ik kan het wel proberen.
Regelmatige postdag of wanneer je zin hebt: Regelmatige postdag is denk is het veiligste. Anders loop ik op mezelf vooruit en ben ik binnen een paar hoofdstukken de draad van het verhaal kwijt.
Ik spreek uit ervaring 
.
[ bericht aangepast op 25 juli 2014 - 20:56 ]
What’s tasty in Busan?
